🧡 XONLY 🧡

   "เห้อออออ ยัยฟ้าเอ๊ย ชั้นจะว่ายังไงกับเธอดีนะ" เตยถามน้ำฟ้าที่นั่งร้องไห้ตาแดงก่ำอยู่ข้าง ๆ "แทนที่จะมาอย่างนี้ไปร้องไห้ซบอกชาคริตดีกว่าไหม"
   "โธ่ เตย ชั้นจะทำได้ไง แค่นี้ชาคริตก็เกลียดชั้นจะแย่แล้ว" น้ำฟ้าสะอื้น
   "ชั้นไม่คิดว่าชาคริตเกลียดเธอนะ" เตยบอก
   "ทำไมล่ะ....เปิดซิงเพื่อนเราไปครึ่งห้อง แต่กับชั้น......เค้า.....เค้า........แค่ถอดกระดุมเสื้อเค้าก็หนีแล้ว.....ฮืออออออ ชั้นมันอัปลักษณ์ขนาดนั้นเลยเหรออออออออ"
   "ชั้นว่าเค้า......" เตยอ้ำอึ้ง คำที่คิดอยู่ในใจคือ 'รักแกจนไม่อยากจะทำแกนะสิ' แต่ไม่รู้จะพูดออกไปดีหรือเปล่า "อุ๊ย อาจารย์มา น้ำฟ้า ปาดน้ำตาออกก่อน"
   "น้ำฟ้า เช็คชื่อเพื่อนซิ" อาจารย์ประจำชั้นสั่งน้ำฟ้า
   อาจจะเป็นแค่คำสั่งธรรมดา ๆ ของครูที่ต้องการจะรู้ว่ามีนักเรียนแอบโดด แอบหนีออกจากกิจกรรมของโรงเรียนหรือเปล่า
   แต่ก็มีบางอย่างในน้ำเสียงของอาจารย์ ที่บอกน้ำฟ้าว่านี่ไม่ใช่เรื่องปกติแล้ว เธอรีบตั้งสติแล้วผลักความเสียใจให้ลงลึกในใจ
   "คะ.....ค่ะ" น้ำฟ้ารีบดึงใบรายชื่อออกมาจากกระเป๋าสะพายข้าง แล้วเข้าไปหาเพื่อน ม.6/1 ที่นั่งจับกลุ่มกันอยู่
   ไม่ช้าเธอก็ต้องใจหายวาบ เมื่อรู้ชื่อเพื่อนในห้องที่หายไป
   ชาคริต.......กับชัยรัตน์
   ไม่ใช่เรื่องดีแน่
   "อาจารย์คะ ชาคริตกับชัยรัตน์หายค่ะ" เธอรีบกลับมาหายงานอาจารย์ที่ปรึกษา ที่กำลังพูดกับอาจารย์ม.5 อยู่ด้วยความวิตก
   "เด็กห้องครูก็หายไปคนนึง" อาจารย์ม.5 บอก
   "เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ" เธอรวบรวมความกล้าถามขึ้นมา
   อาจารย์ม.5 หันมองอาจารย์ประจำชั้น 6/1 ที่พยักหน้าน้อย ๆ เหมือนบอกว่าเด็กคนนี้ไว้ใจได้
   "ครูไปเจอระเบิดแก๊สยาสลบ กับพระอาจารย์รูปหนึ่งนอนหมดสติอยู่ในห้องนั้น" อาจารย์บอก "แล้วมีคนเห็นชายฉกรรจ์สองสามคนลากเด็กเราออกไป"
   "ลักพาตัวเหรอคะ"
   อาจารย์พยักหน้า
   "ครูแจ้งตำรวจแล้ว แต่ตอนนี้ เราไปควบคุมเพื่อนให้อยู่แต่ในห้องปฏิบัติธรรมก่อน อย่าเพิ่งบอกอะไรเพื่อนนะ"
   "ค่ะ"

