ตอนที่2 :

---

เรียลนักศึกษา ตอนที่1

เกือบเที่ยงวัน บรรยากาศภายในโรงอาหารเริ่มคลาคล่ำไปด้วยนิสิตนักศึกษา หนุ่มน้อยผูกเนคไทด์แสดงสถานะปีหนึ่งในมือถือจานข้าวราดแกงเดินหันซ้ายหันขวา บนโต้ะอาหารและที่นั่งมีกระเป๋าวางจองที่กันท่าไว้เต็มไปหมด

"เฮ้ย! ไอ้เหลี่ยม .. เฮ้ย" เจ้าหนุ่มปีหนึ่งหันซ้ายหันขวา "ไอ้เหลี่ยม! เออ มึงนั่นแหละ" เสียงแหบพร่าดังพอได้ยินจากไอ้ตี๋แว่นรุ่นพี่ปีสามที่นั่งอยู่แถวนั้น "นั่งดิ" มันชี้นิ้วที่นั่งตรงข้ามที่ยังว่างอยู่

"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมว่าจะเดินไปหาที่นั่งแถวโน้น"
"กูบอกให้มึงนั่ง นั่ งงงงลง" สายตาไอ้ตี๋แว่นแข็งกร้าวเอาจริงจนหนุ่มน้อยปีหนึ่งรีบวางจานข้าวนั่งตัวลีบ

"พวกปีหนึ่งเค้าให้แดกข้าวที่โรงอาหารรวมไม่ใช่เหรอ แล้วมึงสะแหล๋นมาแดกอะไรแถวนี้วะ"
"เอ่อ.. ผมไม่ทราบครับ"
"ไม่ทราบเหี้ยไร เคยเข้าซ้อมเชียร์กับเค้าบ้างป่ะเนี่ย"
"ไม่ทราบจริงๆ ครับ พอดีผมเรียนวิศวะ"
"อ้าว เรียนวิดวะแล้วมึงมามั่วแดกข้าวเหี้ยไรคณะกูเนี่ย" นักศึกษาหญิงกระโปรงสั้นรูปร่างสะโอดสะองสองคนเดินถือจานข้าวผ่านแล้วหยุดนั่งลงโต้ะด้านหลังที่มีกระเป๋าวางจองไว้ แล้วยังมีมาสบทบตามมาอีกหลายคนคุยเล่นกันอย่างกับนกกระจิบกระจาบแตกรัง ไอ้ตี๋แว่นรุ่นพี่ท่าทางลุกลี้ลุกลนสายตาเพ่งมองต่ำอย่างมีพิรุธ

"เฮ้ย! นั่งนิ่งๆ ขยับขวา ขวาหน่อย ขวา!ไอ้เหี้ย! มึงจะไปซ้ายทำไม ขวาดิ .. อีกนิดนึง เออ" ข้างไหล่เจ้ารุ่นน้องปีหนึ่งได้องศาเหลี่ยมมุมกับโต้ะหลัง เรียวขาขาวเรียวไขว่ห้างเกี่ยวกอดกันแน่น เจ้าไฮยีน่าสุดหื่นซุ่มมองรอเวลาให้งูเผือกทั้งสองคลายตัวจากกัน

"นั่งนิ่งๆ ดิ อย่ามีพิรุธ" ไอ้ตี๋หื่นกระซิบกระซาบ

"มีอะไรรึเปล่าครับ"
"มึงแดกข้าวไปเถอะ ค่อยๆ นะ ไม่ต้องรีบ"
"ผมว่าจะไปซื้อน้ำด้วย"
"อย่าลุก! อ่ะ เอาน้ำกูไปแดก" มันเลื่อนน้ำลำใยที่เหลืออยู่ครึ่งแก้วของตัวเองให้

ด้านหลังไอ้ตี๋หื่น นักศึกษาสาวเพื่อนซี๊ปีสองนั่งละเลียดข้าวแกงพลางจับผิดนินทาคนโน้นคนนี้ไปเรื่อย มีพวกผู้ชายที่ชอบมาซุ่มแอบดูกางเกงในสาวคณะเศรษฐศาสตร์แบบนี้แทบทุกวัน

