🧡 XONLY 🧡

พูดคุยก่อนอ่าน : เอ่อ กลับมาอีกครั้งกับเกมรักภาคพิเศษนะครับ กับฉากที่ไม่มีในเนื้อเรื่อง โดยฉากนี้จะเป็นฉากของลุงพลในวัยหนุ่ม หลังจากที่ลาออกมาจากอาชีพทหาร กลับบ้านที่แก่งคอยไปช่วยพี่เขยกับพี่สาวทำงานที่ร้านซ่อมรถจักรยานยนต์ ซึ่งนี่จะเป็นครั้งแรก ที่ผมได้เขียนถึงยุภา เมียคนแรกของลุงพลที่ตายไป

จริง ๆ แล้วผมมีโครงการจะเขียนเกมรักภาคซีโร่มานาน แต่เพราะยังปิดต้นฉบับนิยายเก่า ๆ ยังไม่ได้ ก็เลยยังไม่ได้เขียน ตอนนี้ถือเป็นโอกาสอันดี ที่จะเล่าย้อนอดีตสมัยที่ลุงพลยังหนุ่ม ๆ นะครับ

เพื่อให้ทุกคนได้เข้าใจตัวละคร (สำคัญ ๆ) ว่าใครเป็นใคร อยากให้ทุกคนกลับไปอ่านโพยแนะนำตัวละครในภาคซีโร่นี้จากลิงค์ด้านล่างครับ

ปล.ไม่มีฉาก NC นะครับตอนนี้ ไม่ซ่อนข้อความ อยากอ่านความเห็นจากแฟน ๆ ว่า ในปี 2565 ที่จะถึงนี้ ทุกคนอยากให้เกมรักฯ เพิ่มเติมอะไรบ้าง?

//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=222210.msg1409186#msg1409186

###############################


หลังจากลาออกจากชีวิตการเป็นทหาร ชุมพลก็ตัดสินใจเดินทางกลับมาที่บ้านเกิดแก่งคอย สระบุรี โดยตอนแรกตั้งใจว่าจะมาทำงานที่ร้านซ่อมรถจักรยานยนต์ของพี่เขยอย่างไอ้ใหญ่ ที่แต่งงานอยู่กินกับนังตา พี่สาวของชุมพล

แน่นอนว่าการตัดสินใจลาออกจากกองทัพ เลยทำให้ผู้ใหญ่ดำและแม่แก้วไม่พอใจในตัวลูกชายคนนี้มาก โดยเฉพาะผู้ใหญ่ดำที่เคยเป็นทหารเก่า แกถามลูกชายคนเล็กของบ้านว่าคิดอะไรถึงลาออกจากการเป็นทหาร ทั้ง ๆ ที่กำลังจะได้เลื่อนยศเป็นสิบเอกแล้วแท้ ๆ

"พ่อไม่เคยได้ยินเหรอครับ ว่าคับที่อยู่ได้ คับใจมันอยู่ยาก" ชุมพลตอบ

"แล้วมึงคับใจเรื่องอะไรวะ!!! ไอ้พล!!!" ผู้ใหญ่ดำถามด้วยความเกรี้ยวกราด พร้อมกับกระแทกไม้เท้าลงพื้นกระดานไม้เสียงดัง "ไอ้ห่า!!! ได้ไปรบที่เวียดนาม กลับมามีความดีความชอบได้เลื่อนขั้น ก็เห็นว่ามึงเคยบอกกับกูว่าหน้าที่การงานมึงกำลังไปได้ดี อีกไม่นานมึงจะได้เป็นสิบเอก แล้วอยู่ดี ๆ มึงลาออกมาทำไม!!! กูไม่เข้าใจ"

"คือ...." ชุมพลมองหน้าผู้ใหญ่ดำด้วยความรู้สึกผิด ที่ทำให้ผู้เป็นพ่อเสียใจ แต่จะบอกความจริงไป มีหวังโดนผู้ใหญ่ดำเอาไม้เท้าแพ่นกบาลแน่

ความจริงก็คือ ไอ้พลไปแอบเล่นชู้กับเมียจ่าอมร หัวหน้าหมู่ และมีส่วนช่วยเหลือเจ๊เปรียวหลบหนี จนทำให้จ่าอมรคลั่ง และทำให้แกเมาหนักอาละวาดพร้อมกับประกาศตามล่าตัวคนที่พาเมียแกหนีไป จนตอนหลังจ่าอมรเลยโดนสารวัตรทหารรวบตัว เพราะเมาแล้วอาละวาดหนัก แถมยังโดนสั่งพักงานราชการ เพราะโดนจับได้ว่าไปแอบลักลอบขนของเถื่อน ส่วนชุมพลก็อาศัยจังหวะนี้ชิ่งลาออก ก่อนที่จ่าอมรจะรู้ตัว โดยให้เหตุผลว่าอิ่มตัวกับชีวิตทหาร อยากกลับไปทำงานรับจ้างที่บ้านเกิดแก่งคอยตามเดิม

