ติดตาม และสนับสนุนผลงานของไรต์ได้ทางช่องทางด้านล่างนี้ครับ

"วีรกรรมของแหนมตุ้มจิ๋ว"










สวัสดีมิตรรักขาหื่นทั้งหลาย เอ่อ เรื่องในตอนนี้........ไรต์ไม่รู้ว่าจะตั้งชื่อว่าอะไรจริงๆ นะ ไม่ว่าจะตั้งว่าแอร์โฮสเตส แฟนเก่า หรือรักครั้งแรก มันก็ใช้ได้หมดเลย และพอดีมีบางอย่างเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อเดือนก่อนนี่เอง เรื่องมันมีอยู่ว่า



วันหนึ่ง หลังจากที่ผมทำงานเสร็จ ก็กำลังเคลียร์ของ ตรวจบัญชีรายรับก่อนจะกลับบ้าน ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาในคลินิก เธอถามประมาณว่าตอนนี้ร้านปิดหรือยัง เธออยากจะมาขูดหินปูน ซึ่งเวลาที่เธอเข้ามาก็ปาไปสามทุ่มละ



ตอนแรกผมยังไม่ได้สนใจอะไร เพราะมัวแต่โฟกัสเรื่องรายรับของวันนั้น ปล่อยให้น้องผู้ช่วยจัดการกับคนไข้ที่มา น้องผู้ช่วยก็บอกเธอไปว่าร้านปิดแล้ว และหมอกลับแล้ว แต่ไม่ทันที่คนไข้จะออกจากร้านไป ผมก็หันไปมองเธอพอดี แค่นั้นแหละ แม้ว่าเสียงของเธอจะเปลี่ยนไป แต่ผมไม่เคยลืมใบหน้าของเธอเลย ใบหน้าที่ครั้งหนึ่งเคยประทับอยู่ในความทรงจำของผม และนี่คือคนที่ทำให้พี่อ้อนประชดผมเมื่อหลายปีก่อน เธอเองก็ดูเซอไพรซ์เหมือนกันที่เจอผมที่นี่ ผมตะโกนเรียกชื่อเธออย่างลืมตัว เธอชื่อว่า...เค้ก



อุตส่าได้เจอแฟนเก่าที่ไม่ได้เจอกันมาเป็นสิบกว่าปีขนาดนี้ ผมเลยเสนอขูดหินปูนให้เป็นกรณีพิเศษในวันนั้นเลย ระหว่างที่ผมขูดหินปูน ผมก็สังเกตเนื้อตัวของเค้กไปด้วย เธอยังสูงยาวเข่าดีมีส่วนโค้งส่วนเว้าเหมือนเดิม ที่เพิ่มเติมก็คือ ผมพบว่าตามแขนตามขาของเธอมีรอยฟกช้ำ ที่ผมสังเกตเนี่ยไม่ได้คิดถึงเรื่องชู้สาวอะไรเลยนะ แต่ว่าโดยปกติผมต้องสังเกตอยู่แล้ว เพราะว่าคนไข้ที่มีโรคเลือดบางอย่างที่ทำให้มีเลือดออกง่ายๆ เวลาเดินชนนู่นนี่นั่นแล้วจะเป็นจ้ำเลือดง่าย ผมจะได้ระมัดระวังในการให้การรักษา



หลังขูดหินปูนเสร็จผมเลยถามเค้กว่า เธอเป็นอะไรไหม มีโรคประจำตัวอะไรหรือเปล่า เพราะเท่าที่ผมจำได้เมื่อก่อนตอนที่คบกัน เค้กไม่ได้มีโรคเลือดอะไรแบบนั้นเลย



เค้กดูกระอักกระอ่วนที่จะตอบคำถามของผม ว่ารอยช้ำนั้นเกิดจากอะไร เธอบอกผมว่า ไม่ได้เป็นไร ผมเองก็ไม่ได้ถามซักไซ้อะไรเธอต่อ เราสองคนก็ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกันหลังจากไม่ได้เจอกันเลยสิบกว่าปี ไม่ใช่แค่ไม่เจอนะ คุยผ่านโซเชียลยังไม่ได้คุยกันเลย



