ตอนที่ 8 ลงช่องทางสนับสนุนเรียบร้อยครับ EP 9 - 10 ภายในสัปดาห์นี้ครับ กำลังเร่งปั่นครับ
EBook ผู้คุมจิตกำลังจัดหน้าตรวจคำผิดแก้รูปประโยคครับ คิดว่าน่าจะต้นเดือนหน้าคงจะเรียบร้อยครับ

ไม่มีซ่อนนะครับ แต่อ่านจบแล้วฝากแนะนำติชมเนื้อเรื่องและรูปแบบการเล่าเรื่องด้วยนะครับ

---

อ่านตอนก่อนหน้า หรือผลงานเรื่องอื่นๆ ได้ที่ ของผมครับ

และสามารถสนับสนุนให้กำลังใจในการเขียนงาน และอ่านตอนใหม่ ๆ ล่วงหน้าได้ตามช่องทางดังนี้ครับ






อย่าลืมเข้าไปพูดคุยกันได้ที่เพจนะครับ

---

ผมออกจากตึกอำนวยการและกลับไปเรียนที่ห้องเรียนเมื่อคาบที่ห้าจบลง ระหว่างทาง ผมเห็นครูอารียารอผมอยู่ที่ทางเข้าอาคารเรียน
ผมยื่นกุญแจให้เธอโดยไม่ได้พูดอะไรกันอีก ก่อนจะแยกย้ายไปดำเนินตามบทบาทที่แต่ละคนเป็น

แม้จะไม่ได้คุยกัน แต่เราต่างก็เข้าใจดี จะไม่มีใครสามารถรู้เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเราได้
และมันก็เข้าทางผมเป็นอย่างมาก ผมไม่จำเป็นต้องโดดเด่นอยู่แล้ว เป็นเพื่อนร่วมชั้น ก. และไม่มีอะไรอื่น

เมื่อผมกลับมาถึงห้อง หยกกับเติ้ลก็พากันแซวผมใหญ่ ดูเหมือนครูอารียาจะบอกว่าผมหายไปเพราะกำลังจัดเรียงสื่อการสอนของเธอ
ทั้งห้องจึงคิดว่านั่นคือบทลงโทษที่ผมได้รับหลังทำให้ครูคนสวยโกรธ

ถ้าพวกเขารู้ว่าจริง ๆ แล้วเกิดอะไรขึ้น พวกเขาคงจะไม่หัวเราะเยาะผมแบบนี้ และแม้ว่าเรื่องนี้จะทำให้ผมโดดเด่นขึ้นมาอีกครั้ง
แต่ผมก็หลีกเลี่ยงมันไม่ได้ หากผมกลับมาก่อนหน้านี้โดยที่เป้ากางเกงเปียก ผลกระทบคงจะมากกว่านี้แน่

"ภูมิ ๆ เราโน้ตคาบที่เธอไม่อยู่ไว้ให้แล้วนะ"

กอหญ้าส่งสมุดของเธอมาให้ผม เธอคุยกับผมก่อนงั้นหรือ นี่เป็นก้าวกระโดดครั้งใหญ่สำหรับคนชอบเก็บตัวแบบเธอได้เลยนะเนี่ย

"ขอบคุณนะกอหญ้า เราเป็นหนี้เธอครั้งหนึ่งแล้วล่ะ"

"อาาา.. ม...ไม่เป็นไรจ้ะ"

กล่าวจบกอหญ้าก็ฝังใบหน้าลงบนหนังสือของเธอทันที นั่นคืออาการอายใช่ไหม?

