🧡 XONLY 🧡

อ้างจาก: pekopon66 เมื่อ สิงหาคม 20, 2018, 01:38:23 หลังเที่ยงกลับมาพบเจอกันอีกครั้งนะครับ หลังจาก ชีวิตหลังแต่งงาน คราวนี้ผมก็กลับมาพร้อมซีรี่ย์ใหม่ แต่ต้องบอกก่อนว่า เป็นเรื่องที่ต้องค่อยๆอ่านนะครับ เพราะผมคงไม่ได้ลงเป็นประจำ 555 ว่างๆแล้วก็จะเอามาลงเรื่อยๆ ถ้าอยากอ่านเร็วๆ ก็คอมเม้นท์ให้กำลังใจกันหน่อยนะครับ ตอนแรกยังไม่มีอะไรมาก ถือว่าเป็นเมฆครึ้มก่อนพายุเข้า ชอบไม่ชอบยังไงก็ติเตียนกันได้เหมือนเดิม ขอบคุณครับ

---------------------

ตอนที่ 1

เปรี้ยง!!

เสียงที่คล้ายกับฟ้าผ่าดังสนั่นขึ้นกลางดึก ทำให้สาวน้อยที่สวยราวกับเจ้าหญิงตื่นจากนิทรา เธอคนนี้มีชื่อว่า นุช อายุ 19 ปี ใบหน้าของเธอเล็กได้รูป ตากลมไม่โตนัก ดั้งมีพอประมาณ ปากเล็กริมฝีปากอวบอิ่ม ความสวยของเธออย่างกับหลุดออกมาจากภาพวาดของจีน

รูปร่างก็งามไร้ที่ติ ตั้งแต่ปลายเท้า ท่อนขาที่เรียวเล็ก สะโพกผายได้สัดส่วน นุชสามารถเป็นนางแบบได้ไม่ยากเลยถ้าไม่ติดที่หน้าอกขนาด 36D เกินตัวของเธอ ใครๆอาจจะนึกคิดอิจฉา แต่สำหรับสาวผู้ดีอย่างนุช เธอไม่ชอบเลย เธอไม่สามารถทำกิจกรรมต่างๆเหมือนคนอื่นได้ เพราะทุกครั้งที่เธอขยับตัว สายตาของหนุ่มเล็กหนุ่มใหญ่ก็หันมามองเป็นตาเดียว

พิวพรรณของนุชขาวคล้ายกับเกล็ดหิมะ ตามภาษาลูกคุณหนูทายาทเจ้าสัวธุรกิจร้อยล้าน ที่ถูกเลี้ยงอย่างประคบประหงมตั้งแต่เด็ก ยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม นุชแทบไม่ได้เผชิญโลกกว้างเลยจนกระทั่งเข้ามหาวิทยาลัย คุณพ่อและคุณแม่ของเธอจึงยอมเปิดกรงทอง แต่ก็ยังแอบเอาเชือกล่ามขาไว้

นุชเขยิบตัวมานั่งที่ขอบเตียงสไตล์ยุโรปขนาดใหญ่ เธอแหวกม่านบางๆที่ล้อมรอบเตียงเอาไว้ เพราะเธอได้ยินเสียงพูดคุยดังออกมาไม่ไกล เมื่อสาวน้อยตั้งสติได้ เธอก็เริ่มได้ยินชัดเจนขึ้นว่าเสียงที่ได้ยินคือ เสียงของพ่อของเธอ กำลังพูดจาโหวกเหวกเสียงดังมาจากทางห้องทำงาน หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงกรี้ด ซึ่งน่าจะเป็นแม่ของเธอ

นุชรีบลุกขึ้นแล้วเปิดประตูออก ก่อนจะวิ่งตามระเบียงในบ้านไปยังห้องทำงานด้วยความเป็นห่วง เนื่องจากบ้านของนุชเป็นคฤหาสน์หรูชานเมือง ขนาดของบ้านจึงใหญ่โตราวกับปราสาท สาวน้อยวิ่งแบบลืมตัว เพราะเธอไม่เคยได้ยินแม่ของตนกรีดร้อองมาก่อน ต้องมีเรื่องอะไรแน่นอน

"คุณแม่ เป็นอะไรรึเปล่าคะ!!"

