🧡 XONLY 🧡

แจ๊คคงได้บอกลาวัยเด็กล่ะทีนี้

อ้างจาก: nato87 เมื่อ มกราคม 03, 2022, 11:39:14 หลังเที่ยงพูดคุยก่อนอ่าน : มาอย่างไวครับ ก็มาติดตามกันต่อสำหรับ Part2 ของมินิซีรีย์เรื่องนี้ ใน Part 2 นี้ ผมคิดว่าเราน่าจะได้ใช้ทิชชู่กันละ

อย่างที่ผมเคยย้ำหนักย้ำหนาว่า ผมจะพยายามเขียนให้เรื่องนี้มีความสมเหตุสมผลที่สุด คือทำความเข้าใจก่อนว่า มันยังมีความเป็นแฟนตาซี เป็นนิยายเสียวที่คุณและผมเคยอ่านกัน เพียงแต่ ผมจะพยายามทำให้มันมีเหตุผลรองรับมากที่สุดเท่าที่จะมากได้ และนี่คือโจทย์ที่โคตรท้าทายสำหรับผม (คือเอาจริง ๆ มันเป็นไปไม่ได้หรอก ที่จะเกิดกรณีแบบในเรื่องนี้ขึ้น 5555+ แต่มันคือนิยายเสียวครับ นิยายเสียวที่ผมแค่พยายามจะทำให้มันสมเหตุสมผล มีเนื้อหา มีเหตุผลรองรับมากที่สุดเท่าที่จะมากได้)

ในฉากนี้ จะเป็นการเผชิญหน้าครั้งแรกระหว่างน้องมี่และเจ้าแจ็คนะครับ ซึ่งบอกก่อนว่า มันยังไม่สุดหรอกนะ ของจริงเริ่มใน Part3 แต่ถึงกระนั้น มันก็ทำให้คุณเห็นว่าทั้งสองได้ก้าวผ่านเขตแดนศีลธรรมต้องห้ามไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ถ้าต้องการฉากเซ็กส์ซีนร้อน ๆ กระบองใหญ่ ๆ เย็ดสาวแบบเอาให้คุ้มอย่างเรื่องลุงพล ก็ต้องบอกว่าคุณน่าจะผิดหวังสักหน่อยละครับ แต่ถ้าใครที่ชอบแนว Shotacon ดื่มด่ำ หยอกเย้า คลอเคลียกัน คุณน่าจะชอบมันได้ไม่อยาก คิดเห็นอย่างไรก็อย่าลืมคอมเมนต์ด้วยนะครับ



##################

ความเดิมตอนที่แล้ว


//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=254618.0

ตัดมาที่ฝั่งของเด็กแจ็ค หลังจากไปพายเรือคายัคและกินสเต็กเมื้อเที่ยง หนุ่มน้อยตัวแสบก็เดินกลับเข้าไปในห้องเพื่ออาบน้ำชำระร่างกาย และระหว่างที่กำลังเปิดฝักบัวอาบน้ำชำระร่างกาย เจ้าหนุ่มน้อยแก่แดดแก่ลมก็สังเกตว่ากระเจี้ยวขนาด 3.5 นิ้ว ของตัวเองตั้งเด่

คงไม่ต้องบอกว่ามันเกิดขึ้นเพราะอะไร สำหรับเด็กชายแจ็ค วลันธร พี่สาวคนสวยคือนางในฝันของผู้ชายหลาย ๆ คน เช่นเดียวกับเด็กน้อยอย่างตัวของไอ้แจ็คเอง

ภาพความทรงจำที่พี่มี่ประทับรอยจูบครั้งแรกในชีวิตของเด็กชาย ยังตามมาหลอกหลอน ภาพที่ตนเองถือวิสาสะหอมแก้มพี่มี่คนสวยยังตราตรึง แต่ยังไม่เท่ากับกลิ่นหอมจากพวงแก้มแดงระเรือ เรือนกายของวลันธร พี่สาวคนสวยช่างหอมละมุนเหลือเกิน

"อูยยยย" ด้วยวัยเพียง 12 ปี ที่หากเป็นสมัยก่อนเมื่อหลายสิบปีก็ยังถือว่าเป็นเด็กไม่ประสีประสา แต่ในโลกยุคปัจจุบันที่เทคโนโลยีล้ำสมัย และเด็กรุ่นใหม่สามารถเข้าถึงสื่ออินเตอร์เน็ต และเซิร์จหาข้อมูลที่ไม่เหมาะสมได้ เด็กชายแจ็คคนเด็กประเภทนั้น เจ้าหนุ่มน้อยคนนี้เรียนรู้เรื่องเพศมาตั้งแต่ ป.5 และเริ่มรู้จักการช่วยตัวเองมานับตั้งแต่นั้นมา

เจ้าแจ็คเรียนรู้ว่าเวลาผู้ชายกับผู้หญิงมีอะไรกัน เขาเรียกว่าเซ็กส์ หรือถ้าเรียกแบบบ้าน ๆ ก็คือ การเย็ด แน่นอน ด้วยความที่ยังเด็กมาก ก็เลยไม่รู้จะไปลงกับใคร เลยทำให้เด็กชายแจ็คต้องช่วยตัวเองเพื่อปลดปล่อยความใคร่ ที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงของร่างกายจากวัยเด็กสู่ช่วงวัยวุ่นตอนต้น

เนินหัวหน่าวของเด็กชายจักรภัทรยังไม่มีขนอ่อนขึ้น แต่เชื่อว่าอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า เมื่อเจ้าเด็กตัวแสบคนนี้เข้าเรียนในระดับ มัธยมศึกษาชั้นปีที่ 1 เจ้าขนเพชรก็จะค่อย ๆ ขึ้นเป็นขนอ่อน และพัฒนาจนกลายเป็นแผงไหมพรมสีดำขลับในท้ายที่สุดตามช่วงวัย

แต่เหนือสิ่งอื่นใดเลย ในตอนนี้ ร่างกายของเด็กชายแจ็คเริ่มผลิตน้ำอสุจิ และถุงอัณฑะเริ่มขยายตัวขึ้นมา เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการสร้างน้ำเชื้อ เพื่อใช้ในการดำรงเผ่าพันธุ์ต่อไปในอนาคต

"อูยยยย!!!!" เพราะอารมณ์กำหนัดที่เกิดขึ้น จากการได้ใกล้ชิดสนิทสนมกับวลันธร พี่สาวคนสวย เลยทำให้มันยิ่งกระตุ้นฮอร์โมนภายในร่างกายของเด็กชาย ที่อีกไม่กี่เดือนข้างหน้าจะเริ่มมีความเปลี่ยนแปลงทางกายภาพมากขึ้นต้องพลุ่งพล่าน เจ้าแจ็คยืนใช้อุ้งมือกำกระเจี๊ยวขนาด 3.5 นิ้ว รูดเข้ารูดออกอย่างเมามัน ไปพร้อม ๆ กับนึกจินตนาการถึงภาพของพี่มี่

ขนาดตอนใส่เสื้อผ้ายังสวย น่ารัก และเซ็กซี่ขนาดนั้น ถ้าตอนถอดเสื้อผ้าออกหมดแล้ว จะขนาดไหน แน่นอน ตามประสาเด็กแก่แดดแก่ลมอย่างเจ้าแจ็ค มันเคยเห็นภาพผู้หญิงโป๊เปลือยทางอินเตอร์เน็ตมาแล้ว ซึ่งเรียกได้ว่ามันเป็นอะไรที่เบิกเนตรเด็กน้อยวัยใสอยากรู้อยากลองอย่าเจ้าแจ็คมาก