   ชาคริตหาย ไอ้ชัยหาย.....เด็ก ม.5 หายไปคนหนึ่ง จะเป็นใครได้นอกจากน้องญา สมองที่ฉับไวของน้ำฟ้าปะติดปะต่อเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้แทบจะในทันที
    ไอ้ชัยลักพาตัวชาคริตกับน้องญาไป
   เธอรู้ ว่าไอ้ชัยมันชั่ว แต่ก็คิดไม่ถึง ว่ามันจะกล้าทำอะไรที่อุกอาจขนาดนี้
   โธ่ ทำไมชั้นไม่จับตาดูไอ้ชัยให้ดีกว่านี้นะ
   ถ้าชาคริตเป็นอะไรไปจะทำยังไง
   น้ำฟ้ารู้ดี ว่าเธอไม่มีค่าสำหรับชาคริต ไม่ดีพอแม้แต่ให้เขาใช้เป็นเครื่องระบายอารมณ์ทางเพศด้วยซ้ำ แต่เธอก็รักชาคริตอย่างหมดหัวใจ
   เธอต้องทำทุกอย่างที่ทำได้ เพื่อช่วยชาคริต
   แม้แต่ราชณิญาเอง ศตรูหัวใจตัวฉกาจ ที่แย่งเอาความรักของชาคริตไป เธอรู้ดีว่าควรจะโกรธเกลียดสาวน้อยนางรำสุดสวย หวังว่าน้องจะถูกย่ำยีให้แหลกเละคามือไอ้ชัยไป เพื่อที่ชาคริตจะได้หวนกลับมาเป็นของเธอ
   แต่ช่วงเวลาสองสามเดือนหลังที่ได้อยู่ด้วยกัน คุยเล่น กินข้าวด้วยกันมา  เธอก็พบว่าเธอคิดกับราชณิญาเหมือนเป็นน้องสาวไปเสียแล้ว น้องสาวตัวแสบที่น่าตบ และบางครั้งก็น่าแย่งแฟน แต่ก็เป็นน้องสาวที่เธอรู้สึกว่าต้องดูแลให้ปลอดภัยดี ไม่ให้ใครมาล่วงเกินทำร้ายได้
   แต่ที่สำคัญกว่านั้น ราชณิญาเป็นคนที่ทำให้ชาคริตมีความสุข
   เพราะในท้ายที่สุดแล้ว ความสุขของชาคริตสำคัญที่สุดสำหรับเธอ ไม่ว่าเธอจะต้องเจ็บปวดแค่ไหน ให้ชายที่เธอรักได้ความสุขนั้นมา   
   
   คิดได้อย่างนั้น เธอก็รีบตรงเข้าไปหากลุ่มเพื่อนเพื่อถามเกี่ยวกับไอ้ชัย
   "ไอ้ชัยเหรอ ไม่เห็น"
   "มันไปทำอะไรเหรอ"
   "ไม่รู้สิ มันไม่ได้พูดอะไรไว้เลย"
   "ไม่ ไม่ได้คุยกับมันเลยว่ะ โทษทีนะ น้ำฟ้า"
   สอบถามเพื่อน ๆ ในห้องไม่ได้ให้เบาะแสเธอเลย ดูเหมือนว่าไอ้ชัยจะวางแผนนี้ไว้คนเดียวจริง ๆ ไม่มีเพื่อนคนไหนรู้เห็นอะไรเลย
   "งั้น...."
   แต่เธอยังไม่ทันคิดออกว่าจะทำอะไรต่อดี อาจารย์ปกครองก็ถือถุงขนาดใหญ่เดินเข้ามา
   "ฟังนะ นักเรียน" อาจารย์พูด "ค่ายยกเลิก"
   "หา"
   "อะไรนะ"
   "ทำไมล่ะ"
   "เย้"
   "ไอ้ตูนได้กลับไปหาคู่เกย์แล้ว"
   "พ่อมึงสิ"
   "เงียบครับ เงียบ นักเรียนมารับโทรศัพท์ แล้วติดต่อผู้ปกครอง บอกให้มารอรับนะครับ เดี๋ยวรถจะวนมาแล้ว"
   "แล้วของหนูล่ะคะ" น้ำฟ้าถามอาจารย์ เมื่อเพื่อนมารับโทรศัพท์กันหมดแล้ว แต่ไม่เห็นวี่แววของโทรศัพท์ของเธอ
   "หือ น้ำฟ้า ครูไม่ได้เก็บของเธอนะ ครูนึกว่าเธอแอบซ่อนซะอีก"
   "แต่หนูให้ชาคริตไปแล้วนะคะ"
   "ชาคริตไม่ได้เอามาให้ครู"
   แปลว่า....โทรศัพท์เธอต้อง.......ยังอยู่กับชาคริตสินะ
   คิดได้อย่างนั้น น้ำฟ้าก็รีบวิ่งไปแล้วกระชากโทรศัพท์ออกจากมือเตย
   "อะไรเนี่ย น้ำฟ้า"
   "เตย ชั้นขอยืมโทรศัพท์เธอก่อนนะ"
   "ทำอะไรน่ะ"
   น้ำฟ้ารีบกดรหัสผ่านปลดล็อคหน้าจอมือถือของเตย แล้วไปที่เว็บติดตามมือถือ กรอกรหัสของเธอเข้าไป
   นั่น เจอแล้ว....
   โรงงานร้าง ไม่ไกลจากบ้านไอ้ชัย
   