"มึงไปให้พ้นหน้าเลยไอ้้พล!!!! มึงไปเลย!!!" สุดท้ายพออธิบายให้ผู้ใหญ่ดำผู้เป็นพ่อให้เข้าใจไม่ได้ ไอ้พลก็เลยต้องหนีมาอยู่กับพี่ใหญ่ ที่เป็นพี่เขยของมัน โดยอาศัยเป็นลูกน้องช่วยเหลืองานพี่ใหญ่ในร้านซ่อมรถจักรยานยนต์ประจำหมู่บ้านไปตามเรื่อง



"มึงคิดยังไงของมึงเนี่ยไอ้พล? เป็นทหารดี ๆ ไม่ชอบ ถึงได้ลาออกเนี่ย?" ไอ้ใหญ่ พี่เขยเอ่ยปากถามขณะกำลังปะยางรถจักรยานยนต์ให้ลูกค้า

"เรื่องมันยาวพี่ใหญ่..." ชุมพล ถอนหายใจดังเฮือก จนพี่เขยหันไปมองด้วยความสงสัย

"เฮ้ย!! ถึงกับถอนหายใจเลยเหรอวะ?" ใหญ่ถาม "มึงมีเรื่องอะไรอยากระบาย ระบายกับกูได้นะไอ้พล ยังไงกูกับมึงก็เหมือนพี่น้องกัน"

"ก็นิดหน่อยน่ะพี่ใหญ่..." ชุมพลตอบ พลางนึกหน้าของจ่าอมร ในใจก็คิดว่าถ้าหากจ่าแกรู้ว่าที่จริงแล้ว ตัวของมันเนี่ยแหละ คือคนที่แอบเล่นชู้และพาเจ๊เปรียวหนี มีหวัง จ่าอมรได้ตามมาล้างแค้นถึงที่แน่

"ถ้าไม่สะดวกจะเล่าก็ไม่ต้องเล่า" พี่ใหญ่ยิ้ม "มึงอยู่กับกูแบบนี้ก็ดี จะได้ช่วยกูทำงาน เลี้ยงหลาน โอ๋ ๆ ๆ ลูกใครเนี่ย???"

นังตา พี่สาวของชุมพลเดินออกมาจากร้าน โดยอุ้มเด็กทารกเพศชายมาด้วย ไอ้ใหญ่ผู้เป็นพ่อลุกขึ้นเพื่อหวังไปหยอกล้อกับลูกชายของตัวเองเล่นอย่างอารมณ์ดี

"มะ!!!! มะ!!!! มะ!!!! ลูกใครเนี่ย!!!!" ยุทธนา อดีตนักเลงหัวไม้ที่ตอนนี้กลายเป็นหัวหน้าครอบครัวหยอกล้อกับลูกชายตัวน้อยในอ้อมกอดของเมียรัก "น่ารักน่าชังจริง ๆ ลูกพ่อ!!!"

"พี่ใหญ่!!!! มือพี่สกปรก อย่ามาจิ้มแก้มลูกเล่นแบบนั้นซิ!!!" ชนิตาผู้เป็นภรรยาบ่นกับสามี "นี่พล!!! ถ้าหิวข้าวก็ไปกินได้นะ พี่ทำเผื่อเอาไว้ให้เราด้วยแหละ!!"

"ขอบคุณมากพี่ตา" ชุมพลตอบ "ผมต้องรบกวนพี่ใหญ่กับพี่ตาหน่อยนะครับช่วงนี้ เอาไว้ถ้าผมออกไปหางานทำมีรายได้ ผมจะไปหาบ้านเช่าอยู่ จะได้ไม่ต้องรบกวนพี่ใหญ่กับพี่ตาไปมากกว่านี้"

"เฮ้ย!!! รบกวนอะไรเล่าไอ้พล!!!" ยุทธนาตอบ "มึงอยู่กับกูน่ะดีแล้ว มึงช่วยงานกูได้เยอะเลย จริงไหมจ๊ะตา?"

