🧡 XONLY 🧡

ตอนที่ 5 เปลี่ยนเพศเจ้าพ่อมาเฟีย NC



ราฟาเอลนอนหอบอยู่บนพื้นถนนยามค่ำคืน ความเจ็บปวดจากเข็มฉีดยาที่ไหล่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง เลือดซึมออกจากแผลเล็กน้อย

มาร์โกที่ยืนตัวสั่นข้างๆ ร้องโวยวายลั่น

"ไอ้บ้า! กล้าดีมาแย่งของพวกเราไป! กลับมานะไอ้เวร!"

เขาตะโกนไล่หลังรถลีมูซีนสีดำที่พุ่งหายไปในความมืด

"อึก...มาร์โก..."

แต่เมื่อได้ยินเสียงร้องโอดโอยเบาๆ จากราฟาเอล เขาก็สะดุ้ง รีบหันกลับมาดู

"บอส! บอสเป็นไงบ้างครับ?!"

มาร์โกวิ่งเข้ามาคุกเข่าข้างๆ ดวงตาเต็มไปด้วยความกังวล

ราฟาเอลกัดฟันแน่น มือสั่นระริกคว้าเข็มฉีดยาที่ปักค้างอยู่ที่ไหล่ออกมาดึงอย่างแรง

"มันคือบ้าอะไรกันวะ..."

เขาพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า มองเข็มนั้นด้วยความประหลาดใจ น้ำสีส้มที่เหลืออยู่ในหลอดสะท้อนแสงไฟถนน เขาขว้างมันทิ้งไปด้วยความโมโห ลมหายใจของเขาหอบหนักผิดปกติ ไม่เหมือนตัวเขาในทุกครั้งที่ผ่านศึกหนักมา

"อ้าาาา!..."

ทันใดนั้น ความร้อนรุ่มแผ่ซ่านไปทั่วร่างราวกับไฟลุกจากภายใน เหงื่อเริ่มไหลโชกจากหน้าผาก ซึมผ่านเสื้อสูทสีดำจนเปียกชุ่ม

"บอส! หน้าแดงไปหมดแล้ว มันเกิดอะไรขึ้นครับ?!"

มาร์โกถามด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก

"ร้อน...ร้อนเป็นบ้าเลย..."

ราฟาเอลพูดลำบาก ดวงตาสีฟ้าอ่อนเริ่มพร่ามัว เขารู้สึกถึงสารแปลกปลอมที่ไหลเข้าสู่ร่างกาย มันไม่ใช่แค่พิษธรรมดา แต่เหมือนกับบางอย่างที่กำลังเปลี่ยนแปลงเขา

เขากัดฟันฝืนพยายามจะลุกขึ้น

"มาร์โก...พาฉันไปคอนโด ตอนนี้!"

เขาสั่งด้วยน้ำเสียงสั่นๆ มือจับไหล่ของมาร์โกแน่น

"ส่วนเรื่องของ...เดี๋ยวค่อยตามทีหลัง ตอนนี้ฉันไม่ไหวแล้ว..."

มาร์โกพยักหน้าอย่างรวดเร็ว

"ดะ ได้ครับบอส! ทนไว้ก่อนนะครับ!"

เขาประคองร่างสูงใหญ่ของราฟาเอลที่โงนเงน เดินเข้าไปในโรงแรมที่อยู่ใกล้ๆ ซึ่งมีคอนโดลับของแก๊งซ่อนอยู่ ทั้งสองขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นบนสุด บรรยากาศเงียบสงบตัดกับความโกลาหลในใจของราฟาเอลอยู่ตลอดเวลา

เมื่อถึงห้อง เขาผลักประตูเข้าไปด้วยแรงเฮือกสุดท้าย เดินโซเซไปที่เตียงใหญ่สีขาวกลางห้อง

"บอส พักก่อนนะ เดี๋ยวผมเฝ้าที่โซฟานอกห้องให้ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นก็เรียกผมได้ทันที"

มาร์โกพูด แต่ราฟาเอลไม่สนใจ เขาดึงชุดสูทที่เปียกเหงื่อออกโยนทิ้งลงพื้นอย่างไม่ไยดี สวมเพียงเสื้อกล้ามขาว และกางเกงเพียงเท่านั้น



ร่างของเขาทรุดลงนอนบนเตียง ความร้อนรุ่มในตัวเหมือนไฟที่เผาผลาญจากหน้าอกแผ่ลงไปถึงส่วนล่าง เหงื่อไหลโชกจนที่นอนเปียกชุ่ม เขาครางเบาๆ

"อะไรกัน...ทำไมมัน..."

ความรู้สึกนั้นแทบทนไม่ไหว ร่างกายเหมือนถูกบีบอัดและคลายออกพร้อมกัน เขากำผ้าปูที่นอนแน่น พยายามข่มตาหลับให้ได้

"นอน...ต้องรีบนอน...ถ้าตื่นขึ้นมาก็คงหาย..."

เขาพึมพำกับตัวเอง ดวงตาค่อยๆ ปิดลงโดยไม่รู้เลยว่าร่างของเขากำลังเปลี่ยนแปลงอย่างลึกลับ



*

*

*



คืนนั้นก็ผ่านไป ท่ามกลางร่างกายที่ร้อนวูบวาบไปตลอดทั้งคืน ก่อนที่จะถึงเช้าวันต่อมา

แสงแดดยามเช้าลอดผ่านผ้าม่านสีขาวบาง สาดลงมาบนเตียงใหญ่ ราฟาเอลตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกเบาหวิวแปลกประหลาด

เขากะพริบตาช้าๆ ลมหายใจราบเรียบ

"คิดถูกจริงๆ ที่นอนพักก่อน..."

