🧡 XONLY 🧡

เพิ่งอาบน้ำเสร็จลงให้อ่านก่อนจากตอนที่แล้วพากันมาเดินเซ็นทรัลปิ่นฯ พอรู้ตัวอีกทีโทนก็หายไปแล้ว

เจมส์แบบเอามือกุมหน้าผากแล้วบอกเฮ้อขอโทษว่ะไอ้โทนเอ๊ย เราก็งงว่าขอโทษอะไร เราถามว่าอะไรของแกเนี่ยไปขอโทษทำไมยังไม่ได้ทำอะไรเลย ก็จริงๆอ่ะเรา 4 คนยังไม่ได้ทำอะไรเลย แค่คุยกันตามปกติ 4คน.. 4คนเหรอ เจมส์กับจ๋า เรากับเตย คุยกัน.... แล้วโทนล่ะจะคุยกับใคร


แล้วเจมส์ก็หยิบมือถือขึ้นมา แล้วกดโทรออกเลย แปปเดียวเจมส์ก็ถามเห้ยอยู่ไหนเนี่ย เจมส์เงียบไปสักแปปแล้วก็บอกเออๆ พอวางสายไปเจมส์ก็บอกว่ามันขึ้นรถเมล์จะกลับหอแล้ว เจมส์ทำหน้าเซ็งๆเหมือนรู้สึกผิดและเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงเหมือนเดิม


จ๋าแตะๆไหล่เจมส์แล้วบอกไม่เป็นไรกลับไปหอค่อยขอโทษแล้วกัน เตยก็ถามว่าอะไรเหรอจ๋าเจมส์ เจมส์บอกว่า เห้ออุตส่าห์คะยั้นคะยอให้มันมาด้วยกันแต่ดันลืมมันซะได้ เรานิ่ง ที่นิ่งเพราะยังงงๆอยู่ เจมส์บอกว่าเราคุยกับจ๋า แกคุยกับเตย ไอ้โทนมันก็ชิ่งกลับนั่นแหละ



เราถามว่าเอ้าทำไมขนาดนั้นล่ะแค่ไม่คุยด้วยแปปเดียวเอง พอพูดแบบนั้นเตยก็เกาะแขนเราแน่นเลย เตยไม่พูดอะไรนะตอนนั้น แต่จ๋าก็บอกเราว่า เจ้าโทนก็แบบนี้แหละคงจะอึดอัดน่ะเลยชิ่งกลับไปแล้ว เราก็คิดนะอะไรนี่บ้าบอมากแค่นี้เองทำไมต้องกลับ แต่ตอนนั้นเราก็พูดแหละว่า แหมคงอยู่แถวๆนี้แหละ คนอะไรจะหายตัวได้


แล้วตอนนั้นเจมส์ก็บอกหมิวแกดูนี่ แล้วเจมส์ก็ยื่นมือมาข้างๆหน้าเรา แล้วชูสองนิ้ว เจมส์ถามเห็นไหมว่าเจมส์ทำไร เราบอกว่าก็ชูสองนิ้วไง คราวนี้เจมส์บอกให้เราหลับตาหน่อย เราก็หลับตาข้างเดียวกับที่เจมส์ยื่นมือมานะ แล้วมันก็ไม่เห็นซึ่งเป็นปกติอยู่แล้วนี่


เราถามว่าทำไรของแกอ่ะอีเจมส์ เจมส์ก็บอกว่าแค่แปปเดียวที่พวกเราไม่ได้สนใจมองมันน่ะ มันก็แว๊ปหายได้แล้ว เรามองเตย มองจ๋า มองเจมส์ แค่ละสายตาแปปเดียวเท่านั้นจริงๆนะ คือมันอาจจะไม่ได้เวอร์วังแบบ คุโรโกะอะไรนั่นหรอก แต่ว่ามันเป็นอย่างที่เจมส์บอกจริงๆนั่นแหละ อยู่มุมอับสายตาและเนียนไปกับผู้คน เพราะเมื่อก่อนเซ็นทรัลปิ่นเกล้าคนเยอะมากจริงๆ



