🧡 XONLY 🧡

อ่านได้ความรู้สึกดีจริง

เป็นเรื่อง.ี่ติดตามมาตลอด ตั้งแต่ตอนแรก 

น้องพิมมี่มาแล้ว

ลุงนี้วาสนาดีเกิน

รอว่าเมื่อไหร่จะถึงคิวหมอคนสวยนะ

คนถามเยอะแยะ ดันมาเจอเมียหลวง

ขอบคุณครับ
มาไวไปไวนะครับ
ไม่มีบทเสียวเท่าไรเลย อิอิ แต่ก็ขอบคุณ

 ::Oops::นักศึกษาเยอะแยะไม่ถามดันไปถามเมียเขา

อ้างจาก: nato87 เมื่อ กรกฎาคม 30, 2017, 01:44:27 ก่อนเที่ยง
พูดคุยก่อนอ่าน : กลับมาอย่างเร็วหลังจากหายไปนาน คืออยากบอกว่าถ้าผมพอมีเวลาและไอเดียก็จะรีบมาแต่งต่อไว ๆ แต่ถ้าหายไปนาน ๆ โปรดเข้าใจว่าติดงานและยุ่งมาก ตอนนี้มีฉากเสียวแล้วนะครับ แต่ผมเปลี่ยนใจไม่ซ่อนข้อความแล้ว ทั้งหมดเพื่ออรรถรสของผู้อ่าน ช่วงนี้ใจดีมีแต่ให้นะเออ 55555+

ตอนนี้น้องเฟิร์นกับน้องโดนัทจะได้เคลียร์ใจกันแล้ว ส่วนสาวกน้องพิมดีใจด้วยครับ เธอกลับมาเต็ม ๆ ทั้งในตอนนี้และตอนหน้า และพร้อมจะเขย่าบัลลังก์เมียอันดับหนึ่งของลุงพลจากโดนัทและเฟิร์นทุกเมื่อ บอกเลยว่าตอนหน้า เสียน้ำแน่นอน อ่านจบแล้วไม่เหนื่อยให้รู้ไป




.......................................................................................


พอได้ยินเสียง เนตรชนกเลยหันกลับมา เธอพบกับหญิงสาวในชุดมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อใจกลางกรุงแห่งหนึ่ง รูปร่างอวบอัด หญิงสาวคนนี้ยิ้มแย้มให้เธออย่างสดใสก่อนเดินปรี่เข้ามาเพื่อถามข้อมูลบางอย่าง

"เธอ ๆ เธอเป็นนักศึกษาของที่นี่ใช่ไหม เราถามหน่อยซิว่าหอพักรวมคนไข้อยู่ทางไหน?" พิมมี่เอ่ยปากถามเนตรชนกเมียหมายเลขหนึ่งของภารโรงเฒ่า

"เอ่อ....อยู่ทางนั้นค่ะพี่" เนตรชนกยิ้ม เธอเรียกอีกฝ่ายว่าพี่เพราะรู้สึกถึงความอาวุโสกว่า "เลี้ยวซ้ายไปอีกหน่อยพี่จะเห็นป้ายนะคะ"

"จ๊ะ ขอบคุณมากจ๊ะ" พิมมี่ยิ้ม "ก่อนเดินไปตามเส้นทางที่เฟิร์นบอก

ทางฝั่งเฟิร์น เด็กสาวทำหน้าครุ่นคิดบางอย่าง เมื่อไม่กี่วันก่อน เธอได้ข่าวเรื่องมีเด็กหนุ่มเลือดร้อนเอาปืนเข้ามาในวิทยาลัยเพื่อหวังยิงภารโรงเฒ่า เธอได้ข่าวมาว่าโดนัทอยู่เหตุการณ์ด้วย แต่จนแล้วจนรอดเจ้าตัวก็ไม่ยอมบอกอะไร แต่เธอค่อนข้างมั่นใจมาก เพราะยัยอุ๊เพื่อนสนิทขาเมาท์เป็นคนมาเล่าให้ฟัง

ยัยอุ๊บอกว่า ไอ้หนุ่มคนนั้นชื่อเจ้าบิ๊ก เป็นญาติของหมอพลอยคนสวยที่ห้องพยาบาล มันโกรธที่แฟนของมันที่ชื่อน้องพิมมี่นอกใจไปกับลุงพล ถึงแม้ว่าในเวลาต่อมาลุงพลจะปฏิเสธและอ้างว่าเป็นการเข้าใจผิด แต่พวกแม่บ้านและแม่ค้าต่างร่ำลือไปต่าง ๆ นา ๆ อย่างสนุกปาก

เนตรชนกมองด้านหลังของพิมมี่ด้วยความสงสัย เธอพอรู้มาบ้างว่าภารโรงเฒ่าพักรักษาตัวอยู่ที่หอพักคนไข้รวม แต่เธอไม่มีเวลาไปเยี่ยม และยังเคืองเรื่องเมื่อวันก่อน นักศึกษาสาวคนนี้เป็นใครกันแน่นะ? ทำไมถึงรู้สึกสังหรณ์ใจแปลก ๆ

"ช่างเหอะ....รีบเข้าเรียนดีกว่า" ร่างบางเรียกสติกลับมา ก่อนรีบเดินไปเข้าชั้นเรียนในภาคบ่ายทันที เรื่องวุ่นวายที่ไม่เกี่ยวข้องกับการศึกษาเห็นทีเธอต้องขอพักไว้ก่อนแล้วกัน

......................................................................