"พวกไอ้ดีโน่แม่งหื่นชิบหาย"
"ปกติมันนั่งโต้ะริมโน้นกันเป็นฝูง ทำไมวันนี้อยู่กันแค่สองคนเองวะ"
"อีพวกนั้นแม่งก็ยั่วเกิ๊น สั้นขนาดนั้นแค่นั่งก็เห็นหวอแล้ว"
"มีของดีก็ต้องโชว์เว่ย ดังสโลแกนที่ว่า ผู้หญิงอย่าหยุดโชว์"
"อย่าหยุดสวย อีสัส ของเค้าเสียหมด"
"เออ ขนาดกูเป็นผู้หญิงยังชอบดูเลย ได้อารมณ์"
"ไอ้เด็กปีหนึ่งหน้าแม่งโคตรหื่น เดี๋ยวกูจะสบตามัน" รุ่นพี่สาวแสยะยิ้มได้แกล้งละอ่อนหน้าใหม่ "ถ่ายแม่งไปลงติ๊กต็อกดีกว่า"

"เฮ้ย จูน ถ่ายไรวะ" เพื่อนสาวนักศึกษาอีกคนเดินมาสบทบนั่งลงข้างๆ วางแผ่นกระดาษเอสี่พิมพ์ข้อความอย่างเป็นทางการ
"ถ่ายไอ้ดีโน่แม่งแอบส่องเกงในนังจ๋อม"
"พวกมึงเห็นใบปลิวนี่รึยัง"
"ใบปลิวอะไรวะไหนดูดิ๊"
"กูเห็นแม่งวางซ้อนเป็นตั้งเลยคนเค้าหยิบกันเลยหยิบมาแผ่นนึง"

'ในการประชุมคณะกรรมการสิทธิมนุษยชน พิจารณาคำร้องขอความเป็นธรรมของนักศึกษาที่มีเพศสภาพไม่ตรงกับเพศกำเนิดในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง กรณีผู้ร้องมีเพศกำเนิดเป็นชายแต่ดำเนินชีวิตหรือเพศวิถีเป็นหญิง แต่งกายเครื่องแบบนักศึกษาหญิงตั้งแต่ปีการศึกษาที่สองจนถึงปีสุดท้าย และกำลังเตรียมตัวเข้าสอบวิทยานิพนธ์แต่ทั้งนี้มหาวิทยาลัยไม่อนุญาตให้แต่งกายชุดนักศึกษาหญิงเข้าสอบ โดยอ้างเหตุผลขัดต่อระเบียบและแนวปฏิบัติของมหาวิทยาลัยเรื่องข้อกำหนดเครื่องแต่งกายในการเข้าสอบสำหรับนักศึกษาชายและนักศึกษาหญิง

ซึ่งผู้ร้องเห็นว่าเป็นการจำกัดสิทธิและลิดรอนสิทธิเสรีภาพ ทำให้ได้รับผลกระทบทางจิตใจ เป็นการปฏิบัติที่ไม่คำนึงถึงหลักสิทธิมนุษยชน ลดทอนศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์

คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนได้พิจารณาแล้วมีข้อเสนอแนะให้มหาวิทยาลัยพิจารณาปรับปรุงแก้ไขเชิงนโยบาย กฎ ระเบียบ ข้อบังคับเกี่ยวกับการแต่งกายของนักศึกษาที่มีเพศสภาพไม่ตรงกับเพศกำเนิด โดยให้กำหนดแนวทางปฏิบัติที่ชัดเจน ทั้งในเรื่องการแต่งกายเข้าเรียน การเข้าสอบ ทั้งนี้ เพื่อเป็นการส่งเสริมการเคารพต่อสิทธิเสรีภาพ และความเสมอภาคของบุคคลให้เป็นไปตามหลักการสิทธิมนุษยชน โดยมหาวิทยาลัยชี้แจงว่าไม่ได้เพิกเฉยต่อข้อเรียกร้อง และจะพิจารณาแก้ไขปรับปรุงประเด็นดังกล่าวอย่างเร่งด่วนในปีการศึกษาถัดไป'

