🧡 XONLY 🧡

สวัสดีครับ หายหน้าไปนานนะครับ ต้องบอกว่าช่วงนี้ผมงานเยอะจริงๆ เยอะจนไม่มีเวลาทำอะไรเลย กว่าจะหาเวลามาเขียนอะไรสนุกๆ ได้นี่ก็นานทีเดียว

และเรื่องนี้เป็นการเปิดซีรีส์ใหม่ครับ คือเป็น Eroric Series จะมีหลายๆ เรื่อง แต่ละเรื่องจะจบในตอน ตอนอื่นก็จะเป็นเรื่องใหม่ไปเลย เช่น ตอน 2 ไม่ได้ต่อจากตอน 1 อะไรแบบนี้ สามารถที่จะอ่านตอนไหนก่อนก็ได้ หรือจะเป็นเรื่องเดิมที่เล่าต่อจากตอนเก่าๆ ก็ได้เช่น ตอน 5 เป็นเรื่องเดียวกับตอน 3 แต่เล่าเรื่องคนละช่วงเวลากัน อะไรแบบนี้ แต่ย้ำว่าทุกเรื่องมันจบในตอนของมันเอง กล่าวคือสามารถอ่านตอนไหนก่อนก็ได้นั่นเอง แต่ละตอนที่เป็นเรื่องเดียวกันอาจมีการกล่าวถึงกันบางๆ ให้พอรู้ แต่ไม่ได้มีนัยยะสำคัญขนาดนั้น ที่สำคัญคือ พอมันไม่ได้มีทิ้งท้ายรอตอนต่อไป คนอ่านก็จะได้เคลียร์ในตอนนั้นไปเลย ไม่ต้องรอลุ้นตอนหน้าอะไรแบบนี้ คนเขียนก็สบายครับ มีไอเดียก็มาเขียนต่อ ไม่ว่างก็ดองไป ไม่มีใครต้องรออย่างทรมาน ซึ่งความเข้มข้นรุนแรงของซีรีส์นี้จะไม่ตายตัว อาจเบาๆ แค่แอบมองเธออยู่นะจ๊ะ แต่เธอไม่รู้บ้างเลย หรืออาจรุนแรงถึงขั้นเสียบกันลั่นขยันเด้าเอวก็เป็นได้

เอาล่ะครับ ขอเชิญชมตอนแรกของซีรีส์ ณ บัดนี้ครับ



ตอน 1 : น้าต้น น้องยูอิ กับงานถ่ายโฆษณา



ผมชื่อต้น เป็นชายหนุ่มโสด แฟนไม่มี หน้าที่การงานก็เป็นพนักงานบริษัทธรรมดาๆ ปัจจุบันอาศัยอยู่บ้านพี่สาว ส่วนน้องยูอิ คือลูกสาวของพี่สาวผม หรือจะบอกว่าเป็นหลานแท้ๆ ก็ไม่ผิด ที่เธอได้ชื่อญี่ปุ่นขนาดนี้ ก็เพราะพ่อของเธอเป็นคนญี่ปุ่นนั่นเอง พอมาได้กับพี่สาวผมก็เลยได้ลูกครึ่งไทยญี่ปุ่นออกมา พ่อของเธอเลยตั้งชื่อเล่นที่เป็นญี่ปุ่นให้ ปกติที่บ้านเราจะเรียกกันว่า "ยูอิจัง" แต่ถ้าเป็นคนนอกหรือไม่สนิทจะเรียกว่า "น้องยูอิ"

ยูอิจังเป็นสาววัย 11 ย่าง 12 ขวบที่ขาวสวยได้พ่อ หน้าตาญี่ปุ่นมาก แต่พอได้เชื้อไทยก็จะตาโตขึ้นมานิดนึง ผมดำขลับเงางามนุ่มสลวย ยาวประมาณเลยบ่าไปหน่อย รูปร่างสมส่วน ไม่อ้วนไม่ผอม ถ้าคิดลามกหน่อยๆ ก็เหมือนดาราเอวีตัวท๊อปๆ ตอนยังเป็นเด็กเลยทีเดียว

พวกเราอยู่กันทั้งหมดสี่คน คือตัวผม พี่สาว พี่เขยแล้วก็สาวน้อยยูอิจัง อายุผมค่อนข้างห่างจากพี่สาวมากหน่อย ปีนี้ก็ 24 ในขณะที่พี่สาวอายุ 35 และพี่เขย 40 ไปแล้ว ผมเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่บ้านพี่สาวตอนยูอิจังอายุได้ 7 ขวบ แม้ว่าก่อนหน้าจะเคยเล่นเคยเลี้ยงยูอิจังสมัยเล็กๆ ไปบ้าง แต่มันก็นานแล้ว ดังนั้นผมจึงมีเวลาทบทวนความทรงจำและสร้างความคุ้นเคยกับน้องเพียงสามปี แต่นั่นก็มากพอที่จะทำให้เราสนิทกันแล้ว เพราะผมอายุแทบจะเป็นพี่ชายที่แสนดีของน้องได้เลย อีกทั้งพ่อแม่ของน้องก็ไม่ค่อยว่าง ผมจึงอยู่เป็นญาติสนิทเพียงคนเดียวที่อยู่กับน้องยูอิแทบจะตลอดเวลา

วันนี้ผมมีภารกิจที่ได้รับมอบหมายมาจากพี่สาว นั่นคือพาน้องยูอิมาถ่ายโฆษณา แหม... ก็แน่ล่ะ มีลูกหน้าตาดีแบบนี้ก็ต้องพยามขายกันหน่อย ทว่าตัวแม่เองกลับไม่ค่อยว่าง เพราะต้องทำธุรกิจส่วนตัว บ่อยครั้งที่ผมนั่นแหละที่เป็นคนพาน้องยูอิไปนั่นนี่นู่นบ่อยๆ ครั้งนี้ก็เช่นกัน ก่อนหน้าก็พามาซ้อมมาอะไรหลายครั้งแล้ว และวันนี้คือวันถ่ายทำจริง น้องยูอิท่าทางตื่นเต้นมากทีเดียว

