คงต้องมีภาคแยกเรื่องของพระบิดาละ

ขอบคุณครับ

ไหวไหมบักโทน

น่าจะเจ็บกันอีกเยอะ

โทนเก่งเกิน

ย้อนกละบมาอ่านอีกรอบเพิ่งเห็นว่าพลาดตอนนีเไปได้ไงหว่า

ตามมาจอยเช่นกัน 

ฮ่า พ่อทศท่าจะดังไม่เบา

ติดตามตลอดครับ  

ยังครับๆไม่ชิบหายหรอกแหม่พ่อทศไม่ลงมาเล่นกับเด็กอมมือหรอกครับ

เสือเลยหรอ โอ้.....เสด็จพ่อ

 

สวัสดีครับ สวัสดี ร้านเกะมาละครับ

ขออภัยเมมเบอร์ร้านเกะทุกท่านด้วย

ยินดีต้อนรับสมาชิกร้านเกะท่านใหม่ๆด้วย

แล้วก็ขอบคุณสำหรับลูกค้าผู้ที่มาเยี่ยมร้านเกะตั้งแต่ตอนที่ 1 จนถึงปัจจุบัน

รู้สึกขอบคุณมากๆเลยคร๊าบบบบบบ ขอบคุณทุกคอมเมนต์จริงๆครับ  ผมอ่านทุกตอมเมนต์นะครับ สั้นยาวผมก็อ่านหมด

และขอบคุณทุก EDIT และแสดงความคิดเห็นเพิ่มหลังอ่านจบ  มันเป็นกำลังใจอย่างดี

อย่างที่บอกครับกระทู้นี้ Free STYLE คอมเมนต์อะไรก็ได้ครับ เพื่อจะอ่านเนื้อหาที่ซ่อนไว้

ไม่จำเป็นต้อง EDIT ไม่ต้องกลัวผิดกฎใดๆ แต่ระวังกระทู้อื่นๆ หมวดอื่นๆด้วยนะครับ

เราต้องทำตามกฎของบอร์ดและกระทู้นั้นๆนะครับ เพราะเวลา MOD ลงดาบก็เด็ดขาดมา

ปล. สำหรับท่านที่ต้องการอ่าน ซีรีย์คาราโอเกะ หรือ ทุกซีรีย์ย้อนหลัง




สามารถคลิกที่ภาพ เพื่อวาร์ปไปห้องสมุดนายโทนได้เลยครับ

★★★★★★★★★★★



ปล.2 สำหรับใครสมาชิกใหม่ที่พึ่งสมัครเมมยูซเซอร์เข้ามาแล้วพออ่านเรื่องนี้แล้วอยากอ่านต่อก็ง่ายๆครับ
ตามภาพเลย ขั้นตอน 1 2 3  แต่ระวังการคอมเมนต์ไว้ให้ดีๆ อย่ามาแต่ อีโม นะ


★★★★★★★★★★★

ความเดิมตอนที่แล้ว

ผมก็มางานเลี้ยงรุ่นของผมเฉยๆ

แต่ก็ถูกหาเรื่องเป็นระยะๆ จนสุดท้ายไอ้โจ๊กก็รับเคราะห์ไป

ผมก็หงุดหงิดจัดเลยตอนนั้นแหละดูเหมือนว่าผมจะได้ออกกำลังหาย

ย่อยเป็ดตุ๋นน้ำแดงที่พึ่งกินไปเมื่อกี้ซะแล้วล่ะ

★★★★★★★★★★★

ตอนที่ 132  เล่าในมุมมองของจอย


ภวังค์คืออะไรน่ะเหรอ อธิบายเข้าง่ายๆ มันคือ ห้วงเวลา เวลาแค่นิดเดียวที่สมาธิเราจดจ่อกับสิ่งนั้นๆ ซึ่งกว่าจะไปถึงขั้นนั้นได้ มันต้องฝึก มันต้องจดจ่อ มันต้องพยายามอย่างหนัก พยายามที่จะฝ่ากำแพงสูงๆครั้งแล้วครั้งเล่า เหนื่อยจนคลาน ท้อจนความหวังแทบสลายก็ต้องกัดฟันผ่านไปให้ได้ ขนาดนักกีฬาเก่งๆบางคนยังทำไม่ได้เลย สงสัยกันมั้ยว่าทำไมโทนถึงสามารถไปถึงขั้นนั้นได้ 