อืมม...แน่นอนว่าเธอน่ารักจริง ๆ แต่ก็อย่างที่รู้ ถ้าเธอยังโสดแบบนี้ เธอจะไม่ได้อยู่ในลิสของผมแน่
แต่อย่างน้อยผมก็สามารถเป็นเพื่อนกับเธอได้ คนเก็บตัวและเพื่อนร่วมชั้น ก. ที่จะไม่โดดเด่นในสายตาใครเลย

"แอบนอกใจแฟนมาจีบเพื่อนร่วมห้องเหรอภูมิ"

เติ้ลแหย่ผมจากข้างหลังอีกครั้ง เขาไม่เบื่อที่เอาแต่จ้องผมบ้างรึไงนะ

"เคยบอกไปแล้วนี่ ถ้านายอยากมีแฟนก็ไปสารภาพกับหยกซะ"

"โอ๊ย! ภูมิ หยุดพูดเล่นแบบนั้นซะที ถึงถ้าเติ้ลมันจะมาสารภาพจริง ๆ ชั้นก็ไม่เอาไอ้ผู้ชายน่าขนลุกแบบนี้หรอก"

"ค...ใครมันจะไปสารภาพกับเธอล่ะ ให้ชั้นตายก่อนยังง่ายกว่า!"

"หา! งั้นก็ตาย ๆ ไปเลยสิ!"

"แล้วทำไมต้องหน้าแดงกันทั้งคู่ด้วยล่ะ?"

ผมเข้าแทรกก่อนที่ใบหน้าราวลูกโป่งสีแดงขอพวกเขาจะระเบิดออก 
ไอ้สถานการณ์ที่เกือบจะเป็นกิจวัตรประจำวันแบบนี้คืออะไรเนี่ย สงสัยผมคงจะเดาถูกเรื่องพวกเขาจริง ๆ ซะแล้วล่ะมั้ง

คาบหกจบลงด้วยฉากโต้เถียงเล็ก ๆ ระหว่างพระนางต้องสงสัยประจำห้อง
'เก่งกล้า' ชายคนที่ผมสงสัยว่าจะเป็นตัวเอกหลักได้โต้เถียงกับ 'ใบเตย' นางเอกต้องสงสัย

ด้วยคาบนี้เป็นวิชาประวัติศาสตร์ซึ่งปกติแล้วจะมีการสอบถามจากพวกเด็กเรียนถึงเรื่องราวข้อเท็จจริงในอดีตอยู่เสมอ
แต่ดันมีคำถามหนึ่งที่จุดประเด็นให้สองคนนี้ต้องลุกขึ้นคัดค้านข้อมูลอันขัดแย้งของกันและกันไปมาราวกับการโต้วาทีขนาดย่อม
จนต้องถึงมือของครูประจำวิชาที่เข้าหยุดทั้งคู่ลงเพราะไม่สามารถตกลงกันได้

"สองคนนั้นดูสนิทกันดีนะ ได้ยินมาว่าพวกนั้นเคยคุย ๆ กันที่โรงเรียนเก่าแต่ใบเตยก็ย้ายไปต่างประเทศกลางคันซะก่อน
แล้วเธอก็เพิ่งจะกลับมาเรียนต่อที่นี่เมื่อปีนี้เอง" หยกให้ข้อมูลอยู่ข้าง ๆ

อืมม... ส่วนใหญ่เด็กที่นี่มักมาจากโรงเรียนเดียวกันทั้งนั้น แต่ผมต้องพยายามอย่างมากที่จะสลัดเหล่าคนรู้จักจากโรงเรียนเดิม
ไม่เช่นนั้น พวกผู้หญิงที่ผมเคยขโมยตอนอยู่ที่นั่นอาจจะคอยตามตื๊อในเวลาที่ผมไม่ต้องการ

อันที่จริง ผมสามารถโทรเรียกพวกเธอให้มาที่บ้านของผมเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ผมหมดความสนใจกับพวกเธอไปนานแล้ว
ผมไม่สนใจแม้กระทั่งว่า พวกเธอจะสามารถรักษาสัญญาที่จะไม่ปล่อยให้แฟนของพวกเธอล้วงล้ำเข้าใต้กระโปรงไว้ได้หรือไม่
ตอนนี้ผมต้องการอะไรที่สดใหม่ พี่เอมกับครูอารียาเป็นเพียงแค่ของว่างสำหรับผม ผมต้องการขโมยคนที่อายุเท่ากันเท่านั้น

"แต่เหมือนพวกเขากำลังทะเลาะกันอยู่เลยนะ?" ผมหันไปถามหยก

"เอ่อ... เราแค่ได้ฟังข่าวลือมาอ่ะนะ ไม่รู้เรื่องละเอียดหรอก"

หืม? อันนี้น่าสนใจ

"ข่าวลืออะไร?"

