พูดคุยก่อนอ่าน : มาแล้ว ๆ กับตอนใหม่นะครับ จากตอนที่แล้ว ที่ผมบอกว่าตอนนี้จะเริ่มเปิดฉากเลิฟซีนยาว ๆ ไป อยากจะบอกว่า ผมจะให้โอกาสทุกคนได้ไปตุนทิชชู่กันก่อน

อย่าพึ่งโวยครับ หายไปนาน แล้วยังไม่ยอมจัดฉากเลิฟซีนเผ็ด ๆ คืองี้ครับ มันจะพิเศษสักหน่อย เพราะผมจะใส่ฉากเลิฟซีนสองฉาก สองคู่ระหว่าง ลุงพล x น้องทราย และ ไอ้ลอย x ไอ้นัน น่ะครับ ซึ่งมันจะยาวมาก ๆ เลยแหละ ตอนแรกก็กะว่าจะแยกฉากไอ้ลอยและน้องนันเป็นเอกเทศน์ แต่เขียนไปเขียนมา เอามามัดรวมกันเลยดีกว่า จะได้เปรียบเทียบกันไปเลยว่าลีลารักของลุงพลและไอ้ลอยมันเป็นยังไง

หลังจากฉากเลิฟซีนลุงพลกับน้องทรายแล้ว ก็จะถึงคราวของครูเบสท์ กับฉากย้ำรักครั้งที่สองของเธอนะครับ

#################

ความเดิมจากตอนที่แล้ว





"น่าเกลียดที่สุด!! อยู่ดี ๆ เปิดประตูเข้ามาแบบนี้ได้ยังไง!!!" สองสาวใบเฟิร์นและโดนัทรีบลุกขึ้นแต่งตัวด้วยความโกรธและอาย โดยมียัยอุ๊กำลังยืนหัวเราะอยู่ "ไม่มีมารยาท!!!"

"ว้ายยย!!! ต๊ายตาย!!!! มาว่าชั้นไม่มีมารยาทได้ไง!!! ก็พวกแกทำอะไรกันไม่ยอมล็อคประตูเองอ่ะ!!!" หทัยรัตน์หัวเราะร่วนจนเห็นแผงฟันขาว "เดี๋ยวชั้นจะเอาเรื่องนี้ไปบอกทุกคน!!"

'นี่!!! ยัยอุ๊!!!! ให้มันน้อย ๆ หน่อยนะ!!! เห้ยย!!!" พอโดนขู่ว่าจะเอาเรื่องไปบอกทุกคน โดนัทพึ่งใส่กางเกงในเสร็จก็หันไปมองหน้าเอาเรื่องเพื่อนร่วมคณะ โดยที่ช่วงบนยังไม่ได้สวมใส่อะไรเลย "ถ้าแกทำแบบนั้น ชั้นเอาแกตายแน่!!!"

"ว๊ายย!! กลัวตายละ!!" จอมจุ้นจากโพธารามไม่ยี่ระ พลางนึกอะไรออก เลยหยิบเอาสมาร์ทโฟนที่ลุงพลซื้อให้ขึ้นมา "ปากดีแบบนี้ต้องบันทึกภาพประวัติศาสตร์แล้ว ยัยเฟิร์นกับโดนัทตีฉิ่งกัน!!!"

"เห้ยย!! อย่านะอุ๊!!!" พอเห็นยัยอุ๊หยิบเอาสมาร์ทโฟนขึ้นมาจะถ่ายรูป ใบเฟิร์นที่กำลังใส่ยกทรงก็รีบร้องห้าม ส่วนโดนัทนั้นไม่ต้องสืบ สาวห้าวรีบเดินตรงเข้าไปหาจอมจุ้นในสภาพเปลือยท่อนบนเพื่อแย่งสมาร์ทโฟนจากมือ

"หยุดนะ!!! ห้ามถ่าย!!" โดนันเดินตรงเข้าไปหายัยอุ๊ที่กำลังถ่ายรูป "ชั้นบอกให้หยุด!!!"

"หยุดให้โง่อ่ะดิ!!!" แล้วหทัยรัตน์ก็กดถ่ายภาพสองสาว ก่อนที่จะรีบวิ่งออกไปจากห้องของสองสาวแล้วโชว์รูปที่ถ่ายเอาไว้ พร้อมกับแลบลิ้นใส่ทั้งคู่ "แบร่!! แน่จริงก็ออกมาดิ๊!!!"

"แก!!!" ณิชาชี้หน้าจอมจุ้นเหมือนจะกินเลือดกินเนื้ออยู่ในห้อง โดยไม่กล้าเดินออกไปข้างนอกในสภาพเปลือยท่อนบนแบบนั้น "ลบภาพเดี๋ยวนี้นะ!!! ถ้าแกไม่ลบ ชั้นเอาแกตายแน่!!!"



"ลบก็ได้!!!" ยัยอุ๊จอมจุ้นตอบ "แต่พวกแกต้องรีบแต่งตัวแล้วมากับชั้น ยัยโดนัท แกจะมาหรือไม่มาก็เรื่องของแก แต่ยัยเฟิร์น แกต้องมากับชั้น"

"ให้ชั้นไปกับแกทำไมอ่ะ!!" พอได้ยินแบบนี้ เนตรชนกก็ตอบด้วยท่าทางอิดออด ขณะกำลังสวมเสื้ออยู่ในห้อง ส่วนณิชาก็เดินกลับไปแต่งตัวให้เสร็จก่อน



"ไปดูยัยอีฟไง!!" หทัยรัตน์ตอบ "แกน่ะทำตัวลอยหน้าลอยตามานานแล้วเฟิร์น!!! หัดไปดูน้องรหัสแกบ้าง แกรู้ไหมว่ายัยอีฟไม่สบาย ต้องเข้าโรงพยาบาล นี่แกเคยรับรู้อะไรบ้างป่ะเนี่ย ถามจริง!!!"

"นี่!!! หุบปากก่อนได้ป่ะ!!" โดนัทที่กำลังใส่ยกทรงหันไปโวย "รออยู่ข้างนอกก่อน เดี๋ยวชั้นจะไปด้วย!!"

พอพูดจบ สาวห้าวเจ้าของห้องก็เดินไปปิดประตูใส่หน้าจอมจุ้นที่ยืนอยู่หน้าประตู เพื่อแต่งเนื้อแต่งตัวให้เสร็จ ก่อนที่จะตามยัยอุ๊ไปเยี่ยมรุ่นน้องอย่างสาวอีฟที่นอนป่วยอยู่ที่ห้องพยาบาล

.........................

หน้าปากซอยบ้านลุงพล

"โอเค แล้วเจอกันเว้ย!!" ไอ้นัน ทอมหน้าหล่อในชุดร้านสะดวกซื้อกำลังเดินออกมาจากร้านเซเว่น ที่ตัวเองทำงานอยู่ และกำลังจะเดินทางกลับบ้านหลังเลิกงาน ระหว่างที่กำลังเดินไปเอารถจักรยานยนต์ขับกลับบ้านอยู่นั้น ก็ปรากฎว่าชายฉกรรจ์สามคนเดินเข้ามาประกบหน้าประกบหลังสุนันทา และมองหน้าทอมสาวอย่างเอาเรื่อง

"ไงจ๊ะ? น้องทอมคนสวย?" ที่แท้กลุ่มชายฉกรรจ์พวกนี้ก็คือลูกน้องของนายหัวภูชิต ที่ได้ตัดสินใจส่งลูกน้องชุดเดิมของตัวเองกลับมาแก้ไขงานที่ผิดพลาด ด้วยการสืบข่าวคราวของไอ้ลอยที่เชื่อกันว่าแอบกบดานอยู่บริเวณนี้ โดยลูกน้องของนายหัวภูชิตได้กลับมาเฝ้าสังเกตการณ์ที่ร้านสะดวกซื้อมาหลายวัน จนได้พบกับสุนันทา ที่เมื่อหลายวันก่อนได้ช่วยเหลือไอ้ลอยเอาไว้จากการตามล่าของนายหัวภูชิตเอาไว้นั่นเอง

"เฮ้ย!! หลีกไป!!" ทอมสาวตะคอกใส่กลุ่มชายฉกรรจ์ที่ยืนล้อมหน้าล้อมหลังเธอ แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย เมื่ออีกฝ่ายจ้องหน้าเธอเหมือนอยากจะกินเลือดกินเนื้อเธอยังไงยังงั้นเลยทีเดียว

"พวกพี่ก็ไม่อยากจะยุ่งกับน้องหรอก" หนึ่งในชายฉกรรจ์ตอบ "แต่เมื่อวันก่อน น้องมาวุ่นวายกับเรื่องของพวกพี่ทำไม? น้องไปช่วยไอ้ลอยทำไม?"