โฆษณาตัวนี้เป็นเสื้อผ้าเด็กผู้หญิงและเด็กผู้ชาย รวมถึงชุดชั้นในวัยแรกสาวอีกด้วย และบทถ่ายทำของภาพยนตร์โฆษณาตัวนี้ก็เรียบง่าย คือมีเด็กๆ ออกมาเดินเล่นเต้นกันไปมา สักพักหนึ่งก็ถอดเสื้อผ้าเหลือแต่ชุดชั้นใน แล้วก็เต้นกันอีกนิดหนึ่งก่อนจะจบ มีเด็กชายหญิงสองคู่ ผมล่ะไม่เข้าใจครีเอทิฟงานนี้เลยจริงๆ เอาเด็กๆ มาเต้นแล้วถอดเสื้อผ้าโชว์ชั้นในเนี่ย มันเป็นคอนเซ็ปต์ของแบรนด์ หรือว่าเป็นเฟติสของใครสักคนหรือเปล่า

ผมและผู้ปกครองเด็กคนอื่นๆ รวมถึงทีมงาน ตากล้อง ผู้กำกับนั่งรอกันอยู่ในห้องสตูดิโอ ตอนนี้บรรดาน้องๆ นักแสดงกำลังรอเปลี่ยนเสื้อผ้ากันอยู่ ขณะนี้ทุกคนเรียบร้อยหมดแล้วยกเว้นยูอิจังของผม ทำไมเธอเปลี่ยนชุดนานนักนะ หลังจากทีมงานไปเรียกหน้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะเห็นว่านานผิดสังเกต น้องยูอิก็ออกมา หน้าตาเธอแปลกๆ เหมือนไม่มั่นใจ กังวลใจอะไรสักอย่าง แต่ผมก็ยังไม่ได้เข้าไปถาม

เมื่อทุกคนมายืนเตรียมพร้อมกันหน้าฉากแล้ว เพลงก็มา ผู้กำกับก็สั่งแอ็คชั่น และทุกคนก็เริ่มเต้นตามคิว น้องยูอิใส่เป็นชุดเสื้อขาวกระโปรงเอี๊ยมสีดำติดกระดุมยาวเหนือเข่า  น้องผู้หญิงอีกคนใส่เป็นชุดเดรสกระโปรงยาวคลุมเข่า ส่วนน้องผู้ชายอีกสองคนก็เป็นชุดเสื้อกางเกงแฟชั่นเท่ๆ แบบเด็กผู้ชาย ขณะที่ทุกคนกำลังเต้นนั้น ผมสังเกตได้ว่าน้องยูอิเต้นได้ติดขัดมาก ทั้งที่ตอนซ้อมน้องยูอิทำได้ดีจนถูกชมออกบ่อยครั้ง และไม่ใช่ผมที่เห็นคนเดียว เพราะผู้กำกับแกสั่งคัททันที

"คัทครับ!!" เสียงผู้กำกับลั่น

สิ้นเสียงคัท ทีงานก็กรูเข้าไปจัดเสื้อผ้าหน้าผมให้เหล่านักแสดงกันใหม่

"น้องยูอิครับ ไม่สบายหรือเปล่า ทำไมเต้นไม่ออกเลย" ผู้กำกับถาม

น้องยูอิทำหน้าเสีย ได้แต่พูดขอโทษ แต่ก็ไม่บอกอะไร

"งั้นเอาใหม่นะครับ ตั้งใจหน่อย เหมือนตอนซ้อมน่ะครับ" ผู้กำกับย้ำอีกที

น้องยูอิพยักหน้ารับ

เทคที่สองเริ่มขึ้น ทุกคนก็เต้นกันอีกรอบ น้องยูอิเองก็พยามเต้นให้ได้เหมือนเดิม แต่ก็ยังดูแข็งและไม่ธรรมชาติอยู่ดี แน่นอนว่าไม่ผ่านจนผู้กำกับสั่งคัทอีกรอบ และทุกอย่างก็เหมือนลูปเดิม กระทั่งเทคที่สาม แม้จะดีกว่าเดิมแต่ก็ยังไม่เท่ากับตอนซ้อม และแน่นอนว่าไม่ผ่านเช่นเคย ผู้กำกับเริ่มหัวเสีย ทีมงานเริ่มแสดงออกทางสีหน้า เหล่าเพื่อนนักแสดงก็เริ่มไม่โอเค น้องยูอิเองก็ดูท่าลำบากใจไม่น้อย

"ขออีกครั้งครับ น้องยูอิตั้งใจหน่อย เพื่อนๆ เค้าเหนื่อยนะครับ อย่าให้เราเป็นตัวถ่วง" ผู้กำกับพูดเสียงเรียบ แต่แฝงด้วยความหัวเสีย

เทคที่สี่เริ่ม คราวนี้เหมือนน้องยูอิเต้นได้ดีขึ้น พิสูจน์ได้จากที่ผู้กำกับไม่สั่งคัทตั้งแต่ไม่กี่วินาทีแรก แกปล่อยยาวไปเรื่อย ดูเหมือนทุกคนทำได้ดี แต่แล้วผมก็เริ่มสังเกตเห็นอะไรแปลกๆ นั่นคือบางจังหวะที่น้องยูอิเต้นหมุนตัวหรือเคลื่อนไหวเร็วๆ จนชายกระโปรงมันปลิวขึ้นมา ผมเห็นเหมือนน้องยูอิไม่ได้ใส่กางเกงใน!!!