และสิ่งที่ทำให้เจ้าแจ็คสนใจเป็นพิเศษ ก็คือตรงบริเวณเป้ากางเกงของวลันธร หรือตรงบริเวณเนินหัวหน่าว หนุ่มน้อยจอมทะลึ่งกำลังจินตนาการถึงพื้นที่ใต้ร่มผ้าว่าขนเพชรของพี่มี่จะดกดำเหมือนนางเอกในหนังโป๊หรือไม่

"พี่มี่ครับ...อูยยยย" ปกติเวลาชักว่าวก็เสียวอยู่แล้ว แต่ครั้งนี้เรียกได้ว่ามันพิเศษกว่าครั้งไหน ๆ กระเจี้ยวขนาด 3.5 นิ้ว ของเด็กชายแจ็คแข็งตัวมากกว่าปกติ จึงสร้างความเสียวซ่านได้มากกว่าปกติ

อยากรู้เหลือเกิน ว่าถ้าหากได้ลองมีเพศสัมพันธ์กับพี่มี่ มันจะรู้สึกดีแค่ไหน เด็กชายจักรภัทรเคยได้ยินเพื่อนในห้องมาคุยโม้ว่าตัวเคยเปิดซิงกับเพื่อนสาวอีกห้อง และคุยว่าเวลาเอากันจริง ๆ มันเสียวกว่าตอนชักว่าวมากชนิดเทียบกันไม่ติด

เพื่อนผู้ชายในห้อง ต่างก็เป็นวัยอยากรู้อยากเห็น ก็เลยถามข้อมูลไอ้เพื่อนคนนั้นกันใหญ่ ซึ่งก็ตามประสาเด็กชายที่กำลังจะเข้าสู่วัยเห่อหมอย ที่เริ่มอวดอ้างความเป็นลูกผู้ชายของตน ด้วยการจีบสาวที่ตัวเองชอบ

แต่เจ้าแจ็คเป็นเด็กที่ประหลาดอยู่สักหน่อย เพราะเจ้าแจ็คไม่ได้สนใจเพื่อนร่วมรุ่น ในสายตาของเด็กชายตัวแสบคนนี้มีเพียงแค่วลันธร แฟนสาวของพี่ชายตัวเองเท่านั้น

ด้วยวัยเพียง 12 ปี แน่นอน เด็กชายจักรภัทรยังขาดทั้งการยับยั้งชั่งใจ คาดการยั้งคิด และปล่อยให้ตัวเองถูกครอบงำด้วยฮอร์โมนภายในร่างกายที่กำลังเปลี่ยนแปลง

"อ๊า!!! อืออออออ!!! พี่มี่ครับ!!!!" เจ้าแจ็คยืนขาสั่น จนต้องใช้มือซ้ายยันกับฝาพนังห้องน้ำ ส่วนมือขวาก็ปฎิบัติการสไลด์หนอนน้อยด้วยความเร็ว จนกระทั่งร่างกายของเด็กชายวัย 12 ปี กระตุกเกร็งด้วยความเสียว "อ๊า!!!!"

ครีมข้นสีขาวของเด็กชายวัย 12 ปี พุ่งออกมาอย่างรุนแรง เลอะผนังห้อง เจ้าแจ็คถึงกับเซถลาจนเกือบเสียหลังเพราะแข้งขาอ่อนแรง

"แฮ่ก...แฮ่ก...แฮ่ก" เด็กชายแจ็คหายใจหอบถี่ด้วยความเหนื่อยล้า หลังจากกัดการรีดน้ำออกจากร่างกาย แต่เหนือสิ่งอื่นใดเลย เจ้ากระเจี้ยวขนาด 3.5 นิ้วของเจ้าแจ็คแทบจะไม่หดตัว อาจเป็นเพราะฮอร์โมนและความปรารถนาทางเพศที่รุนแรง และด้วยวัย เลยทำให้อาวุธประจำกายยังสามารถรักษาสภาพได้ใกล้เคียงกับขนาดเดิม

กระเจี้ยวของเจ้าแจ็คแค่หดตัวเพียงเล็กน้อย แต่ถึงกระนั้น ก็ยังต้องใช้เวลาในการพักฟื้น เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับยกต่อไป แต่ตอนนี้ เจ้าแจ็คเริ่มรู้สึกอ่อนล้าจากการเที่ยวพายเรือคายัคกับวลันธร ก็เลยคิดว่าน่าจะอาบน้ำให้เสร็จแล้วแต่งตัวนอนพักผ่อนสักหน่อยจะดีกว่า แล้วตอนเย็นค่อยตื่นขึ้นมาชวนพี่โจ้และพี่มี่ออกไปกินข้าวเย็นด้วยกัน

....................

ตัดมาที่ช่วงเย็น หนุ่มโจ้ที่กำลังนั่งเล่นกีต้าร์แต่งเพลงเพื่อส่งให้ค่ายเพลงพิจารณา ก็นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้กินข้าวเที่ยง ก็เลยเริ่มหิว จึงตัดสินใจวางงานทุกอย่างบนโต๊ะ แล้วจึงหยิบกระเป๋าสตางค์แล้วเดินออกไปเคาะประตูห้องไอ้โจ้ น้องชายตัวแสบเพื่อชวนไปกินข้าว พร้อมกับแฟนสาวอย่างมีมี่

"ไอ้แจ็ค!!! ไอ้แจ็คโว้ยยย!!! กินข้าวเย็น!!!" จักรกฤษณ์เคาะประตูเรียกน้องชายที่ยังหลับอยู่ภายในห้อง

"อือออ...มีอะไรพี่โจ้?" เด็กชายจักรภัทรเดินออกมาเปิดประตูในสภาพงัวเงีย

"ตื่นได้แล้วมึง นี่สี่โมงเย็นละ กินข้าวกัน" จักรกฤษณ์ผู้พี่ตอบ "ไปล้างหน้าล้างตาแล้วออกมา เดี๋ยวพี่จะไปตามพี่มี่กินข้าวเย็นกัน"

"อืออ...ได้" เจ้าแจ็คพยักหน้าก่อนเดินกลับเข้าไปในห้อง ส่วนพี่โจ้ก็เดินตรงไปที่ต้องพักของมีมี่ พอมาถึงหน้าประตู หนุ่มมาดเซอร์ผู้มีใจรักในเสียงดนตรีกำลังจะเคาะประตูเรียก บานประตูห้องก็เปิดออกมาดเสียก่อน "อ่าว? มี่? พี่ตั้งใจว่าจะชวนเราไปกินข้าวเย็นอยู่พอดี"



"เหรอคะ?" วลันธรยังแอบเคืองจักรกฤษณ์ ที่ไม่ได้ทำตามสัญญา "นึกว่าพี่จะให้ความสำคัญกับงานของพี่มากกว่ามี่ซะอีก"

