ขอบคุณครับ

ได้เมียพี่เหยียน อิฉาเลยเจ้าหุน

 

 

อ่านให้ละเอียด!!

โปรโมชั่นครั้งแรกสำหรับคนที่อ่านเรื่องนี้เรื่องเดียวและไม่ได้อยู่ในกลุ่มอสูรพลิกฟ้า ในเดือนนี้ผมจะลดราคาเข้ากลุ่มลับนะครับ โดยจะลดให้ 30% จากราคาเต็ม 150 บาท เหลือ 105 บาท เริ่มตั้งแต่วันนี้จนถึงสิ้นเดือนเวลา 00.00 น. 

อนึ่ง สำหรับคนที่อยู่ในกลุ่มอสูรพลิกฟ้าอยู่แล้ว หรือคิดจะเข้ากลุ่มแรกในภายหลัง สมาชิกทุกคนของกลุ่มแรกจะได้รับโปรโมชั่นพิเศษลดราคาถึง 50% นะครับ จาก 150 บาท เหลือ 75 บาทเท่านั้น ไม่ว่าคุณจะเข้ากลุ่มมาก่อนหรือพึ่งเข้าภายหลัง โปรนี้จะยังใช้งานได้เสมอ

และที่สำคัญที่สุด!!

โปรโมชั่นพิเศษที่จะมีเพียงครั้งเดียวเท่านั้น สำหรับคนที่ไม่ได้อยู่ในกลุ่มลับทั้งเรื่อง 'อสูรพลิกฟ้า' และ 'สัปประยุทธ์ทะลุฟ้า' แต่ต้องการเข้าทั้งสองกลุ่ม ผมมีราคาพิเศษให้ โดยจะจ่ายเพียง 199 บาทเท่านั้น สามารถเข้าทั้งสองกลุ่มพร้อมกันได้เลย

โปรโมชั่นนี้มีเวลาแค่ 7 วันนะครับ ตั้งแต่วันที่ 1-7 กันยายน 2567 และจะรับสิทธิได้เพียง 10 คนเท่านั้น โปรโมชั่นจะสิ้นสุดเมื่อครบ 10 คนหรือหมดเวลา

----------------------------------------------------------------

รวมนิยายทั้งหมด

สัปประยุทธ์ทะลุฟ้า NTR (ทั้งหมด 35 ตอนจบ)
บทที่ 1 จุดจบอันเลวร้าย
อ่าน :
บทที่ 2 จุดเริ่มต้นความอัปยศ
อ่าน :
บทที่ 3 ทาสราคะ กู่ซวินเอ๋อร์
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 4 บุปผางามกลางหมู่มาร
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2567)
บทที่ 5 ซวินเอ๋อร์คาวโลกีย์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2567)
บทที่ 6 เสี่ยวอีเซียนยอมจำนน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2568)
บทที่ 7 สองสาวงามลากคันไถ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2568)
บทที่ 8 ทาสกามที่สมบูรณ์แบบ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2568)
บทที่ 9 การตัดสินใจของไฉ่หลิน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2568)
บทที่ 10 ไฉ่หลินและเซียวเซียว
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2568)
บทที่ 11 แม่ลูกในห้วงตัณหา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2568)
บทที่ 12 งานแต่งงานแสนสุข
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2568)

เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai 
ค่าเข้า 150 บาทราคาเดิม และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน
[/size]

--------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 3 ทาสราคะ กู่ซวินเอ๋อร์
   
    ในซากโบราณสถานบนภูเขาลูกหนึ่ง หุนเทียนตี้ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นในเงามืดและยิ้มแสยะ
   
    "หญ้ากระดูกมังกรเก้าปรภพ? เหมือนว่าข้าจะแย่งชิงมาจากหอโอสถเมื่อไม่นานนี้..."   
   
    ซวินเอ๋อร์เดินไปตามท้องถนนและซื้อของที่ต้องตา มีผ้าผูกเอวสามเส้น ผลไม้หวาน ในตลาดไม่ค่อยจะมีชีวิตชีวานัก และเป็นครั้งแรกที่นางซื้อสุราเพิ่มมาสองขวด บนเส้นทาง นางทักทายผู้คนตามปกติ จากนั้นก็กลับไปที่ห้องส่วนตัวซึ่งอาศัยอยู่ตามลำพัง ระหว่างทางนางไม่ได้แสดงอาการแปลก ๆ ที่ผิดเพี้ยนไปจากปกติ แต่เมื่อซวินเอ๋อร์ลงกลอนประตู นางก็ทิ้งของที่พึ่งซื้อมาทั้งหมดลงพื้น ขวดสุราแตกกระจายจนน้ำเมากระเด็นไปทั่ว ทำให้ทั้งพื้นและเสื้อผ้าของเธอสกปรก
   
    นางทรุดตัวนั่งลงบนขอบเตียงด้วยอารามสิ้นหวัง เหม่อมองไปที่เพดานที่ถูกกาลเวลากัดเซาะจนทรุดโทรม เนตรสวยที่เคยเปล่งประกายกลับแลดูว่างเปล่าและสับสน...　　
　　
    ไม่นานนัก จู่ ๆ ซวินเอ๋อร์ก็จำสิ่งที่หุนเทียนตี้บอกไว้ นางเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า หลังจากลังเลอยู่หลายอึดใจ นางก็ตัดสินใจเปิดตู้ อย่างที่คาดไว้ ชุดชั้นในทรงสุภาพไร้เดียงสาของนางถูกแทนทีด้วยสิ่งวาบหวิว มีจุดประสงค์เพื่ออวดโฉมมากกว่าปกติ เป็นชุดชั้นในแบบเชือกที่มีผ้าน้อยชิ้นจนใส่ก็เหมือนไม่ใส่ ของพรรค์นี้มีแต่โสเภณีเท่านั้นที่ใช้กัน
　　
    มีจดหมายอีกฉบับอยู่ในตู้เสื้อผ้า จ่าหน้าถึงซวินเอ๋อร์โดยตรง นางหรี่ตาแคบ คิดอยากจะฉีกจดหมายฉบับนี้ออกเป็นชิ้น ๆ แต่ภาระอันหนักอึ้งบังคับให้นางต้องอ่านมัน หยาดน้ำตาไหลคลอหน่วยจนตัวอักษรบนกระดาษพร่ามัว
　　
    ซวินเอ๋อร์มองภาพของสาวงามไร้ที่ติบนกระจก บรรจงถอดเสื้อผ้าออกช้า ๆ ปลดชุดชั้นในดั้งเดิมตัวสุดท้ายของนางออก เหลือไว้แต่ร่างเปลือยที่ขาวผ่องเป็นยองใย นางหยิบเอาอุปกรณ์รูปแท่งยาวออกมาจากช่องลับในตู้ เม้มริมฝีปากแน่น ก่อนจะยันพนังไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างกดแท่งไม้เข้าไปในร่องแคบ เปล่งเสียงร้องอันไพเราะออกมา เปลี่ยนบรรยากาศที่เงียบเหงาให้สดใสราวกับฤดูใบไม้ผลิ การสอดแทรกเป็นจังหวะประกระตุ้นอารมณ์ของหญิงสาว จนนางอดไม่ได้ที่จะถึงจุดสุดยอดราวกับน้ำหลาก
　　
    "อือ...อู้ว...ข้าจะไปหาพี่เซียวเหยียนทั้งที่มีสิ่งนี้เสียบอยู่ได้ยังไง...ข้าจะเสร็จแล้ว...จะถึงจุดสุดยอด...ข้าถึงจุดสุดยอดอีกแล้ว...อ๊า...ข้าหยุดไม่ได้แล้ว...อ๊า...อ๊าง...อร๊างงง!!!"
　　
    ซวินเอ๋อร์มองภาพของสาวร่านบนกระจก รู้สึกเหลือเชื่อและไม่อยากยอมรับ นัยน์ตาของนางพร่าเลือน วันพรุ่งนี้ไม่รู้ว่านางจะต้องถลำลึกสู่ประตูกามและราคีมากกว่านี้อีกกี่เท่า

