🧡 XONLY 🧡

ลุงสอยหมด

สนุกดีครับ

ความแตกเสียแล้ว  สิน่ะแต่ก่อโชคดีจริงๆ

 

  สามคนได้แล้วลุง

มาอีกคนแล้ว รับรองเสร็จลุงพลแน่ๆ

อ้างจาก: nato87 เมื่อ กรกฎาคม 06, 2017, 10:48:32 หลังเที่ยงพูดคุยก่อนอ่าน : กลับมาอีกครั้ง กับบทสรุประหว่างดราม่ารักสามเส้าของลุงพล - โดนัท - เฟิร์น อย่างที่ได้บอกไว้ตอนที่แล้วว่า เฟิร์นจะกลับมา และเธอก็กลับมาในตอนนี้ ฮ่าๆๆๆ คือผมอ่านคอมเมนท์หลาย ๆ คนมักจะเม้นท์ว่าอย่าลืมหนูเฟิร์นนะ ผมไม่ลืมครับ แต่แนวทางของผมนั้นเน้นรายละเอียดของตัวละครมาก โดยเฉพาะนางเอกสาว ๆ ของผมเรื่องนี้ ผมให้ความสำคัญกับนางเอกของผมทุกคนครับ มันเป็นการเล่าเรื่องแบบมุมมองที่หนึ่งสลับกับมุมมองที่สาม ซึ่งต้องใช้เวลาพอสมควรเพื่อให้ได้รายระเอียดและอรรถรสที่มากขึ้น ถ้าคุณต้องการเสพงานเสียว ที่เอาแต่กระเด้ากันแบบเพียว ๆ คุณคงมาผิดทาง แต่ถ้าคุณอยากเสพงานที่เสียวและได้อรรถรสของเรื่องราว คุณมาถูกทางแล้วครับ แนะนำสำหรับนักอ่านมือใหม่ อยากให้กลับไปอ่านตอนแรก ๆ นะครับ เพื่ออรรถรสที่เข้มข้น

ตอนนี้เป็นตอนที่หนูเฟิร์นจะมีบทบาทเต็ม ๆ หลังจากที่่หายไปนาน เธอโดนโดนัทเพื่อนรักขโมยซีนไปเยอะมาก เธอกลับมาแล้ว จะบอกว่าเธอกลับมาเพื่อทวงคืนตำแหน่งเมียหลวงก็ว่าได้ เธอจะจัดการความสัมพันธ์ที่แสนซับซ้อนนี้ยังไง เฟิร์นกำลังค้นหาคำตอบเรื่องความว่างเปล่าในหัวใจของเธอ ว่าตกลงแล้วเธอต้องการอะไรกันแน่?? รบกวนอ่านให้จบก่อนช่วยผมโหวตนะครับ ว่าสิ่งที่เฟิร์นทำมันถูกหรือเปล่า?

หนูนาถลดา เธอมีบทเล็กน้อยในช่วงท้ายนะครับ ตอนนี้ขอมอบให้เป็นการกลับมาของเฟิร์นแบบเต็ม ๆ ตอนหน้าเราจะได้รู้จักน้องนาถกันมากขึ้น และมาลุ้นกันว่าไอ้มนุษย์ลุงบ้ากามจะได้เปิดซิงสาวน้อยจากปักษ์ใต้คนนี้ยังไง ต้องติดตามครับ




.................................................................


"แกพูดอะไรของแกน่ะเฟิร์น?" โดนัทหันควับไป ร่างสูงแทบใม่อยากเชื่อว่านี่คือสิ่งที่พูดออกจากปากของเพื่อนรัก "แกพูดอะไรของแกเฟิร์น?"

"มีคนบอกชั้นว่าเจ๊กับลุงชุมพลที่เซ็นทรัลลาดพร้าว" เฟิร์นย้ำอีกครั้ง นัยน์ตาของเธอแดงก่ำเพราะช้ำใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น "เมื่อวานชั้นลองโทรไปถามเจ๊ เจ๊โกหกชั้น เจ๊ไปกับลุงพล"

"แกคิดไปเองทั้งนั้น ใครกันที่พูดแบบนี้ มันน่าต่อยปากนัก" โดนัททำท่าทางเหมือนกำลังฉุนเฉียวเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกผิดในใจ "ชั้นไม่ได้ไปกับลุงพล"

เฟิร์นนิ่งเงียบไปครู่ นัยน์ตาของเธอแดงก่ำ ไม่ทันไรหยาดน้ำใส ๆ ก็ไหลออกมาจากตา

"แกเป็นอะไรของแกเฟิร์น?" โดนัทสงสัยในพฤติกรรมของเพื่อนรัก "แกกำลังคิดว่าชั้นมีอะไรกับลุงพลงั้นเหรอ? ตลกน่า ชั้นจะไปมีอะไรกับผู้ชายแก่ ๆ รุ่นราวคราวพ่อแบบนั้นได้ยังไง แกคิดไปเองทั้งนั้น"

โดนัทเดินเข้ามาแตะที่บ่าของเพื่อนรัก ด้วยความหึงหวงหรือความเป็นห่วงเพื่อนหรือยังไงไม่ทราบ เฟิร์นโผล่เข้ากอดโดนัทและปล่อยโฮตรงหน้าแบบไม่อายสายตา ร่างสูงถึงกับตกใจในท่าทีของเพื่อนรักและบางครั้งก็เป็นคู่ขา

"ชั้นสับสนไปหมดแล้วเจ๊....ฮือ" เฟิร์นปล่อยโฮออกมาอย่างไม่แคร์ใคร "ทำไมมันเป็นแบบนี้ไปได้นะ ทำไมเรื่องของพวกเรามันเป็นแบบนี้ไปได้"

เฟิร์นรู้ดีว่าเรื่องราวทั้งหมดเริ่มต้นจากตัวเอง บางทีเพราะเธอไม่ชัดเจนและเมินเฉยภารโรงเฒ่าชุมพลผัวชรา มันเลยอาจเป็นสาเหตุที่ทำให้นักการวัยดึกเจ้าเสน่ห์คนนั้นเลยหันมาคั่วเพื่อนรักเธอแทนเพื่อเอาคืน หากมันเป็นเช่นนั้นจริง นี่คือการเอาคืนที่เจ็บแสบที่สุดของภารโรงเฒ่า

"ชั้นไม่ได้มีอะไรกับลุงพลเว้ย ที่นี้แกบอกชั้นได้ยังว่าใครเอาข่าวมาบอกแกเรื่องนี้" ณิชาสวมบทเป็นพี่สาวใจดี ร่างสูงลูบหลังเพื่อนรักปลอบใจ พลางถามคำถามที่เธอสงสัย ใครเป็นคนบอกเธอเรื่องนี้

"ยัยอุ๊...." เฟิร์นตอบ "ยัยอุ๊เป็นคนมาบอกชั้นเรื่องนี้ มันยืนยันว่าเห็นเจ๊กับลุงชุมพลจริง ๆ "แต่เจ๊กลับบอกว่าเจ๊ไม่ได้ไปที่เซ็นทรัลลาดพร้าว ชั้นสับสนไปหมดแล้ว ตกลงชั้นจะเชื่อใครดี"

"ยัยอุ๊....ยัยปากปีจอ" ณิชาพึมพำชื่อนี้ในใจ ยัยเพื่อนรักที่หวังดีแต่กำลังจะทำลายชื่อเสียงของเธอ "มีใครอีกไหมที่รู้เรื่องนี้เฟิร์น"

"มีแค่ยัยอุ๊...." เฟิร์นตอบ พลางผละออกจากอ้อมกอดของเพื่อนรัก "ชั้นสั่งกำชับมันแล้วว่าอย่าไปบอกใครเรื่องนี้ เพราะหากพูดไปแกกับลุงพลจะเสียหาย"

"ขอบใจมากนะเฟิร์น" ร่างสูบแตะที่บ่าเพื่อนรักเพื่อยืนยันถึงมิตรภาพที่ยังแน่นแฟ้นเหมือนเดิม "แต่ชั้นก็ยืนยันว่าไม่มีอะไรทั้งนั้น บางทียัยอุ๊อาจจำผิดคน แต่ชั้นไม่ได้ไปที่เซ็นทรัลลาดพร้าวแน่นอน"

"จริงนะ...." เนตรชนกยิ้ม "เจ๊ไม่ได้มีอะไร...ไม่ดิ" สาวน้อยจากเมืองเหนือส่ายหน้า "เจ๊ไม่ได้ไปที่นั่น ไปเจอกับลุงพลใช่ไหม?"

