🧡 XONLY 🧡

เนื้อเรื่อง  : ดาว
เรียบเรียง : ดาว + โทน
เขียน : โทน




★★★★★★★★★★★


อ่านประดับดาวทุกตอนย้อนหลัง Click









★★★★★★★★★★★

ความเดิมจากตอนที่แล้ว

ดาวมาอยู่กับเจ๊ มาเริ่มทำงานคนดูแลบ้านไปก่อน

จนเริ่มเป็นรูปร่าง เป็นสวนอาหาร แล้วก็ผ่านมา 3 ปี

★★★★★★★★★★★


เฮ้อออ... ดาว ออกมานั่งพักหลังร้าน หลังจากที่ทำงานเอนเตอร์เทนลูกค้ามา 2-3 ชั่วโมง... จากร้านอาหาร สวนอาหาร ตอนนี้ปรับมาเป็นร้านอาหาร คาราโอเกะแล้ว มันเริ่มเมื่อปีก่อนนั่นแหละ พอทำสวนอาหาร ร้านอาหาร มา 2 ปีกว่า ลูกค้าเริ่มเยอะขึ้น แต่คู่แข่งก็มีเหมือนกันนะ

ธุรกิจร้านอาหาร มันเป็นอะไรที่เบสิกอยู่แล้ว เพราะการกิน มันเป็นเรื่องปกติของคนเรา อยู่ที่ว่าใครทำได้ถูกจิตคนหมู่มาหแค่นั้นเอง ตั้งแต่เปิดร้านมา ดาวทำหน้าที่เป็นหัวหน้าของพวกน้องๆ พนักงานนั่นแหละ น้องคนไหนมาสมัครทำงาน แล้วถ้าเจ๊รับ ดาวก็จะเป็นไม้แรกที่ต้องมาคุยกับเด็กใหม่


แต่ถ้าคนที่มีอายุมาสมัครงาน อย่างเช่นพ่อครัว อะไรทำนองนี้ก็จะให้พี่จิ๋วทดสอบว่าผ่านมั้ย และพี่จิ๋วก็ดูแลไป แต่พอเข้าปี 2 คู่แข่งเริ่มจับทางได้ เจ๊ก็ต้องหาทางดึงคนกลับมา ปรับปรุงร้านเพิ่มมั้ย บรรยากาศร้านได้มั้ย อาหารยังอร่อยเหมือนเดิมรึเปล่า ไม่ใช่แค่สวนอาหารนะ แต่ร้านอาหารริมทางก็น่ากลัว พระราม 3 นี่แหล่งของกินเลยนะ


เพราะงั้นก็ต้องปรับเยอะเลยล่ะ จนวันนึงมีลูกค้าท่านนึงเข้ามา ก็ทรงเสี่ยเลยล่ะ ผิวขาว ตาตี่ มีคนตามมาด้วย 2 คน ดาวก็คิดว่าปัญหามาแล้วแน่ๆ แต่ว่าพี่จิ๋วก็รีบมาต้อนรับนะ เสี่ยก็ดูยิ้มแย้มดี พี่จิ๋วก็เชิญไปนั่งมุมๆนึง ซึ่งดาวเองก็คิดว่ามุมนั้นน่ะดีมากๆ คือต้องเข้าใจแหละว่ามันเป็นตึกแถว เพราะงั้นการตกแต่ง หรือ รีโรเวท มันค่อนข้างจำกัด เพราะอย่าลืมนะว่ายุคที่ดาวเล่าน่ะ



ไอเดียใหม่ๆ  แนวคิดใหม่ๆ ยังไม่ค่อยแพร่หลาย ก็ช่วงพี่โทนพึ่งจบม.6 นั่นแหละคิดดู เพราะงั้นมุมที่พี่จิ๋วพาไปรับรองคือดีสุด ดาวก็เสิร์ฟของไปนะ แต่ว่าช่วงนี้คนก็บางลงหน่อยนึง เลยพอมีเวลาพักบ้าง เรื่องมันเริ่มเพราะเสี่ยเขาพูดขึ้นมาว่าร้านลื้อเงียบไปหน่อยนึง เปิดเพลงหน่อยได้มั้ยมพี่จิ๋วก็ตามใจ ตอนแรกดาวคิดว่าเพลงจีนแน่ๆแหละ แต่ไม่ใช่อ่ะคือแหวกเลย


