🧡 XONLY 🧡

ผู้ชายขายน้ำ ภาค 4 ตอน 14 ปัญหาของดาราหนังโป๊


แวะไปอ่านเรื่องอื่น
ตามที่แอดมินทำลายแทงไว้   //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=173287.0
แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 1 THE ORIGINAL   //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=229016.0
แฟนกู ภาค 1  //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=240071.0

แวะไปอ่าน ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 1 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278193.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 2 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278283.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 3 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278658.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 4 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=278879.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 5 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279185.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 6 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279509.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 7 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279700.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 8 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=279913.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 9 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280092.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 10 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280327.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 11 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280503.0
ผู้ชายขายน้ำ ภาค 3 ตอน 12 //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=280625.0
------------------------------------------------------------------------------------

คืนนั้น ผมพาพี่คินกลับมาสู้รบกันในห้องอีกครั้ง  หนักหน่วงถึงขั้นที่พี่คินไม่น่าจะไป "ทำงาน" พรุ่งนี้ไหว

"เออ ม่อน คิดดีๆนะ เรื่องกลับเมืองไทยอ่ะ  เธอกลับไปก็ไม่มีอะไรดีไปกว่ายืนขายน้ำ  ถ้าจะขายน้ำอ่ะ  ไปถ่ายหนังโป๊กะพี่ยังดีกว่าเลย  เงินดีกว่าด้วย   แต่ถ้าแค่เรื่องเมมโมอ่ะ  ใจเย็นๆ ค่อยๆคุยกัน  หนุ่มสาวก็งอนกันโกรธกัน...ก็ทะเลาะกันแบบนี้แหละ   พี่ว่าลองไปคุยกะอาซามิก่อนมั๊ยว่าเรื่องมันเป็นไงกัน"

"อืมมม์ ก็ได้ครับ  ผมจะลองไปหาอาซามิก่อน  เอ่อ...พี่ครับ พี่ช่วยเขียนชื่ออาซามิเป็นภาษาญี่ปุ่นให้ผมหน่อย"
...

ผมตื่นเช้า  เอากระเป๋าของผมออกจากหอพักพี่คินและรีบนั่งรถไปหอของอาซามิ  พอถึงหน้าหอ  ผมเอาชื่อที่พี่คินเขียนให้มาเทียบตัวอักษร  ทีละตัวทีละห้อง   จนท้ายที่สุดผมก็เจอห้องของอาซามิ  ผมกดออดเรียกเธอ  แต่ไม่มีการตอบใดๆ  เธอคงไปเรียนแล้ว  ผมไม่รู้หรอกว่าเธอเรียนที่ไหน  และไม่รู้จะหาเธอเจอได้ไง  ทางเดียวคือ...รอเธอที่ทางเข้าหอนี่แหละ

ผมนั่งรออาซามิท่ามกลางความหนาวที่ปากทางเข้าหอพักตั้งแต่เช้าจนฟ้าเริ่มมืด  อาซามิกลับมาเกือบหกโมงพร้อมกับข้าวของพะรุงพะรัง 

"อาซามิ"
ผมทักทายเธอด้วยความดีใจ 
"ม่อนคุง  มาได้ยังไงเนี่ย  มารอนานหรือยัง"
ผมพยักหน้า และบอกว่ารอเธอตั้งแต่เช้า   อาซามิจูงมือผมเข้าหอพักอย่างรวดเร็วและพาไปนั่งโซฟาที่ชั้นล่าง  เธอถอดถุงมือแล้วเอามือจับที่หน้าผากผม  แต่ผมแสดงอาการก่อนที่เธอจะพูดอะไร  ผมจามสองสามครั้งติดๆกัน....
"ม่อนคุง  สงสัยจะป่วยแล้ว  ทำไมไม่โทรมาก่อนหละ แล้วอยากเจออาซามิทำไม"

ผมเล่าให้เธอฟังว่าเกิดอะไรขึ้น  ผมเล่าว่าผมโดนเมมโมไล่ออกจากบ้านเพราะอะไร  ผมคืนโทรศัพท์เมมโมแล้ว ผมจำเบอร์ของอาซามิไม่ได้  และตอนนี้ผมไม่มีที่ไปที่ไหนได้อีกแล้ว  ผมแค่จะมาลาอาซามิ  ผมจะกลับเมืองไทย

