โอ้ยยตายยย เปนผมเจอแบบนี้ ขนคิงลุกแน่นอนนน

อยากรู้จังเลยว่าเจออะไรกันเนี่ย

มาแนวใหม่แล้ว. ตามไป

เจอแบบนี้ก็อึ้งไปสิคร้าบ

น่ากลัวเกินน จะถึงบ้านมั้ยอ่ะแบบนั้น

  เจ้ของลิงกลัวไหมเน้อ

เทพโทนถอดกายทิพย์ได้

ต่อจากตอนที่แล้ว พ่อทศกับแม่ทิพย์มาบ้าน เพราะจะมาคุยกับพี่แมนเรื่องไปส่งไอ้ลิงบ้า จังหวะนั้นพอถามจบ พ่อแม่เราก็จะคุยธุระกับพ่อทศแม่ทิพย์ ก็เลยแยกไปอีกฝั่ง จนเหลือพวกเรากับพี่แมน เราก็ถามด้วยความเป็นห่วงเป็นไรอ่ะพี่แมนดูเพลียๆ พี่แมนบอกโดนผีหลอกดิ๊ ถามได้ ไรนะโดนผีหลอก... เราก็มองพี่แมนเลย พี่แมนถามมองไรไอ้หมิว... ไม่ต้องเลย ไม่ต้องทำหน้าเหมือนอยากจะให้เล่าเลย เราก็เอ๊าาาาา ทำไมอ้ะพี่แมน อีเจมส์ก็สะกิด ๆ ๆ แล้วพูดว่า เดี๋ยวจะนอนไม่หลับดิ่ เราก็ตกใจหันไปมองอีเจมส์เลยนะ จ๋าเลยตัดบทว่าไหนๆก็มารวมกันแล้วไปนั่งเล่นห้องหมิวกัน . . . . .


ง้ะ !!!!!! เง้อออออ ไรอ่ะ จะฟังนี่นาาาา  แล้วพี่แมนก็เดินไปทางที่พ่อแม่เรา กับพ่อทศแม่ทิพย์เดินไป เตยบอกจ๋าาาา สบายดีป่ะแก จ๋าบ ถ้าไม่รวมเรื่องโปรเจคจบก็สบายดีย่ะ เตยบอกโห่ยย แย่เลย จ๋าบอกก็ปกติแหละแก เตยกอดแขนเราแล้วบอก แต่เค้าสบายมากมายอ่ะ จ๋าบอกย่ะ เพื่อนชั้นเก่งที่สุดแหละ


อีเจมส์ก็ถามตัวๆ งานเค้าเยอะมะ จ๋าบอกก็มีนะเค้ารวมไว้ให้แล้ว เจมส์บอกน่าร๊ากกก เราบอกแหม อีเจมส์น้อยๆหน่อย วฝทำเป็นดี๊ด๊า เมื่อวานเดินเข้าบ้านยังกะซอมบี้ ฟื้นตัวเร็วจังนะแก อีเจมส์บอกได้นอนเต็มตา มันก็ดีขึ้นแหละ ก็ไม่ได้ไปไรไม่ดีจนถึงขนาดโดนหลอก โดนหลอนนี่


เตยบอกเง้อออ นี่โดนผีหลอกจริงๆเหรอ อีเจมส์มองหน้าแล้วลูบคาง แหงนหน้ามองเพดานบ้านเรา ทำม่าคิดครู่นึง แล้วพูดว่า ไม่เชิงหลอกนะ เจมส์กับพี่แมน ดันไปอยู่ในสถานที่ ที่พวกเขาวนเวียนอยู่แค่นั้นเอง มีเสียง มีผ่านตา แต่ไม่ถึงขั้นตุ้งแช่ออกมา เราก็ถามแล้วไอ้ลิงบ้าล่ะ