"นั่นนะซิพล" พี่ตาเห็นด้วย "อยู่ที่นี่แหละพล ช่วยพี่ใหญ่ทำงานที่ร้านเลี้ยงหลานน่ะดีแล้ว ส่วนพ่อ เอาไว้ให้แกใจเย็นกว่านี้ เดี๋ยวพี่ช่วยพูดให้"



"ขอบคุณมากครับพี่ตา..." ไอ้พลรู้สึกขอบคุณพี่ตาและพี่ใหญ่มาก ที่คอยให้ความช่วยเหลือมัน หลังจากที่ลาออกจากการเป็นทหารมา เรียกได้ว่าชุมพลมาอาศัยทั้งคู่อยู่พักใหญ่

หลังจากที่ซ่อมรถจักรยานยนต์ไปได้สักพัก ก็มีกลุ่มชายฉกรรจ์สองคนเดินเข้ามา โดยทั้งคู่เป็นลูกน้องของเสือเข้มลูกซองแฝด ที่เอารถจักรยานยนต์มาซ่อมที่ร้านของไอ้ใหญ่

"เป็นยังไงบ้าง?" หนึ่งในชายฉกรรจ์เอ่ยปากถามไอ้ใหญ่

"เรียบร้อยแล้วครับพี่" ไอ้ใหญ่ยืนตรงเอามือกุมที่ท้องน้อยด้วยท่าทางสำรวม จนชุมพลถึงกับสงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำให้อดีตนักเลงหัวไม้อย่างพี่ใหญ่ถึงมีท่าทางเกรงกลัวสองคนนั่นได้ถึงขนาดนี้

"ขอบใจมาก!!! เฮ้ย!!! ไอ้ตี๋!!! ไปเอารถ!!!"

ด้วยความผิดปกติ เพราะสองคนนี้ไม่ยอมจ่ายเงิน และกำลังจะเอารถไป เลยทำให้ชุมพลต้องรีบลุกขึ้นทัก

"เดี๋ยว ๆ พวกพี่ยังไม่ได้จ่ายเงินนะ!!!" ชุมพลที่ไม่รู้อะไรเอ่ยปากขึ้นมา จนทำให้ไอ้ใหญ่ถึงกับหน้าซีดด้วยความกลัว

"เฮ้ย!!! ไอ้แขม!!! ไอ้หนุ่มคนนี้มีปัญหาวะ!!"

"ไอ้พล!!! มึงทำอะไรของมึง!!!" ยุทธนา อดีตนักเลงหัวไม้หันไปทำหน้าดุใส่ "มึงรู้ไหมว่าสองคนนี้เป็นใคร"



"จะเป็นใครก็ช่างพี่!!! แต่มาให้เค้าซ่อมรถให้แล้วไม่จ่ายเงิน มันใช้ไม่ได้!!!" ชุมพลผู้ไม่รู้อะไรเลยก็พล่ามต่อไป จนชายฉกรรจ์สองคนนั้นหันมามองหน้ากัน พร้อมกับระเบิดเสียงหัวเราะ

"ฮ่ะ ๆ ๆ ๆ ไอ้หนุ่มคนนี้แม่งใจกล้าดีวะ!!"

"เฮ้ยยย!!!! ไอ้น้องชาย!!! มึงไม่รู้เหรอว่ะ ว่าพวกพี่สองคนเป็นใคร!!!"

"พวกพี่จะเป็นใครก็ช่าง!!! แต่พวกพี่มาซ่อมรถที่นี่ พวกพี่ก็ต้องจ่ายเงิน ไม่ใช่จะมาชักดาบหนีกันต่อหน้าต่อตาแบบนี้!!!"

"ไอ้พล!!! มึงหยุดเดี๋ยวนี้!!!" พี่ใหญ่เอ่ยปากห้ามน้องชาย "มึงรู้ไหมว่า พี่แขมกับพี่ตี๋ เป็นลูกน้องของพี่เข้ม!!! มึงไปรบที่เวียดนามมานาน มึงจะไปรู้อะไร!!!"

พี่เข้มที่ไอ้ใหญ่พูดถึง ก็คือเสือเข้ม ลูกซองแฝด มหาโจรที่กำลังออกอาละวาดไปทั่วจังหวัดสระบุรี ที่ทางการต้องการตัว แต่เสือเข้มเป็นโจรคุณธรรม คือมักออกปล้นคนรวย ไม่ข่มเหงคนจนหาเช้ากินค่ำโดยเด็ดขาด

"เฮ้ย!!! ไม่เป็นไรไอ้ใหญ่!!!" ลูกน้องของเสือเข้มตอบ "ไอ้หนุ่มคนนี้พูดถูก พวกพี่ผิดเอง เอาเงินนี่ไป"

ว่าแล้วสองโจรก็หยิบเงินจ่ายให้พี่ใหญ่ เจ้าของร้าน ก่อนตบบ่าแล้วพูดอะไรบางอย่างก่อนจากไป

"พวกพี่เองก็ผิดที่คิดเอาเปรียบมึง แต่ที่หลังมึงไม่ต้องเกรงใจไอ้ใหญ่ เสือเข้มลูกพี่พวกกูชัดเจนเสมอมา ไม่รังแกคนจน ไม่รังแกคนหาเช้ากินค่ำ..."