เสี่ยเขาฟังเพลงลูกทุ่งบ้าง เพลงไทยย้อนยุคบ้าง คือแบบ งงอ้ะ   แต่เปิดแบบเบาๆนะ แล้วแปปนึงน้องในห้องครัวก็ติ๊ง ๆ ๆ ๆ เคาะกระดิ่ง ดาวก็เดินไปรับอาหารมาเสิร์ฟ ที่โต๊ะเสี่ยนั่นแหละ ได้ยินว่าอะไรคาราโอเกะ  พอมาเสิร์ฟ มาวาง เสี่ยก็พูดอีกว่า ลองคิดดูนะ อาจิ๋ว การค้าการขายมันต่องขยายและปรับตัวนะ อั๊วะมาบอกเพราะรู้กันมาหลายปี ไม่อยากให้ร้านที่ทำของกินอร่อยๆต้องขาดทุน


พอดาววาง ดาวจัดระเบียบจานอาหาร ก็จะถอยออกมา เสี่ยก็ถามหนู ๆ ๆ ชื่ออะไรน่ะ ดาวบอกหนูชื่อดาวค่ะเสี่ย เสี่ยก็มองดาวนะ เขาก็ชมว่าสวย หน่วยก้านดีนะ แต่เจ๊ก็รับเบรกด้วยการหัวเราะ แล้วบอกเสี่ยค๊าา คนนี้ฉันหวงนะ ลูกสาวเลยนะ เสี่ยก็มองแล้วบอกทำไมลูกสาวขาวกว่าแม่ล่ะ พี่จิ๋วก็หัวเราะเบาๆ เจ๊บอกไปทำงานไปดาว ดูน้องๆด้วยนะ


ดาวตอบค่ะ ๆ ๆ แล้วเอาถาดๆคืน จังหวะที่เดินมาหาน้องๆ แล้วจำไม่ได้ว่าเพลงอะไรนะ แต่มันมีแก่บนึงมันเต้นได้ ดาวก็เดินมาหาน้อง และส่ายเอวเบาๆ น้องก็ว๊ายยย ดีเวอร์ ดาวก็หัวเราะเบาๆ พอหลังจากทำงาน ก็มานั่งเล่น ผ่านมาปีกว่า มีเด็กมาสมัครงานหลายคน ส่วนมากก็คนพื้นที่แถวนี้แหละ สายๆก็มาเปิดร้าน พวกคนครัวจะมาที่ร้านเร็วกว่าตำแหน่งอื่นหน่อยนึง


ส่วนดาวก็นอนที่นี่แหละ เจ๊ก็มาหาดาวนะ ดาวก็ค่า  ๆ ๆ เปิดประตูให้เจ๊ เจ๊ก็มาถามเหมือนทุกวันว่าวันนี้ทำงานเป็นไง ดาวก็บอกสบายๆค่ะ ช่วงนี้ลูกค้าบางลงนิดหน่อย ทำให้ทีเวลาพักหายใจหายคอ แต่ดาวก็ถามเจ๊นะว่า ช่วงนี้เจ๊ดูเครียดง่ะ เจ๊ก็บอกว่านิดหน่อบน่ะ ลูกค้าไม่แน่นเหมือนเดิม มันก็ปกติของคนเป็นเจ้าของที่ต้องวางแผน


