🧡 XONLY 🧡

เส้นขนานของชีวิต  ตอนที่ 2

...." ... เรื่องที่ผ่านมา พี่....เอ่อ...น้าจะลืมมัน.. เราจะเป็นญาติที่ดีต่อกัน....นะคะ...." อารยากล่าวกับไอโก๊ะ
..." ... ค่ะ...." ไอโก๊ะ ตอบสั้นๆ ไม่ไว้ใจอารยานัก ไอโก๊ะ ยังไม่มั่นใจว่าอารยาจะมาไม้ใหน... แต่ส่วนหนึ่ง ไอโก๊ะ ก็ดีใจ ดีใจที่เธอมีญาติพี่น้อง เพราะที่ผ่านมา นอกจากยายแจ่มแล้ว เธอไม่มีใคร  จะดีขึ้นมาบ้างก็ตรงได้พบกับพ่อผู้ให้กำเนิด ที่คอยดูแลเติมเต็มให้กับชีวิตของเธอ  กระนั้น ไอโก๊ะเองก็ไม่เคยได้รู้จักกับญาติทางฝั่งพ่อเลย
     คุณสมพงษ์ขอให้ไอโก๊ะพักค้างที่บ้านสักคืน ไอโก๊ะอยากปฏิเสธ แต่ตาทองพยักหน้า
..." พักค้างกับคุณตาสักคืน...คงไม่เป็นไร,.." ตาทองว่า
..." ค่ะ..."  ไอโก๊ะ รับคำ ผู้คนอาจไม่สังเกต แต่อารยากับน้องพลอยสังเกต หลายครั้งของการพูดคุย ตาทองมักมีส่วนสำคัญต่อการตัดสินใจของไอโก๊ะ... นี่ ความสัมพันธ์ ระหว่างไอโก๊ะ กับลุงทองคงไม่ธรรมดา... อารยาคิด ..อารยาได้แต่มองตาทองขณะที่ตาทองคอยหลบตา ตาทองไม่กล้าสู้หน้าอารยา
........บ้านทรงไทยหลังใหญ่ รอบด้วยเรือนไทยหลังเล็ก จำนวน 3 หลัง สำหรับรับแขก 2 หลัง เป็นที่อยู่ ของตาพรม 1 หลัง ส่วน เรือนคนงาน ปลูกเป็นห้องแถวธรรมดา ห่างออกไป   ....ไอโก๊ะ และน้องเอ้ ถูกจัดให้นอนห้องเดียวกัน ส่วนตาทอง แม่บ้านของคุณสมพงษ์จัดให้นอนเรือนหลังเล็ก
       ระหว่างอาหารมื้อเย็น  ตาทองได้มีโอกาสร่วมวงอาหารกับครอบครัวของคุณสมพงษ์ ทั้งที่ตาทองไม่อยากร่วม แต่เป็นไอโก๊ะขอร้อง....คุณสมพงษ์... หลับไปแล้ว อาหารมื้อเย็น จึงมี น้าสาว น้าชาย วัยกลางคน  พ่อแม่ของอารยา....อารยา..น้องพลอย..และตาพรม... จากการพูดคุย ไอโก๊ะ ถึงได้ทราบว่า น้าสาว น้าชาย ลูกคุณสมพงษ์ ยังครองตัวเป็นโสด  น้าสาวเคยแต่งงานแล้ว แต่สามีเสียชีวิต น้าสาวและน้าชาย ไม่มีลูก
    บริษัทผลิตชิ้นส่วนรถยนต์ ที่คุณพ่อของอารยาบริหารอยู่ เป็นการลงหุ้น ของสามพี่น้อง คือตาพรม คุณสมพง์ และพ่อของอารยา แต่หุ้นของตาพรมกลายเป็นของครอบครัวของอารยาหมดแล้ว คงเหลือเพียงส่วนของคุณสมพงษ์ ดังนั้นหุ้นส่วนใหญ่ จึงเป็นของครอบครัวอารยา
...." ... เรื่องที่ดิน...." พ่อของอารยากล่าวขึ้นอีก  ดูท่าแกต้องการได้ที่ดินแปลงนี้จริงๆ ... ไอโก๊ะมองหน้าตาทอง
..." ...ที่แปลงนี้...มันกั้นกลางระหว่าง ที่ของโรงงานคุณ...มันย่อมเป็นอุปสรรคในการขยายโรงงาน...." ตาทองกล่าวแทนไอโก๊ะ...." ไอโก๊ะ เค้าเข้าใจเหตุผลนี้ดี....ไม่ใช่ว่าไอโก๊ะ จะโก่งราคา...คุณต้องเข้าใจว่า..ไอโก๊ะ เพิ่งได้รับมาเป็นมรดก ชิ้นแรกจากคุณตาสมพงษ์   ดังนั้นคงเป็นไปไม่ได้ที่ไอโก๊ะจะขาย...จริงใหม...ไอโก๊ะ..." ตาทองกล่าวพลางหันไปมองไอโก๊ะ
