🧡 XONLY 🧡

ลุงพัฒน์  กับน้องพริ้ง

พริ้งของลุง

ลุงหลาน ชอบๆ

ลุงกับหลานต้องเกี่ยวข้องกันแน่นอน รออ่านว่าจะเกี่ยวกันแบบที่คิดไว้ไหม

เนื้อเรื่องชวนให้คิดว่าคงจะยาว

เยี่ยม

หลานจะอาบให้ลุง น่าจะไม่ได้อาบดี

น่าติดตามครับ

เรื่องในเครือญาติ ฝาแฝดกับหลานพริ้งใครจะโดนก่อนกัน

โอ้เดือดเลย บ้านนี่ไปทพอะไรมาแน่ๆ

ลุงกับหลานรึเปล่า

ลุงหลานน้องบานแน่น้องพริ้ง

อ้างจาก: cdx เมื่อ พฤษภาคม 21, 2019, 09:37:25 หลังเที่ยง................................
   บ้าน 2 ชั้น ขนาดใหญ่ ทรงหรู อายุกว่า 60 ปี ในเนื้อที่ 4 ไร่ มันยังคงแสดงฐานนะที่เคยยิ่งใหญ่ของมัน ถึงแม้มันจะดูโทรมไปบ้าง เพราะมันขาดการดูงแล บริเวณโดยรอบถึงแม้จะดูรกครึ้ม  แต่มันก็ยังแสดงออกถึงอดีตฐานะอันยิ่งใหญ่ของมัน แล้วทำไมมันถึงขาดการดูแล  หรือคนที่อาศัยอยู่ในบ้าน ไม่มีเงินที่จะดูแลมัน
ถ้าไม่มีเงินที่จะดูแลมัน แล้วทำไมไม่ขายมันไป.........50 ล้าน ก็ยังนับว่าถูก สำหรับที่ดินแปลงนี้ กับบ้านหลังนี้ กับทำเลที่ตั้งนี้
   หนุ่มใหญ่ วัย 35 สวมเสื้อยืดสีขาว กางเกงยีนส์เก่า ๆ รองเท้าผ้าใบ ราคาถูก ยืนพ่นควันบุหรี่ออกจากปาก สายตามองจับจ้องผ่านรั้วเข้าไปในตัวบ้าน ขณะเดียวกันที่ชายวัย 60 แต่งตัวภูมิฐาน สวมเสื้อสูท อย่างดี ยื่นมือไปกดที่กริ่ง  แล้วหันมามองชายหนุ่ม
"....นายแน่ใจหรือครับ ที่จะทำแบบนี้......" ชายวัย 60 กล่าวด้วยน้ำเสียงนอบน้อม ชายหนุ่มไม่ตอบ แต่กลับอัดควันบุหรี่เข้าปอดอีกครั้ง  สายตามองจ้องไปที่เด็กสาวสองคน คนหนึ่งผมสั้น อีกคนผมยาว อายุประมาณ 19-20 ที่กำลังเดินมาเปิดประตู พลางยกมือไหว้
"สวัสดีค่ะ คุณลุง เอ่อ พิพัฒน์  หนูชื่อเอม ส่วนคนนี้ชื่ออร  ..... เราเป็นฝาแฝดกันค่ะ...."  เด็กสาวทั้งสองกล่าวพลางยกมือไหว้ ชายวัย 60
"...โอ้ว.....ไม่ใช่ครับ ผมชื่อ อนุวิทย์ เป็นทนายความ ส่วนคนนี้คุณพิพัฒน์ ครับ...."  ชายวัย 60 กล่าว พลางผายมือไปที่หนุ่มใหญ่วัย 35 สองสาวทำท่าแปลกใจเล็กน้อย แต่ก็ยก มือไหว้  แบบ งงๆ
"...ค่ะ.... เชิญเข้าไปในบ้านก่อนนะคะ......คุณยายรออยู่......"  เด็กสาวกล่าวพลางผายมือ
...............................................................
ชายวัย 60 ที่มีอาชีพเป็นทนายความเดินเข้าไปในตัวบ้านกับสองสาว พูดคุยเบา ๆ ขณะที่ชายหนุ่ม วัย 35 เดินตาม ด้วยอาการเงียบขรึม
   30 ปีก่อนหน้านี้ ขณะ ที่ชายคนนี้ ที่มีอายุเพียง 5 ขวบ เดิน เกาะแขนแม่ ....แม่ที่กำลังอุ้มน้องสาว วัย 1 ขวบ เดินออกจากบ้าน ...... บ้านที่คุณย่าพร้อมด้วยเมียใหม่ของพ่อ ขับไล่แม่ให้ออกไป..... บ้านที่ไม่มีพ่อ ด้วยความที่พ่อ ได้เสียชีวิตกะทันหันจากอุบัติเหตุ ..... เด็กน้อย วัย 5 ขวบ เดินหันหลังออกจากบ้านนี้ เมื่อ 30 ปีที่แล้ว  กำลังเดินหน้าเข้าบ้านนี้อีกครั้ง .......... ด้วยเวลาที่ห่างกันถึง 30 ปี......