ดาวก็กอดเอวเจ๊นะ ถึงเจ๊จะบอกเสี่ยไปว่าดวเป็นลูกเพื่อตัดบท แต่ดาวก็รักเจ๊เหมือนแม่อีกคนจริงๆนะ ดาวบอกว่าเดี๋ยวก็ดีขึ้นค่ะเจ๊ เจ๊ลูบหัวดาวแล้วบอกอื้มๆ ดาวก็ถามนะว่า เสี่ยเขาเป็นใครเหรอคะเจ๊ มีคนตามมาคุ้มกันด้วย เจ๊ก็บอกว่าชื่อนั้น ๆ ๆ เป็นหนึ่งในบรรดาผู้มีอิทธิพลละแวกนี้จนถึงนู่นคลองเตย เป็นคนพวกคนเทาๆก็ยังเกรงใจ แต่เขากลับมีรสนิยมที่ชอบเที่ยวอะไรเรียบๆง่ายๆแบบนี้


ดาวบอกค่ะๆ แล้วเข้ามาทำไมเหรอเจ๊ เจ๊บอกเสี่ยก็มาคุยปกติทั่วไปนั่นแหละ แต่ที่ตั้งใจมาคุยจริงๆคือ ก็อยากให้ร้านเราปรับปรุงน่ะ . . .   ดาวก็ฟัง ๆ  ด็จนสรุปได้ว่า ลองปรับเปลี่ยนจากสวนอาหารปกติ เปลี่ยนมาเป็นแนวคาราโอเกะ มีสาวสวยมาเสิร์ฟมานั่งคุย นั่งบริการ ดาวก็นิ่งไปพักนึง เพราะก็ไม่ได้อ่อนต่อโลกจนถึงขนาดไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร


ใจดาวก็ตุ้บๆๆเลย กลัวว่าจะได้ไปนั่งคุยกับลูกค้า แต่เจ๊ก็บอกว่า ช่วงนี้ร้านแนวๆนี้ก็กำลังฮิตด้วย เจ๊กับพี่จิ๋วก็คิดเหมือนๆเสี่ย ถ้าเราไม่ปรับปรุง ก็มีแต่รอวันร้านปิด เจ๊ก็ถอนหายใจ ดาวก็กอดๆๆ  ดาวก็บอกนะว่า เจ๊ถ้าจะให้ดาวทำไรเจ๊บอกนะ แว๊ปนึงตอนนั้นดาวตัดสินใจแล้วว่า ยังไงก็อยากช่วยเจ๊บ้าง เจ๊บอกให้ช่วยเสิร์ฟเหมือนเดิมก็พอดาว


ถ้าทำร้านคาราโอเกะกันจริงๆ เจ๊ก็คงไม่อยากให้ดาวไปทำแบบนั้น ใจดาวก็ไม่อยากทำหรอกนะ แต่ถ้าเจ๊ลำบาก ดาวก็ต้องช่วยเท่าที่ทำได้ แล้วโปรเจคการรีโนเวทร้านก็เริ่มขึ้น แต่ว่ามันก็กินเวลาไปเกือบครึ่งปี เพราะต้องเตรียมเรื่อง นู่นนี่นั่นบลาๆหลายเรื่อง สิ่งที่ตอกย้ำว่า การคิดจะทำร้านคาราโอเกะ เป็นเรื่องที่สมควร เพราะจำนวนลูกค้าที่น้อยลง


รวมถึงพ่อครัวอีสานที่เป็นเบอร์1 ของร้านก็ลาออกไปต่างจังหวัด ตอนนี้เบอร์2 ก็ต้องทำแทน แต่ทั้งรสมือ น้ำหนักมือในการใส่เครื่องปรุง ก็ยังไม่ดีเท่า ลูกค้าก็หายไปบ้าง ส่วนดาวเองก็มีงานเต้นเข้ามานะ เจ๊เขาเหมือนกรองงานให้ ดาวยังรักการเต้นอยู่นั่นแหละ มีงานมาดาวก็ไป เงินได้มาดาวก็แบ่งให้เจ๊ และเก็บไว้ส่วนนึง