Zone หรือ ภวังค์ของโทนอาจจะไม่ได้ยอดเยี่ยม หรือ สุดยอดเหมือนนักกีฬาอาชีพดังมากมาย แต่ถ้าได้หลุดเข้าไปล่ะก็ ไม่อยากจะนึกถึงเลย แล้วสงสัยสำหรับโทนล่ะคืออะไร กำแพงที่โทนต้องพยายามก้าวข้ามไปให้ได้ แต่ก็ไม่เคยเลยสักครั้ง.. ....  ซึ่งจอยคิดว่าทุกคนคงรู้ว่ากำแพงที่โทนข้ามไปไม่ได้ คืออะไร และคือคนที่อยู่บนกำแพงที่คอยผลัก คอยถีบโทนให้ตกลงมาด้วยความหวังดี และให้ปีนขึ้นมาใหม่... คือใคร


แต่ในสายตาจอยนะปกติโทนเองก็เก่งอยู่แล้วเรื่องต่อยตี วิวาท นั่นเพราะโทนเองก็เล่นกีฬามาตั้งแต่เด็กๆ  ความแข็งแรงของร่างกายก็มาช่วยงานในบ้าน ในสวน เดินในสวน มาตั้งแต่เด็กๆ การฝึกหลากหลายรูปแบบอย่างอิสระ และที่สำคัญ sense และพรสวรรค์เรื่องการต่อสู้ที่มาจากทั้งพ่อและแม่


คือหลายๆคนอ่านเรื่องที่ทั้งหมิวเขียน โทนเขียน ก็คงเข้าใจ ว่าทั้งพ่อทศ และ แม่ทิพย์ แต่ละคนไม่ใช่ธรรมดาเลย แล้วไหนจะเรื่องคุณไสยในตัวอีกถึงจะแค่เสี้ยวเดียวก็เถอะ เอาจริงๆ ก็ไม่อยากพูดถึงเรื่องที่วิทยาศาสตร์ยังพิสูจน์ไม่ได้นะ แต่เอาแค่เรื่องลักษณะทางกายภาพ และทักษะการต่อสู้ก็ถือว่าสูงมากอยู่ แล้วช่วงนี้ฟิตๆอยู่ด้วย ไม่อยากจะนึกสภาพเลยจริงๆ


และยิ่งถ้าสมาธิสูงจัดๆจนเข้าโซนหรือภวังค์ล่ะก็ บอกเลยว่าพวกนั้นศพไม่สวยแน่ๆ ขนาดพี่รุจร์ที่เก่งสุดๆ เจอโทนตอนเข้าภวังค์เข้าไปยังตึงมือซะขนาดนั้นเลย โดนโทนตอนจนมุมหลายตัวหลายครั้งด้วยซ้ำ แต่ก็เอาตัวรอดมาได้ เพราะประสบการณ์ที่มีมากกว่าหลายเท่า  บอกตรงๆ ณ ช่วงเวลานี้น่ะ ถ้าได้เข้าภวังค์ในทีมการ์ด ไม่มีใครเอาอยาแน่ๆ นอนจากพี่รุจน์คนเดียว อ้อ... แล้วก็พ่อทศกับแม่ทิพย์อีกคน ที่เรียกได้ว่าตบเป็นว่าเล่น แต่ช่างก่อน ๆ ๆ  มาปัจจุบันก่อน ตอนนั้นพอเห็นเหตุการณ์ที่โดนวิ่งไล่ จอยรู้ทันทีว่า

แย่แน่ โทนอัดพวกนั้นเละแน่ๆ จอยรีบวิ่งตาม เท่าที่ชุดจะอำนวย เพื่อนอีกสองสามคนก็วิ่งตามมา พูดไล่หลังมาว่า แก ๆ ๆ แกจะบ้าเหรอ คนตีกันแกจะไปทำไม แต่ตอนนั้นจอยห่วงโทนมากนะ ไม่ได้ห่วงว่าจะเป็นอะไร แต่ห่วงว่าจะทำอะไรมากกว่า จริงอยู่ที่เรื่องการทำงาน โทนอาจจะหัวช้า สอนอะไรก็ต้องมีสองรอบ แต่ถ้าเป็นเรื่องต่อสู้เนี่ย บอกตรงๆว่าโคตรน่ากลัว


