🧡 XONLY 🧡

ชาติก่อนลุงแกทำกรรมอะไรไว้ จะได้ทำแบบลุงบ้าง

กลายเป็นโหวตสวน 555 แต่อย่างน้อย ก็ได้เมียกลับมาซ้ำอีกแจ้งลบ

บรรดาเมีย มาเจอกันโดยมินัดหมาย

จัดซะหน่อยลุงพล โหดจริง

ไหนลุงบอกว่าจะไม่หักโหม ยังไม่ทันไรจัดหนักน้องเฟิร์นอีกแล้ว

อิจฉาลุงพล ไม่ใช่ที่เด็กเยอะนะ  แต่อึดทน ผลิตน้ำเร็ว 555

 ::Doubt::เมีย1กับเมีย3เจอกัยครั้งที่2

อ้างจาก: nato87 เมื่อ พฤศจิกายน 04, 2017, 12:07:01 ก่อนเที่ยง
พูดคุยก่อนอ่าน : มาอย่างไว สุขสันต์วันลอยกระทงครับ ตามติดชีวิตลุงพลกันต่อ ความเดิมจากตอนที่แล้ว สถานการณ์ภายในวิทยาลัยพยาบาลกำลังยุ่งเหยิงทีเดียว เห็นหลายคนบ่นจัง เมื่อไรหมอพลอยจะโดน เมื่อไรอุ๊จะโดน บลาๆๆ เอาเป็นว่าขอให้อดทนและติดตาม ภายใน 5-6 ตอนต่อจากนี้ เราจะได้ทราบกันแล้วว่าใครเป็นเมียคนที่ 5 ของลุงครับ

ตอนนี้มี 2 pt อยากพาทุกคนกลับไปสู่จุดเริ่มต้น ของเด็กสาวผู้เป็นผู้หญิงคนแรกของลุงพลในวิทยาลัยพยาบาลแห่งนี้ครับ ขอซ่อน เช็คเรตติ้งหนูเฟิร์นหน่อยนะ ตอนหน้ามีฉากเสียวจัดหนักเหมือนเคย และฉากดราม่าที่ทุกคนกลัวของน้องพิมมี่ ไอ้บิ๊กกลับมาแล้ว 55555 และนี่จะเป็นจุดชนวนที่ทำให้ลุงพลหาเมียใหม่มาเพิ่มจนได้ ซึ่งก็คือคนที่คุณเฝ้ารอ (นี่ผมใบ้สุด ๆ แล้วนะ)


................................................................................

นับว่าโลกกลมไม่น้อยทีเดียว ที่เฟิร์นบังเอิญมาเจอกับพิมมี่และหมอพลอยที่ร้าน Krispy Kream ในห้างเซ็นทรัลลาดพร้าวใจกลางเมืองหลวง เฟิร์นหันไปมองพิมมี่แล้วยิ้มตอบ



"อ่าว...พี่คนนั้นนี่เอง" เฟิร์นพนมมือไหว้พิมมี่เพราะรู้ว่าตัวเองเด็กกว่า "สวัสดีค่ะ รู้จักกับหมอพลอยด้วยเหรอคะเนี่ย?"

"ตายจริง สองสาวรู้จักกันด้วยเหรอจ๊ะ?" หมอพลอยมีท่าทีแปลกใจไม่น้อยที่พิมมี่กับเฟิร์นรู้จักกัน "ไปรู้จักกันตอนไหนเนี่ย?"

"พอดีว่าวันก่อนเห็นพี่เค้าไปที่โรงพยาบาล ถามทางเรื่องไปหอผู้ป่วยรวม" เฟิร์นตอบไปตามจริง แต่พิมมี่กลับมีสีหน้าไม่สบายใจ เพราะเธอรู้ว่าหมอพลอยกำลังจับพิรุธเธออยู่เรื่องลุงพล

"ธุระนิดหน่อยค่ะพี่พลอย" พิมมี่ยิ้มกลบเกลื่อน "ว่าแต่น้องชื่ออะไรเหรอคะ? พี่ชื่อพิมนะ"

"พิม..." เนตรชนกฉุกคิดถึงเรื่องวัยรุ่นหัวร้อนวันก่อนที่พกปืนจะมายิงลุงพลเรื่องชู้สาว ตอนแรกเฟิร์นก็นึกขำ เพราะไม่นึกว่าจะมีสาวคนไหนมาหลงเสน่ห์มนุษย์ลุงคนนี้ได้ ถามโดนัทเองโดนัทก็ไม่ยอมตอบอะไรมาก บอกแค่เป็นเรื่องไร้สาระ แต่เท่าที่เธอรู้จากยัยอุ๊จอมจุ้น ผู้หญิงที่ทำให้วัยรุ่นคนนั้นหัวร้อนถึงขนาดพกปืนจะมายิงลุงพลชื่อน้องพิม พิมมี่ อะไรสักอย่าง

คงไม่ใช่พิมมี่คนเดียวกับที่นั่งตรงหน้านี่นะ!!! เฟิร์นคิด



"มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ?" พิมมี่ทำหน้าสงสัย เมื่อเห็นเฟิร์นนิ่งเงียบไป

"อ้อ!?โทษทีค่ะ" เฟิร์นตอบ "หนูชื่อเฟิร์นค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ เดี๋ยวหนูขอตัวก่อน พอดีมากับป้าค่ะ"

"เฟิร์น ไปกันเถอะ" ป้าอัญชลีเรียกหลานสาวคนสวย หลังจากซื้อขนมไปฝากเจ้าตัวเล็กที่บ้าน "เพื่อนเหรอจ๊ะเฟิร์น?"

เฟิร์นพยักหน้า ก่อนเดินตามป้าอัญชลีไปขึ้นรถกลับบ้าน ทิ้งสองสาวอย่างหมอพลอยและพิมพาภรณ์ให้มานั่งเผชิญหน้ากันต่อ ทางฝั่งพิมมี่ก็โล่งอกเมื่อเฟิร์นเดินจากไป เพราะเธอดันไปเปิดประเด็นเรื่องที่พิมมี่ไปวิทยาลัยพยาบาลเมื่อวันก่อน

ทางฝั่งหมอพลอยเองก็นิ่งเงียบ เพราะเธอพอจะเดาออกว่าพิมมี่ไปที่วิทยาลัยพยาบาลเพื่อไปหาลุงพล แต่เพื่อรักษาบรรยากาศ เธอจึงแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น หัวข้อสนทนาที่เหลือของสองสาวจึงเป็นเรื่องจิปาถะ ก่อนที่ต่างฝ่ายจะแยกย้ายไปตามทางของใครของมัน

.................................................................................

ตัดกลับมาวันพฤหัสบดี ลุงชุมพลทำเรื่องของกลับมาทำงานก่อนกำหนด เนื่องจากมันรู้สึกเหงาและเบื่อหน่ายที่ต้องนอนอืดอยู่ที่บ้าน แถมวันก่อนลูก ๆ ของมันก็เอาเงินมาให้มันอีกหลายพันเพื่อไว้ให้มันใช้ยามฉุกเฉิน ลุงพลอวยพรลูก ๆ และหลาน ๆ ของมันให้โชคดีมีชัยก่อนขอตัวกลับบ้าน

วันนี้ลุงพลใส่ชุดเครื่องแบบสีกากี มันกวาดใบไม้ตรงสนามหญ้าด้านหลังหอพักหญิงอย่างอารมณ์ดี หลังจากที่เมื่อคืนวันจัดหนักน้องโดนัทและน้องนาถจนเกือบหัวใจวายตาย ตอนหลังมันเลยเตือนสติว่าจะไม่หักโหมอีก เพราะสังขารของมันไม่เอื้ออำนวยเหมือนเมื่อก่อน

ลุงพลกวาดขยะไปก็ฮัมเพลงเบา ๆ คลออย่างอารมณ์ดีไป ตอนนี้เป็นเวลา 7 โมงเช้า มันตั้งใจว่าพอกวาดขยะเศษใบไม้เสร็จก็จะไปให้อาหารหมาและแมว แต่ทันใดนั้นเอง ก็ปรากฏร่างของหญิงสาวในชุดกาวนด์สีขาวที่ดูดีราวกับเจ้าหญิงในนิทาน

"สวัสดีค่ะลุงพล" หมอพลอยทำหน้านิ่ง ขณะกำลังพนมมือไหวลุงชุมพล

"สวัสดีครับหมอพลอย" ลุงพลพนมมือไหว้ตอบ "ลมอะไรหอบหมอพลอยให้มาถึงนี่ได้ครับเนี่ย?"

"หมอซื้อของมาฝากน่ะ..." หมอพลอยยื่นถุงไก่ทอดและหมูทอดให้ลุงพล

"ขอบคุณครับ หมอไม่น่าลำ...." ยังไม่ทันพูดจบ หมอพลอยคนสวยก็ตัดบท

"หมอซื้อให้หมากับแมวน่ะคะ" หมอพลอยตอบ ลุงพลรับรู้ทันทีว่ามีเหตุการณ์ไม่ปกติเกิดขึ้นแน่นอน "ไม่แน่ใจว่าลุงพลทราบหรือเปล่านะคะ ว่าหมอพลอยเป็นญาติกับบุรินทร์ หรือเจ้าบิ๊ก ที่ชอบเตะตะกร้อกับลุงที่ลานกีฬาแถว ๆ ห้วยขวางบ่อย ๆ"



"เอ่อ...หมอพลอยกำลังจะพูดอะไรเหรอครับ ลุงไม่เข้าใจ" ลุงพลคนหื่นแกล้งตีหน้าซื่อถาม

"หมอรู้ความจริงหมดแล้วจากเจ้าบิ๊ก" หมอพลอยตอบตามความจริง ทำเอาลุงพลหน้าถอดสี เพราะไม่คิดว่าความลับที่มันอุตส่าห์ปิดบังมานานจะมีคนเห็น "เจ้าบิ๊กเล่าให้หมอฟังทุกอย่างเกี่ยวกับลุง....มีอะไรแก้ตัวไหมคะ?"