สำหรับดาว งานเต้นเหมือนรายได้เสริมนะเงินที่ส่งให้พ่อกับแม่ ส่วนใหญ่ก็มีเงินจากงานเต้นผสมอยู่ เรียกว่า 7 ใน10 ส่วนเลยก็ว่าได้แหละ จนกระทั่งต้องปิดปรับปรุงร้าน ทุบนั้นเสริมนี่ ซื้อนั่น เพิ่มนี่ ระหว่างนั้นก็ประกาศรับเด็กเสิร์ฟสวยๆ คือน้องๆเขาก็รู้มาแหละ เพราะเจ๊ก็เรียกรวมประกาศว่าร้านเราจะเปลี่ยนทำทำแบบนี้ ๆ ๆ นะ


ซึ่งหลายคนก็ลาออกไปนะ ซึ่งดาวเข้าใจ มีพบก็มีจากทแต่มันก็เศร้าๆนิดนึงแหละ เพราะว่าอยู่ด้วยกันมาตั้งเกือบปี บางคนก็อยู่ด้วยกันตั้งแต่เปิดสวนอาหารวันแรก บางคนก็ยังอยู่ทำต่อ ส่วนเด็กเสิร์ฟผู้ชาย กับงานในครัวก็ยังเป็นชุดเดิม เพราะก็รู้ๆมือรู้ๆงานกัน แล้วก็รับสมัครพ่อครัวอีกคน ถ้าเป็นคนอีสานแท้ๆ  จะพิจารณาเป็นพิเศษ และที่สำคัญต้องอร่อย


ก็ระหว่างปิดร้าน ก็นั่งๆนอนๆแหละ ไม่ได้ลงไปข้างล่างเลย เจ๊ก็ใจดีซื่อพวกเครื่องออกกำลังกายมาให้ ดาวชอบมากก  ส่วนพวกเด็กเสิร์ฟสาวๆ นอกจากที่มีประสบการณ์จากร้านอื่นๆแล้วเจ๊เขาก็มีคอนเนคชั่นต่างๆนั่นแหละ ... อย่างเช่นคนเหนืออย่างพวกดาว ถ้าใครอยากทำก็มาคุย แต่ต้องอยากทำจริงๆ และมีหนังสือสัญญาด้วย  เจ๊เขาระบุชัดเจนว่า ห้ามรับงานเด็ดขาด


เจ๊เขาไม่อยากรู้สึกแย่ถ้าเด็กที่เจ๊พามาทำงานไปทำอะไรแบบนั้น และโดนทำอะไรบ้าง และที่สำคัญมีที่พักให้ ก็ชั้นบนนั่นแหละ แรกๆดาวก็คิดมากแหละ ดาวชอบแบบสงบๆ การที่จะมีคนที่เราไม่รู้จักมาอาศัยด้วย ก็กลัวว่านิสัย หรือ รูปแบบการใช้ชีวิต หรือที่ปัจจุบันเรียกว่า ไลฟ์สไตล์ จะแตกต่างกันจนเขม่นกันน่ะสิ่


แต่มันทำไงได้ล่ะเจ๊เขาตัดสินใจแล้ว จนพอทุกอย่างเรียบร้อย ร้านคาราโอเกะก็เปิดอย่างเป็นทางการ แรกๆพวกรถหวอ รถมีตรา พวกใส่ชุดสีกากี ก็มาเพ่นพ่านนะ แต่ดาวก็รู้ว่าเจ๊คงจัดการได้ รวมถึงร้านดาวมีแขกกิติมศักดิ์ด้วย นั้นก็คือเสี่ย เพราะเสี่ยเขาก็มาก็บ่อยแหละ ใครที่ไปบริการเสี่ยก็ได้ทิปได้ติ๊ปมาเยอะเลย


ดาวตอนนี้ก็คอยดูแลน้องๆสาวๆนั่นแหละ จน... มีช่วงนึงที่เปิดร้านมาได้ราวๆ 3 เดือน ลูกค้าแน่นมากกกกกก เยอะจนน้องๆไม่พอบริการ ลูกค้าส่วนมากน่ะจะเป็นพนักงานประจำ พวกออฟฟิศ และคนระแวกนั้น วันนั้นคงจัดเลี้ยงกันล่ะน้องๆไม่พอทำงาน ดาวก็เลยต้องมาช่วย.. และนั่นแหละจุดเปลี่ยน


