🧡 XONLY 🧡

อ้างจาก: Oumale เมื่อ เมษายน 16, 2025, 10:45:31 ก่อนเที่ยงอัพตอนพิเศษเพิ่มให้อีกตอนเหมือนสองเรื่องก่อนครับ

โปรโมชั่นพิเศษรับวันสงกรานต์เหมือนกันหลังจากไม่มีไปพักใหญ่ เริ่มตั้งแต่วันจันทร์ที่ 14 นี้ถึงวันศุกร์ที่ 18/4/2568 นะครับ

อสูรพลิกฟ้า เหลือ 75 บาท

สัปประยุทธ์ทะลุฟ้า เหลือ 75 บาท

มหายุทธหยุดพิภพ เหลือ 100 บาท

ถ้าเข้าพร้อมกันทั้งสามเรื่องจากราคาเต็ม 250 บาทก็จะเหลือแค่ 200 บาทนะครับ

ใครสนใจทักไปได้ที่ fb และทักว่า 'มาจากtwo-hitchhikers.ru สนใจโปรวันสงกรานต์' ได้เลยครับ
---------------------------------------------------------------


เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai 
ค่าเข้า 150 บาทราคาเดิม และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน[/size]
[/size]

--------------------------------------------------------------------------------------------

แนะนำตัวละคร

----------------------------------------------------------------------------------------------------
[/size]
บทที่ 7 ความตื่นเต้นในย่านการค้า
   
     "พี่หลินต้ง บัดนี้เป็นช่วงปลายเดือน ที่ย่านการค้าในเมืองชิงหยางกำลังคึกคักยิ่ง พวกเราไปเดินเล่นกันเถอะ"ชิงถานมองหลินต้งด้วยสายตาอ้อนวอน คาดหวังว่าเขาจะไปด้วย
   
     "ย่านการค้า?"
   
     หลินต้งประหลาดใจ การรวมตัวเช่นนี้มักจัดขึ้นโดยพ่อค้ากลุ่มใหญ่ในเมืองชิงหยาง มีสินค้าทุกประเภทถูกวางขายที่นั้น จึงได้รับความนิยมพอสมควร อีกทั้งยังเป็นสถานที่ที่ผู้คนคับคั้งที่สุดในเมืองชิงหยางอีกต่างหาก
   
     "ไปดูกันหน่อยก็ได้"
   
     เมื่อตัดสินใจแล้ว หลินต้งก็ไม่รอช้า โบกมือพร้อมกล่าวด้วยรอยยิ้ม
   
     ครั้นเห็นว่าหลินต้งยินดีที่จะไปเดินเล่นในย่านการค้ากับนาง ดวงตาของชิงถานก็เปลี่ยนไปราวกับพระจันทร์เสี้ยว อ่อนหวานจนทำให้ลุ่มหลง
   
     "ถ้าเช่นนั้น พี่หลินต้ง รอข้าประเดี๋ยว"ชิงถานส่งรอยยิ้มมีเลศนัยให้หลินต้ง
   
     หลินต้งเห็นดังนั้นก็ยิ้มอย่างเข้าใจ


--------------------------------


     หลังจากนั้นไม่นานชิงถานก็วิ่งกลับมา
   
     ชุดที่นางสวมใส่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากอาภรณ์ที่นางสวมในตอนแรก บัดนี้ ชิงถานกำลังถูกห่อหุ้มด้วยเสื้อผ้าสีดำที่ตัดกับผิวกายขาวหิมะของนางอย่างชัดเจน ชุดตัวบนค่อนข้างหลวมและมีลูกไม้ประดับ คอเสื้อเปิดกว้างเผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้าอันสวยงามรวมทั้งปิดพื้นที่บริเวณหน้าอกไว้อย่างหมิ่นเหม่ บดบังส่วนบนของเนินนุ่มได้อย่างพอดิบพอดี หากต่ำลงไปอีกเล็กน้อยก็จะเห็นร่องอกได้
   
     ยามนี้ทรวงอกของชิงถานเริ่มเติบโตขึ้นหลังจากผ่านกาลเวลา แม้นว่านางจะยังเด็ก แต่เนื้อหนั๋นก็ใกล้จะเบ่งบานเป็นดอกตูม ก่อนหน้านี้ เพียงสามารถมองเห็นเส้นโค้งที่นูนออกจากเสื้อผ้าได้เท่านั้น แต่นาทีนี้หน้าอกของนางอวบอูมออกมาอย่างเด่นชัด
   