"ลุง....เอ่อ" พอโดนหมอพลอยคนสวยผู้แสนฉลาดและเปี่ยมไปด้วยไหวพริบ ทำเอามนุษย์ลุงจอมพลิ้วถึงกับแก้เกมไม่เป็นกันเลยทีเดียว "หมอพลอยพูดเรื่องอะไรครับเนี่ย? ลุงงงไปหมดแล้ว"

"พิมมี่ พิมพาภรณ์ แฟนของเจ้าบิ๊ก ไม่ซิ จริง ๆ ต้องบอกว่าเป็นแฟนเก่า" หมอพลอยยิ้มอ่อน เธอเงียบเพื่อทิ้งจังหวะและเปิดโปงหน้ากากลุงพลจอมเจ้าชู้ "หมอคุยกับพิมมี่แล้ว เธออาจจะไม่ยอมรับความจริง แต่หมอพลอยเห็น ว่าลุงพลควงเธอไปกินยาโยอิที่เอสพลานาดเมื่อหลายวันก่อน"

"เอ่อ...." ลุงพลถึงกับหน้าถอดสี เรียกได้ว่ามันจนปัญญาที่จะแก้ลำหมอพลอยคนสวย เกิดมาไม่เคยเจอใครฉลาด ทันเกม และสามารถไล่ต้อนมันจนไปไม่เป็นแบบนี้มาก่อน

"ดูแล้วพิมมี่คงไม่คิดจะกลับไปหาเจ้าบิ๊กแล้ว ซึ่งก็ควรอยู่หรอก" หมอพลอยกอดอก "เท่าที่หมอสังเกต หมอคิดว่าน้องพิมเค้ารักลุงมากทีเดียวนะคะ ลุงพล"

"เอ่อ...หมอพลอยพูดเรื่องอะไรครับ?" ลุงพลยิ้มเจื่อน "ผมงงไปหมดแล้ว"

"คนเราโกหกใคร โกหกได้นะคะลุง ลุงโกหกใครต่อใครได้ แม้กระทั่งหมอ แต่ลุงโกหกตัวเองไม่ได้นะ" หมอพลอยแย้บเข้าไปที่กลางอกของลุงพล "เอาเป็นว่าเรื่องของพิมมี่ ดูแลน้องเค้าให้ดี ๆ นะคะ ในฐานะผู้หญิงด้วยกัน หมอไม่อยากให้พิมมีต้องเสียใจ เรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของลุงกับพิมมี่ หมอจะไม่ยุ่งเกี่ยวอีก แต่ยังไงคราวหน้าคราวหลังก็อย่าทำอะไรประเจิดประเจ้ออีกนะคะลุง บายค่ะ"

หมอพลอยคนสวยเดินเชิดหน้าใส่มนุษย์ลุงที่ยืนจ๋อยอยู่กลางสนามหญ้า อันที่จริงมันไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับหมอพลอยเลย เพราะคิดเสมอว่าหมอพลอยนั้นสูงศักดิ์เกินไป แต่หลังจากที่มันถูกหมอพลอยไล่ต้อนเช่นนี้ ยิ่งทำให้มันรู้สึกบางอย่าง

"นังหมอพลอย...อยู่ดีไม่ว่าดีนะ" ลุงพลหันไปมองหมอพลอยที่กำลังเดินกลับห้องพยาบาลตาขวาง "นังหนู กล้าดียังไงมาสู่รู้เรื่องของคนอื่น ระวังตัวไว้เถอะ!!"

................................................................................................

หลังจากให้อาหารหมาแมวเสร็จ ลุงพลเลยแวะโรงอาหารซื้อปาท่องโก๋และน้ำเต้าหู้มาทานที่ห้องพักภารโรง ระหว่างทางที่เดินกลับนั้น มันเหลือบไปเห็นแก๊งนางฟ้าที่นำโดยยัยอุ๊ หทัยรัตน์ ที่มีท่าทีเป็นปฏิปักษ์กับมันอย่างชัดเจน เด็กสาวจากราชบุรีทำทาทางกำลังซุบซิบนินทามนุษย์ลุงกับกลุ่มเพื่อน ๆ อย่างสนุกปาก ส่วนลุงพลนั้นก็ได้แต่ยิ้มตอบ แต่ในใจก็นึกถึงสิ่งที่นาถลดาบอกกับมันในห้องเก็บของว่า ทั้งหมดเป็นคำสั่งจากพี่อุ๊ ที่สงสัยพฤติกรรมของลุงพลและโดนัท

ดูเหมือนว่าความลับของลุงพลเริ่มรั่วไหลขึ้นเรื่อย ๆ ยัยอุ๊มองหน้าลุงพลด้วยท่าทางหยามเหยียด ตอนนี้ในสายตาแก๊งนางฟ้ากำลังมองมันในฐานะไอ้แก่บ้ากาม ตัณหาจัด ข้อหาริอาจจับนักเรียนพยาบาลทำเมีย ลุงพลนึกถึงภาพความทรงจำเมื่อวาน ก่อนที่น้องนาถและโดนัทจะกลับออกไป มันคว้าตัวนาถและกระซิบบางอย่างที่หู

"ลุงอยากให้หนูเป็นสายสืบให้ลุง สืบข่าวคราวเกี่ยวกับพี่อุ๊คนนั้นให้ลุงหน่อย ถ้ามีอะไรให้มารายงานที่ลุง" ลุงพลสั่งการนาถลดา เมียป้ายแดงคนใหม่ของมัน

"พูดคุยอะไรกัน ห๊า!!!" โดนัทมองค้อนหนักมาก เพราะรู้สึกว่าลุงพละกำลังหลงน้องนาถ ส่วนหนึ่งก็หึงด้วยเช่นกัน

ตัดกลับมาที่ปัจจุบัน หลังจากที่ลุงพลเดินทางมาถึงห้องพักภารโรง มันจัดแจงเทน้ำเต้าหู้ใส่แก้ว แล้วฉีกปาท่องโก๋กิน สักพัก อเนก ภารโรงหนุ่มใหญ่รุ่นน้องก็เดินเข้ามาในห้อง มันสวัสดีลุงพลด้วยความเคารพรักในฐานะญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง

"สวัสดีครับลุง เป็นไงบ้างครับเนี่ย? หายดีแล้วใช่ไหม?" อเนกเอ่ยปากถามลุงพลอย่างอารมณ์ดี

"โอเคขึ้นแล้วล่ะ" ลุงพลตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

"ดีแล้วครับลุง" อเนกยิ้มตอบ ก่อนเดินไปที่โต๊ะประจำตำแหน่ง "เอ่อ ลุง เดี๋ยวผมขอกุญแจเปิดห้องเก็บของหน่อยนะครับ"

"เอ่อ...." ลุงพลนิ่งเงียบ เพราะกำลังนึกถึงภาพเกมรักเมื่อวานซีน ที่มันเล่นน้องโดนัทและน้องนาถให้ห้องเก็บของ ถึงแม้ว่าตอนหลังทั้งสามจะช่วยกันเก็บของแล้วก็ตาม "เอาซิ กุญแจแขวนอยู่บนเพดานน่ะ"

อเนกเดินไปคว้ากุญแจ ก่อนปลดล็อคประตูเข้าไป และสิ่งที่ทำให้ภารโรงหนุ่มใหญ่อย่างอเนกรู้สึกแปลกใจก็คือกลิ่นอับชื้นแปลก ๆ ในห้องเก็บของ

"ลุง....มีใครมาทำอะไรในห้องหรือเปล่าครับ?" เจ้าอเนกทำหน้าฉุนเฉียวเพราะกลิ่นเหม็นอับ "ทำไมมันเหม็นอับแบบนี้เนี่ย?"

"เปล่า....เปล่านิ" ลุงพลแกล้งตอบกลบเกลื่อนไปเช่นนั้น ทั้งที่ความจริงคือมันนั่นแหละ ที่จัดแจงเล่นน้องโดนัทจนน้ำแตกเรี่ยราดบนพื้น ส่วนน้องนาถก็ถูกมันกระทุ้งเข้าทั้งทางเข้าปกติและถ้ำทอง จนเดินกลับห้องขาไม่ตรง

ในขณะที่เจ้าอเนกเดินไปหยิบสเปรย์ดับกลิ่น ก็มีไลน์ทักมาหาลุงพลแต่เช้า ชุมพลหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู และพบว่ามันคือไลน์ของเฟิร์น เด็กสาวที่เคยทำให้มันเพ้อถึงนั่นเอง

"สวัสดีค่ะลุง...หนูมีอะไรอยากจะคุยกับลุงหน่อย เย็นนี้ว่างไหม?"

................................................................................................................