ไอ้ใหญ่ถึงกับถอนหายใจ ก่อนหันไปบ่นใส่น้องชายยกใหญ่ เพราะเกือบจะหาเรื่องใส่ตัว แต่หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งสามคน พี่ใหญ่ พี่ตา และไอ้พล ก็ใช้ชีวิตไปตามปกติ บางครั้งไอ้พลก็ช่วยพี่ ๆ เลี้ยงหลาน พลางบ่นว่าอยากมีเมียอยากมีลูกบ้าง เลยโดนพี่ตาแซว

"อยากมีก็หาซิพล!!!" ยุทธนาแซวน้องเมียของตัวเอง "ตา!!! ไม่หาเมียให้ไอ้พลบ้างละ!!! มันจะได้หายงุ่นง่านสักที!!!"

"โอ้ยยย!!! ผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกันก็มีลูกมีผัวกันหมดแล้วละพี่!!!" ชนิตาบ่น "ถึงเวลาก็มาเองแหละ เรื่องแบบนี้!!!"

ชีวิตของทั้งสามคนก็ดำเนินไปตามปกติ จนกระทั่งวันหนึ่ง ชุมพลก็มีโอกาสได้ไปเยี่ยมเพื่อนสมัยเรียน ม.ปลาย ที่ได้นัดหมายกันที่สวนอาหารแห่งหนึ่งในจังหวัดสระบุรี

"ไง!!! ไอ้พล!!! ไม่เจอกันนานนะมึง!!!! เป็นยังไงบ้าง!!!!"

"เออ!!! กูสบายดีไอ้อ๊อด!!!! แล้วมึงเป็นยังไงบ้าง!!!"

"สบายดี!!!! มา ๆ เข้าไปหาเหล้ากินกันในร้านกันเถอะ!!! ไอ้ห่า!!!! ไม่เจอกันนาน คิดถึงมึงว่ะ!!! ร้านนี้ได้ข่าวว่าของกินอร่อย อ้อ!!!! แล้วเค้าว่ากันว่ามีนักร้องใหม่ ชื่อน้องภา โคตรน่ารักเลย กูละอยากเห็นหน้ามานานละ"

แล้วไอ้อ๊อดกับไอ้พลก็เดินเข้าไปในสวนอาหารแห่งหนึ่งในตัวเมืองสระบุรี ไอ้อ๊อดออกปากขอเป็นคนเลี้ยงเหล้าเลี้ยงอาหารเอง ตามประสาคนรักเพื่อน

"มาแล้ว ๆ ปลาสลิดต้มโคล้งหม้อไฟสูตรเด็ด!!! ไอ้พล!!! มึงเทเหล้าให้กูด้วย!!!"

"กูเกรงใจมึงวะ เอาไว้ถ้ากูมีเงิน กูจะใช้คืนให้มึงนะ"

"ไม่ต้อง!!!! เราเพื่อนกัน!!! สมัยก่อนมึงเคยช่วยกูจากพวกเด็กเทคนิคหระหรีเอาไว้ ไม่งั้นกูตายแน่ มา ๆ ไม่ต้องเกรงใจเพื่อน!!!"

สมัยก่อน ไอ้อ๊อดเคยไปชอบสาวโรงเรียนประจำจังหวัด โดยที่ไม่รู้ว่าสาวคนนั้นมีคนมาชอบเหมือนกัน เป็นเด็กเทคนิค ไอ้เด็กเทคนิคคนนั้นเลยไปรวมพวกมารุมกระทืบไอ้อ๊อด โชคดีที่ไอ้พลมาช่วยเอาไว้ได้ทัน ไม่งั้นไอ้อ๊อดคงตายไปแล้ว

ระหว่างที่เพื่อนรักทั้งสองกำลังเพลิดเพลินกับอาหารรสเด็ดและเหล้ารสเข้ม พิธีกรประจำร้านก็เดินขึ้นมาบนเวที พร้อมกับกล่าวทักทายแขกผู้มีเกียรติทุกคน โดยมีกลุ่มนักดนตรีที่กำลังเดินเข้าไปประจำที่ด้านหลัง

"สวัสดีครับแขกผู้มีเกียรติของสวนอาหารช่อชบา วันนี้ผมมีความยินดีที่จะนำเสนอนักร้องขวัญใจประจำร้าน น้องยุภา ที่จะมาขับกล่อมเพลงเพราะ ๆ ให้แขกผู้มีเกียรติทุกคนได้เจริญอาหาร เจริญหูเจริญตาและอิ่มท้องกันนะครับ เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา ขอเสียงปรบมือให้กับน้องภา นักร้องขวัญใจประจำร้านหน่อยครับ!!!"

แล้วเสียงปรบมือก็ดังขึ้น พร้อมกับสายตาของเหล่าบรรดาหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ที่เฝ้ามองการปรากฏตัวของนักร้องสาวคนดังประจำร้าน

"มาแล้ว ๆ น้องภา!!!" ไอ้อ๊อดยิ้ม "ไอ้พล!!! นั่นไง น้องภาที่กูพูดถึงน่ะ!!!"

