ต่อจากตอนที่แล้ว ปู่เทียนบอกว่า ที่มีคนไปเฝ้าโทนนั้นปู่ไม่ได้ทำ แต่คนที่จัดการคือย่าของโทน เดี๋ยวนะ ย่าของโทนเหรอ . . . . ย่าของโทนส่งอะไรไปเฝ้าโทน. . .  ห๊ะ!  อะไรกันเนี่ย แล้วตอนนั้นเราคิดว่าพอแล้วไม่อยากได้ยินอีกแล้ว อะไรกันเนี่ยครอบครัวนี้ แล้วแปปนึงพ่อทศก็เรียกเรานะ หนูหมิว เราก็หันกลับไปแล้วเดินไปหาแล้วตอบ ค่ะพ่อทศ พ่อทศบอกว่าไปเยี่ยมไอ้ลูกหมาน่ะ ไม่ต้องซื้ออะไรไปแล้วนะ แค่นี้ก็ไม่มีที่วางแล้ว เราก็ตอบค่ะๆ แล้วก็ก้มหัวหมุนคัว


พ่อทศไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องเมื่อกี้เลย. . . . เราก็เดิน เดิน เดิน เข้ามาในตัวบ้านเลย ก็เจอจ๋ากับเตยกำลังกินขนมหวานที่แม่ทิพย์ทำให้อยู่ คือพูดยังไงดี ขอใช้ศัพท์ของยุคนี้หน่อยนะ หน้าตาพวกนางดูฟินมากๆอ่ะ ยิ่งเตยก็คือกินไปยิ้มไปไม่หุบเลย จ๋าเองก็เหมือนกัน


ฝีมือการทำขนมของแม่ทิพย์ไม่ธรรมดาเลย อันนี้พวกพี่รุจน์ก็เคยยืนยันมาแล้วนะ เราเข้ามาก็ขอกินด้วยแหละ แล้วมันก็ฟินจริงๆทุกคน หอม หวาน แล้วก็เปรี้ยวด้วย เพราะเป็นน้ำผึ้งที่ผสมมะนาว มะนาวเขียวมันเปรี้ยวนะ แต่แม่ทิพย์ทำยังไงให้ออกมากลมกล่อมแบบนี้อ่ะ ลูกชิดก็เหนียวหนึบๆ เคี้ยวอร่อยเลยแหละ


เราสามคนจากที่ตั้งใจมาแจ้งข่าวกลับกลายเป็นมารบกวนบ้านแม่ทิพย์ซะแล้ว แม่ทิพย์ก็ถามว่าพ่อเขาว่ายังไงล่ะ ตอนนั้นเราสับสนนิดนึง ไม่รู้ว่าแม่ทิพย์พูดถึงพ่อไหนอ่ะ พ่อทศ หรือ ปู่เทียน ก็เมื่อกี่เราได้ยินแม่ทิพย์เรียกปู่เทียนว่าพ่ออ่ะ แต่เราก็บอกไปว่า ปู่เทียนเขาอนุญาตให้ไปเยี่ยมโทนได้ค่ะ แม่เขาก็บอกหืมเหรอ อื้มงั้นถ้าจะไปเยี่ยมโทนก็ไปได้นะ แต่อย่าอยู่จนค่ำล่ะ


เนี่ยยยยย แม่ทิพย์พูดแบบนี้อีกแล้วอ่ะเง้ออออ เราก็คิดหนักเลยแบบนี้ ไม่รู้ว่าการไปได้ยินอะไรแบบนั้น ควรรู้สึกยังไงดี แต่แม่ทิพย์ก็พูดว่า ถ้าพ่อ...  แม่ทิพย์เขาเงียบแปปนึงแล้วก็พูดใหม่ว่า ถ้าปู่เขายอมให้ไปเยี่ยม ก็หมายความว่าปู่เขาไว้ใจนะ เราก็บอกแม่ทิพย์ว่า แต่แม่ทิพย์คะที่โทนป่วยเพราะหมิวเองก็มีส่วนนะคะ