หรือว่าผมตาฝาด หรือว่าผมคิดไปเอง ใครมันจะไปกล้าทำแบบนั้นกัน บางทีกางเกงในที่น้องยูอิใส่มันอาจจะเป็นสีขาวหรือสีใกล้ๆ กับสีเนื้อก็ได้ แล้วตรงกลางเป้านั่นมันอาจเป็นรอยยับของผ้าก็ได้ คิดในแง่ดีไว้

แล้วพอถึงคิวถอดเสื้อผ้าเพื่อโชว์ชุดชั้นใน นักแสดงทุกคนก็ยิ้มกริ่มถอดชุดกันสนุกสนาน มีแต่น้องยูอิที่ดูเก้ๆ กังๆ ไม่คล่องแคล่วเหมือนตอนซ้อม พอเริ่มนานแล้วเสื้อผ้าชิ้นแรกยังไม่หลุดจากตัวน้องสักที เสียงสวรรค์ก็ดังอีกครั้ง

"ค้าาาททททท!!!!!!!"

น้ำเสียงอันทรงพลังและแฝงไปด้วยความโมโหของผู้กำกับลั่น

"น้องยูอิเป็นอะไรรึเปล่าครับ คิดอะไรอยู่" ผู้กำกับถาม
"คือหนู... คือ..." น้องยูอิละล่ำละลักตอบ
"ยูอิจัง เป็นอะไรรึเปล่าคะ ทำไมไม่เหมือนตอนซ้อมเลย" ผมโพล่งออกไปดักก่อน เพราะกลัวน้องจะร้องไห้
"ไม่เป็นอะไรค่ะ หนูขอโทษ"
"ยูอิจังเก่งอยู่แล้ว หยุดคิดอะไรอย่างอื่นแล้วโฟกัสที่งานนะคะ น้าและคุณแม่รอดูหนูอยู่นะคะ"

น้องยูอิหันมายิ้มให้ผม ก่อนจะหันไปหาผู้กำกับ

"ขออีกรอบได้มั้ยคะ"
"โอเคๆๆ เอาใหม่นะ ขอให้ตั้งใจนะครับ" ผู้กำกับไม่พูดมาก แต่สั่งเตรียมเริ่มใหม่

เทคที่ห้าเริ่มต้นขึ้น ทุกอย่างราบรื่น ผมนี้นั่งเพ่งเป็นการเฉพาะกิจเลยเพื่อที่จะดูว่าตกลงผมคิดไปเองหรือเปล่าเรื่องกางเกงในของน้องยูอิ และเมื่อถึงจังหวะที่ชายกระโปรงปลิวขึ้น ผมก็ต้องผิดหวัง ไม่ใช่เพราะน้องยูอิใส่หรือไม่ใส่กางเกงในหรอก แต่เพราะคราวนี้ชายกระโปรงมันปลิวเตี้ยไปหน่อย มันขึ้นมาแค่ขาอ่อนเท่านั้นเอง

กระทั่งถึงคิวต้องถอดเสื้อผ้า นักแสดงทุกคนก็ถอดเสื้อผ้ากันสนุกสนานเหมือนเดิม ส่วนน้องยูอิก็พยามยิ้มและถอดบ้างเหมือนกัน ด้วยว่าเป็นชุดกระโปรงเอี๊ยม เสื้อผ้าชิ้นแรกที่ต้องถอดก่อนก็คือกระโปรง และเมื่อกระโปรงหล่นลงพื้นเท่านั้นแหละครับ ใต้ชายเสื้อที่ควรจะมีกางเกงในของเจ้าของแบรนด์อยู่ มันกลับไม่มีอะไรเลย หรือก็คือน้องยูอิไม่ได้ใส่กางเกงใน คราวนี้ช็อคกันทั้งสตูดิโอ เพราะจิ๋มขาวเกลี้ยงเนียนของเด็กสาววัยแรกแย้มมันโผล่ออกมาทักทายทุกคนเลย กลีบพูขาวอันนวลเนียน ร่องผ่าลึกทีเบียดชิด เนื้อใต้ร่มผ้าอันน่าหวงแหนของเด็กสาวเผยออกมาแบบไม่ทันตั้งตัวกันเลยทีเดียว

หลังจากทุกคนเริ่มได้สติ ผู้กำกับรีบสั่งคัททันที ทีมงานผู้หญิงรีบหยิบผ้าอะไรก็ได้ที่หาได้ไปนุ่งให้น้องอย่างรวดเร็ว ตอนนี้น้องยูอิหน้าแดงไปหมด ขนาดไฟส่องอยู่อย่างนี้ยังพอเห็นได้ว่าแก้มแดงฝาดไปหมดแล้ว เพื่อนๆ นักแสดงเมื่อหันมาเห็นน้องยูอิในตอนก่อนที่จะถูกนุ่งผ้าก็พากันตกใจ โดยเฉพาะเด็กผู้ชายที่คงตกใจไม่น้อย อยู่ๆ มาได้เห็นของลับเด็กสาววัยเดียวกันแบบต่อหน้าต่อตาแบบนี้ สักพักกางเกงในน้องๆ ผู้ชายก็เริ่มตุงตามมาด้วย ก็ปกตินี่นะ

"พักก่อนครับ" ผู้กำกับสั่ง เสียงแกไม่โหดเหมือนตอนแรกแล้ว เข้าใจว่าคงอึ้งและงงอยู่

ทีมงานหญิงหยิบกระโปรงที่ถูกถอดออกขึ้นมาแล้วพาน้องยูอิเดินมาหลังฉาก เด็กๆ ทุกคนก็เข้ามาพักเช่นกัน น้องยูอิทำหน้าไม่ถูกเลย น้องหน้าแดงก้มหน้าเดินมาหาผม ผมเองก็อึ้งเหมือนกัน