น้องพิมมี่เดินมาตามเส้นทางที่เฟิร์นบอก โดยที่เธอไม่มีทางรู้เลยว่านั่นคือเมียคนแรกของภารโรงเฒ่า พิมมี่ถือถุงผลไม้และของฝากเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์เพื่อสอบถามข้อมูลคนไข้ เมื่อได้คำตอบเธอจึงขึ้นลิฟต์ขึ้นไปด้านบน และเดินตรงเข้าไปหานักการเฒ่าที่นอนพักผ่อนอยู่

"สวัสดีค่ะลุง" พิมมี่พนมมือไหว้กิ๊กวัยดึกของเธอ

"สวัสดีจ๊ะพิม" ลุงพลพนมมือไหว้รับ มันเหลือบตามองดูซ้ายขวา มีสายตาคนป่วยและญาติผู้ป่วยบางส่วนกำลังเฝ้ามองมันอยู่ เพราะสงสัยว่าสาวน้อยในชุดมหาวิทยาลัยรัดติ้วกับชายชราใกล้ลงโรงคู่นี้เป็นอะไรกัน "ลมอะไรหอบหนูมาถึงที่นี่จ๊ะเนี่ย ไม่เป็นต้องลำบากเลย"

"หนูซื้อของมาฝากค่ะ" พิมมี่วางถุงผลไม้ที่โต๊ะด้านข้าง "ทานเยอะ ๆ นะคะจะได้สุขภาพแข็งแรง"

"จ๊ะ..." ชายสูงวัยยิ้ม มันหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข โอโห...กูนี่ช่างมีวาสนาตอนแก่จริง ๆ เชียวที่มีเมียเด็กมาให้ความสนใจ เดี๋ยวลุงหายไปจะจัดชุดใหญ่ไฟกระพริบให้เป็นของสมนาคุณเลย

"ตกลงหมอบอกว่าลุงเป็นอะไรคะ" พิมมี่วางถุงผลไม้และของฝากไว้บนโต๊ะ ก่อนหยิบเอาเหยือกน้ำเทใส่แก้วแล้วหยิบหลอดดูดขึ้นมาป้อนให้ชายสูงวัยที่นอนพักรักษาตัวบนเตียง

"ตามภาษาคนแก่นะจ๊ะ" ชุมพลดูดน้ำที่พิมมี่ป้อนแก้กระหาย "สงสัยลุงหักโหมมากไป" ชายสูงวัยทำตาหวานใส่พิมมี่ เด็กสาวยิ้มเพราะเธอรู้ว่าไอ้ลุงเจ้าเสน่ห์หมายถึงอะไร "พรุ่งนี้ตอนบ่ายลุงก็ออกจากโรงพยาบาลแล้วนะ"

"ค่ะ" พิมมี่พยักหน้า ก่อนนำแก้วน้ำไปวางไว้บนโต๊ะเช่นเดิม

"แล้วนัดหมายที่กำหนดไว้จะว่าไงละจ๊ะ?" ภารโรงเฒ่าแกล้งหยอกเย้าใส พิมมี่รู้ทันทีว่ามนุษย์ลุงต้องการอะไร คนอะไรจะบ้าเซ็กส์ได้ขนาดนี้นะ หายป่วยออกจากโรงพยาบาลก็คิดกรำศึกต่อ ไม่เจียมสังขารจริง ๆ

"หนูว่าลุงพักก่อนดีไหม?" พิมพาภรณ์ลองหยั่งเชิงเล่น เพราะอีกใจก็นึกเป็นห่วงลุงพลไม่น้อยเช่นกัน อุตส่าห์มีเวลาได้พักรักษาตัวก็อยากให้ถนอมร่างกายหน่อย "พึ่งหายไม่ทันไรจะออกมาซ่าแล้วเหรอคะ?"