เจมส์ก็ถอนหายใจแล้วพูดไอ้นี่น๊อ ทำไมชอบคิดว่าตัวเองเป็นส่วนเกินนะไอ้นี่ เจมส์ก็มองจ๋านะตอนนั้นแล้วทำหน้าเหมือนพูดอะไรไม่ออก จ๋าก็บอกนะว่าต้องใช้เวลาแหละเนอะ จะถามยังไงดีเนี่ย จะถามว่าโทนเป็นอะไร ถามยังไงดีไม่ให้ดูกระโตกกระตาก แล้วตอนนั้นเตยก็ถามว่าโทนไปไรเหรอจ๋า เอ้า ! ทำไมแฟนเราทำแบบนั้นล่ะ เตยถามแล้วก็ยืนกอดแขนเราเหมือนเดิม จ๋าถามพวกเราว่า บอกชั้นตามตรงนะ แกคิดว่าเจ้าโทนหน้าตาดีเปล่า


เราก็งง ว่าถามแบบนั้นทำไมแต่เราก็ตอบไปตามตรงว่าไม่อ่ะ งืมม ก็พูดจริงๆนี่นา เราบอกเจมส์ว่าไม่หล่อนะ แต่ก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไร เรียกว่ากลางๆดีกว่ามั้ง เจมส์บอกอื้มต่อให้มันจะนิสัยดียังไง แต่คนที่มองก็คงมองที่หน้าตากันก่อนแหละ แล้วเพราะนิสัยของมันนั่นแหละคนถึงเข้ามาคุยกับมันเยอะ



เราก็พูดแบบประชดๆปนโยนหินถามทางว่าไอ้นิสัยที่บอกดีๆนั่นอ่ะเหรอ หูยย ตอนนี้คือเราต้องทำตัวเป็นนางมารร้ายสุดๆเลยอ่ะ เพราะไม่อยากให้รู้ว่าเราอยากรู้มากๆ เลยต้องทำเหมือนรำคาญๆไปอ่ะ แต่จ๋าบอกว่าไม่ใช่หรอก นิสัยจริงๆของเจ้าโทนไม่ใช่ว่าดีมาตั้งแต่แรกหรอก



นิสัยของเจ้าโทนคือเจียมตัว เราก็หึ๊เจียมตัว เจมส์ก็เลยบอกว่าเพราะจนเลยต้องเจียมน่ะ เราก็เงียบ.... เตยเลยถามว่าทำไมอ่ะจนแล้วต้องเจียมด้วยเหรอ เจมส์เลยบอกว่าถ้าแค่จนมันไม่ใช่ปัญหาอะไรหรอก แต่ไอ้พวกที่ชอบดูถูกคนจน แล้วไปพูดเหน็บแนวนั่นแหละมันเป็นปัญหา



แล้วเจมส์ก็กด กด กด กด มือถือแล้วยื่นให้เราดู เราก็งงว่าอะไร อร๊ายยยย เป็นรูปโทนตอนเรียนมัธยมแหละผมสั้นเชียว เตยก็มามองด้วยแล้ว เง้อออ คนข้างๆใครอ่ะน่ารักมาก เจมส์ก็บอกว่าแฟนเก่าไอ้โทนมัน ตอนนั้นเรากับเตยนี่แบบห๊ะแฟนโทน แล้วพอเตยมีอาการแบบนี้เราก็เดาได้เลยว่าเตยคงไม่รู้




ตอนนี้พวกนี้เดินมาชั้นบนที่เป็นลานกลมๆมีรูปปั้น พอนั่งลงเราก็ถามว่าเดี๋ยวๆอีเจมส์แกไปมีรูปพวกนี้ได้ไง เจมส์บอกว่าเอาน่ะ มันไม่สำคัญหรอก เราก็ถามว่าแฟนสวยขนาดนี้เลยเหรอ เจมส์ก็บอกว่าไม่ใช่แค่สวยแต่รวยมากด้วย แล้วตอนที่เรากำลังงงๆอยู่ เตยก็พูดว่า



เพราะฐานะเหรอเลยทำให้คนรอบๆตัวคอยเหน็บ คอยแซะ เจมส์บอกอื้มใช่ ส่วนมากก็จะเป็นพวกที่จ้องจีบน้องคนนี้แหละ แต่ไอ้โทนไม่รู้ไปทำอีท่าไหนถึงได้เป็นแฟนกัน โทนมันไม่ได้เล่าให้ฟัง จ๋าเสริมมาอีกว่าไอ้เด็กเปตรพวกนั้นก็ชอบพูด ว่าหมาเห่าแด_แฟ๊บบ้าง  นางฟ้ากับซาตาน มั่ง