"พูดเรื่องอะไร? ไม่เห็นรู้เรื่อง?" สุนันทาปฏิเสธ ทั้งที่ในใจเธอรู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร "นี่!!!! หลีกไปนะโว้ย!!! ถ้าไม่หลีกกูจะร้องให้คนช่วย!!!"



"ฮ่ะ!! ฮ่ะ!!! ฮ่ะ!!!" พอได้ยินทอมสาวร้านสะดวกซื้อขู่แบบนั้น กลุ่มชายฉกรรจ์ก็หันมามองหน้าแล้วหัวเราะใส่เหยื่อตรงหน้า "กลัวจังเลย!! น้องทอมคนสวย!! เอาละ!!! พวกพี่ไม่อยากจะเสียเวลากับน้องนักหรอก เพราะพวกพี่มีงานอื่นที่ต้องทำ บอกพี่มาเดี๋ยวนี้ ว่าไอ้ลอยมันอยู่ไหน!!"

"กูไม่รู้จักไอ้ลอย!!!" สุนันทาตะคอก ก่อนพยายามจะวิ่งฝ่าวงล้อมกลุ่มลูกน้องของนายหัวภูชิตออกมา แต่หนึ่งในกลุ่มชายชุดดำคว้าแขนทอมสาวเอาไว้ได้ทัน "ปล่อย!!! กูบอกให้ปล่อย!!! ช่วยด้วยค่า!!! ไอ้พวกเหี้ยนี่รังแกผู้หญิง!!!"

"เฮ้ยยย!!! อีนี่แม่งฤทธิ์เยอะจังวะ!!!!" หนึ่งในลูกน้องของนายหัวภูชิตที่กำลังเดือดร้อนเพราะคลิปหลุดที่ไอ้ลอยแอบส่งให้หมอพลอยเอ่ยปากขึ้นมา แต่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว ทอมสาวสุนันทาก็แทงเข่าไปที่กล่องดวงใจ จนชายชุดดำคนนั้นเผลอปล่อยมือทอมสาวด้วยความเจ็บ "โอ้ยยย!!! ไอ้ทอม!!! มึง!!!"

แล้วสุนันทาก็รีบวิ่งแบบไม่คิดชีวิต ออกไปหน้าปากซอยวิ่งลัดเลาะไปตามถนนใหญ่ เพราะรู้ว่าถ้าขืนวิ่งไปเอารถตอนนี้ กว่าจะสตาร์ทเครื่องเสร็จ กลุ่มชายฉกรรจ์พวกนี้ก็น่าจะตามเข้ามาประชิดตัวได้ทัน

"อย่าหนี!! กูบอกให้หยุด!!!" แล้วกลุ่มชายฉกรรจ์ทั้งสามคนก็วิ่งไล่หลังสุนันทาที่วิ่งไม่คิดชีวิตริมถนน "หยุดเดี๋ยวนี้!!!"

"หยุดให้โง่ดิ!!!" สุนันทาบ่นในใจ ระหว่างที่กำลังจะวิ่งผ่านหน้าปากซอยอีกฝั่ง ทันในนั้น รถกระบะสีบรอนซ์ก็แล่นเข้ามาชนทอมสาวร้านสะดวกซื้อเข้าอย่างจัง "โอ้ยยย!!!"

"ใครวะ!!! มาวิ่งตัดหน้ารถ!!!" แล้วทันใดนั้น ก็ปรากฏร่างของชายหนุ่มวัยสามสิบปีเศษ ที่กำลังเปิดประตูรถกระบะออกมา "อ่าว!!! ไอ้น้อง!!! อะไรวะเนี่ย!!!"

"โอ้ยยย!!! พี่ขับรถชนผมทำไมเนี่ย!!!" สุนันทานอนงอตัวเหมือนกุ้งอยู่กลางถนน ก่อนที่ลอยศักดิ์จะเลือบไปเห็นลูกน้องของนายหัวภูชิตกำลังวิ่งใกล้เข้ามา

"ไอ้เหี้ย!! นั่นไงไอ้ลอย!!! มึงหยุดเดี๋ยวนี้!!!" ชายฉกรรจ์ทั้งสามชี้หน้าไอ้ลอย เป้าหมายอันดับหนึ่งที่นายหัวภูชิตต้องการตัว

"ชิบหายแล้วมึง!!" ลอยศักดิ์สบถออกมา แต่มันยังมีสติ รีบวิ่งเข้าไปประคองร่างของสุนันทาที่นอนกองอยู่บนพื้นขึ้นมาทันที "รีบเร็วเข้าไอ้น้อง!!"

"โอ้ยยย!!! ค่อย ๆ หน่อยซิวะ!!! เจ็บนะโว้ยยย!!!" สุนันทากำลังจะโดนไอ้ลอยหิ้วปีกเข้าไปในรถ แต่ด้วยศักดิ์ศรี ทอมสาวรีบปัดมือ "ไม่ต้องเลย!!! เดินเองได้!!!"

"งั้นเร็ว ๆ เลย!!!" ว่าแล้วลอยศักดิ์ก็รีบวิ่งไปเปิดประตูรถทางฝั่งคนขับ ส่วนสุนันทาก็รีบเปิดประตูฝั่งด้านข้าง ก่อนที่ชายฉกรรจทั้งสามคนจะวิ่งเข้ามาขวางทางได้สำเร็จ

"ไอ้เหี้ยเอ้ย!!!" ไอ้ลอยเหยียบคันเร่งออกตัวได้ทันก่อนที่ลูกน้องของนายหัวภูชิตจะเข้ามาได้ทัน "มันหนีไปได้!!!"

"ยัง มันหนีไปไหนไม่ได้ไกลหรอก โทรบอกอีกทีมดิ๊ ให้ไปดักรอมันที่บ้านไอ้ทอมคนนั้นที!!!" หลังจากคว้าน้ำเหลวจากการสะกดรอยตามไอ้ลอยจากรอบที่แล้ว พอกลับไป กลุ่มชายฉกรรจ์ทั้งสามก็โดนนายหัวภูชิตด่าชุดใหญ่ และขู่ว่าจะให้โอกาสอีกครั้ง ถ้าหากครั้งนี้ยังตามจับตัวไอ้ลอยกลับมาไม่ได้ ก็ไม่ต้องโผล่หัวกลับมาให้เห็นหน้าอีก ด้วยเหตุนี้เอง ลูกน้องของนายหัวภูชิตจึงใช้เวลาในการสะกดรอยตามทอมสุนันทามาสักระยะ เพราะเชื่อว่าทอมสาวคนนี้น่าจะรู้จักกับไอ้ลอยไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

.........................

ตัดกลับมาในช่วงเวลาเดียวกัน หลังจากที่ใบเฟิร์นและโดนัทแต่งตัวเสร็จแล้ว ก็ได้เดินตามยัยอุ๊ไปที่โรงพยาบาล เพื่อเยี่ยมสาวอีฟที่นอนป่วยอยู่ภายในห้อง หลังจากที่หมอพลอยได้ทำเรื่องโอนย้ายผู้ป่วยจากห้องพยาบาลมาที่โรงพยาบาลใหญ่ในช่วงบ่ายของวันนี้

"เป็นยังไงบ้างอีฟ?" ใบเฟิร์นที่โดนยัยอุ๊สวดยับระหว่างทาง เอ่ยปากถามอาการป่วยของน้องรหัส

"ค่อยดีขึ้นแล้วค่ะ..." น้องอีฟตอบด้วยน้ำเสียงแหบพร่าเพราะอาการไข้ "แล้วนี่พวกพี่รู้เรื่องที่หนูป่วยได้ยังไง?"

"ยัยหมวยเพื่อนเราบอกพี่ แล้วพี่ก็เลยมาบอกยัยสองคนนี่" หทัยรัตน์ตอบ พลางหันไปมองหน้าใบเฟิร์น ที่ดูเหมือนจะรู้สึกผิดอยู่บ้าง ส่วนโดนัทก็มองยัยอุ๊ตาขวางเหมือนยังเคืองเรื่องที่แอบเปิดประตูเข้ามาในห้องโดยพลการ "แล้วเรื่องสอบละ เป็นยังไงบ้าง?"

