🧡 XONLY 🧡

ลุงอย่าพึ่งจอดดิ

ซวยไหมนะ

ซวยแล้วลุง เอาไงต่อละทีนี้

แฟนเค้ามาตามลุงจะรอดไหมเนี่ย

ลุงซวยละ

ลุงจะรอดมั้ยนะ ใครก็ได้มาช่วยลุงหน่อย

จะสู้ไหวไหม แรงก็ไม่มี ไปลงกับสาวหมดแล้ว

อ้าวลุงความแตก

อ้างจาก: nato87 เมื่อ มิถุนายน 28, 2017, 09:06:01 หลังเที่ยง
พูดคุยก่อนอ่าน : กลับมาแล้ว ๆ ครับ ตอนนี้พอมีเวลาเลยมาปั่นตอนใหม่เสียหน่อย ตอนนี้เป็นตอนต่อจากตอนที่แล้วนะครับ ใครลุ้น ๆ ว่าเจ้าบิ๊กจะเอายังไงกับพระเอกวัยดึกของเราก็มีให้ลุ้น ส่วนใครคิดถึงหนูโดนัท ตอนนี้ก็มีบทของเธอพอสมควร เช่นเดียวกับตัวละครใหมอย่างน้องนาถ

ตอนนี้ไม่มีฉากเสียว ไม่มีฉากเสียน้ำนะครับ ให้ลุงมันพักบ้างเถอะ เดี่๋ยวมันจะหัวใจวายตายคาอกเอา 55555+ มีแต่ฉากลุ้นระทึกของเจ้าบิ๊กที่ตามลุงพลมาถึงห้องพักภารโรง ใครคิดถึงน้องเฟิร์นกับน้องพิมอดใจรอแป๊ปนะ....




ไอ้เฒ่าชุมพลรู้สึกไม่ค่อยสบายมาตั้งแต่เมื่อคืนวาน อาจเป็นไปได้ว่ามันหักโหมในเกมรักกับหนูพิมมี่มากเกินไป อีกทั้งมันเองก็อายุไม่ใช่น้อย ๆ และใช้ยาปลุกเซ็กส์เพื่อเพิ่มพลังในเกมรักที่แสนดุเดือดอีกครั้งในชีวิตของมัน

มนุษย์ลุงรู้สึกแน่นหน้าอก หน้ามืด คล้ายจะเป็นลม แต่มันยังพยายามฝืนตัวเอง และลากสังขารเพื่อกลับไปที่ห้องพักภารโรง ก่อนที่มันจะล้มตัวลงที่ทางเดินบริเวณด้านหลังหอพักสตรี แต่ยังโชคดีที่ในบริเวณนั้นมีนักศึกษาพยาบาลปีหนึ่งเดินผ่านมา ซึ่งก็ไม่ใช่ใคร แต่เป็นหนูนาถ นาถลดา น้องรหัสคนสวยของหนูโดนัทสาวห้าวปีสองนั่นเอง

"หนูเป็นใคร?" ไอ้เฒ่าชุมพลตาพร่ามัว สิ่งที่มันสัมผัสได้คือหน้าตักนิ่ม ๆ กลิ่นตัวหอม ๆ จากเด็กสาววัยเพียง 18 ปีตรงหน้า มันพยายามหรี่ตามองให้ชัด "ยุภา?.....นั่นยุภาใช่ไหม?"

"พี่พล...ภาท้องค่ะ" มนุษย์ลุงเห็นภาพหลอนหนูนาถลดาเป็นยุภามันซะงั้น "เราจะมีลูกด้วยกันแล้วนะคะพี่พล"

ชุมพลยิ้มหวาน เมื่อนึกถึงภาพเมื่อวันวาน ยุภาเมียรักของมัน แรกเริ่มเดิมทีก็ไม่ได้คิดรักหรือพิศวาสอะไรมันนักหรอก แต่สุดท้ายชุมพล ที่พึ่งลาออกจากกองทัพได้ไม่นานเลยรวบรวมความกล้าเบอร์สุดดักฉุดยุภามาทำเมีย ไอ้พลกักตัวยุภานานเกือบเดือน พ่อของยุภาโกรธมาก เพราะเคยเป็นไอ้เสือเก่า ตอนนั้นยุภากลัวว่าพ่อของเธอจะยิงชุมพลทิ้ง เลยเกลี้ยกล่อมให้ชุมพลไปขอขมาและสู่ขอเธอ

