บทที่ 19
หลังจากนัทออกจากห้องไป ป้านวลค่อยๆ ก้าวลงบันไดไปยังห้องครัว ขาทั้งสองข้างสั่นระริกจนแทบไม่มีแรงยืน ความรู้สึกเหนื่อยล้ายังคงปกคลุมทั่วร่างกาย ราวกับเพิ่งผ่านการออกกำลังกายอย่างหนักหน่วง เมื่อขยับตัว ความรู้สึกหน่วงๆ บริเวณหว่างขาก็ทำให้ป้านวลหน้าแดงก่ำขึ้นมาอีกครั้ง
ราวกับลำเอ็นของนัทยังคงคาอยู่ในรูของฉัน... ความคิดนั้นแล่นเข้ามาในหัวอย่างห้ามไม่อยู่ ป้านวลรู้สึกถึงความอุ่นชื้นที่ยังคงไหลซึมออกมาจากช่องทางรัก หยาดน้ำใสๆ เอ่อคลอหน่วยในดวงตา เธอรีบสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามสะกดกลั้นความรู้สึกผิดและความอับอายที่ถาโถมเข้ามา
เมื่อมาถึงห้องครัว มายด์และรินดาก็ลงมาทานอาหารเช้ากันแล้ว ทั้งสองทักทายป้านวลด้วยรอยยิ้มสดใส แต่ป้านวลกลับรู้สึกเหมือนมีก้อนสะอื้นจุกอยู่ที่ลำคอ เธอพยักหน้ารับเบาๆ พยายามทำตัวให้เป็นปกติ
"แม่ดูเหนื่อยๆ นะคะ วันนี้พักผ่อนเถอะเดี๋ยวหนูช่วย" รินดาสังเกตสีหน้าของป้านวลด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรจ้ะแม่ไหว วันนี้มีอะไรกันหรือเปล่า" ป้านวลถามเสียงแผ่ว พยายามเบี่ยงเบนความสนใจ
"วันนี้มายด์มีนัดกับเพื่อนไปเที่ยวในเมือง ส่วนหนูว่าจะแวะไปร้านหนังสือหน่อยค่ะ" รินดาตอบขณะตักข้าวเข้าปาก
"อืม ไปกันดีๆ นะลูก" ป้านวลบอกทั้งสองด้วยรอยยิ้มที่ฝืนเต็มที
หลังจากมายด์และรินดาออกจากบ้านไป ป้านวลก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ราวกับยกภูเขาออกจากอก เธอเดินกลับขึ้นไปยังห้องนอนของตนเอง สิ่งแรกที่เห็นคือร่องรอยบนเตียงที่ยังคงบ่งบอกถึงความเร่าร้อนของค่ำคืนที่ผ่านมา ป้านวลกัดริมฝีปากแน่น ก่อนจะเริ่มเก็บผ้าปูที่นอนและปลอกหมอนอย่างรวดเร็ว ราวกับต้องการกำจัดหลักฐานทุกอย่างให้พ้นจากสายตา
ผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่และมีคราบเปื้อนทำให้ป้านวลรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วใบหน้า เธอรีบนำผ้าทั้งหมดไปซักอย่างรีบร้อน พยายามไม่ให้ความคิดถึงสัมผัสของนัทและความรู้สึกสุขสมเมื่อคืนหวนกลับมาอีก
หลังจากทำความสะอาดห้องนอนจนหมดจด ป้านวลก็รู้สึกอ่อนแรงจนแทบไม่มีเรี่ยวแรงจะทำอะไรต่อ เธอเดินโซเซไปยังห้องนั่งเล่น ทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวยาวอย่างหมดแรง ความเหนื่อยล้าทั้งทางร่างกายและจิตใจถาโถมเข้ามาพร้อมๆ กัน
ก่อนที่เปลือกตาจะปิดลงช้าๆ ภาพใบหน้าของนัทในยามที่เขามองเธอด้วยความรักใคร่แวบเข้ามาในความคิดของป้านวลเพียงเสี้ยววินาที รอยยิ้มบางๆ ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเธออย่างห้ามไม่อยู่ ก่อนที่เธอจะจมดิ่งสู่ห้วงนิทราด้วยความเหนื่อยอ่อน...

นัทค่อยๆ ลืมตาขึ้นในห้องนอนของตัวเอง แสงแดดจ้าส่องลอดผ้าม่านที่ไม่ได้ปิดสนิท บ่งบอกว่าเวลาล่วงเลยมากลางวันแล้ว ความรู้สึกเหนียวตัวและเมื่อยล้ายังคงอยู่ ราวกับเพิ่งผ่านกิจกรรมที่หนักหน่วงเมื่อคืน ภาพความทรงจำอันเร่าร้อนกับป้านวลค่อยๆ ประมวลผลขึ้นในความคิดของเขา ใบหน้าของเขาเห่อร้อนขึ้นเล็กน้อย เขาพลิกกายลุกจากเตียงอย่างเงียบเชียบ
.