แล้วตอนนั้นเราก็อุตส่าห์ตั้งใจฟังนะว่าจะเป็นไงต่อ แต่เตยก็พูดขึ้นมาว่าโห แบบนี้แสดงว่าแฟนเยอะแน่เลยซิ่เนี่ย เจมส์ก็บอกเปล่าหรอก โทนมันไม่ค่อยมีแฟนหรอก เตยก็ถามเอ้าทำไมล่ะ เจมส์ก็บอกว่าจริงอยู่ว่านิสัยมันดีนะ แต่ก็นั่นแหละเพราะมันไม่ค่อยเข้าหาคน



ไม่เข้าไปคุย ไม่เข้าไปทำความรู้จัก  แกก็รู้นี่เตยว่าความประทับใจแรกคือการมองหน้า ถ้าหล่อก็ได้พิจารณาเป็นพิเศษ ถ้าหน้าตาไม่ดีก็ไม่ได้ไปต่อทั้งๆที่ไม่ได้รู้จักนิสัยใจคออะไรเลย บางคนก็ตั้งกำแพงไว้แล้วว่าจะไม่เอาคนหน้าตาแบบนี้มาเป็น ต้องขาวตี๋ หนุ่มเกาหลีเท่านั้น



จ๋าพูดเสริมว่าก็จริงอยู่แหละว่า ไม่ได้มีแต่คนที่มองกันที่หน้าตาน่ะนะ แต่นั่นมันก็ส่วนนึง ส่วนที่เจ้าโทนเจอมาในสมัยเด็กๆ ก็เป็นอย่างแรก ก็ต้องเข้าใจว่าเด็กวัยมัธยมก็แบบนั้น จ๋าพูดแบบนั้นแล้วก็เงียบๆไป แล้วเจมส์ก็แทรกขึ้นมา งั้นกลับกันเถอะเหมือนจะไม่สนุกละ


วันนั้นเรากับเตยก็กลับด้วยกัน ส่วนเจมส์จ๋าก็เปลี่ยนแผนจากที่ว่าจะกลับหอเพราะจะไปส่งโทน เปลี่ยนเป็นไปค้างบ้านจ๋า สองคนนี้คบหากันแบบเข้าหาผู้ใหญ่เลยนะ อาจจะเพราะเจมส์เป็นลูกของคนที่มีชื่อเสียง ถึงจะกะล่อนแบบนั้นแต่เจมส์ก็เป็นผู้ชายที่ดีคนนึงในสายตาเรานะ



คือคบกับจ๋าออกหน้าออกตา ไม่มีกั๊ก ไม่แอบเลย สมัยก่อนโซเชียลยังไม่บูมขนาดนี้ การคบซ้อนสลับรางนี่จับยากถ้าไม่คาหนังคาเขาจริงๆ แต่เจมส์ก็แสดงออกชัดเจนว่ามีแค่จ๋า กับกลุ่มเพื่อนๆนั่นแหละ ส่วนจ๋าก็อย่างที่บอกเรามองว่านางเป็นเหมือนพี่ใหญ่ของกลุ่มเลยนะ



นางดูโต ดูจะรู้ทันเพื่อนๆอ่ะ เรากับนางรู้จักกันมาหลายปี ก็มีนางนี่แหละที่ไม่เคยตามใจอะไรเราเลย แต่เรากลับชอบเวลาอยู่กับนางนะ เหมือนมีทั้งคนที่เข้าใจและขัดใจแบบคอยห้ามเบาๆ ไม่เหมือนพี่แมน รายนั้นอ่านใจเราขาดเกินไป ฮือออออ หลบไม่ได้เลย



ส่วนเตยก็เป็นแฟนที่ดีน่ารัก คอยเป็นเหมือนคนที่ทำให้เราคิดบวกและผ่อนคลายในทุกๆเรื่องนั้นแหละ นางน่ารัก จุดๆนั้นเลยทำให้เราไม่เขินหรือไม่อายเวลาคนถามว่าคบกับผู้หญิงเหรอ ก็นะการมีแฟนคือการที่มีคนคอยพูดคอยคุยให้มีความสุขใช่ไหมล่ะ ก็นี่ไงมีความสุขแล้วทำไมต้องแคร์สายตาคนอื่นด้วย เขาไม่ได้เอาเงินมาให้เราใช้นี่นา