แต่แม่ทิพย์เขาก็พูดว่า คนจะเจ็บจะป่วยน่ะห้ามกันไม่ได้หรอกหนูหมิว แล้ววันสองวันนี้โทนก็บอกกับป้าเองว่า ตากแดดเกือบทั้งวัน จะเป็นไข้มันก็ไม่แปลกหรอก เวลาคนเราร่างกายอ่อนแอน่ะ จะเจ็บจะป่วยมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เรื่องมันเกิดขึ้นมาแล้ว โทนก็เข้าโรงพยาบาลแล้ว จะไปพูดถึงเรื่องที่ผ่านมามันก็ไม่ใช่เรื่องหรอก



เราก็เงียบเลย แต่จ๋าก็มาจับไหล่เราแล้วขยับเบาๆเหมือนจะบอกว่าไม่เป็นไรนะแก แล้วเตยก็ขยับมาใกล้ๆเหมือนกัน แม่ทิพย์บอกว่า จะเอากลับไปที่บ้านด้วยไหม ป้าทำมาเยอะเลยนะ เตยก็มองหน้าเรา มองหน้าจ๋า แล้วบอกเตยขอกลับบ้านด้วยค่ะแม่ จ๋าบอกเตยยย เกรงใจหน่อยยยย แต่เตยบอก ก็แม่ทิพย์ทำอร่อยง่ะ แม่ทิพย์ก็หัวเราะเบาๆแล้วบอกจ้าๆ เดี๋ยวตักใส่ถุงให้นะ




แล้วเราก็หันออกไปมองอ่ะ เห็นพ่อทศกับปู่เทียนกำลังคุยอะไรกันอยู่ แล้วปู่เทียนก็เตะพ่อทศดังป้าปปป คือท่าทางเหมือนที่พ่อทศหยอกเล่นกับโทนเด๊ะๆเลย พ่อทศก็ไม่หลบนะยืนให้ปู่เทียนเตะเฉยๆเลย แล้วปู่เทียนก็เดินกลับไปในสวนอีกครั้ง พ่อทศก็เดินกลับเข้ามาในบ้าน พอเข้ามาถึงแม่ทิพย์ก็ถามว่าอ้าวพ่อไปไหนแล้ว คงจะหมายถึงปู่ พ่อทศก็บอกว่าเข้าไปในสวนน่ะ แม่ทิพย์ก็ถามว่าแล้วคืนนี้พ่อเขาจะนอนในบ้านไหม


พ่อทศบอกว่า ยากแหละแบบนี้ คงจะเข้าไปนอนในสวนนั่นแหละ เราก็เผลอพูดไปว่าจะไม่เป็นอะไรเหรอคะพ่อทศ พ่อทศหันมาบอกว่าไม่เป็นอะไรหรอก ตอนอยู่บ้านนอกก็เงียบๆแบบนี้แหละ แม่ทิพย์ก็บอกว่างั้นเดี๋ยวไปเตรียมพวกเครื่องนอนอะไรให้พ่อแล้วกัน แล้วตอนนั้นอยู่ดีๆมูชูก็เห่านะ



แปปนึงก็วิ่งเข้ามาในบ้าน มาหาพ่อทศ แล้วน้องมูชูฉลาดมากกกก มากกก จริงๆ เข้ามาก็มานั่งลงตรงหน้าพ่อทศอ่ะ แล้วยกขาสะกิดแล้วหันไปมองในสวน มอง มอง มอง พ่อทศบอกว่าไม่เป็นไรเพื่อนของปู่เขา น้องมูชูก็ไม่เข้าใจหรอกเอาจริงๆ แต่คนเลี้ยงสัตว์อ่ะ เวลาเขาพูดอะไรกับสัตว์ที่ตัวเองเลี้ยง ไม่ว่าใครก็ตาม เขาก็จะเชื่อว่าน้องจะเข้าใจ ใครที่เลี้ยงหมา เลี้ยงแมว เราว่ารู้ดีเลยล่ะ


แต่เดี๋ยวก่อนนะ ที่บอกว่าเพื่อนปู่นี่หมายความว่าไง ก็ปู่เดินเข้าไปสวนคนเดียวนี่ แล้วในนี้จะมีใครเป็นเพื่อนของปู่เทียนเขาได้ล่ะ น้องมูชูหมอบลงร้องหงิงๆเลยนะ พ่อทศลูบหัวสองสามที แล้วพูดว่าไปหาปู่ไป อย่ามากวนตอนแขกมาในบ้าน มูชูครางเสียง แหง่งงง โยกหัวแล้วเห่าโฮ่งเบาๆ เหมือนแบบงอแงอ่ะ แล้วก็วิ่งออกไปเลย