------------------------------------------------------

   
    แสงจันทราเงียบงันไร้เสียง เหล่ารูปปั้นอันน่ากลัวเรียงตัวอยู่เหนือซากโบราณสถาน พวกมันมีสายตาที่เกรี้ยวกราด เสมือนว่าอยากสังหารคู่รักหนุ่มสาวที่มาเยือนถึงหน้าทางเข้า ทั้งที่เป็นแค่รูปั้นที่แข็งทื่อ แต่กลับให้ความรู้สึกประหลาดราวกับว่าสามารถมีชีวิตขึ้นมา เป็นความรู้สึกที่น่าขนลุกขนพอง
　　
    คู่รักที่มาสำรวจซากโบราณสถานในยามราตรีแน่นอนว่าต้องเป็นเซียวเหยียนและซวินเอ๋อร์หาใช่ใครอื่น ทว่าคืนนี้เซียวเหยียนรู้สึกว่าซวินเอ๋อร์มีบางอย่างที่ต่างจากปกติเล็กน้อย
　　
    ซวินเอ๋อร์กอดแขนของชายหนุ่มดั่งเช่นทุกที แต่แก้มสีดอกกุหลาบของนางกำลังพิงอยู่บนไหล่ของเขาอย่างอ่อนแรง ชายหนุ่มสัมผัสได้ชัดเจนถึงแรงดีดสะท้อนอันยอดเยี่ยมที่ส่งผ่านมาจากหน้าอกกลมนุ่มซึ่งเบียดอยู่บนต้นแขน ต้องทราบว่าแม้ซวินเอ๋อร์กับเขาจะสนิทสนมชิดใกล้กันมาตั้งแต่เด็ก ทว่าทั้งสองต่างมีความเยือกเย็นและรู้จักยับยั่งชั่งใจ แม้ในช่วงวิกฤตเป็นตายที่ได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองก็ยากนักที่นางจะแสดงออกในด้านที่เย้ายวน
   
    เพื่อชดเชยความลำบากใจที่ขอให้ข้าไปรักษาตัวรึเปล่านะ? เซียวเหยียนคิดหาเหตุผล เขาอมยิ้มอย่างลับ ๆ จดจำช่วงเวลาแสนวิเศษนี้ไว้
　　
    แน่นอนว่าเขาไม่มีทางรู้ได้ว่าซวินเอ๋อร์ที่กำลังอ่อนระทวยจนแทบจะเดินไม่ได้ตอนนี้ ความจริงกลับเป็นเพราะความเจ็บแสบในเครื่องเพศของนาง แท่งไม้ยาวใหญ่ถูกยัดไว้ตั้งแต่เมื่อวานจนวันนี้ก็ยังไม่สามารถดึงออก
　　
    ซวินเอ๋อร์หอบหายใจร้อนผ่าวและฝืนยิ้ม "พี่เซียวเหยียน ที่นี่...ข้าได้ตรวจสอบซากโบราณสถานแห่งนี้แล้ว มันไม่มีอันตรายมากเท่าไหร่ ในทางกลับกัน มันอัดแน่นด้วยขุมพลังที่ยากหยั่งถึง แม้ไม่มีประโยชน์กับผู้แข็งแกร่งที่อยู่เหนือระดับเซียนยุทธ์ แต่มันเป็นประโยชน์ต่อท่านในตอนนี้อย่างยิ่ง"
   
    เซียวเหยียน "คล้ายคลึงกับสถานศึกษาชั้นในของสำนักเจี่ยหนานงั้นรึ?"　　
　　
    ซวินเอ๋อร์ "ถูกต้อง แต่มีความแตกต่างประการหนึ่ง กลิ่นอายของที่นี่จะทำให้ท่านมีอาการประสาทหลอนเล็กน้อย ถ้าท่านไม่อาจทานทนการล่อลวงเหล่านี้ มันไม่เพียงแต่จะไร้ประโยชน์เท่านั้น อาจถึงขั้นสร้างความเสียหายให้ท่านอย่างร้ายแรง แต่ข้าเชื่อในความสามารถของท่านว่าจะต้องทนได้ ทว่าก่อนที่พี่เซียวเหยียนจะเข้าไป...ท่านต้องสวมผ้าปิดตาสีดำที่ทำขึ้นพิเศษนี้ มันจะช่วยในการฝึกฝนได้มาก แต่ขอเตือนว่าท่านจะยังได้ยินเสียงอยู่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพี่ห้ามถอดผ้าสีดำนี้ ซวินเอ๋อร์จะคอยปกป้องพี่เซียวเหยียนเอง"
   
    เซียวเหยียน "ให้นักสู้ระดับเทพยุทธ์ปกป้องนักสู้ระดับจักรพรรดิ ข้าเกรงว่าในทวีปนี้ไม่มีการคุ้มกันใดที่ปลอดภัยมากไปกว่านี้อีกแล้ว"　　
　　
    ซวินเอ๋อร์ "พี่เซียวเหยียนล้อซวินเอ๋อร์อีกแล้ว ระหว่างนั้นท่านอาจได้ยินบางอย่าง...ที่น่าละอายจากข้า จำไว้ว่าทั้งหมดนั้นเกิดขึ้นจากอาการประสาทหลอน ขอแค่พี่เซียวเหยียนทำจิตใจให้มั่นคง ย่อมไม่มีปัญหาอะไร ซวินเอ๋อร์เชื่อในตัวพี่เซียวเหยียนนะ"
　　
    เซียวเหยียนคว้าผ้าสีดำที่ซวินเอ๋อร์มอบให้มาปิดตาตัวเองและยิ้มกล่าว "บัดนี้ข้าเป็นคนตาบอด ต้องอาศัยเจ้าช่วยนำทางแล้ว"
　　
    ซวินเอ๋อร์ยิ้มทะเล้น "ถึงท่านจะตาบอด แต่ก็เป็นคนตาบอดที่หล่อเหลาที่สุด!!"
　　
    ซวินเอ๋อร์ช่วยชักนำเซียวเหยียนก้าวเข้าไปในโบราณสถาน ตลอดการเดินทางนั้นราบรื่น พวกเขามุ่งเข้าไปถึงห้องโถงทรงกลม คบเพลิงโดยรอบจุดประกายขึ้นเองในเวลานั้น ส่องให้เป็นประตูเก้าบานที่มีรูปลักษณ์แตกต่างกัน
　　
    ม่านตาของซวินเอ๋อร์หดวูบ เหนือประตูมีชื่อต่าง ๆ สลักไว้ สอดคล้องกับตัวนางอย่างอย่างชัดเจน และมีทั้งไฉ่หลิน เสี่ยวอีเซียน หยุนหยุน น่าหรันเหยียนหราน หยาเฟ่ย จื่อเหยียน พวกตระกูลหุนคิดจะจัดการพวกนางทั้งหมดจริง ๆ หรือ?
   
    หากแต่พอลองพินิจดู มันมีบางอย่างแปลก ๆ...ช้าก่อน นั้นเซียวเซียวหรือ ประตูศิลาสลักลวดลายไว้อย่างชัดเจนด้วยภาพของแม่และลูกสาวที่โอบกอดกัน พวกมันจะไม่ยอมปล่อยกระทั่งเซียวเซียวด้วยซ้ำ คิดจะลากเด็กลงมาในปรักโคลนเชียวหรือ?
   