     ชิงถานสวมกระโปรงที่สั้นมากซึ่งลอยสูงจากหัวเข่าและปกปิดชุดชั้นในไว้ได้อย่างพอดี เพื่อป้องกันไม่ให้ดูประเจิดประเจ้อเกินไป จึงมีริบบิ้นลูกไม้ติดอยู่ด้านหลังกระโปรง ช่วยให้ดูน่ารักและเย้ายวนในคราวเดียว
   
     "มาสิพี่หลินต้ง จับข้าให้ได้ ถ้าท่านจับข้าได้ ข้าจะทำให้ท่านรู้สึกดี แต่ท่านห้ามใช้พลังฝีมือของตัวเอง"ชิงถานยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และวิ่งหนีไป
   
     หลินต้งมองแผ่นหลังของชิงถานที่ห่างไกล เขาไม่ทราบว่านางต้องการเล่นอะไร ทว่าเขาก็ยังคงไล่ตามนาง
   
     ในระหว่างที่ทั้งสองวิ่งเล่น พวกเขาก็มีถึงจุดหมายอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม หลินต้งไม่สามารถจับชิงถานได้
   
     ยามหลินต้งและชิงถานมาถึงทางเข้าของย่านการค้า พวกเขาก็พบฝูงชนอันเนื่องแน่นอยู่ภายในและเสียงความโกลาหนที่ดังเซ็งแส่ ทั้งสองอดไม่ได้ที่จะอ้าปากหวอ ย่านการค้านี้คู่ควรกับชื่อเสียงของมัน ศูนย์รวมการค้าขายที่ใหญ่ที่สุดในเมืองชิงหยาง ในพื้นที่หนึ่งพันลี้ไม่มีที่ไหนเทียบได้ ความใหญ่โตตระการตาของมันช่างน่าตกตะลึง
   
     "เข้าไปกันเถอะ"
   
     หลินต้งสอดส่องการแสดงสินค้าด้วยสายตาสนอกสนใจ ในช่วงไม่กี่ปีมานี้ เขามักจะไม่มีเวลาไปผ่อนคลายกับเรื่องทำนองนี้ สมัยที่เขายังเป็นหนุ่ม เขาเองก็มีความอยากรู้อยากเห็นในสิ่งที่คนธรรมดาสามัญใช้ชีวิตกัน
   
     ระหว่างกล่าวคำ หลินต้งก็จับมือเล็ก ๆ ของชิงถานและมุ่งตรงไปยังแผงซื้อขาย
   
     ในย่านการค้า ร้านรวงต่าง ๆ เรียงรายกันจนตาพร่า ต่อให้ถนนในงานจะกว้างขวาง แต่ก็ดูคับแคบลงถนัดตาเมื่อผู้คนเดินทางเข้ามาอย่างล้นหลาม
   
     หลินต้งและชิงถานเดินไปตามเส้นทางเพียงสายเดียว แต่ทั้งคู่ก็เริ่มหลั่งเหงื่อโซมกาย ทั้งนี้ทั้งนั้น ชิงถานกลับยังมีอารมณ์ที่แจ่มใส ใบหน้าเล็ก ๆ ของนางแดงก่ำจากความตื่นเต้น ดูน่ารักน่าเอ็นดูเป็นพิเศษ เสียงหัวเราะที่อ่อนหวานของชิงถานดึงดูดความสนใจจากผู้คน นางเป็นจุดสนใจอย่างยิ่ง สาวน้อยซึ่งมีผมสีขาวและผิวที่ขาวราวกับหิมะ ยังผลให้เกิดความประหลาดใจในสายตาพวกเขา
   
     "พี่หลินต้ง เราไปดูตรงนั้นกันเถอะ"ชิงถานชี้ยังไปจุดหนึ่ง กระพริบตาให้หลินต้ง ก่อนจะออกตัววิ่งไป
   
     หลินต้งมองไปทางนั้น และเห็นแผงขายของเล็ก ๆ แผงหนึ่ง ชายวังกลางคนกำลังเฝ้าร้านอยู่ มีกระท่อมหลังเล็ก ๆ อยู่ด้านหลัง น่าจะเป็นของเจ้าของร้านคนนี้
   