น่าร๊ากกกกกก จริงๆนะ แล้วแม่ทิพย์ก็ตักขนมหวานมาให้เตยถุงนึงแล้วอ่ะ พ่อทศก็ถามว่านี่จะไปเยี่ยมโทนมันไหมล่ะ เราก็มอง จ๋าเตยแล้วบอกไปค่ะ แม่ก็บอกอื้มงั้นแม่ฝากขนมหวานไปให้หน่อยนะ ไม่ได้กินอะไรหวานๆมาหลายวันเดี๋ยวจะงอแง เราก็ถามมีงอแงด้วยเหรอคะ พ่อทศก็บอกเด็กก็ยังเป็นเด็กวันยังค่ำแหละนะ ยังไงก็ชอบของหวานๆอยู่ดี



เรามอง มอง มอง แล้วอยู่ดีๆเตยก็ถามว่า พ่อทศคะ ถ้าหายแล้วว งืม. . . . หนูเอายาจีนจากที่บ้านมาให้โทนบ้างได้ไหมคะ พ่อมองแล้วก็พูดว่า ต้องดูก่อนนะหนูเตย ว่าไอ้ลูกหมาจะมียาจากหมอกลับมาหรือเปล่า แล้วต้องดูด้วยว่า ตัวชามันชน มันหักล้างกันไหม  เตยบอกค่ะ ๆ ๆ เดี๋ยวให้ป๊าช่วยดูให้ค่ะ ป๊าเคยขายยาจีนที่เยาวราชค่ะ พ่อทศบอกอื้มงั้นก็ตามนั้นแหละ จ๋าก็บอกเดี๋ยวเตย จะเอามาให้ทำไม แกจำไม่ได้เหรอว่าเจ้าโทนกลัวยาจีน แค่ถ้วยเดียวยังนั่งมองเป็นชั่วโมงอ่ะ



เออใช่ พอพูดแล้วเราก็นึกได้เลย เรื่องยาอ่ะ แพ้ยาจีนที่ขมๆ แต่ยาที่ปู่เทียนเอาให้กินล่ะ ขนาดอีเจมส์โดนไปแค่หยดเดียวยังวิ่งไปอ้วกเลย แล้วนั่นอ่ะกินเป็นแก้ว แล้วหน้านิ่งมากเลย เป็นไปได้ยังไงไม่เข้าใจเหมือนกันนะ  เราก็เลยถามนะ เพราะอยากรู้มากๆ ว่าพ่อทศคะ เอ่อออ ที่ให้โทนกินนั่นอะไรเหรอคะ ขมมากเลยค่ะ พ่อทศหันมามองแล้วถามหืม รู้ได้ไงว่าขม หนูหมิวไปกินเหรอ


เราส่ายหัวแล้วมองไปที่จ๋าเลย จ๋าก็เล่าเรื่องให้ฟังนั่นแหละ พ่อทศบอกอื้ม จะขมก็ไม่แปลกสำหรับคนไม่เคยกินน่ะนะ แล้วนี่ผู้การไปเยี่ยมไอ้ลูกหมาด้วยเหรอ จ๋าบอกค่ะพ่อเจมส์เขาอยากไปเยี่ยมน่ะคะ แล้วจ๋าก็บอกอีกว่า พ่อทศคะอย่าไปเรียกพ่อเจมส์เขาแบบนั้นเลยค่ะ เขาไม่ได้รับราชการแล้ว พ่อทศหัวเราะแล้วบอกว่าเอาน่าๆไม่เป็นไรหรอก พ่อทศมองแล้วพูดว่า ยานั้นพ่อเขาทำมาให้ไอ้ลูกหมาแค่คนเดียวน่ะ คนอื่นกินลำบากก็ไม่ใช่เรื่องแปลก



