มิกกี้เพื่อนรักต่างโลก Part 1 จากจุดที่ต่ำที่สุด

KwangLover

งานจ้างนี้ ผู้ว่าจ้างต้องการให้เผยแพร่ให้อ่านค่ะ เพราะอยากอ่านคอมเม้นค์ความคิดเห็น

งานแต่งเรื่องนี้มีความดาร์ค ไร้มนุษยธรรม ท่านที่ไม่ชอบแนวนี้ผ่านได้เลยนะคะ

-----------------------------------

ก่อนจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ไม่ว่าใครก็ต่างคาดหวังกับสถานที่ใหม่ ชีวิตใหม่ เพื่อนใหม่ และอื่นๆ อีกมากมายตามแต่ละคนจะนึกฝัน

ยิ่งตัวผม ยิ่งคาดหวังมากกว่าใครๆ เพราะสถานะทางสังคมของผมเข้าขั้นแย่ เรียนไม่เก่ง เพื่อนไม่คบ หน้าตาไม่ค่อยดีค่อนไปทางโรคจิตด้วยซ้ำ จึงตกเป็นเป้าหมาย กลายเป็นผู้อ่อนแอที่โดนกลั่นแกล้งรังแกสารพัด ฐานะทางบ้านก็ไม่ได้ร่ำรวย ไม่อาจร้องขอให้ย้ายโรงเรียนกลางคันเอาดื้อๆ ได้

แถมต่อให้ฟ้องร้องครูไป ก็มีแต่จะโดนรังแกมากยิ่งขึ้น ได้แต่กล้ำกลืนฝืนทนเรียนให้มันจบๆ ไป

สุดท้ายเมื่อเข้าสู่ชีวิตมหาวิทยาลัย ราวกับเป็นการรีเซตชีวิตใหม่ ตัวผมตั้งใจเลือกมหาลัยที่ไม่มีเพื่อนเส็งเคร็งคนไหนไป

เป็นมหาลัยเอกชนที่พ่อแม่พอจะจ่ายค่าเทอมไหว โดนคัดค้านอยู่หรอกให้เลือกโรงเรียนรัฐถูกๆ แต่ผมโกหกไปว่าจบที่นั่นรับประกันได้งานทำ แถมบริษัทใหญ่ๆ มาชวนไปทำงานก็เยอะ เงินเดือนก็สูง พ่อแม่จึงยอมตกลง แต่ความจริงที่ผมเลือกมหาลัยนี้มันไม่ได้มีดีแค่การศึกษา แต่ผมเน้นสาวสวยต่างหาก

สิ่งที่ผม หรือ นัท คาดหวังมากกว่าสถานที่ใหม่ ชีวิตใหม่ เพื่อนใหม่ ก็คือ แฟนคนแรกนี่แหละ ตลอดมาผมไม่เคยได้สัมผัสกับความรักเลยสักครั้ง

ผมเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองแล้วตลอดช่วงปิดเทอม หมั่นบำรุงผิว หัดแต่งตัว หัดยิ้ม ฝึกพูด ฝึกจีบสาว เรียกว่าทำสารพัดวิธีให้เนื้อหอม

แล้วชีวิตก็ดั่งสวรรค์เลย เพื่อนๆ ทุกคนปฏิบัติกับผมแบบปกติ ไม่มีการกลั่นแกล้งรังแกหรือดูถูก นี่แหละสิ่งที่ผมฝันหามานาน

แถมในห้องยังมีนางฟ้าทั้ง 5 สาวงามที่ชายทุกคนในมหาลัยหมายปอง เรียนห้องเดียวกับผมอีกด้วย

พวกเธอรวมกลุ่มกันแล้วตั้งชื่อกลุ่มว่า ดาวสุดฟ้า

มันต้องแน่นอนอยู่แล้ว พวกเธอนอกจากสวย ฐานะทางบ้านก็ร่ำรวย การเรียนก็ติดอันดับท้อปๆ ของคณะด้วยซ้ำ เป็นนางฟ้าผู้สูงส่งที่ไม่มีใครสามารถเอื้อมถึง นั่นล่ะความหมายของชื่อกลุ่มของพวกเธอล่ะ

เริ่มจากคนแรก มิ้ลค์ สาวผิวขาว ใบหน้ารูปไข่ มีแก้มป่องๆ น่าหยิก นิสัยเฮฮาๆ ร่าเริง สดใส คุยเก่ง เข้ากับคนง่าย ใครอยู่ใกล้ก็พลอยสดชื่นตามไปด้วย

คนที่ 2 น้ำพั้น หน้าดูเหมือนคนไม่ค่อยรับแขกนิดๆ แต่สวยคม หุ่นเฟิร์มเพราะถนัดเล่นกีฬา แถมเก่งศิลปะป้องกันตัวอีก ฟีลสาวห้าวๆ เหมือนทอมบอย แต่ไว้ผมยาวสลวย นิสัยมั่นใจในตัวเองอยู่เสมอ