   "ครูคะ!!! หนู....." น้ำฟ้าร้องและวิ่งเข้ามาในห้องพักรับรอง ที่พวกครูประชุมกันอยู่ ในมือชูโทรศัพท์ของเตยส่ายไปมา แต่เธอก็ต้องชะงักไป เมื่อเห็นเจ้าหน้าที่ตำรวจในเครื่องแบบสองนาย กำลังสอบปากคำอาจารย์พวกอยู่
   "น้ำฟ้า เธออย่ามายุ่ง" อาจารย์คนหนึ่งพูดขึ้นมา "ออกไปซะ นี่เรื่องของผู้ใหญ่นะ"
   น้ำฟ้าถอยหลังกรูด
   "เดี๋ยวก่อน" เสียงนุ่ม ๆ เรียกให้น้ำฟ้าหยุดกึก มีหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง ในชุดเสื้อเชิ้ตขาวแขนยาว กางเกงขายาวสีดำ นั่งอยู่ข้าง ๆ ตำรวจ ผู้ชายคนนี้เป็นเจ้าของเสียงที่เรียกให้น้ำฟ้าหยุด ชายหนุ่มลุกขึ้นยืน และก้าวออกมาหาน้ำฟ้า "หนูมีเรื่องอะไรจะพูดเหรอ เกี่ยวกับเพื่อนที่หายไปหรือเปล่า"
   "ค....ค่ะ" น้ำฟ้าระล่ำระลัก
   "บอกพวกพี่ได้ไหมครับ"
   "คือ เอ่อ...มีนักเรียนหายไปสามคนใช่ไหมคะ ชาคริต 6/1 ชัยรัตน์ 6/1 แล้วก็ราชณิญา 5/4"
   ชายหนุ่มหันไปมองหน้าอาจารย์ที่พยักหน้า   
   "โทรศัพท์หนูบังเอิญอยู่กับชาคริต แล้วหนูกดติดตามมือถือ ได้ที่อยู่ตามนี้ค่ะ" เธอหันหน้าโทรศัพท์ให้ชายหนุ่ม กับตำรวจทั้งสองนายดู
   "แล้วก็......." น้ำฟ้าชั่งใจ ไม่รู้ว่าจะบอกข้อสงสัยของตัวเองให้พวกตำรวจดีไหม ว่าไอ้ชัยเป็นคนที่ลักพาตัวชาคริตกับน้องญาไป
   "ก็....." ชายหนุ่มถาม ด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเชื้อเชิญให้เธอตอบ เธอมองหน้าอ่อนโยนของชายหนุ่ม และรู้ว่า ต่อให้เธอพูดอะไรไร้สาระออกไปเขาก็ไม่ตำหนิเธอหรอก
   "หนูคิดว่าชัยรัตน์ลักพาตัวเพื่อนอีกสองคนไปค่ะ"
   "ไร้สาระ" อาจารย์ฝ่ายโสตฯพูดขึ้นทันที "ชัยรัตน์อาจไม่ใช่คนเรียนเก่ง แต่เป็นคนดี มีน้ำใจ ช่วยเหลืองานโรงเรียนมาตลอด เธอจะมากล่าวหาเพื่อนอย่างนี้ไม่ได้นะ"
   "ชัยรัตน์...." สายตาที่ตำรวจสองคนและชายหนุ่มเสื้อขาวเหลียวมองกันบอกน้ำฟ้าอย่างชัดเจนว่าทั้งสามต้องรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับชื่อนี้
   สายตาคมไวของเธอเห็นอีกว่าตำรวจทั้งสองนายมองชายเสื้อขาวเหมือนรอคำสั่ง ก่อนที่ชายหนุ่มจะพยักหน้าเล็กน้อย
   "เอาล่ะ ถือว่าเราได้เบาะแสแล้ว" ตำรวจคนที่ดูอาวุโสกว่าพูดขึ้น "เราจะเริ่มสืบหาจากตำแหน่งที่นักเรียนบอกมานี่แล้วกันนะครับ หนู ส่งโทรศัพท์...."
   "หนูไปด้วยค่ะ"
   "น้ำฟ้า ไม่ได้นะ" อาจารย์ประจำชั้นของเธอท้วง "นักเรียนต้องเตรียมตัวกลับบ้าน"
   "หนูบรรลุนิติภาวะแล้วค่ะ ตัดสินใจเองได้แล้ว" น้ำฟ้าพูด "แล้วที่ถูกจับไปก็เพื่อนสนิทหนู หนูอยากจะไปช่วยเขา"
   "ไม่ได้ครับ งานของตำรวจ" นายตำรวจคนที่อาวุโสกว่าปฏิเสธ "ส่งโทรศัพท์มา ผมสัญญาว่าถ้าเพื่อนหนูอยู่ที่นี่จริง ผมจะช่วยออกมาให้ได้"
   "ไม่ค่ะ อยากได้ตำแหน่ง ก็ต้องพาหนูไปด้วย"
   "ไม่ได้..."
   "ให้ไปด้วยก็ได้ ไม่เป็นไรหรอก" ชายหนุ่มเสื้อขาวหันไปบอกนายตำรวจ ก่อนจะเดินนำออกจากห้อง "ตามมาได้เลยครับ"