แล้วพ่อทศก็พูดว่า เดี๋ยวลุงไปดูพวกนั้นหน่อยดีกว่า แล้วพ่อทศก็เดินไปเลย แม่ทิพย์เดินออกมาก็ช่วยหยิบนั่นนี่ไป แล้วก็มองมาที่พวกเรา แม่ถามว่ารู้แล้วใช่ไหมว่าปู่เขาเป็นหมอธรรมน่ะ เตยบอกเง้อแม่ทิพย์คะหมอธรรมที่จริงแล้วคืออะไรเหรอคะ แม่ทิพย์ก็บอกว่า โรคบางโรคมันก็ไม่ได้เกิดจากเชื้อโรค ไม่ได้เกิดจากสิ่งที่วิทยาศาสตร์จะพิสูจน์ได้ หมอธรรมคือคนที่จะทำหน้าที่รักษานั่นแหละ แต่มันก็ขึ้นอยู่กับบุญกับบาปที่ติดตัวมาด้วยนั่นแหละ


แม่ทิพย์บอกว่า เอ้ พูดเรื่องแบบนี้กับวัยรุ่น จะเข้าใจกันไหมเนี่ย เตยก็มองจ้องแบบตั้งใจฟังเลย แล้วบอกเตยฟังได้ค่ะ แม่ก็มองเราแล้วบอกว่า ถ้าให้พูดแบบเข้าใจง่ายเหมือนเป็นหมอผีที่คอยช่วยเหลือคนนั่นแหละ ที่หมู่บ้านน่ะ ทางบ้านของพ่อเขาจะทำหน้าที่นี้ แล้วก็ทำสืบกันมาหลายรุ่นแล้ว เรื่องพวกนี้คนต่างจังหวัดเขามีความเชื่อกันมาตั้งแต่โบราณแล้วล่ะ ถ้าตามวันหยุดยาวๆไม่ได้ไปไหนกัน จะไปที่หมู่บ้านของพ่อเขากันไหมล่ะ


เง้ออ เราคิดในใจคำแรกเลยว่าไม่ไป ขนาดที่บ้านสวนยังขนาดนี้ ถ้าไปหมู่บ้านจะขนาดไหนกันนะ แล้วจ๋าก็เปิดประเด็นเลยนะว่า แม่ทิพย์คะแล้วยาที่เจ้าโทนกินล่ะคะ แม่ทิพย์มองยิ้มๆแล้วพูดว่า ก็เป็นยาที่ปู่เขาทำให้โทนนั่นแหละ ก็ปรุงยาตามความเชื่อโบราณนั่นแหละ ใช้ว่าน ใช้สมุนไพร ปรุงในฤกษ์ยามมงคล บริกรรมคาถาต่างๆกำกับไปด้วย ป้าถึงได้บอกไงว่า พูดกับเด็กวัยรุ่นน่ะจะเข้าใจยาก


ความเชื่อพวกนี้ ในกรุงเทพฯ มันค่อยๆเลือนหายไปแล้ว แล้วไหนจะพวกอุตริ อวดอ้าง แสดงอภินิหาร พอโดนจับได้ก็ยิ่งทำให้ความศรัทธาหายไปเรื่อยๆ เพราะแบบนี้แหละป้าถึงบอกว่าถ้าพูดกับวัยรุ่ยก็คงจะเข้าใจยาก เราคิดในใจนั่นซิ่นะ ถ้าพูดเรื่องแบบนี้ที่มหาวิทยาลัยให้เพื่อนๆเราฟัง เพื่อนเราก็คงแซวกันเละเทะเลย อีกอย่างช่วงนี้ก็มีคนเริ่มมาอวดอิทธิฤทธิ์กันมากมายอย่างที่แม่ทิพย์บอก เห็นได้ตามข่าว ตามโทรทัศน์เลย ตั้งแต่เรื่องเปตรกู้อ่ะ เราว่าศรัทธาของคนไทยก็เริ่มลดลงเรื่อยๆเลย จะพูดแบบนั้นก็ไม่ได้หรอก เพราะเราเองก็ยังห่างไกลกับเรื่องพวกนี้ เราก็คงพูดอะไรมากไม่ได้หรอก