เพื่อนจอยก็ดึงๆไว้ แล้วบอกว่าจอย แกจะบ้าเหรอ พวกนั้นตั้งกี่คน จอยที่กำลังวิ่งก็หันมาบอกพวกนางว่าแก ไม่ได้เห็นแบบชั้นนี่เลยพูดแบบนั้นแล้วจอยก็รีบวิ่งเท่าที่จะไหวไปตามทางที่เห็นพวกนั้นวิ่งไป มาทางหลังโรงเรียน ในใจจอยก็คิดว่าโทนคิดจะทำอะไรกันแน่ ทำไมวิ่งมาที่ที่ลับตาคนแบบนี้ล่ะ แล้วตอนนั้นก็ได้ยินเสียงเหมือนสิ่งของกระทบ ชน หรือ กระแทกกับอะไร แล้วก็ได้ยินเสียงโอ๊ย ซึ่งไม่ใช่เสียงโทนแน่ๆ


แต่ว่าพอเดินไปถึงสิ่งที่จอยเห็นคือ คนนอนร่วงอยู่กับพื้น นอนร้องโอดโอย บางคนก็นอนเอามือกุมท้องอยู่ แล้วภาพที่เห็นคือจำได้แหละ เพราะจอยเองก็เห็นผลงานของน้องเขาผ่านตามาบ้าง และจำได้ว่านั่นคือเพื่อนของโทนที่ชื่อน้องคิง สิ่งที่เห็นคือคิงนั้นยืนบีบคอใครสักคนไว้ แล้วเหวี่ยงลงพื้น แล้วก็เหยียบซ้ำไปที่หน้าอก ของคนที่นอนร้องโอดโอยอยู่   คนที่นอนเจ็บก็พูดว่า ไอ้สัดคิงมึงเสือกอะไรด้วย แล้วคือน้องคิงที่จอยเห็นตอนอยู่กับโทนคือดูเป็นคนแบบ คือไม่ใช่อย่างที่เห็นน่ะ ดูเขาชอบปั่น ชอบแกล้งโทน แต่ตอนนี้เหมือนคนละคนละ น้องคิงกระทืบที่หน้าอกไปอีกที จนคนที่พูดถึงกับดิ้น


น้องคิงพูดว่า กูบอกแล้วใช่มั้ย ไอ้ตัวไหนทำเพื่อนกู กูจะเล่นพวกมึงทุกตัว คือแบบคำพูดไม่ใช่น้องคิงคนเมื่อกี้เลย แต่คนที่โดนเหยียบไว้ก็พูดนะว่า ไอ้เหี้ยโทนโดนกระทืบยับแน่ แต่น้องคิงเขามองแล้วไม่พูดอะไร แต่สิ่งที่ทำคือเหยียบที่หน้าอก เหมือนเพิ่มแรงเหยียบเข้าไปอีก จนคนนั้นร้องลั่นเลย แล้วคิงก็พูดว่า พวกมึงแค่นั้นจะทำเหี้ยอะไรไอ้โทนมันได้ พนันกับกูมั้ยล่ะว่า พวกมึงน่ะเละคาตีนไอ้โทนแน่ แล้วน้องคิงอ่ะมองมาที่จอย แต่เพื่อนของจอยอ่ะนางแบบไม่รู้เวลาล่ำเวลาเลย นางบอก


โห หล่อ ดุ เด็ดขาด ชอบอ่ะ เนี่ยเพื่อนจอยดูนางทำ แล้วน้องคิงก็ไม่ได้มีท่าทาง ท่าทีตกใจอะไรเลย เขาจับมือถือแล้วโทรออกเลย ตอนแรกจอยคิดว่าคิงทำแค่ขู่ แต่ไม่ใช่เลย เพราะคิงเปิดโพงด้วย และนี่คือข้อความของการพูดคุย

สวัสดีครับ คุณอา ผมคิงนะครับ ขอโทษที่โทรมาค่ำๆ

เอ้า ว่าไงหลานชาย

พอดีผมมีเรื่องน่ะครับคุณอา คุณอาพอจะส่งคนมาหน่อยได้มั้ยครับ

แล้วจากเสียงที่คุยกันเรียบๆจากปลายสาย น้ำเสียงก็เปลี่ยนทันที ปลายสายพูดว่าปกติหลานไม่ใช่คนทำอะไรวู่วามนะ เสียงคือแบบขลึมจนบรรยากาศเปลี่ยนเลยนะ น้องคิงก็ตอบว่า พวกผมโดนหาเรื่องครับคุณอา พยายามไม่สนใจแล้วแต่พวกมันก็เอารุ่นพี่มาคุย แล้วก็มาเล่นเพื่อนผมที่ไม่เกี่ยวด้วย ซึ่งก็คงหมายถึงน้องคนชื่อโจ๊ก แล้วน้องคิงก็พูดว่า ผมกับไอ้โทนพยายามไม่สนใจแล้วครับ แต่ไอ้โจ๊กโดนพวกมันเล่นก่อนครับคุณอา  ไอ้โทนมันก็เลยฟิวส์ขาด....   นั่นไงใช่น้องโจ๊กจริงๆด้วย