เตยบอกง่ะ .. ลิงอีกแล้วง้ะ เราบอกพญาลิงเลยด้วยซ้ำเตย เตยก็หัวเราะแล้วบอกอื้อๆ แล้วถามว่าน้องโทนเป็นไงบ้างง่ะอีเจมส์ อีเจมส์บอกก็เหนื่อยนิดหน่อยแหละ.... เพราะพี่แมนหวังดีจะนอนเป็นเพื่อน ก็เลยได้ออกแรงบ้าง อีเจมส์ถอนหายใจแล้วบอกเห้ออออ คิดว่าจะไม่ไปเป็นภาระแล้วน๊าาา เราก็ถามอะไรอีเจมส์ภาระอะไรว่าพี่ชายชั้นเหรอแก


อีเจมส์บอกว่า ก็ทั้งเจมส์ทั้งพี่แมนแหละ เป็นภาระให้ไอ้โทนมัน... เง้อออ ไรเนี่ย ยิ่งพูดยิ่งสงสัย แต่ก่อนอื่นเลย... พี่แจ๋วเดินมาหาแล้วบอกว่า เตรียมโต๊ะเรียบร้อยแล้วค่ะน้องหมิว แล้วอีเจมส์ก็สแล๋นมาเลยพี่แจ๋ว มีที่ของผมมั้ย ผมหิวข้าวววว พี่แจ๋วบอกเตรียมสำหรับทุกคนเลยค่ะ เราก็มองหน้ากันโอเค ๆ ๆ แล้วก็หัวเราะ


สรุปว่าพอเดินเข้ามา ทั้งพ่อแม่เรา พ่อทศแม่ทิพย์ก็เดินมาพอดี พ่อทศน่ะก็บอกว่าเดี๋ยวขอตัวกลับก่อนทแต่พ่อเราก็บอกว่าอยู่ทานมื้อเย็นด้วยกันก่อนทศ ก็ปกติแหละที่พ่อทศเขาจะปฏิเสธ แต่แม่เราก็ช่วยพูดด้วย พี่แมนก็อีกคน จนสุดท้ายพ่อทศกับแม่ทิพย์ท่านถึงยอมอยู่ทานมื้อเย็นด้วย


ปกติพี่จวบจะมาช่วยนะ ถ้าคนเยอะๆ แต่ตอนนี้พี่จวบได้แต่ยืนอยู่ข้างนอกไม่กล้าเข้ามา ปกติพ่อเรานั่งหัวโต๊ะกลางใช่มะ แต่วันนี้พ่อขยับมานั่งหัวโต๊ะด้านข้าง แม่เราก็ขยับลงมา ต่อด้วยพี่แมน เรา และเตย อีกฝั่งก็เป็นพ่อทศแม่ทิพย์ เจมส์ และจ๋า.. ฮี่ ๆ ๆ  คนเยอะจังวันนี้ และกับข้าวก็เยอะเหมือนกัน


ว่าแต่พ่อทศกับแม่ทิพย์จะถนัดไหมง่ะ ปกติเห็นแต่ใช้ช้อนกลางกัน แต่ปรากฎว่า .... เนียนตาเฉยเลย พ่อทศกับแม่ทิพย์ดูไม่ประหม่า แล้วทุกคนอ่านให้ชัดๆนะ ทุกๆครั้งที่ใช้ช้อนกลาง

' จะไม่มีเสียงช้อนกระทบกับจานเลย '

อันนี้พูดจริงๆ คือถ้าเสียงกระทบนิดๆหน่อยๆ มันก็เป็นเรื่องปกตินะ แต่ว่าพ่อทศกับแม่ทิพย์ท่านใช้กลางตัก ไม่มีเสียงกระทบเลย มีเทคนิคยังไงกันเนี่ย พี่แมนยังต้องสะกิดให้เรามองอ่ะคิดดู แล้วพ่อเราก็เริ่มพูดคุยเบาๅ ก็ถามไปประมาณว่าพวกผลไม้จะเก็บส่งได้อีกทีเมื่อไรน่ะทศ พ่อทศไม่ตอบทันทีนะ ท่านรอสักครู่ วางช้อนแนบจานแล้วตอบช่วงเวลานี้ ๆ ๆ ๆ