   ไม่ช้า ทั้งสี่ก็เข้าไปนั่งในรถตำรวจ โดยนายตำรวจทั้งสองนั่งข้างหน้ารถ ส่วนชายเสื้อขาวกับน้ำฟ้านั่งเบาะหลัง
   "น้ำฟ้า ใช่ไหม" หนุ่มเสื้อขาวถาม
   "ค่ะ"
   "พี่ชื่อเก่งนะ" ชายเสื้อขาวแนะนำตัว "นั่น หมวดสกล กับดาบม้า"
   "ทางนี้ใช่ไหม" หมวดสกลที่ขับรถอยู่ถาม
   "ค่ะ"
   "คือ....." พี่เก่งเริ่ม "มีเรื่องอะไรจะบอกพวกพี่เพิ่มเติมไหมครับ ที่คิดว่าพวกพี่น่าจะรู้"
   "เอ่อ..ค่ะ" น้ำฟ้าคิด ว่าจะบอกอะไรดี "ชาคริตกับราชณิญาเป็นแฟนกัน ชัยรัตน์เขาชอบน้องญา ก็เลยอิจฉา หนูก็เลย...คิดว่า" ถึงจุดนี้ เธอเริ่มรู้สึกว่าเรื่องของเธอมันงี่เง่ายังไงไม่รู้ แค่เด็ก ม.6 อกหัก จะถึงขั้นลักพาตัวกันกลางที่รโหถารขนาดนี้เลยเหรอ
   เก่งพยักหน้าเบา ๆ เหมือนให้เธอพูดต่อ
   "ก็....ไอ้ชัยมันเคยคิดวางแผนจะล่อน้องญาไปข่มขืนมาก่อนแล้ว แล้วไม่สำเร็จ หนูก็เลยคิดว่า มันอาจจะเป็นคนที่ลักพาตัวชาคริตกับน้องญาไปค่ะ"
   เก่งมองหน้าเธอพักใหญ่ ใบหน้าครุ่นคิดเหมือนหยั่งว่าจะบอกเธอได้มากแค่ไหน
   "พวกเราติดตามกิจกรรมที่ผิดปกติแถวนี้มาพักใหญ่ ๆ แล้ว แล้วนักเรียนที่ชื่อชัยรัตน์ คนที่น้องน้ำฟ้าพูดถึง ก็เป็นผู้ต้องสงสัยอันดับต้น ๆ ของเราเลย"
   "พวกเราในที่นี้คือใครคะ" น้ำฟ้าถาม "เพราะพี่ไม่ใช่ตำรวจแน่ กระทรวงดิจิตัลเหรอ"
   เก่งยิ้ม "คิดว่าใช่ไหม"
   "ไม่ใช่ค่ะ เพราะ.....พวกนั้นไม่เคยสนใจอยู่แล้ว ไปจับแต่เว็บ..."
   "พอ" เก่งรีบเบรก "แล้ว ถ้าพี่ไม่ใช่ตำรวจ ไม่ใช่กระทรวงดิจิตัล พี่น่าจะเป็นใคร"