ชายหนุ่มเดินเข้าไปในบ้านนั้น กับ ทนายเพียง 2 คน โดยปล่อยให้ ลูกน้อง วัย 40 อีก 3 คน ยืนรออยู่ข้างนอก
......................................
......................................
   โซฟา ทรงหลุยในห้องรับแขก ถึงมันจะเก่า แต่มันก็แสดงออกถึงคุณค่าในตัวของมัน ภายในห้องรับแขกถูกจัดแต่งอย่างเรียบง่าย ดูสะอาดสะอ้าน ในตู้โชว์ ปราศจากสิ่งของล้ำค่า มีเพียงกรอบรูปของชายหญิง 2-3 คน ตั้งอยู่   ชายหนุ่ม เหลือบมอง ภายในห้อง ด้วยความรู้สึกคุ้นเคย ก่อนที่จะหย่อนกายลงนั่งที่โซฟาตัวหนึ่ง พลางยกมือไหว้หญิงชรา วัย 78 ที่นั่งอยู่ตรงข้าม ด้วยท่าทีนอบน้อม
"สวัสดีครับ คุณหญิง......"  ชายหนุ่มกล่าว น้ำเสียงท่าทาง นอบน้องให้เกียรติหญิงชรายิ่งนัก ผิดแต่ว่าสายตาที่หญิงชราสัมผัสได้ มันเป็นสายตาที่ดูถูกเหยียดหยามยิ่งนัก
   หญิงชรารับไหว้ กิริยาท่าทางบ่งบอกถึงความเป็นผู้ดีมีสกุล......  หญิงชรามองชายหนุ่มตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วจับจ้องที่ใบหน้า หญิงชราขมวดคิ้วเล็กน้อย นี่หรือ นายพิพัฒน์ นักธุรกิจหนุ่ม  ระดับพันล้าน ที่เป็นเจ้าของกิจการต่อรถบัส / รถพ่วงรายใหญ่ ของเมืองไทย นอกจากนั้นยังอยู่ในกลุ่มผู้ถือหุ้นรายใหญ่ ของคาสิโนระดับ 5 ดาว ในประเทศเพื่อนบ้านที่อยู่ติดชายแดนไทย
"คุณหญิงคงคุยรายละเอียดกับทนายของผมแล้วนะครับ...." ชายหนุ่มกล่าวเข้าประเด็นทันที
"ใช่.......แต่ คุณน่าจะเห็นใจพวกเราบ้าง...." หยิงชรากล่าว
 "ในสัญญาขายฝาก มันเกินเวลามาแล้ว 6 เดือน ดังนั้น ตามกฎหมาย บ้าน ที่ดิน มันตกเป็นของผมแล้ว..ไม่ทราบคุณหญิงจะต่อรองอะไรกับผมอีก" พิพัฒน์กล่าว
"มันก็คงเป็นเช่นนั้น แต่คุณก็ควรเห็นใจเราบ้าง เราขายฝากเพียง 10 ล้าน ความจริงราคาบ้านมันมากกว่านี้.....ที่สำคัญ เงินเหล่านี้ มันก็เสียกลับเข้าไปในบ่อนของพวกคุณ......." หญิงชรากล่าว
"ความจริง.... ผมกะจะให้คุณหญิง ขนข้าวของ ออกไปจากบ้านของผมตั้งแต่วันนี้เลยนะครับ แต่ผมรู้ ว่าคุณหญิงนะ ห่วงหน้าตาของตนยิ่งกว่าอะไร  เอาเป็นว่า ผมจะอนุญาต ให้คุณหญิงกับหลาน ๆ อยู่บ้านของผมไปก่อน......" พิพัฒน์ กล่าว และหยุดเว้นระยะ   ผมจะให้เวลาคุณหญิงอีก 3 ปี ถ้าคุณหญิงสามารถ หาเงินจำนวน 30 ล้านมาซื้อบ้านหลังนี้ได้ ผมจะขายกลับคืนให้....." ชายหนุ่มกล่าว พลางยิ้มเยาะ
"ช่างมีน้ำใจเหลือเกิน ......" หญิงชรา กล่าวประชด
"ครับ......ผมมีน้ำใจให้กับทุกคนอยู่แล้ว.....อ้อ....ขอให้คุณหญิงเข้าใจนะครับว่า ตอนนี้บ้านหลังนี้ มันเป็นของผม ผมมีสิทธิ์เข้าออกบ้านนี้ได้ตลอดเวลา "  ชายหนุ่มกล่าว พลางยกมือไหว้ แล้วเดินออกไปไม่สนใจใคร จะว่าไม่สนใจก็ไม่เชิง หางตาของชายหนุ่ม ชำเรืองดูเอมกับอรอยู่แว๊ปหนึ่ง ก่อนเดินออกไปพร้อมกับทนาย