หลังจากที่แยกกันแล้ว เรากับเตยก็เดินมาที่รถอ่ะแหละ เตยบอกวันนี้อิ่มมากเลย อร่อยเนอะหมิว เราขับรถไปก็คุยกันไปนั่นแหละ เราบอกอื้มอร่อยดีนะแต่ถ้าไปร้านอื่นมันก็จะอร่อยกว่านี้ป่ะ ฟูจิอะไรพวกนี้น่ะ เตยก็บอกนะว่าถ้าไปแพงกว่านั้นโทนไปยอมไปหรอก เราก็มองเตยนะ มองแว๊ปนึงแหละเพราะต้องขับรถ


เราถามทำไมล่ะ เตยก็บอกว่าตอนนี้น่ะดีขึ้นเยอะที่ได้พี่แมนดึงไปทำงาน เมื่อก่อนทำงานพิเศษที่นั้นที ที่นี้ที ขายเงินในเกมส์ทีมันเหนื่อยนะหมิว กว่าจะได้มาแต่ละบาท แล้วจะให้ไปกินอะไรทีละร้อย สองร้อย โทนก็คงเสียดายนั่นแหละ เราก็บอกว่าแหม บอกเสียดายเงินแต่กินยาโยอิเนี่ยนะ



เตยก็บอกเราว่า ก็นั่นมันเป็นความสุขเดียวของโทนนี่นา เชื่อป่ะจากที่ฉุนนิดๆเราสะอึกเลย เราก็เผลอตัวถามนะว่าหมายความว่าไงเหรอเตย เตยก็บิดตัวไปมาเหมือนบิดขี้เกียจแล้วบอกว่า ยูโด คาราเต้ นินจา ศิลปะการต่อสู้ ทุกอย่างที่โทนเป็นนั้นมันคือญี่ปุ่นหมดเลยนะ


คนที่ชอบอะไรที่เป็นญี่ปุ่นก็ต้องอยากกินอาหารญี่ปุ่นมั่งใช่ป่ะล่ะ เราเงียบนะตอนนั้นทั้งอยากจะฟังทั้งเริ่มรู้สึกว่าตัวเองทำอะไรผิดอีกแล้ว และเตยก็พูดมาต่อว่า สำหรับโทนอ่ะเค้าว่ายาโยอิเป็นตัวเลือกเดียวที่ตอนนี้จะกินได้นะ คัตสึโทจิเซ็ทนึงก็ 160 กว่าบาท ถ้าเพิ่มข้าวก็อีก 20



ถามว่าแพงมั้ยสำหรับโทน ก็แพงนะเพราะสำหรับนักศึกษาที่ต้องทำงานหาเงินเองน่ะข้าวมื้อละ 200 มันก็แพงแหละ แต่ก็มันอาจจะเป็นความสุขของเขาก็ได้ เค๊าก็เดาๆแหละว่าโทนก็อาจจะเสียดายเงินแต่เขาก็อยากกินเหมือนกัน เขาทำใจจ่ายได้ในราคา 200 แต่ถ้าให้ไปร้านที่แพงกว่าแบบนั้น เค้าว่ายังไงโทนก็ไม่ไปหรอก




เตยพูดไปก็บิดตัวไปเหมือนคือพูดออกมาเป็นธรรมชาติโดยที่ไม่ต้องคิดอะไรซึ่งมันเหมือนกับว่าเตยเองนั้นรู้จักตัวตนของโทนมากๆ มากจนเราเริ่มคิดนะว่าเขาสองคนนับถือกับแบบพี่น้องจริงๆเหรอ เหมือนเตยแบบรู้ไปทุกอย่างน่ะ เราก็พยายามเปลี่ยนเรื่องนะถามว่า แล้วซินแสเขารู้จักกับป๊าเหรอเตย