"เกิดอะไรขึ้นน่ะยูอิจัง ทำไมเป็นแบบนั้น..." ผมถาม
"คือหนูไม่รู้จะทำยังไงอะ"
"ไม่รู้จะทำยังไงอะไร?"
"คือเซ็ตเสื้อผ้าของหนู มันไม่มีกางเกงในมาให้ หนูก็เลยไม่ได้ใส่"
"หมายถึง ในเซ็ตมีเสื้อผ้าไม่ครบเหรอคะ" ทีมงานถาม
"ค่ะ"

ทีมงานปล่อยให้ผมอยู่กับน้อง ส่วนตัวเองก็รีบไปบอกผู้กำกับ

"ยูอิจังกล้าทำแบบนี้ได้ยังไง ไม่อายเหรอ" ผมถามน้อง
"อายสิ มากด้วย แต่หนูไม่รู้จะทำยังไง หนูกลัวผู้กำกับด่า" น้องตอบ
"กลัวโดนด่าแล้วทำไมไม่บอกเค้าแต่แรกล่ะ มาแก้ผ้าแบบนี้ให้ทุกคนเห็นไม่แย่กว่าเหรอ"
"หนูคิดไม่ทันจริงๆ หนู..."
"ช่างเถอะๆ ไม่เป็นไร ไมต้องคิดมาก พี่ทีมงานเค้าคงไปแจ้งเรื่องแล้ว เดี๋ยวคงเอากางเกงในที่ตกหล่นมาให้" ผมปลอบน้อง
"ค่ะน้าต้น"

สักพักทีมงานหญิงอีกคนก็วิ่งเข้ามาพร้อมด้วยกางเกงในตัวใหม่ คนนี้ดูเด็กกว่าคนที่แล้วมาก น่าจะเป็นเด็กฝึกงาน

"มาแล้วค่ะ ขอโทษค่ะที่หนูทำตกหล่นไป"

ผมรับกางเกงในแล้วส่งให้น้องยูอิ พร้อมกับบอกเธอไปใส่ที่ห้องแต่งตัว

"หนูใส่ตรงนี้ก็ได้ค่ะ" น้องตอบ
"หืมม... จะดีเหรอ"
"หนูไม่อยากเดินไปไหนแล้ว ใส่ตรงนี้ก็ได้ น้าต้นก็บังๆ ให้หนูหน่อยละกัน"

ตรงที่เรานั่งกันอยู่ ห่างจากที่คนอื่นนั่งพอสมควรแถมยังอยู่ริมสุดด้วย และตอนนี้น้องยูอิก็ถูกนุ่งด้วยเสื้อแจ็คเก็ตแขนยาวที่เอาแขนมามัดเอวแล้วปล่อยตัวเสื้อไว้บังข้างหน้า ซึ่งถ้าเดินไปที่อื่นก็จะถูกมองเห็นก้นได้ และน้องเองก็คงไม่กล้าเดินไปใกล้ใครอีกแล้ว คงอายมากๆ อันนี้ผมเข้าใจได้

"โอเคๆ น้าพยามบังให้ละกัน" พูดจบผมก็ขยับตัวเป็นนั่งขวางบังตาไว้ ก็บังได้เท่าที่ตัวผมจะบังได้นั่นแหละ

ผมหยิบเสื้อผ้าซึ่งก็มีกระโปรงเอี๊ยมและกางเกงในมากองที่ตักผม แล้วบอกน้องหยิบใส่เองเลย เพราะผมจะถือกระเป๋าสะพายไว้ข้างๆ ช่วยบังเพิ่มได้อีกหน่อย

เมื่อน้องยูอิจะหยิบกระโปรงมาใส่ น้องก็นึกได้ว่าจะใส่ทั้งที่มีเสื้อผูกเอวอยู่แบบนี้ไม่ได้ น้องก็เลยต้องปลดเสื้อที่ผูกไว้ออกก่อน โหคุณเอ๊ย!! มันมีเวลาหลายวินาทีมากๆ ตั้งแต่ที่เสื้อนั่นหลุดไปจนถึงใส่กระโปรงได้สำเร็จ ผมได้เห็นจิ๋มยูอิจังในระยะใกล้มาก คราวนี้ชัดเลย เนื้อนวลขาวๆ กลีบเกลี้ยงๆ พร้อมด้วยร่องผ่ากลางเนินสามเหลี่ยม และเพราะมันใกล้ด้วยมั้ง ครั้งนี้ผมเลยเห็นว่ามีติ่งเนื้อแพลมออกมาที่หัวร่องผ่านิดนึง มันยาวลงมาเล็กน้อยก่อนจะจมหายไปตรงแถวๆ กลางร่อง ทั้งหมดนี่ทำเอาผมของขึ้นทันที

เมื่อใส่กระโปรงเสร็จ น้องก็หยิบกางเกงในไปใส่ และน้องก็คงจะนึกได้ ว่าทำไมไม่หยิบกางเกงในไปใส่ก่อน จะได้ไม่โป๊เวลาใส่กระโปรง แต่ไม่ทันแล้วล่ะ ผมเห็นหมดแล้ว

"เสร็จแล้วน้าต้น" น้องบอกผมด้วยหน้าที่แดงกล่ำ

ผมตรวจดูความเรียบร้อยให้น้องอีกครั้ง พบว่าโอเคแล้วจึงให้นั่งพัก

เมื่อทุกคนพร้อมแล้ว เทคที่หกจึงเริ่มขึ้น การแสดงทุกอย่างดูราบรื่นดี น้องยูอิเล่นได้ดีกว่าคัทก่อนๆ ชัดเจน กระทั่งถึงคิวถอดเสื้อผ้า คราวนี้น้องไม่ลังเลแล้ว ถอดเป็นถอด เมื่อถอดแล้วปรากฏชุดชั้นใน ทีมงานทุกคนก็โล่งอก รวมถึงผมด้วย