ตอนที่น้องคิงกำลังคุยอยู่ คนที่นอนอยู่ใต้ฝ่าเท้าของน้องคิง ก็พยายามดิ้นจะลุกหนี น้องคิงพูดว่า สักครู่นะครับคุณอา แล้วน้องคิงก็ขยับ แล้วคิดภาพนะคนกำลังคลานหนีน้องคิง เตะอัดเข้าที่ท้องจังๆจนตัวงอไปเลย แล้วเหยียบยันตรงไหล่ เหมือนให้กลิ้งมานอนหงาย แล้วน้องคิงก็เหยียบหน้าอกไว้อีก น้องคิงพูดอีกขอโทษครับคุณอา แล้วปลายสายก็พูดว่า โทนเพื่อนหลานใช่มั้ย น้องคิงบอกครับคุณอา ปลายสายเขาก็บอกนะว่า


ถ้าอาส่งคนไปมันจะไม่ใช่เรื่องเล็กนะ แล้วคิงเองก็อาจจะมีปัญหากระทบกับการงานด้วยนะ แล้วน้องคิงก็พูดไปว่า ผมไม่ได้สนใจงานในวงการมากหรอกครับคุณอา ตอนนี้ที่ผมทำไม่ใช่แค่เพื่อตัวไอ้โทน แต่ทำเพราะความสะใจของผมล้วนๆ โห น้องคิงคือพูดแบบไม่กลัวเลยอ่ะ ตอนนั้นแล้วปลายสายก็บอกว่า ดีพูดดี สมกับเป็นหลานอา แล้วปลายสายก็พูดว่า โทน ใช่ลูกชายของนายทศที่อยู่ ( สถานที่ตั้งบ้านของโทน ) หรือเปล่าคิง แล้วตอนนั้นหน้าของน้องคิงก็เปลี่ยนไปนิดหน่อยนะ แล้วก็พูดว่า ใช่ครับคุณอา คุณอารู้จักชื่อพ่อไอ้โทนได้ไงครับ


ทางปลายสายก็บอกงั้นเหรอ ลูกของนายทศเหรอ เอาจริงๆอาไม่ต้องส่งคนไปก็ได้นะ สิ่งที่หลานต้องทำคือเตรียมหารถโรงพยาบาลไม่ก่อนดีกว่าเหรอ คิงก็ถามว่าหมายความว่าไงครับคุณอา ปลายสายบอกช่างเถอะ ตกลงว่าตอนนี้หลานอยู่โรงเรียนใช่มั้ย น้องคิงบอกใช่ครับอยู่งานเลี้ยงรุ่นที่โรงเรียนนะ ปลายสายบอกอื้ม ไม่เกิน 10นาที  แล้วปลายสายก็วางไป ตอนนั้นเหมือนมีช่องว่าง จอยก็รีบพูดเลยว่า น้องคิงไปห้ามน้องโทนก่อน ไม่งั้นพวกนั้นตายแน่



พอจอยยิ่งพูดคนที่โดนเหยียบอยู่ก็หน้าเสีย แล้วยังเดินไปไม่ถึง 5 ก้าว เสียงดังโคร้มมมมมมม !!!!!!   พร้อมกับร่างที่กระเด็นมาชนพวกของแถวนั้นล้มกระจาย ของที่ใช้ทำซุ้ม ทำนู่น นี่นั่น ถูกวางไว้เต็มเลย ก็อย่างว่าแหละหลังโรงเรียนตอนนี้ก็คงเอาไว้เก็บของ แล้วคนที่กระเด็นมา ก็ไม่ใช่ว่าจะตัวเล็กๆ  แล้วคนที่ลอยตัว ไม่สิ่ ต้องเรียกว่ากระโดดตามมาก็คือโทน โทนลงไปกระชากคอเสื้อของคนที่เลือดกบปาก แล้วพูดว่าเห้ยๆๆ อย่าพึ่งนอนดิ่ มึงไม่ใช่เหรอที่ทำไอ้โจ๊กเมื่อกี้ มึงลุกมา แล้วโทนคือโห กระชากคอเสื้อคนที่ลงไปนอนอ่ะ ลุกขึ้นมาแล้วอัดหมัดขวา เข้าท้องเต็มๆ จนอ้วกเลย  เสียงแบบ โอ้กกกกกกกก


