ตอนที่สาม

---

ถีบจักรยานไปสามช่วงตึกถึงคลีนิกหมออัลโตที่ลุงมาร์คัสกับเจ้าอันเดรียสช่วยกันหามผมมารักษาไข้เมื่อปลายปีที่แล้ว ลูกสมุนหนุ่มรุ่นกระทงเล่าว่าคนเม็กซิกันละในแวกนี้เป็นญาติกันหมดรวมทั้งเขาและหมออัลโตด้วย หมออัลโตตามพ่อแม่ข้ามมาจากฝั่งโน้นตั้งแต่สมัยเด็ก ได้มีวาสนาร่ำเรียนแต่เมื่อเรียนจบแล้วเขาก็ยังตัวติดดิน นำเอาวิชาความรู้กลับมาเป็นที่พึ่งในยามยากให้พี่น้องร่วมเชื้อชาติล่วงเลยมาแล้วกว่าสี่สิบปี 

        "ยานอนหลับแบบที่กินแล้วไม่ตาย.." หมออัลโตนึก

        "มันก็ไม่ตายทั้งนั้นแหละถ้าไม่ได้กินเกินขนาด นายคงไม่ได้จะเอาไปฆ่าใครใช่มั้ย"
        "ป่าวคับพอดีช่วงนี้ผมนอนไม่ค่อยหลับจะซื้อยากินเองก็กลัวจะหลับไม่ตื่น เลยมาขอจากลุงหมอน่าจะปลอดภัยกว่า" หมออัลโตลุกหันไปหยิบขวดโหลใส่ยาสีชาเข้มจากตู้ 

        "ผู้ชายกินเม็ดเดียว แต่ถ้านายคิดจะมอมยาผู้หญิงกินหักให้กินแค่ครึ่งเม็ดก็พอ" หมออัลโตมองลอดแว่น ผู้ชายด้วยกันมองตาก็เข้าใจ
        "ผมขอไปกินเองครับไม่ได้จะให้ใครกิน" หัวเราะแก้เก้อ คล้ายหมออัลโตจะรู้ทันแผนการ

        "คนเอเชียไม่ชอบพูดตรงๆ ผู้ชายเม็กซิกันมีเมียเป็นขโยงเพราะอะไรรู้มั้ย เพราะพวกเรารู้สึกอย่างไรก็บอกกันตรงๆ แม่สาวคนนั้นคงต้องสวยเร้าใจขนาดที่อิฐหักห้ามใจต่อไปไม่ไหว ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกลสินะ"

        "บอกให้พวกเธอรู้อธิบายให้เข้าใจ พวกเราผู้ชายเม็กซิกันทำแบบนั้น" หมออัลโตจับไหล่สบตาผมด้วยความเป็นห่วง "รู้สึกยังไงก็พูดไปจะดีดกีตาร์ร้องเป็นเพลงก็ได้ ไม่จำเป็นต้องพึ่งยานั่นหรอก"

        "ขอโทษครับที่โกหกครับ" ผมยกมือไหว้ "แฟนผมเพิ่งมาจากเมืองไทยแต่ดันมีเพื่อนมาด้วย เพื่อนมันป่วนตลอดเวลาคอยตามสกัดดาวรุ่ง ผมก็เลยจะหลอกให้มันกินยานอนหลับสิ้นเรื่องสิ้นราวจะได้มีเวลาจูจี๋กับแฟนเต็มที่โดยไม่มีก้างขวางคอ" ผมสารภาพ

        "พวกผู้หญิงจะยอมสยบแทบเท้าเราก็ต่อเมื่อเราได้แสดงความกล้าหาญให้พวกเธอเห็นก่อน เป็นลูกผู้ชายต้องที่จะกล้าเปิดเผยความในใจกับคนที่เราชอบ ชมพวกเธอว่าสวยแค่ไหนไม่มีชายคนใดปฏิเสธความงดงามทรวดทรงแสนสะท้าน.."