   "หนูไม่รู้ค่ะ"
   เก่งมองหน้าน้ำฟ้าอย่างครุ่นคิดครู่ใหญ่ ๆ
   "พี่เป็นสมาชิกองค์กรลับ.........ที่คอยปราบสิ่งเหนือธรรมชาติที่เป็นภัยกับมนุษย์"
   "บอกหมดแบบนี้เลยเหรอครับ" ดาบม้าถาม "จะดีเหรอครับ"
   "ผมว่าน้องคนนี้ไว้ใจได้" เก่งบอก "ดาบม้า กับหมวดสกล ก็เป็นแนวร่วมขององค์กรของพี่ ปกติ เวลาใครใช้อะไรเหนือธรรมชาติมาทำความผิด คนขององค์กรก็จะมาหยุดพวกนั้น แล้วก็ส่งตัวต่อให้ตำรวจอย่างดาบม้ากับหมวดสกลเอาตัวไปดำเนินคดีตามกฎหมายต่อไป"
   "แล้ว ชัยรัตน์..."
   "ใช่....เมื่อไม่นานมานี้ มีคนชื่อเสี่ยต้น ไอ้นี่มันตัวร้ายเลย โคตรชั่ว ถ้าพิธีที่มันทำสำเร็จได้ ประเทศเรา....หรือโลกของเรา อาจถึงจุดจบไปแล้ว" เก่งเล่า "แต่องค์กรของพี่หยุดยั้งเสี่ยต้นไปแล้ว แต่ ก่อนมันจะตาย ไอ้เสี่ยต้นมันส่งอุปกรณ์เหนือธรรมชาติให้คนจำนวนมาก พวกเราไปตามกลับมาได้เยอะแล้ว แต่ก็ยังเหลืออยู่หลายชิ้น และพวกเราเชื่อว่า ชัยรัตน์อาจจะใช้อุปกรณ์พวกนี้ไปหาผลประโยชน์เข้าตัว และ...และทำมิดีมิร้ายกับผู้หญิงหลายคนอยู่ ศาสตร์มืดพวกนี้มันกัดกินหัวใจคน ลองได้เริ่มยุ่งเกี่ยวกับมันแล้ว ไม่นานก็ถลำลึกจนถอนตัวไม่ขึ้น"
   น้ำฟ้าพยักหน้าเบา ๆ เธอไม่ค่อยอยากจะเชื่อเรื่องที่พี่เก่งเล่าเท่าไหร่ แต่พอนึกถึงที่ไอ้ชัยมันเคยเล่นน้องแป้งฝุ่น เพื่อนราชณิญาเสียยับเยิน โดยไม่มีหลักฐานให้สาวถึงตัวมัน เธอก็ต้องยอมรับว่ามันอาจจะเป็นไปได้