"ใบเตยแอบชอบเก่งกล้าส่วนเก่งกล้าก็คงจะเหมือนกัน" หยกแอบกระซิบ

อ้ะ! ผมชักจะงง ถ้ารักกันชอบกันแล้วทะเลาะกันทำไม แต่เดี๋ยวนะ...

ผมหันมองไปยังคนสวยที่นั่งอยู่ด้านขวาสลับกับเจ้าทึ่มที่ดู ๆ ไปก็ออกจะหน้าตาพอใช้ได้ซึ่งนั่งข้างหลัง

"อะไร จ้องเราทำไม" เติ้ลขมวดคิ้ว

"ไม่มีอะไรหรอก แค่กำลังคิดว่านายกับหยกเหมือนกับพวกนั้นแค่ไหน"

สองคนนี้ต้องแอบเป็นคู่พระนางกันแน่ ๆ สงสัยผมคงต้องจับตาดูไว้หน่อย

"เราเข้าใจล่ะ"

กอหญ้าที่นั่งทางซ้ายผมจู่ ๆ ก็พูดขึ้น เธอเข้าใจอะไรกันนะ
หรือเธอจะกำลังคิดเหมือนกับที่ผมคิด เธอแอบเป็นอัจฉริยะหรือเปล่าเนี่ย?

แย่จริง ๆ เหมือนตอนนี้ผมกำลังถูกโยนไปกลางหลุมที่รายล้อมไปด้วยตัวละครที่ต่างก็มีความลับเก็บไว้เลย
ก่อนที่ผมจะถูกลากไปเกี่ยวข้องกับความลับพวกนั้น ช่วงนี้ผมคงต้องเว้นระยะจากพวกเขาออกมาหน่อย

"เราได้ยินมาว่าผู้ชายข้างๆ เก่งกล้าแอบชอบใบเตย" คราวนี้เป็นเติ้ลที่ให้ข้อมูลบ้าง

อืม... หมอนั่นคงจะเป็นเพื่อนสนิทของพระเอกที่แอบชอบนางเอก และแม้แต่ผู้หญิงข้างๆ ใบเตยก็คงแอบชอบเก่งกล้า
พวกเขาอยู่ในสถานะเดียวกันและคงไม่พ้นได้กินแห้วกันทั้งคู่ก่อนที่สุดท้ายจะกลับมาคบกันเองอยู่ดี
และถ้ามันเกิดขึ้นจริง ผมก็จะมีสาวให้ขโมยเพิ่มขึ้นมาอีกสองคน แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว

"จริงดิ มีเรื่องอื่นอีกไหมเนี่ย?"

"เห้ยภูมิ! ไม่รู้เลยนะเนี่ยว่านายเป็นพวกชอบนินทา" เติ้ลตบไหล่ผม

"ไม่ใช่แบบนั้น แค่เหมือนนายกับหยกยังมีอะไรจะพูดอีกเยอะ เลยอยากให้รีบบอก ๆ มาก่อนที่เราจะหมดความสนใจน่ะ"

"อะไรเนี่ย! นายนี่นอกจากชอบนินทาแล้วยังจะเป็นพวกแอบหล่อเท่ด้วยอีกเหรอ?" เติ้ลโพล่งขึ้น

"เราดูเป็นคนที่ชอบทำอะไรแบบนั้นรึไง"

ผมปฏิเสธอีกครั้ง หน้าตาผมธรรมดาจะตายไป ผมจะเป็นอะไรได้อีกนอกจากเพื่อนร่วมชั้น ก.

