พูดคุยก่อนอ่าน : มาอย่างเร็วครับ ก่อนอื่นต้องชี้แจงก่อนว่า ในตอนที่ 3 นี้ ผมจะแบ่งเป็น 3 Part นะครับ ด้วยเหตุผลหลัก ๆ คือมันยาวจัด และอีกอย่างคือ ขอผมพักชาร์ตแบตก่อน พลังหมดละครับ เพราะการเขียนฉากอีโรติกมันต้องใช้พลังเอาเรื่อง

อย่างที่ผมได้บอกในตอนที่แล้วว่า ผมจะค่อย ๆ เพิ่มดีกรีความเผ็ดร้อนมากขึ้นเรื่อย ๆ และมันจะเป็นเช่นนั้นครับ

เห็นมีคอมเมนต์บอกว่าน่าจะเป็นเรื่องยาวบางละ น่าจะมีภาคต่อบ้างละ ก็ไม่แน่ว่าอาจจะมีภาคต่อ คือตอนที่แจ็คโตขึ้นมาอีกหน่อยแล้วน่ะครับ แต่ทั้งนี้และทั้งนั้น ขอดูกระแสและทิศทางก่อน ว่าคนอ่านโอเคไหมกับแนว เด็กชาย x ผู้หญิงแบบนี้

ปล.ตอนแรกผมตั้งชื่อว่าหลงป่ากับน้องแฟน คือตั้งใจจะให้น้องแจ็คกับพี่มี่ติดป่าแล้วเมคเลิฟกัน แต่มันเป็นอะไรที่ไม่สมเหตุสมผลที่สุด ก็เลยต้องปรับแก้ แต่ทีนี้ ไอ้คำว่าหลงป่า มันยังสามารถใช้เปรียบเปรยแทนอย่างอื่นใด ซึ่งผมคิดว่าพวกคุณก็น่าจะรู้นะ ว่า 'ป่า' ในที่นี้ ผมหมายถึงอะไร 55555+

ปล2.ไปเตรียมทิชชู่ให้พร้อมซะ ผมบอกได้แค่นี้ คุณได้ใช้มันแน่ อิอิ




#################

ความเดิมตอนที่แล้ว




หลังจากกลับมาเที่ยวจากการพายเรือคายัค เจ้าแจ็ค ก็อาบน้ำแต่งตัว แล้วก็เดินออกมาจากห้องเพื่อเคาประตูเรียกพี่โจ้ให้ออกมากินข้าวเที่ยงด้วยกัน

"พี่โจ้!!! กินข้าวเที่ยง!!" เด็กชายจักรภัทรตัวแสบตะโกนเรียกพี่ชายที่ยังทำงานอยู่ภายในห้อง

"เออ...ไปกินก่อนเลยไอ้แจ็ค" หนุ่มโจ้เดินออกมาในสภาพเปลือยท่อนบน เหลือเพียงแค่กางเกงขาสามส่วน ในมือก็คาบบุหรี่ "พี่ทำงานอยู่"

"ทำงานหรือชักว่าววะ?" ไอ้เด็กแสบแกล้งหยอกพี่ชายเล่น "โอ้ยยย!!!!"

"ขอสักทีเถอะ!!!" หนุ่มโจ้จัดการตบเกรียนน้องชายตัวเองดังเพี๊ยะ "ทำงานอยู่โว้ย ไม่ได้ว่างเหมือนเด็กอย่างเอ็งไอ้แจ็ค!!!"