"เดี๋ยวครูเบสท์กับหมอพลอยจะช่วยเรื่องนี้เองค่ะ" อรัญญาตอบ "บ้าที่สุดเลย...มาป่วยอะไรตอนนี้ได้"

"เราไปทำอะไรมาอ่ะอีฟ?" ณิชาสาวห้าวเอ่ยปากถามรุ่นน้อง "ถึงได้ป่วยแบบนี้"

"นั่นดิ" หทัยรัตน์ที่นาน ๆ ครั้งจะเห็นด้วยกับเพื่อนจอมโวยคนนี้พยักหน้า "ก็เมื่อวานยังเห็นแข็งแรง ปกติอยู่นิ ไปทำอะไรมา ถึงได้ป่วยเนี่ย?"

"คือ..." พอเจอคำถามแบบนี้ อรัญญาก็ถึงกับไปไม่เป็น เพราะภาพที่เธอและลุงพลย้ำรักเมื่อคืนยังตราตรึง และนั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เธอต้องป่วยหนักแบบนั้น "คือ...เอ่อ..."

"คืออะไรก็ว่ามาซิอีฟ?" เนตรชนกที่เป็นพี่รหัสถาม "อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ อยู่ได้ จะรู้ไหมเนี่ยว่าป่วยเพราะอะไร?"

"แก!!! อย่าคาดคั้นน้องมันนักดิ๊!! น้องมันป่วยอยู่นะ!!!" ยัยอุ๊หันไปตำหนิใส่ใบเฟิร์นที่คาดคั้นคำตอบกับรุ่นน้องมากไป "ถ้าไม่สะดวกใจที่จะตอบก็ไม่ต้องตอบก็ได้นะอีฟ"

"ก็ตอบไปซิ ว่าไปกับลุงพล..." แล้วทันใดนั้นเอง นางมารร้ายตัวน้อยประจำวิทยาลัยพยาบาลก็เปิดประตูเข้ามาภายในห้องพักคนไข้เดี่ยวของอรัญญา ทำเอาสี่สาวที่อยู่ในห้องถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจ



"นาถ!!" ใบเฟิร์น โดนัท ยัยอุ๊ และสาวอีฟ หันไปมองนาถลดาทางเดียวกัน สาวน้อยจากปักษ์ใต้ปรากฎตัวในชุดนักศึกษาเต็มยศ ที่เดินกอดอกเชิดหน้าเข้ามาเหมือนผู้ชนะ

"ฮือ..." พอโดนนาถลดาแฉแบบนี้ สาวหวานอย่างอรัญญาก็ถึงกับบ่อน้ำตาแตกร้องไห้ ก่อนจะลุกขึ้นมาเพื่อจะดึงสายน้ำเกลือออกจากข้อมือ "จบสิ้นแล้วชีวิตชั้น!! ไม่อยากอยู่แล้ว!!! ฮืออออ!!!"

"อีฟ!! ใจเย็น ๆ ก่อน!!!" หทัยรัตน์รีบเข้าไปขวางรุ่นน้องเอาไว้ ส่วนใบเฟิร์นก็ทำหน้าเหรอหราเหมือนงงกับเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น ส่วนโดนัท ก็เดินปรี่เข้าไปหายัยนาถน้องรหัสตัวแสบด้วยท่าทางเอาเรื่อง

"พูดอะไรออกมาน่ะ!!! ห๊ะ!!!! อยู่ดี ๆ ไปกล่าวหาอีฟแบบนั้นได้ยังไงห๊ะนาถ!!!" ณิชาออกโรงโวยใส่น้องรหัสที่ยืนกอดอกไม่รู้ร้อนรู้หนาว

"ก็พูดจริงอ่ะ..." นาถลดาตอบอย่างไม่สะทกสะท้าน "นี่อีฟ...เลิกทำตัวใส่ซื่อสักทีเถอะ ก็บอกพวกพี่ ๆ ไปดิ ว่าเราแอบไปข้างนอกกับลุงพลเมื่อคืน นี่ให้เราเดานะ ว่าเมื่อคืนอีฟกับลุงพลคงแอบแซ่บกันใช่ป่ะ? กลับมาถึงไข้ขึ้นแบบนี้ แหม่ เห็นใส ๆ ไร้เดียงสาแบบนี้ แต่แอบร่านเก็บคะแนนกับลุงพลแบบนี้ ไม่ไหวเลยนะ!!!"

"ฮือ...ออกไปเลย!!! ไม่อยากได้ยินอะไรทั้งนั้น!!!" พอความลับแตก อรัญญาก็ร้องไห้ฟูมฟาย จนยัยอุ๊ต้องรีบเข้าไปกอดและปลอบรุ่นน้องด้วยความเป็นห่วง พลางเหลือบตามองนาถลดาตัวแสบด้วยความโกรธ



"แสบนักนะนาถ!!!" หทัยรัตน์จ้องหน้าสาวนุ้ยสาวปั่นด้วยความโกรธ "คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงทำแบบนี้!! ห๊ะ!!!"

"ก็หนึ่งในสมาชิกเมียลุงพลไง!!!" นาถลดาตอบอย่างไม่สะทกสะท้าน "พวกพี่น่ะ!! พี่เฟิร์น!!! พี่โดนัท!!! พี่อุ๊!!! แล้วก็อีฟด้วย!!! ถามจริง!!?? เป็นไรกันมากป่ะ!!?? มัวแต่ทำตัวใสซื่ออินโนเซนต์กันอยู่ได้!!! พวกเราทั้งหมดก็เป็นเมียลุงพลกันทั้งนั้นแหละ!! จะมาปิดบังกันทำไม!!!"

"พูดมากเกินไปละยัยเด็กคนนี่!!" โดนัทที่เป็นพี่รหัสของสาวนุ้ยตัวแสบ เดินง้างมือเข้าไปจะตบหน้าอีกฝ่าย แต่โดนใบเฟิร์นรั้งตัวไว้ได้ทัน "เฟิร์น!!! แกจะห้ามชั้นทำหอกไรวะ!!! ปล่อย!!! ชั้นจะตบหน้ายัยเด็กบ้านี่สั่งสอน!!!"

"มาดิ๊!! มาเลย!!! กลัวเหรอ!!!" นาถลดาสาวใต้ใจเกินร้อยเอ่ยปากท้าทาย "คิดกว่ากลัวเหรอไง!!! มาดิ๊!!! จะพูดให้หมดเลย!!! เอาป่ะ!!! หมดความอดทนแล้ว!!!"

"เจ๊!!! ใจเย็น ๆ ก่อนดิวะ!!! เดี๋ยวเรื่องแตกหรอก!!! นี่มันในโรงพยาบาลนะ!!!" เนตรชนกที่รั้งตัวเพื่อนรักพยายามเตือนสติ "นาถ!!! เราทำเกินไปแล้วนะ!!! รู้ตัวบ้างหรือเปล่า!!!??"

"หนูพูดความจริงอ่ะพี่เฟิร์น!!!" นาถลดาตอบอย่างไม่สะทกสะท้าน "พวกพี่เป็นบ้าอะไรกันป่ะวะ!!! จะหลอกตัวเองไปถึงไหนเนี่ย!!! ยัยอีฟไปกับลุงพลเมื่อคืน ก็เลยป่วย!!! ไม่เชื่อก็ถามจากปากยัยอีฟดูได้เลย!!"

"ฮือ..." นางงามมิตรภาพประจำวิทยาลัยพยาบาลร้องไห้ฟูมฟายหมดอาลัยตายอยาก เมื่อถูกประจานโดยนาถลดาตัวแสบ

"จริงหรือเปล่าอีฟ?" หทัยรัตน์เอ่ยปากถามรุ่นน้อง "ยัยนาถพูดจริงหรือเปล่า?"

"ไม่เหลือแล้ว..." อรัญญาสะอื้นเหมือนคนหมดอาลัยตายอยาก "หนู...ไม่น่าทำแบบนั้นเลย"

"นี่อย่าบอกนะว่าเราไปกับลุงพลจริง?" ใบเฟิร์นหันไปถามรุ่นน้องเหมือนไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน "คนอย่างอีฟเนี่ยนะ?"