เอิ่ม.. พูดยังไงดี ให้นั่งคุยกับให้คนที่ไม่รู้จักมาโอบแบบนี้ ดาวก็ไม่สนิทใจหรอก เจ๊ก็พยายามบอกให้ออกมาๆ  แต่ชุลมุนอ่ะวันนั้น ทั้งชงเหล้า ทั้งชวนคุย มีแหละโดนแตะ โดนเฉียด แต่เจ๊ก็จะแก้ไขด้วยการ ยกอะไรบางอย่างมาเสิร์ฟ และก็บอกว่าน้องๆเป็นเพื่อนคุยได้ และอยากให้พี่ๆ เอ็นดูน้องอย่างมีลิมิต


คือเจ๊พูดไปตรงๆเลย แต่ถามว่ามีคนฟังมั้ย ก็ไม่100% คนที่เมาก็คงขาดสติ ไปโอบ ไปกอด แต่แค่โชคดีที่ไม่ได้เกิดกับดาว แต่เป็นน้องอีกคน เสี่ยก็เลยต้องแสดงอำนาจอะไรบางอย่าง โดยที่เรียกชุดกากีมานั่งกินข้างๆ พวกนั้นก็เลยสงบลงทันทีเลย

มันก็เป็นแบบนี้ตลอด คือดาวก็ไม่ได้อยากมาเอนเตอร์เทนนะ แต่ถ้าช่วยเจ๊ได้ก็อยากช่วย เพราะบุญคุณของเจ๊นั้น ท่วมหัวดาวจริงๆ กิจการก็ดำเนินต่อไปแบบนั้น สิ่งต่างๆก็เริ่ม้ปลี่ยนแปลงไปรวมถึงความคิดของดาว ดาวยังคงยึดมั่นเหมือนเดิมเรื่องไม่ชอบนั่งกับคนแปลกหน้า แต่ว่ามันเป็นงานดาวก็ต้องทำ


โชคดีที่น้องๆในร้านมีอยู่ 3-4 คนที่เป็นสายบู๊สายลุย แต่ขอบอกก่อนว่าบู๊ในที่นี้ไม่ใช่ว่า กระโดดตบหน้าลูกค้านะ แต่เป็นพวกที่แบบไม่คิดมาก เรื่องโดนโอบ โดนกอด หรือ ถึงขั้นหอมแก้ม พวกน้องคือสายลุยเลย แต่น้องก็บอกไปตรงๆว่า ถ้าหอมหนูครั้งละเท่านี้บาทน๊าาา บางคนก็ไม่กล้าเลย ก็ได้แค่โอบเอว กอดไหล่



แล้วกิจการคือมาทรงดีเลยนะ ลูกค้า ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ คือเต็มแทบทุกวัน คงเพราะบริการดี มีสาวๆให้กอด รวมถึงอาหารรสชาติดีมาก จากมือ2 ในตอนนั้นตอนนี้พี่เขาเป็นพ่อครัวที่เก่งเลยล่ะ พอเวลาผ่านไปๆ ก็มีเด็กใหม่ๆมาสมัครงาน มีคนใหม่มา คนเก่าก็ต้องมีแยกย้าย เหตุผลหลักๆเลยก็คือ พบรักกับลูกค้านั่นแหละ บางคนก็ย้ายไปอยู่กับว่าที่สามีเลย


มันก็คงเป็นแบบนั้นแหละ.. จะมีใครชอบที่เห็นแฟนตัวเองทำงานนั่งกับผู้ชายคนอื่นล่ะว่ามั้บ ดาวเองก็เหมือนกัน ถ้าวันนึงดาวมีแฟน แฟนดาวเองก็คงจะรับไม่ได้ แต่ถ้าจะให้ดาวย้ายออก ดาวก็เป็นห่วงเจ๊ เจ๊ทำงานหนัก เพราะเจ๊ไม่ได้มีแค่กิจการเดียว ดาวไม่อยากไปไหน ดาวอยากช่วยเจ๊ทำงาน ทำงาน และทำงาน เรื่องของอนาคตก็ค่อยว่ากันเถอะ