แล้วโทนก็หันไปเห็นคนที่คิงพึ่งจัดการเสร็จไป โทนหันไปมองคิง แล้วสายตาของโทนอ่ะคือคนที่กำลังสนุกเลย โทนบอกยืมหน่อย แล้วก็ลาก อ่านไม่ผิดนะ โทนดึงปกเสื้อแล้วใช้แรงอ่ะลากคนนั้นมา แล้วกดหน้าลงไปที่อ้วกอ่ะ แล้วพูดว่า เอ้า ๆ ๆ ๆหิวไม่ใช่เหรอ กินไปดิ่ กินเลยมีให้กินอีกเยอะ คนนั้นก็ยื้อ ก็ขืน ก็ฝืนอ่ะแหละ เขาเอามือยืนพื้นไว้เต็มที่โทนก็กดเข้า เขาก็พูดไอ้โทน ไอ้เหี้ย โทนก็ถามอะไรของพวกมึงเนี่ยเก่งนักไม่ใช่ไง



แล้วสิ่งที่โทนทำต่อคือบิดหูของคนนั้นอ่ะ แล้วทุกอย่างคือเป็นไปตามปฏิกิริยาป้องกันร่างกายของมนุษย์เรา เขาก็เอามือนึงอ่ะ มาจับที่มือของโทนที่บิดหู พอไม่มีมือค้ำสองข้างมันก็เริ่มเอียงโทนก็เอามืออีกมือนึงอ่ะกดหัวลงไปในอ้วกเลย แบบอี๋ โทนก็บอกว่าพวกมึงเริ่มก่อนเองนะ กูจะคิดทบต้นทบดอก ที่พวกมึงทำกับกูไว้เลยแล้วกัน แล้วตอนนั้นก็มีคนวิ่งกรูเข้ามา โทนก็ลุกขึ้นขยับมือ ขยับขา แล้วพูดว่า คนไม่เกี่ยวก็หลบไป


แล้วตอนนั้นน้องคิงก็พูดขึ้นมาว่า เฮ้ย พ่อมึงเขาบอกให้รอ 30 นาทีไม่ใช่เหรอ แล้วจากที่โทนหน้าตาเอาจริงเอาจัง พอได้ยินว่าพ่อ หน้าโทนก็เปลี่ยนเลย กลายมาเป็นคนเดิม แล้วพูดว่า เออว่ะ . . . . .  แล้วโทนก็จะวิ่งไปเลย แต่ก็เหมือนการ์ตูนแก๊ก หรือ มุขตลกร้ายอ่ะ โทนหยุดกึ้ก แล้ววิ่งถอยหลังมา โทนไม่คุยกับจอยนะ แต่พูดกับน้องคิงว่า " เอ้าเฮ้ย ไหงงั้นล่ะ "  ก็คือโทนมองคนสองคนที่น้องคิงจัดการไปนั่นแหละ  น้องคิงบอกอ๋อ พอดีกูหงุดหงิดนิดหน่อยน่ะ โทนบอกอ่อ อื้ม น้องคิงถามนะว่า


ว่าแต่มึงเถอะ ทำอะไรวะเนี่ย แล้วไอ้สิ่งที่เห็นเนี่ย ใครเห็นก็คงถาม เพราะสิ่งที่โดนทำคือ วอร์มอัพ ยืดกล้ามเนื้อยืดกล้ามเนื้อไหล่ บิดเอง ลงมาขา แล้วบอกว่าอ๋อ เมื่อกี้มันพูดถึงแม่กูน่ะเลยเผลอ ออกอาวุธนิดหน่อยเอง แล้วโทนก็ทำท่าชิลด์มากๆ