"เฟิร์น อย่ามัวแต่เล่นโทรศัพท์ รีบไปได้แล้ว เรามีเรียนแต่เช้านะ" โดนัทเรียกเฟิร์นที่กำลังไลน์ไปหาลุงพล

"โอเค ๆ อย่าวีนซิเจ๊" เฟิร์นตอบ ก่อนเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋า แล้วเดินตามโดนัท ก่อนล็อคห้องแล้วมุ่งหน้าไปยังห้องเรียน

"เมื่อวานไปเที่ยวกับป้า สนุกไหม?" โดนัทเอ่ยปากถาม ระหว่างเดินทางไปที่ห้องเรียน

"ก็เรื่อย ๆ พอดีแม่ชั้นจะลงมาหาที่กรุงเทพวันเสาร์น่ะ ก็เลยซื้อของไว้รอต้อนรับ" เฟิร์นตอบ

"เหรอ? แล้วเจมส์ล่ะ? ว่าไงบ้าง?" โดนัทเริ่มเปิดประเด็น "ชั้นว่าแกควรตัดสินใจได้แล้วนะ ว่าควรจะคบใครสักคนจริงจังสักที"

"แกหมายถึงอะไรวะเจ๊?" เฟิร์นรูทัน "ชั้นจะเลือกใครก็เรื่องของชั้นซิ"

"แกยังมีอนาคตนะเว้ยเฟิร์น" โดนัทตอบกลับไป "คิดให้ดี ๆ นะเว้ย ชั้นเป็นห่วงแก"



"เกี่ยวกับลุงพลใช่ไหม?" เฟิร์นรู้ทัน "เมื่อวานยัยอีฟ น้องรหัสชั้นบอกว่าเห็นแกกับน้องนาถ พวกแกมีอะไรปิดบังชั้นหรือเปล่า?"

"เปล่า...ไม่มีอะไร" โดนัทแกล้งเฉไฉ "เอาเหอะ รีบไปได้แล้ว ชั้นหิวข้าว ขอหาอะไรทานก่อนเข้าห้องเรียนนะ ชั้นหิวจะแย่อยู่แล้ว"

เฟิร์นมองเพื่อนสาวด้วยท่าทีไม่ไว้ใจ ด้วยสัญชาตญาณหญิง ทำให้เฟิร์นรู้ว่าลึก ๆ โดนัทไม่พอใจเธอนัก เรื่องลุงพลกับเจมส์ แต่สุดท้ายเฟิร์นก็ไม่ได้อะไร เพราะไม่อยากทะเลาะกับเพื่อนรักตั้งแต่เช้า

"ว่าแต่นาถทำไมช้าจังวะ" เฟิร์นบ่น "ชั้นโทรไปเมื่อตอนเช้า เห็นรูมเมทนาถบอกว่านาถยังไม่ตื่น เหลวไหลจริง ๆ ยัยนี่"

"สงสัยไม่สบายมั้ง" โดนัทตอบ เธอรู้ว่าเมื่อวานนาถลดาโดนลุงพลจัดหนัก จนทำให้เธอป่วยและนอนซม จนต้องลาป่วยอีกวัน

"แย่ที่สุด ลาป่วยแบบนี้ การเรียนเสียพอดี ไม่รู้จักดูแลตัวเองเลย" เฟิร์นบ่นต่อไป ขณะกำลังรอลิฟต์

เมื่อลิฟต์เปิด สองสาวเดินเข้าไปเพื่อลงชั้นล่าง โดนัทพาเฟิร์นไปหาอะไรทานที่ร้านสวัสดิการ ก่อนเดินทางเข้าห้องเรียนต่อไป

..............................................................................

ตัดมาที่ช่วงเที่ยงวัน หลังจากที่ทานข้าวเสร็จ หมอพลอยก็เดินทางกลับไปทำงานที่ค้างบนโต๊ะต่อ ช่วงนี้ที่วิทยาลัยพยาบาลมีเรื่องวุ่นวายมาก ๆ  จนทำให้เธอแทบไม่มีเวลาพูดคุยกับพี่กรเท่าไร แต่ฝ่ายชายก็ไม่ท้อ พยายามไลน์มาชวนคุยหมอพลอยเป็นครั้งคราวบ้าง

สักพักโดนัทก็ปรากฏตัว วันนี้โดนัทหอบของฝากจากพี่กรมาให้ สาวห้าวพนมมือไหว้หมอพลอย เช่นเดียวกับหมอพลอย ที่พนมมือไหว้สองสาวรุ่นน้องตอบ

"สวัสดีจ๊ะโดนัท" หมอพลอยยิ้มทักทาย "พี่กรฝากอะไรมาให้อีกเนี่ย?"

"ก็ขนมทานเล่นและผลไม้นี่แหละค่ะ" โดนัทตอบ "ช่วงนี้เห็นพี่พลอยยุ่ง ๆ งานหนักเหรอคะ?"

"อืม..." หมอพลอยพยักหน้า ขณะกำลังตรวจเอกสารกองใหญ่บนโต๊ะ "งานพี่ยุ่งมาก ๆ เลยจ๊ะช่วงนี้ เฮ้อ...."

"ยังไงก็สู้ ๆ นะคะพี่พลอย" โดนัทยิ้ม "ยังไงก็อย่าลืมแวะไปเยี่ยมพี่กรมั่งนะ พี่กรน่ะบ่นคิดถึงพี่พลอยจะแย่อยู่แล้ว"

หมอพลอยไม่ตอบอะไร เธอเหลือบมองโดนัทแล้วยิ้มตอบ ก่อนทำการตรวจตราเอกสาร



สักพักนึง เจ้าหน้าที่ห้องพยาบาลก็เปิดโทรทัศน์ LCD ที่แขวนบนเพดาน มันเป็นรายงานข่าวเที่ยงวันทันเหตุการณ์ของช่องน้อยสี สีหน้าของเจ้าหน้าที่คนนั้นไม่สู้ดีนัก เมื่อเห็นภาพของ วิทยา คุณพ่อของหมอพลอย อดีตรัฐมนตรีหลายสมัยกำลังตกเป็นข่าวฉาว หลังจากที่ลูกน้องคนสนิทของวิทยาถูกจับกุมในข้อหายาเสพติด ค้ามนุษย์ และซักทอดมายังอดีตรัฐมนตรีใหญ่ผู้มากบารมีในภาคตะวันออกอย่างวิทยาว่ามีส่วนเกี่ยวข้องด้วย

"หมอพลอยคะ...." เจ้าหน้าที่พยาบาลคนนั้นเรียกชื่อหมอพลอยด้วยสีหน้าวิกตกกังวล "ข่าวของคุณพ่อหมอพลอยค่ะ"

"ล่าสุดตำรวจได้ทำการเรียกตัวคุณวิทยา อดีตรัฐมนตรีหลายสมัยเพื่อเข้ามาให้ปากคำกับตำรวจ ซึ่งตอนนี้ทางฝั่งของคุณวิทยาเองยังเก็บตัวเงียบที่บ้านพักในจังหวัดชลบุรี" นักข่าวหนุ่มชื่อดังของช่องน้อยสีกำลังรายงานข่าวนี้อย่างออกรส

"พ่อ..." หมอพลอยมองภาพข่าวตาค้าง ไม่คิดไม่ฝันว่าคุณพ่อของเธอกำลังตกเป็นข่าวอื้อฉาว จนทำปากกาลูกลื่นตกลงบนพื้นเสียงดังเปรี้ยะ จนทำให้โดนัทอดเป็นห่วงรุ่นพี่คนสวยไม่ได้

"พี่พลอย!?" โดนัทเรียกชื่อด้วยความเป็นห่วง "พี่พลอยไม่เป็นอะไรนะคะ"

......................................................................................................

ตัดมาที่ทางฝั่งของลุงพลในช่วงบ่าย มันเองก็เห็นภาพข่าวอดีตรัฐมนตรีหลายสมัยอย่างวิทยา กำลังถูกทางการเรียกตัวเพื่อมาสอบปากคำในคดีค้ายาเสพติดและค้ามนุษย์ของกลุ่มมาเฟียกลุ่มหนึ่ง ที่มีความใกล้ชิดกับวิทยา นักการเมืองคนสำคัญของภาคตะวันออกของประเทศ ลุงพลยิ้มอ่อนในใจ เพราะคิดว่ามันอาจฉวยโอกาสอะไรจากเหตุการณ์นี้บ้าง



ลุงพลเหลือบไปมองไลน์ที่เฟิร์นทักมา เด็กสาวตอบว่าอยากเจอลุงพล ด้วยความดีใจของตาเฒ่าเลยทำให้หัวใจของมันเต้นแรง เพราะหลายวันที่ผ่านมา มันรู้สึกว่าเฟิร์นกับมันห่างเหินกันมากเกินไป

"ลุงอยากเจอหนูเฟิร์นใจจะขาด คิดถึงเหลือเกินเนตรชนกของไอ้เฒ่าพล" มนุษย์ลุงหยอดหวานทางไลน์

"แหวะ...พูดคำนี้กับโดนัทด้วยหรือเปล่า เชอะ!!!" เฟิร์นตอบ

"เอาเป็นว่าอย่าพึ่งทานข้าวเย็น เดี๋ยวลุงพาไปเลี้ยงฉลองนะจ๊ะคนดีลองลุง"

"หนูไม่อยากกลับดึกมากนะคะ พรุ่งนี้มีเรียนแต่เช้า"

ชุมพลยิ้ม เพราะรู้ว่าเฟิร์นหมายถึงอะไร แม่กวางสาวร่านรักอุตส่าห์เจียดเวลามาหาเสือเฒ่าแบบมัน ทั้งที่ติดเงื่อนไขเรื่องการเรียนแบบนี้ ไม่เรียกว่ายังรักยังคิดถึงก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว สุดท้ายลุงพลเลยตอบตกลง และนัดเจอกับเนตรชนกหน้าวิทยาลัยพยาบาล ลุงพลบอกว่าจะกลับบ้านไปเอารถปิ๊กอัพมารับ เพื่อพาเฟิร์นไปทานอาหารเย็นด้วยกัน

..........................................................................