"ใช่  เมมโมมาถามอาซามิเรื่องนั้นจริงๆ  แต่เมมโมรู้เรื่องนี้จากทาเคชิ.. ทาเคชิมันโมโหมากที่อาซามิอยู่กะม่อนคุงในวันนั้น  และหลังจากนั้น..มันก็หาเรื่องและทำร้ายอาซามิหลายที  ตอนนี้อาซามิเลิกคบเป็นแฟนกะมันแล้ว  แต่...ม่อนคุง  ไอ้ทาเคชิมันสนใจและกำลังใกล้ชิดกะเมมโมมากๆด้วย  ม่อนคุงต้องระวัง"

ผมสะดุ้งนิดนึง  แต่จิตใจผมคงคุ้นเคยกะเรื่องแบบนี้แล้วมั้ง  และกิริยาที่เมมโมไล่ผมออกจากบ้านอย่างไม่ใยดี  ทำให้ผมไม่ได้ตื่นเต้นอะไรมาก  และผมเองก็เห็นด้วยตาตัวเองหลายครั้งว่าไอ้ทาเคชิมันเข้าใกล้เมมโมมากมายขนาดไหน   เชื่อมั๊ยครับ ผมยังเชื่อว่าคืนนั้นที่ผมอยู่กะอาซามิ   เมมโมคงไปนอนกะทาเคชิด้วย   อย่างว่าแหละครับ....ผมนอนกะผู้หญิงมาหลายคนตามอาชีพของผม  แล้วก็จบๆไปไม่ผูกพันตามที่พี่ชาติบอก  ไม่เคยสนใจว่าผู้หญิงที่ผมนอนด้วยจะมี "ที่มา" และ "ที่ไป" ยังไง   จะมีก็เมมโมคนเดียวเท่านั้นที่ผมแคร์มาก รักมาก  แต่ตอนนี้เมมโมก็เลิกยุ่งกะผมไปแล้ว  ผมไม่ได้เสียใจ แต่ผมเสียดายเมมโมมากกว่า  ซึ่งเธอเป็นคนดีคนน่ารักของผมเสมอมา  พอได้ยินว่าไอ้ทาเคชิเริ่มจีบเมมโม  ผมพอเข้าใจเชื่อมต่ออะไรได้แล้ว  ไอ้ทาเคชิต้องใส่ไฟให้ผมเลิกกะเมมโมก่อน  บางทีเมมโมอาจจะชอบไอ้ทาเคชินั่นด้วย

"เออ.. วันนี้ทาเคชิไม่อยู่   ม่อนคุงอยากไปดูห้องมันมั๊ย  เมมโมบอกว่าคืนวันนั้นมีปาร์ตี้ต่อที่ห้องทาเคชิ"
"ไม่รู้สิ มันจะดีเหรอ  อาซามิมีกุญแจห้องมันเหรอ"
"ทำไมล่ะ  ทาเคชิมันก็ใช้กุญแจห้องอาซามิไขเข้ามาในวันนั้นไง เลยมีเรื่องราววุ่นวาย   เราก็ทำมั่ง..."

เธอพยักหน้า และบอกว่าตอนเป็นแฟนกันเธอแลกกุญแจห้องกะไอ้ทาเคชิมัน  แล้วเธอก็พยักหน้าจูงมือผมไปที่บันได  ผมยังไม่รู้เลยว่าเธอจะพาผมไปห้องไอ้ทาเคชิมันทำไม   ไอ้ทาเคชิอยู่เหนือห้องของอาซามิไปชั้นเดียว  อาซามิไขกุญแจเข้าไปอย่างง่ายดาย  ห้องไอ้ทาเคชิจะใหญ่กว่าห้องอาซามิประมาณเท่านึง  อาซามิบอกว่าบ้านทาเคชิมันรวย  ผมเดินดูแล้วในห้องก็เหมือนห้องผู้ชายทั่วไป รกๆ หน่อย  เสื้อผ้ากระจุยกระจาย  กางเกงใน ถุงเท้า รองเท้าเกลื่อนห้อง  ผมเดินไปจนถึงห้องน้ำ  และสิ่งที่ผมไม่ควรเห็น...อยู่ที่อ่างล้างหน้า