    ขบคิดถึงสาวน้อยที่สืบทอดความงามจากไฉ่หลินมาอย่างสมบูรณ์แบบ หัวใจของซวินเอ๋อร์ก็ปวดร้าวราวกับมีดกรีด
   
    เซียวเหยียน "ซวินเอ๋อร์ ไฉนเจ้าจึงนิ่งไป มีอะไรเกิดขึ้นรึไม่?"
　   
    ซวินเอ๋อร์ "ไม่ ไม่มีอะไร พี่เซียวเหยียน ทางเดินมันลื่น โปรดระวังด้วย..."
　   
    เซียวเหยียวจำวาจาไร้หัวคิดที่เขากล่าวกับซวินเอ๋อร์ในป่าวันนั้นได้ เขาคิดว่าหญิงสาวน่าจะหมายย้อนคำเดิมใส่เขาเพื่อหยอกกลับ สตรีหนอสตรี...เซียวเหยียนส่ายหัวไปมา
　　
    ซวินเอ๋อร์พาเซียวเหยียนเข้าไปในประตูที่สลักคำ 'ซวินเอ๋อร์' และได้พบกับบุรุษที่นางไม่ต้องการเห็นหน้าที่สุด ชายที่ฆ่าพ่อของนาง ทำลายล้างตระกูลของนาง ซ้ำยังข่มขู่นางด้วยชีวิตของชายคนรัก เขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหุนเทียนตี้ เมื่อชายผู้นี้มาปรากฏต่อหน้า น่าเศร้าที่นางทำอะไรไม่ได้นอกจากยอมรับชะตากรรม...
　　
    ซวินเอ๋อร์แสร้งเมินหุนเทียนตี้และพูดเบา ๆ กับเซียวเหยียนว่า "พี่เซียวเหยียน ท่านหยุดตรงนี้ ข้าจะช่วยพยุงท่านนั่ง มา...เริ่มฝึกฝนได้เลย จำไว้ว่าไม่ว่าท่านจะได้ยินเสียงอะไร ห้ามถอดผ้าปิดตาเด็ดขาด"
　　
    เซียวเหยียนตอบพร้อมนั่งขัดสมาธีลงอย่างเงียบเชียบและดูดซับพลังยุทธ์ เป็นอย่างที่ซวินเอ๋อร์บอก พลังยุทธ์ในโบราณสถานนี้ช่างแปลกประหลาด มันอุดมสมบูรณ์อย่างไม่น่าเชื่อ
　　
    ความวุ่นวายพลันบังเกิดด้านหลัง ชายชราผมขาวโพลนและมีหนวดเคราเฟิ้มก้าวเข้ามาผ่านรอยแยกมิติที่ฉีกออกก่อนจะหัวเราะลั่น
　　
    "ท่านประมุข เหตุใดท่านถึงเรียกพวกเรามา? ข้าจับมู่ชิงหลวนศิษย์รักของเจ้าเซียนยุทธ์เฟิงมาได้ พึ่งกรอกยากระตุ้นกำหนัดจำนวนมากให้นาง ตั้งตารอที่จะเล่นสนุกคืนนี้ มีเรื่องสำคัญอะไรขอให้ท่านรีบแจ้งมา เวลานี้ข้ารีบร้อนอย่าง..."
   
    จู่ ๆ เสียงพูดก็หยุดลง ชายชรายืนค้างอยู่จุดเดิม พริบตานั้นก็รู้สึกตื่นเต้น เรื่องของมู่ชิงหลวนไม่ใช่สิ่งสำคัญอีกต่อไป...
   
    ชายชราคนที่สองกล่าวอย่างเหลืออด "หุนซือฉี เจ้ายืนรออันใด? รีบเดินไป ช่วงนี้เจ้าเล่นกับสตรีมากไปจนร่างกายสึกหรอหรือไร?"
　　
    เขาเดินอ้อมชายชราที่อยู่ตรงนี้ จากนั้นก็ตกใจยืนอึ้งไปอีกคน...
   
    ผู้อาวุโสตระกูลวิญญาณปรากฏตัวจากช่องว่างมิติทีละคน แต่ละคนต่างตกตะลึงในรูปแบบเดียวกัน ไม่อาจทำความเข้าใจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าได้
　　
    หุนเทียนตี้นั่งรอด้วยรอยยิ้มแสยะกว้าง เซียวเหยียนศัตรูคู่อาฆาตกำลังนั่งฝึกฝนต่อหน้าหุนเทียนตี้ มิหนำซ้ำดูเหมือนจะไม่ได้ถูกบังคับหรือทำลาย แต่สิ่งที่น่าตกใจที่สุด...พวกเขาไม่อยากจะเชื่อว่าสตรีที่นั่งคุกเข่าแทบเท้าหุนเทียนตี้อยู่ในตอนนี้ สตรี่ที่ทุกคนในใต้หล้าต่างหมายปอง...กู่ซวินเอ๋อร์!!!
　　
    ใบหน้าของนางยังคงงดงามเหนือสามัญสำนึก เกศาสีดำส่องประกายแววตาสะท้อนแสงจากคบเพลิงดุจแพรไหม ราวกับท้องฟ้ายามราตรีที่ลึกลับและเต็มไปด้วยหมู่ดาว กระโปรงยาวเข้ารูปไม่เปิดเผยมากนักแต่ก็ไม่เกะกะสายตา มันสอดรับเป็นอย่างดีกับรูปกายที่โค้งเว้าไร้ที่ติของนาง หัวไหล่สองข้างกลมมน ปั้นแต่จินตนาการของผู้คนให้นึกถึงผิวกายที่เรียบเนียน อีกทั้งท่าคุกเข่าอย่างเชื่องเชื่อครานี้...มันคับเน้นส่วนสะโพกที่ผึงผายของนางตลอดจนหน้าอกที่ทิ้งตัวตามแรงดึงดูด
　　
    ถ้าสตรีนางนี้แค่คุกเข่าก็ไม่น่าตกใจเท่าใด แต่ลำคอเพรียวระหงของบุตรีแห่งตระกูลบรรพกาลนางนี้กลับกำลังสวมปลอกคอทาสสีทึบ ร้อยโซ่เส้นยาวออกมาโดยปลายโซ่อยู่ในมือของหุนเทียนตี้ เป็นการแสดงออกที่ชัดเจนว่าสตรีผู้งามเลิศและเป็นที่หมายปองของบุรุษทั่วหล้าได้ยอมจำนนต่อตระกูลวิญญาณอย่างสมบูรณ์แล้ว

   
   

ชอบ

ร่วมหมู่ขนาดนี้ นางเอกจะไหวไหม

รอติดตามด้วยใจจดจ่อ

ท่าสวย

  

เสร็จพี่หุน

เอาให้หนักเลยหุนเทียนตี้

 

เป็นทาสไปละ

คราวนี้ต้องมีการต่อสู้กันบ้างนะ

อ่านให้ละเอียด!!

โปรโมชั่นครั้งแรกสำหรับคนที่อ่านเรื่องนี้เรื่องเดียวและไม่ได้อยู่ในกลุ่มอสูรพลิกฟ้า ในเดือนนี้ผมจะลดราคาเข้ากลุ่มลับนะครับ โดยจะลดให้ 30% จากราคาเต็ม 150 บาท เหลือ 105 บาท เริ่มตั้งแต่วันนี้จนถึงสิ้นเดือนเวลา 00.00 น. 

อนึ่ง สำหรับคนที่อยู่ในกลุ่มอสูรพลิกฟ้าอยู่แล้ว หรือคิดจะเข้ากลุ่มแรกในภายหลัง สมาชิกทุกคนของกลุ่มแรกจะได้รับโปรโมชั่นพิเศษลดราคาถึง 50% นะครับ จาก 150 บาท เหลือ 75 บาทเท่านั้น ไม่ว่าคุณจะเข้ากลุ่มมาก่อนหรือพึ่งเข้าภายหลัง โปรนี้จะยังใช้งานได้เสมอ

และที่สำคัญที่สุด!!

โปรโมชั่นพิเศษที่จะมีเพียงครั้งเดียวเท่านั้น สำหรับคนที่ไม่ได้อยู่ในกลุ่มลับทั้งเรื่อง 'อสูรพลิกฟ้า' และ 'สัปประยุทธ์ทะลุฟ้า' แต่ต้องการเข้าทั้งสองกลุ่ม ผมมีราคาพิเศษให้ โดยจะจ่ายเพียง 199 บาทเท่านั้น สามารถเข้าทั้งสองกลุ่มพร้อมกันได้เลย

โปรโมชั่นนี้มีเวลาแค่ 7 วันนะครับ ตั้งแต่วันที่ 1-7 กันยายน 2567 และจะรับสิทธิได้เพียง 10 คนเท่านั้น โปรโมชั่นจะสิ้นสุดเมื่อครบ 10 คนหรือหมดเวลา

----------------------------------------------------------------

รวมนิยายทั้งหมด

สัปประยุทธ์ทะลุฟ้า NTR (ทั้งหมด 35 ตอนจบ)
บทที่ 1 จุดจบอันเลวร้าย
อ่าน :
บทที่ 2 จุดเริ่มต้นความอัปยศ
อ่าน :
บทที่ 3 ทาสราคะ กู่ซวินเอ๋อร์
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 4 บุปผางามกลางหมู่มาร
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2567)
บทที่ 5 ซวินเอ๋อร์คาวโลกีย์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2567)
บทที่ 6 เสี่ยวอีเซียนยอมจำนน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2568)
บทที่ 7 สองสาวงามลากคันไถ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2568)
บทที่ 8 ทาสกามที่สมบูรณ์แบบ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2568)
บทที่ 9 การตัดสินใจของไฉ่หลิน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2568)
บทที่ 10 ไฉ่หลินและเซียวเซียว
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2568)
บทที่ 11 แม่ลูกในห้วงตัณหา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2568)
บทที่ 12 งานแต่งงานแสนสุข
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2568)

เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai 
ค่าเข้า 150 บาทราคาเดิม และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน
[/size]

--------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 3 ทาสราคะ กู่ซวินเอ๋อร์
   
    ในซากโบราณสถานบนภูเขาลูกหนึ่ง หุนเทียนตี้ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นในเงามืดและยิ้มแสยะ
   
    "หญ้ากระดูกมังกรเก้าปรภพ? เหมือนว่าข้าจะแย่งชิงมาจากหอโอสถเมื่อไม่นานนี้..."   
   