"เออดิวะ!!??" โดนัทตอบเสียงดังหนักแน่น "ชั้นเป็นคนเตือนแกอยู่ตลอดเวลาให้ระวังไอ้มนุษย์ลุงคนนี้ให้ดี ๆ แกต่างหากที่ทำตัวน่าสงสัย เหมือนแกกำลังหึงชั้นว่ะเฟิร์น"

"หึงเหรอ??" เนตรชนกหน้าแดงก่ำ "บ้าน่า....ชั้นนะเหรอหึงเจ๊"

ถึงปากจะบอกว่าไม่หึง แต่เนตรชนกเองก็ยอมรับอยู่ในใจลึก ๆ ว่าเธอหึง คำถามก็คือ เธอหึงใครกันแน่ระหว่าง "ลุงชุมพล" กับ "ณิชา" เพื่อนรักและคู่ขาเลสเบี้ยนของเธอ มันเป็นความรู้สึกที่สับสนไปหมด เธอตอบตัวเองไม่ได้เลยด้วยซ้ำว่าในขณะนี้ตกลงเธอนั้นกำลังรักใครอยู่กันแน่?

........หากเจมส์ หนุ่มนักเรียนนายร้อยมาดเท่ห์มาได้ยินคำพูดเช่นนี้ บางทีนักเรียนเตรียมทหารคนนั้นอาจใจสลาย ที่นางในฝันของเขาไม่เคยมีใจให้เลย สาวน้อยเนตรชนกที่เขาแอบเฝ้าฝันกำลังปันใจให้เพื่อนสาวคนสนิท หรืออาจจะเป็นภารโรงเฒ่าเจ้าเสน่ห์ที่พรากความสาวของเธอไปจากเขา

"เอาเป็นว่าชั้นไม่ได้มีอะไรกับลุงพล ยืนยันชัดเจน!!" โดนัทตบบ่าของเพื่อนสาวเบา ๆ เพื่อยืนยันในสิ่งที่แกพูด "ไม่มีใครสำคัญเท่าแก....ไม่ดิ" ร่างสูงมีท่าทีเขินเล็กน้อย ก่อนโน้มตัวจุมพิตหน้าผากเพื่อนรัก "เรารักเฟิร์นนะ"

เนตรชนกหลับตาพริ้ม สาวน้อยรู้สึกสบายใจเมื่อได้ยินสิ่งที่เพื่อนสาวพูด แต่ในใจของเธอยังคงร้อนรุ่น นี่คือความสัมพันธ์ที่คลุมเครือและวุ่นวายเสียเหลือเกิน แต่เธอคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด ถ้าเธอไม่ปันใจจากลุงพลไปหาเจมส์ ลุงพลคงไม่หันมาหาโดนัท เธอยังเชื่ออย่างสนิทใจว่าโดนัทโกหกเธอ แต่เฟิร์นไม่อาจเปิดเผยความจริงในตอนนี้ได้ เพราะเธอกลัวจะสูญเสียคนสำคัญของเธอทั้งสองคนไป

คนแรกคือลุงชุมพล ภารโรงเฒ่าเจ้าเสน่ห์ที่พรากความสาวและสอนเกมรักให้เธอ จากสาวน้อยที่ไร้เดียงสากลับกลายเป็นแม่เสือสาวร่านสวาท เธอไม่เคยรู้สึกพอใจ ไม่ซิ เธอไม่เคยรู้สึกอิ่มเลยเวลาที่อยู่กับเจมส์ เขาเป็นคนดี เป็นสุภาพบุรุษ สิ่งที่เจมส์มอบให้เธอคือความอ่อนโยน รักที่งดงาม แต่สิ่งที่เธอต้องการคือรสชาติของเซ็กส์ที่จัดจ้าน อย่างที่ภารโรงเฒ่าได้ปรนเปรอให้เธอ ความอ่อนโยน ความดีที่เจมส์มอบให้เธอ มันยังไม่เพียงพอต่อการปิดช่องว่างที่ภารโรงเฒ่าทิ้งเอาไว้ได้

คนที่สองคือโดนัท อาจเป็นเพราะความใกล้ชิด หรือเป็นเพราะความปรารถนาในหัวใจที่ภารโรงเฒ่าได้มอบให้เธอ มันจึงทำให้เฟิร์นยอมมีอะไรกับโดนัท เธอรักโดนัทมากกว่าคำว่าเพื่อน แต่มันยังก่ำกึง มันยังไม่ถึงขั้นคนรัก มันยังเป็นคำตอบที่เธอยังค้นหาไม่ได้

"สัญญานะว่าเจ๊จะไม่มีใครนอกจากชั้น" เฟิร์นเอ่ยปากทั้งที่ในใจก็รู้ดีว่าเพื่อนรักอาจเป็นของลุงพลไปแล้ว

"สัญญา...." โดนัทโน้มตัวลงจูบเพื่อนรัก มือของเธอลูบไล้แก้มของร่างบางอย่างทะนุทะนอม นี่หากเธอไม่โดนภารโรงเฒ่ากระเด้าจนน้ำแตกมา 5 น้ำเมื่อวาน เธออาจโรมรันเพลงรักหญิงฉิ่งหญิงกับเพื่อนสาวคนสวยขี้ใจน้อยคนนี้อีกสักครั้ง

"จะทำแบบวันนั้นไหม...." ร่างบางยิ้มหวาน นิ้วมือเรียวงามไล่เรียงไปบนแผงหน้าอกของเพื่อนสาว "เฟิร์นนอนอยู่ที่ห้อง เฟิร์นคิดถึงโดนัทมากเลยรู้ไหม?"

"เอ่อ....วันหลังเหอะเฟิร์น" ณิชาตอบปัดด้วยน้ำเสียงห้าว เพราะความเหนื่อยล้า เธอชักรู้สึกสับสนสถานะทางเพศของตัวเองเข้าไปทุกที ตกลงเธอทั้งคู่เป็นไบเซ็กซวลใช่ไหม "ขอนอนก่อนนะ วันนี้ชั้นเพลียมาก เมื่อวานชั้นกลับไปช่วยแม่เก็บของ กว่าจะได้นอนก็เที่ยงคืน"

........โดนัทโกหก แถไปอย่างนั้น แท้จริงแล้วเธอกับภารโรงเฒ่าโรมรันเกมรักอย่างเมามันส์ ภาพความเสียวซ่านที่ภารโรงเฒ่ามอบบทรักสุดตราตรึงยังคงฝังจำในหัวของเธออย่างไม่มีวันลืมเลือน

"เบา ๆ ค่ะลุง" โดนัทในสภาพเปลือยเปล่าออดอ้อนผัวชราของเธอ ที่กำลังสอดใส่ท่อนเอ็นเข้าไปในถ้ำสาวที่บ่วมเป่ง "หนูเจ็บหอย"



ประมาณ 6 โมงเช้า หลังจากที่ทานอาหารเช้าเสร็จ ภารโรงเฒ่าได้ใช้เวลาว่างตรวจตราเอกสารและเปิดโทรทัศน์เพื่อนรับข่าวสารช่วงเช้า และสิ่งที่มันคาดไม่ถึงก็คือการปรากฏตัวของเมียรักหมายเลขหนึ่งที่หายเหินไปได้สักระยะ หนูเฟิร์น ในชุดเครื่องแบบนักศึกษาพยาบาลสีฟ้าบริสุทธิ์

"หนูเฟิร์น?" หนุ่มใหญ่วางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะทำงาน ท่าทีของมันดูแปลกใจไม่น้อยกับภาพที่เห็น

"สวัสดีค่ะลุง...." เนตรชนกพนมมือผัวชราของเธอ เด็กสาวหิ้วถุงโจ๊กหมูและกาแฟเย็นที่ตั้งใจซื้อมาฝากให้นักการวัยดึกเจ้าเสน่ห์ "หนูมีอะไรจะคุยด้วย"

เด็กสาววางถุงของกินไว้บนโต๊ะ ภารโรงเฒ่ายิ้มอย่างอารมณ์ดี แต่ในใจของมันรู้สึกได้ว่าหนูเฟิร์นคงมีเรื่องสำคัญที่จะมาบอกมัน นักการจอมหื่นทำมือเชิญให้เด็กสาวนั่ง เฟิร์นพยักหน้าก่อนวางถุงของกินไว้บนโต๊ะ

"หนูไม่น่าซื้อของกินเยอะแยะขนาดนี้มาฝากลุงเลย ลุงเพิ่งกินไปเมื่อกี้นี้" ชุมพลเอ่ยปากอย่างอารมณ์ดี พลางหยิบกาแฟขึ้นมาละเลียดอย่างเอร็ดอร่อย "มีอะไรเหรอจ๊ะหนูเฟิร์น?"