"อย่าไปรบกวนพี่โจ้เลยแจ็ค" แล้วทันใดนั้น น้ำเสียงหวาน ๆ ของวลันธรก็ดังขึ้น "ไปกินข้าวกับพี่สองคนเถอะ"

"มี่? เป็นยังไงบ้าง? เที่ยวสนุกไหม?" จักกฤษณ์พอเห็นหน้าแฟนสาวก็ส่งยิ้มให้

"ก็สนุกดีคะ" สาวมี่ตอบสั้น ๆ "ไปกันเถอะแจ็ค ไปกินข้าวเที่ยงกัน พี่หิวแล้ว"

"แบร่!!!" แล้วไอ้เด็กแจ็คก็แลบลิ้นทำหน้ากวนตีนใส่พี่ชายของตัวเอง

"เดี๊ยะ ๆ เดี๋ยวเหอะไอ้แจ็ค!!!" หนุ่มมาดเซอร์ชี้หน้าเจ้าแจ็ค ก่อนที่เด็กแสบจะรีบวิ่งตามพี่มี่ "เอาใหญ่แล้วนะมึงน่ะ!!!"

หลังจากนั้นพี่โจ้ก็ขยี้ก้นบุหรี่ลงบนที่เขี่ยถังขยะ ก่อนเดินเข้าห้อง ปิดประตูแล้วคุยวิดีโอคอลกับเพื่อนร่วมวงต่อ

"ไอ้โจ้ คืองี้นะ..." ภาพเพื่อนร่วมวงจักรกฤษณ์ปรากฎบนหน้าจอแลปทอป "คือพวกกูอยากเพิ่มเติมอีกหน่อย แบบว่าแฟนเรากำลังสวมเขาเราอ่ะ มึงเข้าใจป่ะ แล้วทีนี้ก็ตามคอนเซปต์เรา เหมือนเดิม คือเราอกหัก แต่ไม่ฟูมฟาย เราจะมูฟออนต่อไป กับทำนองที่แบบเหมือนจะเศร้า แต่ก็ชวนโยกหัวแดนซ์เบา ๆ ไง"

"ห๊า?" จักรกฤษณ์ถึงจับขมวดคิ้วมองหน้าเพื่อนผ่านระบบวิดีโอคอล "กูว่าเพลงนี้แม่งเหมือนคนร้องเป็นไบโพลาร์ละว่ะ คนเชี่ยไรวะ โดนแฟนสวมเขา อกหัก แต่กูบอกกูไม่เป็นไร กูสตรอง แล้วก็โยกหัวเต้นเบา ๆ เนี่ยนะ เชร็ดแม่ม!!!"

"เห้ยยย!!! ตลาดเพลงอินดี้ต้องการอะไรแบบนี้เพื่อน!!!" เพื่อนร่วมวงอธิบาย "ถ้าพวกเราต้องการนำเทรน อยากเป็นผู้รันวงการเพลงอินดี้บ้านเรา พวกเราต้องคิดสร้างเพลงที่มันนอกกรอบ เชื่อกูดิ กูว่ามึงทำได้"

"กูว่าเจ้าของค่ายเพลงได้ฟังแล้วจะซัดเดโม่เพลงของพวกเราลงถังขยะนะซิ เพลงส้นตีนไร โดนแฟนสวมเขาแล้วยังมาบอกให้กูสตรองแล้วโยกหัวเต้นเบา ๆ อีก" หนุ่มโจ้ถึงกับส่ายหน้า "ควยเหอะ!!!"

"เฮ้ยยย!!! ลองดูก่อนมึง!!! อย่าพึ่งตีโพยตีพายดิ๊!! ดนตรีไม่มีกฎเกณฑ์ มันคืองานศิลปะแขนงหนึ่ง โยฮันน์ แวน บีโธเฟน ปรมาจารย์ดนตรีชาวเยอรมันยังเคยบอกว่าดนตรีสามารถเปลี่ยนโลกได้ มึงไม่เคยได้ยินเหรอเพื่อน?"