น้องคิงบอกเอ่อ . . . มึงโดนตามกระทืบไม่ใช่เหรอ ดูชิลด์จังวะ โทนบิดไหล่ไปๆมาๆ แล้วบอกว่า เหรอ.... ก็ไม่เท่าไรนี่ แล้วตอนนั้นคนสิบกว่าคนก็วิ่งตามมานะ โทนบอกฮู่ววว 30 นาทีเลยเหรอวะเนี่ย งั้น เดี๋ยวกูมานะ พาพวกแม่งวิ่งเล่นก่อน แล้วโทนก็ยืนมอง ๆ   แล้วก็วิ่งไปเลย เลี้ยวไปตรงมุมอาคารเสริม  พวกนั้นก็วิ่งผ่านมา สภาพแต่ละคนดูไม่ได้เลยน่ะ


ทั้งหอบ ทั้งหายใจถี่ๆ เหมือนคนหายใจไม่ทัน พอพวกนั้นเห็นน้องคิง เขาก็มองหน้า เพราะว่าเพื่อนของพวกนั้นนอนร้องโอดโอยอยู่ น้องคิงมองหน้าแล้วพูดว่า หรือพวกมึงจะเอา พวกนั้นก็เหมือนไม่กล้านะจอยเองก็แปลกใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมพวกนั้นดูไม่กล้ากับน้องคิง แล้วก็วิ่งไล่โทนอีก


โทนวิ่งไปโดยที่มีพวกนั้นวิ่งตามอยู่ ไอ้เหี้ยโทนหยุด ไอ้สัสโทนหยุด คือวิ่งไล่เหมือนในคลิปที่ออกข่าวทุกวัน พอเลี้ยวตรงมุมตึก พวกนั้นก็วิ่งตาม แต่ว่าพอคนสุดท้าย วิ่งพ้นมุมตึกไป ไม่ถึง 5 วินาที โทนก็กระโดดลงมาจากด้านบนอ่ะ จอยกับพวกเพื่อนก็มองหน้ากันเลย แล้วโทนก็วิ่งกลับมา หยุดตรงพวกจอย



แต่โทนคุยกับน้องคิง แล้วคือชิลด์เกินอ่ะ โทนบอกฮู่ววว วิ่งกันเป็นหมาไล่ตามกระดูกเลยไอ้พวกนั้น จอยได้โอกาส จอยก็บอกพอเลยโทนกลับบ้านเถอะ แต่โทนก็มองหน้าแล้วบอกว่า ยังกลับไม่ได้อ่ะดิ่ ไม่ได้ยินเหรอที่คุยกับไอ้คิงเมื่อกี้ พ่อบอกให้วิ่งเล่นไปก่อน จอยก็ตกใจนะ แล้วถามว่าพ่อทศพูดเหรอ โทนก็ตอบว่า แล้วจะโกหกทำไมล่ะคร๊าบบบบบบ


ตอนนั้นคิงบอกเออดีแล้ว ไหนๆ พวกห่านั่นก็อยากเจ็บตัวอยู่แล้วด้วย เอาให้แม่งจบตรงนี้เลย เดี๋ยวอากูส่งคนมา จอยกับเพื่อนก็มองหน้ากันอ่ะ แต่ยังไม่ทันพูดอะไร ก็มีคนพูดนะว่า เฮ้ย แม่งอยู่นี่ แต่เสียงที่พูด มันแฝงไปด้วยอาการหอบ อาการเหนื่อยจนได้ยินชัดๆเลย โทนถามว่าทำไงดีวะ โทนพูดแล้ว ทำท่าวอร์มมือ ยืดกล้ามเนื้อ น้องคิงก็บอกเล่นใหญ่เลยป่ะล่ะ


โทนบอกเฮ้ย ๆ ๆ  ไอ้ดารา เดี๋ยวงานก็เข้ามึงหรอก แค่น้องคิงก็บอก... มันทำไอ้โจ๊ก มึงยอมเหรอ จังหวะพวกนั้นวิ่งมาใกล้ โทนก็ตะโกน คำรามลั่นเลยว่า

" ยอมก็เหี้ยแล้ว !!! "

คือเสียงดังจนพวกนั้นต้องชะงัก พวกนั้นวิ่งเข้ามาใส่แต่กลับกลายเป็นว่าโทน วิ่งใส่แล้วพุ่งเข้าลอยเลย พอลุกขึ้นมา ก็เตะหวดระดับกลาง เข้าหน้าอก ของใครก็ไม่รู้ดังอั้ก !!! แล้วก็คว้ามั่บที่คอเสื้อของใครสักคน แล้วอัดเข้ายุ้งข้าวเต็มๆ 1 ครั้งว่าแย่แล้ว แต่ยังมีอีกครั้งด้วย คนที่โดนเข้าไปยืนไม่ไหว ลงไปนอนร้องเลย