"อย่างเร่งด่วนในปีการศึกษาถัดไปคืออะไร"
"ชาติหน้าตอนบ่ายๆ ไง อิสัส" 
"คณะกรรมการสิทธิแถลงแบบนี้ก็เท่ากับโบ้ยให้มหาวิทยาลัยจัดการกันเอง แล้วมันจะได้เรื่องเหรอวะ"
"ได้ข่าวว่าถ้าไม่ไห้เข้าสอบพี่เค้าก็จะดรอปเรียนรอปีหน้า ถ้าไม่ให้ดรอปก็จะลาออก"

"ให้แต่งชุดผู้ชายวันนึงแลกกับจบเกียรตินิยมอันดับหนึ่งกูยอมนะ" จูนปัดหน้าจอปิดกล้องเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋า
"มึงเป็นผู้หญิงมันไม่เหมือนกันป่ะวะ นี่มันเรื่องสิทธิมนุษยชนนะ"
"เสียดายแทนว่ะ จะจบอยู่แล้วแท้ๆ"

ห้องน้ำที่เลิกใช้แล้วใต้อาคารเรียนเก่าที่มีแผนจะทุบทิ้ง ก้นบุหรี่หลากยี่ห้อถูกเหยียบบี้แบนทับถมแสดงถึงความเป็นแหล่งมั่วสุมลับตาคนยอดนิยม ไอ้ตี๋แว่นรุ่นพี่คุยโทรศัพท์ต่อรองราคากับใครอยู่พักใหญ่ มันมองหน้าจออย่างลิงโลดยิ้มแก้มปริท่าทางอารมณ์ดี

"อ่ะ กูให้ค่าแรงที่มึงนั่งเฉยๆ" มันล้วงกระเป๋าล้วงแบงค์ห้าร้อยยื่นให้ ไอ้เหลี่ยมรุ่นน้องยกมือไหว้ นั่งเฉยๆ ได้ตั้งห้าร้อย "แล้วไม่ต้องเสือกปากโป้งไปบอกใครล่ะเก็บความลับให้เป็นรู้มั้ย เดี๋ยวมีเคสหน้ากูให้มึงเป็นพัน"

"ขอบคุณครับ"
"มึงชื่ออะไรวะ"
"ชื่อสงบ"
"งั้นต่อไปนี้กูเรียกมึงไอ้หงบนะ"
"เรียกแจ้ก็ได้คับ แจ้ ชื่อเล่น"

"เออ เดี๋ยวพรุ่งนี้มึงมาเจอกูที่โต้ะเดิมนะ มาซักสิบเอ็ดโมงนิดๆ ซื้อน้ำซื้อข้าวมานั่งจองที่ไว้ก่อน เขยิบขวาไปอีกนิดนึงก็ได้กูจะส่องอีคนอื่นบ้าง"

"มันขายได้เหรอครับคลิปแบบที่ถ่ายเมื่อกี๊อ่ะ" เจ้าแจ้ถามสีหน้าจริงจัง
"ถามทำไม มึงมีเหรอ แคปคนอื่นมาหลอกขายกูไม่เอานะ"
"ของจริงคับ ถ่ายเองกับมือ ตอนอยู่โรงเรียนเก่าไปเข้าค่ายต่างจังหวัดแอบถ่ายเพื่อนอาบน้ำ เพื่อนในห้องโดนหมดทุกคนเก็บไว้ในฮาร์ดดิสก์"