ตอนนี้หน้าฉากมีเด็กชายหญิงร่วมสี่คนในสภาพเกือบเปลือย แต่ละคนมีเพียงชุดชั้นในสีขาวติดกายเท่านั้น เด็กหญิงก็มีสองชิ้น เด็กชายก็มีชิ้นเดียว ทุกคนกำลังเต้นอย่างสนุกสนาน อีกไม่กี่ท่าก็จะจบแล้ว ผมเริ่มเห็นน้องยูอิมีอาการแปลกๆ อะไรอีกล่ะนี่ และเมื่อถึงท่าสุดท้ายที่เป็นท่ากระโดดยืนชิดขา กางเกงในของน้องยูอิก็ไหลเลื่อนหลุดลงมาคาอยู่ตรงช่วงขาหนีบ ทำเอาทั้งสตูดิโอช็อคอีกครั้ง นี่ถ้าไม่ยืนชิดขากางเกงในคงไหลลงไปกองที่พื้นแล้ว ด้วยเหตุนี้จึงเผยให้เห็นเนื้อเนินสามเหลี่ยมที่ถูกแบ่งแยกด้วยร่องผ่าถึงครึ่งเนิน ท่ายืนหนีบขาชิดช่วยให้กางเกงในยังบังส่วนล่างของเนินสามเหลี่ยมไว้ได้ แต่ยืนแบบนี้ร่องสาวของยูอิจังนี่เบียดชิดดีจัง ไม่มีอะไรแพลมออกมาเลย

"คัทๆๆๆๆ!!!!" ผู้กำกับสั่งรัวๆ น้ำเสียงไม่ค่อยพอใจ
"ทำไมปัญหามันเยอะแบบนี้ กางเกงน้องผิดไซส์รึเปล่า" ผู้กำกับหันไปว้ากกับทีมงาน

ทีมงานหญิงคนเดิมทำหน้าจ๋อยก่อนจะวิ่งเข้าไปหาตัวใหม่ ส่วนทีมงานหญิงคนแรกก็วิ่งเข้าไปดึงกางเกงในน้องขึ้นแล้วพาเข้ามาหาผม

"เอ่อ ขอโทษนะคะ น้องฝึกงานคงหยิบผิดไซส์น่ะค่ะ" ทีมงานขอโทษกับผม

ผมให้น้องยูอิใส่กระโปรงไว้ก่อนกันโป๊ กางเกงในตัวนี้แม้จะหลวม แต่ถ้าไม่กระโดดหรือมีแรงกระแทกอะไรมันก็พออยู่ได้ เลยให้น้องใส่ไปก่อน

หลายนาทีต่อมา น้องฝึกงานเดินทำหน้าไม่สู้ดีมาหาผม ก่อนจะบอกว่าไม่รู้ว่าไซส์ของน้องคือไซส์ไหน ที่จดไว้มันหายไปแล้ว เลยต้องขอให้น้องมาลองใส่ในห้องแต่งตัว พร้อมกับยกมือไหว้ผมแล้วก็ไหว้น้องยูอิด้วยทั้งที่เด็กกว่ามาก คงรู้สึกผิดจริงๆ ผมเลยบอกให้น้องยูอิไปเปลี่ยนกางเกงในด้านหลัง แต่น้องไม่กล้าไปคนเดียว คงเพราะอายผู้ปกครองคนอื่น เลยขอให้ผมไปเป็นเพื่อน ผมจึงเดินไปเป็นเพื่อนน้องยูอิที่ห้องแต่งตัวซึ่งอยู่ไกลจากโซนที่ทีมงานนั่งกันอยู่พอสมควร

ห้องแต่งตัวเป็นเพียงฉากกั้นและมีม่านปิดไว้เฉยๆ อยู่ในมุมอับสายตาจากกลุ่มทีมงานและผู้ปกครอง จึงถือว่ามีความเป็นส่วนตัวมากหน่อย น้องฝึกงานหยิบกางเกงในเท่าที่มีมาให้และขอตัวจากไป ทิ้งให้ผมอยู่กับน้องยูอิเพียงลำพัง

"เดี๋ยวน้องยูอิเข้าไปลองในห้องนะคะ น้าจะนั่งรออยู่ข้างนอกเอง" ผมบอกน้อง
"ค่ะน้าต้น"

เด็กสาวในชุดกระโปรงเอี๊ยมเดินหอบกางเกงในเข้าไปในห้องแต่งตัว หลังจากตัวน้องเดินผ่านช่องประตูไปแล้วน้องก็รูดม่านปิด ทว่า... มันปิดไม่สนิท มันเหลือเป็นช่องเล็กๆ ที่มองลอดเข้าไปข้างในได้ ผมซึ่งนั่งอยู่ด้านหน้าเมื่อมองผ่านช่องที่ไม่สนิทนั่นเข้าไป จะเห็นด้านหน้าของน้องยูอิที่สะท้อนผ่านกระจกในห้องนั้นอีกที แต่ก็ด้วยมุมแคบของช่อง ก็ทำให้เห็นอะไรได้ไม่มาก

ผมนั่งตัวแข็งลุ้นโดยไม่มีเหตุผล ก็คิดว่าเปลี่ยนกางเกงในแต่มีกระโปรงอยู่ ก็ไม่เห็นอะไรอยู่ดี ทว่าในใจก็สั่งมาให้นั่งดูเงียบๆ ไปก่อน ภาพที่เห็นคือน้องยูอิปลดกระโปรงเอี๊ยมตัวนั้นออก!! ผมที่นั่งตัวแข็งอยู่แล้วคราวนี้เหมือนโดนฟรีซเลย น้องยูอิจะถอดกระโปรงทำไม ในเมื่อต้องเปลี่ยนแค่กางเกงใน คิดไม่ทันจบ กางเกงในตัวที่หลวมตัวนั้นก็ถูกถอดออกเป็นลำดับถัดมา ด้วยมุมที่มองอยู่นี่สะท้อนเห็นด้านหน้าตรงกลางของน้องยูพอดีเลย ก็คือเห็นจิ๋มน้องยูอิเลยนั่นเอง เห็นอีกแล้ว แต่ก็ยอมรับว่าชอบนะ อูยยย... นอกจากตัวแข็งแล้วอย่างอื่นก็แข็งด้วยอีก

