★★★★★★★★★★★


ปล. มิ้นต์ เจ้าหญิงน้ำแข็ง สายตาก็เย็นชา แต่ทำไมน่ารัก





★★★★★★★★★★★




ปล.2 เอ่อ ผมจะเปิดให้โดเนท ผ่านทรูวอลเลต กันนะครับเพื่อสนับสนุนเล็กๆน้อยๆตามศรัทธาครับ



★★★★★★★★★★★




ความเดิมตอนที่แล้ว


ผมพามิ้นต์กลับมาที่ห้องครับ กลับมาเฉยๆเฮ้ย

เพราะมิ้นต์เธอไล่ให้ผมลงมานอนข้างล่างเตียงครับ

วันต่อมาผมก็พาเธอไปเที่ยวท้องฟ้าจำลองครับ

ซึ่งระหว่างนั้นเองพี่หมิวก็โทรมา โอเคผมรับสายครับ

แล้วก็ได้บอกไปว่าวันนี้ไม่ว่างนะ เพราะพามิ้นต์มาเที่ยว

พี่หมิวก็บอกอ้อๆไม่เป็นไร แต่ยังไงก็เตรียมตัวไว้ เพราะมีงานรออยู่




★★★★★★★★★★★



ไดอารี่นายโทนตอนที่ 56




เดี๋ยว ๆ ๆ เจ๊หมิวหมายความว่าไงอ่ะบ้านผม ผมพูดออกมาจนมิ้นต์ตกใจ มิ้นต์แตะแขนผมแล้วบอกว่าใจเย็นๆอย่าพูดกับพี่หมิวแบบนั้นสิ่ ผมนี่หันควั่บเลยฮึ๊ !!! อะไรนะ นี่มิ้นต์กำลังบอกให้ผมอย่าดื้อกับพี่หมิวเหรอ



เดี๋ยวก่อนนะตั้งแต่ที่บอกว่าพี่หมิวเป็นคนโทรให้มาหาผมที่ห้องพักแล้วนะ สองคนนี่ยังไง เฮ้ยๆ ๆ เดี๋ยวๆเรื่องอื่นค่อยว่ากัน คุยกับพี่หมิวก่อน ผมถามไปอีกครั้งว่าทำไมต้องบ้านผมล่ะครับเจ๊หมิว พี่หมิวบอกว่าก็บ้านแกร่มรื่น แถมยังส่วนตัวด้วย



ผมก็พูดไปนะว่าเจ๊ คนระดับนั้นจะให้มาบ้านผมเนี่ยนะ นี่เจ๊คิดอะไรอยู่ถ้าเกิดเขาไม่ถูกใจอะไรขึ้นมาแล้วพาลไปถึงบริษัทจะทำไงอ่ะเจ๊หมิว เจ๊หมิวก็พูดสวนผมมาว่านี่ไปทำงานกับเขาเป็น 10 วัน นี่ยังไม่รู้จักนิสัยคุณเคย์เขาอีกเหรอ ผมก็เลยบอกไปว่า


เจ๊ครับ ผมก็ไม่รู้หรอกว่าจริงๆแล้วคุณเคย์เขาเป็นคนแบบไหน ที่อารมณ์ดีเพราะบรรยากาศมันเป็นอย่างที่เขาชอบหรือเปล่าอันนี้ผมก็ไม่แน่ใจนะ เฮ้ยมันจริงๆนะเว้ยท่านผู้อ่าน บางคนพอได้เจอบรรยากาศที่ตัวเองชอบ อารมณ์ก็จะดีแบบดีใจหายเลย


แต่ถ้าเจอบรรยากาศที่ไม่ชอบเขาอาจจะกลายเป็นอีกตัวตนก็ได้บอกตามตรง พี่หมิวก็บอกนะว่าแต่ที่ที่ส่วนตัวก็นึกไม่ออกแล้วว่าจะไปที่ไหนดี ผมก็ถามว่าทำไมต้องส่วนตัวขนาดนั้นล่ะเจ๊หมิว คำตอบที่ผมได้รับกลับมาสั้นๆก็คือ