   "ถึงแล้วครับ" หมวดสกลบอก      
   ตำรวจทั้งสองนายก้าวลงจากรถ เก่งตามลงไป และโบกมือให้น้ำฟ้าตามมา
   โรงงานร้างดูน่ากลัวกว่าที่น้ำฟ้าคาดไว้ แค่เห็นสภาพข้าวของที่วางอยู่ระเกะระกะ ใยแมงมุมที่หนาเตอะ และผนัง หลังคาที่ทรุดโทรม เลือดของเธอก็แทบเป็นน้ำแข็งแล้ว
   หมวดสกลก้าวเข้าไปที่ประตูโรงงานร้าง พยักหน้าให้ดาบม้าทีหนึ่ง แล้วค่อย ๆ ดันประตูเปิดออก
   ทางเดินด้านในสภาพดีเรียบร้อยกว่าด้านนอกอย่างเห็นได้ชัด
   หมวดสกลชักปืนพกออกมาและทำท่าจะก้าวเข้าไป ดาบม้าทำตาม
   ปัง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
   เสียงปืนกลรัวกระหึ่มดังลั่นตอบมาจากด้านใน ทั้งหมวดทั้งดาบกระโจนหนีสุดตัว น้ำฟ้าร้องกรี๊ดและทิ้งตัวลงไปนอนหมอบกับพื้น
   "อะไรว๊ะ แม่งมีปืนกลด้วย" หมวดสกลร้อง
   ปัง ๆๆๆๆๆๆๆๆ
   ลูกปืนเฉี่ยวหัวน้ำฟ้าไปนิดเดียว เธอรีบก้มหัวลงไปต่ำจนคางแทบแตก
   นี่เธอพามาถูกงานแน่นะ ทำไมพวกไอ้ชัยมีอาวุธหนักขนาดนี้
   ดาบม้าค่อย ๆ คือคลานเข้าไปใกล้ ๆ กับประตูก่อนจะโผล่เข้าไปและยิงปืนเข้าไปสามนัด
   ปิ้ว ปิ้ว ปิ้ว
   ปัง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
   เสียงของปืนพกประจำกายฟังดูน่าสังเวชเมื่อเทียบกับเสียงปืนกลที่รัวกระหน่ำกลับมา ดาบม้าหดหัวกลับมาอีกครั้ง
   "ขอกำลังเสริมไหมคะ" น้ำฟ้าหันไปถามหมวดสกล "หน่วยสวาท หรืออะไรอย่างงี้"
   "ขอไม่ได้" หมวดสกลกระซิบ "งานนี้ไม่เป็นทางการ - แล้วเราก็ไม่อยากให้ทางการรู้เรื่องคุณไสยหรืออะไรพวกนั้นด้วย"
   ดาบม้าเหลือบเข้าไปมองอีกครั้งก่อนจะตะโกนสุดเสียง
   "เหี้ยยยยยยยยยยย RPG!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
   ฟิ้ววววววววววววววววววววว
   จรวดลูกเบ้อเริ่มวิ่งออกมาจากด้านใน
   แล้วก็หยุดนิ่งกลางอากาศ
   "หือ!!!!!" น้ำฟ้า ตำรวจทั้งสองนาย และคนร้ายในโรงงานร้างมองดูจรวดที่ลอยนิ่งจนตาค้าง
   พี่เก่งชี้คมาสีเงินที่ถืออยู่ในมือ จรวดวิ่งกลับเข้าไปในโรงงานและ......
   บรึ้มมมมมมมมมมมมมมมม
   โอเค น้ำฟ้าบอกตัวเอง องค์กรต่อต้านเรื่องเหนือธรรมชาติ ชั้นเชื่อ 100% แล้ว
   เก่งเดินควงคทานำเข้าไปในโรงงานร้าง โดยไม่สนใจเสียงปืนและลูกกระสุนที่พุ่งออกมาต้อนรับ
   ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
   ปังๆๆๆๆ
   ปังๆๆ
   ปัง
   แล้วเสียงทุกอย่างก็เงียบไป
   ดาบม้า หมวดสกล กับน้ำฟ้าค่อย ๆ ลุกขึ้นมาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ
   "เข้ามาเลย เคลียร์" เสียงเก่งร้องเรียก
   ทั้งสามค่อย ๆ เดินตามเข้าไป ชายฉกรรจ์หกคนนอนสลบอยู่ที่พื้น อาวุธสงครามกระจัดกระจายเกลื่อนกลาด
   "ไอ้พวกนี้เคยเป็นลูกน้องเสี่ยต้น" เก่งพูดเบา ๆ "ผมจำหน้าพวกมันได้"
   "จับไอ้พวกนี้ได้ พวกผมได้เลื่อนขั้นชัวร์" หมวดสกลบอก
   
