สวัสดีครับ ฉัน เธอ และ เขา เวอร์ชั่นเต็มใจนำเสนอมาแล้วครับ

ผมเขียนขึ้นมาด้วยความเต็มใจม๊ากกกกก



ปล. ร้านเกะ SS5  เปิดร้านพรุ่งนี้ครับ จองโต๊ะกันไว้เลย


.....


ปล.2 หุ่นพี่หมิวครับ




.....



ความเดิมตอนที่แล้ว


ผมได้รับบทที่ไม่ค่อยอยากจะได้คือ คาคาชิ

แต่พอได้มาแล้วมันก็ต้องรับผิดชอบนั่นแหละครับ

ย้อมผม คิดท่วงท่าการต่อสู้ วันนึงตอนที่ผมคิดว่าจะกลับบ้าน

ไปหาแผ่นนารูโตะเก่าๆดูเพื่อศึกษาท่าทาง เพราะสมัยก่อน YOUTUBE

ยังไม่ได้บูมมากนัก แล้วระหว่างที่เดินออกจากมหาวิทยาลัย

ผมก็เจอพี่หมิวกับพี่จ๋าครับ คำพูดพี่แมนดังขึ้นมาเลย

เอ็งต้องก้าวข้ามความกลัวซะ ผมจึงตัดสินใจเข้าไปคุยครับ

แต่ว่าผมคุยกับพี่จ๋าแทน


.......................




" เอ๊า เจ๊จ๋า "

ผมก้าวข้าวความกลัวตามที่พี่แมนบอกแล้วครับ แต่ผมก็ทักพี่จ๋าแทนที่จะทักพี่หมิวตรงๆ ผมก็คิดในใจนะว่า พี่แมนครับ ผมขอก้าวข้ามแค่ 50 % ก่อนนะ ยังไม่กล้าทักพี่หมิวตรงๆ ซึ่งพอผมทักไปแบบนั้น


เชี่ย ตอนนี้อ่ะโคตรลุ้นเลยว่าชะตาผมจะเป็นยังไงต่อไป แล้วพี่จ๋าก็เอ่ยขึ้นมา " เอ้า เจ้าโทน " พี่เขาทักผมทันทีที่เห็นว่าเป็นผม ผมแอบแว๊ปมองพี่หมิวนิดนึง อื้อหือหน้าตาบูดบึ้งเหมือนกำลังปวดท้อง


ดีแล้วครับที่ผมไม่ทักพี่เขาไป ไม่งั้นคงโดนว๊ากแบบพี่แน๊ป เรทโทรสเปคแน่ๆ พี่จ๋าเดินมาหาผมแล้วถามว่า ทำอะไรอยู่เนี่ย ปกติช่วงนี้วันศุกร์จะกลับเร็วไม่ใช่เหรอ ผมก็บอกไปนะว่าวันนี้ซ้อมละครครับพี่ แล้วผมก็เนียนๆหันไปหาพี่หมิวแล้วพูดว่า


เอ้าพี่หมิวสวัสดีครับ มาหาเจ๊จ๋าเหรอครับ ฟู่วว ผมทักพี่หมิวแล้วนะพี่แมน แล้วผมก็ดึงเสื้อตัวเองให้ดูแล้วบอกว่าเนี่ย ยังไม่ได้เปลี่ยนชุดเลยด้วย คือพูดยังไงดีผมกับพี่จ๋าสนิทกันระดับนึงเลยนะ ผมกล้าพูดกล้าเล่น และกล้าที่จะอ้อนเขานิดๆหน่อยๆตามภาษาน้องชาย แปลกป่ะผมเป็นน้องเทคของเพื่อนพี่จ๋า แต่ผมสนิทกับพี่จ๋ามากกว่า





แล้วพี่จ๋าก็เดินมาขยำหัวของผมล่ะครับ พี่เขาคงแปลกตาแหละเพราะผมเกิดมาก็ไม่เคยย้อมผมเลย แล้วเคยบอกกับพี่เขาไปด้วยว่าไม่ชอบย้อมผม ทั้งๆที่เพื่อนๆนี่ย้อมกันเป็นว่าเล่น ย้อมกันตามดาราเซเลปในยุคนั้น


ยุคนั้นเด่นๆก็จะมีน้าเน็คนี่แหละครับที่ย้อมผมสีเจ็บๆจนคนย้อมตามกันเยอะแยะๆ ส่วนผมก็เป็นคนเอ๊าท์เทรนด์ดีกว่า พี่จ๋าขยำๆหัวแล้วบอกว่าหืม !!! สีผมสวยนี่นากัดไปกี่รอบเนี่ย



พี่จ๋าใช้มือทั้งสองขยำๆ สางเส้นผมของผมไปมาแล้วก็ถามไปด้วย ผมก็บอกไปตามตรงว่า เป็นหน้าที่ของฝ่ายคอสตูมอ่ะครับ ผมก็แอบบ่นๆไปว่าทำอยู่ครึ่งวัน ไม่ถามผมซักคำว่าไหวมั้ยน้ำตาแทบไหล พี่จ๋าเธอหัวเราะและเคาะหัวผมเบาๆ 2 – 3 ที