    ซวินเอ๋อร์เดินไปตามท้องถนนและซื้อของที่ต้องตา มีผ้าผูกเอวสามเส้น ผลไม้หวาน ในตลาดไม่ค่อยจะมีชีวิตชีวานัก และเป็นครั้งแรกที่นางซื้อสุราเพิ่มมาสองขวด บนเส้นทาง นางทักทายผู้คนตามปกติ จากนั้นก็กลับไปที่ห้องส่วนตัวซึ่งอาศัยอยู่ตามลำพัง ระหว่างทางนางไม่ได้แสดงอาการแปลก ๆ ที่ผิดเพี้ยนไปจากปกติ แต่เมื่อซวินเอ๋อร์ลงกลอนประตู นางก็ทิ้งของที่พึ่งซื้อมาทั้งหมดลงพื้น ขวดสุราแตกกระจายจนน้ำเมากระเด็นไปทั่ว ทำให้ทั้งพื้นและเสื้อผ้าของเธอสกปรก
   
    นางทรุดตัวนั่งลงบนขอบเตียงด้วยอารามสิ้นหวัง เหม่อมองไปที่เพดานที่ถูกกาลเวลากัดเซาะจนทรุดโทรม เนตรสวยที่เคยเปล่งประกายกลับแลดูว่างเปล่าและสับสน...　　
　　
    ไม่นานนัก จู่ ๆ ซวินเอ๋อร์ก็จำสิ่งที่หุนเทียนตี้บอกไว้ นางเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า หลังจากลังเลอยู่หลายอึดใจ นางก็ตัดสินใจเปิดตู้ อย่างที่คาดไว้ ชุดชั้นในทรงสุภาพไร้เดียงสาของนางถูกแทนทีด้วยสิ่งวาบหวิว มีจุดประสงค์เพื่ออวดโฉมมากกว่าปกติ เป็นชุดชั้นในแบบเชือกที่มีผ้าน้อยชิ้นจนใส่ก็เหมือนไม่ใส่ ของพรรค์นี้มีแต่โสเภณีเท่านั้นที่ใช้กัน
　　
    มีจดหมายอีกฉบับอยู่ในตู้เสื้อผ้า จ่าหน้าถึงซวินเอ๋อร์โดยตรง นางหรี่ตาแคบ คิดอยากจะฉีกจดหมายฉบับนี้ออกเป็นชิ้น ๆ แต่ภาระอันหนักอึ้งบังคับให้นางต้องอ่านมัน หยาดน้ำตาไหลคลอหน่วยจนตัวอักษรบนกระดาษพร่ามัว
　　
    ซวินเอ๋อร์มองภาพของสาวงามไร้ที่ติบนกระจก บรรจงถอดเสื้อผ้าออกช้า ๆ ปลดชุดชั้นในดั้งเดิมตัวสุดท้ายของนางออก เหลือไว้แต่ร่างเปลือยที่ขาวผ่องเป็นยองใย นางหยิบเอาอุปกรณ์รูปแท่งยาวออกมาจากช่องลับในตู้ เม้มริมฝีปากแน่น ก่อนจะยันพนังไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างกดแท่งไม้เข้าไปในร่องแคบ เปล่งเสียงร้องอันไพเราะออกมา เปลี่ยนบรรยากาศที่เงียบเหงาให้สดใสราวกับฤดูใบไม้ผลิ การสอดแทรกเป็นจังหวะประกระตุ้นอารมณ์ของหญิงสาว จนนางอดไม่ได้ที่จะถึงจุดสุดยอดราวกับน้ำหลาก
　　
    "อือ...อู้ว...ข้าจะไปหาพี่เซียวเหยียนทั้งที่มีสิ่งนี้เสียบอยู่ได้ยังไง...ข้าจะเสร็จแล้ว...จะถึงจุดสุดยอด...ข้าถึงจุดสุดยอดอีกแล้ว...อ๊า...ข้าหยุดไม่ได้แล้ว...อ๊า...อ๊าง...อร๊างงง!!!"
　　
    ซวินเอ๋อร์มองภาพของสาวร่านบนกระจก รู้สึกเหลือเชื่อและไม่อยากยอมรับ นัยน์ตาของนางพร่าเลือน วันพรุ่งนี้ไม่รู้ว่านางจะต้องถลำลึกสู่ประตูกามและราคีมากกว่านี้อีกกี่เท่า

------------------------------------------------------

   
    แสงจันทราเงียบงันไร้เสียง เหล่ารูปปั้นอันน่ากลัวเรียงตัวอยู่เหนือซากโบราณสถาน พวกมันมีสายตาที่เกรี้ยวกราด เสมือนว่าอยากสังหารคู่รักหนุ่มสาวที่มาเยือนถึงหน้าทางเข้า ทั้งที่เป็นแค่รูปั้นที่แข็งทื่อ แต่กลับให้ความรู้สึกประหลาดราวกับว่าสามารถมีชีวิตขึ้นมา เป็นความรู้สึกที่น่าขนลุกขนพอง
　　
    คู่รักที่มาสำรวจซากโบราณสถานในยามราตรีแน่นอนว่าต้องเป็นเซียวเหยียนและซวินเอ๋อร์หาใช่ใครอื่น ทว่าคืนนี้เซียวเหยียนรู้สึกว่าซวินเอ๋อร์มีบางอย่างที่ต่างจากปกติเล็กน้อย
　　
    ซวินเอ๋อร์กอดแขนของชายหนุ่มดั่งเช่นทุกที แต่แก้มสีดอกกุหลาบของนางกำลังพิงอยู่บนไหล่ของเขาอย่างอ่อนแรง ชายหนุ่มสัมผัสได้ชัดเจนถึงแรงดีดสะท้อนอันยอดเยี่ยมที่ส่งผ่านมาจากหน้าอกกลมนุ่มซึ่งเบียดอยู่บนต้นแขน ต้องทราบว่าแม้ซวินเอ๋อร์กับเขาจะสนิทสนมชิดใกล้กันมาตั้งแต่เด็ก ทว่าทั้งสองต่างมีความเยือกเย็นและรู้จักยับยั่งชั่งใจ แม้ในช่วงวิกฤตเป็นตายที่ได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองก็ยากนักที่นางจะแสดงออกในด้านที่เย้ายวน
   
    เพื่อชดเชยความลำบากใจที่ขอให้ข้าไปรักษาตัวรึเปล่านะ? เซียวเหยียนคิดหาเหตุผล เขาอมยิ้มอย่างลับ ๆ จดจำช่วงเวลาแสนวิเศษนี้ไว้
　　
    แน่นอนว่าเขาไม่มีทางรู้ได้ว่าซวินเอ๋อร์ที่กำลังอ่อนระทวยจนแทบจะเดินไม่ได้ตอนนี้ ความจริงกลับเป็นเพราะความเจ็บแสบในเครื่องเพศของนาง แท่งไม้ยาวใหญ่ถูกยัดไว้ตั้งแต่เมื่อวานจนวันนี้ก็ยังไม่สามารถดึงออก
　　
    ซวินเอ๋อร์หอบหายใจร้อนผ่าวและฝืนยิ้ม "พี่เซียวเหยียน ที่นี่...ข้าได้ตรวจสอบซากโบราณสถานแห่งนี้แล้ว มันไม่มีอันตรายมากเท่าไหร่ ในทางกลับกัน มันอัดแน่นด้วยขุมพลังที่ยากหยั่งถึง แม้ไม่มีประโยชน์กับผู้แข็งแกร่งที่อยู่เหนือระดับเซียนยุทธ์ แต่มันเป็นประโยชน์ต่อท่านในตอนนี้อย่างยิ่ง"
   