น้องยูอิยืนถอดเปลี่ยนกางเกงในอยู่ถึงสามตัว นั่นทำให้ผมเห็นเธอถอดเข้าถอดออกอยู่หลายครั้ง ทุกครั้งที่น้องเปลี่ยนได้ตัวหนึ่ง ก็จะยืนโพสท่า ขยับนิดขยับหน่อย หมุนตัว กระโดดบ้าง คาดว่าเพราะเวลาถ่ายงานจริงน้องต้องโชว์ท่าเต้นในชุดชั้นในนั่นเอง น้องยูอิใช้เวลาส่วนตัวของเธอหลายนาทีเลย แน่นอนว่าผมมีเวลาดูจิ๋มเกลี้ยงเนียนของน้องผ่านช่องม่านแคบๆ นั่นอยู่นานจนอิ่ม ยอมรับว่ามันฟินมาก แม้ในใจจะมีเสียงคัดค้านว่านั่นหลานแท้ๆ นะ ลูกของพี่สาวนะ แต่ผมฝืนสันดานดิบของเพศผู้ไม่ได้จริงๆ อีกอย่าง แค่ดูเฉยๆ ไม่ได้เสียหายอะไรนี่นะ

เมื่อได้ตัวที่ใช่ น้องก็ใส่กระโปรงคืนกลับตามเดิม ก่อนจะหยิบกางเกงในตัวที่เหลือแล้วเดินออกมาหาผม

"เรียบร้อยแล้วน้าต้น" น้องยูอิบอกผมเสียงใส ครั้งนี้น้องดูมั่นใจกว่าเดิมมาก
"โอเค ไปกัน เค้ารอเราแย่แล้ว"

ผมเดินจูงมือหลานแสนสวยของผมกลับเข้ากอง ตอนเดินกลับนี่ต้องสะพายกระเป๋าไว้ด้านหน้าเพื่อปิดบังความตุงของเป้ากางเกงเอาไว้ ขณะนี้ทุกคนกำลังรออยู่พอดี ทุกสายตาหันมาจดจ้องที่ตัวน้อง ทำเอาน้องรู้สึกประหม่า ผมไม่รู้หรอกว่าคนอื่นคิดยังไง แต่มันต้องมีพวกจินตนาการภาพที่เห็นไปเมื่อครู่แน่นอน และผมเชื่อว่าน้องๆ ผู้ชายสองคนนั้นต้องเก็บภาพไปเพ้อฝันเป็นแน่

"เรียบร้อยแล้วครับ" ผมบอกกับทางทีมงาน
"โอเคครับ ทุกคนประจำที่ครับ" ผู้กำกับสั่งการอีกครั้ง

เทคที่เจ็ดเริ่มต้นขึ้น คราวนี้ทุกอย่างราบรื่นมาก น้องยูอิแสดงออกได้เต็มที่ สีหน้าน้องสดใสไม่กังวลอะไรแล้ว ทุกคนต่างยืนลุ้นว่าจะมีอะไรผิดพลาดอีกไหม กระทั่งคิวถอดเสื้อผ้า น้องยูอิก็ถอดได้คล่องแคล่วและมั่นใจ รอยยิ้มของน้องออกมาเป็นธรรมชาติมาก ทุกอย่างไปได้สวยงามจนกระทั่งจบซีน

"คัทครับ เยี่ยมมากๆ" เสียงผู้กำกับลั่น ตามมาด้วยเสียงปรบมือรัวๆ
"เดี๋ยวขออีกเทคนะครับ ให้น้องๆ ทำเหมือนเดิมนะครับ เดี๋ยวเราจะถ่ายมุมกล้องเพิ่มเติม"

...

หลังเสร็จงาน ทุกคนก็มาถ่ายภาพร่วมกันเป็นอันปิดจ๊อบ เด็กๆ ก็ได้กล่องขนมกันไปคนละกล่อง และเตรียมแยกย้ายกันกลับ แต่ผมนึกอะไรขึ้นมาได้ นั่นคือช๊อตที่น้องยูอิโชว์จิ๋มมันได้ถูกบันทึกไว้แล้ว ผมกลัวพวกนี้จะเอาไปปล่อยลงเน็ต มันจะเสื่อมเสียถึงตัวน้องไปตลอด ดังนั้นผมจึงเดินเงียบเข้าไปหาผู้กำกับ

"เอ่อ...พี่ครับ"
"หืม ว่าไงครับน้อง" ผู้กำกับตอบผม
"คือเอ่อ... ผมอยากรบกวนพี่ช่วยลบช๊อตที่น้องยูอิผิดคิวได้ไหมครับ ผมกลัวมันจะหลุดไป"
"อ้อ ได้สิๆๆ เดี๋ยวพี่บอกทีมงานลบให้"
"คือผมอยากแน่ใจน่ะครับ รบกวนพี่ทำตอนนี้เลยได้ไหมครับ"
"อ้อ...โอเคๆ"

จากนั้นผู้กำกับก็เรียกตากล้องเข้ามา พร้อมเปิดโน้ตบุ๊ก เสียบการ์ดกล้อง แล้วหาคลิปตัวปัญหา เมื่อเจอแล้วก็จะทำการลบต่อหน้าผม

"เดี๋ยวครับพี่" ผมเอ่ยขัดขึ้น
"คือ ผมขอไฟล์คลิปพวกนี้ได้ไหมครับ แล้วพี่ค่อยลบของพี่ไป"

ผู้กำกับและตากล้องมองหน้าผมนิ่งๆ เกิดเด๊ดแอร์อยู่หลายวินาที คงรู้แหละว่าผมจะเอาไปทำอะไร

"ฮ่าๆๆๆ ได้สิได้ นี่หลานคุณนี่เนอะ น่ารักซะด้วย" ผู้กำกับหัวเราะแบบคนรู้ทัน

...