แล้วจังหวะนั้นครับพี่หมิวเขาก็พูดขึ้นมาว่าจ๋า งั้นชั้นกลับก่อนนะแก พี่จ๋าก็หันไปตอบนะว่าอื้มกลับดีๆนะแก ผมก็ตอบไปตามมารยาทว่าเดินทางปลอดภัยครับพี่หมิว อะโอเคพี่หมิวจะกลับแล้วรอดตัวไปผม แล้วพี่จ๋าก็ถามว่าแล้ว


นี่แสดงละครอะไรน่ะเจ้าโทน ผมก็บอกไปว่าละครคณะบลาๆๆๆ เกี่ยวกับอนิเมะบลาๆๆๆๆ  พี่จ๋าก็บอก ว๊ายๆๆ แบบนี้เจ๊ต้องไปดูแกแสดงแล้วล่ะ นี่แสดงเป็นอะไรเหรอ ต้นไม้ป่ะ หรือ ก้อนเมฆ พูดเสร็จพี่เขาก็ลูบหัวผมอีก


ผมนี่แบบโอ่โห ผมลงทุนย้อมผมแบบนี้ คิดว่าผมเล่นเป็นก้อนเมฆงั้นเหรอ ผมสตั๊นเลยครับตอนนั้น แล้วพี่จ๋าก็บอกโอ๋ๆๆๆ น้องชายเจ๊บึกๆบึน แบบนี้ต้องเล่นเป็นก้อนหินอยู่แล้ว โอ้โหใจสลายเลยผม นี่พี่จ๋าเขาจะขยี้ไปถึงไหนวะ ตายห่าแล๊วววว


ผมถอนหายใจเฮ้ออออ แล้วพี่จ๋าก็รีบพูดโอ๋ๆๆๆ เจ๊ล้อเล่นน้องชายเจ๊ต้องได้บทเด่นๆอยู่แล้ว แต่ว่าเอ.... ผมสีขาวๆแบบนี้ แถมยังหน้าตามึนๆแบบนี้ ผมนี่สะดุ้งเลยว่าเฮ้ย นี่พี่จ๋าเขาเป็นธิดาพยากรณ์หรือเปล่าวะ ทำไมดูเหมือนจะรู้ไปหมด


แต่พี่เขาก็อืมมม คิดไม่ออกอ่ะ สงสัยต้องถามเจมส์  เอ่อพี่เจมส์เป็นแฟนพี่จ๋าครับผมรักและเคารพสองคนนี้มากบอกตรงๆ ถึงจะเคยทำอะไรไม่ดีไปบ้างก็เถอะนะ แล้วตอนนั้นพี่จ๋าเขาก็จับมือผมขึ้นมา บอกตรงๆผมเฉยๆมาก


เพราะรู้ว่ามันคงไม่มีอะไรมากไปกว่าพี่สาวที่จับมือน้องชาย พี่จ๋าเขาบอกว่าได้โอกาส ได้งานทำแล้วก็ตั้งใจนะเจ้าโทน พี่แมนเขาเข้มงวดก็จริง แต่เขาก็เข้มงวดเพราะหวังดี อย่าท้อ อย่าบ่น อย่างอแงนะ ตอนนั้นผมไม่แปลกใจนะที่พี่จ๋าจะรู้เรื่องนี้ เพราะยังไงซะพี่หมิวก็คงจะเล่าให้ฟังแหละ


แต่ที่แปลกใจคือจะเล่าให้ฟังทำไมก็แค่นั้นเอง เพราะมันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลยจริงๆนะครับท่านผู้อ่าน แล้วพี่จ๋าก็บอกว่า แต่ถ้าเหนื่อย ถ้าท้อจะมากอดเจ๊ก็ได้นะ ผมนี่เตรียมตัวแดชหลบเลยครับ เพราะพี่จ๋าแกเริ่มเล่นแผลงๆละ ถึงจะบอกว่าพี่น้องกัน แต่มาทำท่าจะกอดแบบนี้ผมก็เขินนะเว้ย



ผมกางฝ่ามือตัวเองออก ซึ่งมือพี่จ๋าที่จับแบบหลวมก็คลายมือออกตาม ผมบีบมือกลับเข้ามานิดหน่อยจนหลุดจากมือที่พี่จ๋าจับแล้วก้าวถอยหลังเลย วิธีปลดมือแบบนี้เอาไว้ใช้ทีเผลอแล้วฝ่ายตรงข้ามจะไม่เจ็บไม่คันด้วย ลองทำดูได้นะ


ผมแว๊ปกลับหลังมา แล้วบอกว่าพี่จ๋าอย่าเล่นอะไรแผลงๆเดี๋ยวผีหลักคนเยอะแยะเนี่ย พี่จ๋าเธอทำหน้าเหมือนหัวใจสลายและใช้คำพูดไม้ตายออกมา


" ฮืออ เจ้าโทน ไม่รักเจ๊แล้วเหรอ "


โอยย ขอเถอะอย่าพูดคำนี้เลยมันรู้สึกผิดวุ๊ย พูดไม่ว่าแถมทำท่าจะเดินเข้ามากอดอีกด้วย ผมก็จิกปลายเท้าลงพื้นแล้วถีบตัวถอนหลังออกมาอีกประมาณเมตรนึง ตอนนั้นพี่จ๋าหัวเราะลั่นเลยครับ ผมก้าวมาหลบหลังต้นไม้แล้วบอกว่า พอเลยเจ๊จ๋าผมจะฟ้องพี่เจมส์นะ