        "ลุงหมอคับ .. ผมขอซักสามสี่เม็ดก็พอคับ" ผมรีบตัดบทกลัวจะยาวยืดรุงรังไปกันใหญ่ เคยได้ยินว่าเมื่อพบผู้ชายดีๆมีหลักฐานเป็นที่พึ่งพาได้ ฝ่ายหญิงเสียอีกที่เรียกเพื่อนฝูงญาติพี่น้องให้มาร่วมชายคาจนบางคนมีเมียนับสิบ ไม่กล้าถามว่าหมออัลโตมีเมียกี่คน

        "งั้นผมขอตัวเลยนะครับ"
        "เดี๋ยว ..เดี๋ยว  รอแป๊ปนึง" หมออัลโตเดินออกไปนอกห้องตรวจครู่ใหญ่

        "เพื่อเป็นการขอบคุณที่ช่วยดูแลเจ้าสองคนพี่น้อง ผมมีของตอบแทนเล็กๆน้อยๆจะให้" หมออัลโตยิ้มมุมปากยื่นวัตถุสีน้ำตาลเข้มเกือบดำทำจากรากไม้ รูปทรงรีคล้ายลูกรักบี้แต่ขนาดเล็กพอดีอุ้งมือ ดูเป็นของเก่าแก่มีอายุ

        "โอโจบุชโช ojo busho นัยน์ตาพายุ" หมออัลโตบอกชื่อของมัน

        "นัยน์ตาพายุ.." ด้านหนึ่งผิวเรียบส่วนอีกด้านขรุขระแกะสลักเป็นเค้าโครงคล้ายดวงตามนุษย์ แต่จุดศูนย์กลางของดวงตาแทนที่จะเป็นลูกนัยน์ตา กลับกรีดบาดคว้านเป็นริ้วรอยร่องหยักลึกตามแนวยาว 

        "นัยน์ตาพายุ" ผมพลิกซ้ายพลิกขวาพินิจพิจารนา
        "โอโจบุชโช.." หมออัลโตสบตายิ้มมุมปากอย่างมีนัย

        "หยิบผิดอันป่ะคับลุงหมอ ผมว่าอันนี้ดูยังไงก็ไม่เหมือนนัยน์ตา ผมว่ามันเหมือน..หอย เห็นแล้วนึกถึงหอยนางรม"

        "ตรงนี้มีรูเล็กๆ" หมออัลโตชี้ "สมัยก่อนเวลาที่พวกผู้ชายเม็กซิกันต้องเดินทางห่างบ้านเป็นเวลานานๆไม่ว่าจะค้าขายหรือทำสงครามจะพกเจ้าสิ่งนี้ติดตัวไปด้วยเสมอ เอาดีเอ็นเอผู้หญิงของเราใส่ลงไปในรูเล็กๆนี่ เล็บ เส้นขน ผม แต่ถ้าขนตรงที่ลับจะได้ผลเข้มขลังที่สุด"

        "ค่ำคืนที่อ้างว้างเปล่าเปลี่ยวเพียงถูตรงนี้เบาๆ ผู้หญิงของเราจะรับรู้ได้ สัมผัสได้ และจะไม่คิดปันใจให้ชายอื่นในระหว่างที่ผัวไม่อยู่บ้าน" หมออัลโตเอานิ้วถูไถติ่งนูนบริเวณขอบหัวตา   

        "ชัดเลย..แบบนี้ไม่ใช่นัยน์ตาพายุแล้วฮะผมว่าน่าจะเรียกว่าโยนีพายุมากว่า" นึกอยู่แล้วว่ารูปทรงมันดูคุ้นๆตาแปลกๆยังไงชอบกล

        "ขอพรเจ้าแม่โอโจเทพีแห่งพายุ อธิษฐานแล้วจะสมปราถนา ไม่จำเป็นต้องใช้ยานอนหลับพวกนั้นเลย" หมออัลโตจับไหล่ส่งสายตาห่วงใย ดูเหมือนแกจะไม่ฟังที่ผมพยามอธิบายสักนิด

---

ปาร์ตี้เล็กๆที่บิ๋มเป็นคนริเริ่ม ข้าวผัด ต้มฟักกระดูกหมู น่องไก่ทอด เครื่องดื่มนิดหน่อย กุศโลบายเรียบง่ายที่เธอจะได้แจกนามบัตรทำความรู้จักกับบรรดาสาวๆในบ้าน และไม่เหน็ดเหนื่อยที่จะแนะนำตัวซ้ำๆกับทุกคนว่าเธอเป็นแฟนผม