เขาเดินออกจากห้องไปยังห้องน้ำส่วนกลางที่ชั้นสอง ภายใต้สายน้ำเย็นที่ไหลริน นัทลูบไล้ท่อนควยของตัวเองอย่างแผ่วเบา แม้ว่ามันจะหดตัวลงไปมาก แต่ลักษณะของมันกลับดูใหญ่กว่าที่เคยเป็น ส่วนหัวค่อนข้างบวม หนังหุ้มปลายเปิดออกเผยให้เห็นสีแดงก่ำ นัทเริ่มนึกถึงสัมผัสเร่าร้อนเมื่อคืน ความอุ่นชื้น และเสียงครางแผ่วเบาของป้านวล ตอนที่ผมสอดใส่เข้าไป... ป้ารัดแน่นมาก... เสียงครางของป้า... มันทำให้ผมแทบคลั่ง... ผมทำให้ป้ารู้สึกดีใช่ไหมนะ? ป้าดูมีความสุขมาก... มากกว่าที่ผมเคยเห็นป้าเป็นมาก่อน... ความรู้สึกวาบหวามค่อยๆ ก่อตัวขึ้น และท่อนเอ็นของเขาก็ค่อยๆ แข็งตัวเป็นลำอีกครั้งอย่างช้าๆ
นัทรีบปิดน้ำ เช็ดตัวอย่างลวกๆ และแต่งตัวอย่างรวดเร็ว ทั้งๆ ที่ท่อนเอ็นยังคงแข็งขืนอยู่ภายใต้เสื้อผ้า ความรู้สึกตื่นเต้นและความกระวนกระวายผสมปนเปกันไป
หลังจากแต่งตัวเรียบร้อย นัทลงมาที่ชั้นล่าง สังเกตว่าบ้านเงียบผิดปกติ ไม่มีเสียงพูดคุยหรือเสียงทีวีดังเหมือนเช่นเคย แสงแดดส่องสว่างไปทั่วบ้าน บรรยากาศดูเงียบสงบ
ด้วยความสงสัย นัทค่อยๆ เดินสำรวจไปทีละห้อง เริ่มจากห้องของรินดา ประตูเปิดแง้มไว้ ภายในห้องว่างเปล่า เตียงถูกจัดอย่างเรียบร้อย นัทขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นเขาก็เดินไปยังห้องของมายด์ ประตูปิดสนิท นัทลองบิดลูกบิดเบาๆ แต่ประตูล็อค
สุดท้าย นัทก็เดินไปยังห้องนอนของป้านวล ประตูเปิดกว้าง ภายในห้องสะอาดสะอ้าน ผ้าปูที่นอนถูกเปลี่ยนใหม่ หมอนถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ ร่องรอยของ "สังเวียน" รักเมื่อคืนได้หายไปจนหมดสิ้น ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น นัทรู้สึกโหวงเหวงในใจอย่างประหลาด
เขาเดินลงไปยังห้องครัว มองหาอะไรกินในตู้เย็นและตู้กับข้าว หลังจากหาแซนวิชและนมมาได้ นัทก็นั่งกินเงียบๆ ที่โต๊ะอาหาร ขณะที่เคี้ยวอาหารอย่างช้าๆ สายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นร่างของป้านวลที่หลับใหลอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น แสงแดดส่องสว่างกระทบใบหน้าซีดเซียวของเธอ ดูอ่อนล้าและเงียบสงบ
นัทวางแก้วนมลง มองป้านวลด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ป้าดูเหนื่อยมาก... แต่เมื่อคืน... ป้ามีความสุขจริงๆ ใช่ไหมนะ? ผมอยากให้ป้ามีความสุข... เขาเดินออกจากห้องครัว ตั้งใจจะตามหาพี่สาวทั้งสองคนอีกครั้ง นัทเดินสำรวจทั่วบ้าน เรียกชื่อรินดาและมายด์เบาๆ แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ เมื่อแน่ใจแล้วว่าในบ้านมีเพียงเขากับป้านวลที่กำลังหลับอยู่ นัทก็เดินไปสำรวจประตูและหน้าต่างทุกบานในบ้าน เขาทั้งปิดและลงกลอนอย่างระมัดระวัง รวมถึงประตูรั้วหน้าบ้านด้วย แม้จะไม่ได้ล็อค แต่ก็มั่นใจได้ว่าไม่มีใครสามารถเข้ามาในบ้านได้โดยง่าย
หลังจากนั้น นัทก็เดินกลับมาที่ห้องนั่งเล่น มองร่างของป้านวลที่ยังคงหลับใหลอยู่บนโซฟาอย่างเงียบๆ แววตาของเขามีความกังวลและความรู้สึกบางอย่างที่ยากจะอธิบาย...

จัดอีกยกให้ป้าละกัน😊

นัทเล่นซะป้าขาอ่อน ขาสั่นเลยนะหลานชาย ไม่สงสารป้าเลย

 

ป้านวลแย่แน่งานนี้

ป้านวลยังรู้สึกวาบหวามอยู่เลยนัทต้องจัดให้อีกยก

ล็อคอลลนี้ มีหวังจะจัดอีก ไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน หื่นมาก

น่าจะมีการลักหลับแน่เลย

 

ไม่มีใครอยู่บ้าน โอกาสทองของนัทแล้ว

จัดบทเรียนลักหลับไปซักหน่อย

 

ปลอดคนแล้ว ปิดประตูตีแมวเลย

ปิดประตูและหน้าต่างอย่างนี้จะทำอะไรป้าเสร็จแหงๆ