เฮ้ออออ 1 ปีทำงานสวนอาหาร 2 ปีทำร้านคาราโอเกะ ดาวก็ไม่คิดว่าดาวจะมาทางนี่ได้... แต่ก็เพราะงานนี้แกละที่ทำให้ดาวมีเงินใช้ มีเงินที่จะกลับไปหาพ่อแม่ เงินส่งให้พ่อแม่

•• ปัจจุบัน ••

เฮ้ออออ ดาวนั่งคิด ๆ ๆ นี่ออกจากบ้านมา 3 ปีแล้วเหรอเนี่ย  ถึงยังมองไม่ออกว่าอนาคตตจะเป็นยังไง แต่มันก็ไม่ได้แย่เหมือนตอนมากกรุงเทพฯใหม่ๆเลย ดาวเริ่มชินกับการทำงานแล้วล่ะ ดาวมีลิมิตและเทคนิคคอยหลบคอยเลี่ยงนั่นแหละรวมถึงพยายามไม่ดื่มมากด้วยมจะเน้นเชียร์ให้ลูกค้าดื่ม


จนแปปนึงน้องมาเรียกพี่ดาว ๆ ๆ ไม่มีคนไหนว่างเลยพี่ดาวดูแลเสี่ยหน่อย อ้อได้ๆดาวตอบไปแบบนั้น สำหรับร้านนี้เสี่ยก็เหมือนผู้อุปการะเลยนะ ทั้งชี้ทาง แนะแนวทาง และแนะเรื่องเส้นสายให้อีก ดาวก็ไปไหว้สวัสดีค่ะป๋า คนที่ป๋าแกสนิทๆด้วยจะเรียกว่าป๋านะ เอาล่ะทำความเข้าใจกันก่อนนะ


จากนี้การเล่าเรื่อง ถ้าเป็นการพูดด้วยกันโดยตรงดาวจะใช้คำว่าป๋า แต่ถ้าเป็นการเอ่ยถึงกล่าวถึง ดาวจะใช้คำว่าเสี่ย ดาวไปไหว้เสี่ย และเชิญไปที่มุมประจำ และ ตกแต่งให้เป็นพิเศษ เสี่ยเขาไมาพูดพร่ำทำเพลง เขาสั่ง  ๆ ๆ แล้วก็พูดกับคนที่ติดตามมาด้วย คนๆนั้นเดินๆ เดินไปที่โต๊ะที่กำลังร้องเพลง และพูดอะไรบางอย่าง แปปเดียวแหละ หยุดร้องเพลงเลย และเจ้าหน้าที่คุมห้องคาราโอเกะก็ปิดเพลง




แล้วเสี่ยก็ตะโกนเสียงดังว่า เฮ้ย วันนี้ใครอยู่ในร้านอั๊วะเลี้ยงเรดขวดนึง แล้วคือทุกคนเฮ เหมือนกำลังดูมวยอ่ะ ดาวก็ตกใจ อะไรของเสี่ยน่ะ แต่เสี่ยก็บอกแต่ช่วยร้องเพลงกันเบาๆหน่แยวันนี้อั๊วะอารมณ์ดี ทุกคนก็เฮ เฮ เฮ  คือยังไงตัวเลือกก็มีตัวเดียวแหละคือ รับเรดเรเบิ้ล ไปแล้วงดร้องเพลง


แล้วพวกดาวก็ไปนับโต๊ะลูกค้า และ หยิบเรดมานั่นแหละ โต๊ะไหน คนไหนที่ได้เรดไป เขาก็จะเดินมาไหว้เสี่ย เสี่ยขอบคุณนะครับ เสี่ยขอบคุณนะครับ ประมาณนี้ ซึ่งเสี่ยเก็ตบไหล่แล้วบอกไม่เป็นไรๆ งดร้องเพลงวันนึงนะ งดร้องวันนึงนะ ดาวก็ถามอารมณ์ดีอะไรมาคะป๋า เสี่ยบอกนิดหน่อยๆ

