แฟนกู ตอน 9 งานงอก

   "เลือดอะไรเหรอ"
   "นี่ไง...ติดที่กางเกงใน"

   ผมใจหายวาบ  มันคือเลือดสาวของโมโนนั่นเอง  ทำไมผมไม่รอบคอบแบบนี้นะ 
   "อ๋อ...แผลสะเก็ดที่ขาเรามั๊ง  เราคันเลยมือไปโดนเลือดออก พอถอดกางเกงในจะไปอาบน้ำคงเปรอะโดน"
   เพื่อความสมจริง ผมแอบแกะสะเก็ดที่หน้าแข้งจริงๆ  จากแผลยุงกัด ผมเกาจนเป็นแผลเป็นสะเก็ด  แต่ปริมาณเลือดมันไม่ได้มากมายเลย เมื่อเทียบกะที่เลอะอยู่บนกางเกงใน
"ไหนมาดูซิ ขาไหน เมื่อกี้ไม่เห็นเลย  อ๋อ  นี่เอง  โอ๊ย...แผลมันเล็กนิดเดียวนี่"
"คือตอนนั้นไม่รู้ตัวไง  มันไหลมาแยะแล้ว  รู้อีกทีคืออาบน้ำ"

โบนัสพยักหน้า  ผมไม่ใช่คนที่โกหกคนอื่นได้เก่ง  ผมรู้ว่ามันไม่หมดจดหรอกครับ  โบนัสยังคงสงสัย  แต่ผมกลบเกลื่อนเรื่องอื่น
"วันนี้ดูหนังรอบไหนดีอ่ะ  นี่ก็เกือบสิบโมงครึ่งแล้ว..."
"อืมม์...ไปสิ  กินข้าวกันก่อนนะ"

   ................................................

   ผมกับโบนัสเราเป็นแฟนอย่างสมบูรณ์แบบ  ออกหน้าออกตาและเป็นที่อิจฉาของเพื่อนหลายคน  เรามีความสุขกันจนปิดเทอมกลาง  ผมพาโบนัสไปหาพ่อแม่ที่พิษณุโลก  และโบนัสก็พาผมไปหาพ่อแม่เธอที่เพชรบุรี   เรื่องของโมโนก็สร่างซาลงไป  ผมไม่ได้ยุ่งกับเธออีก  ก็รักษาสัญญา...ติวหนังสือเข้มข้นให้โมโนทุกวัน  และผมก็ทำแบบนั้นจริงๆ ไม่มีเรื่องอื่น   โบนัสก็รู้เรื่องที่ผมรับติวให้โมโน  เธอไม่สงสัยเลยว่าเพราะอะไร  ส่วนเรื่องนั้น..ผมมีอะไรกับโบนัสน้อยมาก เดือนละครั้งสองครั้งเอง  ทั้งที่ผมอยาก  แต่ผมไม่ค่อยกล้าขอโบนัส... ผมก็ไม่ได้ขาดอะไร...เรามีความสุขจนกระทั่งผ่านพ้นปีใหม่

   "ไอ้ป้อง เย็นนี้นะ  มึงมาช่วยกูเลย แม่งจะทำไม่ทันแล้ว  ... อะไรนะ อ๋อ เดี๋ยวกูโทรไปขอโบนัสให้  ดีเลยเอามันมาด้วย  หา...ไรนะ  อยู่เลยเหรอ  เออ ดีๆ....มาๆ ให้กูคุยเลย"

   เสียงของไอ้เพชรโทรมาลากผมไปช่วยมันทำเพลตงานบอล  ซึ่งเหลืออีกมากที่ยังไม่เสร็จ  และเหมือนไม่มีคนช่วยซ่อมมากนัก  ผมไม่ค่อยสนใจเรื่องแบบนี้  ผมสนใจแต่โบนัสเสมอ  ผมกับโบนัสกำลังจะกลับบ้าน...
   "ไปสิป้อง  เออน่า  ไปเหอะ เดี๋ยวไอ้เพชรมันหาว่าเราไม่ช่วย  แต่โบนัสกลับบ้านก่อนนะ  วันนี้เรา เอ่อ...มีเมนส์อ่ะ  นั่งไม่ค่อยสะดวก เดี๋ยวเรากลับบ้านนะ  ไว้พรุ่งนี้เจอกัน"

