ที่เงียบๆไป ไม่ใช่แค่งานเยอะ แต่ลืมช่วงนั้นนิดหน่อย ตอนนี้ยาวหน่อย อย่าเพิ่งเบื่อกันนะ


Ps. ใช้เจ้าโทนพิมพ์



หลังจากวันนั้นก็ผ่านไปอีกเป็นอาทิตย์ เราเองก็ใช้ชีวิตของเราเหมือนเดิม เรียน 4 วัน หยุดสามวัน แต่สิ่งที่เพิ่มมาคือพยายามศึกษางานกับพี่แมนมากขึ้น



จนพี่แมนถามว่าเห้ย ไอ้หมิว นี่ผีเข้าเปล่าเนี่ย อยู่ดีๆถึงสนใจเรื่องงานเนี่ย เรานี่งอนเลยนะ งอนจริงๆ แต่ เราก็คงไม่ได้เชอะจริงจังอะไรขนาดนั้น



เพราะพี่แมนเขาก็ทำเพื่อครอบครัวมาตลอด แล้วมีเหตุผลอะไรที่ต้องงอนจริงมะ จนเช้าวันศุกร์ วันหยุดของเรา เรามีนัดกับจ๋า ที่ใกล้ๆมหาวิทยาลัยของเขา จ๋าบอกแกๆๆ ไปส่งชั้นที่ตึกคณะหน่อย โอเคเราก็เข้าไปนะ เอ๊ะ ! วันนี้น้องโทนจะซ้อมยูโดหรือเปล่านะ


ซึ่งพอจอดรถเราก็ งึกๆงักๆ จะถามดีหรือไม่ถามดี จ๋าก็ถามเราแปลกๆนะมีอะไรหรือเปล่า เราก็รีบตั้งตัวแล้วบอกไม่มีอะไรนี่นา จ๋าชวนไปตรงไหนเราก็ไป แต่ใจเราอ่ะอยากรู้ว่าน้องโทนซ้อมยูโดอยู่มั้ย แต่ไม่รู้จะถามยังไงดีนะ


จนกระทั่งเราก็ตัดสินใจพูดไปว่า เอ้อนี่แก น้องรหัสของแกมาทำงานกับพี่ของชั้นแล้วนะ จ๋าก็งงถามว่าใคร เราก็บอกว่าก็น้องนักยูโดคนนั้นไง จ๋าก็ตกใจร้อง ห๊า ! ถามว่าโทนน่ะเหรอไปทำงานกับพี่แมน


เราก็ตอบอื้ม ทำมาจะเดือนนึงแล้วมั้ง แต่ทำแค่เสาร์ อาทิตย์ แล้วตอนนั้นเพื่อนเราก็เอามือทาบอกแล้วถอนหายใจยาว ยาว เฮ้อออออ


เราก็ถาม แกเป็นอะไรเนี่ย จ๋าบอกว่าโล่งอก อย่างน้อยเจ้าโทนก็จะมีรายได้อีกทาง วีคนึงก็600  1 เดือน 2,400 เราก็ถามนะว่า ขนาดนั้นเชียว ดูแกโล่งใจจังเลยเนอะ


จ๋าก็บอกเราว่า นี่ก็ใกล้จะจ่ายค่าเทอมแล้ว จริงอยู่ว่าพ่อกับแม่ก็จ่ายให้ แต่เรื่องพวกค่าอุปกรณ์ หนังสือ เจ้าโทนก็ต้องหาจ่ายเอง 2,400 ที่ได้จากพี่แมน


มันมีค่ามากเลยนะ อย่างน้อยเจ้าโทนก็จะได้พักผ่อนบ้าง เอิ่ม คือจ๋าคงไม่รู้ว่าพี่แมนให้ค่าจ้างโทนวันละ 500 เราก็ทำเป็นถามนะว่า แหม ดีใจออกนอกหน้าจนเหมือนแม่ดีใจที่ลูกเรียนจบเลยนะแก