คนที่ 3 บัว ลูกคุณหนู ตัวเล็ก ผิวขาวอมชมพู ใบหน้าเรียวได้รูป ไว้ผมยาวถึงหน้าอก เธอเป็นสาวไฮโซของแท้ บ้านรวยโคตรๆ นิสัยจึงแก่นนิดๆ เอาแต่ใจ และชอบพูดจาไม่เกรงใจใคร

คนที่ 4 ไจโกะ สาวแว่นหนึ่งเดียวในกลุ่ม หน้าเหลี่ยมนิดๆ คางมนทำให้ดูสวยแบบสูงส่ง เป็นคนตัวสูงใหญ่ แต่หุ่นเข้าขั้นแม่พันธุ์ชั้นดีเลย ผมยาว ผิวขาวใส มีภาวะผู้นำสูง แถมเธอยังครองตำแหน่งตั้งแต่ประธานคณะ หัวหน้าชั้นปี หัวหน้าห้องและหัวหน้ากลุ่มดาวสุดฟ้า

คนที่สุดท้าย มิว ตัวเล็กน่ากอด ผมยาว ผิวขาวเนียนใส สว่างจนออร่าจับ ใบหน้ากลมเรียว ตาสวย จมูกโด่ง ริมฝีปากจิ้มลิ้ม ยิ้มทีใจละลาย นางฟ้าในหมู่นางฟ้า ที่ใครเห็นก็ต้องพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าน่ารัก มิวเป็นคนนิสัยใจดีมาก ชอบช่วยเหลือผู้อื่น ไม่เคยมองคนที่หน้าตา ผมยังได้เธอช่วยติวกับสอนงานอีกหลายๆ อย่างเลยด้วย แถมพูดจาไพเราะ จนผมแอบมองเหล่เธอบ่อยๆ

แล้วผมที่อยู่ห้องเดียวกันกับพวกเธอ คือ โอกาสก็พุ่งพรวดเลย จะใครก็ได้ทั้งนั้น จีบใครติดผมก็ตายตาหลับและ ต่อให้เป็นบัว ผมจะดัดนิสัยเธอเอง เอาให้อ้อนผมเหมือนลูกแมวทั้งวันเลย ฮ่าๆๆๆ

แล้วในขณะที่ผมนั่งเพ้อไปเรื่อยๆ ในโรงอาหาร เพราะความเหงาที่ต้องนั่งทานข้าวคนเดียว จู่ๆ เสียงหวานๆ แสนไพเราะก็เรียกผมจากด้านหลัง

"สวัสดีจ้ะ นัทหรือเปล่าเอ่ย?" ผมสะดุ้งจนทำช้อนส้อมหลุดมือ แถมเผลอกลืนข้าวที่ยังเคี้ยวไม่เสร็จลงคอไปอีก

"แค่กๆๆ!" เจ้าตัวที่ทักเรียก รีบลูบหลังผมที่เต็มไปด้วยเหงื่อจากแดดที่โคตรร้อนช่วงเที่ยงวันอย่างไม่รังเกียจ พลางหยิบแก้วน้ำมาให้ผมดื่ม

อา รอดตาย พอผมหันกลับไปมองว่าใครก็เจอกับ มิ้ลค์ 1 ในแก๊งนางฟ้า หน้าผมร้อนผ่าวจนต้องรีบหลบสายตา

"มะ มีอะไรเหรอครับ คุณมิ้ลค์..."

"ฮะๆๆ ไม่ต้องใส่คุณกับเราก็ได้ แต่ดีใจจัง จำชื่อเราได้ด้วย" พูดจบเธอก็นั่งลงฝั่งตรงข้ามกับผม ยิ่งทำผมประหม่าเข้าไปอีก

"คุณมิ้ลค์ยังจำชื่อผมได้เลยครับ"

"สุภาพจังเลยน้า แต่ผู้ชายที่พูดเพราะๆ แบบนี้ น่ารักดีนะ ฮิฮิ" เธอยิ้มหวานโชว์ฟันขาว จนผมใจเต้นแรง

"ว่าแต่มีอะไรเหรอเปล่าครับ"

"แค่อยากมาทักทายนัทที่ไม่เคยคุยกับเราแม้จะอยู่ห้องเดียวกัน ไม่ได้เหรอ..." เธอเอียงคอทำสายตาอ้อนๆ ใส่ ใจตอนนี้ละลายแล้วคร้าบบบ

"ดะ ได้สิครับ ได้อยู่แล้ว แน่นอนเลย" ใครจะปฏิเสธลงละคร้าบบบ

"เย้ ดีใจจัง" ยิ้มน่ารักอีกแล้ว ผมหลงแล้วเนี่ยยย

สมกับที่เขาลือกันจริงๆ นางฟ้าที่ใครอยู่ใกล้ๆ เป็นต้องรู้สึกสดชื่นตามไปด้วย

"เย็นนี้มีงานเทศกาลนี่นา นัทจะไปหรือเปล่า?"