"ก็คนอย่างอีฟแล้วจะยังไงละคะพี่เฟิร์น?" นาถลดายิ้มเยาะ "แหมมม!! ทำตัวเป็นสาวหวาน ใสซื่อมาตั้งนาน ที่แท้ก็กระสันอยากเหมือนกันละว้า!! เลิกแอ๊บได้แล้วละอีฟ!!! บอกพี่ ๆ ไปเลยว่าเมื่อคืนลุงพลทำอะไรกับอีฟบ้าง? ถามหน่อยดิ? โดนลุงพลเล่นทั้งสองทางมาใช่ป่ะ? ถึงได้เดินไม่ตรงไปสอบเมื่อเช้าแบบนั้น!!!"

"ฮือออ!!! พอได้แล้ว!!!! ไม่อยากได้ยินอะไรทั้งนั้น!!! ออกไปให้หมดเลย!!!" อรัญญาที่สติแตกตะโกนไล่พี่ ๆ และยัยนาถให้ออกไปจากห้องพัก "ออกไป!!!!"

"นี่!!! เกิดอะไรขึ้นน่ะ!!!" แล้วทันใดนั้น พยาบาลที่เฝ้าเวรอยู่ก็เปิดประตูเข้ามา "ทำไมเสียงดัง? รู้ตัวไหมว่ารบกวนห้องข้าง ๆ น่ะ!!!"

"ขอโทษค่ะ!!!" หทัยรัตน์ เนตรชนก และณิชา ต้องรีบเอ่ยปากขอโทษพี่พยาบาลคนนั้น ส่วนนาถลดาก็ยืนทำหน้ามึนไม่รู้ร้อนรู้หนาว

"ทำตัวแย่มาก ๆ เลยนะพวกเราน่ะ!!" รุ่นพี่พยาบาลคนนั้นสวดกลุ่มนักศึกษาพยาบาลชุดใหญ่ "ที่นี่คือโรงพยาบาล ไม่ใช่ตลาดนัดข้างบ้านพวกเธอนะ!!! หัดสำรวมกิริยามารยาทด้วย!!! แล้วเราน่ะ จะยืนเชิดหน้าแบบนั้นไปถึงไหน?? ห๊ะ!!"

"ขอโทษค่ะ..." พอโดนตำหนิ นาถลดาก็รีบพนมมือไหว้ขอโทษพยาบาลรุ่นพี่คนนั้น แล้วสุดท้ายทั้งสี่สาวพยาบาลก็โดนเรียกตัวไปเฉ่งยับเรียงตัว และถูกขู่ว่าจะฟ้องอาจารย์ที่ปรึกษาให้หักคะแนนความประพฤติ จนทำให้สี่สาวต้องขอโทษขอโพยชุดใหญ่เพื่อไม่ให้รุ่นพี่พยาบาลคนนั้นส่งเรื่องไปถึงอาจารย์ที่ปรึกษา

สถานการณ์ภายในวิทยาลัยพยาบาลเริ่มตึงเครียดเรื่อย ๆ จากการกระทำของลุงพล ที่กำลังนอนดูทีวีอยู่ที่บ้านโดยไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไรเลยแม้แต่น้อย

.........................

"ฮัดชิ้ว!!!" ลุงพลที่กำลังนอนดูทีวีอยู่ที่บ้านจามขึ้นมา พลางนึกบ่นในใจว่าใครกำลังบ่นถึง

พรุ่งนี้ก็ต้องกลับไปเปิดร้านขายน้ำเต้าหู้แล้วซิเนี่ย ยังรู้สึกเหนื่อย ๆ อยู่เลย เพราะเมื่อคืนจัดหนักกับน้องอีฟมากไปหน่อย เลยรู้สึกเพลีย ๆ

"เฮ้อ!!!" ลุงพลเหลือบมองนาฬิกาที่แขวนอยู่บนเพดาน ก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาทุ่มครึ่งแล้ว ตาเฒ่าหื่นเลยหยิบรีโมตเปิดดูรายการบนโทรทัศน์ไปตามเรื่อง กะว่าจะดูอะไรไปอีกสักพักแล้วค่อยเข้านอน จนกระทั่งได้ยินเสียงกระดิ่งดังหน้าบ้าน

"ใครวะ? มากดกระดิ่งตอนนี้?" ลุงพลลุกขึ้นจากโซฟา แล้วเดินออกไปหน้าบ้าน ก็พบว่าที่แท้คนที่มากดกระดิ่งไม่ใช่ใคร แต่เป็นนังทรายหลานสาวตัวแสบในชุดนอนยืนอยู่หน้าบ้าน "อ่าว? นังทราย? มีอะไรวะ!!??"

"ขอเข้าบ้านหน่อยได้ไหมลุงพล?" ฉัตรพรเอ่ยปากขอลุงพล

"มีอะไรละ? สำคัญไหม? ถ้าไม่สำคัญค่อยคุยกันพรุ่งนี้ ข้าจะนอนละ!!" ลุงพลเลือกที่จะปฎิเสธ

"สำคัญดิลุง" สาวแซ่บอาชีวะตอบ "ขอเข้าไปก่อน แล้วเดี๋ยวจะบอก"

"เฮ้อ!!! ก็ได้!!" ลุงพลส่ายหน้า ก่อนเปิดประตูให้หลานสาวเข้ามาภายในบ้าน

"ค่อยยังชั่วหน่อย!!!" พอเข้ามาในห้องรับแขกภายในบ้านของลุงพล ฉัตรพรก็ทิ้งตัวนั่งบนโซฟาด้วยท่าทางสบายใจ "เบื่อบ้านที่สุดเลย!!"

"ทำไมถึงเบื่อบ้าน?" ลุงพลเอ่ยปากถามนังทราย ก่อนหย่อนตัวนั่งบนโซฟาอีกฝั่ง

"เฮ้อ..." ฉัตรพรถอนหายใจ "ขอหนูสูบบุหรี่ได้ไหมลุง?"

"เฮ้ย!!! ถ้าจะสูบไปสูบนอกบ้าน!!!" ลุงพลชี้นิ้วห้ามสก๊อยสาวที่กำลังจะหยิบกล่องบุหรี่ขึ้นมา "บ้านนี้ห้ามสูบบุหรี่โว้ยย!!!"

"ถ้างั้นขอหนูสูบบุรุษแทนได้ป่ะ?" ฉัตรพรหรี่ตามองลุงพลด้วยท่าทางเย้ายวน

"เฮ้ย...ชักจะมากไปละ" ตาเฒ่ารีบตัดบท ไม่ใช่ไม่อยาก แต่เมื่อคืนพึ่งจัดสาวอีฟมาหมาด ๆ ก็เลยอยากพักผ่อนบ้างอะไรบ้าง "นี่ตกลงไม่มีธุระอะไรสำคัญจะพูดใช่ไหม? ถ้าไม่มีก็กลับไปได้ละ ข้าจะนอน!!!"

ลุงพลหยิบเอาแก้วน้ำขึ้นมาเพื่อดื่มแก้กระหาย ในจังหวะเดียวกัน สก๊อยสาวก็เริ่มปริปากพูดอะไรบางอย่างอออกมา

"บอกให้ก็ได้..." นังทรายตอบ "แม่กับไอ้เท่ห์มันเอากันเสียงดังลั่นห้อง หนวกหู หนูเลยหาเรื่องหนีมาหลบที่บ้านลุงพลเนี่ย"



"พร๊วด!!!!" ลุงพลถึงกับน้ำพุ่ง "แค่ก!! แค่ก!! แค่ก!!!"

"อะไร? แค่นี้สำลักน้ำเลยเหรอลุง?" ฉัตรพรหัวเราะร่วน

"นังทราย!!! จะพูดจะจาอะไรถึงแม่ ก็พูดให้มันดี ๆ หน่อยซิวะ!!" ลุงพลตำหนิหลานสาวตัวแสบที่นั่งไม่สะทกสะท้าน "ยังไงนังแต๋วมันก็แม่เอ็งนะ"
โปรดติดตามตอนต่อไป...