"เออ!!! กูจะลองดู!!!" พี่โจ้ผู้มีใจรักในเสียงดนตรีตอบ ก่อนเปิดสมุดฉีดหน้าที่เขียนเพลงทิ้ง เพื่อเริ่มเขียนเพลงใหม่ตามโจทย์ที่เพื่อนร่วมวงตั้งเอาไว้ให้

สงสัยจะไม่มีโอกาสไปสวีทกับแฟน เพราะมัวแต่มานั่งบ้าแต่งเพลงส่งให้ค่ายเพลงพิจารณาเนี่ยแหละ เจริญละนายโจ้เอ้ย!!!

............................

หลังจากที่พี่โจ้ปฏิเสธ มีมี่และน้องแจ็คก็มากินอาหารมื้อเที่ยง โดยวันนี้ทั้งคู่ตัดสินใจว่าอยากกินสเต็กกัน วลันธรสั่งไก่ย่างสไปซี่และไส้กรอกเยอรมัน ส่วนเด็กชายแจ็คก็สั่งพอร์คชอพและสเต็กเบคอนชีสมากิน

"เมนูที่สั่งได้แล้วครับ" หลังจากที่บริกรนำอาหารมาเสิร์ฟ วลันธรก็ถ่ายภาพเซลฟี่ตัวเอง โดยมีฉากหลังเป็นโต๊ะอาหารที่มีจานสเต็กวางอยู่ ส่วนน้องแจ็คก็เหมือนอยากมีส่วนร่วมในเฟรมด้วยการชูสองนิ้ว



"แจ็ค มาถ่ายรูปคู่กับพี่ซิจ๊ะ" พอเห็นภาพน้องแจ็คชูสองนิ้ว สาวมี่ก็เลยชวนมาถ่ายภาพคู่กัน

"ครับพี่มี่!!!" มีเหรอที่เด็กแก่แดดอย่างเจ้าแจ็คจะพลาด หนุ่มน้อยวัย 12 ปีลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ แล้วมานั่งประชิดกับพี่มี่ที่กำลังถ่ายรูปคู่กัน

"มองที่เลนส์แล้วยิ้มนะแจ็ค" ดาวคณะนิเทศทำแก้มป่อง แล้วชูสองนิ้วให้กล้อง ส่วนหนุ่มน้อยจักรภัทรก็ยิ้มหวาน ชูสองนิ้ว "หนึ่ง สอง ชีสสสส!!!!"

"ชีส!!!" หนุ่มแจ็คร้องตาม ก่อนที่พี่มี่จะกดชัตเตอร์

"อ่า!!! น่ารักดีจังภาพนี้!!" วลันธรยิ้มหวาน เมื่อเห็นภาพถ่ายคู่กันระหว่างตัวเองและน้องแจ็ค "ชอบจังเลย!!!"

"พี่มี่ครับ!!!" เด็กชายจักรภัทรเอ่ยชื่อเรียกพี่มี่คนสวย "ขอผมถ่ายภาพคู่พี่มี่อีกภาพนะครับ"

"อื้อออ!!! ได้ซิจ๊ะ!!" มีหรือที่วลันธรจะปฏิเสธ แล้วทั้งคู่ก็เข้าเฟรมกล้องถ่ายรูปสมาร์ทโฟนยี่ห้อหรูของดาวคณะนิเทศคนสวยอีกครั้ง "หนึ่ง สอง ว้ายยยยย!!!"

ในจังหวะที่วลันธรจะบอกว่าชีสเพื่อกดชัตเตอร์ เจ้าเด็กแจ็คก็ฉวยโอกาสนี้หอมแก้มพี่สาวคนสวย ทำเอาทุกคนตรงซุ้มอาหารหันมามองที่โต๊ะของสาวมี่และเด็กชายแจ็คมาทางเดียวกัน

"อิอิ" หนุ่มแจ็คหยักคิ้วใส่ ด้วยความดีใจที่ได้หอมแก้มพี่มี่ฟรี ๆ

"ร้ายนะแจ็ค!!! ฉวยโอกาส!!" สาวมี่ร่นคิ้ว หน้าแดงก่ำด้วยความเขิน "ดูซิ!!! ทุกคนในร้านมองพวกเรากันใหญ่แล้ว"

"ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนิครับพี่มี่" ว่าแล้วเด็กชายจักรภัทรก็ลุกกลับไปนั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามของตัวเอง "อย่าลบภาพนั้นนะครับพี่มี่ ผมอยากให้พี่มี่เก็บมันไว้ให้ดี เผื่อพี่มี่จะได้นึกถึงผม"

"อืมมมม!!! เรานี่ชักเอาใหญ่แล้วนะ!!!" วลันธรมองค้อนใส่เด็กชายแจ็ค เธอรู้สึกว่ายิ่งนานวัน เจ้าเด็กน้อยคนนี้เริ่มฉายแววเจ้าชู้ไม่ธรรมดาซะแล้ว นี่ถ้าโตไป มีหวังว่าสาว ๆ ต้องมาติดพันเจ้าหนูน้อยคนนี้ตรึมแน่

"แบร่!!!" แก่แดดแก่ลมยังไม่พอ แถมยังแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ ไม่รู้ว่าใครเด็กและผู้ใหญ่ละตอนนี้สำหรับเจ้าเด็กแจ็คตัวแสบ

"แบร่!!!" พอเห็นเจ้าแจ็คแลบลิ้นใส่ สาวมี่ก็ทำตาเขม็งแล้วแลบลิ้นโต้ตอบ ก่อนที่ทั้งคู่จะหัวเราะร่วนกันอย่างอารมณ์ดี

"พี่มี่ตลกจังเลยครับ!!" เด็กชายจักรภัทรเอ่ยปากชมวลันธร "พี่มี่นอกจากน่ารักแล้วยังตลก ผมชอบพี่จังเลย"

"นี่เราน่ะ..." พอเล่นด้วย เด็กน้อยก็เริ่มปีนเกลียว วลันธรเลยต้องออกโรงเตือนให้รู้ว่าใครเป็นใครบ้าง "น้อย ๆ หน่อยนะแจ็ค ยังไงพี่ก็เป็นผู้ใหญ่กว่าเรา จะทำอะไร ให้เคารพผู้ใหญ่บ้าง เดี๋ยวคนอื่นจะว่าไปถึงบุพการี มันไม่ดีกับตัวของแจ็คเอง!!"

"ผมขอโทษครับ..." เจ้าแจ็คเด็กตัวแสบทำหน้าจ๋อย และคราวนี้พี่มี่คนสวยก็ไม่มาโอ๋อีกแล้ว

"สำนึกแล้วก็กินเสต็กเถอะ พี่หิวแล้ว" วลันธรก็เริ่มนึกเคืองเด็กชายที่แก่แดดแก่ลมมากจนเกินวัย แต่อีกใจ ความหวั่นไหวก็เริ่มก่อตัวขึ้นมาในจิตใจ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับชั้นเนี่ย ยัยมี่!!! แกกำลังหวั่นไหวกับเด็ก 12 ขวบเนี่ยนะ!!!

เจ้าแจ็คก้มหน้าก้มตาใช้มีดหั่นชิ้นพอร์คชอฟบนจานแล้วตักใส่ปาก เช่นเดียวกับวลันธร เธอชำเลืองมองท่าทางของหนุ่มน้อยคนนี้ด้วยความสนใจ

พี่โจ้กับเจ้าแจ็คนี่เปรียบได้เหมือนคนละขั้ว พี่โจ้ออกแนวหนุ่มมาดเซอร์ นักดนตรี แต่แอบจริงจังจนน่าอึดอัด ส่วนเจ้าแจ็คน้องชายดูกะล่อน แก่แดดแก่ลมเกินวัยอีกต่างหาก

พอคิดแบบนี้ ดาวคณะนิเทศศาสตร์ก็นึกขำ ในความแตกต่างสุดขั้วของสองพี่น้อง จนทำให้เจ้าแจ็คชำเลืองมองพี่มี่ที่ไม่ยอมกินสเต็กบนจานสักที่

"ไม่กินเหรอครับพี่มี่?" หนุ่มน้อยเอ่ยปากถาม "หรือว่าพี่อิ่มแล้ว?"