......ตอนแรกพ่อของยุภาก็ไม่ยอมหรอก เพราะรู้สึกเสียหน้าที่ลูกสาวตัวเองโดนฉุดไป แต่เพราะจิตใจของนักเลง ทำให้ชุมพลชนะใจพ่อตา และได้ยุภามาเป็นเมียสำเร็จ ทั้งคู่ครองรักกันมานานหลายสิบปี ก่อนที่ยุภาจะเสียชีวิตไปเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา

"ลุงคะ!!?ลุง!!?" นาถลดาเอ่ยปากเรียกลุง พลางใช้ยาดมเพื่อเรียกสติชายชราที่นอนฟุบบนหน้าตักเธอ "หนูไม่ใช่ยุภานะ หนุชื่อนาถลดา"

"นาถ...ลดา" ชุลพลหรี่ตามองอีกครั้ง ภาพตรงหน้าเริ่มชัดเจนขึ้น นั่นมันหนูนาถลดา ไม่ใช่ยุภาเมียรักของมัน "นางฟ้า...นางฟ้าชัด ๆ"

"ลุงคะ!!??" นาถลดาตกใจเมื่อภารโรงเฒ่าวัยใกล้เกษียณเอื้อมมือมาสัมผัสที่แขนของเธอ เด็กสาวทั้งตกใจและเขินเพราะนี่คือครั้งแรกที่เธอถูกแต๊ะอั๋งโดยชายแปลกหน้าที่ไม่ใช่ญาติพี่น้องของเธอ ด้วยสปิริตของความเป็นนักศึกษาพยาบาล นาถพยายามคิดถึงเรื่องการปฐมพยาบาล จนกระทั่งยามที่หน้าประตูวิ่งเข้ามาถึงยังจุดเกิดเหตุ

ยามสองคนช่วยกันพยุงร่างของภารโรงเฒ่า ก่อนรีบนำตัวส่งห้องพยาบาล โดยหนูนาถ สาวน้อยหน้าหวานจากปักษ์ใต้รีบวิ่งตามไปด้วย

.....................................

หลังจากพาภารโรงเฒ่าชุมพลมาพักฟื้นที่ห้องพยาบาล เจ้าหน้าที่ได้ทำการปฐมพยาบาลเบื้องต้นและให้ชายสูงวัยคนนี้นอนพักผ่อน พร้อมกับทำเรื่องแจ้งไปยังต้นสังกัดให้ทราบว่าภารโรงท่านนี้ป่วย และต้องการให้หยุดพักผ่อนในวันนี้ เจ้าหน้าที่ห้องพยาบาลสรุปอาการให้หนูนาถลดาที่มาเฝ้าไข้ลุงชุมพลถึงขอบเตียงว่า บางทีอาจเป็นเพราะลุงชุมพลโหมทำงานหนักและไม่ค่อยได้พัก เลยทำให้ร่างกายของแกเหนื่อยล้าและอ่อนเพลีย

.......ใครเลยจะรู้ว่าเพราะแกโด๊ปยาปลุกเซ็กส์เข้าไป แล้วโหมกระเด้าหนูพิมมี่ติดต่อกันหลายน้ำ จนทำให้ร่างกายของแกทรุดโทรม และทำให้แกหมดสติจนเกือบหัวใจวายตายมาแล้ว

"เดี๋ยวถ้ายังไง หนูฝากคุณลุงไว้ที่นี่ก่อนนะคะ เดี๋ยวหนูจะแวะมาใหม่" น้องนาถเอ่ยปากกับพี่ที่ห้องปฐมพยาบาล ก่อนขอแยกตัวไปรับประทานอาหารเช้าและเข้าห้องเรียน เธอตั้งใจว่าช่วงเที่ยงจะชวนโดนัทพี่รหัสคนสวยมาเป็นเพื่อนเสียหน่อย

................................................