 

พูดคุยก่อนอ่าน : มาแล้ว ๆ กับตอนใหม่นะครับ จากตอนที่แล้ว ที่ผมบอกว่าตอนนี้จะเริ่มเปิดฉากเลิฟซีนยาว ๆ ไป อยากจะบอกว่า ผมจะให้โอกาสทุกคนได้ไปตุนทิชชู่กันก่อน

อย่าพึ่งโวยครับ หายไปนาน แล้วยังไม่ยอมจัดฉากเลิฟซีนเผ็ด ๆ คืองี้ครับ มันจะพิเศษสักหน่อย เพราะผมจะใส่ฉากเลิฟซีนสองฉาก สองคู่ระหว่าง ลุงพล x น้องทราย และ ไอ้ลอย x ไอ้นัน น่ะครับ ซึ่งมันจะยาวมาก ๆ เลยแหละ ตอนแรกก็กะว่าจะแยกฉากไอ้ลอยและน้องนันเป็นเอกเทศน์ แต่เขียนไปเขียนมา เอามามัดรวมกันเลยดีกว่า จะได้เปรียบเทียบกันไปเลยว่าลีลารักของลุงพลและไอ้ลอยมันเป็นยังไง

หลังจากฉากเลิฟซีนลุงพลกับน้องทรายแล้ว ก็จะถึงคราวของครูเบสท์ กับฉากย้ำรักครั้งที่สองของเธอนะครับ

#################

ความเดิมจากตอนที่แล้ว





"น่าเกลียดที่สุด!! อยู่ดี ๆ เปิดประตูเข้ามาแบบนี้ได้ยังไง!!!" สองสาวใบเฟิร์นและโดนัทรีบลุกขึ้นแต่งตัวด้วยความโกรธและอาย โดยมียัยอุ๊กำลังยืนหัวเราะอยู่ "ไม่มีมารยาท!!!"

"ว้ายยย!!! ต๊ายตาย!!!! มาว่าชั้นไม่มีมารยาทได้ไง!!! ก็พวกแกทำอะไรกันไม่ยอมล็อคประตูเองอ่ะ!!!" หทัยรัตน์หัวเราะร่วนจนเห็นแผงฟันขาว "เดี๋ยวชั้นจะเอาเรื่องนี้ไปบอกทุกคน!!"

'นี่!!! ยัยอุ๊!!!! ให้มันน้อย ๆ หน่อยนะ!!! เห้ยย!!!" พอโดนขู่ว่าจะเอาเรื่องไปบอกทุกคน โดนัทพึ่งใส่กางเกงในเสร็จก็หันไปมองหน้าเอาเรื่องเพื่อนร่วมคณะ โดยที่ช่วงบนยังไม่ได้สวมใส่อะไรเลย "ถ้าแกทำแบบนั้น ชั้นเอาแกตายแน่!!!"

"ว๊ายย!! กลัวตายละ!!" จอมจุ้นจากโพธารามไม่ยี่ระ พลางนึกอะไรออก เลยหยิบเอาสมาร์ทโฟนที่ลุงพลซื้อให้ขึ้นมา "ปากดีแบบนี้ต้องบันทึกภาพประวัติศาสตร์แล้ว ยัยเฟิร์นกับโดนัทตีฉิ่งกัน!!!"

"เห้ยย!! อย่านะอุ๊!!!" พอเห็นยัยอุ๊หยิบเอาสมาร์ทโฟนขึ้นมาจะถ่ายรูป ใบเฟิร์นที่กำลังใส่ยกทรงก็รีบร้องห้าม ส่วนโดนัทนั้นไม่ต้องสืบ สาวห้าวรีบเดินตรงเข้าไปหาจอมจุ้นในสภาพเปลือยท่อนบนเพื่อแย่งสมาร์ทโฟนจากมือ

"หยุดนะ!!! ห้ามถ่าย!!" โดนันเดินตรงเข้าไปหายัยอุ๊ที่กำลังถ่ายรูป "ชั้นบอกให้หยุด!!!"

"หยุดให้โง่อ่ะดิ!!!" แล้วหทัยรัตน์ก็กดถ่ายภาพสองสาว ก่อนที่จะรีบวิ่งออกไปจากห้องของสองสาวแล้วโชว์รูปที่ถ่ายเอาไว้ พร้อมกับแลบลิ้นใส่ทั้งคู่ "แบร่!! แน่จริงก็ออกมาดิ๊!!!"

"แก!!!" ณิชาชี้หน้าจอมจุ้นเหมือนจะกินเลือดกินเนื้ออยู่ในห้อง โดยไม่กล้าเดินออกไปข้างนอกในสภาพเปลือยท่อนบนแบบนั้น "ลบภาพเดี๋ยวนี้นะ!!! ถ้าแกไม่ลบ ชั้นเอาแกตายแน่!!!"



"ลบก็ได้!!!" ยัยอุ๊จอมจุ้นตอบ "แต่พวกแกต้องรีบแต่งตัวแล้วมากับชั้น ยัยโดนัท แกจะมาหรือไม่มาก็เรื่องของแก แต่ยัยเฟิร์น แกต้องมากับชั้น"

"ให้ชั้นไปกับแกทำไมอ่ะ!!" พอได้ยินแบบนี้ เนตรชนกก็ตอบด้วยท่าทางอิดออด ขณะกำลังสวมเสื้ออยู่ในห้อง ส่วนณิชาก็เดินกลับไปแต่งตัวให้เสร็จก่อน



"ไปดูยัยอีฟไง!!" หทัยรัตน์ตอบ "แกน่ะทำตัวลอยหน้าลอยตามานานแล้วเฟิร์น!!! หัดไปดูน้องรหัสแกบ้าง แกรู้ไหมว่ายัยอีฟไม่สบาย ต้องเข้าโรงพยาบาล นี่แกเคยรับรู้อะไรบ้างป่ะเนี่ย ถามจริง!!!"

"นี่!!! หุบปากก่อนได้ป่ะ!!" โดนัทที่กำลังใส่ยกทรงหันไปโวย "รออยู่ข้างนอกก่อน เดี๋ยวชั้นจะไปด้วย!!"

พอพูดจบ สาวห้าวเจ้าของห้องก็เดินไปปิดประตูใส่หน้าจอมจุ้นที่ยืนอยู่หน้าประตู เพื่อแต่งเนื้อแต่งตัวให้เสร็จ ก่อนที่จะตามยัยอุ๊ไปเยี่ยมรุ่นน้องอย่างสาวอีฟที่นอนป่วยอยู่ที่ห้องพยาบาล

.........................

หน้าปากซอยบ้านลุงพล

"โอเค แล้วเจอกันเว้ย!!" ไอ้นัน ทอมหน้าหล่อในชุดร้านสะดวกซื้อกำลังเดินออกมาจากร้านเซเว่น ที่ตัวเองทำงานอยู่ และกำลังจะเดินทางกลับบ้านหลังเลิกงาน ระหว่างที่กำลังเดินไปเอารถจักรยานยนต์ขับกลับบ้านอยู่นั้น ก็ปรากฎว่าชายฉกรรจ์สามคนเดินเข้ามาประกบหน้าประกบหลังสุนันทา และมองหน้าทอมสาวอย่างเอาเรื่อง

"ไงจ๊ะ? น้องทอมคนสวย?" ที่แท้กลุ่มชายฉกรรจ์พวกนี้ก็คือลูกน้องของนายหัวภูชิต ที่ได้ตัดสินใจส่งลูกน้องชุดเดิมของตัวเองกลับมาแก้ไขงานที่ผิดพลาด ด้วยการสืบข่าวคราวของไอ้ลอยที่เชื่อกันว่าแอบกบดานอยู่บริเวณนี้ โดยลูกน้องของนายหัวภูชิตได้กลับมาเฝ้าสังเกตการณ์ที่ร้านสะดวกซื้อมาหลายวัน จนได้พบกับสุนันทา ที่เมื่อหลายวันก่อนได้ช่วยเหลือไอ้ลอยเอาไว้จากการตามล่าของนายหัวภูชิตเอาไว้นั่นเอง

"เฮ้ย!! หลีกไป!!" ทอมสาวตะคอกใส่กลุ่มชายฉกรรจ์ที่ยืนล้อมหน้าล้อมหลังเธอ แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย เมื่ออีกฝ่ายจ้องหน้าเธอเหมือนอยากจะกินเลือดกินเนื้อเธอยังไงยังงั้นเลยทีเดียว

"พวกพี่ก็ไม่อยากจะยุ่งกับน้องหรอก" หนึ่งในชายฉกรรจ์ตอบ "แต่เมื่อวันก่อน น้องมาวุ่นวายกับเรื่องของพวกพี่ทำไม? น้องไปช่วยไอ้ลอยทำไม?"