"ลุงมีอะไรกับโดนัทแล้วใช่ไหม?" เฟิร์นยิงคำถามตรงประเด็น ทำเอาภารโรงเฒ่าสำลักกาแฟ

"แค่ก....แค่ก....แค่ก" ชุมพลสำลักทันทีเมื่อได้ยินคำถามเช่นนั้น มันสำรอกเอาของเหลวออกมาจากปากและจมูก ด้วยความตกใจมันเลยหยิบเอาทิชชู่ขึ้นมาเช็ดหน้า "หนูพูดเรื่องอะไรของหนูเนี่ย?"

"หนูถามลุงว่าลุงมีอะไรกับโดนัทแล้วใช่ไหม?" เฟิร์นย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงหนักแน่น นัยน์ตาของเธอแดงก่ำราวกับกำลังจะร้องไห้ "ทำไมลุงทำแบบนี้กับหนูคะ ทำไม?"

"เอ่อ....." ภารโรงเฒ่ากลืนน้ำลาย มันเหลือบมองน้ำใส ๆ ที่อาบแก้มของเด็กสาว ไม่ว่าจะมองทางใด เฟิร์นยังคงน่ารักสำหรับมันเสมอ เฟิร์นยังเป็นนางฟ้าตัวน้อยที่แสนซนและเร้าร้อน ที่ทำให้หัวใจของมันสูบฉีดจนเกือบหัวใจวายตายมาแล้ว

"ถ้าลุงยังรักหนูจริง..." เนตรชนกสะอื้นหนักมาก "อย่าโกหกหนูอีก"

"ลุง....." ชายสูงวัยหลบหน้าเมียเด็กแสนรักของมัน "ลุงขอโทษ ลุงมีอะไรกับโดนัทแล้ว"

"หนูว่าแล้ว....." เนตรชนกพยักหน้า "หนูคิดไว้แล้ว เมื่อคืนลุงคงจัดโดนัทหนักเลยซินะคะ เหมือนที่ทำกับหนู หนูไม่โง่นะ" สาวน้อยหน้าตาแดงก่ำ น้ำตาอาบแก้มขาวผ่องของเธอเป็นสาว ภาพตรงหน้าทำเอาภารโรงเฒ่ารู้สึกผิดอย่างออกไม่ถูก

"ลุงขอโทษ...." ภารโรงเฒ่าตอบหน้าจ๋อย "ลุงคิดว่าหนูเฟิร์นคงลืมลุงไปแล้ว ลุงเห็นหนูไปได้ดีกับเจมส์ ลุงเลยคิดว่าหนูไม่ต้องการลุงอีก"

"ลุงก็เลยไปทำกับโดนัทเพื่อนของหนู" เฟิร์นเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "ทำไมลุงถึงมักมากแบบนี้คะ ลุงรู้ไหมว่าเรื่องของลุงกับโดนัทมีคนรู้แล้วนะ ลุงทำกับหนู หนูไม่ว่า แต่กับโดนัท ลุงทำทำไมคะ"

"เอ่อ...." ยิ่งโดนเมียรักหมายเลขหนึ่งไล่ต้อนมากเท่าไร ภารโรงเฒ่ายิ่งไปไม่เป็นเท่านั้น "ลุงก็แค่ผู้ชายคนหนึ่ง....ที่แค่อยากมีใครสักคนเคียงข้าง"

"ลุงรักโดนัทไหมคะ?" เฟิร์นถามคำถามสุดเด็ด "ลุงรักโดนัทไหม แล้วโดนัทรักลุงหรือเปล่า?"

"ลุง....." ภารโรงเฒ่าทำหน้าเจื่อน พอมีทางใดไหมหนอที่จะเก็บเฟิร์นและโดนัทไว้ที่มันตลอดไป "ลุงรักโดนัท และคิดว่าโดนัทก็รักลุง"

"เมื่อไรคะ...." เฟิร์นยิ่งร้องไห้หนักขึ้น คำพูดของชุมพลที่ว่าโดนัทก็รักตอบด้วยยิ่งทำให้เธอใจสลายมากกว่าเดิม ด้วยความสงสาร ภารโรงเฒ่าเลยหยิบทิชชู่ให้ร่างบาง

"หลังจากที่หนูไปกับเจมส์...." ชุมพลตอบ

"โดนัทยังไม่รู้ว่าหนูรู้เรื่องนี้" เฟิร์นร่ายยาว "แต่คิดว่าคงอีกไม่นาน เราคงปิดความลับนี้ไม่ได้ตลอดไป ถ้าลุงรักโดนัท หนูจะหลีกทางให้ แต่ลุงต้องสัญญากับหนูนะคะว่าลุงจะหยุดที่โดนัทไว้เป็นคนสุดท้าย ลุงอย่าทำร้ายเพื่อนหนูคนนี้นะ โดนัทเป็นคนดี โดนัทเป็นคนที่รักใครรักจริง อย่าทำให้เพื่อนหนูเสียใจ ได้ยินไหมคะลุง"

เนตรชนกร้องไห้ฟูมฟาย เด็กสาวเอื้อมแขนมากุมมือที่หยาบกร้านของภารโรงเฒ่า ชุมพลเหลือบมองด้วยหัวใจที่เจ็บปวด ใครจะมองว่ามันมักมากในกาม เป็นไอ้เฒ่าลามกหลายใจก็ยอม แต่ ณ จุดนี้ มันไม่อยากสูญเสียใครไปทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นหนูเฟิร์นหรือหนูโดนัท

"ลุงจะไม่ทำให้หนูโดนัทเสียใจ" ภารโรงเฒ่ายืนยันหนักแน่น ชายสูงวัยตบที่หลังมือของเด็กสาวอย่างแผ่วเบา "รวมทั้งหนูอีก หนูยังรักลุงไหมจ๊ะเฟิร์น ลุงยังรักหนูนะ ลุงยังรอการกลับมาของหนูเสมอ ผัวแก่ ๆ คนนี้ยังรักเนตรชนกไม่เคยเปลี่ยนไป รักยังไงก็รักยังงั้น"

"แต่ลุงคะ...." เฟิรนดึงมือออกมาอย่างแผ่วเบา "ลุงมีโดนัทแล้วนะคะ"

"ลุงรักโดนัท...." ภารโรงเฒ่าลุกขึ้น ก่อนเดินไปพยุงร่างของเด็กสาวขึ้นมา "แต่ไม่ว่ายังไง ลุงก็ยังรักเมียคนแรกของลุงคนนี้อยู่ดี"

"รักหนูแล้วแอบไปมีกิ๊กเหรอ?" เฟิร์นมองค้อน นัยน์ตาของภารโรงเฒ่าทำเอาหัวใจที่กำลังแหลกสลายกลับมาชุ่มชื่นอีกครั้ง "คนเจ้าชู้ คนผีทะเล"

"หนูอยากให้ลุงพิสูจน์ไหมล่ะ ว่าลุงไม่เคยหมดความต้องการในตัวของเฟิร์น?" ภารโรงเฒ่าลูบไล้เรือนผมนุ่มสลวยของเด็กสาว "กลับไปที่รังรักของเราไหม ในห้องเก็บของ ลุงจะพิสูจน์ให้หนูรู้ว่าลุงยังรักหนูมากแค่ไหน?"