แล้วเสี่ยไม่เคยลงบิลล์เลยนะ จ่ายสดตลอด ของซื้อของขายจะมาเชื่อจะมาเซ็นได้ยังไงล่ะ กินแล้วก็ต้องจ่ายเสี่ยเคยบอกแบบนั้น คราวนี้ก็เหมือนกันดาวจำไม่ได้นะว่า เสี่ยแจกเรดเลเบิ้ลไปกี่ขวด แล้วเพราะดาวอยู่ตรงนั้นนานกว่าคนอื่นไง ก็เลยต้องนั่งคุยกับเสี่ย เสี่ยน่ะมาอุดหนุนที่ร้านประจำเลยนะ


จะมากจะน้อยเสี่ยก็มา ตั้งแต่เปิดร้านมาแล้วลูกค้าเยอะ ส่วนหนึ่งก็เพราะเสี่ยไปพูดนั่นแหละ แล้วพวกลูกค้าก็พูดกันปากต่อปาก แทบไม่ต้องโฆษณาอะไรเลย และที่สำคัญร้านแนวๆนี้มันโปรโมตได้ที่ไหนล่ะ ไม่ใช่ปัจจุบัน 2567 ตอนนี้นี่นา แต่ที่พูดได้อย่างนึงเลยนะคือ ยอดขายจันทร์ - ศุกร์น่ะ มากกว่า ยอดขายของ เสาร์ - อาทิตย์ ของร้านเก่าเลยนะ


พอหันมาอีกทีเสี่ยก็ยกแก้วเหล้ากระดกแล้ว แต่เสี่ยเขาจะทานบลูนะ จริงๆแล้วร้านดาวก็ขายเหล้าไม่กี่ตัวหรอก ยุคๆนั้นก็ 285 ฮันเดรต แล้วก็เรดนั่นแหละ บลูน่ะเสี่ยเขารีเควสมาเจ๊เลยจัดให้เลย ป๋าก็กระดกๆ ดาวก็ชง ๆ ๆ ป๋ากระดกต่ออีกแก้ว แล้วเหมือนพักเบรก หายใจฮู่ววววววว ชงเหล้าถูกใจจริงหนูดาว ดาวก็ยิ้มแหละ ดาวก็ถามว่าวันนี้มีเรื่องอะไรดีๆคะป๋า


ป๋าตบเข่าฉาด ๆ ๆ แล้วบอกว่าหลานอั๊วะชักจะเริ่มเหมือนเฮียเข้าไปทุกวัน ๆ  เดี๋ยวนะ คือดาวงง อะไรคือ ดาวก็บอกดาวไม่ค่อยเข้าใจเลยค่ะป๋า แล้วป๋าคงคึกมั้ง อยู่ดีๆมาจับมือดาวแล้วบอกมาๆๆ อั๊วะจะเล่าให้ฟัง ตอนแรกป๋าเขาก็จับมือดาวนะ.เอาตรงถึงจะนับถือยังไง แต่มาจับมือลูบแบบนี้ มันแปลกๆอ่ะ แต่ว่าป๋าจับและลูบอีกสองสามครั้ง เขาก็ชะงักเลย.. ดาวก็ตกใจ.. ดาวทำอะไรให้ป๋าไม่พอใจเปล่าเนี่ย


ป๋ากุมมือดาวคือความรู้สึกต่างออกไปเลย ป๋ากุมแล้วใช้มือประกบไว้แล้วพูดว่า ลื้อทำงานมาหนักเลยนะดาว ป๋าเขาพูดแล้วก็ปล่อยมือดาวอย่างนุ่มนวลมากๆ ดาวก็ถามป๋ารู้ได้ไงคะเนี่ย ดาวไม่เคยบอกเลยน๊าาา ป๋าเขาพูดว่า อีต้องช่วยพ่อแม่ทำงานมาตั้งแต่เล็กๆ ตอนนี้ก็ต้องทำงานหาเงินใช้เอง มือหลานชายอั๊วะก็คงจะเป็นแบบนี้แหละ ดาวก็หือ.. อะไรหรอ แต่ก็ต้องนั่งฟังแหละ ติดนิสัยนั่งฟังไปแล้วตอนนี้ ดาวก็ถามหลานเหรอคะ