พ่อเราบอกงั้นเหรอ มีแบ่งขายสัก 30 50 โล ไหม พ่อทศก็ถามเอาไปทำไรเยอะแยะ แบ่งให้กินได้ไม่ต้องซื้อหรอก อีกอย่าง ถ้าหันมาซื้อของผมก็เท่ากับเจ้าที่ส่งประจำก็จะขาดรายได้ตรงนี้ไปด้วย ผมดีใจนะที่จะไดัช่องทางขายเพิ่ม แต่ผมขอรับไว้แค่น้ำใจก็พอ แม่ทิพย์ก็พูดเสริมขึ้นมาว่า ทางฝั่งฉันก็พอจะมีลูกค้าประจำอยู่บ้าง ขอรับไว้แค่น้ำใจนะคุณผู้ชาย


พ่อเราก็บอกไม่ๆ ๆ  แค่จะเพิ่มปริมาณน่ะ ชั้นมีโครงการบางอย่างเพิ่ม อยากจะจัดสวัสดิการพนักงานน่ะ จริงๆมันก็มีเจ้าที่ซื้ออยู่ แต่อยากได้เพิ่มขึ้นมาอีก โภชนาการของทีมการ์ดเองก็สำคัญๆ อยากให้มีอะไรรองท้องก่อนกลับถึงบ้านกันน่ะ  พ่อทศมองแล้วพูด งั้นเรอะ. . . งั้นค่อยคุยกันวันหลังเถอะ พ่อเราก็บอกได้ ตามนั้น


โห... คือ กดดันอ่ะ เหมือนนั่งอยู่ในห้องประชุมที่กำลังมี ผู้บริหารสองคนพูด ถก ปัญหากันอยู่เลย หยึ๋ยยย แม่เราก็ถามเจมส์ แล้วไปส่งเจ้าโทนเรียบร้อยดีมั้ยลูก วันนี้ว่าจะถามแต่เห็นเพลียๆกัน อีเจมส์บอกเรียบร้อยครับ.... เอ่อ.... อีเจมส์นิ่งไปแปปนึง แล้วก็พูดว่าก็ถือว่าเรียบร้อยครับ พี่แมนก็กินข้าวนิ่งเลยตอนนั้น จนเราต้องสะกิด ๆ ๆ ๆ


แล้วพูดว่าจ๋อยเลยอ่ะดี๊ พี่แมนถอนหายใจเห้ออออ ไม่น่าไปเป็นภาระเล๊ยยย อีเจมส์ก็บอกเอาน่าพี่แมน แม่ทิพย์ก็พูดนะว่า ไม่เป็นไรหรอกแมน ให้โทนได้ออกแรงบ้างก็ดี นั่งรถไปตั้งหลายชั่วโมงเส้นยึดหมด พี่แมนก็ตอบครับแม่ทิพย์ แม่เราก็ถามนะว่า แล้วการกลับหมู่บ้านน่ะ เจ้าโทนต้องทำอะไรบ้างทิพย์ แม่ทิพย์ก็พูดว่า แล้วแต่แม่ - ย่าหอม -  นั่นแหละ แต่อย่างน้อยๆ พ่อเขา - ปู่เทียน - คงให้แช่น้ำว่านน่ะ


เรามองหน้าเตยเลย คือคำว่า แล้วแต่ นี่คือกว้างมากกกกกก แต่ว่าแช่น้ำว่านคืออะไร ก็ได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ จนพอทานข้าวกันเสร็จ พวกแม่บ้านก็มาเก็บ ๆ ๆ ๆ  พ่อทศกับแม่ทิพย์ก็จะขอตัวกลับ จ๋าบอกจะไปส่ง แต่แม่ทิพย์ก็บอกจ๋าอยู่คุยเล่นกับเพื่อนเถอะลูกเดี๋ยวแม่กลับtaxi แต่พ่อเราก็เบรกทันที ไม่ได้ เดี๋ยวจะให้จวบไปส่ง