แอมแปร์นั่งเล่นมือถือไม่สนใจโลก หมอพีทกลายเป็นดาวเด่นในวงสาวๆ เขาโอภาปราศรัย แต่งตัวดีหน้าตาผมเผ้าเกลี้ยงเกลาอกผายไหลผึ่งหน้าที่การงานเป็นหลักเป็นฐานพึ่งพาได้ เป็นเจ้าของบ้านริมทะเลสุดชิคแถมยังโสดสนิท ถึงจะสูงอายุสักหน่อยแต่ก็สมบูรณ์แบบอย่างที่ผู้ชายคนนึงควรจะเป็น สายตาที่อาหมอพีทมองน้องเพลินมันชวนให้อารมณ์เสียยังไงชอบกล

        "ที่นี่มันคือเมืองแห่งโอกาส จริงๆมายากนะอุตส่าห์มาเหยียบได้แล้วบอกตามตรงว่าไม่อยากให้ใครกลับซักคนเลย อยู่ยาวๆสิบยี่สิบปีหาทำโน่นทำนี่โกยเงินสนุกๆไปเรื่อย" หมอพีทยิ้มโปรยเสน่ห์
   
        "อยากอยู่ค่ะแต่อยู่ไม่ได้ พวกหนูต้องกลับไปใช้ทุน"
        "ยัยเพลินนี่ไงอยู่ยาว ต้องอยู่ถึงป.เอก"

เจ้าอันเดรียสแอบสะกิดพลางบุ้ยหน้าไปทางประตูรั้ว น้องแก้มแต่งตัวสวยคล้ายชุดโฮสต์เดินตัวเซหน้ามุ่ยตามด้วยแฟนหนุ่มที่ดูเงียบๆไม่ค่อยเริงร่าบ้าพลังอย่างเคย น้องแก้มทรุดตัวลงนั่งข้างสามสาว แฟนหนุ่มยิ้มทักทายทุกคนพลางฉุดแขนแต่น้องแก้มสะบัดอย่างแรงหน้าตาไม่สบอารมณ์ สบถคำหยาบในลำคอ เธอกำลังเมาแถมยังเหวี่ยง

        "ร่วมวงด้วยกันก่อนสิครับกำลังคุยสนุกเลย" หมอพีทยิ้มชวน
        "คืนนี้ขอตัวดีกว่าครับ พอดีแฟนเมามากดื่มมาจากที่ร้าน" แฟนหนุ่มบ้าพลังพยามประคองตัวน้องแก้มให้ลุกขึ้นแต่เธอแข็งขืนตัวไม่ยอมง่ายๆ

        "นั่งก่อนเถอะแบงค์อย่าทำรุนแรงกันเลย" ผมยื่นขวดเบียร์ให้แต่น้องแก้มแย่งคว้าไปยกซดโฮกอย่างโหยกระหาย ดูทรงแล้วคู่นี้คงจะทะเลาะอะไรกันแรงๆสักอย่างปกติจี๋จ๋าตัวติดกันจะตาย

        "เมื่อกี๊คุยถึงไหนแล้วนะ" หมอพีทถาม

        "เอ่อ.. อาหมอคะ หนูมีเรื่องอยากปรึกษาค่ะ" น้องทิพย์ที่นั่งเงียบอยู่นานยกมือถาม

        "หืม.. ว่าไงจ๊ะ"

        "คือ .. เอ่อ ... ที่หอพักนักศึกษาใหม่เค้ามีประเพณี.. เอ่อ ต้อง แก้ผ้า วิ่งจากประตูรั้วเข้าหอ .. ค่ะ คือ หนู .. เอ่อ ไม่อยากวิ่ง" น้องทิพย์พูดเสียงเบา "แต่ทีนี้ถ้า หนูไ ม่วิ่ง.."

