🧡 XONLY 🧡

ลุงพลจะชิงตัดหน้าไอ้หนุ่มก่อสร้างนั่นไหมนะ

เคสสาว คนใหม่ มาอีกคนและ ลุงสู้ ๆ

ตามต่อครับ

ตัวละครใหม่นี้ จะมาร่วมฮาเล็มลุงด้วยป่าว

ลุงสร้างเรื่องตลอด555

ภารกิจช่วยน้องทรายออกจากพ่อเลี้บงมาแล้ว...

หน้าที่ลูกเขยต้องปกป้องแม่ยาย กับเมียน

ลุงทราบจัได้น้องทรายก่อนคนอื่นไหมนะ

เอานังทรายไปอยู่บ้านด้วยเลยจะได้จัดทุกวันเลย55

สงสารน้องอีฟจะสอบผ่านไหม

ลุงพลของทุกคน

สุดท้ายลุงพลก็จะพูดคำเดิมไปตามคาแรกเตอร์

 

อ้างจาก: nato87 เมื่อ กุมภาพันธ์ 09, 2022, 09:32:00 หลังเที่ยง
พูดคุยก่อนอ่าน : มาอย่างไวครับ ชอบละซิ ตอนนี้ผมบอกก่อนเลยว่า ผมแกล้งน้องอีฟหนักมากครับ จริง ๆ ผมก็รักน้องเค้านะครับ แต่ทำไงได้ละ น้องเค้าดันมาเป็นนางเอกในนิยายเสียวของผมเอง ช่วยไม่ได้ (นิสัยไม่ดี) 55555+

ก็...ไม่มีฉากเลิฟซีนอะไรทั้งนั้นในตอนนี้ครับ เป็นการปูเนื้อเรื่องในส่วนของครูเบสท์ ที่จะต้องไปปะทะกับหมอพลอย ตอนแรกผมตั้งใจจะเขียนใส่ในตอนนี้ แต่มันยาวไป เลยขอตัดไปตอนหน้าก็แล้วกัน แล้วก็ปูเนื้อเรื่องในส่วนของน้องทราย ในตอนนี้ แม่ของเธออย่าง ป้าแต๋ว ได้พาหนุ่มจากไซด์ก่อสร้างอย่างเจ้าเท่ห์ ที่เป็นผัวใหม่มาอยู่ด้วย

จะมีเรื่องบันเทิ๊ง บันเทิงเกิดขึ้้นแน่ใน ในส่วนเส้นเรื่องของน้องทราย เราจะได้เห็นอะไรสนุก ๆ กันอย่างแน่นอน และตามมาด้วยเส้นเรื่องของครูเบสท์และหมอพลอย ที่ทุกคนจะได้เห็นความแตกต่างของสองสาวได้ชัดขึ้น

ทีมครูเบสท์ ผมขอแสดงความดีใจล่วงหน้า เพราะในตอนต่อไป เธอจะเริ่มฉายแววโดดเด่นมากขึ่น ส่วนทีมหมอพลอย อย่าเสียใจไปเลยครับ เธอมีบทเด่นเยอะแล้ว ให้ครูเบสท์ได้เกิดบ้างนะ 55555+



อ้อ!!! พูดมาซะยาว ตอนนี้ ผมมีสองตัวละครมาแนะนำ คนแรกผมเคยเกริ่น ๆ ไว้แล้ว ก็คือ น้องหยก เยาวเรศ นักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่หนึ่ง เธอเป็นรุ่นเดียวกับนาถลดา อรัญญา และเดือนดารา นะครับ เป็นตัวละครเสริมที่ผมสร้างเอาไว้สแตนบายเตรียมไว้สำหรับอนาคต



และอีกคนคือเจ้าเท่ห์ ทรัพย์ทวี ตัวละครใหม่ ที่จะมาสร้างสีสันให้เรื่องราวของเกมรักฯ สนุกเข้มข้นยิ่งขึ้นไปครับ

#####################

ความเดิมจากตอนที่แล้ว


//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=255752.0

หลังจากขึ้นลิฟต์ อรัญญาในชุดนักศึกษาก็เดินเข้าไปภายในห้องด้วยสภาพอิดโรย เพราะเสียงเปิดประตูดัง เดือนดาราที่กำลังนอนอยู่ก็เลยตื่นและเอื้อมมือเปิดสวิตซ์โคมไฟข้างเตียง

"อือออ...กี่โมงแล้วเนี่ย?" หมวยสาวอยู่ในสภาพงัวเงีย "ไปไหนมาเหรออีฟ?"

"เราไปทำธุระข้างนอกน่ะ" อรัญญาโกหก "หมวยนอนต่อเถอะ นี่พึ่งจะ หกโมงเช้าเอง เดี๋ยวสัก 9 โมง เราค่อยออกไปสอบพร้อมกันนะ"

"อืออ!!!" เดือนดาราในชุดนอนสีพาสเทลลุกขึ้นมานั่งแล้วบิดขี้เกียจ "เดี๋ยวเราต้องรีบออกไปก่อน พอดีเราก็ต้องออกไปทำธุระเหมือนกัน"

"ธุระอะไรของหมวยเหรอ?" สาวอีฟถามกลับไป

"แล้วธุระของอีฟละ มันสำคัญถึงขนาดอีฟต้องหายไปทั้งคืนเลยเหรอ?" หมวยสาวย้อนกลับ

"นี่หมวย เราไม่อยากทะเลาะกับหมวยนะ" นางงามมิตรภาพรีบตัดบท "เอาเป็นว่าแล้วแต่หมวยก็แล้วกันนะ เราไม่ยุ่งแล้ว"

"แล้วไปทำอะไรมา ถึงเดินเหมือนคนเจ็บขาแบบนั้น?" เดือนดาราสังเกตเห็นความผิดปกติของเพื่อนรัก "ใครทำอะไรอีฟ? ไปหาหมอไหม?"

"เราไม่เป็นไร แค่เพลีย ๆ นิดหน่อยน่ะ" อรัญญาตอบ "เดี๋ยวเราจะขอนอนสักงีบก็แล้วกัน..."

เดือนดาราร่นคิ้วมองเพื่อรักด้วยท่าทางสงสัย ว่าเธอหายไปไหนมาตลอดทั้งคืน แต่เพราะความง่วง สุดท้ายหมวยสาวก็เลยทิ้งตัวนอนพักเอาแรงอีกสักหน่อย

ส่วนอรัญญา ก็ต้องฝืนสังขารเดินไปเปิดสวิตซ์ไฟฝั่งเตียงตอนของตัวเอง ก่อนค่อย ๆ ย่องไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับไปเป็นชุดนอน โดยเอาชุดนักศึกษาแขวนเก็บไว้ในตู้เสื้อผ้า  เพื่อพักผ่อนเก็บแรงต่ออีกสักหน่อย โดยหวังว่าอะไรมันจะดีขึ้น



"อูยยย..." หลังจากเปลี่ยนชุดนอนเสร็จแล้ว อรัญญาก็ค่อย ๆ ย่องกลับไปที่เตียงนอน เดือนดาราที่ยังไม่หลับ ก็แอบลืมตาดูท่าทางผิดปกติของเพื่อนรัก สาวน้อยจากนนท์บุรีรู้สึกว่าท่าทางแบบนี้มันคล้ายกับตอนที่เธอแอบไปแซ่บกับลุงพลข้างนอก

"อย่าลืมปิดไฟก็แล้วกัน..." แต่เพราะขี้เกียจจะถามเซ้าซี้ต่อ เดือนดาราเลยไม่ได้พูดอะไรมาก หมวยสาวเอาผ้าห่มปิดหน้าแล้วนอนหลับต่อ ก่อนที่บรรยากาศภายในห้องก็กลับเข้าสู่ความเงียบ

ด้วยความเจ็บก้น อรัญญาเลยต้องนอนคว่ำ นางงามมิตรภาพนึกโกรธลุงพลอยู่ไม่น้อย ที่ข่มเหงรังแกจนทำให้ร่างกายของเธอต้องบอบช้ำได้ถึงขนาดนี้ เอาไว้ถ้าหายเมื่อไร เธอจะต้องพูดอะไรสักอย่างกับลุงพลเป็นการเตือนบ้างแล้ว

"โอยยยย...." นางงามมิตรภาพร้องครางออกมาเบา ๆ ด้วยความเจ็บแสบตรงรูก้น ทำเอาเดือนดาราลืมตาขึ้นมาด้วยความสงสัย

"ไปทำอะไรมา ถึงร้องแบบนั้น..." เดือนดาราคิดในใจ "ไม่ใช่ว่าแอบไปแซ่บกับลุงพลหรอกนะ ไม่หรอก อีฟไม่ใช่คนแบบนั้น ไม่มีทาง"

แล้วทั้งคู่ก็เผลอหลับไปในช่วงหกโมงเช้า เดือนดาราตั้งใจว่าจะรีบตื่นเพื่ออาบน้ำแต่งตัวแล้วแวะไปหาลุงพลที่โรงอาหารสักหน่อย ส่วนอรัญญา ก็ตั้งใจว่าจะตื่นเลทกว่าเพื่อนเพื่อเก็บแรงเอาไว้สอบในช่วงสิบโมงเช้าที่จะถึงนี้

......................