"ลุงขอเถอะนะพิม" มนุษย์ลุงทำหน้าอ้อนวอนขอความเห็นใจจากกิ๊กสาว ที่มันกำลังพิจารณาให้คะแนนจิตพิสัยเพื่อเลื่อนขั้นเป็นเมียหมายเลข 3 อย่างเป็นทางการ และในอนาคตหากจำเป็น เมียหมายเลข 3 คนนี้อาจทำหน้าที่แทนเมียหมายเลข 1 และ 2 ที่ขี้หึงจนเกินเหตุ

พิมมี่ยิ้ม สุดท้ายเธอก็พยักหน้า ลุงชุมพลยิ้มตอบอย่างมีความสุข สิ่งนี้แหละที่รอมานาน ฮ่า ๆ

"ลุงออกจากโรงพยาบาลช่วง 10 โมงเช้า" ลุงชุมพลเอ่ยปากบอกกับพิมมี่ "ลุงมารับหนูได้ใช่ไหมจ๊ะ หนูมีรถใช่ป่ะ?"

"หนูมีรถซะที่ไหนละคะลุง" พิมมี่มองค้อน "รถที่หนูขับมันเป็นของไอ้บิ๊กมัน ตอนที่มันโดนจับคนที่บ้านมันโทรมาขอกุญแจรถแล้วก็ขนสัมภาระของมันกลับไป"

"เอางี้แล้วกัน เดี๋ยวลุงขับรถไปรับหนูดีไหม?" ภารโรงเฒ่ายื่นข้อเสนอให้หนูพิม

"ลุงคะ หนูว่าลุงพักก่อนดีกว่าไหม?" พิมมี่แย้ง "คนป่วยพึ่งออกมาจากโรงพยาบาล จะให้ออกมาขับรถหนูว่าไม่เหมาะนะ"

"แต่ลุงคิดถึงหนูนะ" ลุงชุมพลเอื้อมแขนกุมมือเด็กสาว มันทำนัยน์ตาเศร้าเพื่อร้องขอความเมตตาจากอีกฝ่าย จนทำเอาคนไข้และญาติที่อยู่ฝั่งตรงข้ามหันควับมาด้วยความสนใจ

"ลุงคะปล่อย..." พิมมี่ขมวดคิ้วเพราะเห็นนัยน์ตาซุกซนของเหล่าบรรดาคนป่วยและญาติ "เอางี้ไหม? หนูมารับลุงที่โรงพยาบาล แล้วเดี๋ยวเรานักแท็กซี่ไปด้วยกัน"

"จ๊ะ..." ชุมพลพยักหน้า "สัญญานะ พรุ่งนี้ตอน 10 โมงเช้า"

"ค่ะลุง" ร่างอวบพยักหน้า

"ลุงมีความสุขที่สุดเลย" มนุษย์ลุงหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข พอนึกถึงสิ่งที่อยากจะทำกับน้องพิมมี่แล้วท่อนเนื้อขนาด 8 นิ้วใต้ร่มผ้าก็เริ่มแข็งตัว
ทั้งสองคุยกันในเรื่องจิปาถะได้ประมาณ 10 นาที น้องพิมมี่ก็ขอตัวกลับหอพัก ในขณะที่ภารโรงเฒ่าก็นอนพักผ่อนเพื่อรอให้หมอมาตรวจวัดชีพจรในช่วงเย็นต่อไป

......................................................................................

ในช่วงเย็นวันศุกร์ โดนัทและเฟิร์นต่างยังเมินเฉยใส่กัน ทั้งคู่อ่านหนังสือทบทวนตำราเรียน แต่ก็มีบางครั้งที่โดนัทแอบมองเฟิร์น และเฟิร์นแอบมองโดนัท ทั้งคู่ทำเช่นนั้นสลับไปมาจนในที่สุดก็ได้ป๊ะหน้ากันเอง




ด้วยความตกใจ ทั้งคู่กลับไปอ่านหนังสือต่อ แต่เป็นฝ่ายเฟิร์นที่นึกถึงสิ่งที่อยากจะถามโดนัทตั้งแต่เมื่อหลายวันก่อน

"โดนัท...ชั้นถามหน่อยซิ" เฟิร์นหันไปมองโดนัทที่โต๊ะอ่านหนังสืออีกฝั่ง "วันที่มีคนเอาปืนมายิงลุงพล แกอยู่ในห้องกับลุงพลด้วยใช่ไหม?"