พูดไปแบบนี้พี่จ๋าก็ยังหัวเราะอีกแล้วบอก โอ๋ๆๆเจ๊ไม่แกล้งแล้วมานี่ มาหาเจ๊หน่อย แล้วผมก็บ้าจี้เดินไปหาพี่เขานะ อาจจะเพราะคิดว่าเขาจะไม่แกล้งแล้วล่ะ แล้วพี่จ๋าก็ถามว่าแล้วนี่แกจะกลับยังไง


ผมก็ตอบไปตามปกติว่ารถตู้ครับเจ๊จ๋า  เจ๊จ๋าก็บอกว่าอื้มงั้นกลับดีๆนะ แล้วตอนนั้นเองเว๊ย พี่หมิวเธอก็พูดแทรกขึ้นมาว่า

" ทำไมไม่กลับพร้อมพี่ล่ะ "


ผมฟังแล้ว ฮึ๊ !!! ขึ้นในใจเลย นี่พี่แกอารมณ์ไหนเนี่ยชวนผมกลับ ซึ่งก็แน่นอนแหละครับ ถ้าผมกลับผมก็ต้องขับรถให้อยู่แล้ว โอ่ยยย อยากนั่งรถตู้สบายๆ วันนี้ผมเหนื่อยมาทั้งวันแล้วนะ


ใจผมตั้งใจจะปฏิเสธไปครับ แต่พี่จ๋าก็พูดมาว่า เอ้อนี่ไงเจ้าโทน แกกลับพร้อมหมิวก็ได้นี่ เพราะพรุ่งนี้ก็ต้องไปทำงานไม่ใช่เหรอ ผมก็ตั้งใจจะบอกไปนะว่าผมลางานพี่แมนแล้ว ที่กลับบ้านนี่ตั้งใจจะไปหาแผ่นซีดี นารูโตะมาดูเพื่อศึกษาการเคลื่อนตัว เคลื่อนที่ของคาคาชิ


แต่พอผมเงียบไปเจ๊จ๋าก็พูดขึ้นมาว่า ลดอคติลงบ้างสิ่ คนรวยนิสัยดีๆก็มีนะเจ้าโทน เอ้าไปกันใหญ่เลยทีนี้ พี่จ๋าเขาก็คงห่วงผมแหละครับกลัวผมจะอคติกับพี่หมิวไปด้วย ผมก็ไม่อยากจะพูดอะไรนะ ไม่อยากให้พี่จ๋าเขาคิดมาก


เอ้า !!! ขับก็ขับ ผมบอกพี่จ๋าไปว่า งั้นผมไปเก็บของก่อนนะเจ๊จ๋า พี่จ๋าตอบอื้มๆ เดี๋ยวเจ๊รอนี่นะ พูดเสร็จผมก็เดินออกมาเลยล่ะครับ โอยยยย เหนื่อยว่ะ จริงๆแล้วผมไม่ใช่ว่าขี้เกียจขนาดนั้นนะเว้ยท่านผู้อ่าน


แต่คือผมรู้ตัวไงว่า ถ้าเหนื่อยๆเนี่ยมันอาจจะวูบได้ แล้วมันก็อันตรายไม่ใช่แค่ตัวผมหรือพี่หมิว แต่มันจะซวยคนอื่นไปด้วย เฮ้อ รับปากไปแล้วนี่ยังไงก็ต้องหาอะไรกินให้ตื่นๆหน่อยวะ


ผมเดินกลับมาที่หอ ซึ่งตลอดทางก็มีคนมองๆแหละเพราะแต่งตัวเด่นซะขนาดนั้นแถมหัวนี่ขาวมาเชียว พอกลับมาถึงหอรูมเมทก็

[ รูมเมท ]  :  เฮ้ย เยดเข้ คาคาชิ

[ ผม ]  :  เฮ้อ กูอยากได้บทอื่นโว๊ยยย


[ รูมเมท ]  :  เอาเถอะวะ บทมันก็เท่ส์นะไม่ใช่ว่าไม่เท่ส์


[ ผม ]  :  แต่โยนงานมาให้กูแบบนี้มันก็ตายห่าดิ่วะ ให้ยัด 3 หัวข้อหลักลงใน 50 วินาที ตายๆๆ ก็ไม่ใช่เทพนะ


ผมก็เก็บของไปแล้วบ่นกับเพื่อนไปครับ มันก็ถามนะว่ากลับบ้านเหรอวะ นึกว่าจะซ้อมละคร ผมก็บอกเออมีธุระอ่ะดิ่ มึงอ่ะว่าไง พาหญิงมาล่อก็อย่ามาบนเตียงกูนะ ลำบากซักผ้าปูทีนอน มันก็หัวเราะ 555 แล้วบอกว่า


กูไม่พามาให้เกมส์หรอก ถ้าแม่งตามมาที่หอก็จบเลยดิ่ ผมก็บอกเออๆทำห่าไรก็เซฟหน่อย ถุงยางอ่ะพกด้วยกูไม่อยากรับขวัญหลาน มันก็บอกเออน่ะ กูอ่ะพกอยู่แล้ว ผมก็เอ้อ กูไปละเจอกัน