"พี่ขอโทษ..." พี่โจ้ยิ้มเจื่อน "จริง ๆ พี่ก็ไม่ได้คิดว่าจะเอางานมาทำที่นี่ด้วยหรอก แต่พอดีว่าเพื่อนพี่มันรีบน่ะ พี่ก็เลยต้องขนงานมาทำด้วย มี่อย่าโกรธพี่เลยนะ ไว้พรุ่งนี้พี่จะขับรถพาเราไปเที่ยวน้ำตกเอราวัณกัน"

"อืออ..." วลันธรแกล้งเชิดหน้าใส่ แต่ลึก ๆ ก็แอบดีใจ ที่ในที่สุดจะได้มีโอกาสไปเที่ยวกับพี่โจ้สักที "ไม่ใช่ว่าพอถึงวันพรุ่งนี้ พี่ไปไม่ได้ พี่ต้องทำงานนะคะ"

"ไปแน่นอนจ๊ะ พี่แก้งานใกล้เสร็จแล้วละ" ว่าแล้วจักรกฤษณ์ก็จับมือแฟนสาว "พี่ขอโทษ ที่ไม่ได้ให้เวลากับมี่เท่าไร ไว้พรุ่งนี้ถ้ามี่ต้องการอะไร อยากจะไปเที่ยวที่ไหนในเมืองกาญจน์ บอกพี่นะ เดี๋ยวพี่พาไป"

"สัญญาครั้งนี้แล้วต้องทำให้ได้นะคะ" ดาวคณะนิเทศศาสตร์มองแฟนหนุ่ม "มี่จะให้โอกาสพี่โจ้เป็นครั้งสุดท้ายนะ ถ้ามีอีก เราไม่ต้องมาคุยกันอีก"

ระหว่างที่พี่โจ้และมีมี่กำลังปรับความเข้าใจ เจ้าหนุ่มแจ็คก็เปิดประตูออกมา แล้วพอเห็นว่าพี่โจ้และมีมี่กำลังจู๋จี๋กันอยู่ ก็นึกแอบเคืองตามประสาเด็ก

"แค่ก!!! แค่ก!!!"

จริง ๆ จะบอกว่าเจ้าแจ็คหึงพี่มี่ก็ว่าได้ ด้วยความหมั่นไส้ปนอิจฉาแบบเด็ก ๆ เจ้าแจ็คก็เลยแกล้งทำเสียงไอ จนพี่โจ้และสาวมี่ต้องแยกออกจากกัน

"อ่าว? ไอ้แจ็ค?" พี่โจ้เอ่ยปากเรียกน้องชาย "ล้างหน้าล้างตาเสร็จแล้ว"

"ช่ายยยแล้ว" เจ้าแจ็คตอบ "ปะ ไปกินข้าวกันเถอะ พี่มี่ไปด้วยกันนะครับ"

"พี่ขอไปนั่งเป็นเพื่อนเฉย ๆ แล้วกัน" วลันธรยิ้ม "พี่ยังอิ่มอยู่"

แล้วทั้งสามคนก็เดินไปที่ซุ้มอาหารริมแม่น้ำแคว พี่โจ้ที่ไม่ได้กินข้าวเที่ยงมาก็จัดหนักจัดเต็ม จนทำให้วลันธรและจักรภัทรน้องชายถึงกับมองเป็นทางเดียวกัน

"ท่าทางจะหิวมากนะคะเนี่ย..." สาวมี่ออกความเห็น

"ใช่ พี่นั่งแก้งานเกือบทั้งวัน" จักรกฤษณ์เบิ้ลข้าวผัดซีฟู๊ดจานที่สอง "โคตรหิวเลย!!!"

"ที่หลังพี่โจ้ต้องกินอาหารให้ตรงเวลานะคะ ไม่งั้นพี่จะเป็นโรคกระเพาะเอา" วลันธรเอ่ยปากด้วยความเป็นห่วง

เด็กชายจักรภัทรก็ทำหน้าบูดระหว่างกำลังคีบบะหมี่เกี้ยวปู ในใจก็คิดว่าอยู่ในห้องทำงานของพี่ไปแล้วก็ดี จะออกมาทำไมนะ พี่โจ้

"แจ็ค? แจ็คจ๊ะ?" มีมี่เรียกชื่อเจ้าเด็กตัวแสบ "เป็นยังยังไงบ้าง? บะหมี่อร่อยไหม?"

"อร่อยครับ" จักรภัทรตอบ "แล้วพี่มี่ไม่หิวแน่ ๆ เหรอครับ เห็นนั่งดื่มแต่น้ำเปล่า"

"ลดความอ้วนน่ะ วันนี่กินเยอะแล้ว" วลันธรตอบพร้อมกับรอยยิ้ม ก่อนหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาเพื่อถ่ายภาพเก็บบรรยากาศบังกะโลริมแม่น้ำแควในช่วงเย็นที่แสนร่มรื่น รวมถึงถ่ายภาพของสองหนุ่มสองมุมอย่างพี่โจ้และเจ้าแจ็คเป็นที่ระลึกก่อนเดินทางกลับกรุงเทพ

หลังจากกินอาหารมื้อเย็นเสร็จ ทั้งสามคนก็เตรียมตัวเดินกลับไปที่ห้องพัก พี่โจ้จะกลับไปเคลียร์งานให้เสร็จ เพื่อที่พรุ่งนี้จะได้มีเวลาพามีมี่ไปเที่ยวน้ำตกเอราวัณ ส่วนเจ้าแจ็ค ก็จะกลับห้องไปเล่นเกมนินเทนโด้สวิตซ์ไปตามเรื่อง เหลือแค่มีมี่ ที่ไม่รู้จะทำอะไรดี

"มี่ครับ ถ้ากลับไปแล้วไม่รู้จะทำอะไร มานั่งเล่นห้องพี่ก็ได้นะครับ" นั่นไง เริ่มฉลาดขึ้นมาแล้ว พี่โจ้

"จะไม่รบกวนเวลาทำงานของพี่โจ้เหรอคะ?" วลันธรแกล้งถามเพื่อหยั่งเชิง ส่วนเจ้าแจ็คก็แอบทำหน้าบูดด้วยความหมั่นไส้และอิจฉา

"แน่นอนซิครับ..." จักรกฤษณ์กำลังจะพูดต่อ แล้วทันใดนั้น ไลน์คอลก็ดังขึ้น จนชายหนุ่มต้องรีบหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาดู ปรากฏว่าเป็นเพื่อนร่วมวงที่มหาวิทยาลัยโทรเข้ามา "แป๊ปนะครับมี่ เพื่อนที่มหาลัยโทรมา...."

แล้วใบหน้าเปื้อนยิ้มของวลันธรก็แห้งเหือดหายไป เอาอีกแล้ว พี่โจ้ ส่วนเจ้าแจ็คก็ยืนทำหน้างงว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมอยู่ดี ๆ สถานการณ์ถึงได้พลิกผันเร็วขนาดนี้

....................

หนุ่มโจ้เดินแยกตัวออกมาคุยโทรศัพท์กับเพื่อนร่วมวงที่มหาวิทยาลัย และแน่นอน มันเป็นเรื่องงานดนตรีเหมือนเคย

"ไอ้โจ้ เนื้อเพลงที่มึงส่งมา พวกกูเห็นละ"

"แล้วเป็นไงบ้าง เวิร์คยัง?"