"นี่มันเช้าแล้วนะคะ.....อุ๊บ" ยังไม่ทันที่เนตรชนกจะตอบอะไร ภารโรงเฒ่าปิดตามเด็กสาวด้วยริมฝีปากที่หยาบกร้านของมัน มือที่เคยต่อต้านชายสูงวัยค่อย ๆ ลดท่าทีลง

"มาเถอะ เราไม่มีเวลามาก มากับลุงนะจ๊ะเมียรักของลุง" ภารโรงเฒ่ายิ้มหวาน ก่อนจูงมือหนูเฟิร์นไปยังห้องเก็บของ เพื่อย้ำเตือนถึงความสัมพันธ์ของทั้งคู่

"ลุงคะ ไม่เอานะ" เฟิร์นพยายามขัดขืน "นี่มันเช้าแล้ว เดี๋ยวใครมาเห็นเข้าเราจะแย่"

"ไม่ต้องกลัวนะ หนูเห็นนั่นไหม?" ภารโรงเฒ่าชี้ไปที่ประตูไม้ด้านข้างห้องพักภารโรงที่คิดว่าน่าจะถูกล็อคกุญแจปิดตายไปแล้ว "ลุงมีกุญแจ เดี๋ยวหนูออกไปทางนั้น เดินอ้อมด้านหลังห้องน้ำออกไปจะเจอทางออก หนูไม่ต้องกลัวเลย"

หนุ่มใหญ่วัยกลางคนซุกไซร์ซอกคอของเด็กสาว เนตรชนกหลับตาพริ้ม ในที่สุดเธอก็รู้เสียทีว่าในใจที่ว่างเปล่าของเธอต้องการอะไร

"หอยของหนูแฉะไปหมดเลยนะ" ชุมพลถลกกระโปรงนักศึกษาพยาบาลขึ้น ก่อนเอื้อมมือถอดแพนตี้สีขาวของเด็กสาวออกมา เฟิร์นให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี มันสูดดมน้องหนูของเนตรชนกที่ห่างหายไปได้สักระยะด้วยความคิดถึง ก่อนโลมเลียติ่งสยิวของเด็กสาวเป็นการทักทาย เนตรชนกหลับตาพริ้ม ขาแทบทรุด ภารโรงเฒ่ารู้งาน มันทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา คลายซิปออกก่อนควักเจ้าโลกขนาด 8 นิ้วเด้งออกมาจากรังลับ เนตรชนกกลืนน้ำลาย ก่อนก้มตัวลงทำรักด้วยปาก ภารโรงเฒ่าหลับตาพริ้มด้วยความเสียวซ่าน

"เฟิร์นจ๋า เราต้องรีบนะ ไม่งั้นเดี๋ยวมีใครมาเห็น" ชุมพลหลับหรี่ตามองเด็กสาวด้วยความเสน่หา สาวน้อยพนักหน้า ก่อนขึ้นคร่อมผัวเฒ่าของเธอ

"นั่นแหละ....อูยยยย" ชุมพลซูดปากด้วยความเสียวซ่าน ยิ่งนานวันหนูเฟิร์นยิ่งเก่งกล้าในเกมกามมากขึ้นเรื่อย ๆ สาวน้อยร่อนเอวบิดไปมาได้อย่างพริ้วไหว ถ้ำสาวของเนตรชนกชุ่มฉ่ำและร้อนฉ่าจนท่อนเอ็นของมันแทบละลายคาถ้ำรักของเด็กสาว

"หนูรักลุงนะคะ ผัวของหนู" เฟิร์นครางด้วยความเสียวซ่าน ก่อนโน้มตัวแลกลิ้นกับภารโรงเฒ่า จนน้ำลายเหนียวยืดเป็นสาย "หนูรักผัวแก่ ๆ ของหนูคนนี้ ได้ยินไหม ไม่ว่าลุงจะมีอีหนูสักกี่คน หนูไม่ว่า แต่หนูจะต้องเป็นที่หนึ่งของลุงตลอดไป ลุงสัญญานะคะ"

"หนูเฟิร์น..." ชุมพลแปลกใจไม่น้อยกับสิ่งที่เฟิร์นพูด นี่มันทำให้เด็กสาวรุ่นราวคราวหลานหลงรักมันได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ "จ๊ะ.....แม่ทูนหัวของไอ้พล เนตรชนก เมียรักของไอ้พล"

"หนูรักลุงนะคะ ผัวขา อู้ยยยยยยยยยยย!!" เนตรชนกบิดตัวเกร็ง เพราะความเสียวซ่านและตื่นเต้นจากสถานการณ์ที่บีบบังคับ ทำให้เธอขึ้นสวรรค์อย่างรวดเร็ว แต่ชุมพลยังไม่เสร็จ มันยังค้างเติงอยู่อย่างนั้น

"ใจร้ายจังเมียจ๋า...." ชุมพลครางด้วยความเสียวซ่าน "ลุงยังไม่เสร็จเลย"

เนตรชนกหอบด้วยความเสียวซ่าน เด็กสาวหลับตาพริ้มอย่างเปี่ยมสุข เธอหรี่ตามองผัวเฒ่าของเธออย่างสุขสม ก่อนหยิบทิชชู่ออกมาเช็ดน้ำรักของเธอตรงหว่างขาที่เปียกแฉะ ก่อนโน้มตัวทำรักให้ผัวชราของเธอด้วยปาก

"อู้ยยยยยย" ภารโรงเฒ่าบิดตัวเกร็ง "แบบนั้น แบบนั้นเลยจ๊ะหนูเฟิร์นจ๋า"

........สุดท้าย ภารโรงเฒ่าก็หลั่งน้ำรักเข้าปากของหนูเฟิร์น แต่น้ำรักของมันมีปริมาณที่น้อยเสียเหลือเกิน เพราะเพิ่งผ่านเกมรักกับโดนัทเมื่อสองวันก่อน หนุ่มใหญ่บิดตัวเกร็งขณะกำลังถึงจุดสุดยอดในช่องปากของเด็กสาว เนตรชนกประคองถุงนุ่มของภารโรงเฒ่า สาวน้อยกลืนกินน้ำรักของภารโรงเฒ่าเข้าไปทุกหยาดหยด

"อร่อยไหมจ๊ะเมียจ๋า" ชุมพลเอ่ยปากถามเมียรักของมันด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "หนูรีดน้ำของลุงจนหมดตัวเลย"

"ผัวชอบไหมคะ?" เนตรชนกยิ้มหวาน ปากของเธอชุ่มไปด้วยน้ำรักสีขาว น้ำหวานที่่เธอโปรดปราน แก้มของเธอแดงระเรือด้วยความสุขสม มันคือรสรักที่เธอขาดหายไปหลายวัน ผู้ชายอย่างเจมส์ไม่มีวันมอบสิ่งนี้ให้เธอได้ โดนัททำได้ใกล้เคียง แต่มันยังไม่ใช่

"ยังไงลุงก็ยังรักเมียคนนี้ของลุงนะจ๊ะ" ชุมพลโน้มตัวลองหอมหน้าผากของเฟิร์นอย่างอารมณ์ดี เฟิร์นหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข โดยที่ทั้งไม่มีทางรู้เลยว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นด้านนอก

.......................................................



นาถลดา เด็กสาวคณะพยาบาลปีหนึ่ง ถือกล่องลังกระดาษสีน้ำตาลที่เต็มไปด้วยลูกแมวน้อยน่ารักสี่ตัว แม่ของมันถูกรถยนต์ชนตาย และก็ไม่มีใครรับเลี้ยง นาถลดาที่บังเอิญแวะไปหาข้าวเช้าทานที่หน้าปากซอยบังเอิญไปพบเข้า ด้วยความสงสารจึงอาสาของพาลูกแมวพวกนั้นมาด้วย เพราะได้ยินว่าลุงชุมพลนักการภารโรงเฒ่าเป็นคนใจดี รักสัตว์ น่าจะช่วยลูกแมวพวกนี้ได้

"สวัสดีค๊า...." น้องนาถเคาะประตู ก่อนบิดประตูเข้ามาภายในห้องพักภารโรงที่ว่างเปล่า ตามคำบอกเล่าของยามหน้าวิทยาลัย ที่บอกให้เธอไปหาลุงชุมพล

"สวัสดีค่ะ" นาถรดาเอ่ยปากอีกครั้ง "ลุงพลอยู่ไหมคะ? หนูมีเรื่องให้ช่วยหน่อยค่ะลุง" สาวน้อยจากปักษ์ใต้เหลือบมองทั่วห้องที่ว่างเปล่า บนโต๊ะทำงานของลุงชุมพลยังมีถุงโจ๊กหมูและกาแฟเย็นวางไว้อยู่ ครู่หนึ่ง นัยน์ตาสีน้ำตาลของเธอเหลือบไปมองประตูห้องเก็บของ ที่ลุงพลและเฟิร์นหลบซ่อนตัวอยู่ด้านใน

"ไปไหนกันหมดนะ?" นาถลดาขมวดคิ้ว "ไหนพี่ยามบอกว่าวันนี้ลุงพลเข้าห้องมาแล้ว?"