     จากการวิเคราะห์ ดูเหมือนว่าด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาไม่สามารถเปิดหน้าร้านและทำได้แค่ตั้งของขายอยู่หน้าบ้านเท่านั้น มีเครื่องประดับเล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับเด็กผู้หญิงวางขาย ทว่าไม่มีใครสนใจ สินค้าพวกนี้ไม่มีของดีจึงไม่อาจดึงดูดลูกค้าได้
   
     แลเห็นการแสดงออกของชิงถานเมื่อครู่ หลินต้งก็หายตัวไปทันที ไม่มีใครสังเกตเห็นการคงอยู่ของเขา

     ชายวัยกลางคนถอนหายใจ เขาควรจะหาเงินได้มากมายในวันนี้ แต่กลับเกิดปัญหาบางอย่างขึ้น เขาจึงทำได้แค่ขายเครื่องประดับเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่คิดว่าเหล่าเด็กสาวจะชื่นชอบ หวังว่าจะมีคนมาจับจ่าย ทว่า...เด็กหญิงที่แวะเวียนมาดูต่างมีกำลังทรัพย์ไม่พอหรือไม่ถูกใจสินค้า ด้วยเหตุนี้เขาจึงตั้งใจจะปิดร้านเร็วขึ้น ระหว่างที่เขากำลังจะเก็บของ พลันมีรูปร่างที่สวยงามปรากฏอยู่ตรงหน้า
   
     "เชิญดูตามสบาย ราคาไม่แพง..."ชายวัยกลางคนเงยหน้าขึ้นและกำลังจะแนะนำสินค้า หากแต่เขากลับต้องตื่นตระหนกกับสาวสวยที่น่าทึ่งเบื้องหน้าตั้งแต่กล่าวได้แค่ครึ่งประโยค
   
     นี่คือสตรีที่งดงามที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นในชีวิต นางสวมชุดกระโปรงสีดำ ติดลูกไม้ที่ทำให้ดูน่ารักขึ้น ทว่าขาที่เปิดโล่งของนางกลับดูเย้ายวนเป็นพิเศษ เด็กสาวมีรอยยิ้มจาง ๆ บนหน้าสวย หยาดเหงื่อหยดเล็กน้อย ไหลลงตามใบหน้าไปจนถึงกระดูกไหปลาร้าของนาง
   
     "อึก"มองสาวงามที่ยิ้มให้ เขาอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย
   
     ชินถานรู้สึกยินดีเมื่อพบว่าเจ้าของร้านวัยกลางคนตกตะลึงในรูปลักษณ์ของนาง นางไม่สนว่าอีกฝ่ายจะยืนงงอยู่เช่นนั้น เพียงแต่ก้มลงมองเครื่องประดับบนแผงขายของอย่างละเอียด
   
     ชายวัยกลางคนรู้สึกตัวและยิ้มอย่างขมขื่น ในฐานะพ่อค้า เขากลับตกใจกับเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งและยืนนิ่งด้วยความมึนงง ช่างไม่เป็นมืออาชีพเสียจริง
   
     "ข้าค้าขายมากว่าสิบปี มีอะไรบ้างที่ข้าไม่เคยเจอ แค่ดรุณีน้อยผู้หนึ่งที่ยังไม่ทันเติบใหญ่จะมาทำให้ข้าไขว้เขว่ได้เยี่ยงไร"ชายวัยกลางคนสงบลง เขายิ้มและเฝ้ามองเด็กสาวที่กำลังเลือกสินค้า
   
     "เฮือก"ชายวัยกลางคนพลันกลืนน้ำลายอีกครั้ง
   
     จากมุมมองของเขา เขาเห็นชิงถานก้มตัวมาข้างหน้า โดยวางมือขวาไว้บนเข่าและมือซ้ายเอื้อมหยิบสิ่งของ ในระหว่างที่นางเอนตัว คอเสื้อที่หลวมกว้างซึ่งควรจะปกปิดส่วนสงวนของนางไว้กลับร่วงตกลงมา ภายใต้ร่มผ้ามีหน้าอกคู่หนึ่งทิ้งตัวตามแรงโน้มตัว ผิวที่ขาวดั่งหิมะตัดกับเสื้อผ้าสีดำชัดเจน ทำให้หน้าอกของชิงถานโดดเด่นขึ้นเป็นเท่าทวี ทั้งยังสามารถมองเป็นเนื้อนุ่มที่สวยงามได้อย่างแจ่มแจ้ง ที่ปลายสุดคือยอดถันสีชมพูที่สดใสเปล่งปลั่ง กลายเป็นจุดสนใจที่สุดท่ามกลางวิสัยน์ทัศน์อันน่ารื่นรมย์

     ชายวัยกลางคนเลียริมฝีปากที่แห้งผากและจับจ้องหน้าอกชิงถาน ขณะที่ร่างกายของชิงถานขยับไปมาเพื่อเลือกซื้อ หน้าอกก็จะสั่นไหวเช่นกัน ทำเอานัยน์ตาของชายวัยกลางคนแตกซ่าน นึกอยากจะคว้าเนื้อนุ่มนี้ไว้ในมือและบีบเคล้นมันให้สาแก่ใจ
   
     "อันนี้ราคาเท่าไหร่?"ชิงถานถามชายวัยกลางคนพร้อมกับหยิบที่หนีบผมเล็ก ๆ ที่น่ารักขึ้นมา
   
     ความสนใจของชายวัยกลางคนจดจ่อที่อยู่หน้าอกของชิงถาน จนทำให้เขาไม่ทันได้สังเกตเสียงนาง
   
     ชิงถานกลายเป็นเขินอายเมื่อเห็นสายตาของเจ้าของร้าน นางเข้าใจในทันทีว่าอีกฝ่ายกำลังมองจุดไหน แม้ว่านี่จะเป็นจุดประสงค์ในการมาที่นี่ของนาง แต่นางก็ย่อมรู้สึกอับอายเมื่อชายแปลกหน้าเห็นของสำคัญของนาง นางตั้งใจเปิดเผยหน้าอกต่อหน้าเขา กระนั้นภายในใจก็ยังขวยเขินอยู่ดี หากหลินต้งไม่ต้องการให้นางทำแบบนี้ ชิงถานจะไม่มีทางยินยอมเด็ดขาด
   
     "ราคาเท่าใด?"ชิงถานถามชายวัยกลางคนอีกครั้ง
   
     "อ่ะ โอ้..."เจ้าของร้านกลับมามีสติ มองไปยังที่หนีบผมเล็ก ๆ ของชิงถานและบอกราคา
   
     "สิบตำลึง"
   
     "แพงขนาดนั้นเชียว ลดลงอีกได้รึไม่?" ชิงถานหาได้คิดว่ามันแพงตามปากว่า หากแต่นางตั้งการข้ออ้างที่จะยืนอวดโฉมส่วนหวงห้ามของนางต่อไป
   
     "เอ่อ นี่เป็นการค้าที่ข้าได้กำไรไม่มากอยู่แล้ว"   
   
     เจ้าของร้านเกาหัวอย่างกระดาก ถึงตัวเขาจะหาเศษหาเลยกับชิงถานทางสายตา แต่สิ่งที่นางถือของสินค้าที่ดีที่สุดที่เขามี และตอนนี้เขาก็ไม่มีทรัพย์สินมากนัก
   
     "โอ้ แล้วไปเถอะ"ชิงถานวางที่หนีบผมในมือลง
   
     ชายวัยกลางคนเห็นว่านางถอนใจก็คิดว่านางคงจะจากไป เขาย่อมไม่อาจเชยชมหน้าอกขาวราวกับหยกคู่นั้นได้อีก เขาคิดจะหาเรื่องคุยเพื่อต่อรองกับนาง แต่แล้วเขาก็พบว่าหญิงสาวไม่มีความตั้งใจที่จะหนีหายและยังคงเลือกดูสินค้าชิ้นอื่น ๆ ระหว่างที่นางเลือกซื้อ เขาก็ปิดปากเงียบและจดจ้องหน้าอกที่แกว่งไกวอยู่ตรงหน้าตลอดเวลา
   
     "เอาจริงรึ? เจ้าไม่คิดจะปกปิดตัวเองเลย แถมอีกคนที่อยู่ข้างหลังก็พอกัน"ชิงถานเห็นเจ้าของร้ายมองหน้าอกของนางอย่างไม่เกรงใจ นางก็แอบมองเขาด้วยสายตาที่ทั้งอายและโกรธ จากนั้นนางก็เหลือบมองไปข้างหลัง
   