"เงียบหน่อย ชั้นกำลังอ่านหนังสือ" โดนัทตัดบทอย่างไร้เยื้อไย

"อย่ามาทำเฉไฉนะเจ๊!" เฟิร์นลุกขึ้นยืน แล้วเดินปรี่เข้าไปหาเพื่อนรัก ก่อนประทับฝ่ามือบนหนังสือเรียนบนโต๊ะ "ชั้นเบื่อที่จะทำสงครามประสาทแล้ว เรามาเคลียร์ทุกเรื่องให้จบเถอะ ก่อนที่เราจะผิดใจไปมากกว่านี้"

"ทำไมชั้นต้องบอกแกด้วยวะเฟิร์น!" โดนัทลุกขึ้น ถลีงตาใส่ร่างบางราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ในใจของเธอนึกถึงคำพูดที่ภารโรงเฒ่าสัญญาไว้ว่าจะมีแค่เธอเพียงคนเดียว แต่พอรู้ความจริง โดนัทแทบรับไม่ได้เพราะเธอเป็นหมายเลข 2 ต่อจากเฟิร์นเพื่อนรัก และภาพที่มนุษย์ลุงกับหมอพลอยที่อยู่ด้วยกันสองต่อสองยิ่งทำให้เธอปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอเองก็รักตาเฒ่าคนนี้ไม่น้อยเช่นกัน

ภาพที่ภารโรงเฒ่าสวมสร้อยคอทองคำหนัก 2 สลึง ให้กับเธอในค่ำคืนที่แสนวาบหวิวที่สุดในชีวิตยังคงตราตรึง โดนัทในสภาพเปลือยเปล่านั่งหันหลังให้ภารโรงเฒ่าสวมสร้อยคอทองคำที่เปรียบเสมือนโซ่คล้องด้วยใจสาวน้อยกับชายชราให้ครองคู่กันตลอดไป

"จากนี้ไปโดนัทเป็นเมียลุงแล้วนะจ๊ะ" ลุงชุมพลหยอดคำหวาน ก่อนจุมพิตที่หัวไหล่เปลือยเปล่าของเด็กสาว

"อย่าทำให้หนูเจ็บนะ ลุงต้องซื่อสัตย์กับหนูคนเดียวตลอดไปนะคะ" โดนัทหันไปมองผัววัยดึกของเธอ

"สัญญาจ๊ะ" ชุมพลยิ้ม ก่อนเริ่มต้นซุกไซ้ซอกคอของโดนัท เด็กสาวอ่อนระทวยเพราะบทรักชั้นครูของภารโรงเฒ่า มือที่หยาบกร้านประคองหน้าอกหน้าใจของเธออย่างแผ่วเบา โยนีของเธอถูกผัววัยดึกกระเด้าจนบ่วมเป่ง

"อย่าคะลุง หนูแสบไปหมดทั้งตัวเลย" โดนัทพยายามอ้อนวอนขอความเมตตาจากภารโรงเฒ่า แต่มันไม่นำพาเอาเสียเลย

"ลุงรักหนูนะโดนัท" ชุมพลรุกเร้าเด็กสาวมากขึ้น "ลุงอยากสำรวจก้นหนูอีกรอบจังเลย"

"ไม่นะคะลุง หนูเจ็บ....อร๊ะ" โดนัทสะดุ้งนิ้วมือที่อวบอ้วนของมนุษย์ลุงบดขยี้ติ่งเสียว

"ไม่ต้องกลัวนะ ลุงจะทำเบา ๆ" ชุมพลหอมแก้มเด็กสาว ก่อนพลิกร่างของสาวน้อยให้นอนคว่ำ ก่อนทำการสำรวจหลังบ้านของโดนัทอีกคำรบ

"โอ๊ยยยยย.....เบา ๆ ค่ะลุง" โดนัทร้องครวญครางเสียงหลงเมื่อภารโรงเฒ่าพยายามดุนดันท่อนเอ็นเข้าทางก้น

"ลุงจะค่อย ๆ ทำนะจ๊ะคนดี" ชุมพลโน้มตัวลงมาทับร่างของเด็กสาว ก่อนใช้ลิ้นเลียติ่งหูของเธอ มันเป็นความรู้สึกที่เจ็บปวดแต่ก็วาบหวิวในความรู้สึก โดนัทกัดฟันทนให้ภารโรงเฒ่ากระเด้าประตูหลังจนมันฉีดน้ำกามเข้าไปในถ้ำทองของเธอเป็นการส่งท้ายก่อนกลับไปหอพัก

ตัดมาที่ปัจจุบัน โดนัทนิ่งเงียบเมื่อถูกเฟิร์นไล่ต้อนเรื่องภารโรงเฒ่า เธอยอมรับว่าเธอทั้งคับแค้นและน้อยใจที่ลุงชุมพลผิดสัญญากับเธอ มันทำให้เธอโกรธจนให้อภัยไม่ได้เลยทีเดียว

"ตั้งสติเว้ยเจ๊!!" เฟิร์นเขย่าแขนเพื่อนรัก "มาถึงขั้นนี้แล้ว เราคงไม่มีอะไรต้องปิดบังกันแล้วว่ะ เรารักผู้ชายคนเดียวกัน แถมเรายังมีอะไรกันเอง ชั้นว่าเราอย่าทะเลาะกันเลยนะ"

"ชั้นไม่รู้จะทำยังไงวะเฟิร์น...." โดนัทหลั่งน้ำตาออกมา จนเฟิร์นต้องโอบกอดและพาเพื่อนรักไปนั่งพักบนเตียง "ใช่....ชั้นรักลุงพลเหมือนที่แกรักนั่นแหละ"