ราวหกโมงเย็น ลุงพลขับรถปิ๊กอัพมารับเฟิร์นตามสัญญา เฟิร์นโกหกโดนัทว่าวันนี้จะออกไปข้างนอกกับป้าอัญชลี แต่ความจริงแล้วเธอแอบมากับลุงพล ระหว่างนั้นเลยแวะกลับไปที่ห้อง เพื่อเอาของฝากให้ลุงพล ผัววัยชราของเธอ

เนตรชนกยืนรอมนุษย์ลุงริมฟุตบาท พร้อมกับถือถุงของกิน ซึ่งส่วนใหญ่เป็นอาหารบำรุงสุขภาพทั้งนั้น ที่น่าลุงพลเห็นคงต้องดีใจอย่างแน่นอน

"ขึ้นรถมาเลยจ๊ะเฟิร์น" ลุงพลบีบแตรเรียกเฟิร์น ในชุดนักศึกษาพยาบาลสีฟ้า ที่ยืนรอริมฟุตบาตร เด็กสาวเปิดประตูรถเข้าไปและพนมมือไหว้ชุมพล

"ลุงดีใจจังที่ได้เจอหนูอีก" ลุงพลยิ้มแป้น "ลุงคิดถึงหนูจังเลย"

"หนูซื้อของกินมาฝากด้วยค่ะ" เนตรชนกคว้าถุงของกินให้ลุงพล "ลุงกินเยอะ ๆ นะ จะได้สุขภาพแข็งแรง"

"ขอบใจจ๊ะ" ลุงพลยิ้ม "ดีใจจริง ๆ ที่เฟิร์นยังคิดถึงลุงอยู่"

"ช่วงที่หนูวุ่นวายกับเรื่องเรียน" เนตรชนกเอ่ยปากถาม "หนูถามตรง ๆ นะคะ ลุงได้ทำอะไรรุ่มร่ามกับโดนัทเพื่อนหนูหรือเปล่า?" เฟิร์นมองตาขวางใส่ลุงพล

"เปล่าจ๊ะ...." ลุงพลปฏิเสธหน้าตาย "ลุงมีแค่โดนัท....เอ้ย!??? เฟิร์นเท่านั้น"

"เห็นไหม?" เนตรชนมองค้อน "แค่เริ่มต้นลุงก็โกหกหนูแล้ว จอดรถนะ หนูจะกลับหอ"

"โอ๋ ๆ ใจเย็นก่อนนะเฟิร์น" ลุงพลออดอ้อนเสียงหวาน "ลุงยอมรับว่ามีบ้าง แต่ทำไงได้ล่ะ มันติดพัน"

"หนูอยากให้ลุงชัดเจนกว่านี้" เนตรชนกยื่นคำขาด "ระหว่างหนูกับโดนัท ลุงจะเลือกใคร ห๊ะ!!??"

ลุงพลที่โดนเด็กสาวไล่ต้อน เลยเปลี่ยนจากโหมดขี้เล่นเป็นโหมดจริงจังมากขึ้น ตอนแรกมันอุตส่าห์จะไม่รื้อฟื้นความหลังแล้วนะเนี่ย

"ลุงเองก็อยากถามเฟิร์นเหมือนกันว่า ระหว่างลุงกับหนุ่มเจมส์ เฟิร์นจะเลือกใคร?" มนุษย์ลุงยิงคำถามแทงใจดำเฟิร์น "ลุงจริงใจกับหนู หนูก็รู้ วันนี้หนูบอกรักลุง อยากอยู่กับลุง แต่อีกวันหนูไปกับเจมส์ แล้วจะให้ลุงคิดยังไงดี?"

"ก็หนูบอกแล้วไงว่าให้อดทน!!!" เฟิร์นตอบ "หนูไม่อยากให้ใครรู้เรื่องของเรานะ"

"ตกลงหนูเห็นลุงเป็นตัวอะไรกันแน่" ลุงพลขยายความต่อ "เป็นแค่ไอ้แก่หน้าโง่ หรือแค่กิ๊ก ที่เฟิร์นจะมาหาแค่ตอนที่ไม่มีใคร"

"หยุดนะลุงพล!!!" เนตรชนกพูดเสียงดัง "เอาเป็นว่าพอแค่นี้แหละ...ขับรถไปเหอะ!!"

พอเห็นเด็กสาวอารมณ์บูด ลุงพลเลยไม่ต่อความยาวสาวความยืด เลยขับรถพาเฟิร์นไปหาอะไรทาน มันเป็นร้านบุฟเฟต์อาหารญี่ปุ่นที่พึ่งเปิดใหม่ไม่นานแถว ๆ อารีย์ ทั้งคู่แกล้งทำตัวเหมือนพ่อลูกกันเพื่อไม่ให้ใครจับพิรุธได้ หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จ ลุงพลเอ่ยปากถามเนตรชนกว่าอยากไปไหนต่อ

"แล้วแต่ลุงค่ะ..." เฟิร์นตอบ อันที่จริงเธออยากบอกลุงว่าหลายวันที่ผ่านมานั้นของขาด แต่ด้วยความเป็นผู้หญิง เลยทำให้เธอไม่สามารถพูดออกไป แต่ลุงพลรู้ มันยิ้ม เลยขับรถพาเฟิร์นไปเข้าโรงแรมม่านรูดใกล้ ๆ

..........................................................

ชายสูงวัยและเด็กสาวเดินเข้าไปในห้องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ โดยไม่พูดไม่จาอะไร ชุมพลทิ้งตัวนั่งบนเตียงสีขาว เปิดดูข่าวสารทั่วไป มันยังคงรู้สึกสะใจเล็ก    ๆ กับเรื่องข่าวของนายวิทยา คุณพ่อของหมอพลอยที่กำลังตกเป็นข่าวดัง ส่วนเฟิร์นก็หยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัว

สักพักใหญ่ เนตรชนกก็เดินออกมาโดยมีเพียงแค่ผ้าขนหนูผืนน้อยตัวเดียว เฟิร์นสั่งให้ลุงพลเข้าไปอาบน้ำได้เลย

"จ๊ะ..." ลุงพลพยักหน้า ก่อนเดินไปหยิบผ้าขนหนูสีขาวบนโต๊ะ และเข้าห้องน้ำไปทำความสะอาดร่างกาย เพื่อออกมาจัดน้องเฟิร์นให้หายคิดถึง

ทางฝั่งน้องเฟิร์น ระหว่างรอตาเฒ่า ก็นั่งเล่นเฟซ เล่นไลน์ไปเรื่อยเปื่อย โดนัทอินบ็อกซ์มาถามว่าคืนนี้กลับดึกไหม เฟิร์นบอกว่าอาจจะกลับดึก พอดีป้าอัญชลีพาญาติผู้ใหญ่มาด้วย โดนัทก็ไม่ว่าอะไร

สักพัก ลุงพลก็ปรากฏตัวออกมาจากห้องน้ำ มันมีเพียงผ้าขนหนูสีขาวปกปิดร่างกายส่วนร่าง เฟิร์นยิ้มอ่อนให้ลุงพล ที่กำลังเขยิบเข้ามาใกล้เด็กสาว

"ลุงคิดถึงหนูเฟิร์นที่สุดเลย" ชุมพลหอมแก้มเมียหลวงเข้าไปเต็มรัก "รู้ไหมว่าลุงพลรักและคิดถึงหนูมาก ลุงพลไม่อยากเสียเฟิร์นให้ใคร"

"จริงอ๊ะ..." เฟิร์นแกล้งหยอกผัวเฒ่าของเธอเล่น

"ใจร้ายกับลุงอีกแล้ว" ลุงพลหันมา ขณะที่ใบหน้าของมันเปรอะไปด้วยคราบน้ำกามของเด็กสาว "เฟิร์นใจร้ายกับลุงที่สุด

ลุงพลเลยเอาท่อนเนื้อออกจากปากของเฟิร์น สารคัดหลั่งเหนียวไหลยืดเป็นสายจากปากของเด็กสาว ลุงพลจัดแจงท่าพื้นฐาน เพื่อทำการลงโทษเมียหลวงหัวใจโลเลคนนี้ด้วยท่อนเอ็นที่ปูดโปน

"อ่าห์.....ลุงพลเบา ๆ หน่อยค่ะ" เฟิร์นหลับตาพริ้ม "มันยังเจ็บ ๆ อยู่" แม้จะผ่านเกมรักกับลุงพลมาหลายยก แต่สภาพหอยของเนตรชนกยังจัดว่าฟิตเปรี้ยะ และสภาพสดใหม่

"อูยยยย.....ยังคับ ยังตอดเหมือนเดิม" ลุงพลซูดปากแน่น ตอนแรกมันก็ไม่อยากจัดน้องเฟิร์น เพราะเมื่อวานก็พึ่งจัดโดนัทกับนาถมามาด ๆ จนเกือบหัวใจวาย แต่เมื่อเฟิร์นอุตส่าห์กลับมา เอาวะ!!ตายเป็นตาย