ตัดกลับมาทางฝั่งของโดนัท สาวห้าวได้คุยและปรึกษากับเฟิร์น เรื่องที่หนูนาถรู้ความลับของทั้งคู่ ตอนแรกเฟิร์นก็ตำหนิโดนัท ที่ไม่ยอมเชื่อใจเธอ โดนัทได้แต่ขอโทษขอโพย ต่อมาเฟิร์นเลยเสนอว่าในเมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้ เราคงต้องยอมรับความจริง เฟิร์นสั่งให้โดนัทคุยกับนาถ เรื่องเมื่อวาน

"ไม่ต้องกลัวค่ะ....ตอนแรกหนูก็เสียใจที่พี่ไม่เคยชอบหนู แต่หนูมาคิดอีกที หนูว่าพี่เฟิร์นก็เหมาะกับพี่ดีนะคะ เอาเป็นว่าเรื่องเมื่อคืนวาน หนูจะทำเป็นไม่รู้เรื่องแล้วกัน เพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัวของพวกพี่ทั้งสองคน ซึ่งหนูก็นับถือพี่ ๆ ทั้งสองมาตั้งแต่แรก สบายใจได้นะคะ"

"ดีใจจังที่นาถคิดแบบนี้ ยังไงนาถก็ยังเป็นน้องที่น่ารักของพี่ ๆ อยู่เหมือนเดิมนะ" ณิชาตอบกลับทางไลน์ด้วยสีหน้าโล่งอก

"เอ่อ...พี่โดนัทคะ เดี๋ยวตอนเที่ยงหนูอาจไม่ได้ไปทานข้าวกับพวกพี่นะคะ คือหนุจะไปเยี่ยมลุงพลที่ห้องพยาบาล"

"ไอ้ลุงพล!!?" โดนัทเกือบหลุดปากออกมา ขณะกำลังเตรียมเดินออกจากห้อง เฟิร์นหันควับมาด้วยสีหน้าสงสัย

"คือลุงพลเป็นลมเมื่อเช้านะค่ะ พอดีหนูช่วยแกไว้ได้ สงสารแก เห็นแกทำงานหนักมาตลอด เลยตั้งใจจะหาซื้อผลไม้กับของกินของใช้เล็ก ๆ น้อย ๆ ไปฝากแกสักหน่อย" หนูนาถเอ่ยปากด้วยความซื่อ โดยไม่มีทางรู้เลยว่า โดนัทและเฟิร์น รุ่นพี่คนสวยของเธอเป็นสมาชิกฮาเร็มของภารโรงเฒ่าชุมพล

"เดี๋ยวพี่ไปด้วย พี่ไม่ไว้ใจ...." ขณะที่โดนัทกำลังจะพิมคำต่อไป เฟิร์นก็เอ่ยปากทางว่าคุยเสร็จหรือยัง จะสายแล้ว เดี่ยวไม่ได้กินข้าวกันพอดี โดนัทตอบของเวลาสักครู่ ก่อนหันมาตอบไลน์หนูนาถ "เดี๋ยวยังไงพี่ไปหาลุงพลกับหนูด้วย รอพี่ก่อนนะ"

นารถลดาตอบโอเค ก่อนรูปสติ๊กเกอร์ตัวการ์ตูนน่ารักมาให้ ณิชาถึงกับหน้าบูด เพราะเธอรู้ว่ามนุษย์ลุงคนนี้กำลังคิดไม่ซื่อกับน้องรหัสคนสวยของเธอ โดนัทไม่ต้องการให้น้องรหัสที่แสนดีคนนี้ต้องตกเป็นเหยื่อของมนุษย์ลุงคนนี้ ขอให้เรื่องร้าย ๆ เกิดขึ้นกับตัวเองก็พอ

...................................................................

......................................................