"ไม่เป็นไรเจ๊ ไม่เป็นไร ๆ" เฟิร์นปลอบเพื่อนรัก ทั้งที่เมื่อวันก่อนพึ่งโดนฝ่ามืออรหันต์มามาด ๆ แต่เฟิร์นเป็นเด็กสาวที่ใจเย็นกว่าโดนัทมาก เธอรู้ว่าวิธีที่ดีที่สุดในการเข้าหาโดนัทคือเอาน้ำเย็นเข้าลูบไว้ก่อน "เราเลิกทะเลาะ แล้วดีกันนะ ชั้นไม่อยากเสียเจ๊ไป"

"งั้นแกตอบมาก่อนว่าแกไปเสียท่าให้ลุงพลเมื่อไร ยังไง?" โดนัทเหลือบตามองเฟิร์นด้วยนัยน์ตาแดงก่ำ

"หลังสอบปลายภาค ชั้นโดนลุงพลปล้ำ" เฟิร์นสารภาพ "แล้วลุงพลก็มาง้อชั้น แกส่งจดหมายมาง้อชั้น"

"ไม่ใช่แค่นั้นแน่" โดนัทส่ายหน้า "มันมีอะไรมากกว่านั้นใช่ไหม? ทำไมชั้นถึงได้รู้สึกว่าแกเอนเอียงไปทางฝั่งลุงพลตลอดเวลา แกมีอะไรปิดบังชั้นอยู่ใช่ไหม?"

"เอ่อ...." เฟิร์นนิ่งเงียบไปชั่วขณะ มันคือเรื่องแคชเชียร์เช็คเงินสด 50,000 บาท ที่ภารโรงเฒ่ามอบให้เธอ และเธอก็ใช้มันไปพอสมควรแล้ว

"ตอบมาตามตรง แล้วชั้นจะเล่าทุกอย่างให้แกฟังบ้าง" โดนัทยื่นคำขาด

"ลุงพลจ่ายเงินให้ชั้น 50,000 บาท บอกว่าจะให้เป็นทุนการศึกษาชั้น" เฟิร์นสารภาพด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "แล้วชั้นก็ใช้เงินที่ลุงแกให้ไปแล้วด้วย ชั้นกลัวว่าเรื่องจะแดง.....ก็เลย"




"แกเลยพยายามปกป้องลุงหื่นลามกนั่น....ใช่ไหม?" โดนัทจี้ใจดำเพื่อนรัก

"ใช่....แล้วจะให้ทำยังไง?" เนตรชนกย้อนถาม "ถึงลุงพลจะเจ้าชู้ แต่กับพวกเราแกก็ดีนะ ถึงตาแกแล้วเจ๊ เล่ามาซิว่าเจ๊ไปเสียท่าให้ลุงพลได้ยังไง ตลอดเวลาเจ๊เป็นคนทักท้วงชั้นไม่ให้เข้าใกล้ลุงพล แล้วทำไมเจ๊ถึงเสียท่าได้ล่ะ?"

"ชั้นไปเจอลุงที่ร้านเหล้า พอดีว่ารถ...." ณิชานึกถึงเหตุการณ์วันนั้นได้เป็นอย่างดี จำได้ไม่มีวันลืมเลยทีเดียว "รถชั้นเสีย สตาร์ทไม่ติด ชั้นเลยตามลุงไปที่บ้าน แล้วชั้นก็....."

พออารมณ์เย็นลง โดนัทก็เริ่มฉุกคิดได้ว่าเธอเองก็เอาสร้อยคอทองคำของมนุษย์ลุงไปจำนำเพื่อเอาเงินมาใช้และคอยจุนเจือครอบครัวอยู่ห่าง ๆ จะว่าไปก็จริงของเฟิร์น ถึงแม้ภารโรงเฒ่าจะเจ้าชู้ แต่ก็ไม่เคยแสดงท่าทีโหดร้ายต่อเธอและเฟิร์นเลยแม้แต่น้อย

"แล้วอะไรละเจ๊?" เฟิร์นถาม นัยน์ตาของเธอเขม็งเพราะลุ้นกับคำตอบ

"ชั้นก็โดนลุง...นั้นแหละ อย่างที่แกรู้นั่นแหละ!!" โดนัทตอบหน้ามุ่ย หน้าของเด็กสาวแดงก่ำจนไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะร้องไห้หนักมากหรือเพราะอายที่พูดแบบนั้น "ใครจะไปรู้ล่ะ เห็นเป็นผู้ใหญ่ใจดี เป็นสุภาพบุรุษช่วยเหลือชั้นจากคนขี้ยาจะกลายเป็นไอ้มนุษย์ลุงบ้ากามไปได้ แกให้สร้อยคอทองคำชั้นมาเว้ย แล้วชั้นก็เอาไปจำนำเพื่อเอาเงินไปจุนเจือครอบครัวบางส่วนแล้วด้วย"