"แอบถ่ายม.ปลายอาบน้ำงานนักเรียนไทย ไอ้ห่าแค่ชื่อก็จี๊ดแล้ว ถ้าออริจินอลเสียงในฟิล์มจริงกูให้มึงเป็นหมื่นอ่ะ นายทุนทางบ่อนเขมรเค้ารับซื้อ ว่าแต่ชัดมั้ย"
"ชัดเป๊ะ โฟร์เค เห็นหมอยดำๆ กระดอชัดๆ เป็นพวงเลย"
"กระดอเหี้ยไรของมึงวะ ค่ายส้นตีนไรของมึงเนี่ย" ตี๋แว่นขมวดคิ้วงุนงงสงสัย
"ค่าย รด."
"รด. พ่อง! เก็บไว้ขายพ่องเหอะ ฟวย! เพื่อนเล่นเหรอไอ้สัส!" นักศึกษารุ่นพี่เงื้อจะต่อยแต่ไอ้แจ้ฉากหลบยกมือไหว้เก็บแบงค์ห้าร้อยใส่กระเป๋าแล้วรีบจ้ำอ้าวก่อนจะเจ็บตัว

---

เสียงดนตรีแนวโพสต์ร็อคดังออกมาจากบ้านเก่าแก่สถาปัตยกรรมยุคโคโลเนียลถูกปรับปรุงใหม่เป็นร้านเหล้าบรรยากาศสุดชิคกลางกรุง พื้นที่ลานภายนอกอาคารน้องๆ ที่อายุยังไม่ถึงยี่สิบสามารถเลี่ยงบาลีข้อกฎหมายนั่งชิลล์เครื่องดื่มได้จึงกลายเป็นสถานที่เช็คอินยอดนิยมแห่งใหม่ของเหล่าวัยรุ่นนักศึกษา

"ซาวด์มันลอย ๆ ร้องพึมพำอยู่ในคอทั้งเพลง เพลงห่าไรวะง่วงชิ้บ" ยัยจูนชะเง้อมองวงดนตรีสี่ชิ้นบนเวทีด้านในร้าน
"โพสต์ร็อค เพลงประกอบหนังอินดี้ของพวกนักศึกษาฟิล์ม มันจะทำให้หนังดูลอยๆ อาร์ตๆ"
"แล้วอีเฟี้ยตมึงทำไรอ่ะ เหล้าก็ไม่แดกดูแต่มือถือ"
"มึงดูหน้ามันดิโคตรตลก หน้าแม่งโคตรเจื่อน" เฟี้ยตแคปภาพจากคลิปวิดีโอแล้วขยายยื่นให้เพื่อนๆ ดู

"รูปใครวะ"
"เด็กปีหนึ่ง ไอ้ดีโน่มันแอบถายเกงในนังจ๋อม จูนมันก็เลยแอบถ่ายซ้อนแอบถ่ายแม่งอีกที ติดหน้าไอ้เด็กนี่มา"
"แม่งสบตากับกล้องด้วยวะ ตลกดี"
"เออ หน้าโคตรเจื่อน" เฟี้ยตยิ้มแก้มปริไม่สนใจแก้วเหล้าบนโต้ะ
"ขอลาบานูนได้ป่าววะ อยากฟังลาบานูนว่ะ" จูนยังคงบ่นพึมพำไม่สบอารมณ์กับแนวเพลงเฮาส์แบนด์ของร้านแต่เพื่อนๆ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ คืนวันเสาร์แบบนี้หันไปทางไหนก็เห็นแต่คนหล่อๆ สวยๆ เจริญตาเจริญใจเยอะแยะเต็มไปหมด

"พี่.. พี่" จูนย่องมาเงียบๆ ทางด้านหลัง ยืนตัวโงนเงนเมาได้ที่ นักดนตรีหนุ่มปลีกตัวช่วงเบรคออกมายืนสูบบุหรี่บริเวณสวนหย่อมหลังร้านสะดุ้งตกใจลนลานดีดบุหรี่กลิ่นหอมแปลกๆ ทิ้งทั้งที่ยังเพิ่งดูดได้ไม่กี่ซื้ด