        "แล้วต้องทำแบบนั้นทุกคนไม่มีข้อยกเว้นรึเปล่าล่ะ"
        "..เค้าว่าทุกคนค่ะ แล้ว คือ มันจะมีรุ่นพี่ยืนคอยดูอยู่ด้วย"

        "ประเพณีบ้าๆบอๆแบบนี้คงมีเจตนาจะสลายพฤติกรรมหรือมีวัตถุประสงค์อะไรซักอย่าง กลางวันหรือกลางคืน" หมอพีทสนใจถามต่อ
        "หกโมงเย็นค่ะ แจกกุญแจห้องแล้วให้วางกระเป๋าถอดเสื้อผ้าไว้ที่ประตูรั้ว แล้วก็วิ่งเข้าไปพร้อมกันหาห้องใครห้องมัน"

        "แล้วกระเป๋าอ่ะ"
        "เดี๋ยวเค้าเอามาให้ที่ห้องค่ะ"
        "เห็นว่ามันชอบเอาอะไรมาวางกีดขวางทางวิ่งด้วยนะ เคยเอาที่นอนมาแกล้งสุมๆสูงให้พวกเด็กใหม่ปีนข้ามแล้วยืนหัวเราะกันอ่ะ" น้องเอิงปลอบใจเพื่อน

        "เหมือนรับน้องหอพักเงี้ยอ่ะเหรอ แล้วหลายคนมั้ย"

        "น่าจะเป็นร้อยคนค่ะ ส่วนใหญ่เป็นพวกป.ตรี ป.โทป.เอกมีไม่กี่คน น้องทิพย์หน้าเสีย
        "อายเด็กมันอ่ะดี๊แม่ให้มาน้อย" น้องเอิงมองต่ำ

        "ก็คิดซะว่าเห็นก็เห็นไปเห็นแต่ก็เอาไปไม่ได้ หลับหูหลับตาวิ่งไปเถอะชั่งมันหกโมงเย็นความจริงก็มืดแล้ว" หมอพีทปลอบ

        "ที่เมกาเค้ามองเรื่องทะลึ่งๆพวกนี้เป็นเรื่องธรรมชาติ เป็นความสนุกสนานเพิ่มรสชาติให้ชีวิต" ฉับพลันน้องแก้มวางขวดเบียร์กระแทกปั้ง!ลงบนโต้ะ สองมือดึกเลิกชายเสื้อสายเดี่ยวรวบยกทรงขึ้น บิดตัวแอ่นหน้าอกซ้ายขวาสองเต้าคัพซีขาวนวลเนียนเต่งตึงหัวนมสีน้ำตาลไหม้ชูชันปรากฏคว้างต่อหน้าทุกคน ผมสบตากับบิ๋มถอนหายใจแสร้งทำเป็นไม่อยากมอง เจ้าอันเดรียสจ้องของแปลกไม่วางตา

        "นี่ไง เห็นแต่ก็เอาไปไม่ได้ ผู้ชายก็มีนมผู้หญิงก็มีนมเรื่องธรรมชาติไม่เห็นต้องอายเลยค่ะพี่ทิพย์" ทั้งโต้ะกำลังอยู่ในอาการตะลึงตาค้างไม่นึกว่าอยู่ดีๆน้องแก้มจะโชว์ของดีประชดแฟน

        "ชอบโชว์เหรอนักเหรอ ดี !!" เจ้าแบงค์ยอมไม่ได้ดูท่าน่าจะเมาพอกัน ลุกขึ้นยืนถอดเข็มขัดรูดกางเกงลงเลิกชายเสื้อตัวเองขึ้นเห็นซิกแพ็ค หันไปทางสามสาวผนังห้องติดกัน เจ้ามังกรวัยรุ่นของมันยังหลับสนิทเหี่ยวหัวห้อย เจ้าหนุ่มทำท่าจะสาวมือปลุกมันให้ตื่นต่อหน้าน้องเพลินและเพื่อน

        "เฮ้ย!! .. พอ! เชี่ยอะไรของมึงเนี่ย ไป ไป เมาแล้วก็พาแฟนเข้าห้องไปนอนเลยไป" ผมตัดบทเบรกเอี๊ยดจนเจ้าอันเดรียสกับหมอพีทหันมามองหน้าส่งสายตาเคืองๆ