ผมเก็บกระเป๋าเสร็จแล้วก็บอกมันตามมาปกติครับ มันก็ตอบเอ้อเจอกัน แล้วผมก็เดินออกมาทั้งแบบนั้น ไม่ได้เปลี่ยนชุดเลยครับขี้เกียจเพราะยังไงก็ขับรถพี่หมิวกลับอยู่แล้ว แต่คงต้องดับกลิ่นหน่อย


ผมหยิบสเปร์ apollo มาฉีดเพื่อเพิ่มความมั่นใจนิดหน่อยแล้วก็ออกมาทันที แต่ก่อนกลับขอแวะหน่อยแล้วกัน มันมีมีร้านสะดวกซื้อสีส้มๆแถวนั้นครับผมก็แวะเลย ว่าจะซื้อข้าวกลับไปกินสักหน่อย เย็นๆแบบนี้คงเริ่มแปะสติ๊กเกอร์เหลืองลดราคาแล้ว


อื้ม กะเพราะก็น่ากิน ไก่ทอดก็น่าเอ้ยไม่เอาๆๆ ไม่กรอบแล้วไม่เอา เอ... ไข่เจียวก็ดีนะ อูย น่ากินหลายอย่างเลยกล่องละ 10 บาทเองด้วย เดี๋ยวๆๆ มีผัดเครื่องในไก่ด้วยอ่ะ หมูหวานก็มี แย่แล๊ววว อยากซื้อให้หมดเลยวุ๊ย


แล้วตอนนั้นก็แปะๆ มีคนเดินมาสะกิดไหล่ผมครับ แล้วบอก โอ้โหเฮ้ย นึกว่าจะทักคนผิดแล้ว ย้อมผมเมื่อไรวะ คนที่ทักผมก็คือพี่เจมส์ แฟนพี่จ๋าเองครับท่านผู้อ่าน ผมก็เอ๊า !!! มาไงเนี่ยพี่ พี่เจมส์ก็บอกว่าแวะมาซื้อของเดี๋ยวจะเข้าไปหาจ๋า


ผมก็บอกอ่ออื้อ ผมคิดในใจว่าถ้าผมบอกว่าจะไปหาพี่จ๋าเหมือนกันมันจะดูไม่ดีเปล่าวะเอาตรงๆนะ ยิ่งเราสนิทกัน เราก็ยิ่งต้องรักษาน้ำใจกันนะเว้ย เพราะผมก็ไม่รู้ว่าลึกๆแล้วพี่เจมส์เขาอาจจะนอยด์หรือเปล่าที่ผมสนิทกับพี่จ๋ามากๆ


แต่ผมก็เชื่อนะว่าพี่เขาไม่คิดแบบนั้น แต่ยังไงก็ต้องระวังไว้ก่อน ก็พ่อพี่เขานี่โคตรเส้นหย่ายเลยอ่ะคร๊าบ พี่เจมส์ถามว่าทำอะไรวะเนี่ยเห็นยืนอึนอยู่เป็นนาทีนาที ผมก็บอกอ่อเอ่อ จะซื้อข้าวพี่ แล้วพี่เจมส์ก็ตามสไตล์ครับ



เดินหยิบ เดินหยิบ เดินหยิบ มา 10 กว่ากล่อง แถมยังไปหยิบไอ้กล่องที่แช่แข็งมาด้วย แล้วบอกป่ะจ่ายตังส์ ผมก็บอกแปปๆพี่ ผมยังไม่ได้ซื้อเลย พี่เจมส์ก็บอกว่า เอ้านี่อ่ะของเอ็งไปเร็ว ผมก็บอกเฮ้ยๆๆพี่เจมส์ผมไม่เอาเยอะขนาดนี้ แต่พี่เขาก็บอกว่า " พี่เลี้ยงเอง "


ผมหันมองแล้วจะพูดว่าไม่เอาพี่ คือยังไงดีล่ะ ถามว่าอยากได้มั้ย ก็แน่นอนอยากได้แถมประหยัดด้วย แต่มันเกรงใจอ่ะพี่เขาซื้อให้แบบนี้ ถึงจะไม่ถึง 100 บาท แต่มันก็รู้สึกไม่ดีนะเอาตรงๆ คือมันจะขัดแย้งกันในหัว


แบบว่าดีเลยของฟรี กับไม่ดีอย่าเอาเลย แต่พี่เจมส์ไม่ฟังผมเลยครับ เขาหยิบใส่ตระกร้าแล้วเดินไปคิดตังส์เลย ผมก็พูดขึ้นมานะว่าพี่เจมส์มันเยอะไปอ่ะพี่ พี่เจมส์ก็บอกเฮ้ยเรื่องกินอย่าคิดมาก มันแค่ 10 บาทเอง เมื่อก่อนพี่ใช้เงินไร้สาระกว่านี้อีก