"ติ๊ด!!! ติ๊ด!!! ติ๊ด!! ติ๊ด!!!"

"อือออ!!! รู้แล้ว!!! ตื่นแล้ว!!" เดือนดาราลืมตาตื่นขึ้นมาในช่วงแปดโมงเช้า เด็กสาวลุกขึ้นแล้วบิดขี้เกียจไปมา ก่อนหันไปมองเพื่อนรักอย่างอรัญญาที่นอนคว่ำร่างหลับเป็นตาย

"คร๊อกกกกก!!!! ฟี่!!!!!!!! คร๊อกกกกก!!!!! ฟี่!!!" ถึงแม้จะเป็นสาวเรียบร้อย แต่เวลานอน อรัญญาก็เผลอกรนตามปกติของมนุษย์ปุถุชนทั่วไป ทำเอาเดือนดาราถึงกับยิ้มขำ

"น่าอัดคลิปเก็บไว้แกล้งแหะ!!!" ยัยหมวยคิดในใจ แต่เธอก็ทำได้เพียงแค่คิด ไม่ได้คิดจะทำจริง เพราะสงสารเพื่อน "โอ้ยยยย!!! ไปอาบน้ำแต่งตัวดีกว่า!!"
เดือนดาราหยิบผ้าขนหนูเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจัดแจงเปลื้องผ้า ยืนเปลือยกายอาบน้ำกับฝักบัว หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว สาวน้อยก็หยิบผ้าขนหนูมาเช็ดและพันตัวแล้วเดินออกมา



หมวยสาวหยิบไดร์ขึ้นมาเปิดสวิตซ์แล้วเป่าผมให้แห้ง ในจังหวะนั้น อรัญญาที่หลับอยู่ก็ยกหมอนขึ้น แล้วเอาศีรษะแทรกเข้าไปแล้วกดทับด้วยหมอนเพราะความหนวกหู

"ตกลงจะไปหาข้าวกินพร้อมกันไหมอีฟ?" เดือนดาราที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง กดปิดสวิตซ์ไดร์เป่าผม เพื่อถามเพื่อนรักที่ยังนอนอยู่ "เผื่อจะได้ติวหนังสืออีกรอบก่อนสอบ"

"อือออ...ไปก่อนเลยหมวย" อรัญญาตอบด้วยน้ำเสียงงัวเงีย "ขออีฟนอนต่ออีกหน่อยเถอะ"

"ก็ได้..." หมวยสาวหันหน้ากลับไป "แล้วเจอกันที่ห้องสอบนะ"

ว่าแล้วเดือนดาราก็ใช้ไดร์เป่าผมจนแห้ง ก่อนที่เด็กสาวจะเริ่มแต่งชุดนักศึกษา และเริ่มแต่งหน้าทาปากตามประสาคนรักสวยรักงาม

หมวยสาวนั่งแต่งหน้า ทารองพื้น ใช้อายไลเนอร์ขึ้นมาเขียนขอบตา หยิบเอาลิปสติกสีแดงทาปาก แล้วเช็คสภาพผมเผ้า จนคิดว่าสวยแล้ว ถ้าลุงพลได้เจอเธอจะต้องชอบแน่ ว่าแล้วหมวยสาวก็เดินหยิบกระเป๋าสะพายแล้วเดินออกจากห้องไป โดยไม่ได้หันไปร่ำลาอรัญญาที่ยังนอนหลับอยู่

......................

"อ่าว? ร้านปิดเหรอ?" หลังจากเดินทางไปที่โรงอาหาร เดือนดาราก็ต้องผิดหวัง เมื่อร้านขายน้ำเต้าหู้ของลุงพลปิด "อะไรของลุงแกเนี่ย? เปิด ๆ ปิด ๆ แบบนี้!!!"

หมวยสาวดูหงุดหงิดไม่น้อย เพราะหวังจะมาอุดหนุนน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋ร้านลุงพลสักหน่อย แล้วในจังหวะนั้นเอง นาถลดาในชุดนักศึกษาก็ปรากฏตัวขึ้นมาจากด้านหลัง

"ไง? หมวย" นาถลดาเอ่ยปากทักทายเพื่อนร่วมคณะ "มาหาลุงพลเหรอ?"

"แล้วมันเรื่องอะไรของแกด้วย? นาถ?" เดือนดาราหันไปมองนาถลดาด้วยสายตาหวาดระแวง เนื่องจากก่อนหน้านั้น หมวยสาวเคยร่วมมือกับพี่อุ๊ และยัยอีฟ ลากยัยนาถเข้าห้องมาตบ แล้วจับแก้ผ้าถ่ายรูปประจาน



"ก็ถามดู ผิดเหรอ?" สาวนุ้ยจอมปั่นทำเสียงสูง "ลุงพลนี่เสน่ห์แรงเนอะ มีแต่เด็กพยาบาลมาชอบแก จะว่าไปมันก็แปลกดีเนอะ นักเรียนพยาบาลสวย ๆ น่ารักอย่างพวกเรา ก็น่าจะไปชอบกับหนุ่ม ๆ รุ่นราวคราวเดียวกัน หล่อกว่า รวยกว่า แต่ดันมาชอบคนแก่อย่างลุงพลซะงั้น"

"เลิกพูดจาประชดประชันเหอะ!!" หมวยสาวถามด้วยสีหน้าไม่พอใจ ต้องการอะไรก็ว่ามา..."

"แหม!!! พูดแทงใจดำละซิ!!!" นาถลดายิ้มเยาะ "แล้วนี่ยัยอีฟไม่ได้ตามมาด้วยเหรอ? มีประเด็นอะไรกันหรือเปล่า? ห๊ะ?"

"มันเรื่องอะไรของแกด้วยนาถ?" หมวยสาวถาม

"เห้อ!!! หมวยนี่ช่างไม่รู้อะไรซะเลย!!!" สาวนุ้ยส่ายหน้า "ก็เมื่อคืน ยัยอีฟแอบไปข้างนอกกับลุงพล พึ่งกลับมาที่ห้องตอนหกโมงเช้า หมวยไม่รู้เรื่องนี้จริง ๆ เหรอ?"

"พูดเรื่องอะไร?" เดือนดาราร่นคิ้ว "อย่ามาโกหกเลย คนอย่างอีฟน่ะ..."

"คนอย่างอีฟแล้วไงจ๊ะ!!! คุณเพื่อน!!" นาถลดาเชิดหน้ามองเดือนดาราผู้ไม่รู้อะไร "บอกให้เอาบุญนะหมวย เห็นงิ๋ม ๆ ติ๋ม ๆ แบบนั้น แต่แอบแซ่บกับลุงพลเงียบ ๆ นะ เราแค่อยากเตือนหมวย ในฐานะเพื่อน และในฐานะเมีย...ของลุงพล"

"พูดจาอะไร ระวังปากด้วยนะ!!" หมวยสาวจากนนท์บุรีออกปากเตือน "อย่าหาว่าไม่เตือน!!!"

"หมวยเองก็ตั้งใจแอบมาหาลุงพลใช่ป่ะละ?" สาวนุ้ยยิ้ม "อย่ามาโกหกกันเลย เรารู้ เอาเป็นว่ายังไงก็บอกความจริงแล้วนะ คุมความประพฤติเพื่อนให้ดีหน่อย ว่าใครมาก่อน และมาหลัง!!!"

แล้วนาถลดาก็เดินจากไป ทิ้งให้เดือนดารายืนหัวเสียอยู่ตรงนั้นเพียงคนเดียว

"ยัยตัวแสบ!!" หมวยสาวบ่นอุบ ก่อนตัดสินใจลืมหัวข้อการสนทนาทั้งหมด แล้วเดินไปซื้อกับข้าวกินเพื่อนั่งอ่านหนังสือทบทวนก่อนเข้าสอบในช่วง 10 โมงเช้าต่อ
......................