"ยายผิดเองละหลานเอ้ย......นี่ถ้ายายไม่....."
"ช่างมันเถอะค่ะคุณยาย...เราค่อย ๆ คิดหาทางเก้ไข..." น้องเอมกล่าว
..............................................................................
"พิพัฒน์ พงษ์ทวี.........." หญิงชรา พึมพำ นี่เป็นครังแรกที่นางได้พบหน้าตา ขณะที่ก่อนหน้านี้ นางเคยได้ยินเพียงชื่อเท่านั้น
"ทำไม่เราไม่ขายบ้านหลังนี้คะคุณยาย " น้องเอมกล่าวขึ้นทำลายความเงียบ
"นั่นสิคะ.....อย่างน้อยก็ยังมีส่วนต่าง ของราคาบ้าน...."  น้องอรกล่าวเสริม
"ไม่ใช่ยายจะไม่ขาย ยายจะขายแล้ว แต่พอคนที่จะมาซื้อรู้ว่าเป็นของนายพิพัฒน์ มันก็ไม่มีใครกล้ายุ่ง..."
หญิงชราอธิบาย
"หายืมเงินใครก่อน มาไถ่ถอน แล้วค่อยขายเอาเงินไปคืนเขา..." น้องอร กล่าว
"ก็อาจเป็นไปได้  ถ้ามีคนให้เรายืมเงิน 30 ล้าน ...และนายพิพัฒน์นั่นยอม มันเป็นการขายฝากนะหลาน ไม่ใช่ จำนอง ...." หญิงชราล่าวพึมพำ พลางนึกถึงคืนวันที่ผ่านมา กว่า 10 ปี ถ้านางกับลูกสะใภ้ ไม่ติดการพนัน ตึกแถวที่สร้างรายได้ จากการเก็บค่าเช่า ทรัพย์สินเงินทอง แม้กระทั่งบ้านหลังนี้ มันคง ไม่ตกเป็นของคน อื่น และ ชีวิต คนงไม่เป็นเช่นนี้ หญิงชรามองที่แฝดสาวทั้ง 2 หลานสาวที่เกิดจากลูกสาวคนเล็กของนาง แล้วถอนหายใจ วันนี้นางเหลือเพียงเด็กสองคนนี้เท่านั้นที่อยู่ข้างกาย      หลังจาลูกชาย ลูกสาวตายจาก  หลังจากกัญญา ที่เป็นทั้งหลาน ทั้งสะใภ้ และคู่หูในคาสิโน แยกตัวออกไปอยู่ที่ อื่น
.................................................................................
SUV ค่ายญี่ปุ่น สีดำ จอดอยู่หน้าบ้าน 2 ชั้น หลังหนึ่ง พิพัฒน์ ชายวัย 35 พร้อมด้วย ลูกน้องคู่ใจ วัยประมาณ 40 จำนวน 3 คนนั่งอยู่ภายใน
"หลังนี้ละนาย...บ้านคุณนายกัญญา...." ชายคนขับรถกล่าว
"อยู่กันกี่คน  ...." พิพัฒน์กล่าว
"3 คนครับ มีคุณนายกัญญา ลูกสาวคนเล็ก กับผัวใหม่ของนาง ส่วนลูกสาวคนโต แยกออกไปมีครอบครัวแล้ว..."
ลูกน้องอีกคนกล่าว
"ส่งที่มงานเรามาชวนมันไปเล่นอีก ปล่อยเงินกู้ให้มันไม่อั้น จัดการ เอาให้มันหมดตัว......" ชายหนุ่มกล่าว
"ครับนาย......" ชายคนขับรถกล่าว แล้วเคลื่อนรถออกไป
...............................................................................
...............................................................................
บ้านหรู ในที่ดิน 2 ไร่ ในเขตชานเมือง หญิงวัย 31 กับเด็กสาววัย 14 พร้อมด้วยชาย วัย 35 พูดคุยกัน