"ครับ ว่าไง"
"ขอลาบานูนเพลงนึงได้ป่าว หรือเพลงไทยอะไรก็ได้"
"พอดีที่วงไม่ได้ซ้อมกันมาน่ะครับ ไว้มาฟังคราวหน้านะ"
"หนูจะหลับแล้วพี่ เพลงมันๆ อะไรก็ได้ เดอะทอยส์ก็ได้ ช้ำคือเราอ่ะเล่นได้ป่าว"
"ไว้คราวหน้ามาฟังนะ ให้พี่ไปแกะกับวงก่อนละกัน"

"อีจูน! มายืนแอ่นหน้าแอ่นหลังอยู่ตรงนี้ เค้าจะกลับกันแล้ว ไอ้เฟี้ยตมันโทรเรียกแท็กซี่แล้ว" เพื่อนสาวเดินตามหา
"อ้าว จะกลับแล้วเหรอครับ หรือไปต่อกันที่ไหน" นักดนตรีหนุ่มถาม
"สภาพนี้กลับห้องอย่างเดียวค่ะ ไปไหนไม่รอดแล้ว"
"ไม่เคยเห็นหน้ากลุ่มเราเลยอ่ะ ไว้วันหลังมาเที่ยวใหม่นะ สวัสดีจ้ะ" เขารับไหว้ยิ้มโปรยเสน่ห์

"มาคราวหน้าต้องได้ฟังลาบานูนนะ" จูนโบกมือสั่งเสียลิ้นคับปาก หนุ่มนักดนตรีโพสต์ร็อคส่ายหน้าด้วยความเสียดายนี่ถ้าเพื่อนมาช้าอีกหน่อยเจ้าเกาะอกตัวจิ๋วนั่นคงจะเลื่อนลงมาเกาะเอวเป็นแน่ เกือบจะได้เห็นของดีอยู่แล้ว

"มึงคุยกับใครวะ" หนุ่มมือกลองเพื่อนร่วมวงเดินมาสมทบจุดบุรี่สูบ
"เด็กมหาลัยผมเองพี่เคยเห็นหน้าเดินผ่านไปผ่านมากันอยู่ แม่งจำผมไม่ได้เมาแป้ดเลย" นักดนตรีหนุ่มยิ้มมุมปาก

รถแท็กซี่เลี้ยวจอดที่หน้าคอนโดย่านซอยรางน้ำ ค่าแท็กซี่แปดสิบบาท เฟี้ยตรับแบงค์พันจากเพื่อนสาวส่งต่อให้คนขับเบาะหลัง

"ไม่มีแบงค์ย่อยเลยเหรอน้อง" คนขับแท็กซี่ถามทำหน้าเซ็งๆ
"ไม่มีเลยพี่ ไม่งั้นพี่เลยไปอีกหน่อยเดี๋ยวซื้อของเซเว่นแลกให้"
"ค้าขายประสาอะไรถึงไม่เตรียมเงินทอน ไม่มืออาชีพเลย" จูนบ่นเสียงยานคาง
"โอเค พูดแบบนี้ก็สวยสิ ได้เลย เดี๋ยวทอนให้" คนขับแท็กซี่รับแบงค์พันใส่กระเป๋าเสื้อหยิบเงินทอนให้ยี่สิบบาท

"อะไรพี่ ทำไมทอนแค่ยี่สิบ" เฟี้ยตถาม
"ค่าโดยสารแปดสิบ น้องให้แบงค์ร้อยมาพี่ก็ทอนยี่สิบบาท ถูกแล้วนี่"
"เห้ย! เมื่อกี๊หนูให้แบงค์พัน เพิ่งรับจากเพื่อนมา ตลกแล้ว"
"ตลกห่าไร ให้แบงค์ร้อยแล้วจะมาบอกแบงค์พันได้ไง" คนขับแท็กซี่เถียงกระต่ายขาเดียว "ในกระเป๋าผมแบงค์พันก็มีอยู่ก่อนแล้วลูกค้าให้มาเมื่อกี๊"
"เฮ้ย เมื่อกี้พี่ยังถามอยู่เลยว่าไม่มีแบงค์ย่อยเหรอ"
"ใครถาม ผมไม่ได้ถามอะไรเลยหูฝาดรึเปล่า" คนขับแท็กซี่ตีหน้าซื่อ