ตัดมาที่ฝั่งของอรัญญา นางงามมิตรภาพประจำวิทยาลัยพยาบาลตั้งปลุกเอาไว้ตอน 8 โมงครึ่ง เมื่อได้ยินเสียงนาฬิกาตั้งปุกจากสมาร์ทโฟน สาวน้อยก็ค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาในสภาพที่ยังอ่อนเพลีย

"โอ้ยยยย...จะไปสอบไหวไม่เนี่ย!!!" สาวอีฟบ่นกับตัวเอง "ครั่นเนื้อครั่นตัวไปหมด เจ็บก้น!!! ลุงพลนะลุงพล!!!"

อรัญญาต้องค่อย ๆ ลุกขึ้นอย่างยากลำบาก สาวน้อยเดินขาถ่างไปหยิบผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย เพื่อแต่งตัวเตรียมไปสอบในช่วงสิบโมง

ด้วยสภาพที่อิดโรย เลยทำให้อีฟต้องใช้เวลาทำธุระส่วนตัวนานพอสมควร กว่าจะแต่งตัวเสร็จก็เป็นเวลาเกือบ 9 โมงครึ่งแล้ว สาวน้อยไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากฝืนสังขารไปสอบไฟนอลในช่วงสิบโมงเช้าให้ได้

กว่าจะเดินไปถึงอาคารสอบ อรัญญาก็ต้องยืนต่อแถวกับเพื่อน ๆ ร่วมคณะ นาฬิกาที่แขวนอยู่ตรงเพดานหน้าห้องโถงลิฟต์บอกเวลา 9.50 นาที โอเค ยังมีเวลา นางงามมิตรภาพถึงเป่าปากด้วยความโล่งใจ

พอประตูลิฟต์เปิด เด็กสาวก็ต้องฝืนตัวเองรีบเดินเข้าไปในลิฟต์ แล้วทีนี้ เพื่อนนักศึกษาข้างหลังที่รีบก็ดันเข้ามา จนกระแทกกับก้นของเธอ อรัญญาถึงกับร้องโอ้ย จนคนในลิฟต์ต้องหันมามองเธอ

"โอ้ยยยย!!! เจ็บบบบ!!!"



(หยก เยาวเรศ : นักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่หนึ่ง ตัวละครใหม่!!!)


"อุ้ยยย!!! โทษทีจ๊ะอีฟ!! พอดีเรารีบ!!!" ทีแท้เพื่อนร่วมคณะคนนั้นก็คือ หยก เยาวเรศ หมวยสาวหน้าตาจิ้มลิ้มจากจังหวัดกาญจนบุรี เธอเป็นนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่หนึ่ง และเป็นน้องรหัสของพี่อุ๊ หทัยรัตน์ อีกด้วย

"ไม่เป็นไรจ๊ะหยก..." อรัญญาตอบด้วยใบหน้าซีดเซียว

"ไปทำอะไรมาเนี่ย? ทำไมหน้าซีดจัง?" เยาวเรศร่นคิ้วด้วยความสงสัย "ไม่สบายเหรอ?

"นิดหน่อย..." นางงามมิตรภาพตอบ

"อ่านหนังสือมาดีแล้วใช่ไหม?" แล้วสาวหยกก็ถือโอกาสชวนคุยในลิฟต์ "เราว่าอีฟเก่งอยู่แล้ว อีฟต้องได้ทอปแน่นอน"

"อือออ..." จะมาชวนคุยอะไรตอนนี้!!! อรัญญาบ่น

"แล้วยัยหมวยละ?" เยาวเรศถามต่อ "ไม่ได้มาด้วยกันเหรอ?"

"ยัยหมวยล่วงหน้าไปก่อนแล้ว" อรัญญาตอบ

"ทำไมละ? ทะเลาะกันหรือเปล่า?" ก็ยังจะถามเซ้าซี้ต่อไป สำหรับ เยาวเรศ

"ไม่ได้มีอะไร!! หยก!!! เราขออยู่นิ่ง ๆ ทำสมาธิหน่อยได้ไหม!!??" อรัญญาเริ่มทนความเซ้าซี้ของเพื่อนร่วมคณะไม่ไหว "สอบเสร็จค่อยมาคุยกันอีกทีนะ!! เกรงใจคนอื่นหน่อย!!!"

"เป็นอะไรของอีฟเนี่ย?" เยาวเรศร่นคิ้ว "ก็ได้..."

แล้วพอประตูลิฟต์เปิด เหล่าบรรดานักศึกษาพยาบาลทุกช่วงชั้นก็เดินตรงไปที่ห้องสอบ เช่นเดียวกับอรัญญาและเยาวเรศ ที่สอบห้องเดียวกัน

"เร็ว ๆ จ๊ะสาว ๆ จะสอบแล้วนะ!!!" ภัคจิรา ที่เป็นอาจารย์คุมสอบตะโกนบอกนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่หนึ่ง ที่กำลังเดินอยู่ด้านนอกให้รีบเข้ามาในห้องสอบ "อย่าลืมปิดเครื่องมือสื่อสารก่อนเข้าสอบด้วยนะจ๊ะ"

"อีฟ!! เร็ว!!! จะสอบแล้ว!!!" เหล่าบรรดานักศึกษาพยาบาลทุกคนต่างรีบเดินเข้าไปห้องสอบ เช่นเดียว เยาวเรศสะกิดหลังอรัญญา ก่อนรีบเดินไปที่ห้องสอบฃ

แต่เพราะอยู่ในสภาพอิดโรย อรัญญาเลยไม่สามารถเดินได้เร็วกว่านี้ นักศึกษาพยาบาลทุกคนเข้าห้องสอบกันหมด เหลือเพียงแค่อีฟ ที่เดินเหมือนเต่าคลาน อยู่ด้านนอกเพียงคนเดียว

"อีฟ? เราเป็นอะไรของเราเนี่ย?" ด้วยความเป็นห่วงลูกศิษย์ ครูเบสท์เลยเดินตรงเข้าไปหาลูกศิษย์ พร้อมกับเอามือแตะหน้าผากเพื่อวัดไข้ "ตายละ!!! ตัวร้อนจี๋เลย!!!! ไปทำอะไรมาห๊ะเรา!!!"

"หนู...เอ่อ..." อรัญญาไม่รู้จะตอบว่าอะไรดี "ค่ะครู หนูไม่ค่อยสบาย แต่หนูยังสอบได้ค่ะ"

"อืม..." ครูเบสท์มองลูกศิษย์ด้วยความเป็นห่วง นี่ถ้าเป็นคาบเรียน เธอคงจะไล่ให้ลูกศิษย์ไปนอนพักที่ห้องพยาบาลแล้ว แต่นี่มันไม่ใช่ นี่คือการสอบไฟนอล ที่นักศึกษาพยาบาลคนไหนก็จะขาดสอบไม่ได้ "มา ค่อย ๆ เดินนะ"



"ไม่เป็นไรค่ะครู..." สาวอีฟปฏิเสธ "หนูเดินไหวค่ะ"

"เอาแบบนั้นก็ได้..." เมื่อลูกศิษย์คนนี้บอกว่าไหว ภัคจิราเลยทำได้เพียงแค่เดินประคองเอาไว้ด้วยความเป็นห่วง ในใจของอาจารย์สาวก็คิดว่า อรัญญาไปทำอะไรมาถึงได้ป่วยได้ถูกวันพอดี

แล้วสุดท้าย อรัญญาก็ฝืนสังขารเข้าห้องสอบได้ โดยที่ไม่ลืมปิดเครื่องมือสื่อสาร เพื่อน ๆ ทุกคนที่นั่งรออยู่ในห้องต่างหันมามองนางงามมิตรภาพเป็นทางเดียวกัน ทุกคนต่างคิดเหมือนกันว่า ยัยอีฟเป็นอะไรของมัน

"หมวย!!!! หมวย!!!" เยาวเรศที่นั่งอยู่ใกล้กับเดือนดารามากที่สุด เอ่ยปากถามด้วยความสงสัย "ยัยอีฟไม่สบายเหรอ?"