..."...ค่ะ..." ไอโก๊ะ ตอบตาทอง แต่ทุกคนได้ยินก็เท่ากับว่าคำพูดของตาทองคือคำตอบของไอโก๊ะ
..." ...แปลว่า เราไม่มีหวังจะได้..." น้องพลอยกล่าวแทรก
.." ..ถ้าเป็นการเช่าระยะยาว...ก็น่าจะได้ สัก 25-30 ปี น่าจะเป็นการดี อย่างน้อยไอโก๊ะ ก็ไม่ต้องขายที่ดิน ... ตาทองกล่าว..." ตอนนี้คล้ายกับว่าตาทองเป็นตัวแทนของไอโก๊ะแล้ว...
..." ...ก็ดีนะคะ..." อารยากล่าวขึ้นบ้าง
..." ... สักปีละล้าน...ห้าปีแรก...หลังจากนั้นค่อยขึ้นค่าเช่าหนึ่งแสน ทุกๆ 5 ปีเป็นไงครับ..." ตาทองว่า หันไปมองทุกคน
..." ...ดีค่ะ...." อารยากล่าว
..."... นี่ลุง...ไอโก๊ะ..หลานฉันยังไม่ได้พูดอะไรสักคำ..." น้องพลอยขัดขึ้น...
..."...นี่พลอย...ไอโก๊ะ..เค้าเกิดก่อนเธอ...เธอควรจะเรียกไอโก๊ะว่าพี่ ถึงจะเหมาะสม....อีกอย่าง ถ้านับญาติแบบคนทางอีสาน เธอต้องเรียกไอโก๊ะว่าป้าด้วยซ้ำ..." อารยาดุน้องสาว ออกอาการว่าเป็นฝ่ายไอโก๊ะ... แต่สายตาจ้องที่ตาทอง เป็นสายตาที่ยากอธิบาย
...." พี่น้องหยุดไร้สาระได้แล้ว..." พ่อของอารยากล่าว พลางหันไปมองไอโก๊ะ ... " เอาตามนั้นหรือลูก..." พ่อของอารยากล่าวกับไอโก๊ะ
ไอโก๊ะ ไม่ตอบ แต่พยักหน้า
......ตาพรมมองและฟังการสนทนา มีหลายเรื่องที่แกอยากพูด อยากเสนอความคิดเห็น ... แต่ต่อหน้าน้องพลอย... ต่อประกายตาน้องพลอย ตาพรมพูดอะไรไม่ออกสักคำ
...." ...ทราบว่า เก้าอี้ ตำแหน่ง CEO คุณพ่อของหนูไอโก๊ะ เตรียมไว้ให้หนูแล้ว...ยังไงวันข้างหน้า เราคงได้ร่วมงานกันนะหลาน..." พ่อของอารยากล่าวกับไอโก๊ะ
... " ...นั่นสิ...งานของบริษัทหนูเยะมาก....ยังไงก็แบบๆ มาให้เราซับงานบ้างนะคะ...." เป็นคุณแม่ของอารยากล่าวขึ้นบ้าง
... " ... เอ...ยังไง...CEO...บริษัทอะไรคะแม่..." อารยาถามคนเป็นแม่ด้วยความสงสัย
... " ...อ้าว!!!... ก็บริษัทที่แกไปทำงานเป็นเลขาก่อนหน้านี้ไง...หนูไอโก๊ะ คือลูกสาวเจ้าของบริษัท....หรือว่าแกไมม่รู้,...." คุณพ่อของอารยากล่าวขึ้นบ้าง...
..."...หา..!!!..." อารยาอุทาน..หันไปมองไอโก๊ะ...ไอโก๊ะเพียงแต่ยิ้มน้อยๆ....
...................
...................
.../ .../ หากพ่อแม่ของอารยาไม่รู้มาก่อนว่าไอโก๊ะรวยขนาดนั้น  สองผัวเมีย พ่อแม่ของอารยาจะไม่นับญาติกับไอโก๊ะเลย
      ต่างจากอารยา...เป้าหมายของอารยาคือตาทอง
.........
........