"พวกหนูไม่เมานะพี่ อย่ามาโกงกันนะ" จูนตาปรือ "แล้วถ้าหนูบอกตัวเลขบนแบงค์ได้ล่ะ พี่จะว่ายังไง" จูนท้าทาย "แบงค์ของหนูในกระเป๋าจำเลขได้ทุกใบ"

"ไม่ผิดเลยสักตัวนะ ตัวเดียวก็ไม่ได้" คนขับแท็กซี่ยังไม่ยอมแพ้
"แต่ถ้าบอกถูกหมดหนูแจ้งตำรวจจับพี่ข้อหาฉ้อโกงเอาผิดให้ถึงที่สุดเลยนะ บอกไว้ก่อน" จูนสู้กลับเถียงลิ้นคับปาก

"090 5653945" หญิงสาวเน้นน้ำเสียงหนักแน่น
"อีจูน เบอร์โทรศัพท์กู" เฟี้ยตส่ายหัวกระซิบ
"เชี่ย เมาชิบหาย" จูนสูดหายใจลึก "3 3050 0066 221 4"
"นั่นเลขบัตรประชาชนมึง" เฟี้ยตถอนหายใจ

"พวกมึงจะเอามั้ย ยี่สิบเนี่ย" คนขับแท็กซี่ขู่เสียงกร้าวแอบกระชับมีดที่เหน็บไว้ข้างรถ
"ไม่เอาแล้วค่ะ ติ้ปเลย" เฟี้ยตโบกมือตัดบทไม่อยากต่อความยาวสาวความยืดคิดว่ายังไงก็เสียรู้ไปแล้วไม่ได้เงินคืนแน่ๆ

"เซ็งว่ะตั้งพันนึง" กลับขึ้นห้องยัยจูนยังบ่นอุบ เอาจริงๆ เฟี้ยตเองก็ยังไม่มั่นใจว่าที่รับจากเพื่อนมันแบงค์อะไรกันแน่ด้วยซ้ำ คว้าผ้าเช็ดตัวจะอาบน้ำเห็นเพื่อนสาวตัวแสบจัดที่ทางเตรียมตั้งท่าจะไลฟ์สดทั้งที่หลับบนรถมาตลอดทาง

"ไหวเหรอมึง ดึกแล้วนะ"
"เอาตังค์คืนหน่อยได้ซักสี่ห้าร้อยก็ยังดี คืนวันเสาร์ไม่มีดึกหรอก"

เฟี้ยตอาบน้ำเสร็จเหลือบเห็นเพื่อนสาวเปลี่ยนเกาะอกตัวจิ๋วเป็นเสื้อยืดเอวลอยคับติ้วโนบรากับกางเกงออกกำลังกายขาสั้นจุ๊ดเผยต้นขาขาวอวบแน่น สองจุกนูนทะลุเสื้อยืดเนื้อบาง ผู้เข้าชมเพิ่มจำนวนอย่างรวดเร็วยิ่งกว่าน้ำหลาก

เสียงสัญญาณโทรศัพท์ดังขึ้นแต่เพื่อนสาวไม่สนใจ "ฮัลโหล จูนอาบน้ำอยู่ค่ะเฟี้ยตรับสายแทน ใครพูดคะ"

"บอกไอ้จูนว่าอย่าเขี่ยหัวนม เดี๋ยวบิน"
"ใครอ่ะ พี่กอล์ฟเหรอ"
"เออ เมารึเปล่าเนี่ยบอกแล้วใช่มั้ยถ้าเมาอย่าไลฟ์ แอดมินแอพมันโทรมาเตือนพี่ให้ช่วยบอกไอ้จูนว่าอย่าเขี่ย มันหมิ่นเหม่มากแอพกำลังโดนเพ่งเล็งอยู่เค้ากลัวจะเดือดร้อน แค่ไม่ใส่ยกทรงก็เต็มกลืนแล้ว"