"เอาน่า ๆ" เนตรชนกตบที่บ่าเพื่อน "จะว่าไปลุงชุมพลก็ไม่ได้เลว แค่เจ้าชู้ แต่แกก็ยังดีกับพวกเราไม่ใช่เหรอ มาถึงขั้นนี้เราต้องยอมรับความจริงแล้วล่ะ เราเองก็มีอะไรกับลุงพลแล้ว และก็มีอะไรด้วยกัน ทำไม...." เฟิร์นยิ้มอย่างมีเลศนัยน์ "ไหน ๆ มาถึงขั้นนี้ ทำไมเราไม่อยู่ด้วยกันแบบสามคนผัวเมียไปเลยล่ะ จะได้ช่วยกันไม่ให้ลุงพลแกมีเมียเพิ่มอีกนอกจากพวกเรา?"

"แกพูดอะไรของแกยะเฟิร์น!!!!!" โดนัทมองค้อนด้วยความอาย "แกเอาความคิดทะลึ่ง ๆ แบบนี้มาจากไหน?"

"ก็จากคอมเจ๊นั่นแหละ อิอิ" เฟิร์นแกล้งหยอกเย้าเพื่อนสาวเล่นโดยการเอานิ้วจี้เอว จนโดนัทสะดุ้ง

"แกแกล้งชั้นเหรอยะ!!!" โดนัทไม่ยอมแพ้ ทั้งคู่กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันไปมา แต่พอรู้สึกตัวอีกที เนินสาวด้านล่างก็เปียกแฉะ โดนัทซุกไซ้ซอกคอของเฟิร์นอย่างอ่อนโยน ก่อนระดมไล่ต่ำลงมาและปลดเปลื้องกางเกงขาสั้นของเพื่อนรักจนเหลือเพียงแต่กางเกงในลายลูกไม้สีขาว

"เมื่อวันก่อนโดนัทขอโทษนะ โดนัทขอชิมเฟิร์นได้ไหม?" ร่างสูงอ้อนวอนเพื่อนรักและคู่ขา เนตรชนกยิ้มหน้าแดง เมื่อได้รับสัญญาณ ร่างสูงบรรจงถอดแพนตี้สีขาวของเพื่อนรักจนเผยให้เห็นเนินสามเหลี่ยมสีดำที่งดงาม

โดนัทโน้มตัวลงจูบเนินหัวหน่าวของเพื่อนรัก ก่อนทำการตวัดลิ้นชิมครีมข้นจากกายสาว เนตรชนกหลับตาพริ้ม แอ่นตัวขึ้นฟ้า ลิ้นของโดนัทตวัดซ้ายขวาทั่วแคมสาว ไม่ทราบว่าด้วยอารมณ์กำหนัดที่รุนแรงหรือต้องการขอโทษเพื่อนรักสุดเสน่หาคนนี้ โดนัทเลยโลมเลียไปจนถึงรูประตูหลังของเฟิร์น ร่างสูงทำอย่างที่ลุงชุมพลเคยทำกับเธอเมื่อครั้งเสียสาว

"เจ๊...อ๊อยยยย....ทำไรง่า.....เฟิร์น...เสียว...ไม่เลียตรงนั้น" เฟิร์นขมวดคิ้ว มือของเธอจิกผ้าปูที่นอนแน่น โดนัทยิ้มอ่อนให้กับชัยชนะที่สามารถเอาชนะเพื่อนรักในเกมรักดนตรีไทยยกนี้ได้

...............................................................

ตัดมาที่ช่วง 10 โมงเช้าของวันเสาร์ ภารโรงเฒ่าชุมพลแต่งตัวเพื่อเดินทางกลับบ้าน ตอนแรกลูก ๆ ของมันจะมารับที่โรงพยาบาล แต่ภารโรงเฒ่ายืนยันว่าวันนี้มันจะนอนค้างที่บ้านพักในวิทยาลัย แต่ทั้งหมดเป็นเรื่องโกหก เพราะมันนัดหมายกับน้องพิมไว้แล้ว



หลังจากที่เดินทางออกมาจากโรงพยาบาลได้สักพัก เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ลุงชุมพลยิ้มเมื่อเห็นเป็นเบอร์ของน้องพิมมี่ มันรีบกดรับสายเพื่อพูดคุยกับกิ๊กสาวรุ่นราวคราวหลาน