ผมเลยได้รู้ว่า เค้กทำงานเป็นแอร์โฮสเตสของสายการบินหนึ่ง และได้แต่งงานกับแฟนของเธอแล้ว (ไอ้คนที่ทำให้เค้กเลิกกับผมนั่นแหละ) ผมได้แต่แสดงความยินดี แล้วก็อาสาไปส่งที่บ้านเธอ แต่ว่าเธอปฏิเสธ ซึ่งผมก็โอเค ตามใจเธอ แล้วเราก็แลก LINE กัน การกลับมาเจอกันในวันนั้นทำให้ผมคิดถึงวันเก่าๆ ที่สมัยเราเคยเจอกันครั้งแรก จะถามว่าเจอกันยังไงเนี่ยต้องย้อนกลับไปเมื่อสิบกว่าปีที่แล้วช่วงสมัยที่ผมเรียนอยู่ม.ปลาย



ตอนนั้นเนี่ยผมเป็นตัวแทนโรงเรียน ร่วมกับเพื่อนอีก 4 คนไปเข้าค่ายวิชาการ เค้กเองก็เป็นตัวแทนของโรงเรียนของเขาเหมือนกัน และเราก็ได้เจอกันในงานนั้นแหละ แล้วทีนี้ เพื่อนผมคนหนึ่งอ่ะ มันชอบเค้ก มันอยากจีบเค้ก แต่มันเขิน มันไม่กล้า มันเลยฝากให้ผมไปขออีเมลเค้ก ซึ่งสมัยนั้นขออีเมลเพื่อที่จะได้เล่น MSN แชทกัน ไม่มีหรอกไลน์ ig facebook ไม่รู้ว่ารีดเดอร์สมัยนี้ยังทันกันมั้ย



ผมก็โอเคนะ เพื่อนขอมา ไอ้เราก็มีน้ำใจรักเพื่อนฝูง ก็จัดให้ ผมเลยเดินไปขออีเมลเค้กให้เพื่อน แต่ตัวผมเองอ่ะขอเบอร์โทรศัพท์ด้วย ซึ่งเค้กก็ให้ผมทุกอย่างที่ผมขอไป และด้วยความเป็นมหากัลญาณมิตรของผม ผมจึงเอาเมล์เค้กไปให้เพื่อนที่ขอ ส่วนอย่างอื่นที่เหลือผมเก็บไว้เอง 5555555555 ผลก็คือ หลังจากจบค่ายนั้น ผมกับเค้กก็โทรคุยกันทุกวัน จนเราสองคนได้กลายมาเป็นแฟนกัน และเค้กคือ แฟนคนแรกในชีวิตของผม และผมกล้าพูดได้อย่างเต็มปากว่า เธอคือรักครั้งแรกของผมด้วย



เอาจริงผมโดนเพื่อนคนนั้นเลิกคบไปเลยเพราะว่าผมไปจีบเค้กตัดหน้ามัน แต่อย่างว่าล่ะระหว่างเพื่อนกับหอย พี่ก็เลือกหอยสิฮะ ไม่เห็นต้องคิดเยอะ



แล้วเหตุการณ์ที่ทำให้พี่อ้อนหึงผมคืองี้ มีวันนึงผมพาเค้กไปบ้านเพื่อหวังฟันน่ะแหละ แล้วก็บังเอิญมาเจอพี่อ้อนที่บ้านผมพอดี โอ้ยยยย ตอนนั้นผมก็ยังไม่แน่ใจความรู้สึกของพี่เขาไง เลยไม่ได้จีบ และสกิลการสับรางก็ยังไม่มี สรุปวันนั้นพี่อ้อนก็เดินสะบัดก้นงอนตุ๊บป่องออกจากบ้านผมไปเลย



กลับมาที่เรื่องของเค้ก หลังจากที่พี่อ้อนกลับไปแล้ว ผมยังจำได้ดีเลยแหละ ว่าผมเป็นคนได้เปิดซิงเค้ก เราสองคนก็เหมือนกับวัยรุ่นทั่วไปน่ะแหละ ที่มีความพุ่งพล่านของฮอร์โมนและความอยากรู้อยากเห็นเรื่องเพศ ผสมกับผมอ้างคำว่ารัก ทำให้เค้กยอมสละพรหมจรรย์ที่เธอเก็บไว้ให้แต่โดยดี แต่ครั้งนั้นน่ะไม่ใช่ครั้งแรกของผมนะ ผมเสียซิงมาก่อนหน้านั้นละ ไว้ว่างๆ เดี๋ยวหาโอกาสมาเล่าให้ฟังละกันครับ