เขาคิดในใจ ร่างกายที่เคยร้อนรุ่มเมื่อคืนเหมือนจะฟื้นตัวแล้ว แต่มีบางอย่างผิดปกติ เขาขยับตัวลุกขึ้น รู้สึกว่าเสื้อนอนหลวมโครกเกินไป

แต่ในขณะเดียวกันก็มีความคับแน่นแปลกๆ ที่หน้าอกและสะโพก ทำเอาต้องขมวดคิ้ว

"อะไรกัน?"

เขาพึมพำ มือยกขึ้นสัมผัสหน้าอก มันนูนขึ้นอย่างชัดเจน

เขารีบลุกจากเตียง เดินโซเซไปที่ห้องน้ำด้วยขาที่รู้สึกเล็กลงและเบากว่าปกติ ร่างกายโงนเงนเล็กน้อยจากความไม่คุ้นชิน

เขาก้าวเข้าไปในห้องน้ำกว้างขวาง กระจกบานใหญ่ติดผนังสะท้อนภาพของเขา แต่สิ่งที่เห็นทำให้ดวงตาสีฟ้าอ่อนของเขาสั่นระริก

"นี่มัน..."

เขาพูดไม่ออก ภาพในกระจกไม่ใช่ตัวเขาคนเดิม ราฟาเอลเจ้าพ่อมาเฟียร่างสูงใหญ่ที่เขาเคยเป็น

 แต่เป็นสาวสวยผมบลอนด์ยาวสลวย ดวงตาคมกริบสีฟ้าอ่อนเหมือนเดิม แต่ใบหน้ากลับอ่อนหวาน ผิวขาวเนียนไร้ที่ติ รูปร่างสูงโปร่ง ทรวดทรงสะโพกกลมกลึงและหน้าอกอวบอิ่มสุดเซ็กซี่

ราฟาเอลยกมือขึ้นสัมผัสใบหน้าตัวเอง ปลายนิ้วสั่นเล็กน้อย

"นี่...เรา?!"

เขาพูดด้วยน้ำเสียงสูงใสที่ไม่คุ้นหู มือเลื่อนลงไปจับที่หน้าอก มันนุ่มและแน่นจริงๆ เขาบีบเบาๆ ด้วยความไม่เชื่อสายตา

"บ้าเอ๊ย...นี่มันอะไรกัน?"

เขาพึมพำ มืออีกข้างลูบลงไปที่สะโพกกลมกลึง ผิวสัมผัสเรียบเนียนชัดเจนจนเขาขนลุก เขาก้าวถอยหลังหนึ่งก้าว มองร่างตัวเองในกระจกอย่างตื่นตะลึง

ด้วยความสงสัย เขาค่อยๆ ถกชุดที่ใส่นอนขึ้น เหวี่ยงมันออกจากตัว โยนลงพื้น เผยให้เห็นร่างเปลือยเปล่าที่สะท้อนในกระจก

สองเต้าคู่ใหญ่เด่นชัด หัวนมกลมสีชมพูอ่อนตั้งชูอย่างสวยงาม ผิวพรรณขาวสะอาดไร้รอยด่าง เขาก้มมองลงไปที่ส่วนล่าง ขนอ่อนสีทองบางๆ ปกคลุมร่องสวาทที่ปิดแน่น ภายในแง้มเผยเนื้อสีชมพูระเรื่อ

"พระเจ้า..."

เขาครางเบาๆ มือสั่นยกขึ้นลูบไล้หน้าท้องแบนราบไปจนถึงสะโพก ความรู้สึกจากผิวสัมผัสนี้มันจริงเกินกว่าจะปฏิเสธ

ราฟาเอลขมวดคิ้วแน่น ดวงตาจ้องมองร่างใหม่ในกระจก

"นี่มัน...เกิดอะไรขึ้นกับฉัน?"

เขาพูดกับตัวเอง น้ำเสียงสูงใสสั่นเล็กน้อย เขายกมือขึ้นกุมศีรษะ ผมบลอนด์ยาวสลวยไหลลื่นผ่านนิ้ว

"เข็มฉีดยานั่น...มันต้องเกี่ยวกับเรื่องนี้แน่"

เขาคิด ความโกรธและความสับสนเดือดขึ้นในใจ แต่ใบหน้ายังคงนิ่ง เขาหายใจเข้าลึกๆ พยายามตั้งสติ

"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น...เรายังเป็นเรา"

เขากระซิบกับตัวเอง ดวงตาค่อยๆ คมขึ้นด้วยความมุ่งมั่น

มาร์โกที่นอนเฝ้าอยู่ที่โซฟานอกห้องคงยังไม่รู้เรื่องนี้ ราฟาเอลมองร่างตัวเองอีกครั้ง

"ไม่ว่ายังไงตอนนี้...ก็ต้องเอาของกลับมา แล้วต้องรีบส่งให้ลุงคาร์โล"

เขาพูดออกมาด้วยแววตาที่มุ่งมั่น ร่างใหม่นี้อาจเป็นเป็นเรื่องที่ไม่คาดฝัน แต่ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะไปมัวกังวล ก่อนอื่นต้องรีบทำตามหน้าที่ตัวเองให้สำเร็จ

มียาแบบนี้ หมอผ่าตัดแปลงเพศตกงานกันเป็นแถวๆแน่เลย

ถ้ามียานี่​ สาวสองคงล้นคลินิก​ คิวยาวเป็น​กิโล