พอเขาคิดเงินแล้ว เขาก็บอกป่ะ เข้ามหาลัยไปหาจ๋ากับพี่ ผมเงียบครับไม่บอกไปว่าผมก็จะไปหาพี่จ๋าเหมือนกัน ซึ่งระหว่างทางนั้นพี่เจมส์เขาก็ถามว่า เฮ้ยเดี๋ยวก่อน เดี๋ยวๆ ผมสีเงินก็พอว่า นี่เอ็งแต่งชุดนินจาโคโนฮะด้วยนี่หว่า เฮ้ย คอสเพลย์เหรอ


ผมก็บอกว่าเปล่าครับพี่ ผมแสดงละคร ตัวคาคาชินี่แหละ พี่เจมส์เขาก็บอกเฮ้ยเท่ส์ว่ะ แคสบทได้เหมาะมากเลยว่ะ มึนๆอึนๆแบบนี้แหละ ผมก็เลยพูดไปว่ามีหนังสือ อะจึ๋ย ให้ผมถือไหมล่ะจะได้เหมือนมากกว่านี้ พี่เจมส์ก็ฮาเลยทีนี้


จริงๆแล้วผมกับพี่เจมส์นั้นเริ่มต้นกันได้ไม่ดีอย่างที่คิดครับ วันนั้นผมกำลังจะเดินไปส่งอะไรสักอย่างให้พี่รหัสนี่แหละ แล้วพอไปถึงอาคารนั้น ผมเห็นพี่จ๋า เพื่อนของพี่รหัสกำลังเหมือนโดนทำร้ายร่างกาย


มีผู้ชายจับแขนเธอบีบแล้วเขย่าตัวเธอค่อนข้างแรงเลย ผมก็เอ้า !!! ชิบหายแล้วพี่จ๋านี่หว่า แล้วอย่างที่รู้ๆครับตอนวัยนั้นห้าวจัดไง ปี1 ด้วยอายุพึ่ง 19 กำลังบ้าพลังได้ที่เลย แต่ผมต้องมองรอบๆให้ดีก่อน


อย่างแรกเลย รอบๆตัวพี่จ๋านอกจากผู้ชายที่บีบแขนพี่จ๋ายังมีคนอีก 2 – 3 คน ผมจะเข้าไปยังไงดี แต่ที่รู้ๆคือต้องไวและโฉ่งฉ่าง เพื่อจะทำให้พวกนั้นงงว่าเกิดอะไรขึ้น ผมวิ่งไปกระโดดถีบไอ้ผู้ชายคนนั้นเลยครับ


พอเขากระเด็นไป ผมก็กลิ้งตัวหลบไปด้วย ต้องรีบมองไปว่าไอ้ 2-3คนที่เหลือมีปฏิกิริยายังไง พวกมันเหวอแปปนึงแล้ววิ่งมาใส่ผมเลย ผมจะเข้าไปซ้ำไอ้คนที่กำลังล้ม ในใจคือกะว่าเอาให้หลับเพื่อลดภาระ


เพราะยังไงผมก็อาจจะจมตีนแน่ๆ พวกนั้นที่เหลือสูงๆทั้งนั้นเลย แต่แม่งไม่ง่ายแบบนั้นเว้ย เพราะตอนที่ผมจะวิ่งเข้าไปซ้ำนั้นผู้ชายที่โดนผมถีบแม่งม้วนหลังไปกับพื้นแล้วยืนขึ้นมาเตะสวนผมดังอั้ก ชิบหายเต็มท้อง จุกยอมรับว่าจุก


ผมถอยๆๆ พี่เจมส์แม่งก็จะเข้ามาใส่ผมอีก ผมทำท่าพุ่งใส่ตรงๆแต่หักมุมไปข้างๆแทนเตะขาจนเขาทรุด ผมจะฟันศอกเข้าใส่แล้ว แต่ผมแม่งลืมไปว่าไม่ได้มีคนเดียว ผมโดนถีบจากข้างหลังจนหน้าคว่ำ แม่งเอ๊ยไม่มีระยะม้วนตัวเลย ผมล้มลงดังอั้ก แล้วก็กำลังจะโดนสหบาทา ยำตีนแบบพิเศษ



แต่พี่เจมส์มันดึงเพื่อนมันออกแล้วเตะผมอีกที ผมยกแขนมากัน แล้วถีบทั้งๆที่นั่งอยู่แล้วกลิ้งม้วนหลังกลับมานั่งชันเข่าเตรียมบวกอีกรอบ พี่เจมส์มันถามเลยว่าเป็นส้นตีนอะไรไอเด็กเหี้ย


ผมรีบวิ่งไปหาพี่จ๋าเลย ผมบอกพี่จ๋าไปก่อนเร็ว ผมรั้งไว้ให้เอง ผมนี่กะว่าเอาวะยังไงก็คงไม่เอาถึงตายหรอก ผมหมายถึงตัวผมนะ อาจจะไม่ได้เละขนาดนั้นก็ได้ แต่พี่เจมส์ที่ตอนนั้นผมไม่รู้จักก็ถามว่าเหี้ยไรเนี่ย


ผมก็พูดว่าเฮ้ย ทำไรพี่กูวะ แล้วพี่เจมส์มันก็บอกเฮ้ยนั่นแฟนกู เท่านั้นแหละครับหัวกูวิ๊งเลย เอ่อ กูทำอะไรลงไป แล้วผมก็โดนพี่เจมส์ต่อยทีเผลอจนแทบคว่ำ โลกหมุนเลยตอนนั้น พี่จ๋าบอกเจมส์พอแล้ว แล้วผมก็ได้ยินไม่ชัดนะหูแม่งวิ๊งๆๆๆๆ