"สวัสดีครับ มีใครอยู่ไหม?" เจ้าบิ๊กในชุดนักศึกษาเปิดประตูเข้ามาภายในห้องพักภารโรง ที่น่าสังเกตก็คือกระเป๋าห้อยคอหนัง เจ้าหนุ่มเลือดร้อนสังเกตได้ว่าตอนนี้ไม่มีใครในห้องพักนักการภารโรงเลยแม้แต่คนเดียว

ทางฝั่งของไอ้เฒ่าชุมพลก็พาหนูโดนัทเข้าไปหลบในตู้ล็อคเกอร์ สาวมั่นมีท่าทีตกใจอย่างมาก เธอไม่รู้มาก่อนว่าไอ้มนุษย์ลุงจะมีโจทย์เก่าเป็นเด็กหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับเธอด้วย

"อู้อี้ ๆ" โดนัทพยายามจะถามนักการภารโรงเฒ่าที่ปิดปากของเธอว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมต้องหลบเด็กหนุ่มคนนี้ แต่ชุมพลปิดปากเงียบ พร้อมกับกระซิบข้างหูว่า "อยู่เฉย ๆ นะ หมอนี่อาจมีปืน"

.....ชุมพลตอบไปเช่นนั้นเพื่อขู่ไม่ให้หนูโดนัทขัดขืน เด็กสาวมีท่าทีตื่นตระหนกด้วยความตกใจ พลางนึกสงสัยว่าไอ้เฒ่าจอมหื่นไปมีปัญหากับใครมา นี่ถึงขั้นต้องใช้ปืนผาหน้าไม้กันเลยเหรอ

"มึงอยู่ไหนวะไอ้สัสลุง?" บิ๊กกัดฟันแน่นด้วยความแค้น "ไหนไอ้ยามหน้าป้อมบอกว่ามึงอยู่ในห้อง นี่ไม่ใช่ว่ามึงไหวตัวทันแล้วหลบกูอยู่ใช่ไหม?"

เด็กหนุ่มเลือดร้อนเดินสังเกตและตรวจตราภายในห้องพักภารโรง จนมันมาเตะตากับประตูทางเข้าห้องเก็บของ ที่ไอ้เฒ่าชุมพลและโดนัทหลบซ่อนตัวอยู่ในล็อคเกอร์ภายในห้อง

"กูรู้ว่ามึงหลบอยู่ข้างใน ไอ้สัสลุง" เจ้าบิ๊กแสยะยิ้ม แต่ทุกอย่างมีอันสะดุดเพราะประตูล็อค "ไอ้สัส..."

ตอนแรกมันตั้งใจว่าจะใช้ปืนยิงลูกบิดแล้วถีบประตูเข้าไปแบบในหนัง แต่คิดไปคิดมากูอย่าทำดีกว่า มันดูระห่ำเกินไป มือขวาของมันลูบกระเป๋าหนังที่ห่อหุ้มปืนพกขนาด 9 ม.ม. ของพ่อที่ขโมยมาด้วย

"วันนี้มึงโชคดีนะมึงไอ้สัสลุง...." ไอ้บิ๊กเอ่ยปาก ก่อนที่มันจะตัดใจเดินหันหลังกลับไป แต่ยังไม่ทันไร เสียงไลน์สมาร์ทโฟนของโดนัทก็ดังขึ้นจากด้านใน คราวนี้ไอ้บิ๊กรับรู้โดยสัญชาติญาณว่าไอ้เฒ่าชุมพลมันแอบอยู่ในห้องเก็บของจริง ๆ

"ไอ้สัสลุง!!!??" ไอ้บิ๊กหันกลับไป มันตวาดเสียงดัง "กูรู้ว่ามึงอยู่ข้างใน เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ มึงกล้าดียังไงมาล่อเด็กกู!!???"

รอกมั้ยลุง

ลุงแกอยู่ไหมนิ

ลุง ขอไว้อาลัย

 

สงสัยลุงพลหักโหมมากเกินไป จนไม่มีเวลาพัก

พักบ้างนะลุง