"เปล่าจ๊ะ" วลันธรยิ้ม "พี่แค่คิดว่าเรากับพี่ชายเราน่ะ แตกต่างกันคนละขั้วเลย"

"ครับ ใคร ๆ ก็พูดแบบนั้น แตผมมั่นใจว่าผมหน้าตาดีกว่าพี่โจ้แน่นอน" เด็กน้อยแสดงความมั่นหน้าเกินวัย

"แหวะ!!!" พอได้ยินเจ้าแจ็คพูดแบบนี้ สาวมี่ก็เผลอยิ้มออกมา "ไปเอาความมั่นใจแบบนี้มาจากไหนจ๊ะ เจ้าเด็กต๊องส์!!!"

แล้วทั้งคู่ก็พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน จนทำให้วลันธรค่อย ๆ ลืมไปว่า อันที่จริงแล้ว นี่คือทริปที่พี่โจ้ชวนเธอมาเที่ยวต่างหาก ทำไปทำมา กลับกลายเป็นว่านี่คือทริปของเธอและน้องแจ็คซะอย่างนั้น

"พี่มี่?" หนุ่มน้อยเอ่ยชื่อเรียกวลันธร "ไส้กรอกเยอรมันอร่อยไหมครับ? มาแลกกับแฮมสเต็กผมไหม?"

"อือ!!! ได้ซิ!!" ดาวคณะนิเทศศาสตร์ยิ้ม "อ่ะ!!!"

ว่าแล้วสาวมี่ก็ใช้มีดหั่นชิ้นเนื้อไส้กรอกเยอรมัน แล้วป้อนให้เจ้าแจ็ค เช่นเดียวกับเจ้าแจ็ค ก็ใช้มีดหั่นแฮมสเต็กแล้วป้อนใส่ปากพี่มี่คนสวย ทำเอาเหล่าบรรดาบริกรของบังกะโลชำเลืองมองด้วยความอิจฉาปนหมั่นไส้เจ้าเด็กคนนี้

"เฮ้ยย!!! มึงว่าเด็กคนนั้นเป็นอะไรกับคนสวยโต๊ะนั้นวะ?"

"คงเป็นพี่น้องกันมั้ง?"

"เหรอ? แต่ทำไมกูรู้สึกแปลก ๆ ว่ะ ท่าทางดูไม่ค่อยเหมือนคนเป็นพี่น้องกันเลยวะ"

"นี่มึงกำลังจะบอกว่าไอ้เด็กนั่นกับคนสวยคนนั้นเป็นแฟนกันเหรอ? ตลกละมึง!!!"

ตัดกลับมาที่เจ้าเด็กแจ็คและสาวมี่ หลังจากที่ทั้งคู่กินมื้อเที่ยงเสร็จแล้ว ก็เลยตัดสินใจไปเดินเที่ยวเล่นตรงสวนดอกไม้ริมแม่น้ำแควภายในบังกะโลแห่งนี้เพื่อย่อยอาหาร

"เห้อ!!! อาหารอร่อย บรรยากาศสดชื่น!!! แถมเงียบสงบดีอีกต่างหาก!!" วลันธรบิดแขนไปมา "วันนี้สนุกจังเลย แจ็คว่าไหมจ๊ะ?"