"ไปครับ ว่าจะไปเดินหาของกินเล่นในงานอยู่ครับ"

"งืมๆ งั้นขอเข้าประเด็นเลยนะ"

"ครับ" ผมยืดหลังตรง เพ่งสมาธิฟังสิ่งที่คนสวยจะพูดอย่างตั้งใจ

"มิวเขา ชอบนัทน่ะ"

"..........เอ้ะ!" ผมได้แต่อ้าปากค้าง อึ้งในสิ่งที่ไม่อยากเชื่อหูตัวเอง มะ มิวคนนั้น นางฟ้าในหมู่เหล่านางฟ้า.... ชอบผม งั้นเร้ออออออ

"4 โมงนี้ไปเจอกันที่โรงยิมวอลเล่ย์นะ มิวรออยู่ที่นั่น" แล้วมิลค์ก็ลุกขึ้น โดยที่หัวผมยังตื๊ออยู่เลย เหมือนให้เลือกว่าจะไปงานเทศกาลหรือไปหาสาวสวยที่รออยู่ดี

แต่ก่อนเธอจะเดินจากไป เธอหันกลับมาทำแก้มป่องๆ หน้าไม่พอใจนิดๆ ใส่ผม ก่อนพูดออกมาว่า

"แต่ไม่ไปจะดีกว่านะ" แล้วเธอก็รีบหันหลังแล้วเดินจากไป พลางสะบัดมือไล่อะไรสักอย่าง

ระ หรือว่า มิ้ลค์ก็ชอบผมงั้นเหรอ!!....

ใช่ มันต้องใช่แน่ๆ ท่าทางงอนๆ เหมือนคนหึงแบบนั้น

นะ ในที่สุด เทพแห่งความรัก

"ก็เข้าข้างผมแล้วโว้ยยยยยย" ผมชูสองมือตะโกนลั่นโรงอาหาร แล้วพอรู้สึกตัวก็เจอกับทุกคนที่ต่างหันมามองผมเป็นตาเดียวกัน แม้แต่หมายังหยุดขอข้าวจากมนุษย์แล้วหันมาจ้องผมแทนเลยคิดดู

โอ้ย อายโว้ย โคตรอยากแทรกแผ่นดินหนี ผมก้มหน้ารีบเอาจานไปเก็บ แล้วออกจากโรงอาหารอย่างไว หยิบจักรยานคู่ใจแล้วปั่นเผ่นโลด

มะ มิวชอบผม ผมทั้งเขินทั้งดีใจ จนหุบยิ้มไม่อยู่เลย ใครๆ ที่ต่างขับรถสวนทางกับผม คงหาว่าผมบ้าแน่ๆ

พอปั่นถึงหอ ผมก็รีบไปอาบน้ำขจัดกลิ่นกาย จากนั้นก็รีบควานหาชุดตัวเก่งที่ใส่แล้วดูหล่อที่สุด จัดทรงผม ฉีดน้ำหอม

ทั้งหมดเสร็จก่อนถึงเวลานัดตั้งสามชั่วโมง ผมนี่อยู่ไม่สุขเลย ใจว้าวุ่นมากๆ เดินไปทั่วห้องบ้าง มองเวลาถี่ๆ บ้าง ถ้ารูมเมทอยู่มันคงด่าผมไปแล้วมั้ง 5555

แต่ทำไงได้ คนมันกำลังมีความรักอะนะ แถมกับนางฟ้าเลยนะ ไม่ใช่แค่คนอิจฉาแล้ว งานนี้ผมดังไปทั่วมหาลัยแน่

งานเทศกงเทศกาลอะไรไร้สาระ สาวๆ ต้องมาก่อนแหงอยู่แล้ว

ผมตื่นเต้นหนักมาก จนต้องไปว่าวออก 1 น้ำ แต่นั่นไม่ได้ช่วยให้อาการดีขึ้นเลย คึกยิ่งกว่าเดิมอีก ทนหน่อยสิไอ้ลูกชาย เดี๋ยวแกจะได้ลอดถ้ำนางฟ้าแล้ว อดทนอีกหน่อยนะ แล้วแกจะได้หย่าร้างเป็นอิสระจากน้องอุ้งมือสักที

อูยยย ยิ่งใกล้ถึงเวลาก็ยิ่งเครียด ท้องไส้ปั่นป่วน ตัวร้อนเหมือนจะเป็นไข้ ผมรีบเช็กสภาพตัวเองอีกครั้งก่อนปั่นจักรยานมุ่งหน้าไปโรงยิมก่อนเวลานัดครึ่งชั่วโมงได้

ที่โซนสนามกีฬา ร้างผู้คนไม่เหมือนเช่นทุกวัน เพราะวันนี้คนแห่ไปเที่ยวในงานเทศกาลกันหมด

พอเห็นโรงยิมก็เจอมิ้ลค์ยืนพิงอยู่หน้าประตู พอผมปั่นเข้าไปหา เธอก็ถอนหายใจใส่ผม

"ก็ไม่แปลกใจหรอกที่จะมา แต่เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันนะ"