        "ก็กูบอกแล้วว่ามันเมาแม่งก็เสือกชวนให้นั่งอยู่ได้! ค้วย..!" เจ้าแบงค์สบถใส่หมอพีทก่อนประคองน้องแก้มเข้าห้อง หันมาอีกทีเจ้าอันเดรียสชิ่งหายหัวไปแล้วทั้งที่สั่งห้ามแอบดูใครในช่วงนี้อย่างเด็ดขาด

        "พอเหอะนะคืนนี้ แยกย้ายเข้าห้องดีกว่าดึกแล้วด้วยเดี๋ยวตำรวจมา" ผมบอก
        "ไม่เป็นไรน้องอิฐเดี๋ยวพี่ดูให้ได้พวกตำรวจมันไม่มาหรอก คุยกันไปเรื่อยๆเบียร์ยังไม่หมดเลย" หมอพีทออกตัว "แอมล่ะง่วงยัง"

        "ยังค่ะ" แอมแปร์เงยหน้าจากโทรศัพท์

        "ถ้ายังไม่ง่วงก็นั่งเล่นคุยกันก่อน ไม่ได้เจอกันตั้งนาน"
        "อ่อ.. ค่ะ บิ๋ม แกนั่งกับชั้นก่อนนะ พี่อิฐง่วงแล้วนอนก่อนก็ได้ค่ะ"

        "เอ่อ .. งั้นเดี๋ยวพี่เข้าห้องไปดูที่หลับที่นอนมาเพิ่มก่อนนะ"
       
        "แอมนอนกับบิ๋มบนเตียงพี่อิฐละกันเมื่อกี๊เปลี่ยนผ้าปูที่นอนแล้ว"
        "อ่าว แล้วพี่จะไปนอนไหนอ่ะ"
        "ไม่รู้สิคะบ้านพี่อิฐนี่" แอมแปร์ยักไหล่

หันกลับมาอีกทีเห็นบิ๋มกำลังใส่ยาเม็ดเข้าปากพลางดื่มน้ำตามห้ามไว้ไม่ทัน

        "กินยาไรอ่ะ"
        "ยาแก้แพ้พิษตัวคุ่น อาพีทให้ไว้ตั้งแต่เมื่อตอนกลางวัน รู้สึกคันยุบยิบก็เลยกินกันไว้ก่อน"

        "อาพีทให้ยาอะไรบิ๋มกินอ่ะ" ผมหันไปถาม

        "อ๋อ ไม่มีอะไร ยากันแพ้พิษตัวคุ่น"
       
        "ตัวคุ่น..!" ทุกคนพูดพร้อมกันจังหวะซิทคอม

        "ก็ตอนแรกคิดว่าจะไปเที่ยวบ้านชายทะเลกัน ช่วงเวลานี้แถบทะเลทรายมันจะมีตัวคุ่นเยอะบางคนแพ้พิษแผลจะรักษาหายยาก ก็เลยให้ยาน้องบิ๋มกินไว้ก่อน"

        "แล้วบิ๋มโดนกัดเหรอถึงต้องกินยาอะไรก็ไม่รู้เนี่ย! ไม่มีอะแถวนี้ ตัวคุ่น!"
        "ก็ไม่รู้สิ รู้สึกคันๆอ่ะ" บิ๋มหน้าเสียที่โดนผมดุ

        "ไม่มีอะไรหรอกน้องอิฐแค่ยาแก้แพ้ธรรมดาไม่ง่วงด้วย กินซะให้หมดจะได้ไม่เผลอติดตัวตอนกลับไปเมืองไทยเดี๋ยวมีปัญหา"

        "แก ขอชั้นเม็ดนึงสิชักจะคันๆขึ้นมาเหมือนกันแล้ว ทรายทั้งนั้น" แอมแปร์บ่น
        "อยู่ในกระเป๋าในห้อง แกขออาพีทสิ"
        "ของอาก็อยู่ในรถ เดี๋ยวไปหยิบมาให้"

        "งั้นเดี๋ยวผมไปหยิบมาให้เอง อยู่ไหนนะบิ๋ม" ผมรีบฉกฉวยโอกาส

        "กระเป๋าเล็กใบสีฟ้าอ่ะ"