    เซียวเหยียน "คล้ายคลึงกับสถานศึกษาชั้นในของสำนักเจี่ยหนานงั้นรึ?"　　
　　
    ซวินเอ๋อร์ "ถูกต้อง แต่มีความแตกต่างประการหนึ่ง กลิ่นอายของที่นี่จะทำให้ท่านมีอาการประสาทหลอนเล็กน้อย ถ้าท่านไม่อาจทานทนการล่อลวงเหล่านี้ มันไม่เพียงแต่จะไร้ประโยชน์เท่านั้น อาจถึงขั้นสร้างความเสียหายให้ท่านอย่างร้ายแรง แต่ข้าเชื่อในความสามารถของท่านว่าจะต้องทนได้ ทว่าก่อนที่พี่เซียวเหยียนจะเข้าไป...ท่านต้องสวมผ้าปิดตาสีดำที่ทำขึ้นพิเศษนี้ มันจะช่วยในการฝึกฝนได้มาก แต่ขอเตือนว่าท่านจะยังได้ยินเสียงอยู่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพี่ห้ามถอดผ้าสีดำนี้ ซวินเอ๋อร์จะคอยปกป้องพี่เซียวเหยียนเอง"
   
    เซียวเหยียน "ให้นักสู้ระดับเทพยุทธ์ปกป้องนักสู้ระดับจักรพรรดิ ข้าเกรงว่าในทวีปนี้ไม่มีการคุ้มกันใดที่ปลอดภัยมากไปกว่านี้อีกแล้ว"　　
　　
    ซวินเอ๋อร์ "พี่เซียวเหยียนล้อซวินเอ๋อร์อีกแล้ว ระหว่างนั้นท่านอาจได้ยินบางอย่าง...ที่น่าละอายจากข้า จำไว้ว่าทั้งหมดนั้นเกิดขึ้นจากอาการประสาทหลอน ขอแค่พี่เซียวเหยียนทำจิตใจให้มั่นคง ย่อมไม่มีปัญหาอะไร ซวินเอ๋อร์เชื่อในตัวพี่เซียวเหยียนนะ"
　　
    เซียวเหยียนคว้าผ้าสีดำที่ซวินเอ๋อร์มอบให้มาปิดตาตัวเองและยิ้มกล่าว "บัดนี้ข้าเป็นคนตาบอด ต้องอาศัยเจ้าช่วยนำทางแล้ว"
　　
    ซวินเอ๋อร์ยิ้มทะเล้น "ถึงท่านจะตาบอด แต่ก็เป็นคนตาบอดที่หล่อเหลาที่สุด!!"
　　
    ซวินเอ๋อร์ช่วยชักนำเซียวเหยียนก้าวเข้าไปในโบราณสถาน ตลอดการเดินทางนั้นราบรื่น พวกเขามุ่งเข้าไปถึงห้องโถงทรงกลม คบเพลิงโดยรอบจุดประกายขึ้นเองในเวลานั้น ส่องให้เป็นประตูเก้าบานที่มีรูปลักษณ์แตกต่างกัน
　　
    ม่านตาของซวินเอ๋อร์หดวูบ เหนือประตูมีชื่อต่าง ๆ สลักไว้ สอดคล้องกับตัวนางอย่างอย่างชัดเจน และมีทั้งไฉ่หลิน เสี่ยวอีเซียน หยุนหยุน น่าหรันเหยียนหราน หยาเฟ่ย จื่อเหยียน พวกตระกูลหุนคิดจะจัดการพวกนางทั้งหมดจริง ๆ หรือ?
   
    หากแต่พอลองพินิจดู มันมีบางอย่างแปลก ๆ...ช้าก่อน นั้นเซียวเซียวหรือ ประตูศิลาสลักลวดลายไว้อย่างชัดเจนด้วยภาพของแม่และลูกสาวที่โอบกอดกัน พวกมันจะไม่ยอมปล่อยกระทั่งเซียวเซียวด้วยซ้ำ คิดจะลากเด็กลงมาในปรักโคลนเชียวหรือ?
   
    ขบคิดถึงสาวน้อยที่สืบทอดความงามจากไฉ่หลินมาอย่างสมบูรณ์แบบ หัวใจของซวินเอ๋อร์ก็ปวดร้าวราวกับมีดกรีด
   
    เซียวเหยียน "ซวินเอ๋อร์ ไฉนเจ้าจึงนิ่งไป มีอะไรเกิดขึ้นรึไม่?"
　   
    ซวินเอ๋อร์ "ไม่ ไม่มีอะไร พี่เซียวเหยียน ทางเดินมันลื่น โปรดระวังด้วย..."
　   
    เซียวเหยียวจำวาจาไร้หัวคิดที่เขากล่าวกับซวินเอ๋อร์ในป่าวันนั้นได้ เขาคิดว่าหญิงสาวน่าจะหมายย้อนคำเดิมใส่เขาเพื่อหยอกกลับ สตรีหนอสตรี...เซียวเหยียนส่ายหัวไปมา
　　
    ซวินเอ๋อร์พาเซียวเหยียนเข้าไปในประตูที่สลักคำ 'ซวินเอ๋อร์' และได้พบกับบุรุษที่นางไม่ต้องการเห็นหน้าที่สุด ชายที่ฆ่าพ่อของนาง ทำลายล้างตระกูลของนาง ซ้ำยังข่มขู่นางด้วยชีวิตของชายคนรัก เขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหุนเทียนตี้ เมื่อชายผู้นี้มาปรากฏต่อหน้า น่าเศร้าที่นางทำอะไรไม่ได้นอกจากยอมรับชะตากรรม...
　　
    ซวินเอ๋อร์แสร้งเมินหุนเทียนตี้และพูดเบา ๆ กับเซียวเหยียนว่า "พี่เซียวเหยียน ท่านหยุดตรงนี้ ข้าจะช่วยพยุงท่านนั่ง มา...เริ่มฝึกฝนได้เลย จำไว้ว่าไม่ว่าท่านจะได้ยินเสียงอะไร ห้ามถอดผ้าปิดตาเด็ดขาด"
　　
    เซียวเหยียนตอบพร้อมนั่งขัดสมาธีลงอย่างเงียบเชียบและดูดซับพลังยุทธ์ เป็นอย่างที่ซวินเอ๋อร์บอก พลังยุทธ์ในโบราณสถานนี้ช่างแปลกประหลาด มันอุดมสมบูรณ์อย่างไม่น่าเชื่อ
　　
    ความวุ่นวายพลันบังเกิดด้านหลัง ชายชราผมขาวโพลนและมีหนวดเคราเฟิ้มก้าวเข้ามาผ่านรอยแยกมิติที่ฉีกออกก่อนจะหัวเราะลั่น
　　
    "ท่านประมุข เหตุใดท่านถึงเรียกพวกเรามา? ข้าจับมู่ชิงหลวนศิษย์รักของเจ้าเซียนยุทธ์เฟิงมาได้ พึ่งกรอกยากระตุ้นกำหนัดจำนวนมากให้นาง ตั้งตารอที่จะเล่นสนุกคืนนี้ มีเรื่องสำคัญอะไรขอให้ท่านรีบแจ้งมา เวลานี้ข้ารีบร้อนอย่าง..."
   
    จู่ ๆ เสียงพูดก็หยุดลง ชายชรายืนค้างอยู่จุดเดิม พริบตานั้นก็รู้สึกตื่นเต้น เรื่องของมู่ชิงหลวนไม่ใช่สิ่งสำคัญอีกต่อไป...
   