"น้องภาเหรอ?" ชุมพลที่กำลังกระดกเหล้าเข้าปากด้วยท่าทางไม่ยินดียินร้าย จึงหันหลังกลับไปมองบนเวที และในวินาทีนั้นเอง ชายหนุ่มถึงกับตะลึงเมื่อได้พบกับยุภา นักร้องขวัญใจประจำสวนอาหารใจกลางเมืองสระบุรี



ยุภาในชุดเดรสเกาะอกสีดำ ปรากฏตัวบนหน้าเวที พร้อมกับเสียงผิวปากจากเหล่าบรรดาแขกหนุ่มน้อยและหนุ่มใหญ่ที่จับจ้องเธอตาเป็นมันจากเบื้องล่าง

"เป็นไงไอ้พล? มองน้องเค้าตาไม่กระพริบเลยเหรอ?" ไอ้อ๊อดที่เห็นไอ้พลเพื่อนรักนั่งมองยุภาถึงกับเอ่ยปากแซว "ชอบน้องเค้าละซิ"

ชุมพลไม่มีคำตอบ ชายหนุ่มได้แต่นั่งยิ้มมองน้องภา ที่สวยโฉบเฉี่ยวเหมือนนางฟ้านางสวรรค์ และเมื่อเสียงดนตรีบรรเลง สาวน้อยในชุดดำก็เริ่มโยกเอาไปมาตามจังหวะของเสียงดนตรี

"รักไม่ใช่ดวงดาวเมื่อพราวแสง ใช่ร้อนแรงดั่งแสงอาทิตย์ส่อง รักมิใช่ภูผาสุดจับจอง ใยใครมองหารักกันทำไม..."

สายตาของเหล่าบรรดาหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ภายในร้านต่างจับตามองยุภาตาเป็นมัน บางคนก็ปรบมือตามจังหวะเสียงเพลง เช่นเดียวกับชุมพล ที่ตอนนี้นั่งยิ้มปรบมือให้นักร้องคนสวย ทำเอาไอ้อ๊อดเพื่อนรักที่นั่งกระดกเหล้าอยู่ถึงกับอมยิ้ม

"ไอ้พล? สงสัยเพื่อนกูกำลังมีความรักซะแล้ววะ?" ว่าแล้วไอ้อ๊อดก็หยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ พลางนั่งดื่มด่ำกับบรรยากาศภายในสวนอาหารพร้อมกับแขกผู้มีเกียรติภายในร้านไม่ต่ำกว่าครึ่งร้อย

ระหว่างที่กำลังร้องเพลง ก็มีเหล่าบรรดาพ่อยก เดินถือพวงมาลัยเงินสดไปคล้องคอให้นักร้องคนสวยประจำร้าน คนที่หนึ่งผ่านไป คนที่สอง และคนที่สามก็ตามมาติด ๆ พอรู้สึกตัวอีกที บนแผงคอของยุภา ก็เต็มไปด้วยพวงมาลัยเงินสดที่นับยอดรวมกันได้เกือบหมื่นบาทเลยทีเดียว

ชุมพลได้แต่นั่งยิ้ม ใจจริงก็นึกอยากจะเป็นพ่อบุญทุ่ม เดินไปสวมพวงมาลัยเงินสดให้ยุภา แต่ทั้งเนื้อทั้งตัวมีเงินติดตัวไม่ถึงร้อย ก็เลยทำได้เพียงแค่นั่งมองนางฟ้าในชุดเดรสเกาะอกสีดำตาละห้อย

แขกผู้ชายบางคนที่กำลังเมาได้ที่ ก็เดินโซซัดโซเซถือแก้วเหล้าไปให้ยุภาที่กำลังร้องเพลงดื่ม จนเจ้าของร้านต้องมาห้าม เพราะยุภายังเด็ก อายุเพิ่งจะ 16 เอง

"ขอโทษครับพี่ น้องภายังเด็กครับ"

"เฮ้ยยย!!! เด็กแล้วไงวะ!!!! ก็พี่อยากให้น้องมันดื่ม น้องมันร้องเพลงเพราะ!!!"

"ไม่ได้ครับพี่ ต้องขอโทษด้วย!!!"

"ไม่เป็นไรค่ะพี่..." ด้วยความที่ไม่อยากให้มีปัญหา ยุภาเลยต้องก้มตัวลงมาหยิบแก้วเหล้าจากหนุ่มใหญ่คนนั้นขึ้นมาดื่ม พอกระดกเข้าไปได้คำเดียว ยุภาก็ร่นคิ้ว รีบเอามือปิดปาก เพราะเหล้าที่เธอดื่มมันเข้มเกินเบอร์ เหมือนไม่ได้ผสมโซดา

"ดื่มเยอะ ๆ เลยนะจ๊ะน้องภา"

"ดื่มเลย!!! ดื่มเลย!!!! ดื่มเลย!!!"