"อือ สงสัย..." เดือนดารานั่งควงปากกามองเพื่อนรักที่กำลังเดินเข้าไปนั่งประจำที่อย่างช้า ๆ

ส่วนนาถลดา ก็นั่งมองค้อนด้วยความเคือง เพราะรู้ว่าเมื่อคืน ลุงพลพาน้องอีฟไปแอบแซ่บกันข้างนอก

"เอาแล้วหล่าว..." สาวนุ้ยบ่นในใจ "เฒ่านี่เอิดหนัดนิ ทำยัยอีฟตูดบานเหม็ด ชอบแต่เรื่องเปรต ๆ จิงแอ๊ะ..." (ภาษาใต้ : เอาอีกแล้ว ตาเฒ่านี่ชักเอาใหญ่ละ ทำยัยอีฟตูดบานหมด ชอบแต่เรื่องลามกจกเปรตจริง ๆ)

พอนักศึกษาพยาบาลทุกคนนั่งประจำที่ ภัคจิราในฐานะอาจารย์คุมสอบ ก็เดินไปหยิบชีตข้อสอบแจกให้กับนักศึกษาทุกคนที่นั่งประจำที่

"ข้อสอบวิชาจิตวิทยาพัฒนาการ PSI069 เป็นข้อสอบแบบอัตนัยหรือข้อเขียน แบ่งเป็นข้อสอบสองชุดคือ A และ B ทุกคนมีเวลาสอบ 2 ชั่วโมงครึ่ง เพราะฉะนั้น ใจเย็น ๆ มีสติ ๆ ใช้เวลาให้คุ้มค่าที่สุด ขอให้โชคดีค่ะนักศึกษาพยาบาลทุกคน"

แล้วภัคจิราก็เดินแจกชีทข้อสอบให้นักศึกษาพยาบาลทุกคน จนมาถึงรายของน้องอีฟ ที่นั่งเหงื่อแตกเพราะความเจ็บก้น

"ไหวไหมเรา?" ครูเบสท์เอ่ยปากถามอรัญญาที่นั่งเหงื่อซึม

"ไม่เป็นไรค่ะครู" อีฟตอบ "หนูไหวค่ะ"

"อืม..." ภัคจิราพยักหน้า มองลูกศิษย์คนนี้ด้วยความเป็นห่วง ก่อนตัดสินใจทำหน้าที่อาจารย์คุมสอบด้วยการเดินแจกชีทข้อสอบให้กับนักศึกษาที่เหลือจนเสร็จ

อาจารย์สาวเดินทอดน่องกลับไปนั่งประจำที่ ก่อนหยิบเอาสมาร์ทโฟนขึ้นมานั่งดูฟีดข่าวบนเฟสบุ๊คฆ่าเวลาไปตามเรื่อง

"อืออ..." ข้อสอบไฟนอลวันนี้ไม่ได้ยากเกินความสามารถของอรัญญาเลย แต่ปัญหาคือ ตอนนี้ในหัวของอรัญญา มันเต็มไปด้วยภาพการย้ำรักของลุงพลเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา

"โอ้ยยย!!! โอ้ยยย!!! โอ้ยยย!!! เบา ๆ หน่อยซิคะลุงพล!!!! เจ็บตูด!!!"

"ตูดน้องอีฟคับมากเลย!!! อูยยย!!!!!"

เสียงร้องครวญครางของเธอและลุงพลเมื่อค่ำคืนตามมาหลอกหลอนนางงามมิตรภาพ ที่กำลังสั่นเทา เนื้อหาตำราเรียนที่อ่านและทบทวนมา ลืมไปจนหมด

"อือออ!!! ตั้งสติ!!! ตั้งสติหน่อยอีฟ!!!" อรัญญาถอนหายใจเสียงดัง จนภัคจิราและเพื่อน ๆ ที่นั่งสอบอยู่หันไปมองเธอด้วยความสงสัย

"อรัญญา? เป็นอะไร?" ภัคจิรารีบวางสมาร์ทโฟนแล้วหันไปถามลูกศิษย์ด้วยความเป็นห่วง "ไหวหรือเปล่า?"

"ไหวค่ะครู" อรัญญาตอบ "หนูแค่ใช้ความคิดนิดหน่อย"

"เหอะ ๆ ๆ" เสียงหัวเราะเบา ๆ ของนักศึกษาพยาบาลทุกคนดังขึ้นมา จนครูเบสท์ต้องทำหน้าดุ เอามือจุ๊ปาก

"ชูววว!!! เบา ๆ หน่อยค่ะนักศึกษา!!!" อาจารย์เบสท์ออกโรงเตือน "เรากำลังสอบไฟนอลอยู่นะ ตั้งสติหน่อยค่ะ!!!"

......................

"นอนอีกหน่อยดีกว่า เดี๋ยวค่อยไปหาข้าวกินร้านนังแต๋ว"

ตัดมาที่ช่วงเวลาก่อนหน้า ในฝั่งของลุงพล ผู้เป็นตัวการของเรื่องราวทั้งหมด หลังจากขับรถกระบะพาน้องอีฟไปส่งที่วิทยาลัยพยาบาลเสร็จแล้ว แกเลยถือโอกาสหยุดพักผ่อนอีกวัน เนื่องจากเมื่อคืนจัดหนักน้องอีฟ เลยหาเรื่องหยุดพักสักวัน

ตาเฒ่าหลับไปจนถึงช่วงเที่ยง ลุงพลก็ตื่นขึ้นมา อาบน้ำแปรงฟัน แต่งตัว แล้วขับมอเตอร์ไซค์ไปหาข้าวกินที่ร้านนังตวงตามปกติ

"สวัสดี เอาไรครับลุง?" พอไปถึง ลุงพลก็ต้องแปลกใจ เมื่อเห็นชายฉกรรจ์อายุราว ๆ สามสิบต้น ๆ กำลังยืนคู่กับตวงพร คนเดียวกันที่แกเห็นว่าเอาถุงขยะสีดำมาทิ้งหน้าบ้านเมื่อช่วงเช้ามืด ขณะกำลังขับรถกระบะพาน้องอีฟไปส่งที่วิทยาลัยพยาบาล

"เอ็งเป็นใครวะไอ้หนุ่ม? ญาตินังแต๋วเหรอ? ข้าไม่เคยเห็นหน้า?" ลุงพลถาม

"พี่พลมาก็ดีแล้ว" ยังไม่ทันที่เจ้าหนุ่มคนนั้นจะตอบอะไร เจ้าของร้านก็ปรากฏตัวขึ้นมา ตวงพรยิ้มแย้มร่าเริงผิดปกติ "แนะนำตัวเลยแล้วกัน นี่น้องเท่ห์ ผัว เอ้ย!!! แฟนใหม่แต๋วจ๊ะ พอดีเรารู้จักกันมานานแล้ว ก็เลยคบหาดูใจ แต๋วเห็นว่าเท่ห์เค้าเป็นงานเป็นการ ก็เลยพามาอยู่ด้วยกันนี่แหละจ๊ะ"

ลุงพลรู้สึกไม่ถูกชะตากับเจ้าหนุ่มเท่ห์คนนี้เลยแม้แต่น้อย ว่าแล้วก็นึกถึงคำพูดของนังทราย ที่บ่นว่าแม่ของเธอไปติดผู้ชายที่ไซต์ก่อสร้าง ที่มักแวะมาเหมาซื้อข้าวกล่องร้านเธอไปกิน



"นังทราย!!!! นังทราย!!!! ลุงพลมา!!! มาตักน้ำตักท่าให้ลุงพลหน่อยเร็ว!!!!" ตวงพรตะโกนสั่งลูกสาวที่กำลังนั่งล้างจานอยู่หลังบ้าน

"จ๊าแม่ เดี๋ยวออกไป!!!" ฉัตรพรตะโกนกลับมา

หลังจากล้างจานเสร็จ ฉัตรพรในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นก็เดินไปตักน้ำแข็งและหยิบน้ำอัดลมในตู้เย็นมาเสิร์ฟให้ลุงพลที่กำลังนั่งกินข้าว ลุงพลรับรู้ในทันทีว่าตอนนี้ นังทรายหลานรักกำลังมีปัญหา

เพราะสายตาของไอ้เท่ห์ เด็กก่อสร้าง มันแอบชำเลืองมองนังทรายตาเป็นมัน ลุงพลรู้ดีว่าตอนนี้ สถานการณ์ภายในบ้านของหลานทรายดูไม่ค่อยดีเอาเสียเลย

"ไอ้หนุ่มคนนี้ชักยังไง ๆ ละ..." ลุงพลสงสัยว่า ไอ้เท่ห์กำลังจะเคลมทั้งแม่และลูกเลยทีเดียว ในฐานะที่รู้จักกับนังทราย เห็นนังทรายเหมือนลูกเหมือนหลาน ลุงพลเองก็รู้สึกไม่สบายใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น

...ดูเหมือนว่าสถานการณ์ร้านขายข้าวแกงของตวงพรชักมีกลิ่นไม่ดีซะแล้ว ไอ้หนุ่มเท่ห์จากไซด์ก่อสร้างคนนี้ ดูจิต ๆ ยังไงไม่รู้ เห็นทีลุงพลจะต้องทำอะไรสักอย่างซะแล้ว


โปรดติดตามตอนต่อไป...

