แฟนกู ตอน 7 เธอคือ......

   แค่โบนัสพยักหน้าเท่านั้น  ผมก็กดลำควยผมกลับเข้าไปในตัวเธออีกครั้ง

   รอบสองผมไม่ทำให้โบนัสผิดหวัง  ผมยืนระยะได้ยาวนานขึ้น ทำให้เกมแห่งความรักของผมกับโบนัสเต็มไปด้วยความสนุกสนาน  โบนัสก็ถึงกะผมสองครั้งในช่วง 20 นาที   เราไม่ได้อ่านหนังสือกันต่อแล้ว  และก็ไม่ได้เริ่มเกมที่สามด้วย  เพราะโบนัสเหนื่อยมาก  แค่เพียงผมดึงของผมออกจากตัวเธอ  โบนัสก็หันมายิ้มและจูบผมอีกครั้งก่อนจะหลับตาลงไป  วันเสาร์และวันอาทิตย์ผมก็ไม่ได้ทำอะไรโบนัสอีกเลย  เราแค่เพียงกอดกัน จูบกัน เท่านั้น

   การสอบสำหรับผมและโบนัสไม่ใช่เรื่องยาก  ผมว่าผมทำได้ค่อนข้างดีทีเดียว  เราสอบติดๆกันหลายวันและถือว่าหนักเอาการ   จนวันศุกร์ที่สอบเสร็จก็มาถึง  โบนัสจำได้ว่าวันนี้ผมจะไปเที่ยวกับเพื่อนๆ   เธอเดินเข้ามาหาผมเมื่อสอบเสร็จ 
   
"ป้องจะไปเลยหรือเปล่า"
"นี่มันเพิ่งสี่โมง  เราว่าน่าจะนัดเจอกันที่ร้านราวหกโมงนะ  โบนัสจะให้เราทำไรเหรอ"
"แหม   แฟนกันต้องถามด้วยเหรอ  ก็ทำแบบแฟนกันสิจ้ะ"
"อ๋อ...ได้สิ  หาไรกินก่อนนะเดี๋ยวเราไปส่งบ้าน"

ผมก็ไปส่งโบนัสกลับบ้าน ก่อนจะนัดเจอโบนัสตอนเก้าโมงเช้าวันเสาร์  ผมจะมารับโบนัสไปดูหนัง   ผมรีบกลับไปหออาบน้ำแต่งตัวและรีบกลับออกมา  ผมมาถึงเป็นคนสุดท้ายทั้งแก๊งกำลังรอผม  พอผมมาถึง ไอ้เพชรถีบผมด้วยความเป็นกันเองโทษฐานผมมาสาย  เย็นวันนั้นเรากินข้าวที่ร้านคาราโอเกะแห่งนึง  ทั้งกินทั้งร้องทั้งเต้น ทั้งฮา  แบบปลดปล่อยอารมณ์มันสุดๆ   ผมเองเป็นคนไม่กินเหล้ากินเบียร์มานานแล้ว   เมื่อรับน้องโดนพี่ๆกรอกก็อ้วกกระหน่ำเจียนตายมาครั้งนึงแล้ว

"แต่วันนี้มึงต้องกิน  ให้ไอ้พวกขับรถมันไม่ต้องกิน"
"โอ๊ย อีเพชร  มึงจะบ้าเหรอ  กูจะตายห่าอยู่แล้ว  แม่งเบียร์ก็สองกระป๋องแล้ว"
"นั่นเบียร์..นี่เหล้า คนละเรื่องกัน"

ด้วยความที่ผมกะไอ้เพชรสนิทสนมกันเสมอ และจะว่าไปมันก็เป็นเพื่อนที่สนิทมาตั้งแต่โรงเรียน  สนิทกว่าไอ้โอมอีก   มันพยายามกรอกเหล้าใส่ผม  อยากดูผมเมา...  คืนนั้นดึกมากๆ  และผมหมดสติมากๆ  ผมลืมไปด้วยว่าจะต้องโทรหาโบนัสตอนสี่ทุ่ม  กินเหล้ากะไอ้เพชร  ผมรู้สึกเพียงแค่ว่าไอ้เพชรกอดผมอยู่ตลอด  กอดคอ กอดเอว  กอดหัว  นั่งตักสารพัด  แต่ผมก็ไม่ค่อยจะว่าอะไรมัน  มันก็เป็นไปตามประสา..สาวทอมๆแบบของมัน

"เฮ่ย  กู  กลับ เองงงงงง  เดี๋ยวกูเดินปายด้ายยยยย  แค่นี้เองงงงง"
"เชี่ยป้องเอ๊ย  แม่ง คออ่อนชิบหาย  พวกมึงไปเหอะ เดี๋ยวกูลากมันไปส่งเอง" 

ผมรู้ว่าเป็นเสียงผู้หญิง  แต่ผมไม่รู้ว่าใคร  ผมเดินโงนเงนมากๆ  แต่มีคนหิ้วปีกผมเดินมาเรื่อยๆ  ผมนึกในใจไอ้เหี้ยโอมมันทิ้งผม  แม่ง..เลว

"ไอ้ป้อง  ซอยไหนของมึง  เชี่ย  เมาก็ควรเลิกซิวะ  แดกเข้าไปแล้วเนี่ย....เป็นภาระกู"
"ไหนอ่ะ  อ่ออออ ซอยเนี่ย... เข้าไป รั้วขาวๆแหละ"

พอถึงรั้ว ผมลืมตามาดูไอ้คนที่มาส่งผม
"อ้าวเมิง....ไอ้เพชรนี่หว่า...  มาส่งกู แล้วมึงกลับงายวะ  เดี๋ยวกูไปส่ง"
"ไอ้ป้องเอ๊ย  มึงแม่ง  จะเดินยังไม่ได้เลยจะส่งกู  ไปๆ มึงเข้าไปได้แล้ว"
"เอออ เออ ขอบจายมากนะ โอ๊ย อยากอ้วกชิบหาย  แม่งมึนว่ะ"

ผมพูดแล้วก็เดินโซเซ เข้ามาในรั้ว  เดินไปได้แค่สามก้าว ผมก็ล้มกองลงกับพื้นและไม่ลุกขึ้นมาอีก  ผมรู้สึกตัวว่ามีคนมาประคอง  และรู้ตัวอีกทีคือผมเข้ามาอยู่ในห้อง  ผมมาห้องได้ไงวะเนี่ย  ใครเอากุญแจผมมาเปิดได้ไง....

ผมรู้ว่าคนนี้ไม่น่าจะใช่ไอ้เพชร  ตัวเธอนิ่มกว่า และไม่กระโดกกระเดกแบบไอ้เพชร  ผมโดนนมเธอหลายครั้ง ผมรู้ดีว่าเธอนมมีมากกว่าไอ้เพชรแยะเลย 

"พี่คะ  พี่ป้อง ไหวหรือเปล่าคะพี่"
"อ้าว...ไอ้เพชรเหรอ  ครายวะ...เนี่ย  อ๋อ นึกออกแล้ว.....  โบนัสน่ะเอง  ม่ายต้องเรียกป้องพี่สิ..."