มันคือเสื้อชั้นในของเมมโมที่เป็นรูปสตรอเบอรี่เล็กๆ  ผมถึงกะตัวเย็น   แต่ผมไม่รู้ว่าเป็นของใครกันแน่  ผมจำได้ว่าอาซามิเองก็มีแบบนี้ตัวนึงและเมมโมก็มีตัวนึง  ผมก็จับมันขึ้นดม  ใช่แล้ว...ใช่ที่สุด  มันเป็นของเมมโม   ผมนึกออกแล้ว วันที่ผมกลับไปบ้านและกอดเมมโม  เธอไม่ใส่เสื้อใน  และวันนั้นเธอบ่ายเบี่ยงที่จะให้ผมมีอะไรกับเธอ  ผมพอจะเดาเรื่องได้แล้วว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้น  เมมโมน่าจะมาปาร์ตี้และคงมีเซ็กซ์กะไอ้ทาเคชิในคืนนั้นจริงๆ 

แต่เอาเหอะ  พี่ชาติสอนผมเสมอว่าอย่าไปสนใจชีวิตของลูกค้า  เค้าจะเป็นยังไง มายังไง ไปยังไง อย่าไปสน  แต่ผมทำใจไม่ได้...ผมรักเมมโม  ผมได้แต่เสียใจ

"อาซามิ  เรากลับกันดีกว่า"
เธอพยักหน้าและพาผมเดินออกมา  ขณะที่จะลงบันได
"อาซามิ  ม่อนคุงจะกลับเมืองไทยแล้วนะ  และจะจากไปตลอดกาล  เราคงจะไม่ได้เจอกันอีก  อาซามิไม่ต้องไปส่งหรอก  เราจะลงลิฟท์ไปเอง  ขอบคุณมากๆนะสำหรับที่พักคืนนั้นและขอโทษด้วยที่ทำให้ต้องเลิกรากับทาเคชิ"

เธอโบกมือวุ่นวาย ทำนองว่าอย่าไปใส่ใจอะไรมากมาย...
"แล้ววันนี้  คืนนี้หละม่อนคุงจะไปที่ไหน?  ม่อนคุงจะนอนที่ไหน?  มีที่นอนแล้วยัง?"
ผมยังไม่ทันตอบ  แต่ผมจามออกมาอีกสองครั้งติดกัน  น้ำมูกเริ่มไหลออกมา
"ไม่ต้องห่วงนะ ม่อนคุง  ไอ้ทาเคชิจะไม่มาที่ห้องอาซามิอีกแล้ว"
แล้วเธอก็ดึงมือผมลงบันไดไปที่ห้องของเธอ  ขณะที่เธอไขกุญแจเข้าห้อง   ผมก็หน้ามืดและเป็นลมล้มกองลงหมดสติที่หน้าห้องของเธอ  ผมได้ยินแค่เสียงอาซามิร้องอะไรสักอย่างแล้วทุกอย่างก็มืดลง......
.............................................................

นานแค่ไหนไม่รู้  ผมลืมตาขึ้นมาเห็นอาซามินั่งที่พื้น พยายามเอาผ้าชุบน้ำร้อนมาเช็ดหน้าให้ผม  ผมจับมือเธอไว้
"อาซามิ   ม่อนคุง เอ่อ..."
"เป็นลม...  ตื่นมาก็ดีแล้ว กินยานี่ก่อน  เธอตัวร้อนมากๆ"
อาซามิเอายาให้ผมกิน  และเอาน้ำอัดลมให้ผมกินต่อ 
"โชคดีนะที่เพื่อนตรงข้ามห้องเราเค้าเรียนแพทย์  เลยออกมาดูให้  เค้าบอกว่าม่อนคุงน่าจะไม่ได้กินข้าวเลยเป็นลมไป  และม่อนคุงน่าจะอยู่ในความหนาวนานเกินไปด้วย...เลยไม่สบาย"