ดาวก็สงสัยว่าหลานของป๋าจะมามือด้านแบบดาวได้ไง ฐานะร่ำรวยขนาดนั้น แต่ป๋าก็คงไม่ใช่พวกชอบหลอกจับมือ เพราะดาวรู้สึกได้ว่า พอป๋าจับมือดาว ท่าทางของป๋าก็เปลี่ยนไปเลย ป๋าตอบว่าใช่ หลานชายลูกของพี่ชายอั๊วะ แล้วคนของป๋าขยับมาแตะที่ไหล่เบาๆ แล้วบอกเสี่ยครับ ป๋าบอกไม่เป็นไรอั๊วะอยากเล่า ดาวจำได้เลยว่า


คนของเสี่ยพูดว่าเสี่ยอย่าเผลอเอ่ยชื่อนะครับ ถ้าแม่ย่ารู้เขา เสี่ยกับผมนี่คอขาดเลยนะครับ ป๋าเขาก็บอกเออน่าอั๊วะรู้น่า อั๊วะก็ไม่อยากโดนม๊าเชือดหรอก ก็นะป๋าเขาก็กึ่มๆ แล้วล่ะเพราะเมื่อกี้ยกหมดแก้ว ชงใหม่ ยกหมดแก้ว ชงใหม่ อยู่ 4 รอบมั้ง ดาวก็จ้องงงงงง เสี่ยเขาก็ถามอยากฟังคนแก่เล่าเรื่องอดีตมั้ยดาว ดาวบอกอยากฟังค่ะป๋า เสี่ยบอกได้วันนี้วันดี อั๊วะจะเล่าให้ฟังเรื่องของเฮีย

 

โห ลึกลับเลยมีการจองตัวด้วย

ทำละครได้เลยครับ หรือทำไปแล้ว555 ขอบคุณครับ

นายโทนเริ่มถูกเปิดตัวล่ะ

พอได้รับรู้อดีตของดาว ความเข้าใจต่างๆก็เป็นภาพชัดเจนขึ้น

ยังไงต่อ

ในที่สุดก็เปิดตัวอาอีกคนของนายโทน

สู้ๆชีวิต นะน้องดาว

ลุ้นดาวจะเสียตัวอีกไหม ชอบบทบรรยายของพี่มากทำเอาเสียวกับดาวไปหลายรอบ

 เสี่ยนี่คือ เสี่ยจีน แน่ๆ     ดาว ผู้ อยุ่ใน วงโคจร เทพเโทน มานาน   มิแปลก ที่ ดาวจะชอบและ เข้าใจเทพโทน  แต่ งง ต้อยเทพบอกคบ ที่ช่องนนทรี ทำไม ดาวถึงปฎิเสธ  และ ยัง เป็น ปริศนา ทำไม  มินต์ กับ แก่้้ม ถึง ชอลโทนเหมือน กีีน   แต่ ต้อนนี้ ทั้ง2 คงยังไม่มา  คงต่อง ให้ดาว เล่าส่วย มินต์ แก้ม ด้วย  อ่อ e -​bookด้วยก็ดี 

ดาวสู้ชีวิตมาก

ได้เหนมุมมองดาวไม่พอ ได้รู้จักเจ๊และพี่จิวมากขึ้นด้วย

แบบนี้เสี่ยก็ต้องรู้จักโทนมาก่อนอยู่แล้ว ถึงได้มาช่วยโทนตอนมีเรื่องได้ ลองนึกย้อนกลับไปตอนแรกๆ 

จักรวาลนี้ โคตรซับซ้อนเลยแหะ .

ขอบคุณน้องดาวที่เปิดโลกอีกด้าน
ให้เห็นชีวิตท่านโทนและคนรอบข้าง

แบบนี้ดาวก็รู้จักโทนจากการเล่าของเสี่ยรึเนี่ย