"ทำไมพี่ ไม่ไล่พวกมันออกไปเลย ให้มันอยู่ต่อทำไม....." หญิงวัย 31 กล่าว
"แต่เค้าก็เป็นย่า ของเรานะน้อง เป็นแม่ของพ่อเรา....." ชายหนุ่มกล่าว
"ย่าแล้วไงพี่ ย่าที่ไล่พวกเราออกจากบ้าน....พี่คะ...พี่อย่าลืมการตายของแม่เรานะคะ......." หญิงสาวกล่าว
"พี่ไม่ลืม......."  พิพัฒน์ ชายวัย 35 กล่าวพลางส่งสายตาอย่างไร้จุดหมาย
   ถาพความทรงจำ ในบ้านหลังนั้น ภาพการดูถูกเหยียดหยามที่แม่ได้รับ ภาพที่ คุณย่าจัดงานแต่งงานให้พ่อ ภาพงานศบพ่อ ภาพที่แม่อุ้มน้องสาว พร้อมจูงมือเขาออกจากบ้านนั้น มันยังติดตาเหมือนผ่านมาไม่นาน
   ภาพที่แม่ทำงานหนัก ภาพการตายของแม่ ภาพที่เขาต้องออกจากโรงเรียน มาทำงานเป็นเด็กอู่ต่อรถยนต์ ด้วยวัยเพียง 15 เพื่อหาเงินเลี้ยงน้อง........ ภาพที่โชคชะตาไม่ได้ร้ายกับผู้คนเสมอไป จากการที่เขาลงทุนทำอู่ต่อรถเอง ด้วยสติปัญญา ด้วยโชคชะตา ด้วยเลือดนักสู้ ด้วยเวลา 20 ปี ชายหนุ่ม กลับกลายเป็นมหาเศรษฐีคนหนึ่งของเมืองไทย ความแค้น เขามีมากกว่าน้องสาวเสียอีก เพียงแต่ เขาปัดน้องสาวออก ไม่ให้มาจมกับวังวนนี้เท่านั้น
"รับรองน้อง  .... พี่จะทำให้คนพวกนั้นเจ็บปวด ชนิดต้องเรียกร้องหาความตายเลยละ...."  ชายหนุ่มกล่าว พลางลุกขึ้นยืน 
"พี่ไปนอนก่อนนะ   เหนื่อยเหลือเกิน...วันนี้...."
"ค่ะพี่...." หญิงสาววัย 31 กล่าว
"หนูไปดูแลคุณลุงนะคะแม่...."  เด็กสาววัย 19 กล่าว พลางลุกเดินจำอ้าวตามคนเป็นลุงไปโดยไม่รอคำตอบจากแม่ หญิงสาวได้แค่เพียงมองตาม คนลูก .......  สามีคนที่โดนพี่ชายเธอสั่งให้ลูกน้องกระทืบจนตาย ด้วยข้อหาแอบไปมีเมียน้อย และทำให้เธอเสียใจ
หญิงสาวได้แต่มองลูกสาวของตนวิ่งตามหลังพี่ชาย
....................................
....................................
"ลุงพัฒน์......รอพริ้งด้วย......" เด็กสาววัย 19 ร้องเรียกพลางวิ่งตามหลังคนที่มีศักดิ์เป็นลุง 
พิพัฒน์โอบกอดที่ไหล่หลานสาว 
"ลุงจะไปนอนแล้ว.......เหนื่อยเหลือเกินพริ้ง  วันนี้...."  ชายหนุ่มพูด
"นอนได้ไงลุง อ่ะ.......อานน้ำก่อนนะคะ......เดี๋ยวพริ้งอาบให้......"  เด็กสาวกล่าว พลางโอบกอดที่ เอวของลุง...ลุงที่เป็นพี่ชายของแม่..............................
.................................................................................
.................................................................................
ส่วนที่ซ่อน ผมซ่อน เพียง 6 บรรทัดครับ
.................................................................................