"พูดเรื่องอะไร? ไม่เห็นรู้เรื่อง?" สุนันทาปฏิเสธ ทั้งที่ในใจเธอรู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร "นี่!!!! หลีกไปนะโว้ย!!! ถ้าไม่หลีกกูจะร้องให้คนช่วย!!!"



"ฮ่ะ!! ฮ่ะ!!! ฮ่ะ!!!" พอได้ยินทอมสาวร้านสะดวกซื้อขู่แบบนั้น กลุ่มชายฉกรรจ์ก็หันมามองหน้าแล้วหัวเราะใส่เหยื่อตรงหน้า "กลัวจังเลย!! น้องทอมคนสวย!! เอาละ!!! พวกพี่ไม่อยากจะเสียเวลากับน้องนักหรอก เพราะพวกพี่มีงานอื่นที่ต้องทำ บอกพี่มาเดี๋ยวนี้ ว่าไอ้ลอยมันอยู่ไหน!!"

"กูไม่รู้จักไอ้ลอย!!!" สุนันทาตะคอก ก่อนพยายามจะวิ่งฝ่าวงล้อมกลุ่มลูกน้องของนายหัวภูชิตออกมา แต่หนึ่งในกลุ่มชายชุดดำคว้าแขนทอมสาวเอาไว้ได้ทัน "ปล่อย!!! กูบอกให้ปล่อย!!! ช่วยด้วยค่า!!! ไอ้พวกเหี้ยนี่รังแกผู้หญิง!!!"

"เฮ้ยยย!!! อีนี่แม่งฤทธิ์เยอะจังวะ!!!!" หนึ่งในลูกน้องของนายหัวภูชิตที่กำลังเดือดร้อนเพราะคลิปหลุดที่ไอ้ลอยแอบส่งให้หมอพลอยเอ่ยปากขึ้นมา แต่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว ทอมสาวสุนันทาก็แทงเข่าไปที่กล่องดวงใจ จนชายชุดดำคนนั้นเผลอปล่อยมือทอมสาวด้วยความเจ็บ "โอ้ยยย!!! ไอ้ทอม!!! มึง!!!"

แล้วสุนันทาก็รีบวิ่งแบบไม่คิดชีวิต ออกไปหน้าปากซอยวิ่งลัดเลาะไปตามถนนใหญ่ เพราะรู้ว่าถ้าขืนวิ่งไปเอารถตอนนี้ กว่าจะสตาร์ทเครื่องเสร็จ กลุ่มชายฉกรรจ์พวกนี้ก็น่าจะตามเข้ามาประชิดตัวได้ทัน

"อย่าหนี!! กูบอกให้หยุด!!!" แล้วกลุ่มชายฉกรรจ์ทั้งสามคนก็วิ่งไล่หลังสุนันทาที่วิ่งไม่คิดชีวิตริมถนน "หยุดเดี๋ยวนี้!!!"

"หยุดให้โง่ดิ!!!" สุนันทาบ่นในใจ ระหว่างที่กำลังจะวิ่งผ่านหน้าปากซอยอีกฝั่ง ทันในนั้น รถกระบะสีบรอนซ์ก็แล่นเข้ามาชนทอมสาวร้านสะดวกซื้อเข้าอย่างจัง "โอ้ยยย!!!"

"ใครวะ!!! มาวิ่งตัดหน้ารถ!!!" แล้วทันใดนั้น ก็ปรากฏร่างของชายหนุ่มวัยสามสิบปีเศษ ที่กำลังเปิดประตูรถกระบะออกมา "อ่าว!!! ไอ้น้อง!!! อะไรวะเนี่ย!!!"

"โอ้ยยย!!! พี่ขับรถชนผมทำไมเนี่ย!!!" สุนันทานอนงอตัวเหมือนกุ้งอยู่กลางถนน ก่อนที่ลอยศักดิ์จะเลือบไปเห็นลูกน้องของนายหัวภูชิตกำลังวิ่งใกล้เข้ามา

"ไอ้เหี้ย!! นั่นไงไอ้ลอย!!! มึงหยุดเดี๋ยวนี้!!!" ชายฉกรรจ์ทั้งสามชี้หน้าไอ้ลอย เป้าหมายอันดับหนึ่งที่นายหัวภูชิตต้องการตัว

"ชิบหายแล้วมึง!!" ลอยศักดิ์สบถออกมา แต่มันยังมีสติ รีบวิ่งเข้าไปประคองร่างของสุนันทาที่นอนกองอยู่บนพื้นขึ้นมาทันที "รีบเร็วเข้าไอ้น้อง!!"

"โอ้ยยย!!! ค่อย ๆ หน่อยซิวะ!!! เจ็บนะโว้ยยย!!!" สุนันทากำลังจะโดนไอ้ลอยหิ้วปีกเข้าไปในรถ แต่ด้วยศักดิ์ศรี ทอมสาวรีบปัดมือ "ไม่ต้องเลย!!! เดินเองได้!!!"

"งั้นเร็ว ๆ เลย!!!" ว่าแล้วลอยศักดิ์ก็รีบวิ่งไปเปิดประตูรถทางฝั่งคนขับ ส่วนสุนันทาก็รีบเปิดประตูฝั่งด้านข้าง ก่อนที่ชายฉกรรจทั้งสามคนจะวิ่งเข้ามาขวางทางได้สำเร็จ

"ไอ้เหี้ยเอ้ย!!!" ไอ้ลอยเหยียบคันเร่งออกตัวได้ทันก่อนที่ลูกน้องของนายหัวภูชิตจะเข้ามาได้ทัน "มันหนีไปได้!!!"

"ยัง มันหนีไปไหนไม่ได้ไกลหรอก โทรบอกอีกทีมดิ๊ ให้ไปดักรอมันที่บ้านไอ้ทอมคนนั้นที!!!" หลังจากคว้าน้ำเหลวจากการสะกดรอยตามไอ้ลอยจากรอบที่แล้ว พอกลับไป กลุ่มชายฉกรรจ์ทั้งสามก็โดนนายหัวภูชิตด่าชุดใหญ่ และขู่ว่าจะให้โอกาสอีกครั้ง ถ้าหากครั้งนี้ยังตามจับตัวไอ้ลอยกลับมาไม่ได้ ก็ไม่ต้องโผล่หัวกลับมาให้เห็นหน้าอีก ด้วยเหตุนี้เอง ลูกน้องของนายหัวภูชิตจึงใช้เวลาในการสะกดรอยตามทอมสุนันทามาสักระยะ เพราะเชื่อว่าทอมสาวคนนี้น่าจะรู้จักกับไอ้ลอยไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

.........................

ตัดกลับมาในช่วงเวลาเดียวกัน หลังจากที่ใบเฟิร์นและโดนัทแต่งตัวเสร็จแล้ว ก็ได้เดินตามยัยอุ๊ไปที่โรงพยาบาล เพื่อเยี่ยมสาวอีฟที่นอนป่วยอยู่ภายในห้อง หลังจากที่หมอพลอยได้ทำเรื่องโอนย้ายผู้ป่วยจากห้องพยาบาลมาที่โรงพยาบาลใหญ่ในช่วงบ่ายของวันนี้

"เป็นยังไงบ้างอีฟ?" ใบเฟิร์นที่โดนยัยอุ๊สวดยับระหว่างทาง เอ่ยปากถามอาการป่วยของน้องรหัส

"ค่อยดีขึ้นแล้วค่ะ..." น้องอีฟตอบด้วยน้ำเสียงแหบพร่าเพราะอาการไข้ "แล้วนี่พวกพี่รู้เรื่องที่หนูป่วยได้ยังไง?"

"ยัยหมวยเพื่อนเราบอกพี่ แล้วพี่ก็เลยมาบอกยัยสองคนนี่" หทัยรัตน์ตอบ พลางหันไปมองหน้าใบเฟิร์น ที่ดูเหมือนจะรู้สึกผิดอยู่บ้าง ส่วนโดนัทก็มองยัยอุ๊ตาขวางเหมือนยังเคืองเรื่องที่แอบเปิดประตูเข้ามาในห้องโดยพลการ "แล้วเรื่องสอบละ เป็นยังไงบ้าง?"