   ที่บนชั้นสองของโรงงานร้าง ทั้งสี่เจอห้องดำ เก็บเสียง ปิดล็อคแน่นหนาห้องหนึ่ง แต่เก่งชี้ไม้คทาไปทีเดียวล็อคทั้งหมดก็ปลดออกเอง

   "เห๊ยยยยยย อะไรว๊ะ!!!!!" ไอ้ชัยร้อง เมื่อเห็นประตูเปิดเข้ามา มันกำลังจะได้เสียบราชณิญา สาวในฝันของมันแล้วแท้ ๆ
   "หยุดเดี๋ยวนี้นะ นี่ตำรวจ" ดาบม้าร้อง และเดินเข้าไป เอาปืนจ่อไอ้ชัย
   "เดี๋ยวก่อน นี่คุณตำรวจมาจับผมเรื่องอะไรเนี่ย" ไอ้ชัยร้องถาม
   "ลักพาตัว กักขังหน่วงเหนี่ยว ล่วงละเมิดทางเพศ นำเข้าสื่อลามกอนาจารเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ แค่นี้พอหรือยัง" หมวดสกลว่า และเดินไปอยู่ข้างดาบม้า
   "คะ...คุณตำรวจเข้าใจผิดแล้วนะครับ" ไอ้ชัยระล่ำระลัก "นะ....น้องเขาเต็มใจมากับผมเอง"
   "อยะ อย่าาาาาา พอแล้ว ฮือออออ" ราชณิญาที่ไม่มีสติแล้วครางออกมา น้ำฟ้าถึงกับน้ำตานองหน้าเมื่อเห็นสภาพที่ยับเยินไปทั้งตัวของรุ่นน้องแสนสวย  
   เมื่อเห็นสีหน้าของนายตำรวจทั้งสอง ไอ้ชัยก็เปลี่ยนลูกเล่น "คุณตำรวจ ฟังนะ.....ผมมีเงิน เยอะด้วย แค่ที่สตรีมเมื่อกี้ก็เข้ามาหลักล้านแล้ว ถะ....ถ้าคุณตำรวจยอมปล่อยผมไป ผมแบ่งให้หมดเลย...ใช่ คุณตำรวจ หันกลับไปยิงนังแว่นขี้เสือกนั่นกับไอ้หน้าหล่อซะ แล้วผมให้คุณคนละ....ละ ละล้านนึงเลย"
   หมวดสกลกับดาบม้ามองหน้ากัน ก่อนจะหันไปเอาด้ามปืนตบไอ้ชัยสลบไป
   "แหม นึกว่าผมจะโดนยิงซะแล้ว" เก่งพูดเย้ย ๆ
   "โห คุณเก่งก็" ดาบม้าเกาหัว "ผมเห็นที่ข้างล่างแล้วนะ ไอ้พวกนั้นมีทั้งอาก้า ทั้งอาพีจี ผมมีปืนพกห่วย ๆ กระบอกเดียว จะกล้ากับคุณเก่งได้ไง"
   "ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากได้เงินล้านนะ" หมวดสกลบอก "แต่บางที เกียรติยศของตำรวจก็มีค่ามากกว่าเงินทอง"
   "พูดดีมากครับ หมวด" ดาบม้าบอก
   "ว๊ายยยยยย ชาคริต" น้ำฟ้าร้องสุดเสียง
   ระหว่างที่พวกตำรวจกำลังคุยกับเก่งอยู่ น้ำฟ้าก็เหลียวมองรอบห้อง พยายามมองหาชาคริตที่เธอรัก
   แล้วก็ได้เห็น ร่างกำยำที่ถูกล่ามไว้แน่นกับกำแพงห้อง โซ่เหล็กบาดลึกที่ข้อมือข้อเท้าจนเห็นกระดูกขาว เลือดนองท่วมพื้น หน้าซีดเผือด ดูเหมือนว่าเขาจะหมดสติไปแล้วจากที่เสียเลือดมากเกินไป
   "ชาคริต ชาคริต ไม่นะ" น้ำฟ้าโผเข้าหาชาคริต "พะ พี่เก่ง พี่เก่ง ช่วยชาคริตหน่อยค่ะ ชาคริตอย่าเป็นอะไรไปนะ"
   เธอหันไปมองพี่เก่ง แต่ก็ต้องใจหายวูบอีกครั้ง เมื่อเห็นคทาสีเงินชี้มา
   ไม่ใช่ที่ชาคริตแต่เป็นที่หน้าเธอ
   ปลายคทาขยับเบา ๆ และน้ำฟ้าก็สลบไป ร่างบอบบางร่วงลงไปจมกองเลือดของชายหนุ่มที่เธอรัก