"ภูมิก็เท่ดีนะ"

กอหญ้าพูดขึ้นอีกครั้ง นี่เธอแอบชอบผมหรือเปล่าเนี่ย แต่ผมยังไม่ทันได้ทำอะไรเลยนะ?

"เห็นไหมล่ะ กอหญ้ายังคิดแบบนั้นเลย"

"พอๆ ครูมาโน่นแล้ว"

คาบเจ็ดมาช่วยผมไว้ได้ฉิวเฉียดก่อนที่การสนทนานี้จะพัฒนาไปเป็นบางอย่างที่ผมไม่สามารถจัดการได้อีกต่อไป

คาบนี้เป็นคาบสุดท้ายของวัน หลังจากนี้ผมจะไปที่ชมรมเพื่อร่วมกิจกรรมของชมรม
แต่ก็อย่างที่รู้ นั่นไม่ใช่จุดประสงค์หลักของผม ผมไปเพื่อเจอพี่เอมต่างหาก

อา... ดูเหมือนผมจะลืมอะไรบางอย่าง

ผมหันรีหันขวางอยู่ชั่วครู่เพื่อตามหาสิ่งที่ลืมนั้นก่อนจะพบเข้ากับแผ่นหลังของหัวหน้าห้องของเรา
คลับคล้ายคลับคลาว่าเธอจะเคยบอกผมบางอย่างก่อนหน้านี้เกี่ยวกับแอพแชท

วิชาในคาบเจ็ดไม่ได้หนักหน่วงเท่าคาบวิทย์หรือคณิต ขนาดคนสอนยังสอนแบบผ่อนคลาย
เขาเอาแต่เขียนอะไรบางอย่างบนกระดานพลางพูดเนื้อหาการสอนไปเรื่อย ๆ ส่วนนักเรียนก็เรียนกันอย่างตามสบาย
มีทั้งคนที่ตั้งใจจดบันทึก หรือพูดคุยเล่นกัน จึงสะดวกที่ผมจะหยิบโทรศัพท์เพื่อดูว่าพลอยกำลังจะบอกอะไรผม
และทันทีที่ผมแตะนิ้วที่ตัวแอพ การสั่นสะเทือนอันยาวนานก็เริ่มต้นขึ้น

เอ่อ...ใช่ ผมไม่ได้เปิดการแจ้งเตือนไว้ ข้อความตั้งแต่วันแรกที่เข้าเรียนจึงพากันเด้งขึ้นมารัวๆ
และในขณะที่ผมมองดูตัวเลขในวงกลมสีแดงข้างชื่อกลุ่ม 'ห้อง 1/1' ที่กำลังเพิ่มจำนวนไม่หยุด
คำขอส่งข้อความจากคนอื่นๆ ก็เด้งเตือนขึ้นมาเช่นกัน ผมจึงแตะมันและเห็นว่ามีคำขอส่งข้อความถึงสี่รายการ

คนแรกมาจากเติ้ล อืม... ลองเปิดดูหน่อย

[นายเพิ่งจะเปิดแอพเหรอไงเนี่ย เราส่งไปทักตั้งสามวันแล้ว]

ดูเหมือนเติ้ลจะกำลังเล่นโทรศัพท์อยู่เหมือนกัน เขาจึงรู้ทันทีว่าผมยอมรับคำขอส่งข้อความของเขา   

[อย่างน้อยก็ตอบกลับมาหน่อยซิ อ่านแต่ไม่ตอบมันไม่ดีน้าาาา นายก็น่าจะรู้นี่] 

[ขี้เกียจพิมพ์]

ผมตอบกลับสั้น ๆ และปิดแชทเขาทิ้งทันที

คนต่อไปคือ... หยก?

[ช่วยเราที!]