"เอ่อ...คือ" เจ้าเพื่อนตัวแสบเกิดอาการลังเล "พวกกูเริ่มคิดเหมือนมึงละ คือฟัง ๆ ดูแล้วรู้สึกเหมือนคนไบโพลาร์ร้องเพลงว่ะ แต่เอางี้!!! อยากให้เกลาอีกหน่อย เหมือนเดิม ถูกแฟนนอกใจ สวมเขาให้ เราผิดหวัง เราเสียใจ แต่เราสตรองพอ และบอกตัวเองว่าเราจะมูฟออนต่อไป ในเมื่อคนมันหมดใจ เราจะทำยังไงได้ ประมาณนี้"

"เชร็ดแม่ม..." หนุ่มโจ้ถึงกับส่ายหน้า "เชี่ยย!! กูนั่งแก้เพลงมิกซ์ซาวด์มาทั้งวันแล้วนะเว้ย!!! อะไรกันวะเนี่ย!!!"

"คืองี้เพื่อน ความผิดพวกกูเอง" เพื่อนร่วมวงตอบ "คือตรงท่อนฮุค ที่มึงแต่งอ่ะ ไม่ต้องมี 1 2 3 4 5 นับเลขหรอก พอลองฟังดูแล้วมันตลกว่ะ คือพวกกูอยากให้ธีมเพลงมันดูคอนทราส นัว ๆ เหมือนจะเศร้าก็เศร้าไม่สุด เหมือนจะสุขก็ไม่ใช่ แต่แอบมีความหวัง นัว ๆ เฉลี่ย ๆ กันประมาณเนี้ย คือเนื้อเพลงเก่ามึงมันดูสวิงสวายเกินไปว่ะ"

"เออ ที่หลังก็บอกให้เคลียร์ดิวะ!!! ตีโจทย์กันไม่แตกแล้วมาโยนให้งานกูแก้แล้วแก้อีกเนี่ย!!!" จักรกฤษณ์ถอนหายใจ ก่อนหันไปมองวลันธรแฟนสาวและจักรภัทรน้องชายที่ยืนรออยู่ "เออ!!! ได้!!! เดี๋ยวกูจัดให้!!! กลับไปพวกมึงเลี้ยงเหล้ากูเลยนะ!!!"

หลังจากกดวางสาย หนุ่มโจ้ก็เดินเข้าไปหาแฟนสาวที่ยืนกอดอกดูอยู่

"เอ่อ..." พี่โจ้เกาหัวแกรก ๆ เหมือนไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี "มี่ครับ คือว่า..."

"ต้องแก้งาน? ใช่ไหม?" มีมี่ร่นคิ้วใส่แฟนหนุ่ม "เข้าใจค่ะ เข้าใจถ่องแท้เลย!!! ที่หลังกลับไปกรุงเทพ ไม่ต้องชวนมี่มาอีกนะ ถ้าไม่คิดจะมีเวลาให้กันแบบนี้ เอาเวลาทั้งชีวิตที่มีค่าของพี่ไปทุ่มเทกับงานเถอะ!!!!"



"มี่ครับ!!! ฟังพี่ก่อนซิ!!!" พี่โจ้พยายามจะปรับความเข้าใจกันแฟนสาว แต่มันก็สายไปแล้ว วลันธรเดินน้ำตาซึมกลับเข้าไปในห้อง ทิ้งไว้เพียงแค่สองพี่น้องโจ้กับแจ็คที่ยืนอยู่ตรงนั้น

"พี่โจ้..." เจ้าแจ็คเดินเข้าไปแตะแขนของพี่ชาย "ผมว่าพี่ให้เวลาพี่มี่อารมณ์เย็นลงก่อนดีกว่า แล้วเดี๋ยวผมจะเข้าไปช่วยคุยกับพี่มี่ให้"

ไม่รู้ว่าความหวังดีของเจ้าเด็กแจ็คนี่มันแฝงนัยยะอะไรหรือเปล่า แต่ด้วยความรักน้อง จักรกฤษณ์เลยพยักหน้า แล้วลูบหัวเจ้าแจ็คด้วยความเอ็นดู

"ช่วยพี่ด้วยนะเว้ยไอ้แจ็ค!!!" จักรกฤษณ์ฝากความหวังให้กับจักรภัทรผู้เป็นน้องชาย "เวลามี่งอนนี่ตื้อยากชิบหายเลยวะ!!! เอ็งเป็นความหวังของหมู่บ้านเราละทีนี้"

"ไม่ต้องกลัวครับพี่โจ้ ผมจะไม่ทำให้ผิดหวังแน่นอน" ว่าแล้วเจ้าแจ็คก็ชูกำปั้นขึ้นมา "เยส!!!"

อย่างที่รู้กันนั่นแหละ เวลาที่วลันธรงอน เป็นอะไรที่ง้อยาก ครั้นจะตามไปเคาะประตูเพื่อปรับความเข้าใจ ก็กลัวว่าจะเป็นการรบกวนแขกคนอื่น ดังนั้น จักรกฤษณ์เลยต้องฝากความหวังไว้กับเจ้าน้องชายตัวเล็กอย่างจักรภัทร ให้ช่วยเป็นกาวประสานใจระหว่างตัวเองและน้องมี่ให้ได้

"เยส!!! เยส!!!! เยส!!!" หลังจากที่สองพี่น้องแยกย้ายกลับเข้าไปในห้อง เจ้าแจ็คถึงกับชูกำปั้นด้วยความดีใจ ที่จะได้มีโอกาสทำคะแนนทิ้งห่างพี่ชายอีกครั้ง

......................

ตัดมาในช่วงกลางดึกของคืนวันเสาร์ หนุ่มแจ็คที่กำลังนั่งแก้งาน นึกอยากลองไปง้อสาวมี่ ก็เลยลุกขึ้นเดินออกจากห้องไปเคาะประตูเรียกแฟนสาว แต่ผลที่ได้รับคือการถูกปฏิเสธกลับมา

"มี่ครับ!!! มี่!!! นอนหรือยัง!!! นี่พี่โจ้นะ!!!! พี่โจ้ขอคุยด้วยได้ไหม!!"

"มี่เหนื่อยค่ะพี่โจ้!!!! วันนี้มีเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว!!! ถ้ามีอะไรค่อยคุยวันพรุ่งนี้!!! มี่อยากพักผ่อน!!!"

"ถ้าอย่างนั้นก็ได้ครับ!!! พี่ยังไม่ลืมสัญญาที่ให้ไว้นะครับ!!! พรุ่งนี้พี่จะพามี่กับแจ็คไปเที่ยวน้ำตกเอราวัณกัน!!!

"เรื่องของวันพรุ่งนี้ก็คือเรื่องของวันพรุ่งนี้!!!! แต่วันนี้มี่จะนอนค่ะ!!!" วลันธรระเบิดอารมณ์ออกมา

เมื่อได้ยินแบบนี้แล้ว ครั้นจะเคาะประตูเรียกไปก็มีแต่จะรบกวนแขกที่เข้ามาพักคนอื่น ๆ ชายหนุ่มเลยตัดสินใจเดินกลับไปที่ห้อง

ระหว่างที่กำลังจะเดินกลับไปที่ห้อง จักรกฤษณ์ก็เหลือบไปเห็นแสงไฟหน้าห้องพักของเจ้าแจ็ค ก็เลยตั้งใจว่าจะไปเคาะประตูไถ่ถามว่าทำอะไรอยู่

"ไอ้แจ็ค? ไอ้แจ็คเว้ย!!!" พี่โจ้เคาะประตูเรียกน้องชายตัวแสบ ที่กำลังจะกลายเป็นน้องชายตัวเสียบในอีกไม่กี่อึดใจข้างหน้า "ขอพี่คุยหน่อย!!!"