"สวัสดีค่ะลุง หนูรออยู่ด้านหน้านะ" พิมมี่เอ่ยปากบอกพิกัดที่เธอรอกิ๊กวัยดึกของเธอ

ภารโรงเฒ่าเดินไปจนถึงด้านหน้าโรงพยาบาล ก็พบกับน้องพิมมี่ในชุดเสื้อยืดคอเต่าสีเทา กางเกงยีนส์เข้ารูป เด็กสาวสะพายกระเป๋าที่ซื้อจากตะวันนาในราคาที่ไม่แพงนัก แต่มันก็ดูดีที่เดียว พิมมี่พนมมือไหว้ลุงพลเหมือนผู้หลักผู้ใหญ่ ส่วนลุงพลก็ยิ้มรับและพนมมือไหว้ต่อ

"มานานยังจ๊ะพิมมี่" ลุงพลยิ้มหวานให้เด็กสาว

"สักพักค่ะ เราจะโบกรถเลยไหม?" พิมมี่เอ่ยปากถาม ขณะกำลังเล็ง ๆ รถแท็กซี่ที่แล่นตามท้องถนน

"คือลุงว่าเรามาตกลงกันก่อน พอขึ้นรถแท็กซี่ไปแล้ว ลุงอยากให้หนูเรียกลุงว่าพ่อ เราจะตีเนียนเล่นบทพ่อลูกกันเพื่อไม่ให้ใครสงสัยจนกว่าจะไปถึงที่หมาย โอเคนะ" ลุงพลนัดแนะแผนการให้น้องพิมฟัง เด็กสาวยิ้ม เห็นแก่แบบนี้แต่เป็นนักวางแผนตัวยงทีเดียว

"ได้ค๊า" พิมมี่พยักหน้า ก่อนเดินไปโบกรถแท็กซี่เพื่อนำพาคู่กิ๊กต่างวัยไปหาอะไรทานย่านประตูน้ำ ก่อนโบกรถแท็กซี่ไปหาที่พักที่ราคาไม่แพงนักย่านอารีย์

..........................................................

หลังจากที่ได้ห้องพักเสร็จเรียบร้อย ชุมพลก็จูงมือน้องพิมเข้ามาในห้อง ไม่รู้อะไรดลใจภารโรงเฒ่าจอมหื่น มันตัดสินใจอุ้มร่างของเด็กสาวขึ้นมา พิมมี่ร้องด้วยความตกใจ แต่เธอก็รู้สึกดีไม่น้อยที่ภารโรงเฒ่ายังดูหนุ่มแน่นและแข็งแรง พอคิดได้เช่นนี้มันก็ทำให้น้องสาวใต้ร่มผ้าของเธอเปียกแฉะ

"วางหนูลงเถอะค่ะลุง เดี๋ยวลุงหลังหักก่อนได้สนุกกันนะคะ" พิมมี่หอมแก้มชายชราด้วยความรักที่เริ่มเอ่อล้นเต็มหัวใจ

ชายสูงวัยอย่างชุมพลยืนเผชิญหน้ากับสาวน้อยอย่างน้องพิมมี่ ทั้งคู่ต่างช่วยกันปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ให้แก่กันจนเหลือเพียงร่างกายเปลือยเปล่า เรือนร่างของน้องพิมมี่ขาวเนียนและอวบ หน้าอกขนาด 34 นิ้วใหญ่พอดีมือ หน้าทองแบนราบ เอวโค้งมนกลมกลึง และเนินสามเหลี่ยมด้านล่าง ที่มือน้อยของน้องพิมมีพยายามปกปิดไว้

"อย่าอายซิจ๊ะเมียจ๋า" ภารโรงเฒ่าโน้มตัวลง ใช้มือเปิดฝ่ามือน้อย ๆ ของพิมมี่ ก่อนสูดดมกลิ่นสาวตรงจุดสงวนอย่างไม่รังเกียจ

"หนูจั๊กกะจี๊นะคะลุงพล!!!" พิมมี่หัวเราะคิกคักขณะที่มนุษย์ลุงใช้ปลายจมูกดุนดันที่ติ่งสยิวของเธอ "อร๊ายยย...ลุงก็"

มนุษย์ลุงสายหื่นดุนดันลิ้นเข้าไปตรงโคนติ่งสยิวที่ถูกโคนขาหนีบบีบเอาไว้ พิมมี่แทบเข่าอ่อนเลยทีเดียว สักพักมันเลยลุกขึ้นแล้วจูงมือเด็กสาวไปนอนที่เตียง ชุมพลแลกลิ้นกับเด็กสาวอย่างเมามันจนน้ำลายยืดเหนียวไปทั่วคาง มันดูดเลียหน้าอกขนาด 34 นิ้วอย่างเอร็ดอร่อย ไล่ต่ำลงไปจนถึงหน้าท้อง ก่อนพลิกตัวเด็กสาวให้นอนคว่ำ ก่อนจัดแจงซุกไซ้แผ่นหลังของเด็กสาวจากท้ายทอยลงไปจนถึงแก้มก้น โดยเฉพาะร่องแก้มก้นที่ภารโรงเฒ่าเน้นเป็นพิเศษ วันนี้มันตั้งใจมอบของขวัญชุดใหญ่ให้กับความน่ารักของน้องพิมมี่โดยเฉพาะ