มีอีกคนละ

เฟิร์นใจกว้างมาก

เนตรชนก

เสร็งลุงหมดเเน่ๆ

อ้างจาก: nato87 เมื่อ กรกฎาคม 06, 2017, 10:48:32 หลังเที่ยงพูดคุยก่อนอ่าน : กลับมาอีกครั้ง กับบทสรุประหว่างดราม่ารักสามเส้าของลุงพล - โดนัท - เฟิร์น อย่างที่ได้บอกไว้ตอนที่แล้วว่า เฟิร์นจะกลับมา และเธอก็กลับมาในตอนนี้ ฮ่าๆๆๆ คือผมอ่านคอมเมนท์หลาย ๆ คนมักจะเม้นท์ว่าอย่าลืมหนูเฟิร์นนะ ผมไม่ลืมครับ แต่แนวทางของผมนั้นเน้นรายละเอียดของตัวละครมาก โดยเฉพาะนางเอกสาว ๆ ของผมเรื่องนี้ ผมให้ความสำคัญกับนางเอกของผมทุกคนครับ มันเป็นการเล่าเรื่องแบบมุมมองที่หนึ่งสลับกับมุมมองที่สาม ซึ่งต้องใช้เวลาพอสมควรเพื่อให้ได้รายระเอียดและอรรถรสที่มากขึ้น ถ้าคุณต้องการเสพงานเสียว ที่เอาแต่กระเด้ากันแบบเพียว ๆ คุณคงมาผิดทาง แต่ถ้าคุณอยากเสพงานที่เสียวและได้อรรถรสของเรื่องราว คุณมาถูกทางแล้วครับ แนะนำสำหรับนักอ่านมือใหม่ อยากให้กลับไปอ่านตอนแรก ๆ นะครับ เพื่ออรรถรสที่เข้มข้น

ตอนนี้เป็นตอนที่หนูเฟิร์นจะมีบทบาทเต็ม ๆ หลังจากที่่หายไปนาน เธอโดนโดนัทเพื่อนรักขโมยซีนไปเยอะมาก เธอกลับมาแล้ว จะบอกว่าเธอกลับมาเพื่อทวงคืนตำแหน่งเมียหลวงก็ว่าได้ เธอจะจัดการความสัมพันธ์ที่แสนซับซ้อนนี้ยังไง เฟิร์นกำลังค้นหาคำตอบเรื่องความว่างเปล่าในหัวใจของเธอ ว่าตกลงแล้วเธอต้องการอะไรกันแน่?? รบกวนอ่านให้จบก่อนช่วยผมโหวตนะครับ ว่าสิ่งที่เฟิร์นทำมันถูกหรือเปล่า?

หนูนาถลดา เธอมีบทเล็กน้อยในช่วงท้ายนะครับ ตอนนี้ขอมอบให้เป็นการกลับมาของเฟิร์นแบบเต็ม ๆ ตอนหน้าเราจะได้รู้จักน้องนาถกันมากขึ้น และมาลุ้นกันว่าไอ้มนุษย์ลุงบ้ากามจะได้เปิดซิงสาวน้อยจากปักษ์ใต้คนนี้ยังไง ต้องติดตามครับ




.................................................................


"แกพูดอะไรของแกน่ะเฟิร์น?" โดนัทหันควับไป ร่างสูงแทบใม่อยากเชื่อว่านี่คือสิ่งที่พูดออกจากปากของเพื่อนรัก "แกพูดอะไรของแกเฟิร์น?"

"มีคนบอกชั้นว่าเจ๊กับลุงชุมพลที่เซ็นทรัลลาดพร้าว" เฟิร์นย้ำอีกครั้ง นัยน์ตาของเธอแดงก่ำเพราะช้ำใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น "เมื่อวานชั้นลองโทรไปถามเจ๊ เจ๊โกหกชั้น เจ๊ไปกับลุงพล"

"แกคิดไปเองทั้งนั้น ใครกันที่พูดแบบนี้ มันน่าต่อยปากนัก" โดนัททำท่าทางเหมือนกำลังฉุนเฉียวเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกผิดในใจ "ชั้นไม่ได้ไปกับลุงพล"

เฟิร์นนิ่งเงียบไปครู่ นัยน์ตาของเธอแดงก่ำ ไม่ทันไรหยาดน้ำใส ๆ ก็ไหลออกมาจากตา

"แกเป็นอะไรของแกเฟิร์น?" โดนัทสงสัยในพฤติกรรมของเพื่อนรัก "แกกำลังคิดว่าชั้นมีอะไรกับลุงพลงั้นเหรอ? ตลกน่า ชั้นจะไปมีอะไรกับผู้ชายแก่ ๆ รุ่นราวคราวพ่อแบบนั้นได้ยังไง แกคิดไปเองทั้งนั้น"

โดนัทเดินเข้ามาแตะที่บ่าของเพื่อนรัก ด้วยความหึงหวงหรือความเป็นห่วงเพื่อนหรือยังไงไม่ทราบ เฟิร์นโผล่เข้ากอดโดนัทและปล่อยโฮตรงหน้าแบบไม่อายสายตา ร่างสูงถึงกับตกใจในท่าทีของเพื่อนรักและบางครั้งก็เป็นคู่ขา

"ชั้นสับสนไปหมดแล้วเจ๊....ฮือ" เฟิร์นปล่อยโฮออกมาอย่างไม่แคร์ใคร "ทำไมมันเป็นแบบนี้ไปได้นะ ทำไมเรื่องของพวกเรามันเป็นแบบนี้ไปได้"

เฟิร์นรู้ดีว่าเรื่องราวทั้งหมดเริ่มต้นจากตัวเอง บางทีเพราะเธอไม่ชัดเจนและเมินเฉยภารโรงเฒ่าชุมพลผัวชรา มันเลยอาจเป็นสาเหตุที่ทำให้นักการวัยดึกเจ้าเสน่ห์คนนั้นเลยหันมาคั่วเพื่อนรักเธอแทนเพื่อเอาคืน หากมันเป็นเช่นนั้นจริง นี่คือการเอาคืนที่เจ็บแสบที่สุดของภารโรงเฒ่า

"ชั้นไม่ได้มีอะไรกับลุงพลเว้ย ที่นี้แกบอกชั้นได้ยังว่าใครเอาข่าวมาบอกแกเรื่องนี้" ณิชาสวมบทเป็นพี่สาวใจดี ร่างสูงลูบหลังเพื่อนรักปลอบใจ พลางถามคำถามที่เธอสงสัย ใครเป็นคนบอกเธอเรื่องนี้

"ยัยอุ๊...." เฟิร์นตอบ "ยัยอุ๊เป็นคนมาบอกชั้นเรื่องนี้ มันยืนยันว่าเห็นเจ๊กับลุงชุมพลจริง ๆ "แต่เจ๊กลับบอกว่าเจ๊ไม่ได้ไปที่เซ็นทรัลลาดพร้าว ชั้นสับสนไปหมดแล้ว ตกลงชั้นจะเชื่อใครดี"

"ยัยอุ๊....ยัยปากปีจอ" ณิชาพึมพำชื่อนี้ในใจ ยัยเพื่อนรักที่หวังดีแต่กำลังจะทำลายชื่อเสียงของเธอ "มีใครอีกไหมที่รู้เรื่องนี้เฟิร์น"

"มีแค่ยัยอุ๊...." เฟิร์นตอบ พลางผละออกจากอ้อมกอดของเพื่อนรัก "ชั้นสั่งกำชับมันแล้วว่าอย่าไปบอกใครเรื่องนี้ เพราะหากพูดไปแกกับลุงพลจะเสียหาย"

"ขอบใจมากนะเฟิร์น" ร่างสูบแตะที่บ่าเพื่อนรักเพื่อยืนยันถึงมิตรภาพที่ยังแน่นแฟ้นเหมือนเดิม "แต่ชั้นก็ยืนยันว่าไม่มีอะไรทั้งนั้น บางทียัยอุ๊อาจจำผิดคน แต่ชั้นไม่ได้ไปที่เซ็นทรัลลาดพร้าวแน่นอน"

"จริงนะ...." เนตรชนกยิ้ม "เจ๊ไม่ได้มีอะไร...ไม่ดิ" สาวน้อยจากเมืองเหนือส่ายหน้า "เจ๊ไม่ได้ไปที่นั่น ไปเจอกับลุงพลใช่ไหม?"