"มีอะไรพี่โจ้?" เจ้าแจ็คในชุดนอนเปิดประตูพร้อมกับถือเครื่องเกมนินเทนโด้สวิตซ์ติดมือมาด้วย

"มาดูเฉย ๆ ว่าทำอะไรอยู่" จักรกฤษณ์ตอบ พลางเหลือบมองเข้าไปในห้องนอนของเจ้าแจ็ค ซึ่งก็ไม่พบสิ่งผิดปกติอะไร "พรุ่งนี้เราไปเที่ยวน้ำตกเอราวัณ นี่ก็ดึกแล้ว รีบนอน อย่ามัวแต่เล่นเกม พรุ่งนี้ เอ็งต้องช่วยพี่เรื่องพี่มี่ด้วยนะ"

"โอ้ยยย!!! พี่โจ้!!!" ว่าแล้วพี่โจ้ก็เอื้อมมือเขย่าหัวของเจ้าแจ็คด้วยความหมั่นเขี้ยว ก่อนเดินจากไป "โถ่!!! Game Over เลย!!! พี่โจ้!!"

"เลิกเล่นเกมแล้วนอนได้ละ!!!" พี่โจ้ที่กำลังเดินจากไปตอบ

หลังจากที่พี่โจ้เดินกลับเข้าไปในห้องเพื่อแก้งาน เด็กแจ็คก็นึกถึงคำพูดของตัวเอง ที่อาสาจะไปพูดกับพี่มี่ ด้วยความที่อยากเจอพี่มี่เป็นการส่วนตัวแบบสองต่อสอง โดยที่ไม่ต้องมีพี่โจ้มาเกี่ยวข้อง ก็เลยทำให้เจ้าแจ็คตัวแสบตัดสินใจแวะไปหาพี่มี่ที่ห้องสักหน่อย เพื่อหวังจะคุยอะไรด้วย ตามประสาเด็กแอบรักแอบปลื้มพี่สาว

แต่ถ้าจะพูดกันแบบตรงไปตรงมา ในตอนนี้ เจ้าแจ็คเองก็เริ่มมีความรู้สึกปรารถนาทางเพศ ซึ่งมันเป็นแรงขับเคลื่อนภายในร่างกายของเจ้าเด็กน้อยวัย 12 ปี ที่อีกไม่กี่เดือนข้างหน้าจะเกิดความเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญภายในร่างกายของตัวเอง

......................

ตัดมาที่ฝั่งของวลันธร ความจริงแล้วเธอไม่ได้นอนพักผ่อนเหมือนที่ได้บอกจักรกฤษณ์แฟนหนุ่มไป แต่เธอนั่งดื่มเบียร์ที่ซื้อมาประชดชีวิต อุตส่าห์มาเที่ยวถึงเมืองกาญจน์ แต่แทบไม่มีโอกาสได้สวีตหวานกับแฟนหนุ่มเลยแม้แต่น้อย

"ทุเรศที่สุด!!!! เป็นผู้ชายที่บ้างานจนน่าอึดอัด!!!! ถ้ารู้ว่างานยังไม่เสร็จ!!! ก็ไม่น่าจะนัดเรามาเที่ยว!!! แย่มาก!!!" ดาวคณะนิเทศศาสตร์บ่นกับตัวเองขณะกำลังนั่งซดเบียร์ในห้องพัก แล้วทันใดนั้น

"ก๊อก!! ก๊อก!!! ก๊อก!!!" เสียงเคาะประตูดังขึ้น วลันธรก็นึกฉุน เพราะคิดว่าเป็นพี่โจ้ หญิงสาวเหลือบมองตรงช่องประตู ก็พบว่าไม่มีใครอยู่ตรงนั้น

"พี่มี่!! ผมเองครับ" เด็กชายจักรภัทรรายงานตัว เมื่อได้ยินแบบนี้ วลันธรเลยเปิดประตูต้อนรับเจ้าเด็กตัวแสบให้เข้ามาภายในห้อง "พี่ยังไม่นอนเหรอครับ?"

"ยังจ๊ะ นั่งดูทีวีไปตามเรื่อง" วลันธรในชุดเสื้อยืดแขนสั้นสีฟ้า กางเกงขาสั้นผ้าลินินสีเทา

"พี่มี่กินเบียร์เหรอครับ?" เด็กแจ็คเดินเข้าไปในห้อง พลางเหลือบไปเห็นขวดเบียร์สองขวดวางอยู่บนโต๊ะ ขวดแรกหมดไปแล้ว ส่วนขวดสองเหลืออีกครึ่งขวด ก็เลยนึกถามด้วยความเป็นห่วง

"จ๊ะ..." หลักฐานคาตาแบบนี้ จะโกหกเด็กไปก็เท่านั้น "แจ็คมีอะไรจะคุยกับพี่เหรอจ๊ะ?"

"คือผมจะมาคุยเรื่องพี่โจ้น่ะครับ" ถึงจะชอบและปลื้มวลันธรมากแค่ไหน แต่เด็กชายแจ็ค ก็รักพี่ชายอย่างจักรกฤษณ์ไม่น้อยไปกว่ากัน "พี่มี่อย่าโกรธพี่โจ้เลยนะครับ ผมว่าที่จริงแล้วพี่โจ้เองก็รักพี่มี่ แล้วก็..."

"แจ็คจ๊ะ" วลันธรส่ายหน้า ตอนนี้ต้องบอกว่าเธอกำลังมึนเพราะฤทธิ์แอลกอฮอลล์ "เรื่องบางเรื่องมันก็เป็นเรื่องส่วนตัวของผู้ใหญ่นะ แจ็คเองก็ยังเด็ก แจ็คคงไม่เข้าใจตรงจุดนี้"

"พี่มี่? พี่มี่โกรธพี่โจ้เหรอครับ?" หนุ่มน้อยเอ่ยปากถามพี่มี่นัยน์ตาแป๋ว

"ทำไมแจ็คถึงคิดแบบนั้นละจ๊ะ?" วลันธรร่นคิ้ว "พี่ไม่ได้โกรธพี่โจ้สักหน่อย แค่เคือง!!! เคืองที่อุตส่าห์นัดมาเที่ยวด้วยกัน แต่ไม่มีเวลาให้กัน!!! มันใช้ได้ที่ไหน!!! คนรักกันเขาไม่ทำกันแบบนี้หรอก!!!"

เพราะยังพอครองสติได้บ้าง วลันธรเลยหลับตา ยืนถอนหายใจยาว และเอามือกุมขมับเพื่อตั้งสติ

"บ้าจริง..." มีมี่เตือนสติตัวเอง "พูดอะไรออกไปเนี่ยชั้น!?"

"พี่มี่ครับ..." เด็กชายจักรภัทรมองพี่สาวที่ตนเองคลั่งไคล้ ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอารมณ์มันพาไปหรือยังไง เลยทำให้คำพูดที่เจ้าตัวแสบคนนี้พูดออกไป ทำให้วลันธรต้องเสียอาการ "ผมคิดว่าพี่โจ้รักพี่มี่นั่นแหละครับ และผมเองก็รักพี่มี่เหมือนกัน..."