"คิดจะเล่นตูดหนูเหรอคะลุง?" พิมมี่รู้ทัน "หนูไม่เคยลองทางนั้นมาก่อนนะ"

"แล้วหนูอยากลองไหมละจ๊ะ" ชุมพลยิ้ม ก่อนโน้มตัวลงประทับรอยจูบที่แก้มก้นของเด็กสาว

"ไม่รู้ซิ หนูไม่เคยลอง" เด็กสาวมีท่าทีโลเล แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ชุมพลเป็นนักรักที่เก๋าเกมพอที่จะไม่คาดคั้นเอาคำตอบจากเด็กสาว มันตัดสินใจว่าจะทำให้เด็กสาวติดใจในรสรักของมันจนถอนตัวไม่ขึ้น ก่อนที่จะทำการแหวกถ้ำทองของสาวน้อยวัย 22 ปีคนนี้

ชุมพลพลิกตัวน้องพิมมี่ให้นอนหงายอีกครั้งก่อนแลกลิ้น มือของมันซุกซนกับก้อนเนื้อตรงทรวงอก สักพักมันคิดไอเดียบางอย่างออกเลยใช่ท่อนเอ็นขนาด 8 นิ้วสอดแทรกกลางทรวงอก พิมมี่รู้งาน เธอบีบเต้านมของเธอให้บีบรัดท่อนเอ็นของชายวัยดึกที่กำลังกระเด้าเจ็ดยับหน้าอกของเธอ

"อูยยยย" แม้ไม่เสียวซ่านเหมือนช่องรักทางอื่น แต่มันก็เป็นความรู้สึกที่ดีไม่น้อยที่ท่อนเนื้อของมันถูกบับรัดด้วยหน้าอกของเด็กสาว พิมมี่เฝ้าดูการกระเด้าหน้าอกของตัวเธอเองด้วยความสนใจ ลุงพลไม่ปล่อยให้เธอสงสัยนาน มันยื่นหัวเห็ดจ่อปากเด็กสาว พิมมี่ยิ้มเพราะรู้งาน เธออ้าปากและโลมเลียท่อนเอ็นของภารโรงเฒ่าอย่างเอร็ดอร่อย มือของสาวน้อยประคองบั้นท้ายเปลือยเปล่าของภารโรงเฒ่าเพื่อเป็นสัญญาณให้มันกระเด้าเจ็ดยับช่องปากของเธอได้ตามอารมณ์ที่พลุ้งพล่าน



เสียงเจ๊าะแจ๊ะดังเป็นจังหวะ น้ำกามไหลจากช่องปากของเด็กสาว ตอนแรกชุมพลตั้งใจจะแตกใส่ปากของน้องพิม แต่มันเกิดเปลี่ยนใจ ก่อนถอนท่อนเอ็นออกมา

"เดี๋ยวลุงขอชิมอาหารทะเลก่อนนะ?" ลุงชุมพลยิ้ม

"อาหารทะเลอะไรคะลุง หนูงง?" พิมมี่ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย แต่ด้วยประสบการณ์ เธอรู้ว่าลุงพลหมายถึงอะไร "บ้า!!!ทะลึ่งอ่ะลุงก็!!"

ไม่รอช้า ภารโรงเฒ่าเอาลิ้นจี่หน้าหอน้องพิมมี่ทันที สาวน้อยร่างอวบเกร็งตัวด้วยความเสียวซ่าน รสรักชิวหาพาเพลินของมนุษย์ลุงจัดว่าเด็ดไม่เบา แต่นั่นไม่ใช่อาหารหลัก พิมมี่รอคอยว่าเมื่อไรภารโรงเฒ่าจะงัดหัวรบขึ้นมาท้าไฝว์กับน้องสาวที่ชุ่มแฉะไปด้วยน้ำรักและน้ำลายของลุงพลเสียที

ไม่พักเลยนะลุงพล

ลุงจัดให้หนัก

แบบนี้ลุงต้องจัดให้หนักๆเลย

จัดให้หนักๆ

ตอนที่แล้วผมอ่านเจอนี้ไปขำฮาเลยจนกว่ามันจะลงไปนอนชักดิ้นบนพื้นจริง ๆ

เฮ้อ ในที่สุด 2 สาวเพื่อนรักก็เปิดใจและกลับมารักกันเหมือนเดิม  ก็มีผัวคนเดียวกันนี่นะ สงสัย อนาคตอันใกล้ เฒ่าลามกได้จัด 3 someแน่ๆ

  เอาให้หนัก