มารู้อีกทีตอนที่เพื่อนพี่เจมส์มาตบหน้าเรียกสติ คือตบไม่ใช่ว่าใส่เต็มแรงนะ เขาเต็มแบบเฮ้ยๆ เฮ้ยๆ เฮ้ยๆ ตายยัง พอผมฟื้นเต็มร้อยผมแม่งก็จะหันไปงัดหน้าพวกนั้นนะ พี่จ๋าก็รีบเข้ามาบอกว่าไม่มีอะไรโทน พี่กับเจมส์แค่ทะเลาะกันเฉยๆ เจมส์ไม่ได้ทำอะไรพี่ ใจเย็นๆนะ ใจเย็นๆ


ตอนนั้นคนแม่งเริ่มเยอะครับ แล้วพี่เจมส์มันก็เข้ามาลากคอผมเดินออกไปเลย ชิบหายเห็นแบบนี้แรงเยอะไม่ธรรมดาเลย แต่ผมก็งัดออกนะ งัดแล้วบิดตัวออก พี่เจมส์เขาบอกมึงทำอะไรเนี่ย อยากโดนไล่ออกกันหมดไง



ผมก็ถามว่าอะไรวะไล่ออกอะไร พี่เจมส์เขาบอกมึงไม่รู้เหรอว่าห้ามมีเรื่องกันในสถานศึกษา ผมก็ถามว่าแล้วทีพี่ทำพี่จ๋าล่ะอะไร พี่เจมส์มันก็นิ่งครับ ผมก็พูดไปทั้งๆที่ไม่รู้จักพี่เจมส์นะว่าพี่แม่งทุเรศชิบหาย แรงก็เยอะไปกระชากพี่จ๋าแบบนั้น คิดว่าเขาไม่เจ็บเหรอ แล้วผมก็ถุย คือไม่ใช่อะไรนะเลือดแม่งเข้าปาก



ผมยกมือไหว้แล้วบอกว่า ผมขอโทษแล้วกันที่ไปเสือก แต่ถ้าพี่ทำแบบนี้พี่แม่งทุเรศว่ะ แล้วผมก็ชิ่งเลย แล้วจากวันนั้นผมก็ไม่ไปเฉียดพี่จ๋าอีกเลยเชื่อมะ เพราะผมรู้อยู่แล้วว่าแฟนพี่จ๋าเป็นลูกของคนเส้นใหญ่ แต่ไม่เคยเห็นหน้า พอเจอกันครั้งแรกก็สร้างความประทับใจด้วยไรเดอร์คิ๊กซะเลย



แล้วแบบพอพี่จ๋ามา ผมแม่งแมบจะเทเลพอร์ตอ่ะ บอกตรงๆว่าตอนนั้นผมโคตรกลัวพี่เจมส์มาเอาคืนเลยครับ พี่เจมส์อ่ะไม่ได้กลัวหรอก กลัวพ่อพี่เจมส์บอกตรงๆ หลัวจนหลอนอ่ะช่วงนั้น เวลาเรียนก็กลัวว่าจะมาตามถึงห้อง เวลากลับหอก็กลัวโดนดักทืบ


นี่แหละน๊าการทำอะไรไม่คิด จนสุดท้ายผมก็เจอพี่เจมส์ดักเจอจนได้ แล้วมาพร้อมกับพี่จ๋าด้วยนะ ผมนี่แว๊ปเลย แต่แว๊ปไม่ทันเพราะพี่จ๋าเล่นเดินมาดักแล้วจับแขนไว้ด้วย ไอ้จะสะบัดออกก็กระไรอยู่ พี่จ๋าก็ถามว่าหายไปไหนมาเนี่ย เพื่อนบอกว่ามาเรียนแต่พี่หาตัวไม่เจอเลย ผมฟังพี่จ๋าพูดแล้วก็มองไปที่พี่เจมส์แบบหลอนๆครับ



พี่เจมส์เขาก็บอกว่า พี่ไม่ได้มาเอาคืน วันนั้นก็ได้ไปหลายดอกแล้วจบนะ เคเปล่า ผมก็ขะ ครับ งั้นขอตัวครับ พี่จ๋าก็ดึงไว้แล้วบอกไปไหนมานี่ก่อนเซ๊ !!! แล้วจากนั้นผม พี่จ๋า พี่เจมส์ ก็ได้คุยกันหลายๆเรื่องๆครับ จากวันนั้นเป็นต้นมาผมกับพวกพี่เขาก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น


โดยเฉพาะผมกับพี่เจมส์และกลุ่มพี่เจมส์ ดูเหมือนว่าพวกเขาก็จะไม่ค่อยชอบที่ผมปีนเกลียวกระโดดถีบรุ่นพี่นะ แต่พอพี่เจมส์พูดออกตัวให้พวกนั้นก็ไม่ค่อยอะไรกับผมเท่าไร ผมจะสนิทกับพี่เจมส์ซะมากกว่า แต่ถามว่าคุยกันได้มั้ยกับเพื่อนของเขา ผมก็คุยกับพวกพี่ๆเขาได้ครับ แต่ก็อาจจะมีบ้างที่ไม่ค่อยสนิทใจ เพราะผมก็สร้างภาพลบตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันเลย



อ่ะกลับมาปัจจุบันครับ ผมเดินมากับพี่เจมส์เข้ามาในมหาวิทยาลัยครับ คนก็มองกันเต็มแหละอย่างแรกเลยคือ ผมย้อนซะหัวขาวเชียว อย่างที่สองคือพี่เจมส์ ก็ต้องยอมรับแหละครับว่าพี่แก หล่อจัดๆเลย แถมหุ่นก็ดีเป็นนักกีฬาเก่า พี่เขาก็หยุดเดินและเตะผมทีนึงนะ แล้วบอกเฮ้ยมั่นใจตัวเองหน่อย



สักพักเราก็เดินมาถึงที่ที่พี่จ๋ารออยู่ครับ พอมาถึงพี่จ๋าเขาก็ถามขึ้นมาเลยว่าไปเจอกันตรงไหนเนี่ย พี่เจมส์ก็บอกไปเลยว่าเจอไอ้นี่มันยืนอึนเลือกข้าวกล่องอยู่พอดีล่ะ พี่เจมส์พูดเสร็จก็ยื่นถุงใส่ข้าวกล่องให้ผมแล้วบอกว่าเอ้าเอาไปพี่เมื่อยละ


ผมก็มองๆแล้วความรู้สึกหลายๆอย่างมันก็ไหลเข้ามานะ ผมโชคดีที่ไม่ต้องซื้อข้าววันนี้แล้ว อีกใจนึงก็คิดว่ารับไปมันจะดีเหรอวะกลัวเสียหน้าอ่ะ พี่หมิวกับพี่จ๋าก็มองอยู่ด้วย สมัยนั้นหน้าบางครับไม่ด้านเหมือนตอนนี้ 5555


พี่จ๋าเธอเดินมาแหวกๆถุงดูแล้วบอกโห !!! หลายอย่างเลยเนี่ย แล้วเธอก็หยิกแก้มผมต่อหน้าพี่เจมส์เลยแล้วพูดว่า ไม่เห็นต้องอายเลย ตีหน้าเข้มแบบนี้กำลังอายอ่ะดิ่ พี่กับเจมส์ก็กินข้าวกล่องแบบนี้ประจำแหละอย่าคิดมากสิ่ คือผมไม่ได้อายที่จะกินข้าวกล่องนะ แต่ผมอายเพราะพี่หมิวเขายืนจ้องตาไม่กระพริบเลย



แล้วพี่เจมส์เขาก็บอกว่าอะไรวะปกติก็ซื้อมากินด้วยกันบ่อยๆ รอบนี้แค่ซื้อให้ไปกินบ้านไอ้นี่อะไรวะ เอ้าดีหมิว แล้วพี่เจมส์เขาก็หันไปทักพี่หมิวครับ แล้วก็กลับมาคุยกับผมว่ากลับบ้านเสาร์ อาทิตย์ก็เอาไปกินนี่แหละ เออว่ะกลับรถตู้แล้วข้าวกล่องจะเกะกะไหมวะ



แล้วจังหวะนั้นพี่จ๋าก็พูดขึ้นมาว่าเดี๋ยวเจ้าโทนกลับกับหมิวอ่ะตัว เจ้าโทนทำงานกับพี่แมนแล้วนะตัวรู้ยัง พี่เจมส์หันมาตบไหล่ปั้ปๆ แล้วบอกเอ้อดีๆ งั้นเอ็งก็ต้องขับรถกลับใช่ป่ะ ผมก็บอกใช่ครับ แล้วผมก็พูดอีกทีว่า เอ่อพี่เจมส์ข้าวกล่องไม่ต้องหรอก


แต่พี่เจมส์ก็ยังบอกนะว่าเอาไปเหอะ ช่วงนี้ใกล้จ่ายค่าเทอมแล้ว ต้องประหยัดไม่ใช่ไง พี่เจมส์ยื่นถุงข้าวกล่องมา ผมก็ต้องรับโดยที่เถียงอะไรไม่ได้ เฮ้อน้ำตาจะไหล ใกล้จ่ายค่าเทอมแล้ว แถมตอนนี้ก็ไม่ได้ทำงานกับพี่แมนด้วย จะพอไหมนะค่าเทอม ผมเดินไปหาพี่หมิว


แล้วบอกว่าขอกุญแจหน่อยครับจะไปเอารถมาให้ พี่หมิวก็ยื่นมาให้ผมทันทีเหมือนเตรียมไว้แล้วผมรับมาแล้วก็ไปที่ลานจอดรถนะว่าแต่รถคันไหนวะ จำรถพี่หมิวไม่ได้เพราะคราวก่อนที่ไปรับก็ขับรถ BW ไป ผมกดปุ่มเปิดประตูแล้วมองหาไฟไปเรื่อย จนในที่สุดก็เจอพอดี