เอ่อ... ก็เข้าใจความรู้สึกอยู่ครับ แต่ถ้าให้เลือกผมอยากคบกับมิวมากกว่า มิวคืออันดับ 1 เพราะงั้น

"ต้องขอโทษด้วยนะครับมิ้ลค์ แต่ผมไม่คิดจะเปลี่ยนใจจริงๆ"

"เฮ้อ.... คนที่เท่าไหร่แล้วเนี่ย ช่างเถอะ ปั่นจักรยานมาคงเหนื่อย กินน้ำเย็นๆ ก่อนสิ"

"ขะ ขอบคุณนะมิ้ลค์ ใจดีจัง" ใครจะปฏิเสธของจากสาวสวยล่ะ แถมอากาศร้อนมากจริงๆ กลัวกลิ่นเหงื่อเลยเนี่ย

ผมรับกระบอกน้ำส่วนตัวของมิ้ลค์แล้วยกขึ้นดื่ม นี่มันไม่ต่างอะไรกับการได้จูบมิ้ลค์ทางอ้อมเลยนะเนี้ย

อาห์ ชื่นใจจริงๆ เหมือนได้โชคสองชั้นเลย นอกจากได้จูบมิ้ลค์ทางอ้อมแล้ว ผมยังจะได้คบกับมิวคนที่ผมชอบที่สุดอีกด้วย!

ดื่มเสร็จผมก็ยื่นกระบอกน้ำคืนให้เธอแบบเขินๆ

"ตามมาสิ มิวอยู่ข้างใน"

เธอบ่นอุบอิบนิดหน่อย คนที่เท่าไหร่ของเธอนี่ หมายความว่ามิ้ลค์โดนปฏิเสธมาหลายครั้งแล้วเหรอ สวยๆ อย่างเธอเนี่ยนะ ไม่อยากจะเชื่อเลย

แต่ตอนนั้นผมไม่คิดอะไรทั้งนั้น นอกจากอยากเจอกับมิวแล้วถามเธอตรงๆ ว่าคิดกับผมจริงหรือเปล่า ก็แอบมีกลัวในใจแหละ ว่าเป็นเรื่องหลอกมาแกล้ง แต่มันก็น่าเสี่ยงถูกมั้ยล่ะ

ในโรงยิมค่อนข้างมืดเพราะเปิดไฟแค่ตรงกลางไม่กี่ดวง แต่พัดลมยังคงทำงานอยู่ทุกตัวมั้งได้ยินเสียงดังอยู่ตลอด ภายใต้ดวงไฟมีมิวยืนรออยู่จริงๆ

เธอทำหน้ากระวนกระวายแบบคนไม่สบายใจ สงสัยจะตื่นเต้นเหมือนกัน แต่พอเธอเห็นผม เธอก็รีบวิ่งเข้ามาหา

ผมนี่แข็งเกร็งไปทั้งตัว พอเจอเหตุการณ์จริงๆ โคตรน่าอายเลยโว้ยยย ผมก้มหน้ามองพื้น ไม่กล้าสบตานางฟ้าสุดสวยอย่างมิวเลย

แล้วผมก็ถูกมือของสาวสวยจับไหล่ผมทั้งสองข้างพร้อมกัน ผมหลับตาปี๋ รอฟังสิ่งที่เธอพูด

"นัท เธอขโมยชุดชั้นในเราไปจริงๆ เหรอ!!"

....ห้ะ!! ผมรีบเงยหน้าขึ้นมองเธอ ยังไม่ทันเข้าใจสิ่งที่มิวพูด

ไฟทุกดวงก็เปิดพรึ่บขึ้นพร้อมกัน รอบๆ ตัวผมมี กลุ่มดาวสุดฟ้า ที่เหลือยืนล้อมผมกับมิวอยู่ ก่อนเดินเข้ามาใกล้พวกเรา

"จิตใจอุบาทว์จังวะแกเนี่ย" น้ำพั้นพูดด้วยสีหน้ายิ้มๆ ในมือเธอถือลูกวอลเลย์แล้วทำท่าจะขว้างใส่ผม

ผมตกใจจนยกมือขึ้นกันตามสัญชาตญาณ น้ำพั้นไม่ได้ปาใส่จริง เธอแค่ทำท่าหลอก เพื่อจะได้ถีบท้องผมได้เต็มๆ

แรงนักกีฬาของเธอส่งร่างผอมๆ ของผมล้มลงก้นกระแทกพื้น เสื้อตัวเก่งของผมเลอะลอยโคลนเป็นรูปรองเท้า

จากนั้นผมก็โดนลูกวอลเล่ย์อัดหน้าเข้าไปอีกทีเต็มๆ

"โอ้ย!"