เพื่อนเราก็บอกอีกนะว่า หมิว รุ่นน้องดีๆสักคน มันหายากนะ เจ้าโทนน่ะถึงจะดูกวนประสาท แต่ทุกครั้งที่ไม่สบายใจ ก็ได้เจ้าโทนนี่แหละคอยคุยเสมอ


แต่เดี๋ยวก่อนนะ เราว่าเราได้ยินอะไรแปลกๆ เราถามจ๋า เดี๋ยวก่อนนะแก เมื่อกี้เรียกอะไรว่าพ่อแม่นะ เพื่อนเราหืมอะไรหรอ


เราก็ย้ำไปอีกว่าที่บอกพ่อแม่จ่ายค่าเทอมไง แกเรียกพ่อกับแม่น้องโทนเหรอ  จ๋าก็ตอบว่าใช่ไง ชั้นก็เรียกพ่อกับแม่แบบนี้แหละ แปลกตรงไหน



ฮึ่มมม เราก็ถามว่า พูดเหมือนเคยเจอกันแหละ เพื่อนเราตอบใช่ ชั้นไปบ้านเจ้าโทน 2-3 ครั้งแล้วนี่ ไปก็นอนค้างประจำ


ห๊าาาา !  โหเชื่อมั้ย เราตกใจมาก ยัยจ๋าเพื่อนเราคนนี้นี่อ่ะนะ ไปนอนค้างบ้านน้องโทน ไม่อ่ะไม่จริง เราก็ถามว่า นี่แกไปนอนค้างบ้านผู้ชายเนี่ยนะ



จ๋าก็บอกว่าแก ใจเย็นๆ ชั้นกับเจมส์ไปด้วยกันเหอะ โอ๊ย นี่เราหลุดวงโคจรอีกแล้วเหรอเนี่ย รู้จักบ้านพอว่า แต่นี่ไปค้างบ้านเลย แต่จ๋าน่ะไม่แปลกใจ


แต่เจมส์แฟนจ๋านี่ไม่น่าเชื่ออ่ะ เพราะนายคนนี้ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ชายจอมเนี๊ยบ แล้วจะไปนอนบ้านน้องโทนเนี่ยนะ ! แล้วจ๋าก็พูดขึ้นมาว่า


อ๋อ แบบนี้สิ่นะ พักหลังๆทุกวันศุกร์เจ้าโทนถึงกลับบ้านเร็ว นี่ก็คงกลับไปแล้วมั้ง  เชื่อไหมเราตกใจเลย ห๊ะ ! กลับบ้านแล้ว โอ๊ยอะไรของเราเนี่ย



เฮ้อ เราอุตส่าห์แบกหน้ามาหาถึงมหาวิทยาลัยเลยนะ ตาซื่อบื้อนั่นจะรู้มั้ยเนี่ย ตั้งใจจะมาขอโทษเลยเนี่ย ไอ้โทรศัพท์บ้าก็มาดังอะไรตอนนี้



เรารับสาย โหล ! แล้วปลายสายก็พูดมาว่า เห้ย ! ไปกินรังแตนที่ไหนมา  ... เรารีบขอโทษเลย เพราะปลายสายคือพี่แมนนั่นเอง


เราบอกขอโทษค่ะพี่แมน น้องอารมณ์เสียนิดหน่อย พี่แมนมีอะไรเหรอ เราโดนพี่แมนบ่นเลย ว่าเห้ย ! อย่าทำแบบนี้อีกนะ


กับพี่อ่ะไม่ถืออะไรหรอก แต่ถ้าเป็นพ่อ หรือ แม่ โทรมา แกจะทำแบบนี้ไม่ได้ หัดมองหน้าจอโทรศัพท์ก่อนรับสายสิ่ แกจะอารมณ์เสียอะไรก็ได้มันตัวของแก แต่จะมาใส่อารมณ์กับคนที่ไม่เกี่ยวข้องไม่ได้นะ