ก็เขาชอบแบบนี้


พี่หมิวยังพูดอีกว่าจริงๆแล้วนี่ก็เป็นความรับผิดชอบของโทนนะ ผมร้องฮ๊ะ !!! อะไรของเจ๊เนี่ย แล้วพี่หมิวก็บอกว่าเพราะผมดูแลคณะคุณเคย์ไงก็เลยต้องดูแลให้จบแล้ว


[ ผม ]  :  แต่งานมันจบไปแลเวนะครับเจ๊ที่เชียงใหม่อ่ะ


[ พี่หมิว ]   :  อื้มก็ได้ไม่ต้องก็ได้


อู๊ยย ผมอ่ะโคตรดีใจเลยที่พี่หมิวยอมเข้าใจผม พรุ่งนี้ผมจะได้นอนกอดมิ้นต์ทั้งวัน แต่มันก็เป็นแค่ฝันครับ เพราะพี่หมิวพูดมาว่า คำพูดของเจ๊มันคงไม่มีค่าพอเนอะตัวโต ถ้าคนที่พูดเป็นตัวเล็ก ตัวโตก็คงจะยอมทำตามหมด



แม่จ้าว !!! จบเลยแบบนี้ จบ คือเคยมั้ยครับแบบพอเจอคำพูดแค่คำเดียว คำว่าแพ้ ก็ลอยเข้ามาเต็มๆหน้าอ่ะ คือแบบอึ้ก !!!  แล้วพี่หมิวก็พูดมาอีกว่า ตัวโตช่วยเจ๊หน่อยไม่ได้เหรอ หรือว่าต้องเป็นตัวเล็กคนเดียว ตัวโตถึงฟัง ผมนี่พูดได้คำเดียวเลยตอนนั้น


" ครับ ได้ ครับ "


โอ้ยยยย ทำไมว๊า ทำไมพี่หมิวถึงวิวัฒนาการมาได้ไกลขนาดนี้เนี่ย การ์ดที่มีชื่อว่าตัวโตกับตัวเล็กที่พี่มีถืออยู่ พอหงายออกมามันทำให้ผมแพ้หมดหน้าตักเลย แล้วพี่หมิวก็ถามหามิ้นต์ผมก็ยื่นมือถือให้ มิ้นต์ก็รับไปแล้วพูดค่ะพี่หมิว ค่ะมาเที่ยวค่ะ


มิ้นต์ตอบค่ะ ค่ะ ค่ะ แล้ววางสายเลย ผมก็ถามนะว่าคุยอะไรกับเจ๊หมิว ซึ่งมิ้นต์ก็ตอบว่ายุ่งน่ะ โอยยย แต่ละคน แล้วตอนนั้นก็ได้เวลารอบแสดงครับ ผมก็พามิ้นต์เดินเข้าไปเลย เรานั่งหลังๆครับ เพราะอยากที่จะเห็นชัดๆ แต่เอาจริงๆมันก็ลำบากที่ต้องแหงนหน้ามองฝั่งเรา



เฮ้อ ไม่ได้มาตั้งนานเลยแฮะท้องฟ้าจำลอง แปลกมั้ยครับทั้งๆที่อยู่ไม่ไกลจากพระรามสามเลย ทั้งยังผ่านไปผ่านมาแต่ก็ไม่ได้เข้ามาเลย มันตลกดีนะชีวิตคนเรา คือจะพูดยังไงดี นี่มันไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมมาดูดาวที่ท้องฟ้าจำลองหรอกครับ ตอนประถม โรงเรียนก็จัดทัศนศึกษาแล้วพามาที่นี่



แต่คุณรู้อะไรมั้ยที่เดิมๆ สิ่งๆเดิมๆ มันจะกลายเป็นคนละฟิลลิ่งเลยล่ะถ้าเราได้มากับใครสักคนที่มีผลต่อความรู้สึก เอาตรงๆไม่ต้องเป็นคนรักหรอก คนแปลกหน้า คนที่ไม่ชอบขี้หน้า คนที่พึ่งเจอกันโดยบังเอิญ แค่นี้มันก็ทำให้สิ่งเดิมๆไม่เหมือนเดิม