นุชถามก่อนที่จะมอง เมื่อเดินเข้ามาในห้องทำงานของพ่อ นุชก็ต้องตกใจ เมื่อคุณพ่อของตนยืนถือปืนตัวสั่น หน้านิ่วคิ้วขมวด สายตาของพ่อดุดันราวกับยักษ์มองลงมาที่พื้น แม่ของนุชนั่งร้องไห้กอด นพ พี่ชายของเธออยู่ ตรงหัวไหล่ของนพมีเลือดไหลออกมาไม่หยุด

"พ่อ นีมันเรื่องอะไรกัน"
"ก็พี่ชายไม่รักของลูกน่ะสิ สิ้นคิดแอบเข้ามาขโมยปืนพ่อ คิดจะฆ่าตัวตาย โชคดีที่พ่อตามมาทัน"
"คุณท่านครับ เป็นอะไรรึเปล่า พอดีผมได้ยินเสียงปืน"

ชายวัยกลางคนผิวคล้ำดำแดงตัวใหญ่โตวิ่งตามมา นายคนนี้ชื่อ ดำ เป็นคนขับรถและคนรับใช้ส่วนตัวของพ่อนุช เมื่อเเขาได้ยินเสียงปืนก็รีบวิ่งจากบ้านพักของตนมาที่เรือนใหญ่ทันที ชายวัยกลางคนมองเหตุการณ์ทั้งหมด ก่อนจะหันมามองนุช สายตาของเขาชะงักอยู่ที่คุณหนูตัวน้อยที่เขาเลี้ยงมาแต่เด็ก

เพราะตอนนี้นุชอยู่ในชุดนอนผ้าขาวบางกว่าปกติ ทำให้ดำเห็นชุดชั้นในสีขาวบริสุทธิ์ที่โอบอุ้มปทุมคู่โตเอาไว้แบบลางๆ โดยปกติเขาไม่มีทางได้เห็นอะไรแบบนี้จากคุณหนูที่เรียบร้อยอย่างกับผ้าพับไว้แน่นอน นุชเริ่มรู้สึกตัวว่าถูกคนขับรถของพ่อจ้องมอง เธอบิดตัวหลบเล็กน้อย

"ทำไม....ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย" แม่ของนุชถามลูกชายด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
"จะให้ผมตอบแทนมันมั้ยล่ะ คุณนิด" พ่อของนุชพูดขึ้นมา
"นี่พ่อ..รู้เหรอ" นพตกใจ
"อืม รู้สิ แกไปติดพนันบอลเขาอยู่ตั้ง 100ล้าน ทำไมจะไม่รู้"
"ห้ะ 100ล้าน!!" นิดผู้เป็นแม่ตกใจ

นุชเองก็ตกใจเช่นกัน ถึงแม้ว่าครอบครัวเธอจะมีกิจการที่มั่นคงและร่ำรวย แต่คำว่าธุรกิจร้อยล้านมันก็เป็นเพียงแค่มูลค่าของหุ้นเท่านั้น ไม่ใช่ตัวเงิน พวกเขาไม่มีปัญญาจะจ่ายเงินก้อนนี้แน่นอน จะขายบ้าน ขายหุ้นทีมี ก็ไม่รู้ว่าจะพอจ่ายรึเปล่า นุชเริ่มเข้าใจสถานการณ์ทั้งหมดว่าทำไมพี่ชายของเธอถึงเครียดจนคิดค่าตัวตาย