เราก็อือ น้องขอโทษ จะไม่ทำแล้ว มีแมนมีอะไรเหรอ พี่แมนเขาถามว่าวันนี้กลับมากินข้าวบ้านมั้ย เราก็บอกอื้อกลับค่ะ แล้วพี่แมนก็วางสายไป




รู้สึกแย่จังเลยเผลอทำตัวไม่ดีจนได้ แต่เขาว่ากันว่าหลังเรื่องแย่ๆ มักจะมีเรื่องดีๆเนอะ เพราะว่ามีเสียงจากใครบางคนดังมาใกล้มากๆ


เอ้า เจ๊จ๋าทำไรเนี่ย


มีคนเรียกเพื่อนเรา พอหันไปมอง เราแบบใช่มั้ย ใช่เหรอ คือยังไม่แน่ใจตัวเองเลยนะว่าตาฝาดมั้ย คนตรงหน้าเป็นน้องโทน แต่เหมือนสีผมจะไม่ใช่ นี่ย้อมผมมาเหรอ สีมันออกแนวสีเทาๆ เงินๆ เหมือนควันบุหรี่ แบบเดียวกับพวกการ์ตูนญี่ปุ่นเลย



จ๋าเพื่อนเราก็พูด ว่าเอ้าเจ้าโทน แล้วนี่ทำไมยังไม่กลับบ้านล่ะ น้องโทนก็บอกว่าก็วันนี้ซ้อมละครนี่ครับ เลยกลับช้าหน่อย แล้วนี่พี่จ๋า... เอ่อพี่หมิวอยู่ด้วยเหรอครับ ดีครับ



เนี่ยดูๆๆๆ ดูอีลิงทะโมนพูด ก็อยู่ตั้งนานเนี่ย เดี๋ยวๆๆทำไมจ๋าดูไม่แปลกใจเลยล่ะ หรือว่ารู้อยู่แล้วว่าย้อมผม แล้วแบบเพื่อนเราก็เดินเข้าไปขยำๆหัวของโทนแล้วบอกว่าอื้มเซ็ทสวยเชียว กัดสีกี่รอบเนี่ย



น้องโทนก็บอกว่าไม่รู้เหมือนกันพี่ หน้าที่ของพวกฝ่ายคอสตูมอ่ะ โดนยำหัวอยู่เกือบครึ่งวัน จะร้องไห้ จ๋าก็บอกอื้มๆๆๆหล่อดี พูดเสร็จก็ลูบหัว ลูบหน้าด้วย หึ้ยยย สนิทกันเกินไปละมั้งสองคนนั้น


ด้วยความหมั่นใส้เราเลยพูดออกไปว่าจ๋างั้นเรากลับก่อนนะ แล้วจ๋าก็บอกอื้มๆ เดินทางดีๆนะแก  น้องโทนก็พูดเสริมอีกว่ากลับดีๆนะครับ



คือเหมือนน้องโทนเป็นตัวการทำลายความมั่นใจเลยอ่ะ เป็นคนอื่นนี่คงอยากไปส่งเราแล้วล่ะ แต่นี่ดูสิ่ ทำไมหน้ามึนแบบนี้นะ ฮึ่มม ! ฝากไว้ก่อนเถอะนะ ไอ้เจ้าลิงทะโมน




แล้วเพื่อนเราก็เปิดประเด็นขึ้นมานะว่าแล้วนี่แสดงเรื่องอะไรละครคณะป่ะ น้องโทนบอก หึ่ ! ละครนิทรรศการ วิวัฒนาการของอนิเมะญี่ปุ่น



จ๋าก็บอกว๊ายยย สงสัยเจ๊ต้องไปดูแกแสดงละ แล้วนี่แสดงเป็นอะไร ต้นไม้เหรอ น้องโทนนี่ทำหน้าประมาณคำว่า บุ่ยยยย  หน้าบูดเป็นลิงเลย น่ารักดี จ๋าเพื่อนเราก็บอก โอ๋ๆๆๆๆ  น้องชายเจ๊ไม่มีทางแสดงเป็นแค่ต้นไม้แน่ๆ เจ๊ว่าหุ่นดีๆ บึ้กๆอย่างแก ต้องก้อนหินแหละ