ผมย่องแอบมาดูก็เป็นอย่างที่คิด เจ้าอันเดรียสเดินสวนออกมาส่ายหน้าโบกมือบอกไม่มีอะไรในกอไผ่ แม่ม..กูเพิ่งสั่งห้ามมึงอยู่หยกๆ อาหมอพีทกำลังเล่าเรื่องสนุกๆสมัยยังทำงานเป็นหมอให้สาวๆฟัง ผมทำเนียนๆส่งเม็ดยาของหมออัลโตให้แอมแปร์พร้อมแก้วน้ำ นี่..เสริฟถึงปากเลยอีนรก

        "พี่ๆคะ.." น้องทิพย์เสียงดังทะลุกลางปล้อง คว้าขวดเบียร์ของน้องแก้มมาดื่มอักๆเช็ดปาก "พี่ๆ คะ" เธอหลับตาปี๋เลิกเสื้อยืดขึ้น สองเต้ากลมกลึงอัดแน่นจนสปอร์ตบราสีดำดูตกไซส์ตัวเล็กกว่าขนาดก้อนเนื้อปลี้นออกมาด้านข้างน่าอึดอัดแทนมาก เพื่อนสาวสองคนอ้าปากค้างพลันน้องทิพย์ขยับมือจับขอบยกทรงเลิกขึ้น สองเต้าคัพดีกระเพื่อมหลุดพ้นพันธนาการหัวนมสีชมพูเข้มขนาดปลายนิ้วก้อยแข็งเป็นก้อน หมอพีทตะลึงมองจ้องตาค้าง แอมแปร์รีบยกโทรศัพท์ขึ้นมากดถ่ายคลิปเก็บเป็นไว้ที่ระทึก

น้องเอิงจ้องเนื้อนมไข่แม่ให้มาของเพื่อนสาวอย่างอิจฉากลืนน้ำลายเอื้อก น้องทิพย์ยืนห่อตัวลีบค้างอยู่ท่าเดิมเป็นนานสองนานค่อยๆหรี่ตามองปฏิกริยาของทุกคน แต่ไหนแต่ไรมาที่ทนอับอายกับนมใหญ่ยักษ์คู่นี้ ถึงแม้จะตั้งใจเรียนจนได้เกรดสี่ทุกวิชาประพฤติตัวดีแค่ไหนแต่ทุกคนกลับชอบมองแต่หน้าอกหน้าใจของเธอ แม้คณะกรรมการสัมภาษณ์ทุนมาเรียนต่อก็ยังอดใจไม่มองมันไม่ได้ สิ่งใดจะประเสริฐเท่าการยืดอกยอมรับความจริง อารมณ์ขุ่นมัวถูกปลดเปลื้องไปพร้อมกับเสื้อชั้นในซ่อนรูปคับติ้วสุดอึดอัด น้องทิพย์สูดลมหายลึกใจยาวโปร่งโล่งเย็นสบายเต็มปอดถอดเสื้อออกจนหมด ท่อนบนของเธอเปลือยเปล่าสองเต้าชวนมอง นึกไม่ออกว่าน้องทิพย์ซ่อนไฟหน้ารถพ่วงสิบแปดล้อสว่างจ้าขนาดนี้ไว้ในยกทรงตัวกระจิ๋วนั่นได้อย่างไร 

        "ถอดเสื้อนานๆระวังจะไม่สบายนะ" ผมเตือน
        "สบายดีค่ะ เย็นดี" น้องทิพย์สูดหายใจยาว "พี่อิฐไม่ชอบเหรอ ถ้าไม่ชอบทิพย์จะได้ใส่เสื้อ" เชี่ย..คำถามส่งหอกวัดใจ สองสาวเพื่อนซี้หัวเราะส่ายหัวไม่คิดว่าเพื่อนสาวจะทำไปได้กระแซะโอบกอดให้ความอบอุ่น ได้เห็นน้องเพลินหัวเราะบ้างผมก็ชื้นใจ จากที่ดูเป็นคนเงียบๆพูดน้อยช่วงนี้ยิ่งเงียบเข้าไปใหญ่ แถมยังหลบหน้าหลบตา นี่ถ้าเมียไม่อยู่นะจะเดินเข้าไปดูดนมให้ดิ้นพราดๆให้ไอ้อั๋นกับหมอพีทล็อคคนละข้างจับสามสาวเด็กทุนขี้เงี่ยนเวียนเทียนเสียตรงนี้เลย