ในคืนนั้น ดำและคุณพ่อคุณแม่พานพไปโรงพยาบาล ส่วนนุชที่ถูกทิ้งเอาไว้ที่บ้านก็นอนคิดหนัก จนนอนไม่หลับทั้งคืน

เช้าวันต่อมา บนรถสปอร์ตคันหรู นุชในชุดนักศึกษาตัวใหญ่ กระโปรงยาวคลุมตาตุ่มกำลังนั่งหน้ามุ่ย จนแฟนหนุ่มรูปหล่อของเธอเริ่มเป็นห่วง

"น้องนุชเป็นอะไรรึเปล่าครับ ทำไมทำหน้าอย่างงั้น"
"เครียดนิดหน่อยน่ะค่ะ พี่วัฒน์"

วัฒน์ แฟนหนุ่มของนุช เป็นลูกชายมหาเศรษฐี หน้าตาหล่อเหลาเอาการ อายุมากกว่านุชเกือบ 6 ปี ทั้งสองคบหาดูใจกันมาเกือบสองปีแล้ว โดยวัฒน์ออกตัวไปขอจีบกับพ่อของนุชด้วยตัวเอง ด้านพ่อของนุชก็ปฏิเสธอะไรไม่ได้ เพราะผู้ชายคนนี้มีคุณสมบัติครบถ้วนทุกอย่างที่จะมาเป็นลูกเขย ไม่ว่าจะฐานะ หน้าตา ประวัติการเรียน ประวัติส่วนตัวก็ไม่มีอะไรเสียหาย ไม่เคยมีครอบครัวมาก่อน

"เป็นครั้งแรกเลยนะ ที่พี่เห็นน้องเครียด" วัฒน์ใช้มือข้างหนึ่งลูบหัวนุชอย่างอ่อนโยน
"ถ้าครอบครัวพี่เป็นหนี้ร้อยล้าน จะเครียดมั้ยคะ"
"อ๋อ เรื่องนั้นเอง"
"พี่รู้ด้วยเหรอคะ?"
"เรื่องของครอบครัวนุช ใครจะไม่รู้ล่ะ เมื่อเช้าก็มีคนคาบข่าวมาบอกกันแล้วว่าคุณปลื้มพาลูกชายเข้าโรงพยาบาล" ปลื้มคือชื่อพ่อของนุช
"เพิ่งรู้ว่ามีปาปารัสซี่ในหมู่พวกเราด้วย" นุชบ่นเล็กน้อยแต่พองาม
"เอาหน่า เครียดยังงี้ให้พี่ช่วยคลายเครียดมั้ย?"

วัฒน์เลื่อนมือจากลูบหัวลงมาลูบไหล่ก่อนจะเลื้อยมาแถวเนินอก นุชรีบเอามือคว้าไว้ทันที

"ไม่ต้องเลย พี่วัฒน์ น้องไม่หลงกลพี่แล้ว"
"โธ่ พี่ไม่ได้หลอกเราไปทำร้ายซักหน่อย คราวที่แล้วน้องก็มีความสุขไม่ใช่เหรอ"
"ไม่เอาแล้ว ถ้าอดทนรอถึงวันแต่งงานไม่ได้ ก็ไปเลย"

นุชหน้าแดงด้วยความเขินอาย ทั้งที่เธอจะรักษาพรหมจรรย์จนถึงวันแต่ง แต่เธอก็แพ้ลูกอ้อนของวัฒน์จนตกเป็นของเขาอยู่หลายครั้ง นุชยอมรับว่ามันสนุก และให้ความรู้สึกเสียวกระสันแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน แต่วันนี้เธอไม่มีอารมณ์จะยอมเขาจริงๆ