      สามทุ่ม เมื่อต่างฝ่าย ต่างแยกย้าย ตาทองเดินมาที่เรือนพักของตน  .... กำลังจะเตรียมอาบน้ำ .... พลันมีเสียงเคาะประตูเรือนพัก...
..."...ใครวะ...." ... ตาทองคิด พลางเดินไปเปิด...เป็นน้องเอ้..เดินถือกระเป๋าเสื้อผ้ามา..
..."... อ้าว...เอ้...มาได้ไง..." ....
..."....พี่ไอโก๊ะให้มา...."... น้องเอ้ตอบ
..."...หือ..."... ตาทองว่า พลางเบี่ยงกาย เมื่อน้องเอ้ เดินเฉียดเข้าเรือนพัก...
..."...ขอหนู..อาบน้ำก่อนนะคะ..." น้องเอ้ กล่าวยิ้มๆ ปนเสียงหัวเราะน้อยๆ แต่ตาทองทำหน้า งงๆ
.....
..... ม้าหินอ่อนหน้าเรือนพัก แสงจันทร์ของฤดูหนาว สองลอดกิ่งของต้นมะกอกลงมา .... ต้นมะกอก ใบกำลังร่วง ... ลูกสุกงอมของมะกอกก็กำลังร่วง ตามฤดูกาลของมัน ก่อนที่จะออกดอกใหม่ แทงยอดออกมาใหม่...
....."...ค่ะ...เค้าใช้ให้น้องเอ้...ไปเอง..." เป็นเสียงของไอโก๊ะตอบมาเมื่อตาทองโทรหา...
..."... ได้ไง..."  ตาทองว่า..." จะให้มานอนด้วยกัน..."..
..." ...ใครว่าให้นอนด้วยกัน..." ไอโก๊ะตอบ..." เรือนพักมันมีสองห้องนอน..ก็นอนคนละห้องซิคะ..."
..."...แต่มันก็ดูไม่ดีเหมือนเดิม..." ตาทองแย้ง
..."... ไม่ดียังไง...พูดยังกับว่าตัวไม่เคยมีอะไรกับน้องเอ้...เค้ารู้นะ.." ไอโก๊ะ ตอบ ดีที่ตอบมาด้วยน้ำเสียงปกติ แต่กระนั้นตาทองก็สะดุ้ง
..."...เอ่..!!!..." ตาทองคิดหาคำพูดไม่ออก
..." ...ให้น้องเอ้อยู่เป็นตัวกันนั่นละ....อย่างน้อยเค้าจะได้สบายใจว่าแม่อารยาจะไม่ได้แอบมาตีท้ายครัว...เห็นสายตานางแล้ว ไม่ไว้ใจเลย จ้องตัวตาเป็นมัน..."...โดยเฉพาะ..." ...
..." ...โดยเฉพาะ..อะไร..." ตาทองถาม
..."... แม่พลอยนั่น....เค้าอ่านไม่ออกเลย...ว่านางคิดอะไร...แต่ไม่ใช่เรืองดีแน่นอน..."  ไอโก๊ะว่า
... บุหรี่หมดไป สามมวนแล้ว แต่ตาทองยังไม่ขึ้นไปอาบน้ำ ตาทองคิด  คิดถึงว่าจะเอาไงกับอารยา ตนจะหนีไม่พ้นอารยาจริงหรือนี่...แล้วก็พรอย คิดถึงน้องพลอย...คิดถึงรอยสักที่แอบเห็นเมื่อตอนกลางวัน...เลยได้คิดถึงรอยสักของตน
     รอยสักที่อยู่ท่อนเอ็น...ที่แกได้มาเพราะความเมามายเสียใจหลังจากโดนแย่งแฟน...ความจริงแกลืมมันไปนานแล้ว และไม่ได้ใส่ใจมัน.. กระทั่งวันนี้ได้พบรอยสักแบบเดียวกัน ที่เนินหน้าท้องของน้องพลอย... ทำให้แกได้คิดถึง ตาเฒ่า  นุ่งขาวห่มขาว ที่เมื่อก่อนแกเป็นพระ แต่ถูกชาวบ้านไล่ให้สึก  เพราะไปหลอกฟันลูกเมียชาวบ้าน
....."...โครโดนของมึงเข้าไป...จะรักจะหลงมึง...แต่มีข้อห้ามนะโว้ย ห้าเอากันกับ คนที่มีรอยสักนี้เด็ดขาด...ไม่งั้น มันจะหักล้างกัน และเสื่อมทันที...." ... เป็นคำกล่าวของตาเฒ่าที่สักใก้แก...ซึ่งแกก็ลืมมันไปนานแล้ว

.... " ยังไม่นอนหรือคะลุง...."  เป็นเสียงทักมาจากด้านหลัง
..... " ยังครับ...." ตาทองหันไปมองเจ้าของเสียง..." คุณหนูพลอย..."
......" พลอยก็นอนไม่หลับ...ขอนั่งด้วยคนนะคะ...." น้องพลอยกล่าว โดยไม่รอคำตอบ น้องพลอยนั่งลงตรงข้ามกับตาทอง
..... " อากาศเย็นนะ...ไม่หนาวหรือครับ..." ตาทองกล่าวตามมรรยาท
...... " นิดหน่อยค่ะ...เป็นไงคะ ที่นี่...."
...... " หมายถึง...."
...... " บรรยากาศ...ผู้คน..."
....... " ก็ดีครับ...." ตาทองตอบ
...... " ค่ะ...พลอยก็ชอบที่นี่...เมื่อก่อนมาประจำ...แต่พักหลังไม่ค่อยได้มา..." น้องพลอยว่า..." ลุงพรมแกน่าสงสารนะคะ..." น้องพลอยกล่าวลอยๆ
......" ทำไมละครับ..." ตาทองถามพลันนึกถึงพฤติกรรมของตาพรมที่แกแอบเห็น เมื่อตอนกลางวัน
..... " แกติดการพนัน... จนหมดเนื้อหมดตัว... ลูกเมียก็ทิ้งแกไปจนหมด...." น้องพลอยกล่าว
...../ อีตอแหล..." .../ ตาทองคิดในใจ  ...".จริงหรือครับ..."..ตาทองถาม
..." ..ค่ะ...แกเป็นหนี้การพนันมาก...นี่ถ้าคุณพ่อของพลอยไม่ซื้อหุ้น หรือทรัพย์สินของแกไว้...ป่านนี้ก็กลายเป็นของคนอื่นหมดแล้ว..."
..." อืมมมม..." คาทองได้แตครางในลำคอ แกไม่เชื่อคำพูดของน้องพลอย
..."..ไอโก๊ะ...เค้าสวย..น่ารักนะคะ..." น้องพลอยเปลี่ยนเรื่องคุย ตาทองไม่เข้าใจว่าทำไมน้องพลอยมานั่งคุยกับแก ท่าทางน้ำเสียงมันคนละเรื่องกับเมื่อแรกพบกันตอนกลางวัน
       ตาทองไม่เข้าใจน้องพลอย แต่น้องพลอยเข้าใจตนเองดี จากที่เธอเห็นตาทองมี่ส่วนในการตัดสินใจหลายเรื่อง ของไอโก๊ะ นั่นแปลว่าถ้าเธอเข้าถึงตาทองได้ การเข้าถึงไอโก๊ะก็จะง่ายขึ้น
      หากตาทองรู้ความคิดของน้องพลอย...น้องพลอยนักศึกษาเอกบริหาร วัย 20 คนนี้ น่ากลัวยิ่งกว่าอารยาเสียอีก
..." ว่าไงคะ..." น้องพลอยกล่าว
..." อะไรนะครับ..." ตาทองว่า
..." พลอย พูดว่า...ไอโก๊ะ เค้าสวย..น่ารัก..." น้องพลอยกล่าวซ้ำ
..." ครับ...สวย...และ..น่ารักด้วย..." ตาทองกล่าว
..." แล้วเทียบกับพลอยละคะ...ใครสวยกว่ากัน..." น้อพลอยถาม
        ตาทองได้แต่คิด ผู้หญิงนิ ชอบเปรียบเทียบเหลือเกิน
..." ว่าไงคะ..." น้องพลอยถามซ้ำอีก...
.. " คือ....ไม่รู้จะตอบยังไงครับ..." ตาทองตอบแบบสุภาพ ซึงความจริงแล้ว สำหรับคนอย่าน้องพลอย แกควรจะตอบว่าไอโก๊ะ สวยกว่าไปเลย
..." แสดงว่ามันมืด...ลุงมองเห็นหน้าพลอยไม่ชัด..." น้องพลอยกล่าว พลางขยับลุกไปนั่งข้างตาทอง ยื่นใบหน้าเข้าหาตาทอง
..." ดูหน้าพลอยไกล้ๆ ค่ะ....แล้วช่วยตอบที  ว่าพลอยกับไอโก๊ะ..ใครสวยกว่ากัน..." ประกายตาของน้องพลอยประสานกับตาของตาทอง เป็นสายตาของนางงูเห่า ที่สกดสายตาของหนูตัวเล็กๆ
     แล้วน้องพลอยก็หลับตาพริ้ม....ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอ น้อยๆ ... แสงจันทร์ ที่ลอดกิ่งมะกอกลงมา อาบไล้ใบหน้าของน้องพลอย  สวยไม่แพ้อารยา  แต่ยั่วยวนราคะมากกว่า....ตาทองคิด... สติยังอยู่กับตาทอง...น้องพลอยลืมตาขึ้นมาสบตาของตาทองอืก สายตาของน้องพลอยเป็นสายตาของงูที่กำลังสะกดเหยื่อ ... แต่ดวงตาของตาทองเป็นสายตาที่เหมือนสลักจากหิน....
.....น้องพลอยอดแปรกใจไม่ได้ ร้อยทั้งร้อย ที่ผ่านมา  แค่นี้ ริมฝีปากของผู้ชายก็จะต้องมาสัมผัสริมฝีปากของเธอแล้ว...ไม่ว่าหนุ่มหรือแก่...ล้วนตกเป็นทาสของเธอ..แต่นี่ ตาลุงคนนี้กลับผิดคาด
..... ขณะที่ตาทองกำลังคิดว่า จะเอาไงดี พลันที่หัวของแกก๊ดัง..."พล๊ก"... เป็นลูกมะกอก ที่กำลังสุกงอม กระแทกเข้ากับหัวตาทอง
..."...โอ้ย..!!!..." ตาทองอุทาน... น้องพลอยตกใจ...
..." ลูกมะกอก..." น้องพลอยว่า
..." ครับ...มะกอกหล่นไส่หัว..." ตาทองว่า  ... ทั้ง ที่แกรู้แกใจว่านี่ต้องไม่ใช่การหล่น...เพราะถ้ามะกอกหล่น ต้องมำมุม 90 องศา...แต่นี่มันมาในมุม 45 องศา ทิศทาง มาจากเรือนพัก...เหลือบตาขึ้นไปมอง เงารางๆ ร่างนั้นแกจำได้ดีว่า คือน้องเอ้.....
..........


 

ยันต์มาเจอกันเอง หักล้างกัน แล้วตาทองจะหนีอย่างไงเนี่ย

ยันต์ถอนยันต์ช่วยลุงพรม

กลับไปจัดน้องเอ้

น้องพลอยหรือจะสู้ตาทองของไอโกะ

 ::Sobad::ฟัดนางเอ้แก้ขัดไปก่อนยะพี่ทอง

น้องเอ้ช่วยไว้จนได้

น้องพลอยมาอ่อยแล้วตาทองจัดเลยมนต์จะได้เสื่อม

น่ากลัวจริงๆนะน้องพลอย

นี่แสดงว่าไอโก๊ะส่งน้องเอ้มาคอยควบคุมตาทองแน่ๆเลย น่าจะช่วยให้ตาทองรอดพ้นจากน้องพลอยได้ แต่ถ้าสมมุติว่าตาทองมีอะไรกับน้องพลอย ของใครที่จะถูกหักล้างกันนะ ทั้งสองคนหรือคนใดคนนึง....????
   อืมมม....ว่าแต่น้องพลอยไปได้รอยสักมายังไงกันนะ แล้วสองพี่น้องเถียงกันเรื่องของตาทองใช่ไหม ทำไมอารยาถึงกับต้องตบน้องสาวตัวเอง เป็นเพราะหึงหวงตาทองใช่ไหม

อย่าเผลอมีอะไรกับสาวพลอยนะลุงทอง ของเสื่อมแล้วสาวๆจะหายหมดนะ

แล้วน้องพลอยสวย มารยาหญิงสาวขนาดนี้  ตาทองจะรอดพ้นนางได้หรือ  แล้วรอยสักจะมาจากอาจารย์เดียวกันมั้ย

ตาทองอดจัดน้องพลอยเลยงานนี้

มนุษย์เมียไอโกะ รู้ไปหมด^^

น่าจะเปลี่ยนแนวเป็นไสย์ศาสตร์​บ้างนะครับ​