"แจ็ค..." เรียกว่าได้ยินคำว่ารักจนพร่ำเพรื่อจากเด็กชายจักรภัทรจนเบื่อ "พี่ก็รักแจ็คจ๊ะ เพราะแจ็คคือน้องชายของพี่"

"แต่ผมรักพี่มี่ ผมอยากเป็นแฟนพี่มี่" เอาแล้ว ไอ้แจ็คออกโรงแล้ว "ถึงผมจะรู้ว่าพี่มี่กับพี่โจ้รักกันก็เถอะ ผมมีสิทธิ์รักพี่มี่มากกว่าแฟนไหมครับ?"

"แจ็ค..." พอได้ยินประโยคเด็ดของเด็กชายจักรภัทร ก็ทำเอาดาวคณะนิเทศศาสตร์ถึงกับนิ่งไป



สายตาที่เคยมองเด็กแจ็คด้วยความรักและเอ็นดูเหมือนน้องชายของวลันธรเริ่มเปลี่ยนไป เขตปราการด่านศีลธรรมกำลังพังทลายด้วยความไฟปรารถนา นัยน์ตาของเด็กแจ็คยังเป็นประกายเหมือนที่เคย เพียงแต่ เมื่อมองลึกเข้าไป วลันธรสัมผัสได้ถึงแรงปรารถนาอันแรงกล้าที่ซุกซ่อนอยู่ภายใต้ร่างกายของเด็กวัย 12 ปีคนนี้

มันคือความต้องการทางเพศ การส่มสู่ระหว่างเพศชายและเพศหญิง ที่ขับเคลื่อนด้วยแรงปรารถนาและกิเลศตัณหา บัดนี้สายตาที่ทั้งคู่ได้มองมันได้เปลี่ยนไปจากเดิม

"แจ็ครู้ตัวไหมว่าพูดอะไรลงไป..." วลันธรนิ่งเงียบไปชั่วขณะ

"ผมรู้ครับ..." เด็กชายแจ็คทำหน้าจ๋อย "ผมรู้ว่าถ้าผมพูดแบบนี้ พี่มี่จะต้องโกรธผม แต่ผมยังอยากทำแบบนั้นอีก ตอนที่อยู่บนเรือคายัค ผมอยากรู้ว่ารสรักแบบผู้ใหญ่มันเป็นยังไง ผมรู้ว่าผมแก่แดด แต่...."

"ไม่ต้องแต่หรอกจ๊ะ..." วลันธรตอนนี้สติหลุดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอก้มตัวลงไปมอบรสจูบให้กับเด็กชายแจ็คเป็นครั้งที่สอง

จักรภัทรถึงกับยืนนิ่งตัวแข็งทื่อ ก่อนที่เส้นโค้งจะเริ่มขยับตรงริมฝีปาก แต่ยังไม่ทันที่จะได้สัมผัสถึงรสจูบที่แสนซาบซ่าน วลันธรก็ผละตัวลุกขึ้นยืน และพูดอะไรออกมา

"แจ็ค..." ดาวคณะนิเทศศาสตร์ตอนนี้เรียกได้ว่าเก็บอารมณ์ไม่อยู่แล้ว เพราะฤทธิ์แอลกอฮอลล์ เพราะความน้อยใจแฟนหนุ่ม บวกกับความหวั่นไหวและความรู้สึกดี ๆ ที่มีต่อเด็กแจ็ค เลยทำให้เธอกล้าที่จะทำลายปราการแห่งศีลธรรม เพื่อให้เธอได้สัมผัสกับแรงปรารถนาที่ต้องเธอต้องการ "แจ็คอยากรู้จริง ๆ เหรอ? ว่าความรักแบบผู้ใหญ่มันเป็นยังไง?"

"ครับ..." มีหรือที่จะปฏิเสธ เจ้าแจ็คพยักหน้าหงึก ๆ

วลันธรเหลือบไปมองที่ประตูห้อง แล้วเดินออกไปก่อนใช้มือล็อคประตู แล้วหันกลับมาเผชิญหน้ากับเด็กชายแจ็คที่ยืนตัวแข็งทื่อ

ไหน ๆ ก็มาถึงขั้นนี้แล้ว มีมี่เองก็ต้องการเรื่องเซ็กส์ สองวันนี้เธอต้องสำเร็จความใคร่ด้วยนิ้วของตัวเอง พี่โจ้ก็ไม่ได้สนใจ จะมีแค่เด็กแจ็คตัวน้อย ที่กล้าเสนอตัวเป็นผู้ปลดปล่อยไฟราคะภายในร่างกายและจิตใจของเธอ

วลันธรยิ้มหวานให้เด็กแจ็ค แต่มันเป็นยิ้มหวานทีแฝงไปด้วยความเย้ายวน หนุ่มน้อยวัย 12 ปี ถึงกับยืนนิ่งตัวแข็งทำอะไรไม่ถูก เพราะถูกเสน่ห์ของดาวคณะนิเทศศาสตร์วัย 21 ปี สะกดจนไม่อาจขยับเขยื้อนตัวได้

"มาซิจ๊ะแจ็ค..." มีมี่กุมมือแจ็คเดินไปที่เตียงน้อย เจ้าเด็กตัวแสบก็ทำตามแต่ว่าง่าย

ถึงแม้จะเคยดูหนังโป๊และชักว่าวมาแล้ว แต่พอมาเจอกับประสบการณ์จริงหน้างาน แถมเป็นครั้งแรก เลยทำให้เด็กน้อยอ่อนประสบการณ์อย่างจักรภัทรถึงกับทำอะไรไม่ถูกกันเลยทีเดียว

"ค่อย ๆ นอนลงไปจ๊ะ" วลันธรค่อย ๆ ผลักร่างของเด็กชายแจ็คลงไปนอนกองบนพื้น ก่อนเริ่มเขยิบตัวขึ้นมาบนเตียง จนเตียงยุบตามน้ำหนักของดาวคณะนิเทศคนสวย

หัวใจของเด็กน้อยและหญิงสาวเต้นระรัว เมื่อรู้ว่าอีกไม่นาน ทั้งคู่จะก้าวผ่านเขตแดนต้องห้าม เพื่อเข้าไปสู่ดินแดนพิศวง ที่เต็มไปด้วยแรงปรารถนาและราคะ

"เดี๋ยวคืนนี้ พี่จะสอนแจ็คเอง..." วลันธรขึ้นคร่อมร่างของเด็กแจ็ค ก่อนค่อย ๆ โน้มตัวลงไปประกบริมฝีปากจูบเด็กชายแจ็คที่หลับตาพริ้มรออยู่

ด้วยวัยที่สูงกว่าและประสบกามที่เหนือกว่าของวลันธร เลยทำให้เธอต้องเป็นฝ่ายคุมเกมทั้งหมดอย่างเบ็ดเสร็จ เด็กน้อยจักรภัทรทำได้เพียงแค่นอนตัวแข็ง หลับตาพริ้ม เพลินเพลินไปกับรสจูบของพี่สาวคนสวย