แม่ทิพย์มองนาฬิกาฝ้าบ้านแล้วก็บอกป่ะ ๆ ๆ เดี๋ยวจะมืดจะค่ำ พวกหนูจะไปเยี่ยมโทนด้วยใช่ไหม เตยบอกค่ะไปค่ะไปๆ ๆ ๆ แม่ทิพย์ก็ยิ้ม แล้วก็บอกอ่ะงั้นวานฝากให้โทนด้วย แม่ก็ยืนถุงของหวานมาให้อ่ะแหละ พวกเรา 3 คนก็ยกมือไหว้ลาแม่ทิพย์เลยนะ แล้วก็เดินออกมาหน้าบ้าน ก็เจอพ่อทศกำลังใช้ไม้ยาวๆ เหมือนสอยผลไม้อ่ะลงมา



เราก็เดินมาไหว้พ่อทศแล้วบอกว่าพวกหนู 3 คนกลับก่อนนะคะ พ่อทศบอกเดินทางดีๆนะ 3 คน อย่ากลับดึกล่ะ เราตอบค่ะแล้วก็เดินไปที่หน้าบ้าน. . . .  เอ. . . คนงานยังจัดสถานที่กันอยู่เหรอเนี่ย เดินอยู่ข้างในกันเยอะเลย แต่พอเดินออกมา อ้าว. . . . รถไม่มีแล้วนี่นา. . .  คนงานพวกนี้ค้างคืนเหรอ


เราก็ถามเตยกับจ๋านะ ว่ากลับเลยหรือว่าไปเยี่ยมโทนด้วยกัน ตอนนั้นเราคิดว่าถ้าไป 3 คน ต่อให้เจออะไรยังไงก็อุ่นใจ ไปเยี่ยมโทนด้วยกันไหม คำตอบก็คือไป ๆ ๆ พอออกจากบ้านพ่อทศเราก็ขับรถตรงไปที่โรงพยาบาลเลยล่ะ แต่พอเอาจริงๆแล้วถึงจะมากัน 3 คน แต่เหตุการณ์แปลกๆที่เจอมาก่อนหน้านี้ ก็ทำให้หวั่นๆเหมือนกันนะ



พอเดินขึ้นมาชั้นบน นี่คือเหตุการณ์ที่เราเจอนะ นางพยาบาลที่นั่งประจำชั้นนี้พอเจอเราเหมือนเขาจะทำเราได้ พวกเขาสองคนเดินมาหาเราแล้วบอกสวัสดีค่ะคุณหมิว แต่ก็ไม่ได้ยกมือไหว้อะไรเรานะ  เราก็คะสวัสดีค่ะ ในใจเราก็งงว่าเกิดอะไรขึ้น อยู่ดีๆทำไมมาทัก เขาก็มองจ๋ามองเตยนะ แล้วถามว่ามาเยี่ยมคนไข้ห้อง – เลขห้อง - เหรอคะ ก็ห้องโทนนั่นแหละที่นางพยาบาลบอก


เราบอกค่ะ เตยถามออกมาเฉยเลยตอนนี้โทนเป็นไงบ้างคะ พยาบาลก็มองมาที่เตยแล้วบอกว่าล่าสุดเมื่อเช้าอยู่ที่ 37 ค่ะ ใกล้จะปกติแล้วค่ะ เตยก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สู้ดีว่าทำไมเกือบอาทิตย์แล้วยังไม่หายดีล่ะ เราก็สะกิดเตยแล้วบอกว่า อย่าทำให้คุณพยาบาลลำบากใจดิ่เตย จ๋าก็บอกอื้มแบบนั้นแหละ ป่วยปีละครั้งก็หนักแบบนี้แหละเตย เตยก็ทำหน้ามุ่ยๆบอกงืมๆ


แล้วพยาบาลเขาก็บอกเรานะว่า เอิ่มม ถ้าคุณหมิวจะไปเยี่ยม ก่อนเข้าห้องก็รบกวน.... คือทุกคนเคยป่ะ แบบว่าพอมีคนเกริ่นอะไรมานิดนึง เราจะรู้ได้ทันที พอนางพยาบาลพูดมาแบบนี้นะ เราก็นึกถึงเรื่องที่คุณอาทำน่ะ เราบอกค่ะทราบค่ะ เราก็เลยถามลอยๆไปว่า มีคนไม่ทำแบบนั้นเหรอคะ นางพยาบาลมองมาที่เราแบบหน้าเสียๆ แล้วพยักหน้า