"นะ น้ำพั้น หยุดก่อน! อย่าถึงขั้นทำร้ายกันเลย เรายังไม่รู้ความจริงเลย จริงๆ เราก็ไม่เชื่อนะว่านัทจะทำ" มิวรีบเข้าไปห้ามน้ำพั้นในทันที

"เอ้าๆ หลักฐานมาแล้ว...." พูดลากเสียง ก่อนโยนกระเป๋าของผมลงมาตรงหน้าพวกเรา

ปะ ไปเอามาได้ยังไง มันอยู่ในหอชายนะ

ผมรีบหันไปมองที่คนโยนกระเป๋ามา แล้วก็เข้าใจในทันที มิ้ลค์นั้นกำลังหยิบตังค์ให้รูมเมทผม ก่อนปิดประตูลงกลอนไม่ให้ใครเข้ามาได้อีก

"ค้นเลยมิว ฉันถ่ายคลิปอยู่ กันไอ้หนังหน้าโรคจิต มันแถทีหลัง" บัวพูดพร้อมกับถือสมาร์ทโฟนถ่ายคลิป

"ดะ เดี๋ยวก่อน ต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดแน่ๆ ผมไม่เคยทำแบบนั้นจริงๆ" ผมพูดทั้งที่ยังจับจมูกที่เลือดกำเดาไหลออกมาอยู่

"เห็นมั้ย แม่งหื่นจนเลือดกำเดาไหลแล้วว่ะ" น้ำพั้นพูดพร้อมกับชี้ให้มิวเห็นเลือดที่ไหลออกมาจากจมูกของผม

"มะ ไม่ใช่ นั่นเพราะน้ำพั้นปาบอลใส่ผมต่างหาก" ผมรีบเถียงน้ำพั้นกลับไป

"บอลอะไร! มีที่ไหน! อย่ามากล่าวหานะโว้ย ไอ้ขยะ! แล้วเป้ามึงก็ตุงแล้วด้วย!" น้ำพั้นตะคอกใส่ผมอย่างเดือดดาล พอผมมองไปหาบอลที่เป็นหลักฐาน มันกลับหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ทิศที่บอลกลิ้งไปก็มีไจโกะยืนอยู่ตรงนั้นแทน ด้านข้างไจโกะมีกระเป๋าใบใหญ่วางอยู่ บอลน่าจะโดนกระเป๋านั้นบังไว้แน่ๆ

ส่วนที่เป้า ไม่รู้ทำไมมันถึงมีอารมณ์แข็งตัวขึ้นมาดันกางเกงจนเจ็บดุ้นไปหมด แถมตัวก็ร้อนไปหมดทั้งที่พึ่งกินน้ำเย็นๆ ไป ในนี้ก็เปิดพัดลม... เพราะน้ำเหรอ ผมหันไปหามิ้ลค์ เธอตอบข้อสงสัยของผมด้วยการเทน้ำในกระบอกของเธอทิ้ง

"จะ เจอจริงๆ ด้วย...." ผมรีบหันกลับไปมองมิว สิ่งที่มิวล้วงออกมาเป็นกางเกงในสีขาวแบบสุภาพ

"นัท ขโมยของเรามา... จริงๆ เหรอ" มิวหันไปถามเพื่อนๆ ของเธอแทนที่จะเป็นผม ดูเหมือนเธอยังไม่ปักใจเชื่อ ก็ใช่น่ะสิ ดูยังไงมันก็เหมือนเตี๊ยมกันมาชัดๆ

"ผมไม่ได้ทำจริงๆ นะครับ มันมาอยู่ในกระเป๋าผมได้ไงก็ไม่รู้ อั่ก" ผมโดนเตะเข้าที่หน้า จนล้มลงหัวฟาดพื้น

"มึงยังไม่ยอมรับอีกเหรอไอขยะ!" น้ำพั้นตะคอกก่อนตามเข้ามากระทืบหว่างขาผมอีกครั้ง จนผมร้องเสียงหลง กุมเป้า ตัวงอเหมือนกุ้ง

"ว้ายๆๆ เลอะคราบน้ำด้วยอะ มันคงเลียแดกคราบหอยมิวฟินเลยสิท่า" บัวหยิบกางเกงในจากมิวขึ้นมาถ่ายใกล้ๆ ก่อนปาใส่ผม

"จะ ใจเย็นกันก่อนทุกๆ คน อาจเป็นเรื่องเข้าใจผิดจริงๆ ก็ได้ ใช่ไหมนัท"

"มิ้ลค์มาพามิวไปหน่อยสิ เดี๋ยวที่เหลือให้พวกเราจัดการเองนะมิว ส่วนนัทไว้ใจเราได้ เรายุติธรรมเสมอ" ไจโกะเดินเข้ามาขวางมิวที่จะเข้ามาช่วยผม แล้วส่งต่อให้มิ้ลค์พาตัวออกไปจากโรงยิม

ส่วนผมที่พยายามจะลุกขึ้น กลับโดนน้ำพั้น กระโดดถีบจนล้มอีกครั้ง พอผมถอยหนีไปอีกทางก็โดนวิ่งอ้อมมาดักอีก