"ให้พี่ลองไปคุยกับคุณพ่อพี่ดูมั้ย เรื่องเงินร้อยล้าน"
"จ...จริงเหรอคะ" นัยน์ตาของนุชมีประกายขึ้นมา
"อื้ม พี่ไม่มั่นใจหรอกนะ แต่พอดีปู่ของพี่ซื้อที่ดินแถวในเมืองเอาไว้หลายที่ ถ้าขอพ่อขาย น่าจะพอช่วยได้"
"อ่อ..ถ้าอย่างงั้นไม่ดีกว่าค่ะพี่วัฒน์ น้องว่ามันเป็นการรบกวนจนเกินไป"
"ถ้าไม่ไหวจริงๆก็บอกพี่ได้เสมอนะ"
"ขอบคุณนะคะพี่วัฒน์" นุชยกมือไหว้แฟนหนุ่ม

ไม่นานวัฒน์ก็พานุชมาส่งถึงมหาลัย ทั้งสองร่ำลากันตามปกติ นุชลงจากรถแล้วเดินเข้ามาในรั้วมหาลัย ในวินาทีนั้น ชายหนุ่มทุกคนก็หันมามองเธอพร้อมกันราวกับมนต์สะกด เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นทุกเช้า นุชเองก็ไม่ชินเสียที สาวน้อยทำเป็นไม่สนใจ เดินต่อไปเพื่อไปยังห้องเรียน

ตึดึ้ง!! เสียงแจ้งเตือนในโทรศัพท์มือถือดังขึ้น นุชหยิบโทรศัพท์แบรนด์ดังรุ่นใหม่ล่าสุดออกมาจากกระเป๋าสะพายหนังสุดหรู มันเป็นเสียงแจ้งเตือนจากโปรแกรมสนทนา นุชลองยืนอ่านก็ต้องตกใจ

"สวัสดี ผมคือ Mr.X คุณไม่รู้หรอกว่าผมเป็นใคร แต่ผมรู้ว่าคุณคือใคร และกำลังเผชิญกับปัญหาอะไรอยู่...เงินร้อยล้าน ใช่มั้ยล่ะ?"
"คุณเป็นใคร?" นุชพิมพ์ตอบกลับไปด้วยความสงสัย เพราะเธอไม่เคยรับชายปริศนาคนนี้เป็นเพื่อน แต่เขากลับส่งข้อความมาหาเธอได้
"ผมคือผู้หวังดี ผู้ที่จะช่วยขจัดปัญหาของคุณให้สิ้นซาก"
"หมายความว่าไงคะ"
"ผมจะให้เงินร้อยล้านบาทกับคุณ"

เมื่อถึงประโยคนี้ นุชอยากจะกดบล็อคไอดีปริศนานี่ทันที แต่อีกใจกลับมีภาพพ่อ แม่และพี่ชายของเธอลอยขึ้นมา ความเครียดทำให้เธอเกิดความลังเล ทั้งที่เรื่องที่อยู่ตรงหน้าแทบเป็นไปไม่ได้

"คุณกำลังล้อชั้นเล่นอยู่เหรอคะ?"
"เปล่า ผมจะช่วยเหลือคุณจริงๆ แต่แน่นอนว่าไม่ได้มาฟรีๆ"
"ยังไงเหรอคะ?"
"ผมมีเกมสนุกๆ ให้คุณเล่น ถ้าคุณทำตามที่ผมบอกได้หมด 13 ครั้ง คุณก็จะได้เงินรางวัลหนึ่งร้อยล้านบาทไป"
"แล้วชั้นจะเชื่อคุณได้ยังไง" นุชแทบไม่เชื่อสิ่งที่อีกฝ่ายพิมพ์มาเลย
"ถ้างั้นลองเช็คบัญชีของคุณดูสิ ผมโอนให้ไปแล้ว สองล้านบาท ถ้าคุณตอบตกลงเล่นกับผม ผมจะให้คุณทันทีอีกสองล้าน เป็นสี่ล้าน ถ้าคุณปฏิเสธ ผมถือว่าทำบุญช่วยเหลือคุณไปสองล้านก็ได้"