น้องโทนถึงกับถอนหายใจเลยทีนี้ แล้วแบบจ๋าก็ โอ๋ๆๆๆ ล้อเล่น ล้อเล้น แต่งตัวแบบนี้ หัวขาวๆแบบนี้ อืมม คิดไม่ออกแฮะสงสัยต้องถามเจมส์



แล้วเพื่อนเราก็ทำอะไรบางอย่างจนเราตกใจเลย จ๋าจับมือน้องโทนไว้แล้วบอกว่า ได้โอกาสไปทำงานกับพี่แมนแล้วก็ตั้งใจนะ อย่าเกี่ยงงาน อย่าบ่น อย่างอแง ถ้าเหนื่อยจะมากอดเจ๊ก็ได้นะ


เห้ย ! เราตกใจเลยนะ เพื่อนเราบอกตรงๆ มันเป็นสาวออกแนวไฮโซมาก เวลาไปเที่ยวกันนี่วางตัวสุดๆ แต่นี่พูดคำว่ากอด ออกมาง่ายๆเลย


แล้วไม่ใช่แค่พูดนะ จ๋าทำท่าเหมือนจะกอดน้องโทนจริงๆด้วย แต่ก็นั่นแหละความไวระดับลิงก็ไม่ใช่ธรรมดา น้องโทนถอยหลบเลย เขาบอกพอเลยเจ๊คนเยอะแยะเล่นไรเนี่ย




ฮืออ แกไม่รักเจ๊แล้วเหรอ นั่นไงเพื่อนเราเป็นบ้าอะไรไปแล้ว รักเริ๊กอะไรกันพูดออกมาแบบนี้ได้ไง น้องโทนเขาคนละสังคมกับพวกเราเลยนะ



จ๋ายังเล่นอยู่เหมือนเดิม แต่น้องโทนนี่เหมือนเทเลพอร์อ่ะ อีกทีแว๊ปไปข้างหลังอีก 2-3 ก้าวแล้ว พอเป็นแบบนั้น เพื่อนเราก็หัวเราะเลย


น้องโทนเกาะต้นไม้ตรงนั้นแล้วบอกว่า พอเลยเจ๊จ๋า ผมจะฟ้องพี่เจมส์ เพื่อนเราหัวเราะลั่นเลยแล้วบอกโอ๋ๆๆ เจ๊ไม่แกล้งแล้ว มานี่ๆ เจ๊จะคุยด้วยหน่อย



แล้วคราวนี้น้องโทนก็เดินมานะ จ๋าถามว่านี่แล้วแกจะกลับบ้านยังไงล่ะ น้องโทนก็บอกว่า รถตู้ครับ  โหย ! อีตาซื่อบื้อเอ๊ยยยย เป็นบอดี้การ์ดประสาอะไรเนี่ย



นี่ไงคนที่ต้องดูแล นั่งอยู่นี่ไง เนี่ยกลับด้วยกันสิ่ เรามองจ๋าเพื่อจะหวังว่าเขาจะพูดอะไรบ้าง แต่จ๋ากลับบอกว่า โอเค กลับดีๆนะ


กรรมเลยแบบนี้ โอ๊ยทำไมอะไร อะไรไม่เป็นเหมือนหวังเลยนะ โอเคพูดเองก็ได้ เรานับ 1 นับ 1 แลเวกลั้นใจพูดออกไป


" ว่าทำไมไม่กลับพร้อมพี่ล่ะ "


พูดออกไปแล้ว โอยย เกิดมาพึ่งเคยทำอะไรแบบนี้เป็นครั้งแรก แย่แน่ๆเลย แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้แย่ อย่างที่เราคิดนะ


