ทะเลาะกับเจ๊ๆแล้วยังมาเจอแบบนี้กับพวก ดาว อีกเป็นใครก็เครียดแหละ

อะไรเกิดขึ้นกับนายนะโทน

เป็นอีกตอนนึงที่หนักหนาสาหัส

โอ๊ย ดราม่า มึนหนักกว่าตอนที่แล้วไปอีก อะไรจะขนาดนั้นไมาชิวๆเหมือนแรกๆเลย

สู้ต่อไปพี่โทน

ตอนที่แล้วว่าหนักแล้ว ตอนนี้ยิ่งกว่าอีก

ดราม่าหนักมาก ตอนนี้ เรื่องราวชีวิตอันแสนวุ่นวาย

มาถึงจุดแตกหักแล้วหรอเนี่ย

นายโทนจะปัดมือทุกคนที่เข้ามาช่วยแบบนี้เดี๋ยวก็พังหมดหรอกคับ

ดราม่าขั้นสุด มรสุมชีวิตนายโทน

โคตรดราม่าเลย เฮ้อ..บ่มีกำลังใจซิอ่านแล้ว เบิ๊ดคำเว่า 
สงสารโทรอ่ะ มีไรดีๆเข้ามาในชีวิตหน่อยดิ่คนเขียน ช่วงนี้เหมือนนิยายเรื่องนี้หล่อเลี้ยงชีวิตผมเลย อ่านแล้วอิน อ่านเอล้วเศร้าจะร้องไห้กับอิตาโทนแล้ว เอาช่วงความสุขกลับมาเถอะถิอซะว่าคืนความสุขให้ประชาชนบ้าง
ปล.พี่คนเขียนขอนแก่นป่าวนิ่เห็นพูดถึงบ่อยๆ 

โทนกายร่างแล้ว

เข้าใจความรู้สึกครับ

เออ ผมเพิ่งว่างมาอ่านย้อนหลังเนี่ย มาอ่านตอนนี้หัวโล่งเตรียมรับดราม่า เพราะตั้งแต่เริ่มpat5 มันหนักตลอด ผมไม่ว่าอะไรหรอกครับที่มันหนักและเข้มข้นขนาดนี้
ผมแค่ก่อนอ่านต้องเคลียร์หัวโล่งๆเพื่อมาอ่านงานของคุณและคอมเม้นอย่างมีประสิทธิภาพ
...
สถานการณ์แบบนี้ คุณถ่ายทอดออกมาได้มืดมนและเจอปัญหาที่สะสมและถาโถมรอบดานมาก
คืออ่านแล้วรู้สึกถึงทางตัน เหมือนภูเขาไฟที่ใกล้ปะทุจัดๆ ถ้าอยู่ในสถานการณ์ที่ที่ทำงานมีคนรู้จัก ซึ่งเป็นได้ทั้งดาบสองคมแบบนี้ มันส่งผลดีเกินคาด และส่งผลร้ายสุดๆไปเลย
แต่ POV ของคนรอบตัวเขาต้องการแก้ไขปัญหาใน POVของเขาแหละ
และนายโทนก็วิ่งชนปัญหาในแบบ POVของนายโทนเช่นกัน
มุมมองของชายหนุ่มเริ่มชีวิตทำงานแล้วเจอกับความอลหม่านสับสน ไม่แปลกเลยที่จะทำอะไรห่ามๆแบบนั้น ซึ่งยังดีกว่าผมตอนเริ่มทำงานเสียอีก จริงๆนะ
ถ้าจะให้ระเบิด ก็ให้ระเบิดทีเดียว อย่าย้ำ ซ้ำซ้อนอีกเลย ขอร้อง
...
เนี่ย ก่อนอ่านเฉลยเตรียมใจแล้วว่าจะมีการระเบิดครั้งใหญ่ ยังอีกๆๆๆ ยังมีระเบิดยิบย่อยๆก่อน open explosion จริงๆอีก บ้าไปแล้ว

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกอึดอัดใจแทนจริงๆ