🧡 XONLY 🧡

ต่อจากตอนที่แล้ว เราหาข้อมูลในอินเตอร์เนตเรื่องเหรียญใต้หมอน และก็ได้รู้ว่ามันเป็นความเชื่อว่าเอาไว้ซื้อที่เพื่อไม่ให้สิ่ง เจ้าของที่ ที่อยู่มาก่อน มารบกวน อะไรนะ การเอาเหรียญไว้ใต้หมอน มันคือความเชื่อโบราณว่าจะเป็นการซื้อที่เหรอ เง้อออ แล้วคือทุกคนเข้าใจป่ะ ว่าหลายๆวันมานี้เราเจอแต่เรื่องราวแปลกๆ ก็จริงๆที่สิ่งพวกนั้นไม่ได้ตามมารบกวนชีวิตประจำวันของเราเลยแต่ว่า มันก็อดคิดไม่ได้อ่ะ แล้วยิ่งท่าทีและท่าทางของพ่อเจมส์ด้วย นั้นก็ยิ่งทำให้เราระแวงอ่ะ


วันนั้นเราก็โทรหาเตยนะ แล้วก็เล่าว่าวันนี้ไปทำอะไรมาบ้าง เตยเองก็ถามไถ่หลายๆอย่างเลยนะ ตอนนั้นเพราะเราหลอนๆอยู่ด้วยเลยไม่ได้คิดอะไรมากมาย แต่สิ่งที่มันตงิดๆในใจคือเตยดูเป็นห่วงน้องชาย คนนี้มากจริงๆนะ เราบอกทุกเรื่องนะยกเว้นพวกเรื่องแปลกๆ


เพราะว่าเราก็กลัวเตยจะใจไม่ดีอ่ะ แล้วเราก็ยังพิสูจน์อะไรไม่ได้ด้วย  แต่ในใจเราก็เอนเอียงไปทางด้านสิ่งลี้ลับกับสิ่งที่มองไม่เห็นนะ ก็แหม ทุกคนเรื่องบ้านของพ่อทศเราเองก็ได้ยินมาเต็มหูตั้งแต่ตอนนู้น ว่าทางบ้านนะเป็นหมอธรรม หรือให้พูดแบบเข้าใจคือหมอผีฝ่ายขาวแค่นั้นเอง ที่ใช้วิชาในการช่วยเหลือผู้คน


แต่ขึ้นชื่อว่าหมอผี ยังไงก็ต้องมี sense ในการมองเห็นนู่นนี่นั่นป่ะ แล้วยิ่งตอนอยู่บ้านสวน โทนนี่แสดงออกมาชัดเจนเลยว่าเห็นปู่ที่เป็นผีเจ้าที่อ่ะ แล้วแบบนี้เราจะสงสัยอะไรได้อีกล่ะจริงไหม แต่ในใจมันก็บอกตัวเองว่าไม่มีอะไรไม่เป็นอะไรนั่นแหละ แปปนึงพี่แมนก็มาเคาะประตู เราก็หือพี่แมนมาเคาะประตูไรตอนนี้


เราก็รีบไปเปิดให้ แล้วพี่แมนก็บอกว่าเอ้อไอ้หมิว เรื่องที่พ่อกับแม่บอกว่าอยากช่วยเรื่องงานรับขวัญไอ้โทนน่ะ แกช่วยไปแจ้งพ่อทศหน่อยได้ไหม เราก็บอกว่าอื้อได้ แต่ทำไมอ่ะพี่แมน พี่แมนบอก ก็ไม่อะไรหรอกยังไงซะไปบอกด้วยตัวเองยังไงก็คงดีกว่า แต่ว่าพรุ่งนี้ พี่กับพ่อไม่ว่างเลยว่ะ แล้วจะให้แม่ไปมันก็ยังไงอยู่


แกนั่นแหละไปหน่อยได้เปล่า เราบอกอื้อได้ดิ่ ก็ไม่ได้ติดอะไรหรอก พี่แมนบอกอื้มๆ เราก็ดึงแขนพี่แมนไว้นะแล้วถามว่า พี่แมน พี่แมนว่าห้องพักมันแปลกๆไหมอ่ะ พี่แมนก็บอกว่าอะไรที่ไม่ควรพูดก็ไม่ต้องพูดหรอก เราก็ตกใจนะถามว่าพี่แมนเห็นเหรอ พี่แมนบอกว่าเห็นพี่รุจน์ออกอาการชัดแบบนั้นแทบไม่ต้องเดาเลย


เราถามว่าอ้าวทำไมล่ะ พี่แมนบอกว่าพี่รุจน์เขามี six sense ถึงจะไม่แรงเท่าไอ้โทน แต่เขาก็พอเห็นบ้าง แล้วไอ้ต้อนที่ไปค้างบ้านไอ้โทน ก็เขานี่แหละที่เห็นก่อนใคร แล้วก็เตือนๆกัน แล้วไอ้การที่เขาถอยกรูดออกไปทันทีที่ปู่เทียนเข้ามาพี่ว่า เขาก็คงเห็นอะไรแหละ. . . . เราก็เผลอพูดไปว่าโหยย เป็นอดีตหน่วย.... แต่กลัวผีได้ไงเนี่ย พี่แมนดีดหูเราหน้าผากเราดังป๊อก เราก็อ๊อยย น้องเจ็บนะพี่แมน พี่แมนก็บอกว่าแกอย่าพูดแบบนี้อีกนะไอ้หมิว



พี่รุจน์เขาเป็นคน คนเราก็มีสิ่งที่ชอบและไม่ชอบ กลัวและไม่กลัว ถึงพี่รุจน์จะเก่งยังไงเขาก็เป็นคนธรรมดา ไม่ดีมีวิชาอาคมอะไรแบบนั้น การที่เขาเห็นแล้วเขาจะหวั่นจะเกรง จะกลัว มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เขาเก็บอาการไม่ให้พี่กับแกกังวลแค่นั้นเขาก็ทำเต็มที่แล้ว เราก็บอกงืมน้องขอโทษ แต่พี่รุจน์เขาเห็นอะไรกันนะพี่แมน


พี่แมนบอกไม่รู้ยังไม่ได้ถามเลย แล้วก็ไม่ต้องไปถามด้วยนะเราบอกงื้มๆน้องรู้แล้ว แล้ววันนั้นก็จบที่แยกย้ายกันนอนนะวันนั้น นอนก็หลับสบายไม่ได้รู้สึกฝันร้ายหรือแย่อะไรนะ เช้าก็ลงมากินข้าวตามปกติ พ่อก็พูดเรื่องเดียวกับพี่แมนเมื่อคืนเราก็บอกค่ะได้ค่ะพ่อ วันนี้หมิวมีเรียนแค่ช่วงเช้า เดี๋ยวบ่ายๆ ไปเลยค่ะ


พ่อเราก็บอกอื้ม พ่อวานหน่อยนะ กินข้าวเสร็จก็ไปเรียน ต่างคนก็ทำภารกิจประจำวันของแต่ละคน พี่แมนกับพ่อไปทำงาน เราก็ไปเรียน ส่วนแม่วันนี้ก็คงดูแลเอกสารสำคัญให้พ่ออยู่ที่บ้านอ่ะแหละ ไม่ใช่ว่าแม่เราไม่ทำงานนะ แม่อ่ะทำงานหนักกว่าทุกๆคนในบ้านเลย ดูแลบ้านไม่ใช่เรื่องง่ายนะ ถึงจะมีแม่บ้านคอยช่วยอ่ะ



วันนั้นก็มาเรียนปกติอ่ะแหละ ความกังวลเรื่องป่วยของโทนมันก็ไม่มากเท่าเดิม เพราะถึงจะมีไข้แบบไม่ยอมลด แต่ก็อยู่กับหมอแล้ว แล้วอีกอย่างบางสิ่งบางอย่างก็เฝ้าอยู่แล้วด้วย เพื่อนคนสวยของเราที่เป็นพริตตี้อ่ะก็เดินมาคุยตามปกติ ตอนแรกเราก็คิดว่านางคงลืมเรื่องโทนไปแล้วล่ะ แต่แปปนึงนางก็ถามเราว่า เรื่องที่ขอล่ะแกว่าไง


เราก็เลยบอกว่าตอนนี้โทนป่วยอยู่อ่ะ อยู่โรงพยาบาลจะเป็นอาทิตย์แล้ว เพื่อนเรานางก็ตกใจ แล้วนางอื่นๆก็ตกใจแล้วถามกันว่า โทนป่วยเหรอเป็นไปได้ไง แข็งแรงออกขนาดนั้น เราก็บอกว่าไม่รู้ดิ่ เห็นว่าคุมน้องขึ้นสแตนด์กลางแดดหลายวันเลย แล้วหมอวินิจฉัยว่าเป็นไข้หวัดใหญ่ เพื่อนคนสวยเรานางก็ถามแล้วเป็นไงมั่งอ่ะแกน้องโทนชั้นอ่ะ


แหม ๆๆ ๆ น้องโทนของชั้นดูนางพูด เราก็บอกว่าช่วงแรกไม่ได้ไปเยี่ยมหมอสั่งงดอ่ะ แต่ที่รู้มาคือไข้ไม่ลดเลย 38 39 อยู่ตลอด ตอนนี้ก็เพิ่งจะลงมา 37  เราก็จำคำพูดของจ๋ามาอ่ะที่บอกว่า ป่วยปีละครั้งอ่ะ เพื่อนอีกคนก็บอกว่า แบบนี้แหละแก คนที่ไม่ค่อยเจ็บค่อยป่วย พอเป็นทีก็หนักแบบนี้แหละ 


เราก็มองๆแล้วบอกว่าอื้อก็แบบนั้นแหละ แปะเจลลดไข้ให้แล้ว ยังร้อนทะลุเจลอ่ะพวกแกคิดเอาเองแล้วกัน เพื่อนคนสวยเราก็บอก แล้วตอนนี้น้องโทนเป็นไงมั่ง เราก็บอกว่าเมื่อวานไข้ลงมา 37 กว่าๆ แล้ว ก็คงจะหายเร็วๆนี้แหละ เพื่อนเราถามว่าอยู่ โรง'บาลไหนอ่ะ เราก็บอกชื่อโรงพยาบาลไป



แต่เราก็บอกว่า อย่าไปเยี่ยมเป็นอันขาดเชียวแก ชั้นเตือนไว้ก่อน แล้วเราก็เผลอทำหน้าแบบหนักใจไปอ่ะ เพื่อนเราก็ถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่าแก ไม่สะดวกไรเปล่า เราบอกเปล่าหรอก เราก็มองเพื่อนเราแล้วบอกว่า แต่มันมีอะไรแปลกๆที่ชั้นยังหาคำตอบไม่ได้อ่ะ. . . . เพื่อนเราก็มองหน้ากันแล้วพูดมาว่าโอเค ไม่ไป รอน้องโทนออกโรงพยาบาลก่อนดีกว่า เราก็แปลกใจ ถามพวกนางว่าไม่ถามชั้นเลยเหรอว่าทำไม



เพื่อนเราบอกว่า แกทำหน้าแบบนั้นชั้นกลัวว่าจะไปเจออะไรแปลกๆอ่ะดิ่ เราถามนะว่าชัดขนาดนั้นเลยเหรอ พวกนางบอกว่า แกน่ะมีเรื่องที่ทำให้ลำบากใจจะกี่เรื่องกันเชียว พวกเราเป็นเพื่อนกันมากี่ปีแล้วแก อื้ออออ อ ถึงพวกนางจะเป็นแบบนี้ แต่ก็เป็นเพื่อนเราที่เราไว้มากๆเลยนะ



จนพอเรียนจบเราก็จะไปบ้านพ่อทศและ แต่ว่าถ้าจะให้ไปคนเดียวก็ยังไงอยู่ เราก็เลยโทรหาจ๋าก่อนเลย เราถามว่าจ๋า ๆ ๆ ๆ พอดีชั้นต้องไปธุระให้พี่แมน ที่บ้านพ่อทศอ่ะแกมาด้วยกันไหม จ๋าบอกว่าไป ๆ ๆ ๆ ๆ   เราก็บอกอื้อ งั้นเจอกันที่บ้านชั้นนะ จ๋าบอกโอเค


แปปนึงเราก็โทรหาเตยอีก เราก็บอกเตยว่า เดี๋ยวต้องไปธุระที่บ้านพ่อทศ เตยว่างไปด้วยกันไหม เมื่อกี้จ๋าบอกจะไปด้วย เตยบอกไปด้วย ๆ ๆ ๆ ๆ เดี๋ยวเค้าไปหาที่บ้านนะ


ถ้าสองคนไม่ว่างเราเองก็คงไปแบบระแวงๆอ่ะ แต่โชคดีที่สองคนนี้ว่างมากๆเลย ก็นัดกันให้มารวมที่บ้านของเราอ่ะ เพราะบ้านเราใกล้บ้านโทนที่สุดแล้ว ฮี่ๆ ชนะเลิศ... ไม่ใช่ๆ ๆ ๆ จะมาชนะอะไรเนี่ยไม่ใช่แล้ว เราขับรถกลับบ้านมาก็เปลี่ยนชุดก่อนเลย รออีกเกือบๆ ชั่วโมงเตยมาถึงก่อน แล้วจ๋าก็มา สองคนเปลี่ยนชุดมาเรียบร้อย


ก็พอไหว้แม่เสร็จแล้วก็พากันมาเลย พวกเราขับรถไปอ่ะ เราขับเอง พอพ้นเขตบ้านมาแล้วจ๋าก็ถามเราก่อนเลยว่าหมิว.. ชั้นถามจริงๆนะแกเจออะไรแปลกๆบ้างไหมอ่ะ แล้วเราก็แบบอยากลองเชิงก่อนไง ก็ยอมรับแหละว่าเจอเต็มๆตาเลยที่นอนบนเตียงอ่ะ แต่เราสงสัยว่าทำไมจ๋าถามแบบนี้เราก็เลยถามว่า แบบไหนเหรอแก


จ๋าบอกว่าชั้นรู้สึกเหมือนแบบ. . . พูดแล้วจะเวอร์ไหมอ่ะแก เหมือนว่าห้องพักเจ้าโทนไม่ได้อยู่ในโรงพยาบาลอ่ะ ชั้นไม่ใช่เด็กอมมือนะแก เพราะว่าตอนที่พี่แมนบอกว่าปู่ของเจ้าโทนมา พ่อของเจมส์ก็เสียอาการทันทีเลย ปกติพ่อของเจมส์เขานิ่งขั้นไหนพวกแกก็น่าจะรู้ เรากับเตยก็พูดงืมม พร้อมกัน จ๋าพูดอีกว่า แล้วไหนจะการที่เคาะประตูแล้วบอกว่า มาเยี่ยมโทนด้วย



แก ! ชั้นมั่นใจว่าพ่อเจมส์ไม่ได้เคาะเพื่อบอกโทนแน่ๆ ตอนนั้นเตยก็ร้องเง้อออ ออกมาแล้วพูดมาเกิดอะไรขึ้นอ้ะ จ๋า หมิว จ๋าบอกว่าก็เจออะไรแปลกๆอ่ะดิ่ตอนไปเยี่ยมเจ้าโทนอ่ะ เตยก็ถามเง้ออ เจออะไรบ้างอ่ะ. . . .  เจอกุ๊กกู๋เหรอ เห้ออ แฟนเรานี่ก็น่ารักจริงๆนะ เรียกกุ๊กกู๋ ด้วย


จ๋าบอกชั้นอ่ะไม่เห็นหรอก แต่หมิวอ่ะแกดูหน้าเสียนะตอนที่ไปห้องพักเจ้าโทนอ่ะ เราก็ถามจ๋า นี่แกรู้ใช่ป่ะว่าทางบ้านโทนน่ะเขาเป็นหมอธรรมมาตั้งแต่รุ่นปู่ของปู่อ่ะ จ๋าบอกอื้อเจมส์เคยบอกแล้ว เตยบอกเดี๋ยวๆคือไรเค้างง หมอธรรมคืออะไรเหรอหมิว เราก็บอกไปเท่าที่รู้ว่า


หมอธรรมก็คือหมอผีอ่ะเตย เหมือนพวกซินแส นักพรตปราบผีอะไรทำนองนั้นอ่ะ เตยหน้าตานี่คือเหวอเลยนะ เรามองผ่านกระจกหลัง เราก็เลยบอกไปว่าแต่เป็นทางฝั่งขาว ฝั่งช่วยเหลือนะ จ๋าก็แตะตัวเตยเบาๆแล้วบอกว่า ก็คือใช้พวกคาถาอาคมอะไรพวกนี้ในการช่วยเหลือชาวบ้านจากโรคภัยหรือสิ่งที่มองไม่เห็นตามความเชื่อนั่นแหละ




เตยบอกเง้อออ แล้วแบบนี้โทนทำไงอ่ะ เราก็บอกว่าไม่รู้ดิ่ แต่ที่ฟังๆมาอ่ะดูเหมือนคนที่รับช่วงสืบทอดวิชาทั้งหมดของปู่เทียนจะเป็นพี่ชายแท้ๆของพ่อทศอ่ะ ส่วนพ่อทศเรียนวิชามาไม่เท่าไรเอง ก็เอามาไว้กำราบพวกที่มีของอ่ะแหละ ส่วนโทนนั้นดูยังไงก็ไม่น่าจะมีวิชาอะไรพวกนี้ จะมีก็แต่พรสวรรค์ทางร่างกายนั่นแหละ แต่พวกวิชง วิชา อะไรพวกนี้โทนคงไม่รู้หรอก


คือทุกคนเข้าใจใช่มะว่า เราสามคนเนี่ยคืออายุเพิ่งจะ 21 22 แล้วตลอดเวลามาเนี่ยเราใช้ชีวิตกันแบบธรรมดาๆมาเลย เราเองก็เรียน เที่ยว ดื่ม จ๋าเองก็เหมือนกันแต่อาจจะน้อยกว่าเราเรื่องเที่ยว เตยเองก็เหมือนกับจ๋าแต่ก็ไปกับเราบ่อยๆ ชีวิตพวกเราวนอยู่แค่ บ้าน มหาวิทยาลัย ห้างสรรพสินค้า ผับบาร์ แล้วก็สถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ



ไลฟ์สไตล์ของพวกเรามันไม่ได้เข้าใกล้เคียงกับคำว่า ความเชื่อ และวัฒนธรรมเลย คือมีไปทำบุญกับที่บ้านบ้าง การที่จะมาเจออะไรกับพวกนี้มันก็ยากที่จะทำความเข้าใจอ่ะ พอยิ่งพูดไป มันก็เหมือนว่าพอมารู้จักกับบ้านโทน ก็เหมือนว่าประตูในอีกฟากฝั่งของชีวิตที่เราไม่เคยรู้จัก ก็เปิดขึ้นทันทีเลย


 

สามสาวไปพบปู่ของโทน ก็อย่าไปถามเรื่องที่ห้องพักนะ บรื้อออออ !!!!

แล้วแบบนี้ไปบ้านโทนจะได้เจออะไรบ้างน่ะ

เด๋วไปเจอของจริงเลย 3 สาว อาจเจอพลังงานบางอย่างเต็มๆ ก็เป็นได้

โทนไม่แปลกใจบ้างหรอคนับ ล่วงนี้คนแปลกตาใหญ่โตเยอะเกินนนน ช่วงเวลานั้นๆ

สามสาวคงเตรียมตัวเตรียมใจไว้แล้ว...เจออะไรก็ได้นะ

สะท้อนภาพวัยรุ่นยุค​นี้ได้ชัดมาก​ เรื่องขนบธรรมเนียม​ความเชื่อและไสยศาสตร์​  ที่ไม่ได้ให้คุณ​ค่าสักเท่าไหร่

ความเชื่อมันบังคับไม่ได้ แต่อย่าไปท้าเชียวนาาาาา

สาวๆจะเจออะไรมั้ย

เจอดีแน่ที่บ้านโทน

เหมือนมีพลังงานบางอย่าง

สามสาวจะได้เจอสาวกของปู่ น่าสนใจมีตัวละครเพิ่มอีกคนนะ

งานนี้สามสาวจะเจออะไรไหม ไปบ้านโทน

สามเจ้ไปบ้านโทน จะเจอสิ่งลึกลับไหมนะ

เตยคนสวยนี่ น่ารัก คิกขุอาโนเนะตลอดเลยนะ

แม่ของพ่อทศเหรอที่เป็นผู้จัดการให้มี some body คอยเฝ้าดูแลโทน  โหย...คนในตระกูลของโทนนี้ไม่ธรรมดากันทุกคนเลย