ขณะกำลังขับรถกลับบ้าน น้องยูอิก็เปิดบทสนทนาขึ้นมา

"น้าต้นคะ"
"ค่ะ ว่าไงคะ"
"วันนี้ตอนหนูใส่กางเกงใน ที่ให้น้าต้นบังให้... น้าต้นแอบดูจิ๋มหนูรึเปล่า"

อุ้ย! อันนั้นไม่ได้แอบจ้ะ อันนั้นมองเฉยๆ เลย แอบดูนั่นมันอีกตอนนึง ผมคิดในใจ

"ไม่นี่คะ น้าไม่ได้มองอะไร"
"จริงเหรอคะ"
"ค่ะ น้าจะแอบดูของลับหลานสาวที่รักของน้าได้ยังไง"
"แต่... หนูก็ดันโง่ คนเค้าเห็นทั้งสตูดิโอหมดแล้ว..."
"อย่าสนใจเลยค่ะ เห็นก็เอาไปไม่ได้ เดี๋ยวเค้าก็ลืมๆ มันไปแล้วล่ะ" ผมปลอบใจน้องเพราะกลัวน้องคิดมาก
"ขอบคุณนะคะน้าต้น"
"จ้าไม่เป็นไร ว่าแต่ขอบคุณเรื่องอะไรล่ะ"
"ขอบคุณที่น้าช่วยหนู เป็นกำลังใจให้หนูเสมอมา"
"แหม ไม่เป็นไรหรอก ก็น้ารักหนูนี่ ยูอิจังของน้า"

ผมหันไปมองหน้าน้องยูอิ เห็นเธอยิ้มอย่างมีความสุข ผมก็พลอยสุขใจไปด้วย

เมื่อถึงบ้าน ผมไล่น้องยูอิไปอาบน้ำอาบท่าซะ แม้ว่าตอนนี้จะเป็นเวลาบ่ายแก่ๆ แล้ว แต่พี่สาวกับพี่เขยก็ยังไม่กลับบ้าน ผมรีบเข้าห้องส่วนตัวเพื่อชื่นชมผลงาน Deleted Scene ของน้องยูอิทันที ผมเปิดโน้ตบุ๊กขึ้นมา เสียบแฟลชไดรว์ เปิดโฟลเดอร์ ตามด้วยเปิดไฟล์คลิปวิดีโอ อื้อหืมมม... ผมจำความรู้สึกตอนนั้นได้ดี ยิ่งตอนน้องถอดกระโปรงออกแล้วจิ๋มโผล่ ผมนี่ควักเจ้าโลกออกมาจากกางเกงเลย เพราะมันเก็บไว้ไม่ได้แล้ว

ก๊อกๆๆ "น้าต้น..."

ผมตกใจจนสะดุ้ง จังหวะมันโบ๊ะบ๊ะอะไรนี่ กำลังดูคลิปโป๊ยูอิจังอยู่ดีๆ แล้วยูอิจังก็มาเคาะห้อง ผมดันลืมล็อคประตูด้วย แต่โชคดีที่บ้านเราสอนกันเรื่องมารยาท จะเข้าห้องใครต้องเคาะห้องก่อนเสมอ ถ้าเจ้าของห้องไม่ขานรับอนุญาต ก็จะไม่เปิดเข้าไปผลีผลาม ยกเว้นถ้าจำเป็นจริงๆ

"ค่ะ ว่าไงคะยูอิจัง" ผมตอบรับหลังเก็บท่อนชายและพับหน้าจอโน้ตบุ๊กเรียบร้อยแล้ว

ประตูห้องเปิดออก พลันปรากฏร่างเด็กสาววัยขบเผาะในชุดผ้าขนหนูกระโจมอก ผมยิ่งตกใจมากกว่าเดิม เพราะน้องยูอิไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน ทว่าก่อนจะคิดอะไรไปไกล ผมคิดว่าน้องคงกำลังจะอาบน้ำแล้วอาจมีปัญหากับระบบน้ำอะไรรึเปล่า

"อุ้ย! มีอะไรคะนี่" ผมถามด้วยความตกใจ

น้องยูอิเปิดประตูกว้าง แต่น้องไม่ได้เดินเข้ามาในห้อง ขณะนี้น้องมีสีหน้าแดงกล่ำมากและท่าทางเขินอายแปลกๆ และก่อนที่ผมจะเอ่ยถามอะไรออกไป น้องยูอิก็เปิดผ้าขนหนูออกอล่างฉ่าง โชว์เรือนร่างภายใต้ผ้าขนหนูที่ไม่มีอะไรอยู่เลย เผยเนื้อแท้ใต้ร่มผ้าให้ผมเห็นอย่างเต็มตา ครั้งนี้เห็นมากยิ่งกว่าที่เคย เพราะได้เห็นหน้าอกคู่น้อยๆ ของน้องด้วย ก้อนเนื้อนูนเด่นออกมาเป็นลูก หัวนมสีชมพูเข้มดูสดใสสมวัยแรกสาวอยู่บนยอดเต้า หน้าอกขาวนวล หน้าทองแบนราบ ใต้สะดือก็เกลี้ยงเนียน เนินสามเหลี่ยมขาวอมชมพูกับร่องผ่ากลางก็สนิทแน่น แอบเห็นติ่งเล็กๆ โผล่ออกมาที่หัวร่องสาวเล็กนิดเดียว สวยงามมาก รูปร่างของหลานรักคนนี้สวยงามจริงๆ

หลังผ่านไปห้าวินาทีได้ น้องก็ปิดผ้าเหมือนเดิมแล้วโยนกระดาษโน้ตเล็กๆ ที่พับไว้ให้ผม จากนั้นก็ปิดประตูหนีไปเลย