เอ๊ะ? ผมมองไปทางขวาและพบว่าเธอจ้องมองมาที่ผม หยกคงได้ยินสิ่งที่เติ้ลพูดจึงเกิดความสงสัย
เธอคงคิดมาตลอดว่าผมไม่สนใจข้อความของเธอ ผมจึงพิมพ์ตอบกลับและส่งไป

[เรื่อง? ]

ผมหันไปพยักหน้าให้เธอ และเธอก็ดูจะเข้าใจความหมายที่ผมสื่อได้ทันที
เพราะเธอกำลังหยิบโทรศัพท์ออกมาอ่านคำตอบของผม

ผมเห็นเธอพิมพ์ และไม่นานหลังจากนั้น คำตอบของเธอก็ส่งมาถึง

[ตอนนี้ไม่สะดวก ไว้ทีหลัง]

ผมพยักหน้ารับและปิดแชทของเธอลง ถ้าให้ผมเดา มันน่าจะเป็นเรื่องที่คนงี่เง่าข้างหลังผมไม่ยอมทำอะไรสักที 
เธอเลยพยายามที่จะเป็นฝ่ายรุกเองแน่ ๆ

อาาาา... นี่เธอกำลังจะทำตามคำแนะนำที่ผมเคยบอกไว้งั้นเหรอ
ถ้าใช่ล่ะก็ ยินดีต้อนรับเลยล่ะ จริง ๆ นะ ผมแทบจะรอไม่ไหวเลย
ผมไม่มีทางปฏิเสธข้อเสนอแสนอร่อยนี้แน่นอน ผมจะช่วยทำให้พวกเขากลายเป็นคู่รักกัน
และในระหว่างนั้น ผมจะช่วยเติ้ลดูแลหยกเป็นอย่างดีให้เอง

เข้าใจแล้ว นี่คงเป็นเหตุผลที่ผมถูกโยนเข้ามาระหว่างพวกเขา ชีวิตในโรงเรียนมัธยมของผมชักจะเริ่มสนุกมากขึ้นทุกที
เพียงแค่สามวันที่ผ่านมาผมก็ตื่นเต้นมากแล้ว ความปรารถนาลับของผมกำลังถูกเติมเต็มอย่างต่อเนื่อง

ผมกลับมาดูที่คำขอส่งข้อความอันถัดไป... กอหญ้า?

[สวัสดี]

อืม... ทำไมถึงรู้สึกเหมือนได้ยินเป็นเสียงเธอก็ไม่รู้ แต่แค่เธอส่งข้อความมาก็น่าเหลือเชื่อมากแล้ว

[สวัสดี ขอโทษที่ตอบช้านะ]

[ไม่เป็นไร เราได้ยินแล้ว]

คำตอบของเธอสั้นจริง ๆ และมันยิ่งยืนยันว่าเธอไม่ค่อยเก่งเรื่องการสื่อสาร เธอเข้าใจเพียงเพราะได้ยินเติ้ลพูดเท่านั้น
ผมคงต้องช่วยเธอหน่อยแล้วล่ะ ผมจะช่วยให้เธอกล้าแสดงออกมากขึ้นเพื่อจะได้มีเพื่อน
และในทางกลับกัน เธอจะได้รับความมั่นใจในการออกเดตกับใครสักคน และแน่นอน ตราบใดที่ไม่ใช่ผม ทุกอย่างก็เรียบร้อย

[ถ้ากอหญ้าต้องการใครสักคนไว้คุยด้วย ทักเราได้เสมอนะ]

[อือ ขอบคุณ]

ผมปิดแชทของกอหญ้าลง และในที่สุดก็มาถึงคำขอส่งข้อความสุดท้าย ซึ่งไม่น่าแปลกใจเลยที่เห็นว่ามาจากพลอย
หัวหน้าห้องของเรา แต่เมื่อกดเปิดดู ผมก็อดแปลกใจไม่ได้ เพราะมันไม่มีข้อความใด ๆ อยู่ข้างใน มีแต่เพียงรูปภาพหนึ่งรูปเท่านั้น

และมันก็ทำให้ผมถึงกับงันไปชั่วขณะ เพราะมันเป็นรูปของผมกับ....