   ผมเจอไอ้เพชร ซึ่งเป็นนักกิจกรรมมาตั้งแต่สมัยอยู่โรงเรียนแล้ว  แต่ไม่มีใครช่วยมันเลยจริงๆ  น่าสงสารมันเหลือเกิน  ผมเห็นว่าพรุ่งนี้วันเสาร์ว่างๆอยู่  ผมตัดสินใจช่วยยัยเพชรนั่งทำ
   "เหลืออีกสองอาทิตย์ แกว่าชั้นทำคนเดียวจะเสร็จทันมั๊ย"
   "ไม่มีทางทัน  แล้วทำไมทีมแกเหลือคนแค่นี้อ่ะ"
   "ไม่รู้มัน ตอนแรกก็มากันสิบกว่าคน ทำไปทำมาเหลือกูคนเดียวเนี่ย"

   ผมนั่งช่วยไอ้เพชรทำเพลท  เราอยู่กันแค่สองคนเท่านั้น  น่าสงสารมัน  ไอ้เพชรเป็นคนที่ไม่ค่อยขึ้นกะใครมากนัก  บินเดี่ยวได้อย่างเก่ง  แต่เพื่อนมันก็แยะอยู่  ด้วยความที่มันเป็นทอม...ก็ไปกะผู้หญิงลำบาก กะผู้ชายก็ลำบาก  ไอ้เพชรมีผมเป็นเพื่อนสนิทซึ่งผมเองก็ไม่เก่งเรื่องสังคม   เพื่อนฝูงน้อย   เลยพอเข้ากันได้   หกโมงแล้ว  ผมชวนไอ้เพชรไปกินข้าวก่อนแล้วค่อยกลับมาทำ  และพอกลับมาจากกินข้าวเราก็นั่งทำกันไปคุยกันไป

   "ถามจริงเหอะ  ฟันไอ้โบไปยัง"
   "เฮ้ย...ถามอีกแล้ว  แกไมไม่ถามโบนัสวะ"
   "ชั้นซี้กะแกมากกว่าไอ้โบนัส  แต่ดูมันก็รักแกมากอยู่นะ"
   "อืมม์  ก็ชอบมันเหมือนกัน"
   "แก...แม่ง สมัย ม 6 กะตอนนี้เป็นคนละคนเลย  สมัยนั้นเหมือนหุ่นยนต์ว่ะ  ไม่ค่อยมีชีวิตจิตใจ  หลังจากเจอมีแฟนค่อยเป็นคนหน่อย  ความจริงแกก็หล่ออ่ะนะ  แต่เสือกเป็นหุ่นยนต์เลยไม่มีใครเอา  ถ้าแกเป็นเหมือนแบบนี้นะ  โห...มีแฟนตั้งแต่ ม ปลายแล้ว"
   "เออ ช่างกูเหอะ..."
   "แล้วไอ้พวกพี่ปีสองมันพาพวกแกไปขึ้นครูยังอ่ะ.."
   "ไรวะ  กูไม่เห็นรู้เรื่อง..."
   "ใครพี่รหัสแกวะ  อ้อ...พี่แหวว  อดเลยมึง ได้ยินว่าพวกที่มีพี่รหัสผู้ชาย น้องรหัสผู้ชายเค้าไปกัน  เฮ้อ  ถ้ามึงไม่มีไรกะไอ้โบนัส  มึงคงยังจิ้นอยู่"
   "มึงทำไมเป็นห่วงกูจังเรื่องนี้"
   "กูกลัวมึงทำไม่เป็น 55555"

   สี่ทุ่มกว่าแล้ว ทั้งมืดและทั้งเงียบ หลังจากโทรหาโบนัส   ผมชวนไอ้เพชรกลับบ้าน  แต่บ้านไอ้เพชรอย่างไกล บางแค  นั่งรถเมล์อย่างเดียวก็เกือบชั่วโมงแล้ว  ผมประมาณแล้วถ้าไปส่งมัน  ผมคงถึงบ้านเที่ยงคืน...
   "เออ กูนอนนี่แหละ  ไม่มีไรหรอก เดี๋ยวล้อคห้อง  มึงกลับเหอะ"
   "เฮ้ย...  ได้ไงวะ  มึงไม่กลัวผีเหรอ"
   "ผีไรวะ  มาดิ..."
   "ผีอ่ะไม่เท่าไหร่หรอก  แต่คนอ่ะดิ  มึงอาจตายได้"
   "คนมากูยิ่งชอบเลย  ยิ่งผู้หญิงยิ่งชอบมาก"
   "แล้วกูเป็นผู้ชายนี่....มึงจะไปนอนบ้านกูมั๊ยอ่ะ  อย่างน้อยก็ดีกว่าที่นี่"
   "มึงจะหลอกฟันกูอ่ะดิ...5555 แต่ถึงมึงจะฟันกู...กูก็จะไปนะ"