แม่เราก็บอกเอาน่าๆ ให้จวบไปส่งแหละทิพย์ อย่าลำบากนั่ง  taxi เลย แม่ทิพย์เลยยอม... ง่ะ.. ทำไมดูสนิทกัน แต่สงสารพี่จวบอ่ะ ไม่กล้ามองพ่อทศเลย พ่อแม่เราก็เรียกพี่แมนไปคุย ส่วนเราก็ชวน จ๋า เจมส์ เตย ไปนั่งเล่นที่ห้อง ก็นั่งคุยกันไปๆมาๆ แล้วจ๋าก็พูดขึ้นมา ถามจริงเถอะตัวไปโดนหลอกอีท่าไหนกันมาอ่ะ พอพูดแบบนั้นเตยก็เกาะแขนเราเลย จ๋าบอกว่าเตยขอชั้นฟังสักนิดได้ไหม

เตยก็ทำหน้างอแงแต่ก็พยักหน้างื้มๆ ๆ ๆ เจมส์บอกจริงๆก็เจอตลอดทางนั้นแหละ ถ้าจะให้เราล่ะ จ๋าพูดตลอดทางเหรอ เจมส์บอกก็ไม่เชิงออกมาตุ้งแช่ แต่ก็รู้ว่าไม่ใช่คนปกติแน่ๆ แต่ที่พีคๆ ก็ตอนจะเข้าเขตหมู่บ้าน เราก็เลยถามมีไรเกิดขึ้นอ่ะเจมส์ เรามองไปที่เตยแล้วก็กุมมือนางไว้ เราก็กลัวนะแต่อยากฟัง ก็เหมือนคนกลัวผี คนกลัวหนังผี แต่ชอบฟังรายการผีแหละ


เจมส์บอกว่าตอนนั้นน่ะ จะเข้าเขตหมู่บ้านแล้ว พี่แมนก็หวังดีจะไปอีกทางเพราะมันระยะทางใกล้กว่า อยู่ดีๆไอ้โทนก็พูดขึ้นมา ไปขวา พี่แมนบอกเห้ยโทนนอนไปก่อนก็ได้ แต่โทนก็พูดขึ้นมาว่า บอกให้ไปขวา ตอนนั้นเจมส์ก็แปลกใจละ แต่ทางขวามันคือทางที่ถูกไง เลยสะกิดไหล่พี่แมนให้ไปทางปกติ จ๋าก็พูดว่า บ้าแล้วตัว อย่างพี่แมนเหรอจะพลาดเพราะเรื่องแค่นั้น


ไปต่างจังหวัดอ่ะใครเขาใช้ทางลัดกัน คนเขาถือกันทั้งนั้นแหละว่าทางลัดน่ะ มันอันตราย เจมส์บอกว่า พี่แมนเขาไม่เคยมาเจอเรื่องอะไรพวกนี้ตรงๆหรอกตัว ก็คิดเอาดิ่ ดรอปเรียนแล้วมาลุยธุรกิจช่วยบ้านอย่างเดียว จนพอบ้านฟื้นก็ไปเรียนต่อ พอจบมาก็ทำงานอย่างเดียว จะพลาดบ้างก็ไม่ใช่เรื่องผิดหรอก

เราก็ถามแล้วไงต่ออีเจมส์ แล้วตอนนั้นอยู่ดีๆโทนก็พูดจอด พี่แมนก็เบรกเลยจนหัวแทบทิ่ม แล้วแทบไม่เชื่อสายตาอ่ะ เพราะมีคนเดิน เดิน เดิน เดิน ผ่านข้างหน้า แล้วที่สำคัญมาจากไหนก็ไม่รู้ แล้วก็เดินไปทางซ้าย ทางที่พี่แมนจะไปในตอนแรกอ่ะ อีเจมส์บอกขนาดว่าเตรียมใจมาเจออะไรแบบนี้อยู่แล้ว แต่พอเจอจริงๆก็ใจหายแว๊ปเหมือนกัน ยังบ่ายๆอยู่เลย แล้วพอขับไปอีกแปปทางขวาตามทางอีกแปป