...พี่เอม

ผมขยายรูปภาพออกดู มันถูกถ่ายก่อนหน้านี้ที่ตรงบันไดตอนที่ผมกำลังจูบกับพี่เอม รูปถ่ายไม่ค่อยชัดเท่าไหร่
มันแสดงให้เห็นเฉพาะหลังของผมและร่างเล็กของพี่เอมที่อยู่ข้างหน้าผม แต่สิ่งที่เรากำลังทำอยู่ในรูปถ่ายนั้นชัดเจน
มันเป็นภาพขณะรุ่นพี่สาวกำลังโอบกอดผมแน่นโดยที่ผมเองก็อย่างนั้นเช่นกัน

เมื่อพิจารณาจากมุมแล้ว ภาพนี้ถูกถ่ายจากใต้บันไดซึ่งเป็นมุมอับที่ผมมองไม่เห็น
อาจเป็นเพราะผมกำลังตื่นเต้นที่กำลังจะครอบครองพี่เอม ผมจึงลืมการมีอยู่ของห้องน้ำใต้บันได
หัวหน้าห้องของเราน่าจะออกมาจากที่นั่นและเห็นพวกเราเข้า

ผมรีบปิดรูปและสังเกตรอบตัวว่ามีใครเห็นหรือแอบมองอยู่หรือไม่ แม้จะดูไม่ออกว่าเป็นผม แต่คงไม่ดีนักถ้าใครจะเห็นรูปนี้

ผมเงยหน้าขึ้นมองแผ่นหลังของพลอย เธอกำลังจดบันทึกสิ่งที่ครูเขียนไว้บนกระดานอย่างขยันขันแข็ง
ผมสงสัยว่าเธอต้องการอะไร เธอส่งมาเฉย ๆ ทำไมโดยไม่มีข้อความอะไรเลย นี่คือคราวที่ผมจะถูกแบล็กเมล์งั้นหรือ?
แถมคนแบล็กเมล์ยังเป็นถึงหัวหน้าห้องอีก นี่ค่อนข้างขัดแย้งกับประเภทของเธอมาก
เธอควรขยันกับทุกสิ่งแต่ไม่ใช่กับเรื่องนี้แน่ เว้นแต่เธอจะมีเหตุผลอะไรบางอย่าง

แต่กระนั้น รูปถ่ายที่เธอถ่ายมาก็ไม่ใช่อะไรที่ดีนักในการแบล็กเมล์
ในฐานะที่ผมเป็นนักแบล็กเมล์ที่มีประสบการณ์ ภาพถ่ายคุณภาพต่ำแบบนี้ถือเป็นความล้มเหลว

หัวหน้าห้องของเรากำลังจะบอกอะไรผมกันแน่เนี่ย!?

---

ต้องปิดปากหัวหน้าห้องก่อนแล้วมั้งเนี่ย

งง ตอนอ่านข้อความในแชทใหม่ๆ อ่านไปสักพักก็เข้าใจ

ปล. ผมว่าแต่ละตอนสั้นไปหน่อยนะฮะ

เช็คบิลใครก่อนดี

เลือกสอยได้เลยแบบนี้ จะสอยใครก่อนดี 

ต้องปิดปากหัวหน้าห้องก่อนแล้ว

อยู่ๆก็เหมือนเปลี่ยนฟีลเป็นนิยายสืบสวนซะงั้น เล่นเอาซะอยากรู้เรื่องต่อเลย 

หัวหน้าห้องอยากก็ไม่บอก

จัดการหัวหน้าห้องก่อน ว่าแตว่า หัวหน้าห้องมีแฟนหรือยัง

ต้องเริ่มที่หัวหน้าก่อน

สิ่งซ่อนเร้นในโรงเรียน

เด็กใหม่โดนติดตามพฤติกรรม

ต้องตีมึน ถามหัวหน้าห้องว่าในรูปคือใคร

หัวหน้าห้องนี่ต้องการอะไร ปิดปากหัวหน้าห้องไปเลย555

ต้องรีบปิดปากหัวหน้าห้องแล้วล่ะ