จัดสะให้หนัก

หักโหมอีกแล้วนะลุง

เมียหลวงมา เมียน้อยหลบ นะลุง

ใบเฟิร์นโลเลจริงๆ

ลุงนี่น่าจะหัวใจวายตายจริงๆ

ของกินไม่เคยขาด

น่าสงสารลุง  พักบ้างเหอะ เล่นไม่พักเลยเดวแย่เอานา

อ้างจาก: nato87 เมื่อ พฤศจิกายน 04, 2017, 12:07:01 ก่อนเที่ยง
พูดคุยก่อนอ่าน : มาอย่างไว สุขสันต์วันลอยกระทงครับ ตามติดชีวิตลุงพลกันต่อ ความเดิมจากตอนที่แล้ว สถานการณ์ภายในวิทยาลัยพยาบาลกำลังยุ่งเหยิงทีเดียว เห็นหลายคนบ่นจัง เมื่อไรหมอพลอยจะโดน เมื่อไรอุ๊จะโดน บลาๆๆ เอาเป็นว่าขอให้อดทนและติดตาม ภายใน 5-6 ตอนต่อจากนี้ เราจะได้ทราบกันแล้วว่าใครเป็นเมียคนที่ 5 ของลุงครับ

ตอนนี้มี 2 pt อยากพาทุกคนกลับไปสู่จุดเริ่มต้น ของเด็กสาวผู้เป็นผู้หญิงคนแรกของลุงพลในวิทยาลัยพยาบาลแห่งนี้ครับ ขอซ่อน เช็คเรตติ้งหนูเฟิร์นหน่อยนะ ตอนหน้ามีฉากเสียวจัดหนักเหมือนเคย และฉากดราม่าที่ทุกคนกลัวของน้องพิมมี่ ไอ้บิ๊กกลับมาแล้ว 55555 และนี่จะเป็นจุดชนวนที่ทำให้ลุงพลหาเมียใหม่มาเพิ่มจนได้ ซึ่งก็คือคนที่คุณเฝ้ารอ (นี่ผมใบ้สุด ๆ แล้วนะ)


................................................................................

นับว่าโลกกลมไม่น้อยทีเดียว ที่เฟิร์นบังเอิญมาเจอกับพิมมี่และหมอพลอยที่ร้าน Krispy Kream ในห้างเซ็นทรัลลาดพร้าวใจกลางเมืองหลวง เฟิร์นหันไปมองพิมมี่แล้วยิ้มตอบ



"อ่าว...พี่คนนั้นนี่เอง" เฟิร์นพนมมือไหว้พิมมี่เพราะรู้ว่าตัวเองเด็กกว่า "สวัสดีค่ะ รู้จักกับหมอพลอยด้วยเหรอคะเนี่ย?"

"ตายจริง สองสาวรู้จักกันด้วยเหรอจ๊ะ?" หมอพลอยมีท่าทีแปลกใจไม่น้อยที่พิมมี่กับเฟิร์นรู้จักกัน "ไปรู้จักกันตอนไหนเนี่ย?"

"พอดีว่าวันก่อนเห็นพี่เค้าไปที่โรงพยาบาล ถามทางเรื่องไปหอผู้ป่วยรวม" เฟิร์นตอบไปตามจริง แต่พิมมี่กลับมีสีหน้าไม่สบายใจ เพราะเธอรู้ว่าหมอพลอยกำลังจับพิรุธเธออยู่เรื่องลุงพล

"ธุระนิดหน่อยค่ะพี่พลอย" พิมมี่ยิ้มกลบเกลื่อน "ว่าแต่น้องชื่ออะไรเหรอคะ? พี่ชื่อพิมนะ"

"พิม..." เนตรชนกฉุกคิดถึงเรื่องวัยรุ่นหัวร้อนวันก่อนที่พกปืนจะมายิงลุงพลเรื่องชู้สาว ตอนแรกเฟิร์นก็นึกขำ เพราะไม่นึกว่าจะมีสาวคนไหนมาหลงเสน่ห์มนุษย์ลุงคนนี้ได้ ถามโดนัทเองโดนัทก็ไม่ยอมตอบอะไรมาก บอกแค่เป็นเรื่องไร้สาระ แต่เท่าที่เธอรู้จากยัยอุ๊จอมจุ้น ผู้หญิงที่ทำให้วัยรุ่นคนนั้นหัวร้อนถึงขนาดพกปืนจะมายิงลุงพลชื่อน้องพิม พิมมี่ อะไรสักอย่าง

คงไม่ใช่พิมมี่คนเดียวกับที่นั่งตรงหน้านี่นะ!!! เฟิร์นคิด



"มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ?" พิมมี่ทำหน้าสงสัย เมื่อเห็นเฟิร์นนิ่งเงียบไป

"อ้อ!?โทษทีค่ะ" เฟิร์นตอบ "หนูชื่อเฟิร์นค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ เดี๋ยวหนูขอตัวก่อน พอดีมากับป้าค่ะ"

"เฟิร์น ไปกันเถอะ" ป้าอัญชลีเรียกหลานสาวคนสวย หลังจากซื้อขนมไปฝากเจ้าตัวเล็กที่บ้าน "เพื่อนเหรอจ๊ะเฟิร์น?"

เฟิร์นพยักหน้า ก่อนเดินตามป้าอัญชลีไปขึ้นรถกลับบ้าน ทิ้งสองสาวอย่างหมอพลอยและพิมพาภรณ์ให้มานั่งเผชิญหน้ากันต่อ ทางฝั่งพิมมี่ก็โล่งอกเมื่อเฟิร์นเดินจากไป เพราะเธอดันไปเปิดประเด็นเรื่องที่พิมมี่ไปวิทยาลัยพยาบาลเมื่อวันก่อน

ทางฝั่งหมอพลอยเองก็นิ่งเงียบ เพราะเธอพอจะเดาออกว่าพิมมี่ไปที่วิทยาลัยพยาบาลเพื่อไปหาลุงพล แต่เพื่อรักษาบรรยากาศ เธอจึงแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น หัวข้อสนทนาที่เหลือของสองสาวจึงเป็นเรื่องจิปาถะ ก่อนที่ต่างฝ่ายจะแยกย้ายไปตามทางของใครของมัน

.................................................................................

ตัดกลับมาวันพฤหัสบดี ลุงชุมพลทำเรื่องของกลับมาทำงานก่อนกำหนด เนื่องจากมันรู้สึกเหงาและเบื่อหน่ายที่ต้องนอนอืดอยู่ที่บ้าน แถมวันก่อนลูก ๆ ของมันก็เอาเงินมาให้มันอีกหลายพันเพื่อไว้ให้มันใช้ยามฉุกเฉิน ลุงพลอวยพรลูก ๆ และหลาน ๆ ของมันให้โชคดีมีชัยก่อนขอตัวกลับบ้าน

วันนี้ลุงพลใส่ชุดเครื่องแบบสีกากี มันกวาดใบไม้ตรงสนามหญ้าด้านหลังหอพักหญิงอย่างอารมณ์ดี หลังจากที่เมื่อคืนวันจัดหนักน้องโดนัทและน้องนาถจนเกือบหัวใจวายตาย ตอนหลังมันเลยเตือนสติว่าจะไม่หักโหมอีก เพราะสังขารของมันไม่เอื้ออำนวยเหมือนเมื่อก่อน

ลุงพลกวาดขยะไปก็ฮัมเพลงเบา ๆ คลออย่างอารมณ์ดีไป ตอนนี้เป็นเวลา 7 โมงเช้า มันตั้งใจว่าพอกวาดขยะเศษใบไม้เสร็จก็จะไปให้อาหารหมาและแมว แต่ทันใดนั้นเอง ก็ปรากฏร่างของหญิงสาวในชุดกาวนด์สีขาวที่ดูดีราวกับเจ้าหญิงในนิทาน

"สวัสดีค่ะลุงพล" หมอพลอยทำหน้านิ่ง ขณะกำลังพนมมือไหวลุงชุมพล

"สวัสดีครับหมอพลอย" ลุงพลพนมมือไหว้ตอบ "ลมอะไรหอบหมอพลอยให้มาถึงนี่ได้ครับเนี่ย?"

"หมอซื้อของมาฝากน่ะ..." หมอพลอยยื่นถุงไก่ทอดและหมูทอดให้ลุงพล

"ขอบคุณครับ หมอไม่น่าลำ...." ยังไม่ทันพูดจบ หมอพลอยคนสวยก็ตัดบท

"หมอซื้อให้หมากับแมวน่ะคะ" หมอพลอยตอบ ลุงพลรับรู้ทันทีว่ามีเหตุการณ์ไม่ปกติเกิดขึ้นแน่นอน "ไม่แน่ใจว่าลุงพลทราบหรือเปล่านะคะ ว่าหมอพลอยเป็นญาติกับบุรินทร์ หรือเจ้าบิ๊ก ที่ชอบเตะตะกร้อกับลุงที่ลานกีฬาแถว ๆ ห้วยขวางบ่อย ๆ"



"เอ่อ...หมอพลอยกำลังจะพูดอะไรเหรอครับ ลุงไม่เข้าใจ" ลุงพลคนหื่นแกล้งตีหน้าซื่อถาม

"หมอรู้ความจริงหมดแล้วจากเจ้าบิ๊ก" หมอพลอยตอบตามความจริง ทำเอาลุงพลหน้าถอดสี เพราะไม่คิดว่าความลับที่มันอุตส่าห์ปิดบังมานานจะมีคนเห็น "เจ้าบิ๊กเล่าให้หมอฟังทุกอย่างเกี่ยวกับลุง....มีอะไรแก้ตัวไหมคะ?"