"เออดิวะ!!??" โดนัทตอบเสียงดังหนักแน่น "ชั้นเป็นคนเตือนแกอยู่ตลอดเวลาให้ระวังไอ้มนุษย์ลุงคนนี้ให้ดี ๆ แกต่างหากที่ทำตัวน่าสงสัย เหมือนแกกำลังหึงชั้นว่ะเฟิร์น"

"หึงเหรอ??" เนตรชนกหน้าแดงก่ำ "บ้าน่า....ชั้นนะเหรอหึงเจ๊"

ถึงปากจะบอกว่าไม่หึง แต่เนตรชนกเองก็ยอมรับอยู่ในใจลึก ๆ ว่าเธอหึง คำถามก็คือ เธอหึงใครกันแน่ระหว่าง "ลุงชุมพล" กับ "ณิชา" เพื่อนรักและคู่ขาเลสเบี้ยนของเธอ มันเป็นความรู้สึกที่สับสนไปหมด เธอตอบตัวเองไม่ได้เลยด้วยซ้ำว่าในขณะนี้ตกลงเธอนั้นกำลังรักใครอยู่กันแน่?

........หากเจมส์ หนุ่มนักเรียนนายร้อยมาดเท่ห์มาได้ยินคำพูดเช่นนี้ บางทีนักเรียนเตรียมทหารคนนั้นอาจใจสลาย ที่นางในฝันของเขาไม่เคยมีใจให้เลย สาวน้อยเนตรชนกที่เขาแอบเฝ้าฝันกำลังปันใจให้เพื่อนสาวคนสนิท หรืออาจจะเป็นภารโรงเฒ่าเจ้าเสน่ห์ที่พรากความสาวของเธอไปจากเขา

"เอาเป็นว่าชั้นไม่ได้มีอะไรกับลุงพล ยืนยันชัดเจน!!" โดนัทตบบ่าของเพื่อนสาวเบา ๆ เพื่อยืนยันในสิ่งที่แกพูด "ไม่มีใครสำคัญเท่าแก....ไม่ดิ" ร่างสูงมีท่าทีเขินเล็กน้อย ก่อนโน้มตัวจุมพิตหน้าผากเพื่อนรัก "เรารักเฟิร์นนะ"

เนตรชนกหลับตาพริ้ม สาวน้อยรู้สึกสบายใจเมื่อได้ยินสิ่งที่เพื่อนสาวพูด แต่ในใจของเธอยังคงร้อนรุ่น นี่คือความสัมพันธ์ที่คลุมเครือและวุ่นวายเสียเหลือเกิน แต่เธอคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด ถ้าเธอไม่ปันใจจากลุงพลไปหาเจมส์ ลุงพลคงไม่หันมาหาโดนัท เธอยังเชื่ออย่างสนิทใจว่าโดนัทโกหกเธอ แต่เฟิร์นไม่อาจเปิดเผยความจริงในตอนนี้ได้ เพราะเธอกลัวจะสูญเสียคนสำคัญของเธอทั้งสองคนไป

คนแรกคือลุงชุมพล ภารโรงเฒ่าเจ้าเสน่ห์ที่พรากความสาวและสอนเกมรักให้เธอ จากสาวน้อยที่ไร้เดียงสากลับกลายเป็นแม่เสือสาวร่านสวาท เธอไม่เคยรู้สึกพอใจ ไม่ซิ เธอไม่เคยรู้สึกอิ่มเลยเวลาที่อยู่กับเจมส์ เขาเป็นคนดี เป็นสุภาพบุรุษ สิ่งที่เจมส์มอบให้เธอคือความอ่อนโยน รักที่งดงาม แต่สิ่งที่เธอต้องการคือรสชาติของเซ็กส์ที่จัดจ้าน อย่างที่ภารโรงเฒ่าได้ปรนเปรอให้เธอ ความอ่อนโยน ความดีที่เจมส์มอบให้เธอ มันยังไม่เพียงพอต่อการปิดช่องว่างที่ภารโรงเฒ่าทิ้งเอาไว้ได้

คนที่สองคือโดนัท อาจเป็นเพราะความใกล้ชิด หรือเป็นเพราะความปรารถนาในหัวใจที่ภารโรงเฒ่าได้มอบให้เธอ มันจึงทำให้เฟิร์นยอมมีอะไรกับโดนัท เธอรักโดนัทมากกว่าคำว่าเพื่อน แต่มันยังก่ำกึง มันยังไม่ถึงขั้นคนรัก มันยังเป็นคำตอบที่เธอยังค้นหาไม่ได้

"สัญญานะว่าเจ๊จะไม่มีใครนอกจากชั้น" เฟิร์นเอ่ยปากทั้งที่ในใจก็รู้ดีว่าเพื่อนรักอาจเป็นของลุงพลไปแล้ว

"สัญญา...." โดนัทโน้มตัวลงจูบเพื่อนรัก มือของเธอลูบไล้แก้มของร่างบางอย่างทะนุทะนอม นี่หากเธอไม่โดนภารโรงเฒ่ากระเด้าจนน้ำแตกมา 5 น้ำเมื่อวาน เธออาจโรมรันเพลงรักหญิงฉิ่งหญิงกับเพื่อนสาวคนสวยขี้ใจน้อยคนนี้อีกสักครั้ง

"จะทำแบบวันนั้นไหม...." ร่างบางยิ้มหวาน นิ้วมือเรียวงามไล่เรียงไปบนแผงหน้าอกของเพื่อนสาว "เฟิร์นนอนอยู่ที่ห้อง เฟิร์นคิดถึงโดนัทมากเลยรู้ไหม?"

"เอ่อ....วันหลังเหอะเฟิร์น" ณิชาตอบปัดด้วยน้ำเสียงห้าว เพราะความเหนื่อยล้า เธอชักรู้สึกสับสนสถานะทางเพศของตัวเองเข้าไปทุกที ตกลงเธอทั้งคู่เป็นไบเซ็กซวลใช่ไหม "ขอนอนก่อนนะ วันนี้ชั้นเพลียมาก เมื่อวานชั้นกลับไปช่วยแม่เก็บของ กว่าจะได้นอนก็เที่ยงคืน"

........โดนัทโกหก แถไปอย่างนั้น แท้จริงแล้วเธอกับภารโรงเฒ่าโรมรันเกมรักอย่างเมามันส์ ภาพความเสียวซ่านที่ภารโรงเฒ่ามอบบทรักสุดตราตรึงยังคงฝังจำในหัวของเธออย่างไม่มีวันลืมเลือน

"เบา ๆ ค่ะลุง" โดนัทในสภาพเปลือยเปล่าออดอ้อนผัวชราของเธอ ที่กำลังสอดใส่ท่อนเอ็นเข้าไปในถ้ำสาวที่บ่วมเป่ง "หนูเจ็บหอย"



ประมาณ 6 โมงเช้า หลังจากที่ทานอาหารเช้าเสร็จ ภารโรงเฒ่าได้ใช้เวลาว่างตรวจตราเอกสารและเปิดโทรทัศน์เพื่อนรับข่าวสารช่วงเช้า และสิ่งที่มันคาดไม่ถึงก็คือการปรากฏตัวของเมียรักหมายเลขหนึ่งที่หายเหินไปได้สักระยะ หนูเฟิร์น ในชุดเครื่องแบบนักศึกษาพยาบาลสีฟ้าบริสุทธิ์

"หนูเฟิร์น?" หนุ่มใหญ่วางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะทำงาน ท่าทีของมันดูแปลกใจไม่น้อยกับภาพที่เห็น

"สวัสดีค่ะลุง...." เนตรชนกพนมมือผัวชราของเธอ เด็กสาวหิ้วถุงโจ๊กหมูและกาแฟเย็นที่ตั้งใจซื้อมาฝากให้นักการวัยดึกเจ้าเสน่ห์ "หนูมีอะไรจะคุยด้วย"

เด็กสาววางถุงของกินไว้บนโต๊ะ ภารโรงเฒ่ายิ้มอย่างอารมณ์ดี แต่ในใจของมันรู้สึกได้ว่าหนูเฟิร์นคงมีเรื่องสำคัญที่จะมาบอกมัน นักการจอมหื่นทำมือเชิญให้เด็กสาวนั่ง เฟิร์นพยักหน้าก่อนวางถุงของกินไว้บนโต๊ะ

"หนูไม่น่าซื้อของกินเยอะแยะขนาดนี้มาฝากลุงเลย ลุงเพิ่งกินไปเมื่อกี้นี้" ชุมพลเอ่ยปากอย่างอารมณ์ดี พลางหยิบกาแฟขึ้นมาละเลียดอย่างเอร็ดอร่อย "มีอะไรเหรอจ๊ะหนูเฟิร์น?"