"แจ๊บ...แจ๊บบ...แจ๊บบบ" ดาวคณะนิเทศศาสตร์สอดใส่ลิ้นเข้าไปในช่องปากของเด็กชายแจ็คได้อย่างง่ายดาย รสจูบที่พี่มี่กำลังปรนเปรอให้เจ้าแจ็คช่างแสนหวาน

มือของวลันธร ค่อย ๆ ถลกเสื้อยืดของแจ็คขึ้นมา จนเผยให้เห็นหน้าท้องของเด็กชายวัย 12 ปี ที่ยังไม่มีริ้วรอยมัดกล้าม มือซุกซนของดาวคณะเลื่อนสูงขึ้นไป พร้อมกับขยี้ติ่งเนื้อสีอ่อนของเด็กชายเล่นด้วยความหมั่นเขี้ยว

"อ๊า...พี่มี่" เห็นแก่นแก้วแก่แดดแก่ลมแบบนี้ พอเจอของจริงก็อ่อนระทวย

"อะไรกันเนี่ย? นึกว่าจะเก่งซะอีก!!" มีมี่ผละออกมาจากริมฝีปากน้อย ๆ ของเจ้าแจ็ค ก่อนค่อย ๆ ถลกเสื้อยืดออก จนเผยให้เห็นยอดปทุมถันสีน้ำตาลอ่อนที่ยังบอดสองจุดบนเรือนกาย

วลันธรยิ้มอย่างมีเลศนัยน์ ก่อนค่อย ๆ ใช้มือสางปอยผมที่ปกปิดหน้า แล้วโน้มตัวลงไปละเลียดเลียยอดถันของเด็กชายจักรภัทรที่กำลังสะดุ้งด้วยความเสียว

"อ๊า!!!! พี่มี่!!!! ทำอะไรน่ะ!!!" ด้วยความที่ยังไร้ประสบการณ์ของเด็กแจ็ค เลยทำให้มันถึงกับสะดุ้งด้วยความเสียวปนจั๊กกะจี้ "จั๊กกะจี้ครับพี่มี่!!! อ๊า!!!"

"เงียบ ๆ หน่อยแจ็ค!!!" สาวมี่ทำเสียงดุใส่ "ถ้าไม่เงียบ พี่จะไม่สอนความรักแบบผู้ใหญ่ให้นะ!!!"

พอได้ยินแบบนี้ เด็กชายแจ็คถึงกับต้องเอามือปิดปาก แล้วปล่อยให้พี่มี่คนสวยได้ละเลียดปานสีอ่อนคู่นั้นต่อด้วยความเพลิดเพลิน

ร่างของเด็กชายสั่นสะท้าน จากปลายลิ้นที่แสนอ่อนนุ่มและปลายนิ้วของวลันธร เด็กชายจักรภัทรนอนหลับตาพริ้มหายใจถี่ด้วยความเสียวสะท้านจนเกือบจะขาดใจ

"อ๊ะ...อืออออ...อือออ" นี่เหรอรสรักแบบผู้ใหญ่ เวลาผู้หญิงกับผู้ชายจะเย็ดกันต้องทำแบบนี้เหรอ ในหัวของแจ็คคิดแต่เรื่องนี้ซ้ำไปซ้ำมา

พอรู้สึกตัวอีกที ยอดถันที่ยังบอดเมื่อครู่ก็เริ่มชูชัน วลันธรยิ้มอย่างอารมณ์ดี เมื่อได้แกล้งให้เด็กแจ็คได้เสียอาการ

"เดี๋ยวพี่จะให้แจ็คทำแบบที่พี่ทำให้แจ็คบ้างนะ" ว่าแล้ววลันธรก็ลุกขึ้น แต่ขาทั้งสองข้างยังคร่อมร่างของเด็กชายจักรภัทร ดาวคณะคนสวยตอนนี้เรียกได้ว่ากู่ไม่กลับแล้ว เธอค่อย ๆ ถลกเสื้อยืดออก จนเผยให้เห็นบราเซียสีขาว วลันธรก้มหน้าแล้วเอื้อมมือทั้งสองข้างไปปลดตะขอด้านหลัง

"พี่มี่...." เด็กชายแจ็คตัวร้อนผ่าว หน้าแดงก่ำ กลืนน้ำลายดังเอื้อก เมื่อได้เห็นวลันธรค่อย ๆ ปลดเปลื้องบราเซียตัวน้อยออก จนเผยให้เห็นหน้าอกหน้าใจขนาด 34 นิ้ว ปรากฏอยู่ตรงหน้า



"เคยเห็นนมผู้หญิงแบบนี้ไหม?" วลันธรค่อย ๆ จับมือของเด็กแจ็คมากุมที่เต้านมเนื้อของเธอ

"ไม่เคยครับ เคยเห็นแต่ในหนังโป๊..." ด้วยความซื่อ เด็กชายแจ็คตอบไปตามตรง "มันนุ่มมากเลยครับพี่มี่"

"ลองบีบดูซิจ๊ะ..." ดาวคณะนิเทศศาสตร์เชื้อเชิญ

มีหรือที่เด็กแจ็คจะปฏิเสธ เจ้าหนุ่มน้อยวัยกระเตาะค่อย ๆ บีบคลึงหน้าอกรูปหยดน้ำสวยได้รูปของวลันธรด้วยความตื่นเต้น จนฝ่ายหญิงได้ยินเสียงหายใจฟืดฟาดของเจ้าเด็กตัวแสบ

"ไม่เคยมีอะไรกับผู้หญิงมาก่อนแน่ ๆ เลย อาการแบบนี้" วลันธรยิ้ม

"ครับ..." เด็กแจ็คตอบ "เคยแต่ดูหนังโป๊และชักว่าวเท่านั้นอ่ะครับพี่มี่"

"แล้วพี่สวยเหมือนนางเอกหนังโป๊ที่แจ็คดูไหม?" สาวมี่แกล้งเอ่ยปากถามเด็กชายแจ็คเล่น

"ไม่เลยครับ!!!" เจ้าแจ็คส่ายหน้า "พี่มี่สวยกว่าเยอะเลย!!!"

"แหม!!! ปากหวานจริง ๆ เด็กคนนี้!!" วลันธรดึงร่างของเด็กชายจักรภัทรมาซบที่กลางอก "อ๊ะ!!! แจ็ค!!!"

ดูเหมือนว่าเจ้าแจ็คจะเริ่มตั้งหลักได้บ้างแล้ว หลังจากที่โดนพี่มี่คุมเกมอยู่ฝ่ายเดียว ด้วยการอ้าปากงับยอดปทุมถันสีอ่อนของวลันธรเป็นการตอบโต้



วลันธรคนสวยรู้สึกพึงพอใจ จึงปล่อยกายปล่อยใจให้เด็กชายแจ็คได้ลิ้มลองดูดกลืนนมสาวดาวคณะและดาวมหาลัยอย่างเธอ เจ้าเด็กน้อยหลับตาพริ้ม ดูดนมพี่มี่คนสวยอย่างเพลิดเพลิน

"อืออ..." ก็ไม่เลวเหมือนกันนะ วลันธรคิด เธอโน้มศีรษะประทับรอยจูบตรงขมับขวาของเด็กแจ็คเพื่อตบรางวัล ที่สามารถทำให้เธอเผลอร้องครางได้สำเร็จเป็นครั้งแรก