แล้วโทนก็ถอยออก มีคนพุ่งมาต่อยโทนนะ แต่เหมือนโทนเขารู้ทัน รู้ระยะ เพราะแค่โยกหัวละช่วงบนหลบนิดเดียวก็ไม่โดนแล้ว และอาศัยจังหวะนั้นแหละ จับปกเสื้อ แล้วตีเข่า เข้าไปตรงๆ จนคนนั้นลงไปนั่งพับเพียบ แล้วโทนมองๆ  แล้วก็วิ่งออกไปเลย พวกนั้นอ่ะตอนแรก ที่เลิ่กๆลั่กๆ เพราะพวกตัวเองโดนอัดจนกอง


แต่พอเห็นโทนวิ่งไป ก็เหมือนตะฮึกเหิม ตะโกนด่าโทน แล้วก็วิ่งไล่อีก  พวกนั้นวิ่งมาหยุดตรงน้องคิงแล้วมองหน้า ส่วนน้องคิงก็มองกลับแบบไม่กลัว ไม่หลบ แล้วก็ถามว่า มองเหี้ยไร หรือจะเอา น้องคิงชี้หน้า แล้วพูดขึ้นมาว่า บ้านพวกมึงทุกตัวกูหาในหนังสือรุ่นได้ง่ายๆเลยนะ แล้วแปปเดียวจริงๆ มีรถกะบะคันดำ แล่นมาแล้วจอด แล้วก็มีชายฉกรรจ์กระโดดลงมาจากท้ายกระบะหลายคนเลย เอาจริงๆก็แปลกใจว่า โรงเรียนปล่อยให้เข้ามาได้ไง หรือเพราะงานเริ่มดึกแล้ว เลยไม่ค่อยเข้มงวดเนี่ย


แล้วลงมาแต่ละคน ทรงคือลูกสมุนแบบในหนังเลย ถ้านึกภาพไม่ออกให้นึกถึงลูกน้อง ของ แสน ราชสีห์อ่ะ แบบนั้นเลย มาถึงก็เดินมาหาคิงก่อนเลย คิงยกมือไหว้ก่อนเลย เอาล่ะชัดเจนแล้วว่า เป็นคนที่คุณอาส่งมา พวกนั้นก็รีบไหว้คืนแล้วบอกว่า อย่าไหว้พวกผมเลยคุณคิง เดี๋ยวเลือดหัวพวกผมจะไหลกันหมด แล้วน้องคิงมองหน้านะ แล้วหันไปมองพวกที่กองอยู่ 2 คนที่คิงเป็นคนจัดการ และอีก 3-4 คนที่โทนเก็บไป


พวกนั้นก็ล่กเลย คิงพูดว่าพวกมึงทุกตัวเดี๋ยวเจอกู แล้วหนึ่งในพวกที่อาของน้องคิงส่งมา ก็หยิบกล้องมาถ่ายรูปไว้เป็นกล้องถ่ายรูปขนาดไม่ใหญ่มาก แชะ ๆ ๆ คิงก็บอกว่าเดี๋ยวพวกมึงได้รู้จักกูแน่ พวกนั้นก็โห คือหน้าถอดสีเลย แล้วตอนนั้นก็มีพวกรุ่นจอยอ่ะวิ่งมา แต่เป็นพวกที่ทำตัวเกเร สมัยเรียนนะ มาถึงก็พูดเลยว่า มีเหี้ยไรวะ แต่พวกนั้นก็ต้องสงบปาก สงบคำ เมื่อเจอคนของน้องคิงมองหน้า แล้วขยับเสื้อโชว์ปืนที่เหน็บเอวมา จากที่ปากแจ๋วๆคือเงียบหมดเลยนะ



น้องคิงมองหน้าแล้วบอกว่า มีไอ้ตัวไหนจะออกตัวให้อีกมั้ย พวกนั้นก็หน้าถอดสีเลยพอเจอของจริง ตอนนั้นจอยก็นึกขึ้นได้แล้วพูดว่า น้องคิงโทนล่ะ น้องคิงเหมือนคิดได้ แล้วก็พูดว่า ผมฝากจัดการไอ้พวกนี้หน่อยนะ ผมไปดูเพื่อนผมก่อน แล้วคิงก็วิ่งนำจอยไปเลย จอยกับเพื่อนๆที่เหลือก็วิ่งตามไป พอกลับออกมา ภาพที่เห็นมันชวนให้ตกใจ เพราะตอนแรกนึกว่าโทนจะวิ่งเตลิดไปไกลแล้ว แต่ว่าไม่ใช่