"ลุงมีอะไรกับโดนัทแล้วใช่ไหม?" เฟิร์นยิงคำถามตรงประเด็น ทำเอาภารโรงเฒ่าสำลักกาแฟ

"แค่ก....แค่ก....แค่ก" ชุมพลสำลักทันทีเมื่อได้ยินคำถามเช่นนั้น มันสำรอกเอาของเหลวออกมาจากปากและจมูก ด้วยความตกใจมันเลยหยิบเอาทิชชู่ขึ้นมาเช็ดหน้า "หนูพูดเรื่องอะไรของหนูเนี่ย?"

"หนูถามลุงว่าลุงมีอะไรกับโดนัทแล้วใช่ไหม?" เฟิร์นย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงหนักแน่น นัยน์ตาของเธอแดงก่ำราวกับกำลังจะร้องไห้ "ทำไมลุงทำแบบนี้กับหนูคะ ทำไม?"

"เอ่อ....." ภารโรงเฒ่ากลืนน้ำลาย มันเหลือบมองน้ำใส ๆ ที่อาบแก้มของเด็กสาว ไม่ว่าจะมองทางใด เฟิร์นยังคงน่ารักสำหรับมันเสมอ เฟิร์นยังเป็นนางฟ้าตัวน้อยที่แสนซนและเร้าร้อน ที่ทำให้หัวใจของมันสูบฉีดจนเกือบหัวใจวายตายมาแล้ว

"ถ้าลุงยังรักหนูจริง..." เนตรชนกสะอื้นหนักมาก "อย่าโกหกหนูอีก"

"ลุง....." ชายสูงวัยหลบหน้าเมียเด็กแสนรักของมัน "ลุงขอโทษ ลุงมีอะไรกับโดนัทแล้ว"

"หนูว่าแล้ว....." เนตรชนกพยักหน้า "หนูคิดไว้แล้ว เมื่อคืนลุงคงจัดโดนัทหนักเลยซินะคะ เหมือนที่ทำกับหนู หนูไม่โง่นะ" สาวน้อยหน้าตาแดงก่ำ น้ำตาอาบแก้มขาวผ่องของเธอเป็นสาว ภาพตรงหน้าทำเอาภารโรงเฒ่ารู้สึกผิดอย่างออกไม่ถูก

"ลุงขอโทษ...." ภารโรงเฒ่าตอบหน้าจ๋อย "ลุงคิดว่าหนูเฟิร์นคงลืมลุงไปแล้ว ลุงเห็นหนูไปได้ดีกับเจมส์ ลุงเลยคิดว่าหนูไม่ต้องการลุงอีก"

"ลุงก็เลยไปทำกับโดนัทเพื่อนของหนู" เฟิร์นเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "ทำไมลุงถึงมักมากแบบนี้คะ ลุงรู้ไหมว่าเรื่องของลุงกับโดนัทมีคนรู้แล้วนะ ลุงทำกับหนู หนูไม่ว่า แต่กับโดนัท ลุงทำทำไมคะ"

"เอ่อ...." ยิ่งโดนเมียรักหมายเลขหนึ่งไล่ต้อนมากเท่าไร ภารโรงเฒ่ายิ่งไปไม่เป็นเท่านั้น "ลุงก็แค่ผู้ชายคนหนึ่ง....ที่แค่อยากมีใครสักคนเคียงข้าง"

"ลุงรักโดนัทไหมคะ?" เฟิร์นถามคำถามสุดเด็ด "ลุงรักโดนัทไหม แล้วโดนัทรักลุงหรือเปล่า?"

"ลุง....." ภารโรงเฒ่าทำหน้าเจื่อน พอมีทางใดไหมหนอที่จะเก็บเฟิร์นและโดนัทไว้ที่มันตลอดไป "ลุงรักโดนัท และคิดว่าโดนัทก็รักลุง"

"เมื่อไรคะ...." เฟิร์นยิ่งร้องไห้หนักขึ้น คำพูดของชุมพลที่ว่าโดนัทก็รักตอบด้วยยิ่งทำให้เธอใจสลายมากกว่าเดิม ด้วยความสงสาร ภารโรงเฒ่าเลยหยิบทิชชู่ให้ร่างบาง

"หลังจากที่หนูไปกับเจมส์...." ชุมพลตอบ

"โดนัทยังไม่รู้ว่าหนูรู้เรื่องนี้" เฟิร์นร่ายยาว "แต่คิดว่าคงอีกไม่นาน เราคงปิดความลับนี้ไม่ได้ตลอดไป ถ้าลุงรักโดนัท หนูจะหลีกทางให้ แต่ลุงต้องสัญญากับหนูนะคะว่าลุงจะหยุดที่โดนัทไว้เป็นคนสุดท้าย ลุงอย่าทำร้ายเพื่อนหนูคนนี้นะ โดนัทเป็นคนดี โดนัทเป็นคนที่รักใครรักจริง อย่าทำให้เพื่อนหนูเสียใจ ได้ยินไหมคะลุง"

เนตรชนกร้องไห้ฟูมฟาย เด็กสาวเอื้อมแขนมากุมมือที่หยาบกร้านของภารโรงเฒ่า ชุมพลเหลือบมองด้วยหัวใจที่เจ็บปวด ใครจะมองว่ามันมักมากในกาม เป็นไอ้เฒ่าลามกหลายใจก็ยอม แต่ ณ จุดนี้ มันไม่อยากสูญเสียใครไปทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นหนูเฟิร์นหรือหนูโดนัท

"ลุงจะไม่ทำให้หนูโดนัทเสียใจ" ภารโรงเฒ่ายืนยันหนักแน่น ชายสูงวัยตบที่หลังมือของเด็กสาวอย่างแผ่วเบา "รวมทั้งหนูอีก หนูยังรักลุงไหมจ๊ะเฟิร์น ลุงยังรักหนูนะ ลุงยังรอการกลับมาของหนูเสมอ ผัวแก่ ๆ คนนี้ยังรักเนตรชนกไม่เคยเปลี่ยนไป รักยังไงก็รักยังงั้น"

"แต่ลุงคะ...." เฟิรนดึงมือออกมาอย่างแผ่วเบา "ลุงมีโดนัทแล้วนะคะ"

"ลุงรักโดนัท...." ภารโรงเฒ่าลุกขึ้น ก่อนเดินไปพยุงร่างของเด็กสาวขึ้นมา "แต่ไม่ว่ายังไง ลุงก็ยังรักเมียคนแรกของลุงคนนี้อยู่ดี"

"รักหนูแล้วแอบไปมีกิ๊กเหรอ?" เฟิร์นมองค้อน นัยน์ตาของภารโรงเฒ่าทำเอาหัวใจที่กำลังแหลกสลายกลับมาชุ่มชื่นอีกครั้ง "คนเจ้าชู้ คนผีทะเล"

"หนูอยากให้ลุงพิสูจน์ไหมล่ะ ว่าลุงไม่เคยหมดความต้องการในตัวของเฟิร์น?" ภารโรงเฒ่าลูบไล้เรือนผมนุ่มสลวยของเด็กสาว "กลับไปที่รังรักของเราไหม ในห้องเก็บของ ลุงจะพิสูจน์ให้หนูรู้ว่าลุงยังรักหนูมากแค่ไหน?"