อ้างจาก: cdx เมื่อ พฤษภาคม 21, 2019, 09:37:25 หลังเที่ยง................................
   บ้าน 2 ชั้น ขนาดใหญ่ ทรงหรู อายุกว่า 60 ปี ในเนื้อที่ 4 ไร่ มันยังคงแสดงฐานนะที่เคยยิ่งใหญ่ของมัน ถึงแม้มันจะดูโทรมไปบ้าง เพราะมันขาดการดูงแล บริเวณโดยรอบถึงแม้จะดูรกครึ้ม  แต่มันก็ยังแสดงออกถึงอดีตฐานะอันยิ่งใหญ่ของมัน แล้วทำไมมันถึงขาดการดูแล  หรือคนที่อาศัยอยู่ในบ้าน ไม่มีเงินที่จะดูแลมัน
ถ้าไม่มีเงินที่จะดูแลมัน แล้วทำไมไม่ขายมันไป.........50 ล้าน ก็ยังนับว่าถูก สำหรับที่ดินแปลงนี้ กับบ้านหลังนี้ กับทำเลที่ตั้งนี้
   หนุ่มใหญ่ วัย 35 สวมเสื้อยืดสีขาว กางเกงยีนส์เก่า ๆ รองเท้าผ้าใบ ราคาถูก ยืนพ่นควันบุหรี่ออกจากปาก สายตามองจับจ้องผ่านรั้วเข้าไปในตัวบ้าน ขณะเดียวกันที่ชายวัย 60 แต่งตัวภูมิฐาน สวมเสื้อสูท อย่างดี ยื่นมือไปกดที่กริ่ง  แล้วหันมามองชายหนุ่ม
"....นายแน่ใจหรือครับ ที่จะทำแบบนี้......" ชายวัย 60 กล่าวด้วยน้ำเสียงนอบน้อม ชายหนุ่มไม่ตอบ แต่กลับอัดควันบุหรี่เข้าปอดอีกครั้ง  สายตามองจ้องไปที่เด็กสาวสองคน คนหนึ่งผมสั้น อีกคนผมยาว อายุประมาณ 19-20 ที่กำลังเดินมาเปิดประตู พลางยกมือไหว้
"สวัสดีค่ะ คุณลุง เอ่อ พิพัฒน์  หนูชื่อเอม ส่วนคนนี้ชื่ออร  ..... เราเป็นฝาแฝดกันค่ะ...."  เด็กสาวทั้งสองกล่าวพลางยกมือไหว้ ชายวัย 60
"...โอ้ว.....ไม่ใช่ครับ ผมชื่อ อนุวิทย์ เป็นทนายความ ส่วนคนนี้คุณพิพัฒน์ ครับ...."  ชายวัย 60 กล่าว พลางผายมือไปที่หนุ่มใหญ่วัย 35 สองสาวทำท่าแปลกใจเล็กน้อย แต่ก็ยก มือไหว้  แบบ งงๆ
"...ค่ะ.... เชิญเข้าไปในบ้านก่อนนะคะ......คุณยายรออยู่......"  เด็กสาวกล่าวพลางผายมือ
...............................................................
ชายวัย 60 ที่มีอาชีพเป็นทนายความเดินเข้าไปในตัวบ้านกับสองสาว พูดคุยเบา ๆ ขณะที่ชายหนุ่ม วัย 35 เดินตาม ด้วยอาการเงียบขรึม
   30 ปีก่อนหน้านี้ ขณะ ที่ชายคนนี้ ที่มีอายุเพียง 5 ขวบ เดิน เกาะแขนแม่ ....แม่ที่กำลังอุ้มน้องสาว วัย 1 ขวบ เดินออกจากบ้าน ...... บ้านที่คุณย่าพร้อมด้วยเมียใหม่ของพ่อ ขับไล่แม่ให้ออกไป..... บ้านที่ไม่มีพ่อ ด้วยความที่พ่อ ได้เสียชีวิตกะทันหันจากอุบัติเหตุ ..... เด็กน้อย วัย 5 ขวบ เดินหันหลังออกจากบ้านนี้ เมื่อ 30 ปีที่แล้ว  กำลังเดินหน้าเข้าบ้านนี้อีกครั้ง .......... ด้วยเวลาที่ห่างกันถึง 30 ปี......
ชายหนุ่มเดินเข้าไปในบ้านนั้น กับ ทนายเพียง 2 คน โดยปล่อยให้ ลูกน้อง วัย 40 อีก 3 คน ยืนรออยู่ข้างนอก
......................................