   แล้วไอ้เพชรก็กลับหอกะผม   ไอ้เพชรเคยมาส่งที่หอแล้ว  มันก็ไม่ใช่ที่แปลกใหม่  แต่โมโนเห็นผมเดินเข้าหอมากะเพชร  เธอจำเพชรได้ดีถึงวันที่มาส่งผมแล้วผมเมาเละหลับคาลานบ้าน 
   
   "เชี่ย...เนี่ยนะห้องมึง  ตดทีเดียวแม่งเหม็นทั้งห้องมั๊ยเนี่ย"
   "เออ น่า เอาเหอะ  มึงนอนเตียงแล้วกัน กูนอนพื้น"
   "มึงไม่บอกกูก็ทำอยู่แล้ว..."
   "เอ้า ผ้าเช็ดตัว...ไปอาบน้ำซะมึง  อ้อ บ้านกูไม่มีน้ำอุ่นนะ"
   "เชี่ย หนาวตายห่า แล้วอาบได้ไงวะ"

   ไอ้เพชรบ่นปอดแปดก่อนเดินไปอาบน้ำ  ผมเก่งขึ้นมาก  ผิดกับสมัย ม 6 ใครจะมาห้อง...ผมไม่ให้มาหมด  รบกวนเวลาอ่านหนังสือของผม  ไอ้เพชรเองก็เคยอยากมา...ผมเตะสกัดจุดไม่ให้มา  แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นผมชวนไอ้เพชรมาห้อง  มันเป็นผู้หญิงคนที่สามแล้วที่เข้าห้องผม 
   "อ่ะ เสร็จแล้ว  มึงไป  อาบได้แล้ว..."

   ผมเดินเข้าห้องน้ำไป  และแล้ว...ไอ้เพชรก็ปล่อยกลิ่นตัวมันทิ้งไว้  มันไม่เหมือนของโบนัส  แต่ยังไงก็คือกลิ่นของผู้หญิง  ผมเองก็ห่างเหินกิจกรรมกะโบนัสมาหลายวันแล้ว  ครั้งสุดท้ายของเราคือเมื่อปีใหม่  พอผมคิดถึงโบนัสบวกกับกลิ่นตัวของไอ้เพชร  มันเริ่มปลุกเร้าให้ควยผมมีอาการขึ้นอีกครั้งหลังจากสงบมาเกือบ 2 อาทิตย์  ผมรีบอาบน้ำออกมาก่อนไอ้เพชรจะสงสัย 

   "เฮ้ย มึง ไอ้ป้องมานี่...."
   "มีไร"  ผมหันไปตามเสียงของมันในขณะที่ใส่กางเกงใน  และก็ตกใจสุดขีด  ในมือของไอ้เพชรคือถุงยาง!!
   "เฮ้ย...ไอ้เพชร มึงเอามาทำไม.."
   "ไม่ใช่กูเอามา  มันตกอยู่ตรงเนี้ยอ่ะ  กูต้องถามสิว่ามึงเอามาทำไม... เอามาใช้กะไอ้โบนัสอ่ะสิ..."
   "เฮ้ย  ไม่...  กูเอามาช่วยตัวเอง"   

อย่างว่าแหละ...ผมโกหกไม่เก่ง  แถมประสบการณ์ด้านเซ็กซ์ก็น้อยนิด  มีใครมั่งในโลกนี้ที่ใส่ถุงยางเวลาช่วยตัวเอง  พูดไปแล้วผมดูเหมือนเป็นโรคจิต...
   "มึงบ้าไปแล้ว  ช่วยตัวเองใครเค้าใส่ถุงยาง"
   "ก็..เอ่อ...กูไง...เอามานี่  ขี้เกียจซื้อใหม่ แพงด้วยมึง"
   "เด็กเรียนอย่างมึง ชักว่าวเป็นด้วยเหรอ  เชี่ย สมัย ม 6 ใครๆ เค้าด่ากันทั้งโรงเรียน หน้าตาดีซะเปล่า เสือกทึ่ม  บ้าแต่อ่านหนังสือ"
   "เออ เรื่องของกู  ไปๆ  นอนได้แล้ว"
   