"จูน พี่กอล์ฟโทรมาบอกว่าระวังบิน" เฟี้ยตเตือนเพื่อนสาว
"จะเอาเฟอร์รารี" จูนตอบพลางบิดส่ายสะโพกโยกย้ายตามเสียงดนตรีแนวโป๊งชึ่งรีมิกซ์สุดคึกคักปลดปล่อยจริตยั่วยวนขั้นสูงสุด เสียงสัญญาณส่งของขวัญรัวๆ ข้อความส่งมาเชียร์บนหน้าจอเลื่อนเร็วจนอ่านแทบไม่ทัน ช่วงดีกๆ แบบนี้พวกฝรั่งทางยุโรปมันตื่นกันแล้ว

"ซื้ดsss.. อ่าห์.. อื้มมมม mmm"
"ไอ้จูน พี่กอล์ฟบอกอย่าเขี่ยหัวนม" เฟี้ยตเตือน

"โอย เสียว เงี่ยน เงี่ยนจังค่ะพี่ขาขอของขวัญหน่อยสิ น้องจูนเสียวจังเลยค่ะ เอาให้เสร็จไปเลยนะ" สาวจูนออดอ้อนขอรางวัลหลับตาพริ้มแลบลิ้นเลียริมฝีปากอวบอิ่ม ยิ่งเตือนเหมือนยิ่งยุ ยัยจูนนั่งคุกเข่าแอ่นปลายนิ้วบดเขี่ยหัวนมตัวเองอีกมือคลึงเคล้นที่หว่างขา "อืมมม โอยย ไม่ได้ใส่เกงในนะเสียวมากเลยอ่ะ" ลีลาออดอ้อนถึงใจเฟอร์รารีของขวัญชิ้นใหญ่จะมาแล้ว! ฉับพลันทุกสิ่งอย่างหยุดสงบนิ่ง หน้าจอแสดงป๊อปอัพกรอบข้อความภาษาอังกฤษ

"อะไรวะ" เฟี้ยตก้มเป่าผมกับพัดลมถามเพื่อนสาวที่กำลังนิ่งอึ้ง
"แม่ง บินว่ะ โดนแบนด้วยเดือนนึง" สาวจูนตอบเสียงสลด

"กูว่าแล้ว ว่าวร่วงกันเป็แถว"

---

ผู้เขียน: ตั้งใจว่าจะเขียนนิยายขาย ซ่อนข้อความนิดหน่อยเพื่อขอคำติชมแนะนำอันเป็นประโยชน์ในการเขียนตอนต่อๆ ไป ขอบคุณครับ

 

ฝีมือแบบมืออาชีพเลยครับ

นักศึกษา น่าศึกษา อยากรู้จังว่าเรื่องราวจะไปทางไหน 

เรื่องวุ่นๆของนักศึกษา น่าติดตามครับ

เริ่มเรื่องน่าสนใจดีครับ
สาวๆนักเที่ยว อ่อยโชว์

ประสบการณ์นักศึกษากลุ่มนี้น่าจะไม่ธรรมดาแน่ๆเลยครับ

ทันสมัยแล้วก็สนุกดีครับ มีไลค์ผ่านแอ๊ปด้วย

นึกภาพตาม เลย  นศ.ตอนนี้ 

วัยคะนองแต่ละคนเอาให้สุด

น่าสนใจครับ

 ::HeyHey::นึกถึงสมัยวัยร่นเลยทำได้ทุกอย่าง

เรียลสมชื่อเรื่องเลยครับ

เรื่องวุ่นๆ วัยรุ่นนักศึกษา น่าสนใจครับแนวนี้

วัยรุ่นที่อยากรู้อยากลองแหละช

สนุกดีครับ มีหลายคงตัวละครที่น่าจะปวดหัวร่วมกัน