   เก่งหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกด "นี่เก่งนะครับ ควบคุมตัวคนที่เอาอุปกรณ์ของเสี่ยต้นมาใช้ได้แล้ว ดูจากจำนวนแล้ว......น่าจะครบตามที่หายไปแล้ว ส่งแผนกปกปิดมาด้วย.........ครับ สามคนครับ ขอผู้รักษา แล้วก็นักลบความทรงจำ ขอพวกที่เคยทำงานกับเหยื่อปิศาจราคะนะ เหยื่อโดนหนักมาก (เขาเหลือบไปมองร่างเละเทะของราชณิญา) ครับ ขอบคุณครับ"
   "เอาหละ ตามที่ตกลงกันนะครับ" เก่งวางโทรศัพท์ แล้วหันไปพูดกับพวกตำรวจ "ผมเอาของเวทย์ทุกอย่าง อย่างอื่นหมวดกับดาบเอาไปให้หมดเลย ไว้เป็นหลักฐานเล่นงานมัน.....ถ้าเป็นไปได้ ตามเล่นงานพวกที่ดูไลฟ์แล้วบริจาคเงินให้มันด้วยนะ"

จะถึงตายไหมเนี่ยะ หรือน้ำฟ้าจะกลายเป็นนางเอกน้า

รวมร่างกับเรื่องก่อนนี้แล้วหรือเปล่าครับ ไม่รู้จะสามารถซ่อมน้องญาไหวมั้ย ทั้งใจทั่งกายพังหมดแล้ว
ดูๆ แล้วยังห่วงว่านี่คือพวกวายร้ายอีกพวกหรือไอ้ชัยโขมย​ของเสี่ยมาทำโดยลำพังเลยถูกเก็บ และน้ำฟ้าก็มาติดกับเสียอีก

โอ้โฮ ตร.มาแบบหักมุมแบบนี้ สนุกดีครับ คิดไม่ทันจะเจอ แบบลบความจำ คทาวิเศษอีกครับ รอติดตามตอนต่อไปครับ

ช่วยเกือบไม่ทัน สู้ต่อไปนะชาตริต

ต้องเยียวยาให้ได้นะครับ
และสวิงสิครับแบบนี้

มีปิศาจราคะมีคนชื่อเก่ง.มาจากจักวาลรักยม..ท่านassassin008ปะคับ😁

แล้วจะลืมได้หมดหรือเปล่า

รอดหวุดหวิดเลยทีเดียว

โห มีช็อตเหนือโลกแบบนี้ สุดยอดไปเรยครับ เฮ้อ รอดไปได้อีกครั้งนะญา 

ชาคริตอย่าลืมตอบแทนน้ำฟ้านะ

มีเรื่องเหนือธรรมชาติเข้ามาเอี่ยวด้วย ไรต์ต้องเคยเป็นแฟนคลับรักยมแหงๆ

เอาแล้วน้ำฟ้าจะมาเป็นคนช่วยพี่ชาคริสไหม  โดนจับมาหมดเลย แล้วน้องญาจะเป็นไงบ้าง

เรื่องแบบนี้กํมีด้วย แต่สุดท้ายก็ยังรอดอยู่นะสาวน้อย

เกือบไม่รอดแล้วน้องญา

แบบนี้ความสัมพันธ์ของสามคนคงดีขึ้นแน่ มีสิทธิ์ ช1 ญ2 ละ