เหล่าบรรดาหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ต่างสงเสียงเชียร์ จนยุภาจำใจต้องฝืนกระดกเหล้าจนหมดแล้ว ก่อนเดินกลับไปร้องเพลงต่อบนเวที

ส่วนชุมพล ก็นั่งมองยุภาด้วยความเป็นห่วง และเหมือนยุภาเองก็จะรู้ตัว สาวน้อยหันมามองชุมพลที่นั่งอยู่กลางร้าน

ชุมพลถึงกับยิ้มแป้น ส่วนยุภาก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น สาวน้อยกลับไปร้องเพลงต่อ จนกระทั่งหมดคิว เธอก็รีบเดินลงจากเวทีไป ท่ามกลางเสียงโห่ร้องจากเหล่าบรรดาแฟนคลับว่าเอาอีก ๆ ๆ

......................

หลังจากกินเลี้ยงกับไอ้อ๊อดเสร็จแล้วในช่วงกลางดึก ไอ้อ๊อดก็ขอตัวกลับบ้านในสภาพเมาได้ที ส่วนชุมพลก็กำลังกรึม ๆ ต่างฝ่ายต่างร่ำลากัน และสัญญาว่าถ้ามีโอกาส จะมาหากันอีก

"ไว้เจอกันไอ้เพื่อนรัก เอื้อก!!!!" ไอ้อ๊อดโผล่กอดไอ้พล ก่อนขับรถยนต์กลับบ้าน ส่วนไอ้พลก็ขับรถมอเตอร์ไซค์มา กำลังจะเดินกลับไปเอารถขับกลับบ้านที่แก่งคอย

ระหว่างที่กำลังเดินกลับไป ชายหนุ่มก็เห็นยุภากำลังเดินออกมาจากร้าน ด้วยท่าทางหงุดหงิด พร้อมกับบุหรี่ที่คาบติดมือมาด้วย

"ทำเงินให้ตั้งเยอะตั้งแยะ!!! แบ่งเงินให้กูแค่ไม่กี่ร้อย!!!" ยุภาบ่นกับตัวเอง "นี่เห็นกูเป็นขี้ข้าหรือไงวะ!!! เรื่องมากนักบอกให้พ่อมาปล้นร้านซะหรอก!!! อ่ะ? อ่าว?"

"เอ่อ...สวัสดีครับ" ชุมพลเอ่ยปากทักทายยุภา ที่แวบมาสูบบุหรี่หลังร้าน "มาคนเดียวเหรอครับ?"

"พี่นี่ถามอะไรแปลก ๆ ก็มาคนเดียวซิคะ?" ยุภายืนกอดอกมือขวาคาบบุหรี่ "เดี๋ยวนะ? หนูจำพี่ได้? พี่ที่มานั่งกินที่ร้านหนูใช่ไหม?"

"ใช่ครับ" ชุมพลยิ้ม หัวใจเต้นระรัวเมื่อได้คุยกับคนสวย "น้องชื่อยุภาใช่ไหมครับ? พี่ชื่อชุมพล จะเรียกว่าพี่พลก็ได้ครับ"

"เหรอคะ?" ยุภาร่นคิ้วด้วยความแปลกใจ ว่าอยู่ดี ๆ ก็มีหนุ่มมาแนะนำตัวเองให้เธอได้รู้จักซะงั้น "เป็นยังไงบ้างคะพี่พล? อาหารที่นี่อร่อยไหม?"

"อร่อยมากเลยครับ" อดีตทหารยศนายสิบตอบ "น้องภาร้องเพลงเพราะมากเลยนะครับ มีแต่คนชอบเต็มไปหมดเลย"

"หึ...พวกกลัดมันทั้งนั้นแหละ" ยุภาบ่นไปตามเรื่อง ก่อนอัดควันบุหรี่เข้าปาก "แล้วนี่พี่พึ่งมาเที่ยวที่ร้านครั้งแรกเหรอคะ?"

"ใช่ครับ" ชุมพลตอบ "ปกติพี่อยู่แก่งคอย เพื่อนพี่ชวนให้มานะครับ บอกว่าร้านนี้อาหารอร่อย แล้วก็มีนักร้องน่ารักแบบน้องภาด้วย"

"นี่พี่คงไม่ได้จะจีบหนูใช่ไหม?" ยุภาร่นคิ้วใส่ชายหนุ่มที่น่าจะแก่กว่าเธอประมาณสิบปี

"แล้วถ้าพี่คิดจะจีบน้อง พี่พอมีสิทธิที่จะสมหวังบ้างไหมละครับ?" ชุมพลถามกลับไปแบบที่เล่นทีจริง จนทำเอายุภาพถึงกับเค้นหัวเราะ