"นี่มันเช้าแล้วนะคะ.....อุ๊บ" ยังไม่ทันที่เนตรชนกจะตอบอะไร ภารโรงเฒ่าปิดตามเด็กสาวด้วยริมฝีปากที่หยาบกร้านของมัน มือที่เคยต่อต้านชายสูงวัยค่อย ๆ ลดท่าทีลง

"มาเถอะ เราไม่มีเวลามาก มากับลุงนะจ๊ะเมียรักของลุง" ภารโรงเฒ่ายิ้มหวาน ก่อนจูงมือหนูเฟิร์นไปยังห้องเก็บของ เพื่อย้ำเตือนถึงความสัมพันธ์ของทั้งคู่

"ลุงคะ ไม่เอานะ" เฟิร์นพยายามขัดขืน "นี่มันเช้าแล้ว เดี๋ยวใครมาเห็นเข้าเราจะแย่"

"ไม่ต้องกลัวนะ หนูเห็นนั่นไหม?" ภารโรงเฒ่าชี้ไปที่ประตูไม้ด้านข้างห้องพักภารโรงที่คิดว่าน่าจะถูกล็อคกุญแจปิดตายไปแล้ว "ลุงมีกุญแจ เดี๋ยวหนูออกไปทางนั้น เดินอ้อมด้านหลังห้องน้ำออกไปจะเจอทางออก หนูไม่ต้องกลัวเลย"

หนุ่มใหญ่วัยกลางคนซุกไซร์ซอกคอของเด็กสาว เนตรชนกหลับตาพริ้ม ในที่สุดเธอก็รู้เสียทีว่าในใจที่ว่างเปล่าของเธอต้องการอะไร

"หอยของหนูแฉะไปหมดเลยนะ" ชุมพลถลกกระโปรงนักศึกษาพยาบาลขึ้น ก่อนเอื้อมมือถอดแพนตี้สีขาวของเด็กสาวออกมา เฟิร์นให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี มันสูดดมน้องหนูของเนตรชนกที่ห่างหายไปได้สักระยะด้วยความคิดถึง ก่อนโลมเลียติ่งสยิวของเด็กสาวเป็นการทักทาย เนตรชนกหลับตาพริ้ม ขาแทบทรุด ภารโรงเฒ่ารู้งาน มันทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา คลายซิปออกก่อนควักเจ้าโลกขนาด 8 นิ้วเด้งออกมาจากรังลับ เนตรชนกกลืนน้ำลาย ก่อนก้มตัวลงทำรักด้วยปาก ภารโรงเฒ่าหลับตาพริ้มด้วยความเสียวซ่าน

"เฟิร์นจ๋า เราต้องรีบนะ ไม่งั้นเดี๋ยวมีใครมาเห็น" ชุมพลหลับหรี่ตามองเด็กสาวด้วยความเสน่หา สาวน้อยพนักหน้า ก่อนขึ้นคร่อมผัวเฒ่าของเธอ

"นั่นแหละ....อูยยยย" ชุมพลซูดปากด้วยความเสียวซ่าน ยิ่งนานวันหนูเฟิร์นยิ่งเก่งกล้าในเกมกามมากขึ้นเรื่อย ๆ สาวน้อยร่อนเอวบิดไปมาได้อย่างพริ้วไหว ถ้ำสาวของเนตรชนกชุ่มฉ่ำและร้อนฉ่าจนท่อนเอ็นของมันแทบละลายคาถ้ำรักของเด็กสาว

"หนูรักลุงนะคะ ผัวของหนู" เฟิร์นครางด้วยความเสียวซ่าน ก่อนโน้มตัวแลกลิ้นกับภารโรงเฒ่า จนน้ำลายเหนียวยืดเป็นสาย "หนูรักผัวแก่ ๆ ของหนูคนนี้ ได้ยินไหม ไม่ว่าลุงจะมีอีหนูสักกี่คน หนูไม่ว่า แต่หนูจะต้องเป็นที่หนึ่งของลุงตลอดไป ลุงสัญญานะคะ"

"หนูเฟิร์น..." ชุมพลแปลกใจไม่น้อยกับสิ่งที่เฟิร์นพูด นี่มันทำให้เด็กสาวรุ่นราวคราวหลานหลงรักมันได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ "จ๊ะ.....แม่ทูนหัวของไอ้พล เนตรชนก เมียรักของไอ้พล"

"หนูรักลุงนะคะ ผัวขา อู้ยยยยยยยยยยย!!" เนตรชนกบิดตัวเกร็ง เพราะความเสียวซ่านและตื่นเต้นจากสถานการณ์ที่บีบบังคับ ทำให้เธอขึ้นสวรรค์อย่างรวดเร็ว แต่ชุมพลยังไม่เสร็จ มันยังค้างเติงอยู่อย่างนั้น

"ใจร้ายจังเมียจ๋า...." ชุมพลครางด้วยความเสียวซ่าน "ลุงยังไม่เสร็จเลย"

เนตรชนกหอบด้วยความเสียวซ่าน เด็กสาวหลับตาพริ้มอย่างเปี่ยมสุข เธอหรี่ตามองผัวเฒ่าของเธออย่างสุขสม ก่อนหยิบทิชชู่ออกมาเช็ดน้ำรักของเธอตรงหว่างขาที่เปียกแฉะ ก่อนโน้มตัวทำรักให้ผัวชราของเธอด้วยปาก

"อู้ยยยยยย" ภารโรงเฒ่าบิดตัวเกร็ง "แบบนั้น แบบนั้นเลยจ๊ะหนูเฟิร์นจ๋า"

........สุดท้าย ภารโรงเฒ่าก็หลั่งน้ำรักเข้าปากของหนูเฟิร์น แต่น้ำรักของมันมีปริมาณที่น้อยเสียเหลือเกิน เพราะเพิ่งผ่านเกมรักกับโดนัทเมื่อสองวันก่อน หนุ่มใหญ่บิดตัวเกร็งขณะกำลังถึงจุดสุดยอดในช่องปากของเด็กสาว เนตรชนกประคองถุงนุ่มของภารโรงเฒ่า สาวน้อยกลืนกินน้ำรักของภารโรงเฒ่าเข้าไปทุกหยาดหยด

"อร่อยไหมจ๊ะเมียจ๋า" ชุมพลเอ่ยปากถามเมียรักของมันด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "หนูรีดน้ำของลุงจนหมดตัวเลย"

"ผัวชอบไหมคะ?" เนตรชนกยิ้มหวาน ปากของเธอชุ่มไปด้วยน้ำรักสีขาว น้ำหวานที่่เธอโปรดปราน แก้มของเธอแดงระเรือด้วยความสุขสม มันคือรสรักที่เธอขาดหายไปหลายวัน ผู้ชายอย่างเจมส์ไม่มีวันมอบสิ่งนี้ให้เธอได้ โดนัททำได้ใกล้เคียง แต่มันยังไม่ใช่

"ยังไงลุงก็ยังรักเมียคนนี้ของลุงนะจ๊ะ" ชุมพลโน้มตัวลองหอมหน้าผากของเฟิร์นอย่างอารมณ์ดี เฟิร์นหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข โดยที่ทั้งไม่มีทางรู้เลยว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นด้านนอก

.......................................................



นาถลดา เด็กสาวคณะพยาบาลปีหนึ่ง ถือกล่องลังกระดาษสีน้ำตาลที่เต็มไปด้วยลูกแมวน้อยน่ารักสี่ตัว แม่ของมันถูกรถยนต์ชนตาย และก็ไม่มีใครรับเลี้ยง นาถลดาที่บังเอิญแวะไปหาข้าวเช้าทานที่หน้าปากซอยบังเอิญไปพบเข้า ด้วยความสงสารจึงอาสาของพาลูกแมวพวกนั้นมาด้วย เพราะได้ยินว่าลุงชุมพลนักการภารโรงเฒ่าเป็นคนใจดี รักสัตว์ น่าจะช่วยลูกแมวพวกนี้ได้

"สวัสดีค๊า...." น้องนาถเคาะประตู ก่อนบิดประตูเข้ามาภายในห้องพักภารโรงที่ว่างเปล่า ตามคำบอกเล่าของยามหน้าวิทยาลัย ที่บอกให้เธอไปหาลุงชุมพล

"สวัสดีค่ะ" นาถรดาเอ่ยปากอีกครั้ง "ลุงพลอยู่ไหมคะ? หนูมีเรื่องให้ช่วยหน่อยค่ะลุง" สาวน้อยจากปักษ์ใต้เหลือบมองทั่วห้องที่ว่างเปล่า บนโต๊ะทำงานของลุงชุมพลยังมีถุงโจ๊กหมูและกาแฟเย็นวางไว้อยู่ ครู่หนึ่ง นัยน์ตาสีน้ำตาลของเธอเหลือบไปมองประตูห้องเก็บของ ที่ลุงพลและเฟิร์นหลบซ่อนตัวอยู่ด้านใน

"ไปไหนกันหมดนะ?" นาถลดาขมวดคิ้ว "ไหนพี่ยามบอกว่าวันนี้ลุงพลเข้าห้องมาแล้ว?"

ชอบ​

มาเห็นช็อตเด็ดแบบนี้จะเหลือเหรอ

ลุงพลกวาดเรียบทุกคนเลย

กวาดเรียบทุกคน ไม่ปล่อยให้ใครเลย

ขอบคุณครับ