พอผมได้ยาได้น้ำอัดลมลงไป ทุกอย่างก็ฟื้นกลับมา  ใช่แล้ว..ผมหิวจริงๆ  เพราะผมไม่ได้กินข้าวทั้งเช้า เที่ยง และเย็น  ตอนนี้ก็สามทุ่มกว่าแล้ว
"อาซามิจะเอาราเมงมาให้นะ"
ผมนั่งลงข้างเตียง เธอจัดการเทราเมงสำเร็จรูปและเตรียมให้ผม  สักครู่ผมก็ได้กินราเมง  ได้กินโยเกิร์ตและผลไม้อะไรอีกสองสามอย่าง  จนสภาพของผมฟื้นดีกลับขึ้นมา  แต่ที่เพิ่มเติมคือน้ำมูกใสๆของผมเริ่มไหลออกมามากขึ้น
"ม่อนคุง...อยู่เป็นเพื่อนอาซามิสักสองสามวันนะ... แล้วค่อยคิดอ่านกัน  ขอร้องนะม่อนคุง"
ผมพยักหน้า  เธอเข้ามากอดผม  ตอนนี้เมมโมคงไม่มากอดผมอีกแล้ว  นอกจากพี่คินแล้วก็คงมีอาซามิที่กอดผม...
...

คืนนั้น ผมหลับไปด้วยยาแก้หวัดที่ผมกินเข้าไปโดยที่ไม่ได้ยุ่งกับอาซามิ  ผมรู้ตัวแค่ว่าอาซามินอนเบียดผมและกอดผมตลอดคืน  เธอไม่กลัวที่จะติดหวัดจากผม 

   ผมตื่นเช้าก่อนเธอ หลังจากอาบน้ำอาซามิยังนอนหลับอยู่  ผมเดินเข้าไปที่เตียงและมองเธอ   ชีวิตเราสองคนไม่น่าเจอกันเลย  แต่อะไรก็ไม่รู้ทำให้เรามาเจอกัน  ที่แย่กว่าคือ ต่างฝ่ายต่างทำให้คู่ของอีกคนพังไป   ผมไม่โทษเธอหรอก  ไม่โทษเมมโมด้วย  มันคงเป็นดวงของผมที่อยู่กะผู้หญิงที่ผมผูกพันได้ไม่นาน  แม้กระทั่งแม่ผม...ยังตายไปตั้งแต่ผมอายุไม่กี่ขวบ   

   ผมก้มลงหอมแก้มอาซามิ   เธอน่ารัก นิสัยดี ที่สำคัญดีต่อผมด้วย
   "อ้าว...ตื่นแล้วเหรอ  ขอโทษนะ  ไม่ได้ตั้งใจปลุก  นอนต่อก็ได้นะ"
   "ม่อนคุงควรนอนพักผ่อนมากๆ เดี๋ยวอาซามิจะดูแลเอง วันนี้อาซามิไม่มีเรียนน่ะ"
   "เราหายดีแล้วหละ  เมื่อวานคงอ่อนเพลียเพราะไม่ได้กินอะไรทั้งวัน"

   เธอชวนผมเดินไปหาอาหารเช้ากิน วันนี้ผมจ่ายเงินให้  แต่เธอบอกว่าผมไม่มีเงินมากไม่ต้องจ่ายให้เธอหรอก  เธอยังเป็นห่วงว่าผมมีเงินซื้อตั๋วเครื่องบินกลับเมืองไทยหรือเปล่า  เธอบอกผมว่าเธอก็เงินไม่พอที่จะช่วยผมซื้อตั๋วเครื่องบิน 

"เอ่ออออ...อาซามิ  เคยคิดอยากไปถ่ายหนังโป๊อีกมั๊ย..."
เธอหยุดไปนิดนึง  และมองหน้าผม
   "อาซามิกลัวแล้วหละ  วันนั้นนับว่าโชคดีมากที่เจอม่อนคุง  ถ้าเจอคนอื่น อาซามิไม่รู้จะทำตัวยังไง"
   "เราไปถ่ายหนังโป๊กันอีกมั๊ยล่ะ  จะได้มีเงิน  ม่อนคุงจะเป็นคู่ให้อาซามิเอง"

