ผมกลับไปเป็นอายุ 19 ตอนที่1 ข้ามเวลา
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ลองเขียน แนะนำผมได้นะครับ

ผมค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา เหลือบมองซ้ายขวา พลางคิดในใจว่าที่นี่ที่ไหนกันวะเนี่ย? ก่อนค่อย ๆ ลุกขึ้นจากเตียง เพื่อเดินวนสำรวจรอบห้อง จนไปเจอกับกระจกบานหนึ่ง เมื่อมองผ่านกระจก ผมตกใจกับหน้าของตัวเองมาก
หน้าผมตอน อายุ 19 ปี บ้าไปแล้วเป็นไปไม่ได้ตอนนี้อายุ 31 แล้วนะ อึ้งไปเลยแป๊บนึง ผมหลือบมองซ้ายขวาไปเจอโต๊ะเก้าอี้ผมเดินไปนั่งโต๊ะเก้าอี้แล้วผมก็ใช้สมองใช้ความคิด ผมคิดว่าผมมาอยู่ที่นี่ได้อะไร  ความคิดของผมย้อนกลับไปตอนเช้าของวันนี้ตอนเช้า 8 โมงเช้า ผมค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา   ลุกขึ้นจากเตียง  เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว แล้วมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ฮัลโหลฮัลโหลหัวหน้ามีอะไรครับ

หัวหน้า : ชุ้งฮัลโหลได้ยินไหม

ชุ้ง : ได้ยินแล้วครับหัวหน้าเอาอะไรครับ

หัวหน้า:ชุ้งไปดูโรงงานหน่อยนะเดี๋ยวเราซื้อมาทำโรงงานใหม่มาไปดูโรงงานเก่ามากแล้วระวังตัวหน่อย

ชุ้ง:มีอะไรอีกไหมครับเดี๋ยวผมไปอาบน้ำไปดูไอ้ครับ

หัวหน้า:มีแล้วก็วันนี้ไม่เข้าออฟฟิศนะ

ชุ้ง:ผมไปตอนไหนก็ได้หรอวันนี้

หัวหน้า:ไปเวลาไหนก็ได้ดูเสร็จแล้วกลับบ้านได้เลยไม่มีแล้วว่าแต่แค่นี้นะ

ผมทำงานเป็นซื้อขาย ผมทำงานที่นี่มาทั้งหมด7 ปีแล้วผมเบื่ออันเดียวเบื่อหัวหน้าเบื่อโว้ยผมไปทำงานอย่างเดียว ผมกดมือถือไปเปิดดูรูป สาว Instagram แอบชอบ   สาวสวยคนนี้น่าเสียดายมากเขาแต่งงานไปแล้วเป็นสาวรุ่นพี่มหาลัยแอบชอบมาก ผมไม่กล้าคุยในมีแฟนอยู่แล้ว ผมไปดูเวลามึงถึง 8:30  แล้ว เดินเข้าไปห้องน้ำ อาบน้ำแป๊บเดียว เดินออกจากห้องน้ำ เดินไปตู้เสื้อผ้า ลุคชิวๆ ที่แฝงความคลาสสิค คงความเท่ห์ ความเก๋า  เลือกเสื้อเชิ้ตลายสก๊อตหรือสีพื้นๆ ปลดกระดุมออก 1-2 เม็ดพับแขนชิวๆ แมทกับกางเกงยีนทรงกระบอกสีเข้ม ผมเดินออกไปหน้าประตูห้องไปชั้นรองเท้า มองซ้ายขวารองเท้าสนีกเกอร์ใส่ออกจาก คอนโด เดินเปิดประตูคอนโดออกไป  มารอขึ้นลิฟท์ 1 นาที ผมกดเล่นมือถือไปเรื่อยๆรอลิฟท์มาประตูลิฟต์เปิดพอดี ผมเดินเข้าไป แป๊บเดียวผมลงมาข้างล่างแล้ว  เดินออกจากลิฟท์ ผมเดินไป ผมเดินไปเรียกรถมอเตอร์ไซค์วิน

พี่วินมอเตอร์ไซค์:ชุ้งไปไหนครับ

ชุ้ง:เหมือนเดิมครับพี่

พี่วินมอเตอร์ไซค์:ได้รถไฟฟ้า
พี่วินมอเตอร์ไซค์ก็คุยไปเรื่อยเหมือนทุกวัน ผมมาถึงสถานีรถไฟฟ้า เวลา 9:30 ผมเดินขึ้นรถไฟฟ้า ผมเดินลงมาบันไดฮ่าเลื่อนรถไฟฟ้า ผมมองดูซ้ายขวาไปในครัวเรื่อยเปื่อย มียายแก่ล้มอยู่ผมไปช่วยด้วย