เจมส์อ่ะมั่นใจว่าจะถึงทางเข้าหมู่บ้านแล้ว โทนก็ตะโกนอีกว่าให้จอด พี่แมนก็จอด พอจอดปุ๊ปก็เห็นโทนลงไปเดินแล้ว คือโอเคมันไม่ได้เปลี่ยวอะไรมากมายเลยนะ สองข้างทางก็มีบ้านคน แต่ต้นไม้ก็สูงมาก พอเห็นว่าไอ้โทนลงไปข้างล่าง เจมส์กับพี่แมนก็ลงไปด้วย พี่แมนก็ถามมีไรไอ้โทน ไอ้โทนก็มอง เหมือนแหงนขึ้นแล้วพูดว่า ป่าเปิดแล้ว ไปส่งแล้วก็กลับซะ มีคนรอรับอยู่แล้ว

แล้วร่างของไอ้โทนก็วิ่ง ๆ ๆ ๆ วิ่งไปกระโดดไต่ต้น ไต่ ๆ ๆ ปีนไปยอดต้นไม้ แล้วก็กระโดดไปเลย เราบอกเห้ยอะไรนะปีนต้นไม้ เจมส์บอกไม่ใช่ปีนต้นไม้อ่ะหมิว เหมือนพุ่งทะยานไปตามกิ่งไม้ แล้วดีดตัวไปมากกว่า เหมือนพวกหนังนินจาเวอร์ เจมส์บอกตอนนั้นเจมส์กับพี่แมนมองหน้ากัน แล้วพูดพร้อมกันเลยว่าไม่ใช่ไอ้โทน แล้วพอฉุกคิดขึ้นมาได้ เจมส์ก็กับพี่แมนก็วิ่งไปที่รถ ประตูรถปิดอยู่ เราก็ขนลุกเลยตอนนั้น


อีเจมส์บอกว่าพอเปิดประตูไป เห็นไอ้โทนยังนอนหลับอยู่เลย ไอ้โทนยังอยู่ที่เดิม แล้วใครล่ะที่พูด ที่ไต่ต้นไม้ไปเมื่อกี้ แล้วตอนนั้น เตยก็ร้องโอ๊ยยยย พอแล้วว ฮืออออ ไม่ฟังแล้วไม่เอา นางก็เขย่าๆ ๆ แล้วบอกจ๋าพาเข้าไปห้องน้ำหน่อยฮือออออ จ๋าก็มองซ้ายมองขวาแล้วบอกได้ ๆ ๆ ๆ แล้วก็พาเตยไปห้องน้ำนั่นแหละ พอจ๋ากับเตยเดินไป เราก็ถามเจมส์ว่าอีเจมส์แกพูดจริงไหมเนี่ย เจมส์มองหน้าเราแล้วพูดว่า ถามพี่แมนก็ได้หมิว เรื่องพวกนี้ไม่มีใครเอามาพูดเล่นกันหรอก คือตอนนั้นมันก็ไม่ทันคิดไงว่า คนบ้าอะไรจะกระโจน จากกิ้งไม่นึงไปกิ่งไม้นึงได้ขนาดนั้น

สงสัยเจอผีเข้าแล้ว

เจอสุกกี้น้ำตัวเป็นๆกันเลย เจมต้องมาเล่ากับพี่เเจ๊คละครับ

แล้วใครวิ่งกระโดดอยู่บนต้นไม้

กลางวันยังเจอขนาดนี้ แล้วกลางคืนละ

เจอดี (เอ๊ะหรือไม่ดี) แต่วันเลยนะจ๊ะ

แรงจิงๆบ้านนี้

ต่อ ๆ

อ่านทันแล้วครับมาอีกตอนไหน