   ผมเสนออะไรให้เธอเนี่ย  มันโง่และบ้ามากๆ  แต่ผมคิดว่าหากผมจะมีอะไรกะเธอแล้ว  ผมทำให้มันกลายเป็นเงินขึ้นมาให้อาซามิดีกว่า  เธอเองก็ไม่ใช่รวยมากมาย
   "ถ้าตกลง  งั้น.. ม่อนคุงจะโทรไปหาพี่คินก่อนนะ เราขอยืมโทรศัพท์หน่อย"
   ...............................................................................................

   "พี่คิน  ตื่นหรือยังพี่..."
   "โหยยยย  ยัง  เธอทำพี่อ่ะ  เจ็บมากเลยอ่ะ  เนี่ยวันนี้ยัง "ออกงาน" ไม่ไหวว่ะ"
   "พี่คิน  ผมอยากไปถ่ายหนัง....  ไปวันนี้เลย"
   "เฮ้ย  บ้าอะไรเนี่ย... มีคิวหรือเปล่า  จู่ๆไปนี่เค้าไม่รับนะ  เดี๋ยวพี่โทรไปเช็คบอสก่อนแล้วเดี๋ยวโทรไป  อ้าว...แล้วนี่เอาโทรศัพท์ใครมาอ่ะ"
   "อาซามิครับ"
   ...............................................................................................

   ไม่นานนักพี่คินโทรมาคอนเฟิร์มเวลา  ผมบอกพี่คินไปว่าผมกะอาซามิจะแสดงด้วยกัน  พี่คินเลยตามมาด้วยเพื่อกำกับผมโดยเฉพาะ
   "อย่าพูดนะ   เลิกกะยัยเมมโมแล้ว...จะมาเอาอาซามิเป็นแฟน... เธอนี่ ไวไฟจริงๆ"
   "ไม่ใช่พี่  เดี๋ยวผมเล่าให้ฟัง  ที่มากะอาซามิเนี่ย  สองเรื่องคืออาซามิไม่ค่อยมีเงินและอาซามิจะแสดงกะผมเท่านั้น  พี่ช่วยเจรจากะบอสให้ผมหน่อยนะ..."
   
   ด้วยฝีมือระดับพี่คินแล้ว  ไม่ใช่ปัญหาเลย  แต่ปัญหาคือหนังโป๊ที่ผมจะแสดงวันนี้ต่างหาก
 

ร้อนเหลือเกิน  ที่ 40+ จะแห้งตาย

ตอนนี้ส่งมาให้อ่านกันก่อน
แล้วไรท์ขอลาไปพักร้อนในเมืองหนาวสักแป๊บครับ 
กลับมา วันที่ 15 โน่น 

มิตรรักแฟนเพลงรอหน่อยนะครับ
หลายคนอยากรู้ว่า เมมโมไปทำอะไรมาวันปาร์ตี้
ก็คงจะมีคำตอบครับ
เรื่องใกล้จบหละ 

โอ้ยยยยย อิจคนได้ไปเมืองหนาว ทางนี้จะเกรียมหมดแล้ววววว   

อยู่ขายน้ำที่ญี่ปุ่นเลยม่อน เงินดี

เอาแล้ว มีสวิงกับคู่เก่าที่เคยบ่ายเบียงไหมนะ

อาซามิ น่ารัก จัดให้หนัก

ดังข้ามประเทศแน่ม่อนคุง

เดาไท่ผิดเลยว่าเมมโมโดนคืนนั้นแน่ๆ

ดาราคู่ใหม่

ไอ้ทาเคชิมันเล็กเดี๋ยวก็กลับมา

อาซามิดูแปลกๆอยู่นะเหมือนจะอยากแย่งม่อนคุงมาเลย

เมมโมไม่น่าจะรอดจากทาเคชิ ถึงได้โมโหกลบเกลื่อนความผิดของตัวเอง

หนังแนวไหนกันเนี่ย

ม่อนคงไม่ได้กลับไปอยู่กับเมมโมแล้ว