   ไอ้เพชรคลานขึ้นไปบนเตียง  และนอนห่มผ้า  ผมนอนข้างมัน แต่อยู่ข้างล่าง  ห้องผมแม้ปิดไฟแล้ว แสงก็ยังเล็ดลอดเข้ามาได้บ้าง 
   "ป้อง  กูถามจริงเหอะ  มึงมีประสบการณ์กะผู้หญิงมั่งยังเนี่ย"
   "อืมม์..."
   "อืม...นี่เชี่ยไร  มีหรือไม่มี"
   "มึงจะรู้ไปทำไมวะ..."
   "เออ น่า...ใครพาไปวะ  พี่รหัสมึงผู้หญิงนี่นา..."
   "ไม่มีแล้วเป็นไงวะ"
   "เชี่ย.. มึงยังจะทึ่มอีก  เดี๋ยวมึงมีแฟนแล้วทำไม่เป็นนะ"
   "แฟนมีแล้วไง  ก็...โบนัส...แฟนกู"

   แล้วไงไม่รู้...ไอ้เพชรก็กลิ้งตัวมันลงมาจากเตียงกระแทกทับผมอย่างแรง  ตัวมันหนักยังกะช้าง แม้ว่าจะไม่ได้ดูตัวใหญ่นัก  ทำไมพวกผู้หญิงชอบเล่นแบบนี้นักวะ  ผมรีบพยายามผลักมันออกไป  แต่ดูเหมือนมันจงใจที่จะนอนบนตัวผม   กลิ่นตัวมันอยู่ใกล้จมูกผมแค่เอื้อม  สมองผมสั่งการลงไปข้างล่างอย่างรวดเร็ว  และการตอบสนองก็เกิดขึ้นมันที  ควยผมเริ่มแข็งและด้วยความที่มันดิ้นมาก  ขาไอ้เพชรก็โดนมาที่ควยผมที่กำลังแข็งอยู่  ได้ผลครับ....มันหยุดทันที  แล้วหันมามองหน้าผม...

   "ไอ้ป้อง  มึงอย่าบอกนะว่ามีอารมณ์กะกู..."
   

แฟนกู ตอน 9 งานงอก

   "เลือดอะไรเหรอ"
   "นี่ไง...ติดที่กางเกงใน"

   ผมใจหายวาบ  มันคือเลือดสาวของโมโนนั่นเอง  ทำไมผมไม่รอบคอบแบบนี้นะ 
   "อ๋อ...แผลสะเก็ดที่ขาเรามั๊ง  เราคันเลยมือไปโดนเลือดออก พอถอดกางเกงในจะไปอาบน้ำคงเปรอะโดน"
   เพื่อความสมจริง ผมแอบแกะสะเก็ดที่หน้าแข้งจริงๆ  จากแผลยุงกัด ผมเกาจนเป็นแผลเป็นสะเก็ด  แต่ปริมาณเลือดมันไม่ได้มากมายเลย เมื่อเทียบกะที่เลอะอยู่บนกางเกงใน
"ไหนมาดูซิ ขาไหน เมื่อกี้ไม่เห็นเลย  อ๋อ  นี่เอง  โอ๊ย...แผลมันเล็กนิดเดียวนี่"
"คือตอนนั้นไม่รู้ตัวไง  มันไหลมาแยะแล้ว  รู้อีกทีคืออาบน้ำ"

โบนัสพยักหน้า  ผมไม่ใช่คนที่โกหกคนอื่นได้เก่ง  ผมรู้ว่ามันไม่หมดจดหรอกครับ  โบนัสยังคงสงสัย  แต่ผมกลบเกลื่อนเรื่องอื่น
"วันนี้ดูหนังรอบไหนดีอ่ะ  นี่ก็เกือบสิบโมงครึ่งแล้ว..."
"อืมม์...ไปสิ  กินข้าวกันก่อนนะ"

   ................................................