"ลุง....เอ่อ" พอโดนหมอพลอยคนสวยผู้แสนฉลาดและเปี่ยมไปด้วยไหวพริบ ทำเอามนุษย์ลุงจอมพลิ้วถึงกับแก้เกมไม่เป็นกันเลยทีเดียว "หมอพลอยพูดเรื่องอะไรครับเนี่ย? ลุงงงไปหมดแล้ว"

"พิมมี่ พิมพาภรณ์ แฟนของเจ้าบิ๊ก ไม่ซิ จริง ๆ ต้องบอกว่าเป็นแฟนเก่า" หมอพลอยยิ้มอ่อน เธอเงียบเพื่อทิ้งจังหวะและเปิดโปงหน้ากากลุงพลจอมเจ้าชู้ "หมอคุยกับพิมมี่แล้ว เธออาจจะไม่ยอมรับความจริง แต่หมอพลอยเห็น ว่าลุงพลควงเธอไปกินยาโยอิที่เอสพลานาดเมื่อหลายวันก่อน"

"เอ่อ...." ลุงพลถึงกับหน้าถอดสี เรียกได้ว่ามันจนปัญญาที่จะแก้ลำหมอพลอยคนสวย เกิดมาไม่เคยเจอใครฉลาด ทันเกม และสามารถไล่ต้อนมันจนไปไม่เป็นแบบนี้มาก่อน

"ดูแล้วพิมมี่คงไม่คิดจะกลับไปหาเจ้าบิ๊กแล้ว ซึ่งก็ควรอยู่หรอก" หมอพลอยกอดอก "เท่าที่หมอสังเกต หมอคิดว่าน้องพิมเค้ารักลุงมากทีเดียวนะคะ ลุงพล"

"เอ่อ...หมอพลอยพูดเรื่องอะไรครับ?" ลุงพลยิ้มเจื่อน "ผมงงไปหมดแล้ว"

"คนเราโกหกใคร โกหกได้นะคะลุง ลุงโกหกใครต่อใครได้ แม้กระทั่งหมอ แต่ลุงโกหกตัวเองไม่ได้นะ" หมอพลอยแย้บเข้าไปที่กลางอกของลุงพล "เอาเป็นว่าเรื่องของพิมมี่ ดูแลน้องเค้าให้ดี ๆ นะคะ ในฐานะผู้หญิงด้วยกัน หมอไม่อยากให้พิมมีต้องเสียใจ เรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของลุงกับพิมมี่ หมอจะไม่ยุ่งเกี่ยวอีก แต่ยังไงคราวหน้าคราวหลังก็อย่าทำอะไรประเจิดประเจ้ออีกนะคะลุง บายค่ะ"

หมอพลอยคนสวยเดินเชิดหน้าใส่มนุษย์ลุงที่ยืนจ๋อยอยู่กลางสนามหญ้า อันที่จริงมันไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับหมอพลอยเลย เพราะคิดเสมอว่าหมอพลอยนั้นสูงศักดิ์เกินไป แต่หลังจากที่มันถูกหมอพลอยไล่ต้อนเช่นนี้ ยิ่งทำให้มันรู้สึกบางอย่าง

"นังหมอพลอย...อยู่ดีไม่ว่าดีนะ" ลุงพลหันไปมองหมอพลอยที่กำลังเดินกลับห้องพยาบาลตาขวาง "นังหนู กล้าดียังไงมาสู่รู้เรื่องของคนอื่น ระวังตัวไว้เถอะ!!"

................................................................................................

หลังจากให้อาหารหมาแมวเสร็จ ลุงพลเลยแวะโรงอาหารซื้อปาท่องโก๋และน้ำเต้าหู้มาทานที่ห้องพักภารโรง ระหว่างทางที่เดินกลับนั้น มันเหลือบไปเห็นแก๊งนางฟ้าที่นำโดยยัยอุ๊ หทัยรัตน์ ที่มีท่าทีเป็นปฏิปักษ์กับมันอย่างชัดเจน เด็กสาวจากราชบุรีทำทาทางกำลังซุบซิบนินทามนุษย์ลุงกับกลุ่มเพื่อน ๆ อย่างสนุกปาก ส่วนลุงพลนั้นก็ได้แต่ยิ้มตอบ แต่ในใจก็นึกถึงสิ่งที่นาถลดาบอกกับมันในห้องเก็บของว่า ทั้งหมดเป็นคำสั่งจากพี่อุ๊ ที่สงสัยพฤติกรรมของลุงพลและโดนัท

ดูเหมือนว่าความลับของลุงพลเริ่มรั่วไหลขึ้นเรื่อย ๆ ยัยอุ๊มองหน้าลุงพลด้วยท่าทางหยามเหยียด ตอนนี้ในสายตาแก๊งนางฟ้ากำลังมองมันในฐานะไอ้แก่บ้ากาม ตัณหาจัด ข้อหาริอาจจับนักเรียนพยาบาลทำเมีย ลุงพลนึกถึงภาพความทรงจำเมื่อวาน ก่อนที่น้องนาถและโดนัทจะกลับออกไป มันคว้าตัวนาถและกระซิบบางอย่างที่หู

"ลุงอยากให้หนูเป็นสายสืบให้ลุง สืบข่าวคราวเกี่ยวกับพี่อุ๊คนนั้นให้ลุงหน่อย ถ้ามีอะไรให้มารายงานที่ลุง" ลุงพลสั่งการนาถลดา เมียป้ายแดงคนใหม่ของมัน

"พูดคุยอะไรกัน ห๊า!!!" โดนัทมองค้อนหนักมาก เพราะรู้สึกว่าลุงพละกำลังหลงน้องนาถ ส่วนหนึ่งก็หึงด้วยเช่นกัน

ตัดกลับมาที่ปัจจุบัน หลังจากที่ลุงพลเดินทางมาถึงห้องพักภารโรง มันจัดแจงเทน้ำเต้าหู้ใส่แก้ว แล้วฉีกปาท่องโก๋กิน สักพัก อเนก ภารโรงหนุ่มใหญ่รุ่นน้องก็เดินเข้ามาในห้อง มันสวัสดีลุงพลด้วยความเคารพรักในฐานะญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง

"สวัสดีครับลุง เป็นไงบ้างครับเนี่ย? หายดีแล้วใช่ไหม?" อเนกเอ่ยปากถามลุงพลอย่างอารมณ์ดี

"โอเคขึ้นแล้วล่ะ" ลุงพลตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

"ดีแล้วครับลุง" อเนกยิ้มตอบ ก่อนเดินไปที่โต๊ะประจำตำแหน่ง "เอ่อ ลุง เดี๋ยวผมขอกุญแจเปิดห้องเก็บของหน่อยนะครับ"

"เอ่อ...." ลุงพลนิ่งเงียบ เพราะกำลังนึกถึงภาพเกมรักเมื่อวานซีน ที่มันเล่นน้องโดนัทและน้องนาถให้ห้องเก็บของ ถึงแม้ว่าตอนหลังทั้งสามจะช่วยกันเก็บของแล้วก็ตาม "เอาซิ กุญแจแขวนอยู่บนเพดานน่ะ"

อเนกเดินไปคว้ากุญแจ ก่อนปลดล็อคประตูเข้าไป และสิ่งที่ทำให้ภารโรงหนุ่มใหญ่อย่างอเนกรู้สึกแปลกใจก็คือกลิ่นอับชื้นแปลก ๆ ในห้องเก็บของ

"ลุง....มีใครมาทำอะไรในห้องหรือเปล่าครับ?" เจ้าอเนกทำหน้าฉุนเฉียวเพราะกลิ่นเหม็นอับ "ทำไมมันเหม็นอับแบบนี้เนี่ย?"

"เปล่า....เปล่านิ" ลุงพลแกล้งตอบกลบเกลื่อนไปเช่นนั้น ทั้งที่ความจริงคือมันนั่นแหละ ที่จัดแจงเล่นน้องโดนัทจนน้ำแตกเรี่ยราดบนพื้น ส่วนน้องนาถก็ถูกมันกระทุ้งเข้าทั้งทางเข้าปกติและถ้ำทอง จนเดินกลับห้องขาไม่ตรง

ในขณะที่เจ้าอเนกเดินไปหยิบสเปรย์ดับกลิ่น ก็มีไลน์ทักมาหาลุงพลแต่เช้า ชุมพลหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู และพบว่ามันคือไลน์ของเฟิร์น เด็กสาวที่เคยทำให้มันเพ้อถึงนั่นเอง

"สวัสดีค่ะลุง...หนูมีอะไรอยากจะคุยกับลุงหน่อย เย็นนี้ว่างไหม?"

................................................................................................................