    ชายชราคนที่สองกล่าวอย่างเหลืออด "หุนซือฉี เจ้ายืนรออันใด? รีบเดินไป ช่วงนี้เจ้าเล่นกับสตรีมากไปจนร่างกายสึกหรอหรือไร?"
　　
    เขาเดินอ้อมชายชราที่อยู่ตรงนี้ จากนั้นก็ตกใจยืนอึ้งไปอีกคน...
   
    ผู้อาวุโสตระกูลวิญญาณปรากฏตัวจากช่องว่างมิติทีละคน แต่ละคนต่างตกตะลึงในรูปแบบเดียวกัน ไม่อาจทำความเข้าใจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าได้
　　
    หุนเทียนตี้นั่งรอด้วยรอยยิ้มแสยะกว้าง เซียวเหยียนศัตรูคู่อาฆาตกำลังนั่งฝึกฝนต่อหน้าหุนเทียนตี้ มิหนำซ้ำดูเหมือนจะไม่ได้ถูกบังคับหรือทำลาย แต่สิ่งที่น่าตกใจที่สุด...พวกเขาไม่อยากจะเชื่อว่าสตรีที่นั่งคุกเข่าแทบเท้าหุนเทียนตี้อยู่ในตอนนี้ สตรี่ที่ทุกคนในใต้หล้าต่างหมายปอง...กู่ซวินเอ๋อร์!!!
　　
    ใบหน้าของนางยังคงงดงามเหนือสามัญสำนึก เกศาสีดำส่องประกายแววตาสะท้อนแสงจากคบเพลิงดุจแพรไหม ราวกับท้องฟ้ายามราตรีที่ลึกลับและเต็มไปด้วยหมู่ดาว กระโปรงยาวเข้ารูปไม่เปิดเผยมากนักแต่ก็ไม่เกะกะสายตา มันสอดรับเป็นอย่างดีกับรูปกายที่โค้งเว้าไร้ที่ติของนาง หัวไหล่สองข้างกลมมน ปั้นแต่จินตนาการของผู้คนให้นึกถึงผิวกายที่เรียบเนียน อีกทั้งท่าคุกเข่าอย่างเชื่องเชื่อครานี้...มันคับเน้นส่วนสะโพกที่ผึงผายของนางตลอดจนหน้าอกที่ทิ้งตัวตามแรงดึงดูด
　　
    ถ้าสตรีนางนี้แค่คุกเข่าก็ไม่น่าตกใจเท่าใด แต่ลำคอเพรียวระหงของบุตรีแห่งตระกูลบรรพกาลนางนี้กลับกำลังสวมปลอกคอทาสสีทึบ ร้อยโซ่เส้นยาวออกมาโดยปลายโซ่อยู่ในมือของหุนเทียนตี้ เป็นการแสดงออกที่ชัดเจนว่าสตรีผู้งามเลิศและเป็นที่หมายปองของบุรุษทั่วหล้าได้ยอมจำนนต่อตระกูลวิญญาณอย่างสมบูรณ์แล้ว

   
   

อ่านให้ละเอียด!!

โปรโมชั่นครั้งแรกสำหรับคนที่อ่านเรื่องนี้เรื่องเดียวและไม่ได้อยู่ในกลุ่มอสูรพลิกฟ้า ในเดือนนี้ผมจะลดราคาเข้ากลุ่มลับนะครับ โดยจะลดให้ 30% จากราคาเต็ม 150 บาท เหลือ 105 บาท เริ่มตั้งแต่วันนี้จนถึงสิ้นเดือนเวลา 00.00 น. 

อนึ่ง สำหรับคนที่อยู่ในกลุ่มอสูรพลิกฟ้าอยู่แล้ว หรือคิดจะเข้ากลุ่มแรกในภายหลัง สมาชิกทุกคนของกลุ่มแรกจะได้รับโปรโมชั่นพิเศษลดราคาถึง 50% นะครับ จาก 150 บาท เหลือ 75 บาทเท่านั้น ไม่ว่าคุณจะเข้ากลุ่มมาก่อนหรือพึ่งเข้าภายหลัง โปรนี้จะยังใช้งานได้เสมอ

และที่สำคัญที่สุด!!

โปรโมชั่นพิเศษที่จะมีเพียงครั้งเดียวเท่านั้น สำหรับคนที่ไม่ได้อยู่ในกลุ่มลับทั้งเรื่อง 'อสูรพลิกฟ้า' และ 'สัปประยุทธ์ทะลุฟ้า' แต่ต้องการเข้าทั้งสองกลุ่ม ผมมีราคาพิเศษให้ โดยจะจ่ายเพียง 199 บาทเท่านั้น สามารถเข้าทั้งสองกลุ่มพร้อมกันได้เลย

โปรโมชั่นนี้มีเวลาแค่ 7 วันนะครับ ตั้งแต่วันที่ 1-7 กันยายน 2567 และจะรับสิทธิได้เพียง 10 คนเท่านั้น โปรโมชั่นจะสิ้นสุดเมื่อครบ 10 คนหรือหมดเวลา

----------------------------------------------------------------

รวมนิยายทั้งหมด

สัปประยุทธ์ทะลุฟ้า NTR (ทั้งหมด 35 ตอนจบ)
บทที่ 1 จุดจบอันเลวร้าย
อ่าน :
บทที่ 2 จุดเริ่มต้นความอัปยศ
อ่าน :
บทที่ 3 ทาสราคะ กู่ซวินเอ๋อร์
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 4 บุปผางามกลางหมู่มาร
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2567)
บทที่ 5 ซวินเอ๋อร์คาวโลกีย์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2567)
บทที่ 6 เสี่ยวอีเซียนยอมจำนน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2568)
บทที่ 7 สองสาวงามลากคันไถ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2568)
บทที่ 8 ทาสกามที่สมบูรณ์แบบ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2568)
บทที่ 9 การตัดสินใจของไฉ่หลิน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2568)
บทที่ 10 ไฉ่หลินและเซียวเซียว
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2568)
บทที่ 11 แม่ลูกในห้วงตัณหา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2568)
บทที่ 12 งานแต่งงานแสนสุข
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2568)

เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai 
ค่าเข้า 150 บาทราคาเดิม และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน
[/size]

--------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 3 ทาสราคะ กู่ซวินเอ๋อร์
   
    ในซากโบราณสถานบนภูเขาลูกหนึ่ง หุนเทียนตี้ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นในเงามืดและยิ้มแสยะ
   
    "หญ้ากระดูกมังกรเก้าปรภพ? เหมือนว่าข้าจะแย่งชิงมาจากหอโอสถเมื่อไม่นานนี้..."   
   
    ซวินเอ๋อร์เดินไปตามท้องถนนและซื้อของที่ต้องตา มีผ้าผูกเอวสามเส้น ผลไม้หวาน ในตลาดไม่ค่อยจะมีชีวิตชีวานัก และเป็นครั้งแรกที่นางซื้อสุราเพิ่มมาสองขวด บนเส้นทาง นางทักทายผู้คนตามปกติ จากนั้นก็กลับไปที่ห้องส่วนตัวซึ่งอาศัยอยู่ตามลำพัง ระหว่างทางนางไม่ได้แสดงอาการแปลก ๆ ที่ผิดเพี้ยนไปจากปกติ แต่เมื่อซวินเอ๋อร์ลงกลอนประตู นางก็ทิ้งของที่พึ่งซื้อมาทั้งหมดลงพื้น ขวดสุราแตกกระจายจนน้ำเมากระเด็นไปทั่ว ทำให้ทั้งพื้นและเสื้อผ้าของเธอสกปรก
   