"ครับ วันนี้สนุกมากครับ" เด็กชายจักรภัทรพยักหน้า พลางยิ้มหวานให้พี่มี่คนสวย



"ยิ้มหวานให้พี่ทำไมจ๊ะ?" วลันธรเอ่ยปากถาม

"ผมมีความสุขเวลาได้อยู่พี่มี่ อยากอยู่กับพี่มี่ตลอดไปครับ" เจ้าเด็กจอมแก่นยิ้มหวาน

"จ๊ะ..." วลันธรเริ่มเสียอาการมากขึ้นเรื่อย ๆ เพราะยิ่งนานไป เธอรู้สึกว่าคำพูดหวาน ๆ ของเจ้าเด็กคนนี้มันเหมือนมีพลังดึงดูดอะไรสักอย่าง

"พี่มี่ครับ" และไม่ต้องปล่อยให้พี่สาวคนสวยต้องเสียอาการอยู่นาน เจ้าเด็กแจ็คก็รุกเร้าต่อตามประสาเด็กน้อยที่ปลื้มพี่สาวคนสวย

"จ๊ะ?" ดาวคณะนิเทศศาสตร์ยิ้ม "เรียกพี่มีอะไรเหรอจ๊ะ?"

"ตอนที่ผมหอมแก้มพี่มี่ พี่รู้สึกยังไงบ้างครับ?" หนุ่มแจ็ค บทเวลาจะกะล่อนก็กะล่อนได้ถ้วย บทจะซื่อ ก็ไม่รู้ว่าซื่อจริงหรือกว่าแกล้งทำ

"เรานี่แสบตั้งแต่เด็ก ๆ เหมือนที่พี่โจ้บอกจริง ๆ" วลันธรยิ้ม "ก็รู้สึกดีนั่นแหละจ๊ะแจ็ค"

"เหรอครับ?" หนุ่มแจ็คยิ้มร่า "แก้มพี่มี่ห๊อมหอม อยากหอมแก้มพี่มี่อีกครั้งจังเลยครับ"

ก็อย่างที่เห็น เจ้าแจ็คคนนี้ เห็นเป็นเด็กแบบนี้ประมาทไม่ได้เลย สกิลปากหวานขี้อ้อนจัดว่าไม่ธรรมดา นี่ถ้าเกิดโตเป็นหนุ่ม มั่นใจได้เลยว่าเจ้าหนูคนนี้ต้องมีสาว ๆ เข้ามาติดตรึมแน่นอน

"นี่!!! น้อย ๆ หน่อยนะจ๊ะน้องแจ็ค!!!" วลันธรหยิกแก้มของเด็กชายจอมกะล่อนด้วยความหมั่นไส้ "แก่แดดแก่ลมเกินไปแล้วนะ เบาได้เบาจ๊ะแจ็ค!!!"

"อืออออ!!!" เด็กชายจักรภัทรร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บ "ผมเจ็บนะครับพี่มี่!!"

"นี่แค่ตักเตือนเท่านั้นนะจ๊ะแจ็ค" ดาวคณะนิเทศต้องเริ่มดุมากขึ้น "พี่เป็นแฟนพี่โจ้นะแจ็ค ยังไงแจ็คก็ควรรู้จักเรื่องสัมมาคารวะ เรื่องการเคารพผู้ใหญ่ โดยเฉพาะผู้ใหญ่ต่างเพศให้มากกว่านี้ อย่าทำตัวแบบนั้นอีก เข้าใจไหม?"



"ครับ..." เจ้าแจ็คบ่นอุบ เมื่อเห็นวลันธรเริ่มดุใส่

"ดีแล้ว" พี่มี่คนสวยตอบ "เอาละ เดี๋ยวพี่จะกลับเข้าห้องไปพักผ่อนละ ส่วนแจ็ค จะกลับห้องกับพี่หรือจะเดินเที่ยวเล่นแถวนี้ก็แล้วแต่นะ แต่อย่าไปไกลนักนะ"

"ผมก็ตั้งใจว่าจะกลับห้องเหมือนกันครับ" เด็กชายจักรภัทรตอบ พร้อมกับหาวด้วยความง่วง "วันนี้เหนื่อยทั้งวัน"