แล้วตอนนี้ข้างๆผมก็มีเจ้าหญิงน้ำแข็งผู้เย็นชานั่งอยู่ครับ ตั้งแต่เข้ามามืดๆมิ้นต์ก็จับมือผมแน่นตลอด อาจจะเพราะกลัวว่าจะโดนเตะขาเก้ากี้มั้ง เก้าอี้ที่นี่เป็นแบบเดียวกับเก้าอี้โรงหนังครับ เอาหลังมองได้สบายๆเลย ซึ่งระหว่างที่รอให้คนเข้ามาจนครบ เราก็คุยกันนะ


ผมถามว่าทำไมต้องซ้อมดูดาวล่ะ มิ้นต์ก็บอกว่าก็อยากมา ผมก็จ้าๆ แต่ของจริงจะสวยกว่าในนี้มากเลยนะ มิ้นต์ถามจริงเหรอ แล้วแบบเคยป่ะแม้เห็นไม่ชัดแต่รู้ได้เลยว่ามิ้นต์หน้าตาเธอดีใจมาก คือต้องบอกก่อนว่าไฟในนั้นสลัวๆครับ มองเห็นหน้ามิ้นต์ไม่ชัดแต่ก็รู้ได้เลย



ผมบอกมิ้นต์ว่าของจริงสวยกว่านี้นะ ถึงจะไม่ได้เห็นว่าตรงไหนเป็นดาวอะไร ราศีอะไร แต่แค่มองก็ยิ้มไม่หุบแล้ว มิ้นต์ถามผมว่าเคยไปดูดาวบ่อยๆเหรอ ผมบอกว่าก็ไม่บ่อยหรอก แต่จำได้เพราะตอนที่ไปเข้าค่ายที่เขาชนไก่ ตอนที่เข้าฐานฝึกตอนกลางคืนบนเขา


เราจะเห็นดาวชัดมากเลย แต่ตอนนั้นก็ไม่ได้ชื่นชมอะไรมากหรอกเพราะต้องเข้าฐานฝึก มิ้นต์ถามผมนะว่าฝึกอะไรเหรอในป่า ผมก็บอกว่าอืมม ก็มีเข้าฐานฝึกต่างๆ เข้าโจมตีฐานตอนกลางคืน แล้วต้องนอนในป่าด้วย มิ้นต์ถามฮ๊ะ !!! นอนในป่า นอนยังไงอ่ะ


ผมก็บอกไปว่าก็กางเต๊นต์นอนแหละเต๊นต์สามเหลี่ยมนอนเบียดกันสองคน ผมก็พูดกันไม่ได้ดังมากนะ แล้วมิ้นต์ก็พูดว่า ชิร์ แค่ไปเรียน ร.ด. พูดเหมือนเคยไปดูดาวหลายที่ ผมก็บีบจมูกเจ้าหญิงน้ำแข็งเบาๆ แล้วบอกว่า ระยะทางจากบ้านป้าพี่ไปมอหินขาว พอๆกับนั่งรถจากที่นี่ไปคอนโดแก้มเองนะ


แล้วไม่คิดเหรอว่าเวลาพี่ไปบ้านป้าพี่จะไม่ไปมอหินขาวเลย มิ้นต์บอกปล่อยจมูกจิ่มิ้นต์เจ็บนะ ผมก็ปล่อยแล้วบอกว่าพี่ไม่ได้บีบแรงอะไรขนาดนั้นนะ มิ้นต์บอกก็เจ็บ เจ็บเข้าใจป่ะ ผมก็โอ๋ ๆ ลูบหัวเธอเบาๆ จับจมูกเธอทีนึงแล้วบอกว่า แน่ใจนะว่าจะไม่ไปที่อื่น