สงสารน้องอีฟ โดนลุงพลทำเสียคนเลย

 ::Oops::ลุงพลเจ้าเสหน์

อ้างจาก: nato87 เมื่อ กุมภาพันธ์ 09, 2022, 09:32:00 หลังเที่ยง
พูดคุยก่อนอ่าน : มาอย่างไวครับ ชอบละซิ ตอนนี้ผมบอกก่อนเลยว่า ผมแกล้งน้องอีฟหนักมากครับ จริง ๆ ผมก็รักน้องเค้านะครับ แต่ทำไงได้ละ น้องเค้าดันมาเป็นนางเอกในนิยายเสียวของผมเอง ช่วยไม่ได้ (นิสัยไม่ดี) 55555+

ก็...ไม่มีฉากเลิฟซีนอะไรทั้งนั้นในตอนนี้ครับ เป็นการปูเนื้อเรื่องในส่วนของครูเบสท์ ที่จะต้องไปปะทะกับหมอพลอย ตอนแรกผมตั้งใจจะเขียนใส่ในตอนนี้ แต่มันยาวไป เลยขอตัดไปตอนหน้าก็แล้วกัน แล้วก็ปูเนื้อเรื่องในส่วนของน้องทราย ในตอนนี้ แม่ของเธออย่าง ป้าแต๋ว ได้พาหนุ่มจากไซด์ก่อสร้างอย่างเจ้าเท่ห์ ที่เป็นผัวใหม่มาอยู่ด้วย

จะมีเรื่องบันเทิ๊ง บันเทิงเกิดขึ้้นแน่ใน ในส่วนเส้นเรื่องของน้องทราย เราจะได้เห็นอะไรสนุก ๆ กันอย่างแน่นอน และตามมาด้วยเส้นเรื่องของครูเบสท์และหมอพลอย ที่ทุกคนจะได้เห็นความแตกต่างของสองสาวได้ชัดขึ้น

ทีมครูเบสท์ ผมขอแสดงความดีใจล่วงหน้า เพราะในตอนต่อไป เธอจะเริ่มฉายแววโดดเด่นมากขึ่น ส่วนทีมหมอพลอย อย่าเสียใจไปเลยครับ เธอมีบทเด่นเยอะแล้ว ให้ครูเบสท์ได้เกิดบ้างนะ 55555+



อ้อ!!! พูดมาซะยาว ตอนนี้ ผมมีสองตัวละครมาแนะนำ คนแรกผมเคยเกริ่น ๆ ไว้แล้ว ก็คือ น้องหยก เยาวเรศ นักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่หนึ่ง เธอเป็นรุ่นเดียวกับนาถลดา อรัญญา และเดือนดารา นะครับ เป็นตัวละครเสริมที่ผมสร้างเอาไว้สแตนบายเตรียมไว้สำหรับอนาคต



และอีกคนคือเจ้าเท่ห์ ทรัพย์ทวี ตัวละครใหม่ ที่จะมาสร้างสีสันให้เรื่องราวของเกมรักฯ สนุกเข้มข้นยิ่งขึ้นไปครับ

#####################

ความเดิมจากตอนที่แล้ว


//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=255752.0

หลังจากขึ้นลิฟต์ อรัญญาในชุดนักศึกษาก็เดินเข้าไปภายในห้องด้วยสภาพอิดโรย เพราะเสียงเปิดประตูดัง เดือนดาราที่กำลังนอนอยู่ก็เลยตื่นและเอื้อมมือเปิดสวิตซ์โคมไฟข้างเตียง

"อือออ...กี่โมงแล้วเนี่ย?" หมวยสาวอยู่ในสภาพงัวเงีย "ไปไหนมาเหรออีฟ?"

"เราไปทำธุระข้างนอกน่ะ" อรัญญาโกหก "หมวยนอนต่อเถอะ นี่พึ่งจะ หกโมงเช้าเอง เดี๋ยวสัก 9 โมง เราค่อยออกไปสอบพร้อมกันนะ"

"อืออ!!!" เดือนดาราในชุดนอนสีพาสเทลลุกขึ้นมานั่งแล้วบิดขี้เกียจ "เดี๋ยวเราต้องรีบออกไปก่อน พอดีเราก็ต้องออกไปทำธุระเหมือนกัน"

"ธุระอะไรของหมวยเหรอ?" สาวอีฟถามกลับไป

"แล้วธุระของอีฟละ มันสำคัญถึงขนาดอีฟต้องหายไปทั้งคืนเลยเหรอ?" หมวยสาวย้อนกลับ

"นี่หมวย เราไม่อยากทะเลาะกับหมวยนะ" นางงามมิตรภาพรีบตัดบท "เอาเป็นว่าแล้วแต่หมวยก็แล้วกันนะ เราไม่ยุ่งแล้ว"

"แล้วไปทำอะไรมา ถึงเดินเหมือนคนเจ็บขาแบบนั้น?" เดือนดาราสังเกตเห็นความผิดปกติของเพื่อนรัก "ใครทำอะไรอีฟ? ไปหาหมอไหม?"

"เราไม่เป็นไร แค่เพลีย ๆ นิดหน่อยน่ะ" อรัญญาตอบ "เดี๋ยวเราจะขอนอนสักงีบก็แล้วกัน..."

เดือนดาราร่นคิ้วมองเพื่อรักด้วยท่าทางสงสัย ว่าเธอหายไปไหนมาตลอดทั้งคืน แต่เพราะความง่วง สุดท้ายหมวยสาวก็เลยทิ้งตัวนอนพักเอาแรงอีกสักหน่อย

ส่วนอรัญญา ก็ต้องฝืนสังขารเดินไปเปิดสวิตซ์ไฟฝั่งเตียงตอนของตัวเอง ก่อนค่อย ๆ ย่องไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับไปเป็นชุดนอน โดยเอาชุดนักศึกษาแขวนเก็บไว้ในตู้เสื้อผ้า  เพื่อพักผ่อนเก็บแรงต่ออีกสักหน่อย โดยหวังว่าอะไรมันจะดีขึ้น



"อูยยย..." หลังจากเปลี่ยนชุดนอนเสร็จแล้ว อรัญญาก็ค่อย ๆ ย่องกลับไปที่เตียงนอน เดือนดาราที่ยังไม่หลับ ก็แอบลืมตาดูท่าทางผิดปกติของเพื่อนรัก สาวน้อยจากนนท์บุรีรู้สึกว่าท่าทางแบบนี้มันคล้ายกับตอนที่เธอแอบไปแซ่บกับลุงพลข้างนอก

"อย่าลืมปิดไฟก็แล้วกัน..." แต่เพราะขี้เกียจจะถามเซ้าซี้ต่อ เดือนดาราเลยไม่ได้พูดอะไรมาก หมวยสาวเอาผ้าห่มปิดหน้าแล้วนอนหลับต่อ ก่อนที่บรรยากาศภายในห้องก็กลับเข้าสู่ความเงียบ

ด้วยความเจ็บก้น อรัญญาเลยต้องนอนคว่ำ นางงามมิตรภาพนึกโกรธลุงพลอยู่ไม่น้อย ที่ข่มเหงรังแกจนทำให้ร่างกายของเธอต้องบอบช้ำได้ถึงขนาดนี้ เอาไว้ถ้าหายเมื่อไร เธอจะต้องพูดอะไรสักอย่างกับลุงพลเป็นการเตือนบ้างแล้ว

"โอยยยย...." นางงามมิตรภาพร้องครางออกมาเบา ๆ ด้วยความเจ็บแสบตรงรูก้น ทำเอาเดือนดาราลืมตาขึ้นมาด้วยความสงสัย

"ไปทำอะไรมา ถึงร้องแบบนั้น..." เดือนดาราคิดในใจ "ไม่ใช่ว่าแอบไปแซ่บกับลุงพลหรอกนะ ไม่หรอก อีฟไม่ใช่คนแบบนั้น ไม่มีทาง"

แล้วทั้งคู่ก็เผลอหลับไปในช่วงหกโมงเช้า เดือนดาราตั้งใจว่าจะรีบตื่นเพื่ออาบน้ำแต่งตัวแล้วแวะไปหาลุงพลที่โรงอาหารสักหน่อย ส่วนอรัญญา ก็ตั้งใจว่าจะตื่นเลทกว่าเพื่อนเพื่อเก็บแรงเอาไว้สอบในช่วงสิบโมงเช้าที่จะถึงนี้

......................