ชุ้ง:ยายครับเป็นอะไรไหมครับ เจ็บอะไรไหมครับเอายาไหม

ยาย:ปวดมากปวดขาปวดหลังไม่ไหวแล้ว เดินกลับบ้านไม่ไหวเจ็บขา

ชุ้ง:บ้านยายหมู่ไหนครับเดี๋ยวผมไปส่งครับ

ยาย:เลี้ยวเข้าซอยข้างหน้าบ้านยายเป็นร้านขายของบ้านยายหลังคาสีชมพูเป็นขายของ

ชุ้ง:อ๋อผมเข้าใจแล้วครับ ผมแบบไปครับยาย

ผมแบบยายไปส่งบ้านยาย เดินเลี้ยวเข้าไปในซอย ยายบอกว่าเลี้ยวขวาเดินไปข้างหน้าเลี้ยวซ้ายเดินขึ้นสะพานลอยเดินลงสะพานลอย ผมเหนื่อยมากหายใจไม่ไหวแล้วเหนื่อย หายใจมากเหนื่อย บ้านยายหนูนี่


ยาย:เข้ามากินน้ำนั่งเล่นก่อนไหมมีขนมด้วยนะ
ชุ้ง:ได้ครับยายขอกินน้ำหน่อยนะครับ

ผมจะเข้าไปนั่งโต๊ะเก้าอี้ไม้ยายก็เดินเอาแก้วน้ำมาให้ผมกินยายก็เลยยายก็เดินเอาน้ำมาให้ผมกินยายก็เลยเดินไปนั่งโซฟา ผมยกแก้วน้ำด้วย ผมดื่มน้ำด้วย ผมเห็นในอะไรไม่รู้รูปภาพแปลกๆยายขอดูหน่อยนะครับ ผมเดินเข้าไปดูรูปภาพรูปภาพนาฬิกาทราย ที่มี ปี 2013 แล้วก็รูปภาพมีผู้ชายกับผู้หญิงเนื้อคู่ มีผู้ชาย 1 มีผู้หญิง 16 คน

ชุ้ง:ผมถามยายว่าผมไม่เข้าใจรูปภาพเลยรูปภาพอะไรครับความหมายผมไม่เข้าใจเลย
ผมถามยายก็ยายนั่งอยู่ยายยิ้มออกมานิดหน่อย

ยาย:รูปภาพนี้มีความหมายคือว่า ผู้ชายคนนี้ไปหาเนื้อคู่ผู้หญิง 16 คนนี้ ไปมีเพศสัมพันธ์ตัน ผู้หญิง 1 เดียวเป็นเนื้อคู่ ในปี 2013 ในปี 2023แต่งงานมีลูกความหมายจะมานี้
ชุ้ง:อ๋อผมเข้าใจแล้วครับยาย
ผมดูนาฬิกา 10:30 น สายมากแล้ว

ชุ้ง:ยายครับผมไปแล้วผมนัดคนอื่นไว้ครับ
ผมปวดเยี่ยวมากก่อนไปขอยายห้องน้ำหน่อยได้ไหมครับ ยายห้องน้ำอยู่ไหนครับ ยายไม่อยู่แล้วไปไหนไม่รู้ปวดเยี่ยวมากผมเดินไปหาดูคล้ายขวาเดินไปเปิดประตูทางขวาดูก่อน  เดินเข้าไปเป็นห้องมืดมาก ผมหยิบมือถือขึ้นมา เปิด App หลอดไฟ ไม่มีหน้าต่างมีหลอดไฟอยู่แล้ว ผมดูมือถือแบตมือถือใกล้หมดแล้ว ผมสำรวจก่อนดูไปก่อนมองซ้ายขวาหาดูสวิตช์ไฟ ผมเจอสวิตช์ไฟแล้วอยู่ทางซ้าย ผมเจอสวิตช์ไฟแล้วอยู่ทางซ้ายของผม ผมวิ่งไปเปิดไฟปวดเยี่ยวมาก ผมไปเปิดสวิตช์ไฟแล้ว ไฟก็ดับไป แบตมือถือผมหมดแล้ว มีคนเรียกชื่อผม ชุ้ง เรารอท่านอยู่ แล้วก็ มีประตูโผล่ขึ้นมาในห้องนี้ เราชื่อว่าประตูปิเอโร่ ประตูพูดได้ด้วยหรอผมอ้าปากค้างเลย แล้วกางเกงของผมมีน้ำออกมาด้วยแล้ว ผมเยี่ยวใส่กางเกงไปเลยกลุ่มเยี่ยวแตก ถ้าเปิดประตูเลยนะ