ถ้าไปบ้านป้าพี่นี่คือกลายเป็นชาวบ้านเลยนะ อยู่บนเขาแถมกว่าจะออกมาข้างนอกก็นั่งรถเป็นครึ่งชั่วโมง มิ้นต์บอกว่าจะไปแบบนั้นอ่ะทำไมไม่ให้ไปเหรอ ผมบอกว่าก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ครับ คราวนี้มิ้นต์หยิกผมคืนแล้วหยิกแรงกว่าเดิมด้วย ฮึ่มม ร้ายกาจมาก



แล้วสักพักการฉายก็เริ่มขึ้นแสงไฟก็มืดดับลงเสียงบรรยายก็เริ่มขึ้น ภาพดวงดาวต่างๆก็ถูกฉายขึ้นมา จักรศีทั้ง 12 รวมถึงกลุ่มดาวใหญ่ๆก็ถูกฉายภาพขึ้นมา ผมว่ามันเป็นอะไรที่มหัศจรรย์นะ ที่เครื่องจักรและโดมทรงกลม สามารถทำให้เรามองเห็นอะไรที่งดงามขนาดนี้



คือทุกๆที่ก็มีดวงดาวแหละครับ แต่ในเมืองกรุงหรือในเมืองใหญ่ๆ แสงไฟมันสว่างเกินไปที่จะมองเห็นดวงดาว คนต่างจังหวัดโชคดีกว่าคนกรุงเทพเย๊อะ อากาศก็ดีกว่า ธรรมชาติก็สมบูรณ์กว่า อ่ะกลับมาต่อครับ ดวงดาวต่างๆก็ยังถูกฉายมาเรื่อยๆ


อย่างที่บอกว่าผมก็มีดูหลายครั้งแล้ว ก็พอจะจำได้ว่าอ้อต่อไป โอไรออน ต่อไปดาวเพกาซัส ต่อไปดาวM79 อันนี้ไม่ใช่ละ ตลอดเวลาที่นั่งดูคือมิ้นต์จะกอดแขนผมไว้ตลอดนะแล้วก็ซุกไหล่ดูตลอด มิ้นต์ถามผมว่าถ้าไปมอหินขาวจะได้เห็นแบบนี้มั้ย



ผมก็บอกมิ้นต์นะว่า ดาวน่ะได้เห็นแน่ๆ แต่ก็อาจจะไม่รู้ว่ากลุ่มดาวไหนคือตรงไหน คือบอกตามตรงนะผมไม่มีความรู้ด้านดวงดาวหรือดาราศาสตร์ซักกะนิด จะให้มาชี้บอกนั่นไงดาวนั้น นี่ไงดาวนี้บอกตามตรงมันคงจะเกินความสามารถ ดาวเดียวที่รู้จักคือ เพกาซัสสส หมัดดาวตก !!! เฮ้อ อันนี้ก็ไม่ใช่แล้ว



อ่ะกลับมาต่อครับ มิ้นต์บอกว่าก็แค่อยากดูดาวไม่อยากอยากจะดูนี่ว่าดาวไหนเรียกว่าอะไร ผมก็เลยลูบหัวของเธอแล้วบอกว่างั้นก็คงได้ดูทั้งคืนเลยล่ะ มิ้นต์บอกอื้อๆแล้วก็เงียบดูดาวต่อไป ผมชอบอย่างนึงนะคือพอการแสดงเริ่มจะจบ เขาจะมีฉายประมาณว่าเริ่มจะเช้า



ขอบโดมฝั่งตะวันออกก็จะเสมือนทิศตะวันออกดวงตะวันจะค่อยๆขึ้นจากตรงนั้น แล้วก็ค่อยๆสว่าง สว่าง สว่าง จนกระทั่งการแสดงดวงดาวจบลง ผมกับมิ้นต์ก็พากันเดินออกมาข้างนอก ตอนนั้นผมถามมิ้นต์นะว่าแล้วเราจะไปกางเตนต์กันมั้ย มิ้นต์มองหน้าแล้วพูดว่า