"ติ๊ด!!! ติ๊ด!!! ติ๊ด!! ติ๊ด!!!"

"อือออ!!! รู้แล้ว!!! ตื่นแล้ว!!" เดือนดาราลืมตาตื่นขึ้นมาในช่วงแปดโมงเช้า เด็กสาวลุกขึ้นแล้วบิดขี้เกียจไปมา ก่อนหันไปมองเพื่อนรักอย่างอรัญญาที่นอนคว่ำร่างหลับเป็นตาย

"คร๊อกกกกก!!!! ฟี่!!!!!!!! คร๊อกกกกก!!!!! ฟี่!!!" ถึงแม้จะเป็นสาวเรียบร้อย แต่เวลานอน อรัญญาก็เผลอกรนตามปกติของมนุษย์ปุถุชนทั่วไป ทำเอาเดือนดาราถึงกับยิ้มขำ

"น่าอัดคลิปเก็บไว้แกล้งแหะ!!!" ยัยหมวยคิดในใจ แต่เธอก็ทำได้เพียงแค่คิด ไม่ได้คิดจะทำจริง เพราะสงสารเพื่อน "โอ้ยยยย!!! ไปอาบน้ำแต่งตัวดีกว่า!!"
เดือนดาราหยิบผ้าขนหนูเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจัดแจงเปลื้องผ้า ยืนเปลือยกายอาบน้ำกับฝักบัว หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว สาวน้อยก็หยิบผ้าขนหนูมาเช็ดและพันตัวแล้วเดินออกมา



หมวยสาวหยิบไดร์ขึ้นมาเปิดสวิตซ์แล้วเป่าผมให้แห้ง ในจังหวะนั้น อรัญญาที่หลับอยู่ก็ยกหมอนขึ้น แล้วเอาศีรษะแทรกเข้าไปแล้วกดทับด้วยหมอนเพราะความหนวกหู

"ตกลงจะไปหาข้าวกินพร้อมกันไหมอีฟ?" เดือนดาราที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง กดปิดสวิตซ์ไดร์เป่าผม เพื่อถามเพื่อนรักที่ยังนอนอยู่ "เผื่อจะได้ติวหนังสืออีกรอบก่อนสอบ"

"อือออ...ไปก่อนเลยหมวย" อรัญญาตอบด้วยน้ำเสียงงัวเงีย "ขออีฟนอนต่ออีกหน่อยเถอะ"

"ก็ได้..." หมวยสาวหันหน้ากลับไป "แล้วเจอกันที่ห้องสอบนะ"

ว่าแล้วเดือนดาราก็ใช้ไดร์เป่าผมจนแห้ง ก่อนที่เด็กสาวจะเริ่มแต่งชุดนักศึกษา และเริ่มแต่งหน้าทาปากตามประสาคนรักสวยรักงาม

หมวยสาวนั่งแต่งหน้า ทารองพื้น ใช้อายไลเนอร์ขึ้นมาเขียนขอบตา หยิบเอาลิปสติกสีแดงทาปาก แล้วเช็คสภาพผมเผ้า จนคิดว่าสวยแล้ว ถ้าลุงพลได้เจอเธอจะต้องชอบแน่ ว่าแล้วหมวยสาวก็เดินหยิบกระเป๋าสะพายแล้วเดินออกจากห้องไป โดยไม่ได้หันไปร่ำลาอรัญญาที่ยังนอนหลับอยู่

......................

"อ่าว? ร้านปิดเหรอ?" หลังจากเดินทางไปที่โรงอาหาร เดือนดาราก็ต้องผิดหวัง เมื่อร้านขายน้ำเต้าหู้ของลุงพลปิด "อะไรของลุงแกเนี่ย? เปิด ๆ ปิด ๆ แบบนี้!!!"

หมวยสาวดูหงุดหงิดไม่น้อย เพราะหวังจะมาอุดหนุนน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋ร้านลุงพลสักหน่อย แล้วในจังหวะนั้นเอง นาถลดาในชุดนักศึกษาก็ปรากฏตัวขึ้นมาจากด้านหลัง

"ไง? หมวย" นาถลดาเอ่ยปากทักทายเพื่อนร่วมคณะ "มาหาลุงพลเหรอ?"

"แล้วมันเรื่องอะไรของแกด้วย? นาถ?" เดือนดาราหันไปมองนาถลดาด้วยสายตาหวาดระแวง เนื่องจากก่อนหน้านั้น หมวยสาวเคยร่วมมือกับพี่อุ๊ และยัยอีฟ ลากยัยนาถเข้าห้องมาตบ แล้วจับแก้ผ้าถ่ายรูปประจาน



"ก็ถามดู ผิดเหรอ?" สาวนุ้ยจอมปั่นทำเสียงสูง "ลุงพลนี่เสน่ห์แรงเนอะ มีแต่เด็กพยาบาลมาชอบแก จะว่าไปมันก็แปลกดีเนอะ นักเรียนพยาบาลสวย ๆ น่ารักอย่างพวกเรา ก็น่าจะไปชอบกับหนุ่ม ๆ รุ่นราวคราวเดียวกัน หล่อกว่า รวยกว่า แต่ดันมาชอบคนแก่อย่างลุงพลซะงั้น"

"เลิกพูดจาประชดประชันเหอะ!!" หมวยสาวถามด้วยสีหน้าไม่พอใจ ต้องการอะไรก็ว่ามา..."

"แหม!!! พูดแทงใจดำละซิ!!!" นาถลดายิ้มเยาะ "แล้วนี่ยัยอีฟไม่ได้ตามมาด้วยเหรอ? มีประเด็นอะไรกันหรือเปล่า? ห๊ะ?"

"มันเรื่องอะไรของแกด้วยนาถ?" หมวยสาวถาม

"เห้อ!!! หมวยนี่ช่างไม่รู้อะไรซะเลย!!!" สาวนุ้ยส่ายหน้า "ก็เมื่อคืน ยัยอีฟแอบไปข้างนอกกับลุงพล พึ่งกลับมาที่ห้องตอนหกโมงเช้า หมวยไม่รู้เรื่องนี้จริง ๆ เหรอ?"

"พูดเรื่องอะไร?" เดือนดาราร่นคิ้ว "อย่ามาโกหกเลย คนอย่างอีฟน่ะ..."

"คนอย่างอีฟแล้วไงจ๊ะ!!! คุณเพื่อน!!" นาถลดาเชิดหน้ามองเดือนดาราผู้ไม่รู้อะไร "บอกให้เอาบุญนะหมวย เห็นงิ๋ม ๆ ติ๋ม ๆ แบบนั้น แต่แอบแซ่บกับลุงพลเงียบ ๆ นะ เราแค่อยากเตือนหมวย ในฐานะเพื่อน และในฐานะเมีย...ของลุงพล"

"พูดจาอะไร ระวังปากด้วยนะ!!" หมวยสาวจากนนท์บุรีออกปากเตือน "อย่าหาว่าไม่เตือน!!!"

"หมวยเองก็ตั้งใจแอบมาหาลุงพลใช่ป่ะละ?" สาวนุ้ยยิ้ม "อย่ามาโกหกกันเลย เรารู้ เอาเป็นว่ายังไงก็บอกความจริงแล้วนะ คุมความประพฤติเพื่อนให้ดีหน่อย ว่าใครมาก่อน และมาหลัง!!!"

แล้วนาถลดาก็เดินจากไป ทิ้งให้เดือนดารายืนหัวเสียอยู่ตรงนั้นเพียงคนเดียว

"ยัยตัวแสบ!!" หมวยสาวบ่นอุบ ก่อนตัดสินใจลืมหัวข้อการสนทนาทั้งหมด แล้วเดินไปซื้อกับข้าวกินเพื่อนั่งอ่านหนังสือทบทวนก่อนเข้าสอบในช่วง 10 โมงเช้าต่อ
......................

ตัดมาที่ฝั่งของอรัญญา นางงามมิตรภาพประจำวิทยาลัยพยาบาลตั้งปลุกเอาไว้ตอน 8 โมงครึ่ง เมื่อได้ยินเสียงนาฬิกาตั้งปุกจากสมาร์ทโฟน สาวน้อยก็ค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาในสภาพที่ยังอ่อนเพลีย

"โอ้ยยยย...จะไปสอบไหวไม่เนี่ย!!!" สาวอีฟบ่นกับตัวเอง "ครั่นเนื้อครั่นตัวไปหมด เจ็บก้น!!! ลุงพลนะลุงพล!!!"