"เดี๋ยวครูเบสท์กับหมอพลอยจะช่วยเรื่องนี้เองค่ะ" อรัญญาตอบ "บ้าที่สุดเลย...มาป่วยอะไรตอนนี้ได้"

"เราไปทำอะไรมาอ่ะอีฟ?" ณิชาสาวห้าวเอ่ยปากถามรุ่นน้อง "ถึงได้ป่วยแบบนี้"

"นั่นดิ" หทัยรัตน์ที่นาน ๆ ครั้งจะเห็นด้วยกับเพื่อนจอมโวยคนนี้พยักหน้า "ก็เมื่อวานยังเห็นแข็งแรง ปกติอยู่นิ ไปทำอะไรมา ถึงได้ป่วยเนี่ย?"

"คือ..." พอเจอคำถามแบบนี้ อรัญญาก็ถึงกับไปไม่เป็น เพราะภาพที่เธอและลุงพลย้ำรักเมื่อคืนยังตราตรึง และนั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เธอต้องป่วยหนักแบบนั้น "คือ...เอ่อ..."

"คืออะไรก็ว่ามาซิอีฟ?" เนตรชนกที่เป็นพี่รหัสถาม "อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ อยู่ได้ จะรู้ไหมเนี่ยว่าป่วยเพราะอะไร?"

"แก!!! อย่าคาดคั้นน้องมันนักดิ๊!! น้องมันป่วยอยู่นะ!!!" ยัยอุ๊หันไปตำหนิใส่ใบเฟิร์นที่คาดคั้นคำตอบกับรุ่นน้องมากไป "ถ้าไม่สะดวกใจที่จะตอบก็ไม่ต้องตอบก็ได้นะอีฟ"

"ก็ตอบไปซิ ว่าไปกับลุงพล..." แล้วทันใดนั้นเอง นางมารร้ายตัวน้อยประจำวิทยาลัยพยาบาลก็เปิดประตูเข้ามาภายในห้องพักคนไข้เดี่ยวของอรัญญา ทำเอาสี่สาวที่อยู่ในห้องถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจ



"นาถ!!" ใบเฟิร์น โดนัท ยัยอุ๊ และสาวอีฟ หันไปมองนาถลดาทางเดียวกัน สาวน้อยจากปักษ์ใต้ปรากฎตัวในชุดนักศึกษาเต็มยศ ที่เดินกอดอกเชิดหน้าเข้ามาเหมือนผู้ชนะ

"ฮือ..." พอโดนนาถลดาแฉแบบนี้ สาวหวานอย่างอรัญญาก็ถึงกับบ่อน้ำตาแตกร้องไห้ ก่อนจะลุกขึ้นมาเพื่อจะดึงสายน้ำเกลือออกจากข้อมือ "จบสิ้นแล้วชีวิตชั้น!! ไม่อยากอยู่แล้ว!!! ฮืออออ!!!"

"อีฟ!! ใจเย็น ๆ ก่อน!!!" หทัยรัตน์รีบเข้าไปขวางรุ่นน้องเอาไว้ ส่วนใบเฟิร์นก็ทำหน้าเหรอหราเหมือนงงกับเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น ส่วนโดนัท ก็เดินปรี่เข้าไปหายัยนาถน้องรหัสตัวแสบด้วยท่าทางเอาเรื่อง

"พูดอะไรออกมาน่ะ!!! ห๊ะ!!!! อยู่ดี ๆ ไปกล่าวหาอีฟแบบนั้นได้ยังไงห๊ะนาถ!!!" ณิชาออกโรงโวยใส่น้องรหัสที่ยืนกอดอกไม่รู้ร้อนรู้หนาว

"ก็พูดจริงอ่ะ..." นาถลดาตอบอย่างไม่สะทกสะท้าน "นี่อีฟ...เลิกทำตัวใส่ซื่อสักทีเถอะ ก็บอกพวกพี่ ๆ ไปดิ ว่าเราแอบไปข้างนอกกับลุงพลเมื่อคืน นี่ให้เราเดานะ ว่าเมื่อคืนอีฟกับลุงพลคงแอบแซ่บกันใช่ป่ะ? กลับมาถึงไข้ขึ้นแบบนี้ แหม่ เห็นใส ๆ ไร้เดียงสาแบบนี้ แต่แอบร่านเก็บคะแนนกับลุงพลแบบนี้ ไม่ไหวเลยนะ!!!"

"ฮือ...ออกไปเลย!!! ไม่อยากได้ยินอะไรทั้งนั้น!!!" พอความลับแตก อรัญญาก็ร้องไห้ฟูมฟาย จนยัยอุ๊ต้องรีบเข้าไปกอดและปลอบรุ่นน้องด้วยความเป็นห่วง พลางเหลือบตามองนาถลดาตัวแสบด้วยความโกรธ



"แสบนักนะนาถ!!!" หทัยรัตน์จ้องหน้าสาวนุ้ยสาวปั่นด้วยความโกรธ "คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงทำแบบนี้!! ห๊ะ!!!"

"ก็หนึ่งในสมาชิกเมียลุงพลไง!!!" นาถลดาตอบอย่างไม่สะทกสะท้าน "พวกพี่น่ะ!! พี่เฟิร์น!!! พี่โดนัท!!! พี่อุ๊!!! แล้วก็อีฟด้วย!!! ถามจริง!!?? เป็นไรกันมากป่ะ!!?? มัวแต่ทำตัวใสซื่ออินโนเซนต์กันอยู่ได้!!! พวกเราทั้งหมดก็เป็นเมียลุงพลกันทั้งนั้นแหละ!! จะมาปิดบังกันทำไม!!!"

"พูดมากเกินไปละยัยเด็กคนนี่!!" โดนัทที่เป็นพี่รหัสของสาวนุ้ยตัวแสบ เดินง้างมือเข้าไปจะตบหน้าอีกฝ่าย แต่โดนใบเฟิร์นรั้งตัวไว้ได้ทัน "เฟิร์น!!! แกจะห้ามชั้นทำหอกไรวะ!!! ปล่อย!!! ชั้นจะตบหน้ายัยเด็กบ้านี่สั่งสอน!!!"

"มาดิ๊!! มาเลย!!! กลัวเหรอ!!!" นาถลดาสาวใต้ใจเกินร้อยเอ่ยปากท้าทาย "คิดกว่ากลัวเหรอไง!!! มาดิ๊!!! จะพูดให้หมดเลย!!! เอาป่ะ!!! หมดความอดทนแล้ว!!!"

"เจ๊!!! ใจเย็น ๆ ก่อนดิวะ!!! เดี๋ยวเรื่องแตกหรอก!!! นี่มันในโรงพยาบาลนะ!!!" เนตรชนกที่รั้งตัวเพื่อนรักพยายามเตือนสติ "นาถ!!! เราทำเกินไปแล้วนะ!!! รู้ตัวบ้างหรือเปล่า!!!??"

"หนูพูดความจริงอ่ะพี่เฟิร์น!!!" นาถลดาตอบอย่างไม่สะทกสะท้าน "พวกพี่เป็นบ้าอะไรกันป่ะวะ!!! จะหลอกตัวเองไปถึงไหนเนี่ย!!! ยัยอีฟไปกับลุงพลเมื่อคืน ก็เลยป่วย!!! ไม่เชื่อก็ถามจากปากยัยอีฟดูได้เลย!!"

"ฮือ..." นางงามมิตรภาพประจำวิทยาลัยพยาบาลร้องไห้ฟูมฟายหมดอาลัยตายอยาก เมื่อถูกประจานโดยนาถลดาตัวแสบ

"จริงหรือเปล่าอีฟ?" หทัยรัตน์เอ่ยปากถามรุ่นน้อง "ยัยนาถพูดจริงหรือเปล่า?"

"ไม่เหลือแล้ว..." อรัญญาสะอื้นเหมือนคนหมดอาลัยตายอยาก "หนู...ไม่น่าทำแบบนั้นเลย"

"นี่อย่าบอกนะว่าเราไปกับลุงพลจริง?" ใบเฟิร์นหันไปถามรุ่นน้องเหมือนไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน "คนอย่างอีฟเนี่ยนะ?"

"ก็คนอย่างอีฟแล้วจะยังไงละคะพี่เฟิร์น?" นาถลดายิ้มเยาะ "แหมมม!! ทำตัวเป็นสาวหวาน ใสซื่อมาตั้งนาน ที่แท้ก็กระสันอยากเหมือนกันละว้า!! เลิกแอ๊บได้แล้วละอีฟ!!! บอกพี่ ๆ ไปเลยว่าเมื่อคืนลุงพลทำอะไรกับอีฟบ้าง? ถามหน่อยดิ? โดนลุงพลเล่นทั้งสองทางมาใช่ป่ะ? ถึงได้เดินไม่ตรงไปสอบเมื่อเช้าแบบนั้น!!!"