ถ้าไม่ติดที่โดนถ่ายคลิปผมคงผลักหรือสวนไปบ้างแล้ว แต่ดูท่าว่าทำอย่างนั้นเหตุการณ์น่าจะเลวร้ายกว่าเก่า เลยยอมๆ ไปก่อน

รอจนมิ้ลค์พามิวเดินออกจากโรงยิมไป ไจโกะจึงหันมาพูดกับผม

"เอ้าๆ มาเข้าเรื่องเรากันดีกว่านะนัท ไอ้สวะจิตใจโสโครกโรคจิตชอบขโมยชุดชั้นในสาวไปช่วยตัวเอง" ไจโกะขยับแว่นเดินเข้าหาผมอย่างนักเลง ท่าทางเธอเปลี่ยนไปราวกับคนละคน

"ผมบอกไปแล้ว ผมไม่ได้ทำจริงๆ มันมาอยู่ในกระเป๋าได้ไงก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจเป็นไอรูมเมทผมทำก็ได้แล้วโยนความผิดให้ผม" แต่คำตอบของไจโกะ ที่ยกมือขึ้นเบรกบัวให้หยุดถ่ายชั่วคราว ทำผมตะลึงจนไม่อยากเชื่อหูตัวเอง

"กูรู้ ว่ามึงไม่ได้ทำ เพราะกูนี่แหละเป็นคนขโมยของมิวมา เพื่อโยนความผิดให้มึงเอง"

ผมอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก นอกจากถามไปว่า

"ทำแบบนี้.....ทำไม"

ไจโกะมองน้ำพั้น กับบัว ก่อนหันมาหาผม แล้วยักไหล่เหมือนมันเป็นเรื่องทั่วๆ ไป

"ก็ กูไม่ชอบหน้าโรคจิตของมึงอะ แค่นั้นแหละ ต้องมีเหตุผลอื่นด้วยเหรอ" ไจโกะพูดจบก็ทำหน้าแบบว่าทำไมแค่นี้ยังไม่เข้าใจ

"หน้าตาก็โรคจิตเหี้ยๆ สถานะก็ต่ำตมไม่มีปัญญาซื้อรถ เสือกตีตัวว่าเท่าเทียมกับพวกเรา ไปถามควาย ควายมันยังรู้ตัวเลย ว่าที่ไหนที่ควรอยู่" ด่าจบบัวก็ชักสีหน้าขยะแขยงเหมือนเจอแมลงสาบยังไงยังงั้น

"แค่ได้เรียนห้องเดียวกัน แล้วต้องใช้อากาศหายใจร่วมกับขยะอย่างมึง แค่คิดกูก็อยากอ้วกแล้ว" แล้วพวกมันสามตัวก็หัวเราะชอบใจ

อะ อีพวกนี้ จะไร้เหตุผลเกินไปแล้ว นางฟ้าห่าอะไรล่ะ เป็นอีนังชาติชั่วสารเลวกันทั้งนั้น ผมเริ่มฉุนจนทนไม่ไหว ถ่ายก็ถ่ายวะ แต่กูไม่ยอมละ

"อ้าก!!" แล้วผมก็โดนเตะเข้าหว่างขาจากข้างหลังอย่างรุนแรง จุกจนน้ำตาเล็ด คู้ตัวลงกุมเป้า

"ลุกทำห่าอะไร เป็นขยะก็นอนนิ่งๆ ให้สมกับเป็นขยะดิวะ" น้ำพั้นด่าพร้อมกระทืบผมซ้ำๆ คราวนี้เธอเน้นไปที่น่องขาของผม

ผมฝืนอดทนคลานหนี ก่อนลุกขึ้นผลักน้ำพั้นออกไป ซึ่งเป็นจังหวะที่บัวยกมือถือขึ้นถ่ายอีกรอบแล้ว

"ดูสิคะทุกคน ผู้ชายคนนั้นทำร้ายผู้หญิงบอบบางเพราะไม่พอใจที่พวกเราจับได้ว่าเขาขโมยกางเกงในผู้หญิงไปค่ะ"

เสียงของอีบัวรอบนี้โคตรตอแหลเลย

ผมโกรธจนเดินเข้าหา หมายจะกระชากโทรศัพท์เธอมาขว้างทิ้ง แต่อยู่ๆ ก็เจ็บแปล๊บจนต้องหยุดก้มลงจับน่องตัวเอง

ชะ ช้ำจนขึ้นรอยม่วงเลยเหรอ ไม่ทันตั้งตัว ผมโดนจับไหล่พร้อมกับเตะตัดขาจากน้ำพั้นจนลงไปนอนกองกับพื้นอีกรอบ

"นัทเอ๋ย ไม่สิ ไอ้หมา จากนี้มึงจงเป็นแค่สัตว์เลี้ยงเชื่องๆ ให้พวกกูใช้งานก็พอ... นะ"