อรัญญาต้องค่อย ๆ ลุกขึ้นอย่างยากลำบาก สาวน้อยเดินขาถ่างไปหยิบผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย เพื่อแต่งตัวเตรียมไปสอบในช่วงสิบโมง

ด้วยสภาพที่อิดโรย เลยทำให้อีฟต้องใช้เวลาทำธุระส่วนตัวนานพอสมควร กว่าจะแต่งตัวเสร็จก็เป็นเวลาเกือบ 9 โมงครึ่งแล้ว สาวน้อยไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากฝืนสังขารไปสอบไฟนอลในช่วงสิบโมงเช้าให้ได้

กว่าจะเดินไปถึงอาคารสอบ อรัญญาก็ต้องยืนต่อแถวกับเพื่อน ๆ ร่วมคณะ นาฬิกาที่แขวนอยู่ตรงเพดานหน้าห้องโถงลิฟต์บอกเวลา 9.50 นาที โอเค ยังมีเวลา นางงามมิตรภาพถึงเป่าปากด้วยความโล่งใจ

พอประตูลิฟต์เปิด เด็กสาวก็ต้องฝืนตัวเองรีบเดินเข้าไปในลิฟต์ แล้วทีนี้ เพื่อนนักศึกษาข้างหลังที่รีบก็ดันเข้ามา จนกระแทกกับก้นของเธอ อรัญญาถึงกับร้องโอ้ย จนคนในลิฟต์ต้องหันมามองเธอ

"โอ้ยยยย!!! เจ็บบบบ!!!"



(หยก เยาวเรศ : นักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่หนึ่ง ตัวละครใหม่!!!)


"อุ้ยยย!!! โทษทีจ๊ะอีฟ!! พอดีเรารีบ!!!" ทีแท้เพื่อนร่วมคณะคนนั้นก็คือ หยก เยาวเรศ หมวยสาวหน้าตาจิ้มลิ้มจากจังหวัดกาญจนบุรี เธอเป็นนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่หนึ่ง และเป็นน้องรหัสของพี่อุ๊ หทัยรัตน์ อีกด้วย

"ไม่เป็นไรจ๊ะหยก..." อรัญญาตอบด้วยใบหน้าซีดเซียว

"ไปทำอะไรมาเนี่ย? ทำไมหน้าซีดจัง?" เยาวเรศร่นคิ้วด้วยความสงสัย "ไม่สบายเหรอ?

"นิดหน่อย..." นางงามมิตรภาพตอบ

"อ่านหนังสือมาดีแล้วใช่ไหม?" แล้วสาวหยกก็ถือโอกาสชวนคุยในลิฟต์ "เราว่าอีฟเก่งอยู่แล้ว อีฟต้องได้ทอปแน่นอน"

"อือออ..." จะมาชวนคุยอะไรตอนนี้!!! อรัญญาบ่น

"แล้วยัยหมวยละ?" เยาวเรศถามต่อ "ไม่ได้มาด้วยกันเหรอ?"

"ยัยหมวยล่วงหน้าไปก่อนแล้ว" อรัญญาตอบ

"ทำไมละ? ทะเลาะกันหรือเปล่า?" ก็ยังจะถามเซ้าซี้ต่อไป สำหรับ เยาวเรศ

"ไม่ได้มีอะไร!! หยก!!! เราขออยู่นิ่ง ๆ ทำสมาธิหน่อยได้ไหม!!??" อรัญญาเริ่มทนความเซ้าซี้ของเพื่อนร่วมคณะไม่ไหว "สอบเสร็จค่อยมาคุยกันอีกทีนะ!! เกรงใจคนอื่นหน่อย!!!"

"เป็นอะไรของอีฟเนี่ย?" เยาวเรศร่นคิ้ว "ก็ได้..."

แล้วพอประตูลิฟต์เปิด เหล่าบรรดานักศึกษาพยาบาลทุกช่วงชั้นก็เดินตรงไปที่ห้องสอบ เช่นเดียวกับอรัญญาและเยาวเรศ ที่สอบห้องเดียวกัน

"เร็ว ๆ จ๊ะสาว ๆ จะสอบแล้วนะ!!!" ภัคจิรา ที่เป็นอาจารย์คุมสอบตะโกนบอกนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่หนึ่ง ที่กำลังเดินอยู่ด้านนอกให้รีบเข้ามาในห้องสอบ "อย่าลืมปิดเครื่องมือสื่อสารก่อนเข้าสอบด้วยนะจ๊ะ"

"อีฟ!! เร็ว!!! จะสอบแล้ว!!!" เหล่าบรรดานักศึกษาพยาบาลทุกคนต่างรีบเดินเข้าไปห้องสอบ เช่นเดียว เยาวเรศสะกิดหลังอรัญญา ก่อนรีบเดินไปที่ห้องสอบฃ

แต่เพราะอยู่ในสภาพอิดโรย อรัญญาเลยไม่สามารถเดินได้เร็วกว่านี้ นักศึกษาพยาบาลทุกคนเข้าห้องสอบกันหมด เหลือเพียงแค่อีฟ ที่เดินเหมือนเต่าคลาน อยู่ด้านนอกเพียงคนเดียว

"อีฟ? เราเป็นอะไรของเราเนี่ย?" ด้วยความเป็นห่วงลูกศิษย์ ครูเบสท์เลยเดินตรงเข้าไปหาลูกศิษย์ พร้อมกับเอามือแตะหน้าผากเพื่อวัดไข้ "ตายละ!!! ตัวร้อนจี๋เลย!!!! ไปทำอะไรมาห๊ะเรา!!!"

"หนู...เอ่อ..." อรัญญาไม่รู้จะตอบว่าอะไรดี "ค่ะครู หนูไม่ค่อยสบาย แต่หนูยังสอบได้ค่ะ"

"อืม..." ครูเบสท์มองลูกศิษย์ด้วยความเป็นห่วง นี่ถ้าเป็นคาบเรียน เธอคงจะไล่ให้ลูกศิษย์ไปนอนพักที่ห้องพยาบาลแล้ว แต่นี่มันไม่ใช่ นี่คือการสอบไฟนอล ที่นักศึกษาพยาบาลคนไหนก็จะขาดสอบไม่ได้ "มา ค่อย ๆ เดินนะ"



"ไม่เป็นไรค่ะครู..." สาวอีฟปฏิเสธ "หนูเดินไหวค่ะ"

"เอาแบบนั้นก็ได้..." เมื่อลูกศิษย์คนนี้บอกว่าไหว ภัคจิราเลยทำได้เพียงแค่เดินประคองเอาไว้ด้วยความเป็นห่วง ในใจของอาจารย์สาวก็คิดว่า อรัญญาไปทำอะไรมาถึงได้ป่วยได้ถูกวันพอดี

แล้วสุดท้าย อรัญญาก็ฝืนสังขารเข้าห้องสอบได้ โดยที่ไม่ลืมปิดเครื่องมือสื่อสาร เพื่อน ๆ ทุกคนที่นั่งรออยู่ในห้องต่างหันมามองนางงามมิตรภาพเป็นทางเดียวกัน ทุกคนต่างคิดเหมือนกันว่า ยัยอีฟเป็นอะไรของมัน

"หมวย!!!! หมวย!!!" เยาวเรศที่นั่งอยู่ใกล้กับเดือนดารามากที่สุด เอ่ยปากถามด้วยความสงสัย "ยัยอีฟไม่สบายเหรอ?"