"พึ่งเจอกันไม่นาน พี่ก็ออกตัวแรงซะแล้ว" ยุภาเขวี้ยงก้นบุหรี่ลงพื้น ก่อนใช้ส้นสูงขยี้ดับไฟ

ชุมพลก็ยืนนิ่งรอคำตอบจากนักร้องสาว ที่กำลังขยี้ก้นบุหรี่ด้วยส้นเท้า จนอีกฝ่ายหันมามองหน้า ด้วยความแปลกใจว่ายังอยู่อีกเหรอ

"เฮ้อ..." ยุภาถอนหายใจ "หนูว่าพี่ดูซื่อ ๆ ดีนะ แต่พี่ก็เห็นใช่ไหมว่าพ่อยกหนูเพียบ หนูน่ะไม่มีอะไรหรอก แต่พวกพ่อยกของหนูนี่ซิ แต่ละคนน่ะ หนูว่าพี่ตัดใจจากหนูเถอะ นี่เตือนเพราะหวังดีนะ"

"ภา!!! ภา!!!! สารวัตรก้องมา!!!" แล้วทันใดนั้น คนงานภายในสวนอาหารก็เดินออกมาตามยุภาพ "เร็วเข้า!!!"

"เฮ้อ!!! เอาอีกแล้ว!!!" สาวน้อยนักร้องส่ายหน้า "ก็อย่างที่บอกนะพี่พล ที่หนูพูด หนูหวังดีกับพี่ แต่ยังไงก็ขอบคุณนะพี่ ที่อุตส่าห์มาไกลถึงนี่เพื่อมาฟังหนูร้องเพลง"

"ครับ..." ชุมพลยิ้มแป้น ถึงแม้จะผิดหวัง แต่ก็ยังมีความสุข เพราะได้คุยกันนางฟ้าประจำสวนอาหาร "แล้วถ้าพี่จะกลับมาอุดหนุนที่ร้าน อยากฟังน้องภาร้องเพลงอีกครั้ง น้องภาจะรังเกียจไหมครับ?"

"พี่อยากจะมาก็มาได้ตลอดค่ะ" ยุภาตอบ "หนูไม่ใช่เจ้าของร้านสักหน่อย หนูเป็นแค่ลูกจ้าง..."

"ภา!!! เร็ว ๆ เข้า!!! อย่าให้สารวัตรก้องต้องรอนานซิ!!!!" คนงานภายในสวนอาหารเริ่มออกปากเร่งให้ยุภาไปพบกับสารวัตรก้อง ที่ชอบเธอเป็นการส่วนตัว

"ค่า!!! รู้แล้ว!!!" สาวน้อยนักร้องตอบ "งั้น...หนูขอตัวก่อนนะพี่พล"

"จ๊ะ..." อดีตทหารยศนายสิบตอบ

ระหว่างที่ยุภากำลังเดินกลับเข้าไปในร้าน สาวน้อยในชุดเดรสเกาะอกสีดำก็หันกลับมามองชุมพล พร้อมกับยิ้มหวาน และเอ่ยคำพูดบางอย่างออกมา ซึ่งมันทำให้หัวใจของไอ้หนุ่มแก่งคอยคนนี้พองโตมากกว่าเดิม

"แล้วเจอกันใหม่นะคะ พี่พล..." ยุภายิ้มหวาน ก่อนเดินกลับเข้าไปในร้าน
หลังจากที่ยุภาเดินกลับเข้าไปในร้าน ชุมพลก็ชูกำปั้นด้วยความดีใจ ที่ได้คุยกับยุภา หนุ่มนักรักจากแก่งคอยสัญญากับตัวเองนับจากนี้ไปว่า จะต้องหาเวลามาที่นี่บ่อย ๆ เพื่อเจอกับยุภาให้ได้

......................

แล้วชุมพลก็ขับรถมอเตอร์ไซค์ที่ยื่มมาจากพี่ใหญ่กลับแก่งคอย กว่าจะมาถึงร้าน ก็เกือบเที่ยงคืน ชายหนุ่มใช้กุญแจไขเปิดประตูเข้าไป ก็พบกับความมืดมิดภายในบ้าน เพราะทุกคนเข้านอนกันหมดแล้ว ยกเว้นพี่ใหญ่ ที่บังเอิญได้ยินเสียงเปิดประตู เลยลุกขึ้นมาดูว่ามีใครมา

"อ่าว? ไอ้พล? กลับมาซะดึกเลย?"

"โทษทีพี่ พอดีนัดเจอกับเพื่อนในตัวเมือง"

"เหรอ? โอ้!!!! กลิ่นเหล้าหึ่งเลยนะมึง พรุ่งนี้จะทำงานไหวไหมเนี่ย?"