"เฟิร์น อย่ามัวแต่เล่นโทรศัพท์ รีบไปได้แล้ว เรามีเรียนแต่เช้านะ" โดนัทเรียกเฟิร์นที่กำลังไลน์ไปหาลุงพล

"โอเค ๆ อย่าวีนซิเจ๊" เฟิร์นตอบ ก่อนเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋า แล้วเดินตามโดนัท ก่อนล็อคห้องแล้วมุ่งหน้าไปยังห้องเรียน

"เมื่อวานไปเที่ยวกับป้า สนุกไหม?" โดนัทเอ่ยปากถาม ระหว่างเดินทางไปที่ห้องเรียน

"ก็เรื่อย ๆ พอดีแม่ชั้นจะลงมาหาที่กรุงเทพวันเสาร์น่ะ ก็เลยซื้อของไว้รอต้อนรับ" เฟิร์นตอบ

"เหรอ? แล้วเจมส์ล่ะ? ว่าไงบ้าง?" โดนัทเริ่มเปิดประเด็น "ชั้นว่าแกควรตัดสินใจได้แล้วนะ ว่าควรจะคบใครสักคนจริงจังสักที"

"แกหมายถึงอะไรวะเจ๊?" เฟิร์นรูทัน "ชั้นจะเลือกใครก็เรื่องของชั้นซิ"

"แกยังมีอนาคตนะเว้ยเฟิร์น" โดนัทตอบกลับไป "คิดให้ดี ๆ นะเว้ย ชั้นเป็นห่วงแก"



"เกี่ยวกับลุงพลใช่ไหม?" เฟิร์นรู้ทัน "เมื่อวานยัยอีฟ น้องรหัสชั้นบอกว่าเห็นแกกับน้องนาถ พวกแกมีอะไรปิดบังชั้นหรือเปล่า?"

"เปล่า...ไม่มีอะไร" โดนัทแกล้งเฉไฉ "เอาเหอะ รีบไปได้แล้ว ชั้นหิวข้าว ขอหาอะไรทานก่อนเข้าห้องเรียนนะ ชั้นหิวจะแย่อยู่แล้ว"

เฟิร์นมองเพื่อนสาวด้วยท่าทีไม่ไว้ใจ ด้วยสัญชาตญาณหญิง ทำให้เฟิร์นรู้ว่าลึก ๆ โดนัทไม่พอใจเธอนัก เรื่องลุงพลกับเจมส์ แต่สุดท้ายเฟิร์นก็ไม่ได้อะไร เพราะไม่อยากทะเลาะกับเพื่อนรักตั้งแต่เช้า

"ว่าแต่นาถทำไมช้าจังวะ" เฟิร์นบ่น "ชั้นโทรไปเมื่อตอนเช้า เห็นรูมเมทนาถบอกว่านาถยังไม่ตื่น เหลวไหลจริง ๆ ยัยนี่"

"สงสัยไม่สบายมั้ง" โดนัทตอบ เธอรู้ว่าเมื่อวานนาถลดาโดนลุงพลจัดหนัก จนทำให้เธอป่วยและนอนซม จนต้องลาป่วยอีกวัน

"แย่ที่สุด ลาป่วยแบบนี้ การเรียนเสียพอดี ไม่รู้จักดูแลตัวเองเลย" เฟิร์นบ่นต่อไป ขณะกำลังรอลิฟต์

เมื่อลิฟต์เปิด สองสาวเดินเข้าไปเพื่อลงชั้นล่าง โดนัทพาเฟิร์นไปหาอะไรทานที่ร้านสวัสดิการ ก่อนเดินทางเข้าห้องเรียนต่อไป

..............................................................................

ตัดมาที่ช่วงเที่ยงวัน หลังจากที่ทานข้าวเสร็จ หมอพลอยก็เดินทางกลับไปทำงานที่ค้างบนโต๊ะต่อ ช่วงนี้ที่วิทยาลัยพยาบาลมีเรื่องวุ่นวายมาก ๆ  จนทำให้เธอแทบไม่มีเวลาพูดคุยกับพี่กรเท่าไร แต่ฝ่ายชายก็ไม่ท้อ พยายามไลน์มาชวนคุยหมอพลอยเป็นครั้งคราวบ้าง

สักพักโดนัทก็ปรากฏตัว วันนี้โดนัทหอบของฝากจากพี่กรมาให้ สาวห้าวพนมมือไหว้หมอพลอย เช่นเดียวกับหมอพลอย ที่พนมมือไหว้สองสาวรุ่นน้องตอบ

"สวัสดีจ๊ะโดนัท" หมอพลอยยิ้มทักทาย "พี่กรฝากอะไรมาให้อีกเนี่ย?"

"ก็ขนมทานเล่นและผลไม้นี่แหละค่ะ" โดนัทตอบ "ช่วงนี้เห็นพี่พลอยยุ่ง ๆ งานหนักเหรอคะ?"

"อืม..." หมอพลอยพยักหน้า ขณะกำลังตรวจเอกสารกองใหญ่บนโต๊ะ "งานพี่ยุ่งมาก ๆ เลยจ๊ะช่วงนี้ เฮ้อ...."

"ยังไงก็สู้ ๆ นะคะพี่พลอย" โดนัทยิ้ม "ยังไงก็อย่าลืมแวะไปเยี่ยมพี่กรมั่งนะ พี่กรน่ะบ่นคิดถึงพี่พลอยจะแย่อยู่แล้ว"

หมอพลอยไม่ตอบอะไร เธอเหลือบมองโดนัทแล้วยิ้มตอบ ก่อนทำการตรวจตราเอกสาร



สักพักนึง เจ้าหน้าที่ห้องพยาบาลก็เปิดโทรทัศน์ LCD ที่แขวนบนเพดาน มันเป็นรายงานข่าวเที่ยงวันทันเหตุการณ์ของช่องน้อยสี สีหน้าของเจ้าหน้าที่คนนั้นไม่สู้ดีนัก เมื่อเห็นภาพของ วิทยา คุณพ่อของหมอพลอย อดีตรัฐมนตรีหลายสมัยกำลังตกเป็นข่าวฉาว หลังจากที่ลูกน้องคนสนิทของวิทยาถูกจับกุมในข้อหายาเสพติด ค้ามนุษย์ และซักทอดมายังอดีตรัฐมนตรีใหญ่ผู้มากบารมีในภาคตะวันออกอย่างวิทยาว่ามีส่วนเกี่ยวข้องด้วย

"หมอพลอยคะ...." เจ้าหน้าที่พยาบาลคนนั้นเรียกชื่อหมอพลอยด้วยสีหน้าวิกตกกังวล "ข่าวของคุณพ่อหมอพลอยค่ะ"

"ล่าสุดตำรวจได้ทำการเรียกตัวคุณวิทยา อดีตรัฐมนตรีหลายสมัยเพื่อเข้ามาให้ปากคำกับตำรวจ ซึ่งตอนนี้ทางฝั่งของคุณวิทยาเองยังเก็บตัวเงียบที่บ้านพักในจังหวัดชลบุรี" นักข่าวหนุ่มชื่อดังของช่องน้อยสีกำลังรายงานข่าวนี้อย่างออกรส

"พ่อ..." หมอพลอยมองภาพข่าวตาค้าง ไม่คิดไม่ฝันว่าคุณพ่อของเธอกำลังตกเป็นข่าวอื้อฉาว จนทำปากกาลูกลื่นตกลงบนพื้นเสียงดังเปรี้ยะ จนทำให้โดนัทอดเป็นห่วงรุ่นพี่คนสวยไม่ได้

"พี่พลอย!?" โดนัทเรียกชื่อด้วยความเป็นห่วง "พี่พลอยไม่เป็นอะไรนะคะ"

......................................................................................................

ตัดมาที่ทางฝั่งของลุงพลในช่วงบ่าย มันเองก็เห็นภาพข่าวอดีตรัฐมนตรีหลายสมัยอย่างวิทยา กำลังถูกทางการเรียกตัวเพื่อมาสอบปากคำในคดีค้ายาเสพติดและค้ามนุษย์ของกลุ่มมาเฟียกลุ่มหนึ่ง ที่มีความใกล้ชิดกับวิทยา นักการเมืองคนสำคัญของภาคตะวันออกของประเทศ ลุงพลยิ้มอ่อนในใจ เพราะคิดว่ามันอาจฉวยโอกาสอะไรจากเหตุการณ์นี้บ้าง



ลุงพลเหลือบไปมองไลน์ที่เฟิร์นทักมา เด็กสาวตอบว่าอยากเจอลุงพล ด้วยความดีใจของตาเฒ่าเลยทำให้หัวใจของมันเต้นแรง เพราะหลายวันที่ผ่านมา มันรู้สึกว่าเฟิร์นกับมันห่างเหินกันมากเกินไป

"ลุงอยากเจอหนูเฟิร์นใจจะขาด คิดถึงเหลือเกินเนตรชนกของไอ้เฒ่าพล" มนุษย์ลุงหยอดหวานทางไลน์

"แหวะ...พูดคำนี้กับโดนัทด้วยหรือเปล่า เชอะ!!!" เฟิร์นตอบ

"เอาเป็นว่าอย่าพึ่งทานข้าวเย็น เดี๋ยวลุงพาไปเลี้ยงฉลองนะจ๊ะคนดีลองลุง"

"หนูไม่อยากกลับดึกมากนะคะ พรุ่งนี้มีเรียนแต่เช้า"

ชุมพลยิ้ม เพราะรู้ว่าเฟิร์นหมายถึงอะไร แม่กวางสาวร่านรักอุตส่าห์เจียดเวลามาหาเสือเฒ่าแบบมัน ทั้งที่ติดเงื่อนไขเรื่องการเรียนแบบนี้ ไม่เรียกว่ายังรักยังคิดถึงก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว สุดท้ายลุงพลเลยตอบตกลง และนัดเจอกับเนตรชนกหน้าวิทยาลัยพยาบาล ลุงพลบอกว่าจะกลับบ้านไปเอารถปิ๊กอัพมารับ เพื่อพาเฟิร์นไปทานอาหารเย็นด้วยกัน

..........................................................................