"ใครมันจะยอมเป็นวะ อีพวกเหี้ย!!" ผมเงยหน้าขึ้นมาสบถด่าคำพูดของไจโกะด้วยความโกรธ นี่มันจะเกินไปแล้ว

"เดี๋ยวมึงก็ต้องยอม ฮะๆๆ บัวบอกแม่งดิ้" ไจโกะหัวเราะก่อนยิ้มหน้าระรื่นอย่างสะใจ

บัวหยุดถ่ายแล้วเลื่อนโทรศัพท์หาอะไรสักอย่าง

"ให้ดูตรงนี้ละกัน พอดีกูไม่อยากเข้าใกล้พวกชั้นต่ำอะ"

"อ้าว ยังงี้ตีนกับมือกูก็เลอะของโสโครกไปแล้วอะดิ อี๋" น้ำพั้นพูดเสริมบัว ก่อนทำท่าถูเช็ดมือ กับรองเท้า

"เดี๋ยวให้หมามันทำความสะอาดให้น่าน้ำพั้น เอ้าให้บัวพูดเร็วๆ อยากเห็นสีหน้ามันใจจะขาดแล้วเนี่ย" ไจโกะที่ตาเยิ้มหอบหายใจอย่างรุนแรง มันพูดพร้อมกับถูมือตรงหว่างขาของตัวเองผ่านกระโปรงไปด้วย

อีพวกนี้แม่งโรคจิตเชี่ยๆ

"ฐานะชั้นต่ำอย่างมึง กล้าเสนอหน้ามาเรียนโรงเรียนเอกชนเนอะ" ผมหันไปจ้องเขม็งใส่คำที่อีบัวพูด

"กูจ่ายตังค์มาเรียนเหอะ ไม่ได้ขอเข้ามาเรียนฟรีๆ"

"ตังค์มึงจริงเร้อ บ้านมึงไม่มีปัญญาส่งเสียมึงเข้ามาเรียนที่นี่หรอก ควายยังรู้เล้ย ไอ้โง่! อย่างว่าแหละพวกชั้นต่ำแต่ใฝ่สูงมักคิดได้แต่เรื่องโง่ๆ"

"พ่อแม่กูมีปัญญาส่งโว้ย! อย่ามาดูถูกพวกท่านนะ!"

"นั่นตังค์พ่อกูต่างหาก ไอ้โง่! มึงไม่ได้รู้อะไรเล้ย เพื่อให้ลูกชนชั้นต่ำอย่างมึงที่เพ้อฝันไปวันๆ ว่าสักวันจะได้คบกับสาวสวยได้เรียนที่นี่ พ่อแม่ชั้นต่ำของมึงถึงกับต้องบากหน้ามาก้มกราบขอกู้เงินกับพ่อกูอะ"

"พูดอะไรของมึงวะ" ผมลุกขึ้นหมายจะไปต่อยสักเปรี้ยง ด่าผมยังพอทน แต่ด่าพ่อแม่ผมมันจะเกินไปละ แต่ผมก็ต้องหยุดชะงักเพราะสิ่งที่บัวยื่นออกมาให้ดู

"เอ้านี่ไง หลักฐาน" อีบัวมันโชว์รูปสัญญากู้ยืมที่มีลายเซ็นชื่อพ่อกับแม่ผม ผมจำลายมือของท่านสองคนได้ กับรูปที่พวกท่านกำลังก้มกราบผู้ชายที่หน้าตาเหมือนกับอีบัวอยู่

"หมาที่ไหนเค้ายืนสองขาวะ" พอไจโกะพูดจบ ผมก็โดนน้ำพั้นเตะเจาะยางที่เก่าจนล่วงลงไปอีกรอบ

"อ้ากกกก" ผมจับน่องดิ้นทุรนทุราย มันปวดจนผมต้องแหกปากร้อง

"นั่นแหละๆ เหมาะกับหมาอย่างมึงดี ฮ่าๆๆๆ ต่อเลยบัว กูโคตรฟินหน้ามันเลยว่ะ"

"ชั้นต่ำจัณฑาลเน่าๆ อย่างมึงลองแตะกูสักนิดดูสิ! เดี๋ยวกูจะให้พ่อกูยึดทุกอย่างจนครอบครัวโสโครกของพวกมึงไปนอนขอทานข้างถนนกันให้หมดเลยคอยดู!!" อีบัวตะคอกใส่ผมอย่างเดือดดาล

"แน่จริงมึงลุกมาดิ กูโทรกริ้งเดียว พ่อกับลูกน้องพ่อกูแห่มากระทืบมึงแน่ แล้วกูจะลากยาวพาไปกระทืบพ่อแม่มึงด้วย!"