     ไม่ไกลจากชิงถาน มีชายคนหนึ่งกำลังหันหน้ามาทางนี้พร้อมกับน้ำลายที่มุมปาก
   
     แน่นอนว่าเขาไม่ได้พบของวิเศษหรือสมบัติใด ๆ ในแผงขายของ แต่กำลังจ้องมองไปที่กระโปรงของชิงถานต่างหาก เนื่องจากชิงถานโน้มตัวไปด้านหน้า กระโปรงที่สั้นเต่อของนางจึงถูกรั้งสูง
   
     เพื่อให้ผู้อื่นเห็นเรือนกายของนางในวันนี้ ชิงถานจึงจงใจสวมกางเกงในสีขาวรัดรูป กางเกงในตัวเล็กมากจนปิดร่องบุปผาของชิงถานได้เพียงเล็กน้อยและรัดแน่น ปรากฏรูปร่างของเนินสาวของนาง กลีบสวาทเด่นออกมาด้านนอกและมีรอยแยกตรงกลาง กางเกงในนูนออกมาจุดหนึ่งเหมือนมีปุ่มอยู่ด้านใน
   
     ชิงถานแกล้งเลือกอย่างใจเย็นเพื่อให้คนทั้งสองจ้องมองจนหนำใจ
   
     หลังจากชิงถานเลือกไปสักพัก นางก็แกล้งทำเป็นยืนจนเมื่อย นวดเขาเบา ๆ และเปลี่ยนเป็นท่านั่งยอง
   
     ทัศนียภาพของฤดูใบไม้ผลิหายไปจากสายตาของคนทั้งสอง
   
     "อึก"
   
     เจ้าของร้านเห็นว่าหน้าอกของสาวน้อยถูกอาภรณ์บดบังไปแล้ว แต่ก่อนที่เขาจะบังเกิดความเสียดายเขาก็กลืนน้ำลายคำโตและเบิกตากว้าง เพราะฉากที่ชายคนด้านหลังได้ยลกลายเป็นปรากฏสู่สายตาเขา มันเห็นได้ชัดเจนและละเอียดถึงรูขุมขน เขาได้เปรียบผู้ชายด้านหลังเพราะชิงถานอยู่เบื้องหน้าเขาห่างไปไม่ถึงหนึ่งเมตร
   
     ชิงถานจดจ่อชายวัยกลางคนเบื้องหน้าซึ่งพึ่งจะมองหน้าอกของนางตาเป็นมันและเปลี่ยนเป้าหมายไปมองกางเกงในของนางแทน ใบหน้าของนางแดงก่ำ นางต้องแสร้งทำเป็นไม่รู้ตัวและมองดูสินค้าบนแผงขายของต่อไป ทว่านางถูกผู้ชายสองคนจับจ้องส่วนสงวนมาเป็นเวลานาน ร่างกายจึงยิ่งมายิ่งตื่นตัว ยอดปทุมทั้งสองชูชันและดุนดันเสื้อผ้าบาง ๆ ออกมาจนปรากฏรอยนูนที่เห็นได้ง่าย อีกทั้งน้ำรักก็ไหลซึมออกมาจากช่องคลอดทีละน้อย เป็นผลให้กางเกงในที่รัดแนนสร้างความอ่อนไหวต่อนางมากขึ้น หยาดของเหลวทำให้กางเกงในเปียกโชก
   
     "...เอ่อ?"
   
     เจ้าของร้านสังเกตเห็นภาพตรงหน้า มองเพ่งไปที่ชุดชั้นในของหญิงสาว พยายามส่องทะลุมัน ท่ามกลางความพยายาม เขาก็ค่อย ๆ แลเห็นสิ่งที่อยู่ข้างใน ต่อให้มันจะเป็นแค่ภาพเลือนลาง แต่เขาก็ได้เห็นมันกับตาตัวเองจริง ๆ
   
     เขาไม่คิดว่าตัวเองจะมีความสามารถในการมองทะลุ พอลองพินิจดูก็พบว่ามันเกิดจากของเหลวบนเครื่องเพศของเด็กสาวที่ทำให้เนื้อผ้าโปร่งใส
   
     "หืม? อย่าบอกนะว่าข้าไม่ได้เห็นโดยบังเอิญ แต่แม่นางน้อยคนนี้เป็นผู้จงใจเปิดเผยให้ข้าดู?"