ราวหกโมงเย็น ลุงพลขับรถปิ๊กอัพมารับเฟิร์นตามสัญญา เฟิร์นโกหกโดนัทว่าวันนี้จะออกไปข้างนอกกับป้าอัญชลี แต่ความจริงแล้วเธอแอบมากับลุงพล ระหว่างนั้นเลยแวะกลับไปที่ห้อง เพื่อเอาของฝากให้ลุงพล ผัววัยชราของเธอ

เนตรชนกยืนรอมนุษย์ลุงริมฟุตบาท พร้อมกับถือถุงของกิน ซึ่งส่วนใหญ่เป็นอาหารบำรุงสุขภาพทั้งนั้น ที่น่าลุงพลเห็นคงต้องดีใจอย่างแน่นอน

"ขึ้นรถมาเลยจ๊ะเฟิร์น" ลุงพลบีบแตรเรียกเฟิร์น ในชุดนักศึกษาพยาบาลสีฟ้า ที่ยืนรอริมฟุตบาตร เด็กสาวเปิดประตูรถเข้าไปและพนมมือไหว้ชุมพล

"ลุงดีใจจังที่ได้เจอหนูอีก" ลุงพลยิ้มแป้น "ลุงคิดถึงหนูจังเลย"

"หนูซื้อของกินมาฝากด้วยค่ะ" เนตรชนกคว้าถุงของกินให้ลุงพล "ลุงกินเยอะ ๆ นะ จะได้สุขภาพแข็งแรง"

"ขอบใจจ๊ะ" ลุงพลยิ้ม "ดีใจจริง ๆ ที่เฟิร์นยังคิดถึงลุงอยู่"

"ช่วงที่หนูวุ่นวายกับเรื่องเรียน" เนตรชนกเอ่ยปากถาม "หนูถามตรง ๆ นะคะ ลุงได้ทำอะไรรุ่มร่ามกับโดนัทเพื่อนหนูหรือเปล่า?" เฟิร์นมองตาขวางใส่ลุงพล

"เปล่าจ๊ะ...." ลุงพลปฏิเสธหน้าตาย "ลุงมีแค่โดนัท....เอ้ย!??? เฟิร์นเท่านั้น"

"เห็นไหม?" เนตรชนมองค้อน "แค่เริ่มต้นลุงก็โกหกหนูแล้ว จอดรถนะ หนูจะกลับหอ"

"โอ๋ ๆ ใจเย็นก่อนนะเฟิร์น" ลุงพลออดอ้อนเสียงหวาน "ลุงยอมรับว่ามีบ้าง แต่ทำไงได้ล่ะ มันติดพัน"

"หนูอยากให้ลุงชัดเจนกว่านี้" เนตรชนกยื่นคำขาด "ระหว่างหนูกับโดนัท ลุงจะเลือกใคร ห๊ะ!!??"

ลุงพลที่โดนเด็กสาวไล่ต้อน เลยเปลี่ยนจากโหมดขี้เล่นเป็นโหมดจริงจังมากขึ้น ตอนแรกมันอุตส่าห์จะไม่รื้อฟื้นความหลังแล้วนะเนี่ย

"ลุงเองก็อยากถามเฟิร์นเหมือนกันว่า ระหว่างลุงกับหนุ่มเจมส์ เฟิร์นจะเลือกใคร?" มนุษย์ลุงยิงคำถามแทงใจดำเฟิร์น "ลุงจริงใจกับหนู หนูก็รู้ วันนี้หนูบอกรักลุง อยากอยู่กับลุง แต่อีกวันหนูไปกับเจมส์ แล้วจะให้ลุงคิดยังไงดี?"

"ก็หนูบอกแล้วไงว่าให้อดทน!!!" เฟิร์นตอบ "หนูไม่อยากให้ใครรู้เรื่องของเรานะ"

"ตกลงหนูเห็นลุงเป็นตัวอะไรกันแน่" ลุงพลขยายความต่อ "เป็นแค่ไอ้แก่หน้าโง่ หรือแค่กิ๊ก ที่เฟิร์นจะมาหาแค่ตอนที่ไม่มีใคร"

"หยุดนะลุงพล!!!" เนตรชนกพูดเสียงดัง "เอาเป็นว่าพอแค่นี้แหละ...ขับรถไปเหอะ!!"

พอเห็นเด็กสาวอารมณ์บูด ลุงพลเลยไม่ต่อความยาวสาวความยืด เลยขับรถพาเฟิร์นไปหาอะไรทาน มันเป็นร้านบุฟเฟต์อาหารญี่ปุ่นที่พึ่งเปิดใหม่ไม่นานแถว ๆ อารีย์ ทั้งคู่แกล้งทำตัวเหมือนพ่อลูกกันเพื่อไม่ให้ใครจับพิรุธได้ หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จ ลุงพลเอ่ยปากถามเนตรชนกว่าอยากไปไหนต่อ

"แล้วแต่ลุงค่ะ..." เฟิร์นตอบ อันที่จริงเธออยากบอกลุงว่าหลายวันที่ผ่านมานั้นของขาด แต่ด้วยความเป็นผู้หญิง เลยทำให้เธอไม่สามารถพูดออกไป แต่ลุงพลรู้ มันยิ้ม เลยขับรถพาเฟิร์นไปเข้าโรงแรมม่านรูดใกล้ ๆ

..........................................................

ชายสูงวัยและเด็กสาวเดินเข้าไปในห้องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ โดยไม่พูดไม่จาอะไร ชุมพลทิ้งตัวนั่งบนเตียงสีขาว เปิดดูข่าวสารทั่วไป มันยังคงรู้สึกสะใจเล็ก    ๆ กับเรื่องข่าวของนายวิทยา คุณพ่อของหมอพลอยที่กำลังตกเป็นข่าวดัง ส่วนเฟิร์นก็หยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัว

สักพักใหญ่ เนตรชนกก็เดินออกมาโดยมีเพียงแค่ผ้าขนหนูผืนน้อยตัวเดียว เฟิร์นสั่งให้ลุงพลเข้าไปอาบน้ำได้เลย

"จ๊ะ..." ลุงพลพยักหน้า ก่อนเดินไปหยิบผ้าขนหนูสีขาวบนโต๊ะ และเข้าห้องน้ำไปทำความสะอาดร่างกาย เพื่อออกมาจัดน้องเฟิร์นให้หายคิดถึง

ทางฝั่งน้องเฟิร์น ระหว่างรอตาเฒ่า ก็นั่งเล่นเฟซ เล่นไลน์ไปเรื่อยเปื่อย โดนัทอินบ็อกซ์มาถามว่าคืนนี้กลับดึกไหม เฟิร์นบอกว่าอาจจะกลับดึก พอดีป้าอัญชลีพาญาติผู้ใหญ่มาด้วย โดนัทก็ไม่ว่าอะไร

สักพัก ลุงพลก็ปรากฏตัวออกมาจากห้องน้ำ มันมีเพียงผ้าขนหนูสีขาวปกปิดร่างกายส่วนร่าง เฟิร์นยิ้มอ่อนให้ลุงพล ที่กำลังเขยิบเข้ามาใกล้เด็กสาว

"ลุงคิดถึงหนูเฟิร์นที่สุดเลย" ชุมพลหอมแก้มเมียหลวงเข้าไปเต็มรัก "รู้ไหมว่าลุงพลรักและคิดถึงหนูมาก ลุงพลไม่อยากเสียเฟิร์นให้ใคร"

"จริงอ๊ะ..." เฟิร์นแกล้งหยอกผัวเฒ่าของเธอเล่น

"ใจร้ายกับลุงอีกแล้ว" ลุงพลหันมา ขณะที่ใบหน้าของมันเปรอะไปด้วยคราบน้ำกามของเด็กสาว "เฟิร์นใจร้ายกับลุงที่สุด

ลุงพลเลยเอาท่อนเนื้อออกจากปากของเฟิร์น สารคัดหลั่งเหนียวไหลยืดเป็นสายจากปากของเด็กสาว ลุงพลจัดแจงท่าพื้นฐาน เพื่อทำการลงโทษเมียหลวงหัวใจโลเลคนนี้ด้วยท่อนเอ็นที่ปูดโปน

"อ่าห์.....ลุงพลเบา ๆ หน่อยค่ะ" เฟิร์นหลับตาพริ้ม "มันยังเจ็บ ๆ อยู่" แม้จะผ่านเกมรักกับลุงพลมาหลายยก แต่สภาพหอยของเนตรชนกยังจัดว่าฟิตเปรี้ยะ และสภาพสดใหม่

"อูยยยย.....ยังคับ ยังตอดเหมือนเดิม" ลุงพลซูดปากแน่น ตอนแรกมันก็ไม่อยากจัดน้องเฟิร์น เพราะเมื่อวานก็พึ่งจัดโดนัทกับนาถมามาด ๆ จนเกือบหัวใจวาย แต่เมื่อเฟิร์นอุตส่าห์กลับมา เอาวะ!!ตายเป็นตาย