ชุ้ง:ผมไม่ไปไหน
ประตูไม่ฟังผมเลยเปิดประตูเฉย ดูดผมเข้าไปในประตู ผมลอยที่ไหนไม่รู้ในประตูผมเห็นประตูมากมายลอยลอยลอยอยู่ ผมลอยดูประตูบานนึงมี  ประตูชื่อด้วย เจ้าหยางประตูชื่อเจ้าหยาง ดาราสาวจีน



คนในรูปภาพไม่เกี่ยวกันเอามาเป็นคนตัวละครเฉยๆ 


ผมคิดในใจประตูอะไรวะเนี่ยมีชื่อดาราสาวด้วย ทำไมถึงลมมันแรงขนาดนี้แล้วผมก็ลอยไปเหมือนเดิมแล้วผมก็ผมไปเจอ
ประตูบานที่ 2 มีชื่ออีกแล้ว ทำไมถึงลมมันแรงขนาดนี้แล้วผมพัดก็ลอยไปแรงผมก็เจอ ประตูบานที่ 2 มีชื่ออีกแล้ว นินิว 



คนในรูปภาพไม่เกี่ยวกันเอามาเป็นคนตัวละครเฉยๆ

รุ่นพี่มหาลัยนี่
ผมมองดูอยู่ข้างหน้าผม
ไม่น่าเชื่อมีขอแบบนี้อยู่ด้วยหรอหลุมดำใหญ่มาก มีอะไรพูดด้วยไม่รู้เราผ่านเวลาไป 4 ปี แล้ว เวลาอะไรอ่ะผมไม่เข้าใจจริงๆ ตอนนี้เราอยู่เวลา ปี2020

ชุ้ง:ว่าอะไรนะย้อนเวลาหรอ ผมอ้วกออกมาเลย ไม่เป็นไรหรอกเมาเวลาเฉยๆ
คุณเป็นใครครับ ผมผู้คุมเวลา เรียกให้ถูกผมตำรวจกาลเวลา


ชุ้ง:ผมอยากกลับบ้านครับผมไม่ไหว
ตำรวจกาลเวลา:เดี๋ยวคุณก็ได้กลับบ้านไม่นานหรอก

ชุ้ง:มันเป็นเรื่องบ้าอะไรครับบอกผมหน่อยครับผมมาอยู่ที่นี่ได้อะไรครับ
ตำรวจกาลเวลา:ผมอยากบอกคุณนะแต่บอกไม่ได้ผมมีหน้าที่มาส่งคุณไปเวลาอื่น มานับ 5 4 3 2 1

ชุ้ง:นับอะไรอ่ะ......
ตำรวจกาลเวลา:บ๊ายบายนักคุณบ๊ายบาย

ชุ้ง:บ๊ายบายอะไรอ่ะ ผมหล่นลงไปข้างล่าง กูว่าแล้วบ๊ายบายพ่อมึงหรอ

ผมไปเจอประตูอีกแล้ว ประตูที่ 3 ประตูที่ 4 ประตูที่ 3 มีชื่อประตูที่

3ชื่อพะโล้ เป็นเพื่อนมหาลัยนี่



มี ชื่อประตูที่ 4 ชื่อแอนท์
รุ่นพี่มหาลัย แอบชอบ



ทำไมมีประตูแบบนี้อยู่ในเวลาด้วยไม่เข้าใจ แล้วมีชื่อด้วยไม่เข้าใจ มีหน้าจอใหญ่หลายหน้าจอเปิดอยู่ เหมือนหน้าจอทีวีอันใหญ่ๆเปิด อยู่ แล้วมีภาพขึ้นมา แผ่นดินไหวครั้งรุนแรงที่เนปาล
25 เมษายน 2015  แล้วมีภาพเข้ามาในหัวผมเลยผมปวดหัวไม่ไหวแล้ว


แล้วผมปวดหัวมากเลยปวดหัว ลอยอยู่ด้วยปวดหัวด้วย แล้วก็มีประตูเพิ่มมา ประตูที่5 ชื่อซาร่า