นุชตกใจ เธอรีบพับหน้าจอโปรแกรมไปเช็คยอดเงินที่โปรแกรมของธนาคาร และพบว่าเงินของเธอขึ้นมาสองล้านบาทจริงๆ! สาวน้อยถูกตัวเลขของเงินบดบังสติและความคิดทุกอย่างไปหมดสิ้น

"ถ้าชั้นตอบตกลง ชั้นต้องทำยังไงบ้าง"
"คุณก็จะต้องทำตามที่ผมสั่ง 13 อย่าง ซึ่งรับรองว่าไม่เสี่ยงอันตรายแน่นอน แต่มีข้อแม้ว่าคุณห้ามบอกเรื่อนี้กับใครเด็ดขาด"
"แล้วถ้าชั้นทำไม่ได้ล่ะ"
"เกมของเราก็ต้องจบลง และเงินทั้งหมดที่คุณได้ไป ผมก็คงต้องขอคืน"

สาวน้อยไม่ตอบกลับ เธอปิดโปรแกรมแล้วเดินไปเรียนหนังสือ นุชใช้เวลาคิดทั้งวัน ทบทวนครั้งแล้วครั้งเล่าจนไม่มีสมาธิเรียนหนังสือ ตกเย็นดำมารับเธอกลับบ้าน สาวน้อยก็ยังคงคิดถึงเรื่องนี้ไม่หยุด จนกระทั่งเวลาทานอาหารค่ำ

"แล้วเรื่องร้อยล้านเราจะทำยังไงกันดีคะ" นิด แม่ของนุชที่กินข้าวไม่ลงหันมาถามสามี
"ไม่รู้สิ คงต้องขายหุ้นที่บริษัททิ้งมั่ง"
"มันพอเหรอคะ?"
"ก็เกินครึ่งของหนี้ล่ะนะ แล้วก็คงต้องขาย....ที่นี่ด้วย" พ่อของนุชพูดออกมาอย่างอึดอัด ราวกับมีอะไรขวางอยู่ในลำคอ
"แล้วเราจะอยู่ที่ไหนล่ะคะคุณพ่อ" นุชพูดโพล่งขึ้นมา
"เงินที่เหลือจากใช้หนี้ไง เราไปซื้อบ้านหลังเล็กๆอยู่ก็น่าจะอยู่ได้"
"นั่นสินะคะ แบบนั้นก็ได้" นุชยอมเสียทุกอย่างเพื่อจัดการหนี้บ้าๆก้อนนี้
"แต่มันจะทันเหรอคะคุณ กว่าจะขายบ้าน ขายหุ้นได้ กลัวจะไม่ทันกำหนดนะ"
"ผมก็พยายามรีบดำเนินการอยู่"
"หมายความว่าไงคะคุณพ่อ มันมีเดคไลน์ด้วยเหรอ"
"อื้ม ปลายเดือนนี้"
"เป็นไปไม่ได้ อีกแค่สองอาทิตย์เอง"
"เอาหน่า ดีกว่าปล่อยมันมายึดทรัพสินย์เรา ไม่งั้นอย่าว่าแต่เงินเหลือซื้อบ้านใหม่เลย มันบอกว่าไม่พอ พ่อก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน"

นุชหมดแรงที่จะถือช้อน เธอรีบเดินกลับขึ้นห้องนอนแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา พิมพ์ข้อความถึงใครบางคน

"ชั้นตกลงจะเล่นเกมกับคุณ"

นุชจ้องหน้าจอตาไม่กระพริบ ไม่นานอีกฝ่ายก็เปิดอ่านข้อความ แล้วพิมพ์ตอบกลับมา

"ผมโอนอีกสองล้านไปให้แล้ว"

นุชรีบเช็คยอดบัญชีและเป็นอย่างที่อีกฝ่ายบอกจริงๆ

"แล้วชั้นจะต้องทำยังไงต่อ"
"ไม่ยากเลย เกมที่หนึ่ง...."