เพราะจ๋าก็พูดเสริมขึ้นมาว่า เอ้อนี่ไงโทน แกกลับพร้อมหมิวนี่ไงขับรถไปส่งสิ่ นั่นไงเข้าทางเลย เราได้โอกาสเลยทีนี้ เรานั่งไขว่ห้างวางฟอร์ม


แล้วพูดว่าบอดี้การ์ดก็ต้องทำหน้าที่สิ่ลืมเหรอ  เราพยายามวางฟอร์ม ใช้ภาษากายสื่อออกมาว่าเราพูดจริง จ๋าก็พูดขึ้นมา เอ้อนี่ไง กลับกับหมิวเลย


น้องโทนเหมือนจะลังเลนะ แต่จ๋าก็ยีๆๆที่หัวแล้วพูดว่าอย่าดื้อสิ่ ลดความอคติลงหน่อย คนรวยไม่ได้ใจร้ายทุกคนนะ



เดี๋ยวก่อนนะ ทำไมจ๋าพูดแบบนั้นลาะ อคติอะไร น้องโทนเป็นอะไรเหรอ พอจ๋าพูดแบบนั้นน้องโทนก็พยักหน้าแล้วพูดว่าจะไปเก็บของก่อน จ๋าบอกอื้มๆ เดี๋ยวเจ๊รอนี่นะ



พอน้องโทนเดินไปแล้วเราก็รีบพูดกับจ๋าทันที นี่แกทำไมไปทำเหมือนจะกอดเขาล่ะ นั่นคนนอกนะ น้องโทนไม่ใช่เพื่อนในกลุ่มนะแก


จ๋าก็คงแปลกใจ เพราะเขาถามเราว่าอะไรหมิวคนนอกอะไรเราก็บอกว่า แกนั่นแหละอะไร น้องโทนนั่นคนละสังคมกับเราเลยนะ แกจะไปทำท่ากอดแบบนั้นได้ไง แล้วยังทำท่าเหมือนจะกอดจริงๆด้วย


จ๋านิ่งแล้วบอกว่า หมิวแกพูดแรงไปนะคนละระดับน่ะ ชั้นก็คน แกก็คน เจ้าโทนก็คน เราพูดไม่ออกเลยล่ะพอจ๋าพูดแบบนั้น ทำไมจ๋าดูเปลี่ยนไปนะ



แล้วจ๋าเหมือนรู้ว่าเรากำลังคิดอะไร จ๋าแตะๆตัวเราแล้วพูดว่า หมิวคนละสังคมบ้างแหละ คนละระดับบ้างแหละ ไอ้สิ่งที่แกพูดน่ะ แกสร้างขึ้นมาเองเปล่าวะ


บ้าเอ๊ยเราเหมือนโดนตบหน้าเลย พอมาเล่าแบบนี้เราก็แปลกใจนะ ว่าเมื่อก่อนทำไมเราถึงแบ่งชนชั้นแบบนั้นนะ นี่ขนาดเราเริ่มคิดว่าน้องโทนเป็นคนน่ารัก เรายังเผลอคิดว่าเขาอยู่คนละสังคมกับเราเลย



เราเลยถามว่าแล้วแกล่ะ เมื่อก่อนแกก็บอกกับชั้นแบบนี้นี่ แถมยังคับเจมส์ที่อยู่สังคมเดียวกันอีก จ๋าบอกไม่เกี่ยวกันสิ่ การจะคบใครสักคนในฐานะแฟนหรือคนรู้ใจ


ยังไงก็ต้องเลือกดีๆอยู่แล้ว อย่างน้อยก็ให้เขาซัพพอร์ตเราได้บ้างบางครั้ง ชั้นไม่ใช่นางเอกหนังไทยนะที่จะยอมกักก้อนเกลือกินน่ะ



เราก็นิสัยเสียนะตอนนั้น แอบเหน็บเพื่อนไปว่า เพราะงั้นเลยเลือกอีเจมส์สิ่น๊า บ้านก็รวยแถมพ่อก็ยังเป็นถึงผู้กว้างขวาง