"ฮือออ!!! พอได้แล้ว!!!! ไม่อยากได้ยินอะไรทั้งนั้น!!! ออกไปให้หมดเลย!!!" อรัญญาที่สติแตกตะโกนไล่พี่ ๆ และยัยนาถให้ออกไปจากห้องพัก "ออกไป!!!!"

"นี่!!! เกิดอะไรขึ้นน่ะ!!!" แล้วทันใดนั้น พยาบาลที่เฝ้าเวรอยู่ก็เปิดประตูเข้ามา "ทำไมเสียงดัง? รู้ตัวไหมว่ารบกวนห้องข้าง ๆ น่ะ!!!"

"ขอโทษค่ะ!!!" หทัยรัตน์ เนตรชนก และณิชา ต้องรีบเอ่ยปากขอโทษพี่พยาบาลคนนั้น ส่วนนาถลดาก็ยืนทำหน้ามึนไม่รู้ร้อนรู้หนาว

"ทำตัวแย่มาก ๆ เลยนะพวกเราน่ะ!!" รุ่นพี่พยาบาลคนนั้นสวดกลุ่มนักศึกษาพยาบาลชุดใหญ่ "ที่นี่คือโรงพยาบาล ไม่ใช่ตลาดนัดข้างบ้านพวกเธอนะ!!! หัดสำรวมกิริยามารยาทด้วย!!! แล้วเราน่ะ จะยืนเชิดหน้าแบบนั้นไปถึงไหน?? ห๊ะ!!"

"ขอโทษค่ะ..." พอโดนตำหนิ นาถลดาก็รีบพนมมือไหว้ขอโทษพยาบาลรุ่นพี่คนนั้น แล้วสุดท้ายทั้งสี่สาวพยาบาลก็โดนเรียกตัวไปเฉ่งยับเรียงตัว และถูกขู่ว่าจะฟ้องอาจารย์ที่ปรึกษาให้หักคะแนนความประพฤติ จนทำให้สี่สาวต้องขอโทษขอโพยชุดใหญ่เพื่อไม่ให้รุ่นพี่พยาบาลคนนั้นส่งเรื่องไปถึงอาจารย์ที่ปรึกษา

สถานการณ์ภายในวิทยาลัยพยาบาลเริ่มตึงเครียดเรื่อย ๆ จากการกระทำของลุงพล ที่กำลังนอนดูทีวีอยู่ที่บ้านโดยไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไรเลยแม้แต่น้อย

.........................

"ฮัดชิ้ว!!!" ลุงพลที่กำลังนอนดูทีวีอยู่ที่บ้านจามขึ้นมา พลางนึกบ่นในใจว่าใครกำลังบ่นถึง

พรุ่งนี้ก็ต้องกลับไปเปิดร้านขายน้ำเต้าหู้แล้วซิเนี่ย ยังรู้สึกเหนื่อย ๆ อยู่เลย เพราะเมื่อคืนจัดหนักกับน้องอีฟมากไปหน่อย เลยรู้สึกเพลีย ๆ

"เฮ้อ!!!" ลุงพลเหลือบมองนาฬิกาที่แขวนอยู่บนเพดาน ก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาทุ่มครึ่งแล้ว ตาเฒ่าหื่นเลยหยิบรีโมตเปิดดูรายการบนโทรทัศน์ไปตามเรื่อง กะว่าจะดูอะไรไปอีกสักพักแล้วค่อยเข้านอน จนกระทั่งได้ยินเสียงกระดิ่งดังหน้าบ้าน

"ใครวะ? มากดกระดิ่งตอนนี้?" ลุงพลลุกขึ้นจากโซฟา แล้วเดินออกไปหน้าบ้าน ก็พบว่าที่แท้คนที่มากดกระดิ่งไม่ใช่ใคร แต่เป็นนังทรายหลานสาวตัวแสบในชุดนอนยืนอยู่หน้าบ้าน "อ่าว? นังทราย? มีอะไรวะ!!??"

"ขอเข้าบ้านหน่อยได้ไหมลุงพล?" ฉัตรพรเอ่ยปากขอลุงพล

"มีอะไรละ? สำคัญไหม? ถ้าไม่สำคัญค่อยคุยกันพรุ่งนี้ ข้าจะนอนละ!!" ลุงพลเลือกที่จะปฎิเสธ

"สำคัญดิลุง" สาวแซ่บอาชีวะตอบ "ขอเข้าไปก่อน แล้วเดี๋ยวจะบอก"

"เฮ้อ!!! ก็ได้!!" ลุงพลส่ายหน้า ก่อนเปิดประตูให้หลานสาวเข้ามาภายในบ้าน

"ค่อยยังชั่วหน่อย!!!" พอเข้ามาในห้องรับแขกภายในบ้านของลุงพล ฉัตรพรก็ทิ้งตัวนั่งบนโซฟาด้วยท่าทางสบายใจ "เบื่อบ้านที่สุดเลย!!"

"ทำไมถึงเบื่อบ้าน?" ลุงพลเอ่ยปากถามนังทราย ก่อนหย่อนตัวนั่งบนโซฟาอีกฝั่ง

"เฮ้อ..." ฉัตรพรถอนหายใจ "ขอหนูสูบบุหรี่ได้ไหมลุง?"

"เฮ้ย!!! ถ้าจะสูบไปสูบนอกบ้าน!!!" ลุงพลชี้นิ้วห้ามสก๊อยสาวที่กำลังจะหยิบกล่องบุหรี่ขึ้นมา "บ้านนี้ห้ามสูบบุหรี่โว้ยย!!!"

"ถ้างั้นขอหนูสูบบุรุษแทนได้ป่ะ?" ฉัตรพรหรี่ตามองลุงพลด้วยท่าทางเย้ายวน

"เฮ้ย...ชักจะมากไปละ" ตาเฒ่ารีบตัดบท ไม่ใช่ไม่อยาก แต่เมื่อคืนพึ่งจัดสาวอีฟมาหมาด ๆ ก็เลยอยากพักผ่อนบ้างอะไรบ้าง "นี่ตกลงไม่มีธุระอะไรสำคัญจะพูดใช่ไหม? ถ้าไม่มีก็กลับไปได้ละ ข้าจะนอน!!!"

ลุงพลหยิบเอาแก้วน้ำขึ้นมาเพื่อดื่มแก้กระหาย ในจังหวะเดียวกัน สก๊อยสาวก็เริ่มปริปากพูดอะไรบางอย่างอออกมา

"บอกให้ก็ได้..." นังทรายตอบ "แม่กับไอ้เท่ห์มันเอากันเสียงดังลั่นห้อง หนวกหู หนูเลยหาเรื่องหนีมาหลบที่บ้านลุงพลเนี่ย"



"พร๊วด!!!!" ลุงพลถึงกับน้ำพุ่ง "แค่ก!! แค่ก!! แค่ก!!!"

"อะไร? แค่นี้สำลักน้ำเลยเหรอลุง?" ฉัตรพรหัวเราะร่วน

"นังทราย!!! จะพูดจะจาอะไรถึงแม่ ก็พูดให้มันดี ๆ หน่อยซิวะ!!" ลุงพลตำหนิหลานสาวตัวแสบที่นั่งไม่สะทกสะท้าน "ยังไงนังแต๋วมันก็แม่เอ็งนะ"
โปรดติดตามตอนต่อไป...

 

เมื่อเมีย เมีย รวมตัวกัน

สาวๆจ้า จับลุงมาจัดกันเลยครับ  

เริ่มรวมตัวกันละ

 ::Angry::น้องทรายห่างหายไปนานพอดู...งานนี้ต้องจัดหนักหน่อย

น้องทรายมา ลุงเหนื่อยแน่

ลุงสู้ชีวิตมากไม่เคยพักเลย555

ลุงพลไม่ได้พักเลย มีสาวมาหาถึงที่

แซนวิสนม3แผ่น

เสนอตัวถึงบ้าน ลุงพลไม่จัดก้อบ้าละ

ร่วมน้องอุ๊มาร่วมสนุกด้วยเลย

เมียลุงพลแต่ละคนนี่ก็คนละอย่างคนละแนวเลย แต่คิดถึงหมอพลอยที่สุดเลยครับ

น้องทรายเป็นคนพูดตรงๆ ลุงพลต้องเข้าใจ