นั่นไงเรารู้เลย คงเข้าไปแล้วเจออะไรแน่ ๆ เราบอกขอบคุณแล้วก็เดินมาเลย เตยก็เกาะแขนเราแล้วบอกเง้ออ หมิวอะไรอ่ะ จ๋าก็จับแขนแล้วบอกว่ากลับไปค่อยเล่า เคป่ะ เตยบอกงื้มๆ พอเราจะเดินมาถึงห้องอ่ะ ถ้าใครเคยอ่านเทพวายุมาคงจะเจอกับคำว่า มิติสนธยา บ่อยๆใช่ป่ะ ที่เป็นมิติคาบเกี่ยวระหว่างโลกมนุษย์กับอีกดินแดนนึง ที่ริวกะชอบแว๊ปเข้าไปนอนเล่น



จะว่าเราคิดไปเองหรืออะไรก็ได้นะ มันเป็นสิ่งที่เจอมากับตัวและความเชื่อส่วนบุคคลขอให้ทุกคนที่อ่านใช้วิจารณญาณด้วย แต่ว่าพอเดินมาใกล้ๆห้องพักโทนอีก 2 ห้องจะถึง ตรงนี้คือเงียบ คือไม่ได้เงียบแบบกด mute เสียงนะ แต่แบบก็เงียบลงไปเยอะเลย อากาศก็เย็นแบบแปลกๆ ถ้าเย็นมันควรเย็นแบบเท่ากันซิ่ แล้วเราไม่ได้คิดไปเองด้วย เพราะเตยที่จับแขนเราไว้อยู่ดีๆก็มีแรงบีบเพิ่มขึ้น เตยคงรู้สึกได้นั่นแหละ



พอเดินมาถึงห้อง เอาล่ะเราก็มายืนหน้าห้องแล้วกำลังจะเคาะประตู เอ... แต่ต้องเคาะแรงแค่ไหนล่ะ เพราะว่าลูกน้องของเสี่ย ก็เคาะเสียงดัง แต่คุณอาเขาแค่เคาะตามปกติ เราคิดในใจว่าลองเคาะแรงๆหน่อยดีกว่า เผื่อโทนจะได้ยินไปด้วย ตอนนั้นกำลังจะเคาะแล้วทุกคน แต่แว๊ปนึงจริงๆ เราได้ยินคำพูดข้างๆหูเลยว่า

' อย่า '   

เราตกใจแบบหันมามองจ๋ากับเตยแบบหันควั่บตามที่โทนเคยไว้บ่อยๆ แบบหันควั่บเลย เราเผลอถามออกไป เตย จ๋า พูดเหรอ 2 คนนั้นส่ายหัวแบบหน้าเสียๆเลย จ๋าน่ะเก็บอาการ แต่เตยคือหน้าจะร้องแล้ว เราคิดในใจว่าหูฝาดแน่ๆ แล้วจะเคาะอีกครั้ง จังหวะที่จะเคาะเสียงก็มาอีกแล้วคราวนี้เสียงมาแบบดุเลย

' อย่า ' 


เราก็ตกใจตัวสั่นเลยนะ อย่า อย่าอะไร อย่าเข้าไปเหรอ แต่ปู่เทียนก็บอกว่ามาเยี่ยมได้นี่นา ถ้าปู่เทียนบอกว่ามาได้แล้วอย่าอะไร ตอนนี้เรามั่นใจแล้วอ่ะว่าสิ่งที่เฝ้าโทนอยู่ไม่ใช่อะไรที่เรียกว่าคนแน่ๆ แล้วตอนนี้คนอย่างเราที่ไม่เคยเชื่อเรื่องพวกนี้ ไม่เคยจะอธิฐานอะไรเลย คำว่า พ่อแก้วแม่แก้วช่วยด้วย เราก็แทบไม่รู้จักเลย