    นางทรุดตัวนั่งลงบนขอบเตียงด้วยอารามสิ้นหวัง เหม่อมองไปที่เพดานที่ถูกกาลเวลากัดเซาะจนทรุดโทรม เนตรสวยที่เคยเปล่งประกายกลับแลดูว่างเปล่าและสับสน...　　
　　
    ไม่นานนัก จู่ ๆ ซวินเอ๋อร์ก็จำสิ่งที่หุนเทียนตี้บอกไว้ นางเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า หลังจากลังเลอยู่หลายอึดใจ นางก็ตัดสินใจเปิดตู้ อย่างที่คาดไว้ ชุดชั้นในทรงสุภาพไร้เดียงสาของนางถูกแทนทีด้วยสิ่งวาบหวิว มีจุดประสงค์เพื่ออวดโฉมมากกว่าปกติ เป็นชุดชั้นในแบบเชือกที่มีผ้าน้อยชิ้นจนใส่ก็เหมือนไม่ใส่ ของพรรค์นี้มีแต่โสเภณีเท่านั้นที่ใช้กัน
　　
    มีจดหมายอีกฉบับอยู่ในตู้เสื้อผ้า จ่าหน้าถึงซวินเอ๋อร์โดยตรง นางหรี่ตาแคบ คิดอยากจะฉีกจดหมายฉบับนี้ออกเป็นชิ้น ๆ แต่ภาระอันหนักอึ้งบังคับให้นางต้องอ่านมัน หยาดน้ำตาไหลคลอหน่วยจนตัวอักษรบนกระดาษพร่ามัว
　　
    ซวินเอ๋อร์มองภาพของสาวงามไร้ที่ติบนกระจก บรรจงถอดเสื้อผ้าออกช้า ๆ ปลดชุดชั้นในดั้งเดิมตัวสุดท้ายของนางออก เหลือไว้แต่ร่างเปลือยที่ขาวผ่องเป็นยองใย นางหยิบเอาอุปกรณ์รูปแท่งยาวออกมาจากช่องลับในตู้ เม้มริมฝีปากแน่น ก่อนจะยันพนังไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างกดแท่งไม้เข้าไปในร่องแคบ เปล่งเสียงร้องอันไพเราะออกมา เปลี่ยนบรรยากาศที่เงียบเหงาให้สดใสราวกับฤดูใบไม้ผลิ การสอดแทรกเป็นจังหวะประกระตุ้นอารมณ์ของหญิงสาว จนนางอดไม่ได้ที่จะถึงจุดสุดยอดราวกับน้ำหลาก
　　
    "อือ...อู้ว...ข้าจะไปหาพี่เซียวเหยียนทั้งที่มีสิ่งนี้เสียบอยู่ได้ยังไง...ข้าจะเสร็จแล้ว...จะถึงจุดสุดยอด...ข้าถึงจุดสุดยอดอีกแล้ว...อ๊า...ข้าหยุดไม่ได้แล้ว...อ๊า...อ๊าง...อร๊างงง!!!"
　　
    ซวินเอ๋อร์มองภาพของสาวร่านบนกระจก รู้สึกเหลือเชื่อและไม่อยากยอมรับ นัยน์ตาของนางพร่าเลือน วันพรุ่งนี้ไม่รู้ว่านางจะต้องถลำลึกสู่ประตูกามและราคีมากกว่านี้อีกกี่เท่า

------------------------------------------------------

   
    แสงจันทราเงียบงันไร้เสียง เหล่ารูปปั้นอันน่ากลัวเรียงตัวอยู่เหนือซากโบราณสถาน พวกมันมีสายตาที่เกรี้ยวกราด เสมือนว่าอยากสังหารคู่รักหนุ่มสาวที่มาเยือนถึงหน้าทางเข้า ทั้งที่เป็นแค่รูปั้นที่แข็งทื่อ แต่กลับให้ความรู้สึกประหลาดราวกับว่าสามารถมีชีวิตขึ้นมา เป็นความรู้สึกที่น่าขนลุกขนพอง
　　
    คู่รักที่มาสำรวจซากโบราณสถานในยามราตรีแน่นอนว่าต้องเป็นเซียวเหยียนและซวินเอ๋อร์หาใช่ใครอื่น ทว่าคืนนี้เซียวเหยียนรู้สึกว่าซวินเอ๋อร์มีบางอย่างที่ต่างจากปกติเล็กน้อย
　　
    ซวินเอ๋อร์กอดแขนของชายหนุ่มดั่งเช่นทุกที แต่แก้มสีดอกกุหลาบของนางกำลังพิงอยู่บนไหล่ของเขาอย่างอ่อนแรง ชายหนุ่มสัมผัสได้ชัดเจนถึงแรงดีดสะท้อนอันยอดเยี่ยมที่ส่งผ่านมาจากหน้าอกกลมนุ่มซึ่งเบียดอยู่บนต้นแขน ต้องทราบว่าแม้ซวินเอ๋อร์กับเขาจะสนิทสนมชิดใกล้กันมาตั้งแต่เด็ก ทว่าทั้งสองต่างมีความเยือกเย็นและรู้จักยับยั่งชั่งใจ แม้ในช่วงวิกฤตเป็นตายที่ได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองก็ยากนักที่นางจะแสดงออกในด้านที่เย้ายวน
   
    เพื่อชดเชยความลำบากใจที่ขอให้ข้าไปรักษาตัวรึเปล่านะ? เซียวเหยียนคิดหาเหตุผล เขาอมยิ้มอย่างลับ ๆ จดจำช่วงเวลาแสนวิเศษนี้ไว้
　　
    แน่นอนว่าเขาไม่มีทางรู้ได้ว่าซวินเอ๋อร์ที่กำลังอ่อนระทวยจนแทบจะเดินไม่ได้ตอนนี้ ความจริงกลับเป็นเพราะความเจ็บแสบในเครื่องเพศของนาง แท่งไม้ยาวใหญ่ถูกยัดไว้ตั้งแต่เมื่อวานจนวันนี้ก็ยังไม่สามารถดึงออก
　　
    ซวินเอ๋อร์หอบหายใจร้อนผ่าวและฝืนยิ้ม "พี่เซียวเหยียน ที่นี่...ข้าได้ตรวจสอบซากโบราณสถานแห่งนี้แล้ว มันไม่มีอันตรายมากเท่าไหร่ ในทางกลับกัน มันอัดแน่นด้วยขุมพลังที่ยากหยั่งถึง แม้ไม่มีประโยชน์กับผู้แข็งแกร่งที่อยู่เหนือระดับเซียนยุทธ์ แต่มันเป็นประโยชน์ต่อท่านในตอนนี้อย่างยิ่ง"
   
    เซียวเหยียน "คล้ายคลึงกับสถานศึกษาชั้นในของสำนักเจี่ยหนานงั้นรึ?"　　
　　
    ซวินเอ๋อร์ "ถูกต้อง แต่มีความแตกต่างประการหนึ่ง กลิ่นอายของที่นี่จะทำให้ท่านมีอาการประสาทหลอนเล็กน้อย ถ้าท่านไม่อาจทานทนการล่อลวงเหล่านี้ มันไม่เพียงแต่จะไร้ประโยชน์เท่านั้น อาจถึงขั้นสร้างความเสียหายให้ท่านอย่างร้ายแรง แต่ข้าเชื่อในความสามารถของท่านว่าจะต้องทนได้ ทว่าก่อนที่พี่เซียวเหยียนจะเข้าไป...ท่านต้องสวมผ้าปิดตาสีดำที่ทำขึ้นพิเศษนี้ มันจะช่วยในการฝึกฝนได้มาก แต่ขอเตือนว่าท่านจะยังได้ยินเสียงอยู่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพี่ห้ามถอดผ้าสีดำนี้ ซวินเอ๋อร์จะคอยปกป้องพี่เซียวเหยียนเอง"
   