จ๋าก็บอกแหม มาเหน็บชั้นเดี๊ยะเถอะแก ชั้นก็ต้องเลือกสิ่งที่ดีให้ตัวเองป่ะล่ะ จ๋าเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า แต่การคบหาใครในฐานะเพื่อน หรือ พี่น้อง มันไม่ต้องมีระดับหรือสังคมป่ะแก



ตอนนี้พวกเราควกันในกลุ่ม ก็อาจจะใช่อาจจะเป็นคนจากสังคมเดียวกัน แต่ถ้าโตไปกว่านี่เราจะทำแบบนี้กันไม่ได้แล้วนะแก


หมิว กัลยาณมิตรที่ดี หรือ รุ่นน้องดีๆคนนึง มันหายากมากเลยนะแก เราก็บอก แหม นี่อวยน้องโทนมากไปเปล่าเนี่ย น้องรหัสตัวเองก็ไม่ใช่


จ๋าตอบเรากลับมาว่าก็เพราะไม่สายรหัสโดยตรงนี่แหละถึงบอกว่ากัลยาณมิตร ตอนเราทะเลาะกับเจมส์น้องรหัสเราแม่งยืนขาตาย มีแต่เจ้าโทนนั่นแหละที่เดินมาช่วย



เราก็อ๋อ อื้ม น้องโทนเดินมาห้ามเหรอ จ๋าตอบว่า


หึ ไม่ใช่ ไม่ได้ห้าม แต่เจ้าโทนกระโดดถีบแฟนชั้น



 

โทนนี้บู๊ตลอด 55

ไม่เสียทีที่นอนดึก เลยได้ติดตามชีวิตเจ๊หมิว กะโทน ก็อยากรู้ละว่าเจ้าโทน กะเจ๊ ไปเปิดใจจนสนิทกันมากตอนไหนกันนะ

กระโดดถีบเลยหรอ เอาเรื่องว่ะโทน

เอ่ะอะถีบตลอด

โอ้ว ได้ดิบได้ดีเพราะโดดถีบแฟนเค้านี่เองงงงง

555 กระโดดถึบนี่ท่าปนะจำของโทนเลยนะ เท่ห์ได้ใจสาวตลอดครับ
พี่หมิวก็ปากหนักนะครับ ฟอร์มดีจริงๆ ถ้าไม่ติดว่าพี่ชายดุนี่คนคงจีบเพียบ แต่คนระดับเดียวกันอาจไม่ค่อยจริงใจนะครับ น้องโทนนี่แหละ จริงใจแต่ไม่แสดงออก แต่ถ้าได้แสดงนี่ สุดๆ  สุดลำครับ
เฮ้อ กว่าจะถึงขั้นนั้นคงอีกหลายตอน พ่อแง่แม่งอนเหลือเกิน โทนชินไปเองหรือว่าหมิวทำยังไงน้าถึงสนิทกันได้
ขอบคุณครับ

ออกลายพระเอกแต่เด็กเลยนะโทน

น้อวโทนสายปกป้องรุ่นพี่สาวๆ....หุย..เจ๊หมิวยังไม่ทราบ...อืมมม...ก็โดนน้องโทนช่วยมาแล้วไม่ใช่เหรอ....หึหึหึ...ยังตั้งป้อม..

55555น้องโทนสายลุย ลุยก่อนคุยทีหลัง

อย่างเจ๋ง โดดถีบแฟนพี่รหัสได้นี่ไม่ธรรมดา

โดดถีบขาคู่เลย

วีรกรรมโหดตลอดเลยครับ

หลุดวงโคจรอีกแล้ว ทำไมใครๆรักโทนจัง เราหายไปไหน ทำไมไม่รู้ รู้หลังตลอด

โทนไม่รักเจ๊แล้วเหรอ ประโยคนี้เริ่มมาจากเจ๊จ๋าคนนี้นี่เอง