......................................
   โซฟา ทรงหลุยในห้องรับแขก ถึงมันจะเก่า แต่มันก็แสดงออกถึงคุณค่าในตัวของมัน ภายในห้องรับแขกถูกจัดแต่งอย่างเรียบง่าย ดูสะอาดสะอ้าน ในตู้โชว์ ปราศจากสิ่งของล้ำค่า มีเพียงกรอบรูปของชายหญิง 2-3 คน ตั้งอยู่   ชายหนุ่ม เหลือบมอง ภายในห้อง ด้วยความรู้สึกคุ้นเคย ก่อนที่จะหย่อนกายลงนั่งที่โซฟาตัวหนึ่ง พลางยกมือไหว้หญิงชรา วัย 78 ที่นั่งอยู่ตรงข้าม ด้วยท่าทีนอบน้อม
"สวัสดีครับ คุณหญิง......"  ชายหนุ่มกล่าว น้ำเสียงท่าทาง นอบน้องให้เกียรติหญิงชรายิ่งนัก ผิดแต่ว่าสายตาที่หญิงชราสัมผัสได้ มันเป็นสายตาที่ดูถูกเหยียดหยามยิ่งนัก
   หญิงชรารับไหว้ กิริยาท่าทางบ่งบอกถึงความเป็นผู้ดีมีสกุล......  หญิงชรามองชายหนุ่มตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วจับจ้องที่ใบหน้า หญิงชราขมวดคิ้วเล็กน้อย นี่หรือ นายพิพัฒน์ นักธุรกิจหนุ่ม  ระดับพันล้าน ที่เป็นเจ้าของกิจการต่อรถบัส / รถพ่วงรายใหญ่ ของเมืองไทย นอกจากนั้นยังอยู่ในกลุ่มผู้ถือหุ้นรายใหญ่ ของคาสิโนระดับ 5 ดาว ในประเทศเพื่อนบ้านที่อยู่ติดชายแดนไทย
"คุณหญิงคงคุยรายละเอียดกับทนายของผมแล้วนะครับ...." ชายหนุ่มกล่าวเข้าประเด็นทันที
"ใช่.......แต่ คุณน่าจะเห็นใจพวกเราบ้าง...." หยิงชรากล่าว
 "ในสัญญาขายฝาก มันเกินเวลามาแล้ว 6 เดือน ดังนั้น ตามกฎหมาย บ้าน ที่ดิน มันตกเป็นของผมแล้ว..ไม่ทราบคุณหญิงจะต่อรองอะไรกับผมอีก" พิพัฒน์กล่าว
"มันก็คงเป็นเช่นนั้น แต่คุณก็ควรเห็นใจเราบ้าง เราขายฝากเพียง 10 ล้าน ความจริงราคาบ้านมันมากกว่านี้.....ที่สำคัญ เงินเหล่านี้ มันก็เสียกลับเข้าไปในบ่อนของพวกคุณ......." หญิงชรากล่าว
"ความจริง.... ผมกะจะให้คุณหญิง ขนข้าวของ ออกไปจากบ้านของผมตั้งแต่วันนี้เลยนะครับ แต่ผมรู้ ว่าคุณหญิงนะ ห่วงหน้าตาของตนยิ่งกว่าอะไร  เอาเป็นว่า ผมจะอนุญาต ให้คุณหญิงกับหลาน ๆ อยู่บ้านของผมไปก่อน......" พิพัฒน์ กล่าว และหยุดเว้นระยะ   ผมจะให้เวลาคุณหญิงอีก 3 ปี ถ้าคุณหญิงสามารถ หาเงินจำนวน 30 ล้านมาซื้อบ้านหลังนี้ได้ ผมจะขายกลับคืนให้....." ชายหนุ่มกล่าว พลางยิ้มเยาะ
"ช่างมีน้ำใจเหลือเกิน ......" หญิงชรา กล่าวประชด
"ครับ......ผมมีน้ำใจให้กับทุกคนอยู่แล้ว.....อ้อ....ขอให้คุณหญิงเข้าใจนะครับว่า ตอนนี้บ้านหลังนี้ มันเป็นของผม ผมมีสิทธิ์เข้าออกบ้านนี้ได้ตลอดเวลา "  ชายหนุ่มกล่าว พลางยกมือไหว้ แล้วเดินออกไปไม่สนใจใคร จะว่าไม่สนใจก็ไม่เชิง หางตาของชายหนุ่ม ชำเรืองดูเอมกับอรอยู่แว๊ปหนึ่ง ก่อนเดินออกไปพร้อมกับทนาย