   ผมกับโบนัสเราเป็นแฟนอย่างสมบูรณ์แบบ  ออกหน้าออกตาและเป็นที่อิจฉาของเพื่อนหลายคน  เรามีความสุขกันจนปิดเทอมกลาง  ผมพาโบนัสไปหาพ่อแม่ที่พิษณุโลก  และโบนัสก็พาผมไปหาพ่อแม่เธอที่เพชรบุรี   เรื่องของโมโนก็สร่างซาลงไป  ผมไม่ได้ยุ่งกับเธออีก  ก็รักษาสัญญา...ติวหนังสือเข้มข้นให้โมโนทุกวัน  และผมก็ทำแบบนั้นจริงๆ ไม่มีเรื่องอื่น   โบนัสก็รู้เรื่องที่ผมรับติวให้โมโน  เธอไม่สงสัยเลยว่าเพราะอะไร  ส่วนเรื่องนั้น..ผมมีอะไรกับโบนัสน้อยมาก เดือนละครั้งสองครั้งเอง  ทั้งที่ผมอยาก  แต่ผมไม่ค่อยกล้าขอโบนัส... ผมก็ไม่ได้ขาดอะไร...เรามีความสุขจนกระทั่งผ่านพ้นปีใหม่

   "ไอ้ป้อง เย็นนี้นะ  มึงมาช่วยกูเลย แม่งจะทำไม่ทันแล้ว  ... อะไรนะ อ๋อ เดี๋ยวกูโทรไปขอโบนัสให้  ดีเลยเอามันมาด้วย  หา...ไรนะ  อยู่เลยเหรอ  เออ ดีๆ....มาๆ ให้กูคุยเลย"

   เสียงของไอ้เพชรโทรมาลากผมไปช่วยมันทำเพลตงานบอล  ซึ่งเหลืออีกมากที่ยังไม่เสร็จ  และเหมือนไม่มีคนช่วยซ่อมมากนัก  ผมไม่ค่อยสนใจเรื่องแบบนี้  ผมสนใจแต่โบนัสเสมอ  ผมกับโบนัสกำลังจะกลับบ้าน...
   "ไปสิป้อง  เออน่า  ไปเหอะ เดี๋ยวไอ้เพชรมันหาว่าเราไม่ช่วย  แต่โบนัสกลับบ้านก่อนนะ  วันนี้เรา เอ่อ...มีเมนส์อ่ะ  นั่งไม่ค่อยสะดวก เดี๋ยวเรากลับบ้านนะ  ไว้พรุ่งนี้เจอกัน"

   ผมเจอไอ้เพชร ซึ่งเป็นนักกิจกรรมมาตั้งแต่สมัยอยู่โรงเรียนแล้ว  แต่ไม่มีใครช่วยมันเลยจริงๆ  น่าสงสารมันเหลือเกิน  ผมเห็นว่าพรุ่งนี้วันเสาร์ว่างๆอยู่  ผมตัดสินใจช่วยยัยเพชรนั่งทำ
   "เหลืออีกสองอาทิตย์ แกว่าชั้นทำคนเดียวจะเสร็จทันมั๊ย"
   "ไม่มีทางทัน  แล้วทำไมทีมแกเหลือคนแค่นี้อ่ะ"
   "ไม่รู้มัน ตอนแรกก็มากันสิบกว่าคน ทำไปทำมาเหลือกูคนเดียวเนี่ย"

   ผมนั่งช่วยไอ้เพชรทำเพลท  เราอยู่กันแค่สองคนเท่านั้น  น่าสงสารมัน  ไอ้เพชรเป็นคนที่ไม่ค่อยขึ้นกะใครมากนัก  บินเดี่ยวได้อย่างเก่ง  แต่เพื่อนมันก็แยะอยู่  ด้วยความที่มันเป็นทอม...ก็ไปกะผู้หญิงลำบาก กะผู้ชายก็ลำบาก  ไอ้เพชรมีผมเป็นเพื่อนสนิทซึ่งผมเองก็ไม่เก่งเรื่องสังคม   เพื่อนฝูงน้อย   เลยพอเข้ากันได้   หกโมงแล้ว  ผมชวนไอ้เพชรไปกินข้าวก่อนแล้วค่อยกลับมาทำ  และพอกลับมาจากกินข้าวเราก็นั่งทำกันไปคุยกันไป