"อือ สงสัย..." เดือนดารานั่งควงปากกามองเพื่อนรักที่กำลังเดินเข้าไปนั่งประจำที่อย่างช้า ๆ

ส่วนนาถลดา ก็นั่งมองค้อนด้วยความเคือง เพราะรู้ว่าเมื่อคืน ลุงพลพาน้องอีฟไปแอบแซ่บกันข้างนอก

"เอาแล้วหล่าว..." สาวนุ้ยบ่นในใจ "เฒ่านี่เอิดหนัดนิ ทำยัยอีฟตูดบานเหม็ด ชอบแต่เรื่องเปรต ๆ จิงแอ๊ะ..." (ภาษาใต้ : เอาอีกแล้ว ตาเฒ่านี่ชักเอาใหญ่ละ ทำยัยอีฟตูดบานหมด ชอบแต่เรื่องลามกจกเปรตจริง ๆ)

พอนักศึกษาพยาบาลทุกคนนั่งประจำที่ ภัคจิราในฐานะอาจารย์คุมสอบ ก็เดินไปหยิบชีตข้อสอบแจกให้กับนักศึกษาทุกคนที่นั่งประจำที่

"ข้อสอบวิชาจิตวิทยาพัฒนาการ PSI069 เป็นข้อสอบแบบอัตนัยหรือข้อเขียน แบ่งเป็นข้อสอบสองชุดคือ A และ B ทุกคนมีเวลาสอบ 2 ชั่วโมงครึ่ง เพราะฉะนั้น ใจเย็น ๆ มีสติ ๆ ใช้เวลาให้คุ้มค่าที่สุด ขอให้โชคดีค่ะนักศึกษาพยาบาลทุกคน"

แล้วภัคจิราก็เดินแจกชีทข้อสอบให้นักศึกษาพยาบาลทุกคน จนมาถึงรายของน้องอีฟ ที่นั่งเหงื่อแตกเพราะความเจ็บก้น

"ไหวไหมเรา?" ครูเบสท์เอ่ยปากถามอรัญญาที่นั่งเหงื่อซึม

"ไม่เป็นไรค่ะครู" อีฟตอบ "หนูไหวค่ะ"

"อืม..." ภัคจิราพยักหน้า มองลูกศิษย์คนนี้ด้วยความเป็นห่วง ก่อนตัดสินใจทำหน้าที่อาจารย์คุมสอบด้วยการเดินแจกชีทข้อสอบให้กับนักศึกษาที่เหลือจนเสร็จ

อาจารย์สาวเดินทอดน่องกลับไปนั่งประจำที่ ก่อนหยิบเอาสมาร์ทโฟนขึ้นมานั่งดูฟีดข่าวบนเฟสบุ๊คฆ่าเวลาไปตามเรื่อง

"อืออ..." ข้อสอบไฟนอลวันนี้ไม่ได้ยากเกินความสามารถของอรัญญาเลย แต่ปัญหาคือ ตอนนี้ในหัวของอรัญญา มันเต็มไปด้วยภาพการย้ำรักของลุงพลเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา

"โอ้ยยย!!! โอ้ยยย!!! โอ้ยยย!!! เบา ๆ หน่อยซิคะลุงพล!!!! เจ็บตูด!!!"

"ตูดน้องอีฟคับมากเลย!!! อูยยย!!!!!"

เสียงร้องครวญครางของเธอและลุงพลเมื่อค่ำคืนตามมาหลอกหลอนนางงามมิตรภาพ ที่กำลังสั่นเทา เนื้อหาตำราเรียนที่อ่านและทบทวนมา ลืมไปจนหมด

"อือออ!!! ตั้งสติ!!! ตั้งสติหน่อยอีฟ!!!" อรัญญาถอนหายใจเสียงดัง จนภัคจิราและเพื่อน ๆ ที่นั่งสอบอยู่หันไปมองเธอด้วยความสงสัย

"อรัญญา? เป็นอะไร?" ภัคจิรารีบวางสมาร์ทโฟนแล้วหันไปถามลูกศิษย์ด้วยความเป็นห่วง "ไหวหรือเปล่า?"

"ไหวค่ะครู" อรัญญาตอบ "หนูแค่ใช้ความคิดนิดหน่อย"

"เหอะ ๆ ๆ" เสียงหัวเราะเบา ๆ ของนักศึกษาพยาบาลทุกคนดังขึ้นมา จนครูเบสท์ต้องทำหน้าดุ เอามือจุ๊ปาก

"ชูววว!!! เบา ๆ หน่อยค่ะนักศึกษา!!!" อาจารย์เบสท์ออกโรงเตือน "เรากำลังสอบไฟนอลอยู่นะ ตั้งสติหน่อยค่ะ!!!"

......................

"นอนอีกหน่อยดีกว่า เดี๋ยวค่อยไปหาข้าวกินร้านนังแต๋ว"

ตัดมาที่ช่วงเวลาก่อนหน้า ในฝั่งของลุงพล ผู้เป็นตัวการของเรื่องราวทั้งหมด หลังจากขับรถกระบะพาน้องอีฟไปส่งที่วิทยาลัยพยาบาลเสร็จแล้ว แกเลยถือโอกาสหยุดพักผ่อนอีกวัน เนื่องจากเมื่อคืนจัดหนักน้องอีฟ เลยหาเรื่องหยุดพักสักวัน

ตาเฒ่าหลับไปจนถึงช่วงเที่ยง ลุงพลก็ตื่นขึ้นมา อาบน้ำแปรงฟัน แต่งตัว แล้วขับมอเตอร์ไซค์ไปหาข้าวกินที่ร้านนังตวงตามปกติ

"สวัสดี เอาไรครับลุง?" พอไปถึง ลุงพลก็ต้องแปลกใจ เมื่อเห็นชายฉกรรจ์อายุราว ๆ สามสิบต้น ๆ กำลังยืนคู่กับตวงพร คนเดียวกันที่แกเห็นว่าเอาถุงขยะสีดำมาทิ้งหน้าบ้านเมื่อช่วงเช้ามืด ขณะกำลังขับรถกระบะพาน้องอีฟไปส่งที่วิทยาลัยพยาบาล

"เอ็งเป็นใครวะไอ้หนุ่ม? ญาตินังแต๋วเหรอ? ข้าไม่เคยเห็นหน้า?" ลุงพลถาม

"พี่พลมาก็ดีแล้ว" ยังไม่ทันที่เจ้าหนุ่มคนนั้นจะตอบอะไร เจ้าของร้านก็ปรากฏตัวขึ้นมา ตวงพรยิ้มแย้มร่าเริงผิดปกติ "แนะนำตัวเลยแล้วกัน นี่น้องเท่ห์ ผัว เอ้ย!!! แฟนใหม่แต๋วจ๊ะ พอดีเรารู้จักกันมานานแล้ว ก็เลยคบหาดูใจ แต๋วเห็นว่าเท่ห์เค้าเป็นงานเป็นการ ก็เลยพามาอยู่ด้วยกันนี่แหละจ๊ะ"

ลุงพลรู้สึกไม่ถูกชะตากับเจ้าหนุ่มเท่ห์คนนี้เลยแม้แต่น้อย ว่าแล้วก็นึกถึงคำพูดของนังทราย ที่บ่นว่าแม่ของเธอไปติดผู้ชายที่ไซต์ก่อสร้าง ที่มักแวะมาเหมาซื้อข้าวกล่องร้านเธอไปกิน



"นังทราย!!!! นังทราย!!!! ลุงพลมา!!! มาตักน้ำตักท่าให้ลุงพลหน่อยเร็ว!!!!" ตวงพรตะโกนสั่งลูกสาวที่กำลังนั่งล้างจานอยู่หลังบ้าน

"จ๊าแม่ เดี๋ยวออกไป!!!" ฉัตรพรตะโกนกลับมา

หลังจากล้างจานเสร็จ ฉัตรพรในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นก็เดินไปตักน้ำแข็งและหยิบน้ำอัดลมในตู้เย็นมาเสิร์ฟให้ลุงพลที่กำลังนั่งกินข้าว ลุงพลรับรู้ในทันทีว่าตอนนี้ นังทรายหลานรักกำลังมีปัญหา

เพราะสายตาของไอ้เท่ห์ เด็กก่อสร้าง มันแอบชำเลืองมองนังทรายตาเป็นมัน ลุงพลรู้ดีว่าตอนนี้ สถานการณ์ภายในบ้านของหลานทรายดูไม่ค่อยดีเอาเสียเลย

"ไอ้หนุ่มคนนี้ชักยังไง ๆ ละ..." ลุงพลสงสัยว่า ไอ้เท่ห์กำลังจะเคลมทั้งแม่และลูกเลยทีเดียว ในฐานะที่รู้จักกับนังทราย เห็นนังทรายเหมือนลูกเหมือนหลาน ลุงพลเองก็รู้สึกไม่สบายใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น

...ดูเหมือนว่าสถานการณ์ร้านขายข้าวแกงของตวงพรชักมีกลิ่นไม่ดีซะแล้ว ไอ้หนุ่มเท่ห์จากไซด์ก่อสร้างคนนี้ ดูจิต ๆ ยังไงไม่รู้ เห็นทีลุงพลจะต้องทำอะไรสักอย่างซะแล้ว


โปรดติดตามตอนต่อไป...