"ไหวพี่ ไหว ไม่ต้องกลัว" ชุมพลตอบ ก่อนรีบเดินเข้าไปในห้อง เพื่อเตรียมอาบน้ำแล้วเข้านอน

"เออ ๆ รีบอาบน้ำนอนซะมึง ประตูบ้านล็อคแล้วใช่ไหม?"

"ล็อคแล้วพี่ใหญ่..." ชุมพลตอบ

แล้วพี่ใหญ่ พ่อลูกอ่อนก็เดินกลับเข้าไปนอนต่อในห้อง ส่วนชุมพลก็ปลดเปลื้องเสื้อผ้า โพกผ้าขาวมาแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกาย

ระหว่างที่อาบน้ำ ในใจของอดีตทหารยศนายสิบก็เต้นระรัว พลางนึกถึงหน้าของยุภาคนสวย ในใจก็คิดว่า จะต้องหาโอกาสไปเยี่ยมเยือนน้องเค้าบ่อย ๆ ให้ได้

...และนี่คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวความรักของชุมพลและยุภา โดยที่ในตอนนั้นชุมพลไม่รู้เลยว่า แท้จริงแล้ว ยุภาคือลูกสาวของเสือเข้มลูกซองแฝด มหาโจรของจังหวัดสระบุรี ที่ทางการต้องการตัวมาดำเนินคดีให้ได้

จบ...

ลูกนักเลงเลยนะลุงง^^

ผมชอบเนื้อเรื่องนี้ครับ น่าสนุก

ผมว่าน้องอีฟนี่ยังงัยก้อต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับใครสักคนล่ะ..สระบุรีเหมือนกัน..เผลอๆน้องอีฟน่าจะอยู่ดูแลลุงยาวๆเลย..เรียบร้อยใจดีเชื่อมั่นและตามใจในตัวลุงซะขนาดนี้(จะเป็นญาติกันด้วยป่าวไม่รู้นะ)

น้องยุภาเป็นลูกเสือเข้ม แบบนี้พี่พลจะทำอย่างไรถึงจะฝ่าด่านไปได้นะ....????

เลือกพิมมี่นะครับ ไม่ได้มีแต่เซกส์ แต่ถือว่าใจใหญ่ใช้ได้ ใจกว้างแบ่งลุงให้เพื่อน
เสียดายครูเบสท์อันดับยังตามอบู่พอสมควร ต้องให้มีบทมากกว่านี้ครับ ใจก็อยากจะเลือกครู แต่บทยังไม่ส่ง
ยุภาจะถูกสารวัตรปล้ำไหมนี่ น่าจะมีภาคต่อครับ

ลุงพลนี่เด็ดตั้งแต่หนุ่มเลย

 ได้รู้เรื่องราวของภาเมียคนแรกลุงพลแล้ว  เข้าทำนองแก้วกลางดง จริงๆ
ปล. โหวต เลือกนารถ  ชอบผู้หญิงซื่อสัตย์ พร้อมที่จะอยู่ข้างเราเสมอ  ไม่ว่าจะดีหรือแย่  เรื่องความสวย และ sex  ซักวัน มันก็เสื่อม

ผมโหวดเลือกน้องใบเฟิร์น หมอพลอย ส่วนลูกขวัญ ที่เลือกเพราะผมบุ้นรอตอนน้องลูกขวัญ

ผมว่าการโหวตคราวนี้อาจจะยังไม่ค่อยแฟร์กับใครอีกหลายคนที่ยังไม่ค่อยมีบทบาทมากนัก อาจทำให้คะแนนโหวตน้อยตามไปด้วย เข่น น้องลูกขวัญซึ่งยังไม่มีบทบาทอะไรมากนักก็นึกไม่ออกว่าจะโหวตได้อย่างไรหากไม่มีคอมเมนท์ของผู้แต่งที่อยู่ด้านหลังชื่อ หากผู้เขียนให้มีการโหวตใหม่หลังจากที่เขียนใกล้จะจบซีรี่ย์น่าจะได้ผลโหวตที่ต่างออกไปก็ได้น่ะครับ

รักแรกพบของจอมหื่น

อ่านแล้วได้สัมผัสบรรยากาศเก่าๆ ยุภาตอนสาวๆสวยน่าดู จ่าพลเราทำไงชนะใจสาวได้ ใจพ่อตาด้วย น่าสนใจครับ แต่คงใช้พลังไรท์น่าดู ถามว่าอยากเห็นอะไรในปี 65. อยากเห็นลุงพลตามเก็บเมียๆให้เชื่อฟัง และฉากในตำนานเลย หมอพลอยกับครูเบส นี่เลย!

ลุงพลนี้มีจ่าอมรเป็นแบบจิงๆเลย

โหวตเกิน3คนยังเลือกยากขนาดนี้555

เด็ดตั้งแต่ยังวัยรุ่นเลยนะลุงพล