แล้วทั้งคู่ก็เดินกลับไปที่ห้องพักของตัวเอง วลันธรเปิดประตูกลับเข้าไปในห้อง แล้วทิ้งตัวลงนอนบนที่นอน ในหัวก็คิดถึงภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงครึ่งวันที่ผ่านมา

"นี่เราขโมยจูบแรกของน้องแจ็คเหรอ?" วลันธรพูดกับตัวเอง ก่อนเอื้อมมือแตะริมฝีปากสวยได้รูปของเธอ

"พี่มี่ พี่รู้ไหมครับว่าผมไม่เคยจูบปากกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน พี่มี่เป็นคนแรกของผมนะ แล้วผมจะมีโอกาสได้จูบพี่มี่แบบนั้นอีกไหมครับ?"

คำพูดของเด็กชายแจ็คย้อนกลับมาฉายซ้ำในหัวของวลันธร ทำเอาเธอรู้สึกร้อนผ่าว ตรงบริเวณท้องน้อย ดูเหมือนว่าเด็กชายตัวแสบคนนี้ มีเสน่ห์เกินวัย จนทำให้หญิงสาวอย่างเธอเริ่มรู้สึกหวั่นไหวมากขึ้นเรื่อย ๆ

"อือ..." ด้วยความตั้งใจว่าในทริปครั้งนี้ เธอและพี่โจ้จะได้มีช่วงเวลาโรแมนติกร่วมกัน และเหนือสิ่งอื่นใดเลย เธอและพี่โจ้จะได้เป็นของกันและกันสักที แต่ว่าพี่โจ้ดันเกิดบ้างานเกินขอบเขต เลยทำให้ทริปที่น่าจดจำนี้กลายเป็นทริปที่แสนจืดชืดไป

แต่เอาเข้าจริง มันก็ไม่ได้จืดชืดขนาดนั้นหรอก เมื่ออยู่ดี ๆ ก็มีเทพบุตรตัวน้อยอย่างน้องแจ็ค จักรภัทร เดินเข้ามาเติมเต็มช่องว่างที่จักรกฤษณ์ผู้เป็นทิ้งได้เว้นระยะห่างเอาไว้

"อือออ...." และสุดท้าย วลันธรก็ไม่อาจอดทนต่อความรู้สึกที่มันร้อนรุ่มอยู่ภายในได้อีกต่อไป ดาวคณะนิเทศศาสตร์ค่อย ๆ ปลดเปลื้องกางเกงยีนส์ขาสั้นออก จนเผยให้เห็นกางเกงชั้นในสีดำ



ฝ่ามือเรียวสวยค่อย ๆ ถลกเสื้อยืดขึ้นมา จนเผยให้เห็นหน้าท้องขาวเนียนมีน้ำมีนวล วลันธรลูบไล้หน้าท้องที่กำลังแขม่วเกร็งก่อนเลื่อนลึกแทรกเข้าไปในกางเกงชั้นในสีดำ

"อ๊ะ...อืออออ" นิ้วเรียวแทรกผ่านแผงไหมพรมนุ่ม ลึกลงไปจนสัมผัสกับปุ่มสยิวตรงกลางระหว่างขา ดาวคณะนิเทศศาสตร์ก็ร้องครางด้วยความสุขสม กลีบดอกไม้ของเธอเปียกชุ่มไปด้วยลำธารที่หลั่งออกมาจากเรือนกายของเธอ

ไม่คิดมาก่อนเลยว่า เด็กชายวัย 12 ปี อย่างหนุ่มน้อยจักรภัทร กำลังทำให้สาวรุ่นพี่วัย 21 อย่างวลันธรต้องเพ้อหา ลืมไปหมดแล้วเลยว่า อันที่จริงแล้ว เธอควรฝันถึงจักรกฤษณ์ผู้เป็นพี่ชาย



โปรดติดตามตอนต่อไป...