เตยบอกงื้มม เป็นเพื่อนกันสมัยอยู่เยาวราชอ่ะหมิว พ่อเค้าขายยาจีนตอนหนุ่มๆ ส่วนคุณลุงก็เป็นหมอฝังเข็มมาจากจีนเลยนะ ฝีมือเก่งมากๆเลย แต่ว่าบ้านเมืองเริ่มพัฒนา คนเริ่มเยอะขึ้นพ่อเค้าก็ปิดร้านแล้วก็มาทำธุรกิจง่ะ ส่วนคุณลุงก็ย้ายมาอยู่แถวๆบางพลัด เราก็ถามว่าโห แต่บ้านซินแสสวยมากๆเลยนะ



เตยพูดเหมือนภูมิใจว่าใช่มะล่า ป๊าช่วยออกแบบเลยนะ เราก็หันไปมองเตยที่ยิ้มเหมือนภูมิใจมากๆ ลูกชายของซินแสเป็นนักธุรกิจส่งออกที่แบบเก่งสุดๆ บ้านก็อยู่แถวๆนั้นแหละ แต่ว่าตัวซินแสเองไม่ชอบบ้านปูนหลังใหญ่ๆ แต่เขาชอบบรรยากาศแบบที่จีนมากกว่า ลูกชายก็ตามใจเลยมาซื้อที่ดินและสร้างบ้านให้ใหม่ ซึ่งถูกใจซินแสกับคุณป้ามากๆ



ส่วนการรักษาด้วยการฝังเข็มก็จะเปิดจองวันละไม่กี่เคสเท่านั้น เต็มที่แค่2-3 คนที่มาฝังก็จะมาแบบปากต่อปาก สมัยก่อนดีสุดๆก็พวก Hi5   Blogger ต่างๆ แต่ก็ไม่มีหรอกพวก Blog แนะนำที่ฝังเข็ม ส่วนมากจะมีพวกนิยาย และแฟชั่นมากกว่า เราก็บอกไปนะว่าบ้านเหมือนในหนังจีนเลย ยิ่งมีพวกภาพวาดวรยุทธ์นั่นด้วยอีก



เตยหัวเราะแล้วบอกว่าไม่ใช่ว่าจะมองแล้วทำได้เลยหรอกนะหมิว ถ้าไม่มีความเข้าใจอ่ะ เราก็ถามว่าหืมอะไรเหรอ เราบอกไปอีกว่าก็เห็นชอบเรียนนู่นเรียนนี่ไม่ใช่เหรอน้องชายเตยอ่ะ เตยหันมามองหน้าเรานะแล้วบอกว่าน้องชายหมิวด้วยนั่นแหละ เราก็บอกไม่เกี่ยวเลยน้องชายเตยเถอะ เตยก็ร้องเง้ออ น้องชายเค้าก็น้องชายหมิวเหมือนกันนะ




เราก็พยายามเปลี่ยนเรื่องช่างเถอะ ๆ ๆ ๆ  หวังว่าน้องชายเตยจะไม่ไปฝึกอะไรแปลกๆนะเห็นจ้องผนังที่บ้านซินแสน่ะ ไม่รู้มีอะไรมั่ง เตยหัวเราะแล้วพูดว่า วิชาเคลื่อนย้ายจักรวาล ไม้ตีสุนัข แล้วก็ 18 ฝ่ามือพิชิตมังกรน่ะ ตอนนั้นขับรถอยู่เราถึงกับต้องกันมามองเตยแว๊ปนึงเลย


แล้วบอกบ้าแล้วจะไปเป็นจอมยุทธ์หรือไง ถ้าฝึกแบบนั้น เตยหัวเราะแล้วบอกว่าฝึกไม่ได้หรอกหมิว ภาพวาดพวกนั้นเป็นจินตนาการของศิลปินผู้วาดน่ะ ซึ่งวิชาจริงๆก็เป็นแค่นิยายเองแล้วก็ไม่รู้ว่าท่าทางที่แท้จริงเป็นยังไง ยังไงโทนก็ฝึกไม่หรอก ที่เห็นวาดมือไปๆมาๆ นั่นก็เพราะกำลังงงๆอยู่