บิ๋มเริ่มบ่นว่าร้อนถอดเสื้อคลุมตัวนอกออกทั้งที่อุณหภูมิในตอนนี้น่าจะไม่เกินสิบองศา ดูเหมือนงานมหกรรมฟาร์มโคนมของน้องทิพย์เมื่อสักครู่ทั้งที่จัดขึ้นต่อหน้าแต่กลับไม่ได้อยู่ในความสนใจรับรู้ของเธอเลย เอาแต่บ่นว่าร้อนจนผมห่วงว่าจะจับไข้ไม่สบาย หันไปมองแอมแปร์กำลังนั่งโงนเงนสะลึมสะลือใกล้จะหลับมิหลับแหล่     

        "แล้วอาพีทจะนอนไหนครับเนี่ย" ผมถาม
        "ผมนอนไหนก็ได้ ที่นี่แอลเอ บ้านผม" หมอพีทขยิบตา

ใจนึงก็ห่วงปล่อยน้องทิพย์น้องเอิงน้องเพลินให้อยู่กับหมอพีท ตั้งแต่บิ๋มมาที่นี่ผมละอายใจไม่กล้าสบตาซึ้งกับน้องเพลินเหมือนเคย หยอกไก่กะว่าขอแค่พอชุ่มชื่นหัวใจใครจะไปรู้ว่าเมียจะตามมาถึงนี่ กรรมใครกรรมมันละกันวะ ตำรวจแม่งจะแห่กันมาเพราะพวกมึงโชว์นมกันหน้าบ้านนี่แหละ

        "อั๋น.."
        "คับ.."

        "เดี๋ยวมึงประคองยัยแอมตามกูมา" เจ้าอั๋นยิ้มหน้าระรื่น มันถือโอกาสกระโจนเข้าโอบกอดแอมแปร์ ผมรีบพาบิ๋มเดินเข้าห้องนอนก่อนที่เธอจะร้อนจนแก้ผ้าตามน้องทิพย์ไปอีกคน คืนนี้มันบ้าๆบอๆเสียวสันหลังยังไงชอบกล

        "มึงรู้จัก โอโจบุชโช่ ป่าววะ" หันไปเจอเจ้าอั๋นกำลังพยามหอมแก้มแอมแปร์อย่างทุลักทุเล

        "รู้สิ โอโจ เทพีแห่งพายุ"

        "แหม่ ถามรู้ตอบได้ยังกับกุมารทองเลยนะมึง ลองบีบนมหน่อยดิ๊ ปิ๊นๆ"
        "ได้เหรอ..!" เจ้ากุมารทองยิ้มหน้าหื่น แกล้งมันเล่นๆไอ้อั๋นเสือกเอาจริงล้วงมือเข้าไปในเสื้อทั้งที่แอมแปร์ยังหลับไม่สนิทดี



 

เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยคู่นี้

โดนยากันทั้งบ้านละป่าวเนี่ย

มหกรรมเซ็กส์หมู่เลย ไหนๆก็โดนยากันหมดแล้ว

โดนยากันทั้งบ้านมองๆละ

นึกว่าจะแค่แอบดู...มีฉากอย่างว่าด้วย ^^

คืนนี้หมอพีทแม่งขะได้เยใครหรือเปล่าวะ น่าสงสารผู้หญิง

ตอนนี้ ลุ้นน่าดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น

โดนทั้งบ้านแน่นๆ

มีแต่สาวเด็ดๆอยู่ในบ้าน แต่แฟนดันมาคุมซะงั้น

คืนนี้จะมีอะไรสนุกๆขนาดไหนในบ้านนี้

ตกลงแอบดูรึลักหลับ

โดนหมอพีทเอายาปลุกเซ็กให้กินหรือเปล่าเนี่ย ทำไมดูร้อนแรงกันจัง

มั่วกันแน่คืนนี้

สาวๆเสร็จหมอพีทแน่เลย