แม้ว่าจะไม่ใช่ครั้งแรกของผมก็จริง แต่ผมก็ไม่ได้มีประสบกามอะไรมากมาย ก่อนมาเจอเค้ก ผมก็เคยเอาผู้หญิงจริงๆ แค่ไม่กี่ครั้ง ผมจำได้เลยว่า พอเค้กกับผมถอดเสื้อผ้าออกหมด ผมก็ไม่ได้เล้าโลมอะไรเลย คือแบบตั้งหน้าตั้งตาตะบี้ตะบันยัดใส่เค้กอย่างเดียว โดยไม่สนใจอะไร ทั้งๆ ที่เค้กเองก็ร้องบอกว่าเจ็บๆ ให้หยุด แต่ ณ เวลานั้น ใครมันจะหยุดกันวะ ผมจัดการจัดสดแตกในเค้กเรียบร้อย



แต่พอน้ำแตก สติก็มา โหยยย ตอนนั้นคือกลัวเค้กมันจะท้องมากนะ คือถ้าพลาดขึ้นมา เกมง่ายๆ เลย ยังเรียนแค่ม.ปลายด้วยกันทั้งคู่ อย่าว่าแต่เลี้ยงลูกเลย เลี้ยงตัวเองยังเอาไม่รอด ผมเลยรีบไปหาซื้อยาคุมฉุกเฉินมาให้เค้กกิน แล้วหลังจากวันนั้น ใจผมก็ตุ้มๆ ต่อมๆ ลุ้นว่า ประจำเดือนของเค้กจะมามั้ย สรุปเดือนต่อมา ประจำเดือนของเค้กก็มาปกติ เลยรอดตัวไปกู


 






สารบัญ



เรียงลำดับตาม Timeline (Earth-1) นะครับ








































เรื่องสั้นฟันแล้ว(ไม่ค่อย)จบ    (ไม่ได้อยู่ในจักรวาล Vector)















ซีรี่ย์คนขี้อวด

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

แฟนเก่าจุดนิดเดียวไฟก็ติดแล้ว

เค้กเงี่ยยนควยใหญ่ๆมานานแล้ว

ความหลังครั้งเก่านานขนาดนั้น เมื่อมาเจอกันอีกครั้งก็ต้องระลึกถึงให้ถึงอกถึงใจหน่อยแล้วละ

แฟนเก่ายังมีใจ ต้องจัดหนักละค้าบ

พามาระลึกถึงความหลังครั้งเก่าที่รังรักรังเดิมชอบ Feeling แบบนี้จริงๆ ครับ Writer

แฟนเก่ายังมีใจ เก่าแค่ไหนก็ต่อกันติด

สุดท้ายชีวิตตะเป็นอย่างไร

ถ้าเป็นไวน์ก็บ่มมานานสิบปี ต้องค่อยๆจิบ ละเลียด ดูด กลั้วคอ หลายๆรอบก่อนกลืน คงนุ่มนวล ชวนคึกสุดๆ

พามาระลึกความหลังครั้งเก่าที่คุ้นเคย ที่เดิมที่เคย ชอบ feeling นี้จังเลยครับ

แฟนเก่ายิ่งมีความรู้สึกดีๆยิ่งจัดได้เต็มที่

รอแหนมตุ้มจิ๋วมานานได้ออกศึกเสียที

ถ้าไม่มีสมุดเล่มนั้นสงสัยหมอแมนไม่ได้กดเค้กเร็วแบบนี้แน่นอน

คนเขากำลังเดือนร้อน คุณก้อจ้องแต่จะเอาอย่างเดียว หมดคำพูด...

ทำไมตอนนี้อ่านแล้วรู้สึกว่าฟันแล้วไม่อยากให้จบเลย สตอรี่ความหลังฝังแน่นขนาดนี้ แต่ก็เนอะคนเขามีสามีเป็นตัวเป็นตนแล้ว และชีวิตเขาก็เลือกเอง หลังจากนี้เค้กจะมีชีวิตยังไงนะ ขอให้เธอพบกับความสดใสอีกครั้งละกัน ให้หลุดพ้นจากสิ่งที่เจอมา