มิ้นต์ไปนอนตรงพื้นโล่งๆก็ได้ถ้าพี่ไม่กลางเต๊นต์อ่ะ อื้อหือ !!! กำหมัดเลยคร๊าบบบบ  ผมก็บอกจ้าๆ สงสัยต้องหาซื้อเต๊นต์แล้วล่ะ มิ้นต์ก็ถามนะว่าแพงมั้ยถ้าแพงไม่ต้องซื้อ ผมก็บอกว่ามันก็น่าจะราคาประมาณนึงแหละ แต่มันก็ดีกว่าไปเช่า ถ้าเราซื้อมันก็จะเอาไว้ใช้ได้หลายครั้ง



มิ้นต์ก็อื้อไปซื้อด้วย แล้วจะไปซื้อที่ไหน คือต้องบอกท่านผู้อ่านก่อนนะครับว่าสมัยนั้นไม่มีเวปช็อปปิ้งเหมือนสมัยนี้ หรือ ไม่ก็เพราะผมไม่ใช่พวกที่ชอบช็อปปิ้งออนไลน์เลยไม่ค่อยรู้จัก แหล่งขายเต๊นต์เดียวที่ผมรู้จักก็คือ หลังกระทรวงกลาโหมครับ ก็เป็นที่ที่ไปเดินซื้อของสำหรับเข้าค่ายเขาชนไก่นั่นแหละ



คือในห้างมันก็มีแหละ แต่ผมว่ามันแพงไปหน่อยอ่ะ แต่ถ้าถึงเวลาจริงๆแล้วหลังกระทรวงไม่มีเต๊นท์ที่เหมาะกับความต้องการ ผมก็คงต้องไปซื้อในห้างแหละ ผมถามมิ้นต์นะว่าจะไปไหนต่อมั้ย มิ้นต์ก็บอกหิวข้าว..... โอเคเลยครับ ผมก็หิว



ตอนนั้นผมถามมิ้นต์ว่าอยากกินอะไรไหม แต่เจ้าหญิงน้ำแข็งก็บอกให้ผมเลือกหน่อย เพราะวันนี้เธอได้เที่ยวแล้วที่เหลือตามใจผม อ๊ายยยย น่าร๊ากคนอะไรน่ารักแบบนี้น๊อ ใช่ไหมครับ I P F



ผมก็ถามมิ้นต์นะว่างั้นอืมมม ไปยาโยอิได้มั้ย มิ้นต์บอกอื้มตามใจ ก็นั่นแหละครับเราก็นั่งรถกลับไปที่เซ็นทรัลพระราม 3 ผมได้เงินจากการทำงานที่เชียงใหม่มาจำนวนนึงทำให้การจ่ายมื้ออาหารที่อาจจะราวๆ 300-400 บาทนี้ไม่ใช่เรื่องที่น่ากังวลนัก



ซึ่งแน่นอนครับ เมนูเดียว เมนูโปรดของนายโทนคือ คัสสึโทจิ แบบเซ็ท แล้วเปลี่ยนจากข้าวขาวเป็นข้าวกระเทียม อื้ออ โออิชี่ ส่วนมิ้นต์เธอก็สั่งรู้สึกจะเป็นหมูกระทะร้อนมั้งครับ ตอนสั่งผมไม่ต้องดูเมนูเลยนะ มาถึงก็บอกพนักงาน ขอคัสสึโทจิ 1 เซ็ทครับ เปลี่ยนข้าวขาวเป็นข้าวกระเทียม ชาเขียวรีฟิล


เฮ้อ ผมคิดถึงร้านยาโยอิสมัยก่อนจังครับ มีพริก มีโชยุ มีอะไรๆ ให้ตักได้ตามสะดวก แต่พอมีวิกฤตโควิดมาแบบนี้ ทำให้พวกเครื่องปรุงนี้ถูกเก็บไปหมดเลย เวลาอยากได้ก็ต้องสั่งบางทีก็เกรงใจพนักงาน เพราะเวลาผมชอบกินแปลกๆคือเอาพริกมาโรยหน้าข้าวไว้ก่อน