"ยายผิดเองละหลานเอ้ย......นี่ถ้ายายไม่....."
"ช่างมันเถอะค่ะคุณยาย...เราค่อย ๆ คิดหาทางเก้ไข..." น้องเอมกล่าว
..............................................................................
"พิพัฒน์ พงษ์ทวี.........." หญิงชรา พึมพำ นี่เป็นครังแรกที่นางได้พบหน้าตา ขณะที่ก่อนหน้านี้ นางเคยได้ยินเพียงชื่อเท่านั้น
"ทำไม่เราไม่ขายบ้านหลังนี้คะคุณยาย " น้องเอมกล่าวขึ้นทำลายความเงียบ
"นั่นสิคะ.....อย่างน้อยก็ยังมีส่วนต่าง ของราคาบ้าน...."  น้องอรกล่าวเสริม
"ไม่ใช่ยายจะไม่ขาย ยายจะขายแล้ว แต่พอคนที่จะมาซื้อรู้ว่าเป็นของนายพิพัฒน์ มันก็ไม่มีใครกล้ายุ่ง..."
หญิงชราอธิบาย
"หายืมเงินใครก่อน มาไถ่ถอน แล้วค่อยขายเอาเงินไปคืนเขา..." น้องอร กล่าว
"ก็อาจเป็นไปได้  ถ้ามีคนให้เรายืมเงิน 30 ล้าน ...และนายพิพัฒน์นั่นยอม มันเป็นการขายฝากนะหลาน ไม่ใช่ จำนอง ...." หญิงชราล่าวพึมพำ พลางนึกถึงคืนวันที่ผ่านมา กว่า 10 ปี ถ้านางกับลูกสะใภ้ ไม่ติดการพนัน ตึกแถวที่สร้างรายได้ จากการเก็บค่าเช่า ทรัพย์สินเงินทอง แม้กระทั่งบ้านหลังนี้ มันคง ไม่ตกเป็นของคน อื่น และ ชีวิต คนงไม่เป็นเช่นนี้ หญิงชรามองที่แฝดสาวทั้ง 2 หลานสาวที่เกิดจากลูกสาวคนเล็กของนาง แล้วถอนหายใจ วันนี้นางเหลือเพียงเด็กสองคนนี้เท่านั้นที่อยู่ข้างกาย      หลังจาลูกชาย ลูกสาวตายจาก  หลังจากกัญญา ที่เป็นทั้งหลาน ทั้งสะใภ้ และคู่หูในคาสิโน แยกตัวออกไปอยู่ที่ อื่น
.................................................................................
SUV ค่ายญี่ปุ่น สีดำ จอดอยู่หน้าบ้าน 2 ชั้น หลังหนึ่ง พิพัฒน์ ชายวัย 35 พร้อมด้วย ลูกน้องคู่ใจ วัยประมาณ 40 จำนวน 3 คนนั่งอยู่ภายใน
"หลังนี้ละนาย...บ้านคุณนายกัญญา...." ชายคนขับรถกล่าว
"อยู่กันกี่คน  ...." พิพัฒน์กล่าว
"3 คนครับ มีคุณนายกัญญา ลูกสาวคนเล็ก กับผัวใหม่ของนาง ส่วนลูกสาวคนโต แยกออกไปมีครอบครัวแล้ว..."
ลูกน้องอีกคนกล่าว
"ส่งที่มงานเรามาชวนมันไปเล่นอีก ปล่อยเงินกู้ให้มันไม่อั้น จัดการ เอาให้มันหมดตัว......" ชายหนุ่มกล่าว
"ครับนาย......" ชายคนขับรถกล่าว แล้วเคลื่อนรถออกไป
...............................................................................
...............................................................................
บ้านหรู ในที่ดิน 2 ไร่ ในเขตชานเมือง หญิงวัย 31 กับเด็กสาววัย 14 พร้อมด้วยชาย วัย 35 พูดคุยกัน
"ทำไมพี่ ไม่ไล่พวกมันออกไปเลย ให้มันอยู่ต่อทำไม....." หญิงวัย 31 กล่าว