    เซียวเหยียน "ให้นักสู้ระดับเทพยุทธ์ปกป้องนักสู้ระดับจักรพรรดิ ข้าเกรงว่าในทวีปนี้ไม่มีการคุ้มกันใดที่ปลอดภัยมากไปกว่านี้อีกแล้ว"　　
　　
    ซวินเอ๋อร์ "พี่เซียวเหยียนล้อซวินเอ๋อร์อีกแล้ว ระหว่างนั้นท่านอาจได้ยินบางอย่าง...ที่น่าละอายจากข้า จำไว้ว่าทั้งหมดนั้นเกิดขึ้นจากอาการประสาทหลอน ขอแค่พี่เซียวเหยียนทำจิตใจให้มั่นคง ย่อมไม่มีปัญหาอะไร ซวินเอ๋อร์เชื่อในตัวพี่เซียวเหยียนนะ"
　　
    เซียวเหยียนคว้าผ้าสีดำที่ซวินเอ๋อร์มอบให้มาปิดตาตัวเองและยิ้มกล่าว "บัดนี้ข้าเป็นคนตาบอด ต้องอาศัยเจ้าช่วยนำทางแล้ว"
　　
    ซวินเอ๋อร์ยิ้มทะเล้น "ถึงท่านจะตาบอด แต่ก็เป็นคนตาบอดที่หล่อเหลาที่สุด!!"
　　
    ซวินเอ๋อร์ช่วยชักนำเซียวเหยียนก้าวเข้าไปในโบราณสถาน ตลอดการเดินทางนั้นราบรื่น พวกเขามุ่งเข้าไปถึงห้องโถงทรงกลม คบเพลิงโดยรอบจุดประกายขึ้นเองในเวลานั้น ส่องให้เป็นประตูเก้าบานที่มีรูปลักษณ์แตกต่างกัน
　　
    ม่านตาของซวินเอ๋อร์หดวูบ เหนือประตูมีชื่อต่าง ๆ สลักไว้ สอดคล้องกับตัวนางอย่างอย่างชัดเจน และมีทั้งไฉ่หลิน เสี่ยวอีเซียน หยุนหยุน น่าหรันเหยียนหราน หยาเฟ่ย จื่อเหยียน พวกตระกูลหุนคิดจะจัดการพวกนางทั้งหมดจริง ๆ หรือ?
   
    หากแต่พอลองพินิจดู มันมีบางอย่างแปลก ๆ...ช้าก่อน นั้นเซียวเซียวหรือ ประตูศิลาสลักลวดลายไว้อย่างชัดเจนด้วยภาพของแม่และลูกสาวที่โอบกอดกัน พวกมันจะไม่ยอมปล่อยกระทั่งเซียวเซียวด้วยซ้ำ คิดจะลากเด็กลงมาในปรักโคลนเชียวหรือ?
   
    ขบคิดถึงสาวน้อยที่สืบทอดความงามจากไฉ่หลินมาอย่างสมบูรณ์แบบ หัวใจของซวินเอ๋อร์ก็ปวดร้าวราวกับมีดกรีด
   
    เซียวเหยียน "ซวินเอ๋อร์ ไฉนเจ้าจึงนิ่งไป มีอะไรเกิดขึ้นรึไม่?"
　   
    ซวินเอ๋อร์ "ไม่ ไม่มีอะไร พี่เซียวเหยียน ทางเดินมันลื่น โปรดระวังด้วย..."
　   
    เซียวเหยียวจำวาจาไร้หัวคิดที่เขากล่าวกับซวินเอ๋อร์ในป่าวันนั้นได้ เขาคิดว่าหญิงสาวน่าจะหมายย้อนคำเดิมใส่เขาเพื่อหยอกกลับ สตรีหนอสตรี...เซียวเหยียนส่ายหัวไปมา
　　
    ซวินเอ๋อร์พาเซียวเหยียนเข้าไปในประตูที่สลักคำ 'ซวินเอ๋อร์' และได้พบกับบุรุษที่นางไม่ต้องการเห็นหน้าที่สุด ชายที่ฆ่าพ่อของนาง ทำลายล้างตระกูลของนาง ซ้ำยังข่มขู่นางด้วยชีวิตของชายคนรัก เขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหุนเทียนตี้ เมื่อชายผู้นี้มาปรากฏต่อหน้า น่าเศร้าที่นางทำอะไรไม่ได้นอกจากยอมรับชะตากรรม...
　　
    ซวินเอ๋อร์แสร้งเมินหุนเทียนตี้และพูดเบา ๆ กับเซียวเหยียนว่า "พี่เซียวเหยียน ท่านหยุดตรงนี้ ข้าจะช่วยพยุงท่านนั่ง มา...เริ่มฝึกฝนได้เลย จำไว้ว่าไม่ว่าท่านจะได้ยินเสียงอะไร ห้ามถอดผ้าปิดตาเด็ดขาด"
　　
    เซียวเหยียนตอบพร้อมนั่งขัดสมาธีลงอย่างเงียบเชียบและดูดซับพลังยุทธ์ เป็นอย่างที่ซวินเอ๋อร์บอก พลังยุทธ์ในโบราณสถานนี้ช่างแปลกประหลาด มันอุดมสมบูรณ์อย่างไม่น่าเชื่อ
　　
    ความวุ่นวายพลันบังเกิดด้านหลัง ชายชราผมขาวโพลนและมีหนวดเคราเฟิ้มก้าวเข้ามาผ่านรอยแยกมิติที่ฉีกออกก่อนจะหัวเราะลั่น
　　
    "ท่านประมุข เหตุใดท่านถึงเรียกพวกเรามา? ข้าจับมู่ชิงหลวนศิษย์รักของเจ้าเซียนยุทธ์เฟิงมาได้ พึ่งกรอกยากระตุ้นกำหนัดจำนวนมากให้นาง ตั้งตารอที่จะเล่นสนุกคืนนี้ มีเรื่องสำคัญอะไรขอให้ท่านรีบแจ้งมา เวลานี้ข้ารีบร้อนอย่าง..."
   
    จู่ ๆ เสียงพูดก็หยุดลง ชายชรายืนค้างอยู่จุดเดิม พริบตานั้นก็รู้สึกตื่นเต้น เรื่องของมู่ชิงหลวนไม่ใช่สิ่งสำคัญอีกต่อไป...
   
    ชายชราคนที่สองกล่าวอย่างเหลืออด "หุนซือฉี เจ้ายืนรออันใด? รีบเดินไป ช่วงนี้เจ้าเล่นกับสตรีมากไปจนร่างกายสึกหรอหรือไร?"
　　
    เขาเดินอ้อมชายชราที่อยู่ตรงนี้ จากนั้นก็ตกใจยืนอึ้งไปอีกคน...
   
    ผู้อาวุโสตระกูลวิญญาณปรากฏตัวจากช่องว่างมิติทีละคน แต่ละคนต่างตกตะลึงในรูปแบบเดียวกัน ไม่อาจทำความเข้าใจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าได้
　　
    หุนเทียนตี้นั่งรอด้วยรอยยิ้มแสยะกว้าง เซียวเหยียนศัตรูคู่อาฆาตกำลังนั่งฝึกฝนต่อหน้าหุนเทียนตี้ มิหนำซ้ำดูเหมือนจะไม่ได้ถูกบังคับหรือทำลาย แต่สิ่งที่น่าตกใจที่สุด...พวกเขาไม่อยากจะเชื่อว่าสตรีที่นั่งคุกเข่าแทบเท้าหุนเทียนตี้อยู่ในตอนนี้ สตรี่ที่ทุกคนในใต้หล้าต่างหมายปอง...กู่ซวินเอ๋อร์!!!
　　
    ใบหน้าของนางยังคงงดงามเหนือสามัญสำนึก เกศาสีดำส่องประกายแววตาสะท้อนแสงจากคบเพลิงดุจแพรไหม ราวกับท้องฟ้ายามราตรีที่ลึกลับและเต็มไปด้วยหมู่ดาว กระโปรงยาวเข้ารูปไม่เปิดเผยมากนักแต่ก็ไม่เกะกะสายตา มันสอดรับเป็นอย่างดีกับรูปกายที่โค้งเว้าไร้ที่ติของนาง หัวไหล่สองข้างกลมมน ปั้นแต่จินตนาการของผู้คนให้นึกถึงผิวกายที่เรียบเนียน อีกทั้งท่าคุกเข่าอย่างเชื่องเชื่อครานี้...มันคับเน้นส่วนสะโพกที่ผึงผายของนางตลอดจนหน้าอกที่ทิ้งตัวตามแรงดึงดูด
　　
    ถ้าสตรีนางนี้แค่คุกเข่าก็ไม่น่าตกใจเท่าใด แต่ลำคอเพรียวระหงของบุตรีแห่งตระกูลบรรพกาลนางนี้กลับกำลังสวมปลอกคอทาสสีทึบ ร้อยโซ่เส้นยาวออกมาโดยปลายโซ่อยู่ในมือของหุนเทียนตี้ เป็นการแสดงออกที่ชัดเจนว่าสตรีผู้งามเลิศและเป็นที่หมายปองของบุรุษทั่วหล้าได้ยอมจำนนต่อตระกูลวิญญาณอย่างสมบูรณ์แล้ว