แล้วก็จะต้องใช้จายอีกจานมาคีปหมูคัสสึจิออกไปพักไว้ เพราะถ้าเอาแช่น้ำไว้นานๆมันจะไม่อร่อย อันนี้ในความคิดผมนะ อ่ะกลับมาต่อครับ เราก็นั่งกินไปคุยกันไปนะ มิ้นต์ก็บ่นๆว่าพี่โทนเคี้ยวนานๆหน่อยดิ่ มันจะได้ย่อยง่ายๆ เดี๋ยวก็ปวดท้องอีก


อ่ะจ้าโดนบ่น บ่นเป็นแม่เลยวุ๊ย ผมก็ค่อยๆกินค่อยๆเคี้ยวไปนะ อร่อยวุ๊ย รสชาติเหมือนเดิมเลย หลังจากที่กินอะไรกันเสร็จหมดแล้ว ผมก็ถามว่าจะไปไหนต่อมั้ย . . . มิ้นต์ถามนะว่าแล้วพี่หมิวโทรมาเรื่องงาน ไม่รีบไปจะดีเหรอ



ผมก็บอกนะว่าช่างเถอะวันนี้พี่บอกจะพามิ้นต์เที่ยว เรื่องอื่นช่างเถอะ มิ้นต์ก็แอบยิ้มๆครับ แต่เธอก็บอกว่า ไม่ได้ดีใจหรอก อ่ะจ้ะไม่ได้ดีใจเลย เนี่ยดูดิ่ตอนนี้ยังน่ารักขนาดนี้ แล้วตอนไปชัยภูมิ คูณ10 ไปเลยคร๊าบบบบบ



อ่ะกลับมาต่อ พูดก็พูดนะห้างสมัยนี้เปลี่ยนไปมากจริงๆครับ ผมหมายถึงห้างอื่นๆด้วยนะ สมัยก่อนบางห้างจะมีรางรถทามิย่า มาให้ประลองความเร็ว มีร้านหนังสือการ์ตูนมากมาย ร้านเกมส์ ร้านขายแผ่นหนัง แต่พออะไรเปลี่ยนไป วัยคนเริ่มมากขึ้น



สิ่งที่มาทดแทนก็เป็นสถาบันเสริมความงาม คือไม่ได้บอกว่าผิดนะ ที่จะบอกคือโลกของเรามันหมุนไปเร็วจริงๆครับ แล้วธุรกิจต่างๆก็ต้องปรับตัวให้ทัน ผมพากันเดินเล่นจนมิ้นต์มาหยุดที่ร้านขายขนมร้านนึงเป็นร้านเธอบอกรอแปปนะมิ้นต์อยากกิน


แต่ถามว่ารอมั้ยก็ไม่รอครับเดินไปด้วยนั่นแหละ ร้านนี้เป็นร้านขนมแบรนด์ต่างประเทศครับ ขนมของเขาพันๆม้วนๆ เป็นเอกลักษณ์มาก ยี่ห้ออ่ะไรนะ อ่ามมม อ่ามมม เอ้อช่างเถอะ แต่สิ่งที่มิ้นต์ไม่รู้คือผมก็ชอบขนมร้านนี้เหมือนกัน มิ้นต์ก็บอกผมนะว่าไปนั่งรอสิ่มายืนทำไม



ผมก็บอกว่าอยากกินเหมือนกัน ผมก็สั่งไปเลยครับอัลมอนด์ 1 น้ำเลมอนเนท 1  มิ้นต์หันมาบ่นผมเลยว่าทำไมมาสั่งตัดหน้าเนี่ย ผมก็เลยบอกว่าเอ๋าช้าเอง มิ้นต์ก็เลยขอ ออริจินอล 1 น้ำเลมอนเนท 1 ครับ ขอชีสดิ๊ปด้วย ขออวยนิดนึงเถอะ ขนมแบรนด์นี้