"แต่เค้าก็เป็นย่า ของเรานะน้อง เป็นแม่ของพ่อเรา....." ชายหนุ่มกล่าว
"ย่าแล้วไงพี่ ย่าที่ไล่พวกเราออกจากบ้าน....พี่คะ...พี่อย่าลืมการตายของแม่เรานะคะ......." หญิงสาวกล่าว
"พี่ไม่ลืม......."  พิพัฒน์ ชายวัย 35 กล่าวพลางส่งสายตาอย่างไร้จุดหมาย
   ถาพความทรงจำ ในบ้านหลังนั้น ภาพการดูถูกเหยียดหยามที่แม่ได้รับ ภาพที่ คุณย่าจัดงานแต่งงานให้พ่อ ภาพงานศบพ่อ ภาพที่แม่อุ้มน้องสาว พร้อมจูงมือเขาออกจากบ้านนั้น มันยังติดตาเหมือนผ่านมาไม่นาน
   ภาพที่แม่ทำงานหนัก ภาพการตายของแม่ ภาพที่เขาต้องออกจากโรงเรียน มาทำงานเป็นเด็กอู่ต่อรถยนต์ ด้วยวัยเพียง 15 เพื่อหาเงินเลี้ยงน้อง........ ภาพที่โชคชะตาไม่ได้ร้ายกับผู้คนเสมอไป จากการที่เขาลงทุนทำอู่ต่อรถเอง ด้วยสติปัญญา ด้วยโชคชะตา ด้วยเลือดนักสู้ ด้วยเวลา 20 ปี ชายหนุ่ม กลับกลายเป็นมหาเศรษฐีคนหนึ่งของเมืองไทย ความแค้น เขามีมากกว่าน้องสาวเสียอีก เพียงแต่ เขาปัดน้องสาวออก ไม่ให้มาจมกับวังวนนี้เท่านั้น
"รับรองน้อง  .... พี่จะทำให้คนพวกนั้นเจ็บปวด ชนิดต้องเรียกร้องหาความตายเลยละ...."  ชายหนุ่มกล่าว พลางลุกขึ้นยืน 
"พี่ไปนอนก่อนนะ   เหนื่อยเหลือเกิน...วันนี้...."
"ค่ะพี่...." หญิงสาววัย 31 กล่าว
"หนูไปดูแลคุณลุงนะคะแม่...."  เด็กสาววัย 19 กล่าว พลางลุกเดินจำอ้าวตามคนเป็นลุงไปโดยไม่รอคำตอบจากแม่ หญิงสาวได้แค่เพียงมองตาม คนลูก .......  สามีคนที่โดนพี่ชายเธอสั่งให้ลูกน้องกระทืบจนตาย ด้วยข้อหาแอบไปมีเมียน้อย และทำให้เธอเสียใจ
หญิงสาวได้แต่มองลูกสาวของตนวิ่งตามหลังพี่ชาย
....................................
....................................
"ลุงพัฒน์......รอพริ้งด้วย......" เด็กสาววัย 19 ร้องเรียกพลางวิ่งตามหลังคนที่มีศักดิ์เป็นลุง 
พิพัฒน์โอบกอดที่ไหล่หลานสาว 
"ลุงจะไปนอนแล้ว.......เหนื่อยเหลือเกินพริ้ง  วันนี้...."  ชายหนุ่มพูด
"นอนได้ไงลุง อ่ะ.......อานน้ำก่อนนะคะ......เดี๋ยวพริ้งอาบให้......"  เด็กสาวกล่าว พลางโอบกอดที่ เอวของลุง...ลุงที่เป็นพี่ชายของแม่..............................
.................................................................................
.................................................................................
ส่วนที่ซ่อน ผมซ่อน เพียง 6 บรรทัดครับ
.................................................................................

ว่สว

ลุงเล่นหลานแหง

ต้องตาม