ผมเอากระเป๋า เอาข้าวกล่องใส่ไว้หลังรถ แล้วเอากระเป๋าติดตัวไว้ครับ ผมขับมารับพี่หมิว ซึ่งพอเห็นรถผมมาพี่เขาก็เดินแยกกับพี่จ๋าออกมาเลยนะ ผมรีบเปิดประตูออกมา แล้วเดินไปเปิดประตูให้พี่หมิวครับ เอ่อ ผมเริ่มจะเหมือนคนขับรถไปทุกทีแล้วสิ่เนี่ย แต่ก็เอาเถอะมันอาชีพสุจริตนี่หว่า


เอ่อ แต่นี่มันไม่ได้ค่าจ้างนะเฮ้ย เฮ้ยๆๆไม่เป็นไรๆ เรื่องแค่นี้เองไม่เห็นจะต้องคิดมาก แถมยังประหยัดค่ารถกลับบ้านด้วย หัวผมมันคิดโบ๊ะบ๊ะ โบ๊ะบะ แบบนี้แหละครับ แต่สุดท้ายผมก็ต้องไปส่งพี่หมิวอยู่ดี ก็พี่แกนั่งเรียบร้อยแล้วนี่



ผมยกมือไหว้พี่เจมส์ พี่จ๋าแล้วบอกกลับแล้วนะครับพี่ พี่จ๋าบอกกลับดีๆ พี่เจมส์ก็บอกเอ้อเจอกันวันจันทร์เว้ย ผมขึ้นไปปุ๊ป สตาร์ทรถแล้วก็ขับออกมาครับ โชคดีจังที่พี่หมิวไม่ได้พูดอะไร เพราะเอาตรงๆพอมานั่งกันสถานการณ์แบบนี้มันกดดันนะ


พอขับมาได้สักระยะนึงผมก็บอกไปนะว่า เดี๋ยวผมส่งถึงหน้าหมู่บ้านนะครับพี่หมิว เอาจริงๆไม่ใช่ว่าผมกลัวบ้านพี่หมิวหรือว่าอะไรนะ ผมเข้าออกบ้านพี่หมิวประจำ แต่เอาตรงๆบ้านพี่หมิวเขาอยู่ลึกม๊าก !!!  ถ้าเข้าไปส่งนี่เดินออกมาเหนื่อยเลยนะ


ถ้าเวลาปกติผมอ่ะเดินได้สบายๆ แต่จำได้มั้ยว่าวันนี้ผมทั้งวิ่ง ทั้งตีลังกา จนขานี่ล้ายิ่งกว่าปลาล้าอีก เลยเลือกที่จะส่งหน้าหมู่บ้านและตัวผมก็เดินนิดเดียวมาขึ้นรถเมล์กลับบ้าน แต่ว่า....


" ไม่ได้ ต้องส่งที่บ้าน "



ผมคิดในใจ ระ ระ ร้ายกาจ ร้ายกาจทั้งพี่ทั้งน้องเลย




 

ผมรออ่านหมิวนานแล้ว

55555 ร้ายกาจทั้งพี่ทั้งน้องจริง ๆ อะแหละ โดนปั่นหัวไปหมด เจ้าโทน 

รออ่านอยู่เลยครับ

ขอบคุณครับ สำหรับการแบ่งปันช่วงหนึ่งของชีวิต มาเล่าสู่กันฟังครับ 

ติดตามมาเกือบทุกตอน โทนเจ๋งอะ

ติดตามมาตลอด
ต้องแยกซีรี่ย์เดี่ยวงง
น้องโทนเก่งมาก

ขอบคุณครับ ที่ให้เข้าไปส่งในบ้านจะได้มีของฝากให้อีกแต่ครั้งนี้พี่หมิวคงจะถามจากพี่จ่าได้พอสมควรแน่
#นึกว่าจะได้ของเพิ่มดันลืมข้าวกล่องอีกพอมาถึงบ้านก็ออกไปกินข้าวโดนไถเงินชื้อเบียร์คงจะไม่โดนพี่ติ๊กปล้ำนะฟ้าฝนเป็นใจขนาดนี้

อยากให้นายโทนตั้งโหวตแฟนคลับสาวๆหน่อยครับว่าแฟนคลับเยอะกันขนาดไหน

บ๊ะวันนี้เจ้าโทนมาแปลกชักกล้าขึ้นแล้วนะแห่ะๆ ติดตามครับ

อยากให้มีโหวตสาวๆ รวมกันทั้งหมดเลย ทั้่งสามสาวจากร้านเกะ พี่หมิว พี่เตย พี่เหมียว พี่พลอย ...... อยากโหวตครับ

แล้งอย่างนี้จะเคลียได้เมื่อไหร่นี่หนีกันไปหนีกันมาอยู่นั่น

เอ้า มีตัวละครมาเพิ่มเฉย น่าจะเป็นตัวร้ายแน่ๆ เดี๋ยวเจ๊หมิวมาไล่ชัวร์

โทนเล่านี่หมิวแปลงร่างเป็นนางมารเลย พอหมิวเล่านี่หมิวนางฟ้านะครับผม

อีกนานไหมเนียะกว่าพี่หมิวจะทำตัวเป็นกันเองกับนายโทน นายโทนก็จังเลยไม่รู้จะแอีคไปถึงไหน กลัวอยู่ได้