ผมชอบรสชาติมันนะ ยิ่งถ้าได้กินตอนร้อนๆนี่หู้ยยย Very Good  เพราะงั้นหลังจากสั่งมาแล้ว เราก็นั่งกินกันเลย มิ้นต์ดูชอบมากๆเลยนะ กินไปยิ้มไปก้มมองขนมไป ผมก็กินของผมไปแหละ มิ้นต์เธอมองหน้าผมแล้วบอกขี้ก๊อบ ผมก็ฮึ๊อะไรเนี่ย มิ้นต์บอกผมสั่งตามเธอ



ผมก็บอกอารายยย พี่สั่งก่อนนะ มิ้นต์นั่นแหละเลียนแบบพี่ มิ้นต์มองหน้าตาแข็งเลยแล้วบอกพี่แซงคิว ผมก็ทำหน้ากวนตีนเบาๆแล้วบอกกินเถอะ ๆ ๆเดี๋ยวจะเย็นก่อน มิ้นต์ก็หันมาแล้วยกนาฬิกามาแล้วบอกว่า นี่ไงเย็นแล้ว 4 โมงแล้ว



เอ่อ....  ใครไปสั่งไปสอนให้เล่นมุขนี้กันฟะ ผมนั่งหน้านิ่งเลยตอนนั้น มิ้นต์บอกเอ้อไม่เล่นก็ได้เห็นทำหน้าเครียดหรอก ผมก็โอ๋ ๆ ๆ ก็ไม่คิดว่ามิ้นต์จะเล่นแบบนี้นี่นา มิ้นต์ก็เชอะแล้วกินต่อ เฮ้ออออ นี่ตกลงเธอเป็นคนยังไงกันแน่เนี่ยหืม แต่ที่รู้ๆเลยคือ เป็นคนน่ารัก




 

ฮ่าๆๆ เจอเจ๊หมิวใช้คำพูดนี้เข้าไป พี่โทนเราไปต่อไม่ได้เลยหรอครับ

มิ้นท์กับเจ๊ไปสนิทกันตอนไหนหว่า แอบโทรหากันด้วย

ตัวโตไปไม่เป็นเลยทีเดียว ว่าแต่เจ้าหญิงก็คือเจ้าหญิง หลงรักเธอจริงๆ

มิ้นต์ตอนนี้น่ารักจริงๆด้วย ว่าแต่ กับหมิวนี่ยังไงกัน ไปแอบคุยนัดแนะอะไรกันตอนไหน

น้องมิ้นของผมมมม Fc.ชูป้ายไฟครับ

แท้ทางพี่หมิวทุกทีไม่รอด แต่ทำไมบ้านสวนงานเข้าแน่แบบนี้ คนมาเจอกัรหลายคนเลยทำตัวไม่ถูกแน่ๆ เจ้าหญิงน่ำแข็งก็ดูน่ารักมากขึ้นเรื่อยๆ

ตอนนี้มาไวมากเลยครับ รอลุ้น ฉากต่อไป บ้านโทนจะเป็นยังไง (อยากอ่านตอนต่อไป และ เวอร์ชั่นอื่นๆไวๆ ครับ มารอลุ้นอ่านตอนดึกๆ)

ได้เที่ยวด้วยกันด้วย น้องมิ้นต์น่ารักจริงๆ น่าจะเป็นคนชอบแกล้ง ปากกับใจไม่ตรงกั

ยิ่งอ่านยี่งหลงรักเจ้าหญิงน้ำแข็งขึ้นมาแล้วสิ  

เริ่มหลงมิ้นต์แล้วครับ น่ารักเกิน อิจฉาตัวโตจริงจริ้ง คิคิ

แล้วจะมีไรกับมิ้นต่อไหมเนี่ย

เพิ่งเคยทันหน้าแรกนะเนี่ย

เจ้าหญิงน้ำแข็งมาสองตอนติดเลยวุ้ย อย่างนี้ FC.ยิ้มแก้มปริแน่ๆ 

น่ารักต้องจัดซะดอกนึง