อีพวกนี้มันสันดานเลวแบบกู่ไม่กลับแล้วชัดๆ พวกนี้มันเป็นเหี้ยอะไรกันวะ

"ขอโทษ ขอร้อง ช่วยปล่อยผมไปได้มั้ย" ผมหมดกระจิดกระใจจะสู้ต่อไป เพราะทำอะไรพวกมันไม่ได้เลย นอกจากต้องยอมก้มหัวให้กับอีสารเลวพวกนี้

"เฮ้ออออ ยังงี้ต้องสั่งสอนซะหน่อยแล้ว เพราะหมามันยังไม่เข้าใจ ว่าพวกเราไม่ได้ต้องการคำขอโทษสักนิด"

""ช่ายยยย" " น้ำพั้นกับบัวประสานเสียงตอบไจโกะอย่างร่าเริง

"บัว ถ้ามันขัดคำสั่งโทรหาพ่อทันทีเลยนะ มาดูสิว่าแกอยากเป็นหมาตัวเดียวที่มีเจ้าของหรืออยากอยู่เป็นกลุ่มหมาจรจัดกันสามตัวพ่อแม่ลูกข้างถนน"

"ได้เลยจ้า กดเบอร์รอแล้วเนี่ย อยากโทรจังเล้ย อยากโทรจังเลย เอ้าขัดขืนเร็วๆ สิ รออยู่นะ ฮิฮิ"

ผมเริ่มสั่นกลัวอำนาจที่พวกมันมี ทั้งคลิปใส่ร้ายว่าผมขโมยชุดชั้นใน คลิปทำร้ายผู้หญิง แล้วยังจะสัญญากู้ของพ่อแม่ผมอีก คนอย่างผมนี่มัน ผิดเพราะหวังสูงเกินไปเหรอ

ผมกำหมัดแน่นเพราะรู้สึกโกรธตัวเองที่โง่เชื่ออะไรง่ายๆ อย่างการที่นางฟ้าจะหันมาชอบผม ชื่อกลุ่มพวกมันก็บอกอยู่แล้ว ดาวสุดฟ้า ดินโคลนอย่างผมจะไปอาจเอื้อมแตะต้องพวกมันได้ยังไง

"ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด" ผมได้สติจากคำสั่งของไจโกะ

-----------------------------

อ่านจบถึงตรงนี้ มีคำถาม 1 ข้ออยากถามค่า

ถ้าผู้อ่านเป็นผู้ถูกกระทำในเรื่อง ผู้อ่านอยากแก้แค้นใครเป็นคนแรกสุด

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

KwangLover

ติดตามผลงานเรื่องอิ่นๆของกวางได้ที่ลิ้งค์ด้านล่างนี้เลยค่า

fictionlog

readawrit

hongsamut

ปล.ตอนนี้หยุดรับงานแต่งฟรีกับงานจ้างนะคะ เพระาคิวยาวมากจนทำไม่ทันยันปีหน้าค่า ต้องขออภัยด้วยจริงๆค่ะ

artherox

ถ้าอยากแก้แค้นใครก่อนก็น้ำพั้นซ์ก่อนเลย จะกระแทกให้จุกๆไปเลย เอาแรงๆให้สาสม

vergo

แบบนี้ต้องจัดให้หนักๆครับ เอาคนที่เป็นนางนกต่อคนแรกเลย

Oceankings1234

ต้องจัดการอีนังเงินกู้ก่อนเลยจะได้สบายใจเรื่องเงินก่อนสำคัญสุดพราะผู้ใหญ่มาเกี่ยวข้องด้วย

sammyadong

ต้องจจัดการมิวก่อนเพื่อน จะได้ไม่มีใครหลงมาอีก

songsak

ต้องจัดบัวก่อนแล้ว เล่นเอาพ่อกับแม่มาขู่ ต้องเอาให้หนักไปเลย

Chuarai

ต้องจัดการซักคนก่อนเลย

ieaky

ต้องจัดการมิวก่อน นางนกต่อตัวแสบ นัทจะโดนลงโทษหนักขนาดไหนนี่

resistance

จัดการ บัวก่อน

iammaa

จัดทั้งหมดพร้อมกันเลย

winnythepooh

จัดการบัวก่อนเลย จุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด

counellol2

จัดการบัวก่อน ถ้าไม่มีบัว ก็ไม่มีแบ็คใหญ่อย่างพ่อมัน คนอื่นก็น่าจะง่ายขึ้น

เดช12341

นางฟ้าซาตานชัดๆ

DarkGearmour

จัดพร้อมกัน
ทำแบบนี้ฆ่าพวกมันให้ตายพร้อมกันหมดนั้นละ
ใช้ของมีคมพวกไม้รวกแทงท้องก่อน
แล้วค่อยๆเก็บงานที่ละคน
ไหนๆทำแล้วต้องให้โหดและจดจำ

🧡 XONLY 🧡

ข่าว:

มิกกี้เพื่อนรักต่างโลก Part 1 จากจุดที่ต่ำที่สุด

อ่านจบแล้วค่อยโหวตน้า คำถาม : อยากจัดการใครมากที่สุดเอ่ย?

KwangLover

KwangLover

artherox

vergo

Oceankings1234

sammyadong

songsak

Chuarai

ieaky

resistance

iammaa

winnythepooh

counellol2

เดช12341

DarkGearmour