แล้ววลันธรก็ค่อย ๆ เปลี่ยนท่าใหม่ ด้วยการนอนหงาย และให้เจ้าแจ็คนอนคว่ำดูดนมเธออย่างเอร็ดอร่อย

ใบหน้าของสาวมี่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม แก้มของเธอแดงระเรือด้วยฤทธิ์แอลกอฮอลล์และไฟราคะที่กำลังคุกกรุ่น เธอมองเด็กชายแจ็คที่ตอนนี้กำลังดื่มนมจากเต้าของเธอด้วยความสงบ

ถึงจะเป็นปลายลิ้นของเด็ก 12 ขวบ แต่มันก็ทำให้ยอดปทุมถันสีเนื้อของวลันธรแข็งชูชันได้ไม่ยาก หญิงสาวสั่งให้เด็กชายผู้รักการเรียนรู้ดูดนมอีกข้าง แล้วเฝ้าสังเกตความเปลี่ยนแปลง

"อ๊า...อืออออ" พี่มี่คนสวยของแจ็คร้องครางด้วยความสุขสม เด็กชายแจ็คหลับตาพริ้มดูดนมสดดีกรีดาวคณะและดาวมหาลัยอย่างเอร็ดอร่อย ราวกับเด็กน้อยกำลังดูดนมแม่ไม่มีผิด

วลันธรยิ้มที่มุมปาก พลางใช้มือลูบศีรษะเด็กแจ็คตัวแสบด้วยความเสน่หา ที่ตอนนี้กำลังเคลิบเคลิ้มเพราะความหวานจากยอดปทุมถันทีเนื้อที่คาอยู่ในปาก ก่อนโน้มตัวจูบหน้าผากเพื่อตบรางวัลเป็นครั้งที่สอง

"เอาละแจ็คจ๊ะ พอก่อนดีกว่า" เมื่อเห็นว่าแจ็คได้ดื่มนมสดรสดาวคณะจนถึงเวลาที่เหมาะสม วลันธรก็คิดว่าถึงเวลาแล้ว ที่เธอต้องสอนบทเรียนบทใหม่ให้กับนักเรียนตัวน้อยอย่างจักรภัทร "เดี๋ยวพี่จะมีบทเรียนใหม่ให้แจ็คได้เรียนรู้"

สาวมี่สั่งให้เด็กแจ็คนอนหงาย เด็กชายจอมกวนทำตามอย่างง่ายดาย วลันธรสังเกตถึงความตุงตรงเป้ากางเกงก็นึกขำ ก่อนที่เธอจะค่อย ๆ ถลกกางเกงขาสั้นและกางเกงในของลูกศิษย์ตัวน้อออกมาในทีเดียว

"แหน่ะ!!!" และแล้ว กระเจี้ยวขนาด 3.5 นิ้ว ก็ผงกหัวทักทายรุ่นพี่คนสวย แถมหนังที่หุ้มก็ยังไม่ปลิ้นพ้นสวนปลายหัวเต็มที่อีกต่างหาก ทำเอาวลันธรถึงกับอมยิ้ม

"พี่มี่ขำอะไรของพี่อ่ะ?" ด้วยความเขิน เลยทำให้เจ้าแจ็ครีบหนีบขาและเอามือปิดกระเจี้ยวของตัวเอง

"เปล่าหรอกจ๊ะ" วลันธรยิ้ม "จะอายทำไม มาถึงขนาดนี้แล้ว ขอพี่ดูจู๋แจ็คหน่อยซิ"

พอได้ยินแบบนี้ เจ้าแจ็คก็ค่อย ๆ ปล่อยมือ แล้วกระเจี้ยวขนาด 3.5 นิ้วก็ผงกหัวทักทายพี่สาวคนสวยอีกรอบ

วลันธรกำลังนึกภาพของไส้กรอกที่แพ็คขายในร้านสะดวกซื้อ โถเอ้ย!!! เด็กน้อย!! จู๋ยังจ้อยก็ริอาจปีนเกลียวจีบรุ่นใหญ่ซะแล้ว แต่ว่า...

ดาวคณะนิเทศกลับรู้สึกอย่างลิ้มลองไส้กรอกจิ๋วตรงหน้า เธอรู้ดีว่าด้วยจู๋ไซส์มินิขนาดนี้ คงไม่อาจเติมเต็มความต้องการของเธอได้แน่ แต่จะให้ทำยังไง ในเมื่อพี่โจ้ไม่ตอบสนอง จะใช้นิ้วมันก็ไม่สุด ยังไงซะ จู๋ก็คือจู๋ มันย่อมต้องดีกว่าใช้นิ้วเกี่ยวและติ้วเบ็ดแก้เซ็งอย่างแน่นอน



แล้ววลันธรก็ก้มตัวลงไป ประทับรอยจูบกระเจี้ยวน้อย ๆ ของน้องแจ็คที่ผงกหัวทักทายริมฝีปากและลมหายใจร้อนผ่าว ดาวคณะคนสวยหลับตาพริ้ม ก่อนใช้มือแหวกขาของเด็กแจ็คจอมแก่น แล้วซุกไซ้ สูดดม กลิ่นสาปของเด็กชายตัวน้อย ที่ริอาจท้าทายแม่โฉมงามเสือสมิงสาวอย่างวลันธร

"อ่าห์...." เด็กแจ็คถึงกับเชิดตัวด้วยความเสียว เมื่อวลันธรกำลังซุกหน้าสูดดมและโลมเลียถุงอัณฑะนุ่ม ๆ ด้านล่าง "พี่มี่....ผมเสียวววว!!!"

วลันธรเหลือบตามองเด็กแจ็คด้วยความรู้สึกสะใจ ที่ได้เอาคืนความแก่นแก้วแสบซนด้วยรสรักฉบับผู้ใหญ่ เธอรู้ดีว่าไม่ควรที่จะเร่งความร้อนแรงของเกมรักให้มากไปกว่านี้ เพราะกลัวว่าเจ้าแจ็คเด็กน้อยจะขาดใจตายไปเสียก่อน

แต่ถึงอย่างนั้น ไข่นกกระทาห่อเต้าหู้หนึ่งในสองฟอง ก็ผลุบหายเข้าไปในช่องปากของดาวคณะ พร้อมกับใช้ลิ้นกวาดเลียทุกพื้นที่อย่างเอร็ดอร่อย จนเด็กแจ็คถึงกับดิ้นพล่านด้วยความเสียว

"จ๊วบบบ!!! จ๊วบบบ!!! จ๊วบบบ!!! โผล๊ะ!!!" วลันธรดูดเต้าหู้ไข่นกกระทาน้องแจ็คทั้งสองฟองอย่างเอร็ดอร่อย ถึงแม้จะพยายามเตือนตัวเองว่าต้องถนอมน้องมันหน่อย น้องมันยังเด็ก แต่ด้วยความเงี่ยนที่สะสมมานาน ฤทธิ์แอลกอฮอลล์ แถมพี่โจ้แฟนหนุ่มก็ไม่เหลียวแล เลยทำให้เธอเผลอลืมตัวสวาปามเครื่องเพศของเจ้าแจ็คอย่างดุเดือด จนเด็กชายต้องร้องขอชีวิต



โปรดติดตามตอนต่อไป...

เสียวมากครับเรื่องนี้ทำน้ำแตกไปหลายรอบ

อิจฉาเจ้าเด็กแก่แดด