ตอนนี้โทนอยู่ตรงหน้าซุ้มของห้องศิลป์ญี่ปุ่น ของที่พวกจอยทำนั่นแหละ แล้วเกิดอะไรขึ้นรู้มั้ย โทนไปเอาไอ้นวมแบบ mma ที่เปิดนิ้วอ่ะ มาใส่ แต่จริงๆมันไม่ใช่นวมแบบ mma แต่มันเป็นนวมของเนี่ย !!!!!!




ใช่ มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญหรอก ด้วยความที่เป็นเด็กยุคปลาย 90 ขึ้น มิลเลเนี่ยม หรือ Y2K  เพราะงั้น Street fighter เลยเป็นสิ่งที่ต้องคิดถึงเป็นอันดับต้นๆเวลาจัดซุ้มที่เกี่ยวกับญี่ปุ่น แล้วโทนไปหยิบมาใส่เฉย แล้วตอนนั้นน่ะ โทนก็เคาะนวมปั้ปๆ ๆ ๆ  จอยน่ะคิดว่าเอาแล้วซวยแล้วไง พวกนั้นเกือบ 20 คนก็ไม่กล้าเข้าไปเลย แต่ก็มีคนกล้าเข้าไป แล้วเกิดอะไรขึ้นรู้มั้ย โทนก็โยกขยับท่ายืน คนที่เข้าไปก็ชะงักแล้ว โทนเลยหวดผั๊วะ เข้าที่ต้นขา แล้วลงไปนอนกองร้องโอย ๆ ๆ ๆ เลยนะ


แล้วก็มีคนเข้าไปอีก 2 คน โทนก็หลบ แล้วกระชากคอเสื้ออีกคน แล้วเหวี่ยงออกไปเลย เหมือนกำจัดเป้าหมายออกไป1 กคนก็สาวหมัดใส่เลย จอยเห็นจอยก็ถอนหายใจนะ พูดตรงๆคือกระจอกมาก ไม่เป็นมวยเลย ส่วนโทนน่ะเหรอ จะเรียกว่าโชว์เหนือก็ได้นะ แบบพอหลบเข้าจังหวะ เข้ามุม โทนก็จับมือขวาพาหมุนวน แล้วอีกฝั่งปรับตัวแล้วหมุนตาม โทนก็สลับมาจับแขนอีกข้างแล้วบิดสวนทาง อีกฝั่งก็ร้อง อึ้ก !!!  เพราะพลิกตัวจะคว้าจับตัวของโทนไว้ แต่คราวนี้โทนก็หมุนตัวแล้วจับอีกฝั่งบิดไปตามแรงของอีกฝั่งจนหมุนคว้างเลย เรียกว่าใช้แรงของอีกฝั่ง และเพิ่มแรงบิดไปด้วย


ส่วนเรื่องแรง หรือ พละกำลังข้อมือและแรงแขนของโทนนั้นเป็นยังไงจอยว่าทุกคนคงรู้ดีอ่ะ  อีกฝั่งโดนบินแขนลอยทั้งตัวเดี๋ยวสิ่ คือโอเค โทนเคยเล่าให้ฟังว่าตอนไปซ้อมยูโดที่ศูนย์เยาวชน ไทยญี่ปุ่น ข้างๆก็มีนักกีฬาไอคิโดซ้อมอยู่ด้วย แต่ไม่เห็นเคยบอกนี่ว่าเก่งไอคิโด้ด้วย คนที่ลอยเคว้งหล่นตุ้บก็จุกแหละ เพราะมันเป็นพื้นปูน คนที่มองรอบๆก็เลิ่กๆลั่กๆ คงคิดว่าเป็นโชว์ แต่ก็มีการเจ็บตัวจริงๆนี่สิ่ ระหว่างนั้นคนของคุณอาน้องคิงก็รีบตามมา พวกนั้นพอเห็นก็ชะงักแล้วพูดขึ้นมาว่า

" ชิบหายละ ลูกเสือทศนี่หว่า "

อัดมันให้ยับ

โทนจัดหนักใครร่วงบ้าง