   "ถามจริงเหอะ  ฟันไอ้โบไปยัง"
   "เฮ้ย...ถามอีกแล้ว  แกไมไม่ถามโบนัสวะ"
   "ชั้นซี้กะแกมากกว่าไอ้โบนัส  แต่ดูมันก็รักแกมากอยู่นะ"
   "อืมม์  ก็ชอบมันเหมือนกัน"
   "แก...แม่ง สมัย ม 6 กะตอนนี้เป็นคนละคนเลย  สมัยนั้นเหมือนหุ่นยนต์ว่ะ  ไม่ค่อยมีชีวิตจิตใจ  หลังจากเจอมีแฟนค่อยเป็นคนหน่อย  ความจริงแกก็หล่ออ่ะนะ  แต่เสือกเป็นหุ่นยนต์เลยไม่มีใครเอา  ถ้าแกเป็นเหมือนแบบนี้นะ  โห...มีแฟนตั้งแต่ ม ปลายแล้ว"
   "เออ ช่างกูเหอะ..."
   "แล้วไอ้พวกพี่ปีสองมันพาพวกแกไปขึ้นครูยังอ่ะ.."
   "ไรวะ  กูไม่เห็นรู้เรื่อง..."
   "ใครพี่รหัสแกวะ  อ้อ...พี่แหวว  อดเลยมึง ได้ยินว่าพวกที่มีพี่รหัสผู้ชาย น้องรหัสผู้ชายเค้าไปกัน  เฮ้อ  ถ้ามึงไม่มีไรกะไอ้โบนัส  มึงคงยังจิ้นอยู่"
   "มึงทำไมเป็นห่วงกูจังเรื่องนี้"
   "กูกลัวมึงทำไม่เป็น 55555"

   สี่ทุ่มกว่าแล้ว ทั้งมืดและทั้งเงียบ หลังจากโทรหาโบนัส   ผมชวนไอ้เพชรกลับบ้าน  แต่บ้านไอ้เพชรอย่างไกล บางแค  นั่งรถเมล์อย่างเดียวก็เกือบชั่วโมงแล้ว  ผมประมาณแล้วถ้าไปส่งมัน  ผมคงถึงบ้านเที่ยงคืน...
   "เออ กูนอนนี่แหละ  ไม่มีไรหรอก เดี๋ยวล้อคห้อง  มึงกลับเหอะ"
   "เฮ้ย...  ได้ไงวะ  มึงไม่กลัวผีเหรอ"
   "ผีไรวะ  มาดิ..."
   "ผีอ่ะไม่เท่าไหร่หรอก  แต่คนอ่ะดิ  มึงอาจตายได้"
   "คนมากูยิ่งชอบเลย  ยิ่งผู้หญิงยิ่งชอบมาก"
   "แล้วกูเป็นผู้ชายนี่....มึงจะไปนอนบ้านกูมั๊ยอ่ะ  อย่างน้อยก็ดีกว่าที่นี่"
   "มึงจะหลอกฟันกูอ่ะดิ...5555 แต่ถึงมึงจะฟันกู...กูก็จะไปนะ"

   แล้วไอ้เพชรก็กลับหอกะผม   ไอ้เพชรเคยมาส่งที่หอแล้ว  มันก็ไม่ใช่ที่แปลกใหม่  แต่โมโนเห็นผมเดินเข้าหอมากะเพชร  เธอจำเพชรได้ดีถึงวันที่มาส่งผมแล้วผมเมาเละหลับคาลานบ้าน 
   
   "เชี่ย...เนี่ยนะห้องมึง  ตดทีเดียวแม่งเหม็นทั้งห้องมั๊ยเนี่ย"
   "เออ น่า เอาเหอะ  มึงนอนเตียงแล้วกัน กูนอนพื้น"
   "มึงไม่บอกกูก็ทำอยู่แล้ว..."
   "เอ้า ผ้าเช็ดตัว...ไปอาบน้ำซะมึง  อ้อ บ้านกูไม่มีน้ำอุ่นนะ"
   "เชี่ย หนาวตายห่า แล้วอาบได้ไงวะ"

   ไอ้เพชรบ่นปอดแปดก่อนเดินไปอาบน้ำ  ผมเก่งขึ้นมาก  ผิดกับสมัย ม 6 ใครจะมาห้อง...ผมไม่ให้มาหมด  รบกวนเวลาอ่านหนังสือของผม  ไอ้เพชรเองก็เคยอยากมา...ผมเตะสกัดจุดไม่ให้มา  แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นผมชวนไอ้เพชรมาห้อง  มันเป็นผู้หญิงคนที่สามแล้วที่เข้าห้องผม 
   "อ่ะ เสร็จแล้ว  มึงไป  อาบได้แล้ว..."