ถ้าทำได้ถึงขั้นฝึกสิ่งที่ไม่รู้จนสำเร็จได้เค้าว่านั้นน่ะเข้าขั้นปรมาจารย์เลยนะ แต่โทนคงเป็นถึงขั้นนั้นไม่ได้หรอก โทนน่ะมีพื้นฐานร่างกายที่ดีนะ แต่เค้าว่าถ้าจะให้ฝึกอะไรที่ไม่เคยเห็นมาก่อน หรือไม่รู้หลักยังไงก็ทำไม่ได้หรอก เราก็บอกว่าแหม แต่เห็นทำนู่น ทำนี่ได้หลายอย่างเลยไม่ใช่เหรอ


เตยก็บอกว่านั่นโทนแค่เอาสิ่งที่มีอยู่แล้วบนโลกมาประยุกต์ใช้นี่นา ปาจี๋เฉวนก็ถูกบัญญัติมาเป็นร้อยๆปี แถมยังมีพวกการ์ตูนมาให้ดูอีกโทนก็เลย แค่ฝึกตามแค่นั้นเองแหละหมิว ถ้าจะไปให้ไปฝึกอะไรที่มองไม่เห็นภาพชัดเจนเค้าว่าโทนทำไม่ได้หรอก แต่ก็เค้าก็อยากให้หมิวฝึก 18 ฝ่ามือพิชิตมังกรเหมือนกันน๊า


เราก็บอกบ้าแล้ว จะให้เราฝึกทำไม เตยก็บอกเอ้าก็ตัวละครในเกมส์โทนชื่อริวกะที่แปลว่ามังกรไฟใช่มั้ยล่า ถ้าหมิวฝึกแล้วจะได้ช่วยเค้ากำราบมังกรไง เราก็คิดในใจนะว่าไม่น่าใช่มังกรนะ น่าจะเป็นลิงมากกว่า


 

มาดึกน่ะครับอาบน้ำมาเหมือนกัน

พี่หมิวมีแกล้งหงุดหงิดด้วยแฮะ

มังกรที่ซนเป็นลิงไงครับ 55555

โทนมีปูมหลังฝังใจแฮะ
แต่ตอนนี้น่าจะดีขึ้น

น่าจะฝึกไว้นะเอาไว้กำราบลิงไง555

เจ๊ มาลงแบบ งงๆ    ถ้าเจ๊หมิว กับ เจมส์ไม่ย้อนไปถึงแฟนเทพโทน สมัย มัธยม ก็คงลืมไปแล้ว   ช่าย เลย เทพโทนค้าง เรื่อง แฟนฉัน หมาแดกแฟบ ไว้นานเลย   กีฬาสียังไม่เริ่มเลย    ต้องทวงเทพโทน ซะแล้ว แต่ อย่าดีกว่า  สงสารเทพโทน เดี๋ยว  เทพวายุ เด๋ว เกะ เดี๋ยว ทะเล เดี๋ยว เทพีบ้านไพร  เดียว รุกะ เชียงราย     สร้างจักรวาลออก มาเยอะแยะ    แถมยังร่างกายต้อนนี้ไม่ดีอีก  

นึกถึงหนังจีนเลยถ้าฝึกได้จริงก็เป็นปรมาจารย์​ได้เลยนะโทน

ตอนนี้โดนนินทายับเลยนะโทน อยากหนีกลับก่อน

พึ่งตามอ่านตอน 40 จบได้อ่านตอนใหม่พอดี ขอบคุณครับ

ถ้าหมิวฝคกฝ่ามือพิชิตมังกรนี่แย่แน่ ขนาดฝีปากก๋ทำเอาโทนแทบแตกแล้ว อิอิ

แล้วพี่หมิวจะเปลี่ยนลุคแล้วกำราบลิงได้ยังไงล่ะครับ ดูทรงตอนนี้แล้วยังทำให้โทนเปิดใจไม่ได้เลย

ตอนใหม่มาแย้ว อ่านแล้วเข้าใจนายโทนเพิ่มขึ้นอีกเยอะเลย

โอยขำอะ ไม่ให้ใช้แขน ใช้ขากะได้ 555

เห็นด้วยกับเจ๊หมิวครับ ไม่น่าใช่มังกรน่าจะลิงมากกว่า ไวเกินแปปเดียวหนีขึ้นรถเมย์กลับบ้านแล้ว

น้องโทนเค้ามีวิชา เท้าท่องคลื่น  เลยไปไหนมาไหนได้ไวปานลิง  555