เป็นเพื่อนสมัยเด็กอยู่มหาลัยอื่น ผมไม่ รู้ตัวผมสลบไปตอนไหนไม่รู้ครับ ผมค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา เหลือบมองซ้ายขวา พลางคิดในใจว่าที่นี่ที่ไหนกันวะเนี่ย? ก่อนค่อย ๆ ลุกขึ้นจากเตียง เพื่อเดินวนสำรวจรอบห้อง จนไปเจอกับกระจกบานหนึ่ง เมื่อมองผ่านกระจก ผมตกใจกับหน้าของตัวเองมาก
หน้าผมตอน อายุ 19 ปี บ้าไปแล้วเป็นไปไม่ได้ตอนนี้อายุ 31 แล้วนะ อึ้งไปเลยแป๊บนึง  ผมหลือบมองซ้ายขวาไปเจอโต๊ะเก้าอี้ผมเดินไปนั่งโต๊ะเก้าอี้แล้วผมก็ใช้สมองใช้ความคิด ผมคิดว่าผมมาอยู่ที่นี่ได้อะไร ผมคิดได้แล้ว แต่ว่ามีเสียงเคาะประตูก๊อกๆๆ
จบตอนที่ 1

ลบ

น่าสนใจครับแนวนี้รอติดตาม

comment ผมก็ได้นะครับเอาไปแก้ไข

ยินดีต้อนรับนักเขียนหน้าใหม่ครับ

ขออนุญาต คอมเมนท์เลยละกันครับ ตามเนื้อผ้านะครับ ไม่ได้ bias ใด ๆ

1. คำผิดค่อนข้างเยอะครับ ต้องระวังให้ดี พิสูจน์อักษรแม่น ๆ หน่อย
2. บางเนื้อความอ่านแล้วขัด ๆ กันอยู่ เข้าใจว่าตอนเขียน เขียนตามที่นึกไปเลย ไม่ได้ย้อนทวนมาอ่านอีกรอบ
3. บทคำพูด และบทบรรยาย บางอย่างน่าจะขยาย บางอย่าง น่าจะเปลี่ยนคำพูดเป็นบทบรรยาย บางอย่าง อาจเปลี่ยนเป็นคำพูดโดยบรรยายอารมณ์เข้าไปด้วยจะดีมาก

แนะนำว่า เขียนเสร็จแล้ว กลีบไปอ่านทวนหลาย ๆ รอบหน่อยก็ดีครับ จะได้เกลาให้มัน flow ขึ้นได้เยอะมาก

ขออนุญาตแสดงความคิดเห็นเท่านี้ก่อนละกันครับ

ผมเอาไปแก้ไขครับ
ขอบคุณมากครับแนะนำผมดีมากครับ

เนื้อเรื่องน่าสนใจ  เป็นกำลังใจให้นะครับ

เรื่องคำผิด น่าจะไม่ได้อ่านทวนรึเปล่าครับ เพราะหลายคำมันทำให้อ่านแล้วงง และเรื่องของการเชื่อมประโยคลองหาคำเชื่อมประโยคจะทำให้อ่านแล้วสมูทขึ้นครับ

เนื้อเรื่องน่าติดตาม. เรื่องคำผิดตอนหน้าน่าจะดีขึ้น. รออ่านต่อนะครับ

ได้ย้อนเวลาไปแก้ไขอดีต

รูปสวยมากเนื้อหาน่าติดตามคงจะสนุก

เนื้อเรื่องน่าสนใจ​  แต่การใช้ภาษา​ค่อนข้างเยิ้นเย้อ​ ใช้คำซ้ำบ่อยโดยไม่จำเป็น​  การลำดับความขาดความต่อเนื่อง​

เนื้อเรื่องน่าสนใจ​  แต่การใช้ภาษา​ค่อนข้างเยิ้นเย้อ​ ใช้คำซ้ำบ่อยโดยไม่จำเป็น​  การลำดับความขาดความต่อเนื่อง​ ทำให้อ่านแล้วสับสน​ ควรเว้นวรรคประโยคเพื่อสร้างจังหวะในการอ่าน​ คำผิดหลายที่ทำให้สะดุด​เวลาอ่าน​ อย่าเพิ่งท้อนะครับ​
ขออภัยที่ตอบ​ 2 กระทู้​ กดผิดครับ

ค่อยๆขัดเกลาฝึกฝนเดี๋ยวก็ดีขึ้นครับ

มีแนวข้ามเวลา ก็ถือว่าแปลกใหม่ดีครับ ส่วนข้อแนะนำก็ตามเม้นบนๆเลยครับ