   ผมเดินเข้าห้องน้ำไป  และแล้ว...ไอ้เพชรก็ปล่อยกลิ่นตัวมันทิ้งไว้  มันไม่เหมือนของโบนัส  แต่ยังไงก็คือกลิ่นของผู้หญิง  ผมเองก็ห่างเหินกิจกรรมกะโบนัสมาหลายวันแล้ว  ครั้งสุดท้ายของเราคือเมื่อปีใหม่  พอผมคิดถึงโบนัสบวกกับกลิ่นตัวของไอ้เพชร  มันเริ่มปลุกเร้าให้ควยผมมีอาการขึ้นอีกครั้งหลังจากสงบมาเกือบ 2 อาทิตย์  ผมรีบอาบน้ำออกมาก่อนไอ้เพชรจะสงสัย 

   "เฮ้ย มึง ไอ้ป้องมานี่...."
   "มีไร"  ผมหันไปตามเสียงของมันในขณะที่ใส่กางเกงใน  และก็ตกใจสุดขีด  ในมือของไอ้เพชรคือถุงยาง!!
   "เฮ้ย...ไอ้เพชร มึงเอามาทำไม.."
   "ไม่ใช่กูเอามา  มันตกอยู่ตรงเนี้ยอ่ะ  กูต้องถามสิว่ามึงเอามาทำไม... เอามาใช้กะไอ้โบนัสอ่ะสิ..."
   "เฮ้ย  ไม่...  กูเอามาช่วยตัวเอง"   

อย่างว่าแหละ...ผมโกหกไม่เก่ง  แถมประสบการณ์ด้านเซ็กซ์ก็น้อยนิด  มีใครมั่งในโลกนี้ที่ใส่ถุงยางเวลาช่วยตัวเอง  พูดไปแล้วผมดูเหมือนเป็นโรคจิต...
   "มึงบ้าไปแล้ว  ช่วยตัวเองใครเค้าใส่ถุงยาง"
   "ก็..เอ่อ...กูไง...เอามานี่  ขี้เกียจซื้อใหม่ แพงด้วยมึง"
   "เด็กเรียนอย่างมึง ชักว่าวเป็นด้วยเหรอ  เชี่ย สมัย ม 6 ใครๆ เค้าด่ากันทั้งโรงเรียน หน้าตาดีซะเปล่า เสือกทึ่ม  บ้าแต่อ่านหนังสือ"
   "เออ เรื่องของกู  ไปๆ  นอนได้แล้ว"
   
   ไอ้เพชรคลานขึ้นไปบนเตียง  และนอนห่มผ้า  ผมนอนข้างมัน แต่อยู่ข้างล่าง  ห้องผมแม้ปิดไฟแล้ว แสงก็ยังเล็ดลอดเข้ามาได้บ้าง 
   "ป้อง  กูถามจริงเหอะ  มึงมีประสบการณ์กะผู้หญิงมั่งยังเนี่ย"
   "อืมม์..."
   "อืม...นี่เชี่ยไร  มีหรือไม่มี"
   "มึงจะรู้ไปทำไมวะ..."
   "เออ น่า...ใครพาไปวะ  พี่รหัสมึงผู้หญิงนี่นา..."
   "ไม่มีแล้วเป็นไงวะ"
   "เชี่ย.. มึงยังจะทึ่มอีก  เดี๋ยวมึงมีแฟนแล้วทำไม่เป็นนะ"
   "แฟนมีแล้วไง  ก็...โบนัส...แฟนกู"

   แล้วไงไม่รู้...ไอ้เพชรก็กลิ้งตัวมันลงมาจากเตียงกระแทกทับผมอย่างแรง  ตัวมันหนักยังกะช้าง แม้ว่าจะไม่ได้ดูตัวใหญ่นัก  ทำไมพวกผู้หญิงชอบเล่นแบบนี้นักวะ  ผมรีบพยายามผลักมันออกไป  แต่ดูเหมือนมันจงใจที่จะนอนบนตัวผม   กลิ่นตัวมันอยู่ใกล้จมูกผมแค่เอื้อม  สมองผมสั่งการลงไปข้างล่างอย่างรวดเร็ว  และการตอบสนองก็เกิดขึ้นมันที  ควยผมเริ่มแข็งและด้วยความที่มันดิ้นมาก  ขาไอ้เพชรก็โดนมาที่ควยผมที่กำลังแข็งอยู่  ได้ผลครับ....มันหยุดทันที  แล้วหันมามองหน้าผม...

   "ไอ้ป้อง  มึงอย่าบอกนะว่ามีอารมณ์กะกู..."