แต่ว่าตอนนี้หลายๆอย่างคือชวนให้เราคิดไปถึงเรื่องนั้นอ่ะ เราก็เลยพูดในใจนะ ว่าปู่เทียนอนุญาตให้มาเยี่ยมโทนแล้วค่ะ ห้ามไม่ให้หนูเคาะประตูใช่ไหม ไม่มีเสียงตอบกลับ ตอนนั้นเตยก็ยิ่งเกาะแขนเราแน่นเลยอ่ะ โอ้ยยย นี่เรามาเยี่ยมคนป่วยหรือมาล่าท้าผีเนี่ยย พอไม่มีเสียงตอบกลับมาเราก็พูดในใจอีก งั้นหนูขอเขาไปเลยนะ ทุกอย่างเงียบอีก ตอนนี้เราต้องเดิมพันอ่ะ มือเราก็จับประตูแล้วบิดไปเลย ทุกอย่างดูเงียบสงบนะ เงียบเลย เราเปิดประตูเข้าไปช้าๆ สิ่งที่เห็นคือโทนกำลังนั่งสมาธิอยู่


เราเลยรู้ว่าสิ่งที่บอกว่า อย่า อย่าน่ะคืออะไร ตอนนั้นก็คิดเองเออเองไปว่า ที่บอกว่า ' อย่า ' เพราะจะไปรบกวนโทนหรือเปล่านะ ขอให้ใช้วิจารณญาณในการอ่านนะทุกคน มันเป็นเรื่องที่จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ได้ แต่ก็เล่าตามที่เห็นคาตาเลยนี่แหละ เรา 3 คนเข้ามาก็ปิดประตูเบาๆนะ ห้องเปิดไฟ ไม่ได้ปิดไฟ ก็เลยไม่น่ากลัวเท่าไร แต่ที่เราเห็นคือโทนกำลังนั่ง สมาธิอยู่บนเตียงนั่นแหละ


เฮ้อ โล่งใจ แต่ว่าอยู่ดีๆในห้องน้ำก็ได้ยินเสียงน้ำไหลในห้องน้ำ มันเหมือนเสียงกดก๊อกน้ำซิงค์อ่ะ ด้วยความเงียบในห้องไง เราเลยได้ยิน โอ๊ยยยอีกแล้ว อีกแล้วเหรอ ตอนนั้นเราตัวสั่นเลย เหตุการณ์เดินมันกลับมาอีกแล้วอ่ะ แล้วเสียงประตูห้องน้ำเปิดก็ดัง แอ้ดดด  โอ๊ยยยยยยยยยยยย นี่อะไรกันเนี่ย ไหนบอกให้เข้ามาได้ไง


 

ผ่านสถานการณ์​นี้ได้​เจ๊หมิวน่าจะอัพเวลเป็นนางพญา​เลย​ นิ่งซะขนาดนี้
อืม​ ยังมีอาการอยู่แฮะ​ เกือบดีละเชียว​อิอิ

บอดี้การ์ดของโทนทำหน้าที่แข็งขันมาก เล่นเอา 3 สาวกับ 1 หนุ่ม หวาดผวาเลย  เป็นใครเจอแบบนี้ก็มีสยองละ  บรื๋อ  บรื๋อ 

รอเจ๊เกือบจะหลับแล้ว 555

สามสาว สู้ๆ

สวัสดีปีใหม่ครับ
มา3คนยังโดน น่ากลัวอ่ะแบบนี้

ดีว่าเจ๊มากัน3คน ไม่งั้นเผ่นดีกว่า

สยองจริงๆครับ

อยากมาเยี่ยมโทนอยู่แล้ว พอได้โอกาสจากแม่ทิพย์ ก็ดีใจ กลัวอาจจะน้อยหน่อยเพราะตอนนี้มากันตั้ง 3 คน  เจออะไร ..

ดีนะที่มากันสามคน  โทนสามารถถอดจิตได้เหรอ

เจออีกแล้วพี่หมิวไม่ชินได้งัย อย่ากลัวไปเลยปู่อนุญาตแล้ว

เรื่องแบบนี้ มาเป็นกลุ่ม ถ้าของเขาแรง ก็หลอนยกกลุ่มได้นะครับ

สามสาวเจอตอนกลางวันแสกๆเลยนะ สู้ๆนะ

หมิวสู้ๆ

ชอบอะไรแนวๆนี้มากเลย น่าคิดตามดีครับ เจ๊หมิวอธิบายได้เห็นภาพมากๆเลย ฮาๆ

ไม่อยากจะคิดถ้าเจ๊หมิวถูกปล่อยให้มาเยี่ยมโทนคนเดียว 555