หลังผมได้สติกลับมา ผมก็ไปหยิบกระดาษโน้ตนั้นมาอ่านดู มีข้อความดังนี้

"วันนี้หนูได้โชว์จิ๋มโดยไม่ได้ตั้งใจให้คนทั้งสตูดิโอดูรวมถึงน้าต้นด้วย แต่น้าต้นที่อยู่ข้างหนูมาตลอด ควรจะได้สิ่งที่ดีกว่าคนอื่น หนูเลยตัดสินใจให้น้าต้นได้เห็นอะไรที่มากกว่า นี่เป็นของขวัญและคำขอบคุณจากหนู ที่น้าต้นรักและเป็นกำลังใจให้หนูมาตลอด ขอให้เรื่องวันนี้จบลงแค่วันนี้ จากนี้เราจะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก หนูจะทำเหมือนมันไม่เคยเกิดขึ้น ถ้าน้าต้นพูดขึ้นมาหนูจะโกรธน้าต้นด้วย ขอให้มีความสุขกับสิ่งที่หนูให้ดูนะคะ รักน้าต้นค่ะ จาก ยูอิจัง"

โอ้โห ผมนี่อึ้งเข้าไปอีก ไม่คิดว่าหลานคนนี้จะตอบแทนบุญคุณแบบนี้ ผมยิ่งรักและหวงแหนหลานคนนี้เพิ่มมากขึ้นไปอีกเป็นทวีคูณเลย ผมสัญญากับตัวเอง ว่าจะดูและปกป้องหลานสาวคนนี้ไปจนกว่าน้องจะได้เจอคนที่คู่ควร

จากนั้นผมก็เดินไปล็อคประตู กลับเข้ามานอนบนเตียง ปลดกางเกงให้ลำลึงค์ที่กำลังแข็งตัวตุ้บๆ เด้งออกมาหายใจ รูดหนังหัวท่อนชายขึ้นลงๆ เพื่อเตรียมทำกิจกรรม แล้วก็ใช้จินตนาการจากภาพแสนงดงามที่เพิ่งบันทึกผ่านสายตาไว้เมื่อครู่นี้ในการออกกำลังกายส่วนตัว อาห์... ภาพมันยังใหม่ๆ อยู่ และผมมีความสุขมากจริงๆ

...น้าต้นรักหนูที่สุดเสมอแหละ ยูอิจังของน้า...



- จบ -



** เป็นอย่างไรกันบ้างครับ กับซีรีส์ตอนแรก อันนี้มาแบบนุ่มๆ ก่อนเนอะ แนวชายหนุ่มกับเด็กวัยใส อาจไม่สะใจฮาร์ดคอร์ แต่ไม่ต้องห่วงครับ เพราะซีรีส์นี้ผมวางแผนไว้ว่าจะมีความหลากหลาย อ่านได้ทุกคอร์ครับ ตอนถัดๆๆๆ ไป น้าต้นจะได้เห็นนมเห็นจิ๋มน้องยูอิอีกหรือไม่ เพราะน้องก็จบเรื่องวันนี้และไม่ขอกล่าวถึงไปแล้ว ก็โปรดติดตามกันนะครับ ยังไงรบกวนผู้อ่านคอมเม้นต์แสดงความคิดเห็นกันด้วยนะครับ เพื่อติชม เสนอแนะ และเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนครับ ขอบคุณครับ **

เขียนได้ดี ได้อารมณ์ น่าติดตามอ่านมากครับ คอยอ่านตอนต่อไปอยุ่

น้องยูอิน่ารักจัง แบบนี้น่าจะมีภาคต่อนะครับ ฮาๆ

น่าจะมีตอนต่อนะครับ กำลังสนุก

น่ารักใสๆ. เป็นความน่ารักของชายหญิงคู่หนึ่งครับ

ขอบคุณครับ ชอบเลยครับ น่ารักสดใสสมวัยครับ

ฟิลกำลังดีครับ อ่านเพลินเลย รายละเอียดเยอะ แต่ไม่หนักไป

น้องยูกิแอบชอบโชว์ให้คนอื่นใจเต้น

เขียนได้ลุ้นมากจริงๆ สนุกครับ 

ได้อารมณ์ดีครับ กับความใสๆ และความกล้าแสดงออกของเด็กๆ

เขียนได้งดงามมากครับ

เป็น erotic ที่อ่านจบแล้วรู้สึก feel good ดีครับ ได้อารมณ์หื่นเล็กๆ พอให้ได้ลุ้นกำลังดีครับ ลายเซ็นชัดเจน ติดตามทุกงานครับ

เฝ้าติดตามมาตลอดครับ
แอบเสียดายซีรี่ย์ นายแบบวัยใส เหมือนกัน
แต่มาเรื่องนี้ก็ได้กลิ่นอายคล้ายๆกันดี
ผมชอบมาก ยังไงเป็นกำลังใจให้นะครับบ 

อ้างจาก: Pager เมื่อ เมษายน 07, 2022, 05:43:00 หลังเที่ยง
เฝ้าติดตามมาตลอดครับ
แอบเสียดายซีรี่ย์ นายแบบวัยใส เหมือนกัน
แต่มาเรื่องนี้ก็ได้กลิ่นอายคล้ายๆกันดี
ผมชอบมาก ยังไงเป็นกำลังใจให้นะครับบ 

ขอบคุณครับ ไม่ต้องเสียดายหรอกครับ เรื่องนั้นแค่ "พักการเขียน" (ภาษาชาวบ้านเรียกว่าดอง) แต่เดี๋ยวก็กลับมาเขียนต่อครับ บางทีเราหมกมุ่นอยู่เรื่องเดียวมันก็ตันนะครับ มีไอเดียอะไรใหม่ๆ ก็เลยแตกแยกมาเขียนเป็นคนละเรื่องดีกว่าครับ

จะได้จัดกับยูอิมั้ยนี่