3v1 ลุงจะชนะไหมนะ

รอฉาก 4p นานแล้วครับ

เปิดแล้วๆ ส่วนอุ๊นี่ไม่รู้เนียนไง ลุงรถไฟชนกันหมดละ

ชอบครับ

ต้องลงโทษ

ลุงจะรอดมั้ย

ขอบคุณครับ

สงสารนางงามทั้งสามจริงๆ ลุงพลแกไม่เคยพอ

ดีมากครับ

ลุงพลไอดิลเ

พูดคุยก่อนอ่าน : กลับมาแล้วครับ หายไปเกือบเดือน ติดงานประจำครับช่วงนี้ แต่ก็แวะๆ มาดูบ้างเหมือนกัน ตอนนี้ยาวมากเป็นพิเศษ เพื่อชดเชยช่วงเวลาที่หายไป

ใบเฟิร์น โดนัท จะมีบทมากในตอนนี้นะครับ เผื่อหลายคนคิดถึง ผมยังไม่ทิ้งพวกเธอไปนะ เช่นเดียวกับยัยอุ๊ มาดูกันว่าสามคนนี้จะปรับความเข้าใจกันได้หรือไม่

ช่วงแรกจะเป็นการพูดคุยปรับความเข้าใจของกลุ่มสามสาว ใบเฟิร์น โดนัท และ ยัยอุ๊เค้าครับ ช่วงที่สองก็เป็นฉาก 4P ระหว่างลุงพล ใบเฟิร์น โดนัท และนาถ ซึ่งผมบอกได้แค่ว่านี่จะเป็นฉากเลิฟซีนที่เหนียวเหนอะหนะเป็นพิเศษ 555555+ เตรียมทิชชู่ไว้ด้วย เผื่อใครกินข้าวอยู่นะ เดี๋ยวหกหน้าจอคอม มันไม่ดี



############################################

ความเดิมจากตอนที่แล้ว

อ้างถึง"เห็นติ๋มๆ แต่แอบกินเรียบนะเรา นาถลดา" เสียงเล็กๆ หวานๆ ของใบเฟิร์นคนเจ้าชู้ดังขึ้น "ไง ทำไมต้องทำหน้าซีดแบบนั้น ลืมพวกเราแล้วเหรอคะลุงพล? นาถลดา?"

"โดนัท/เฟิร์น!!" ลุงพลและนาถลดาอุทานชื่อของทั้งคู่พร้อมกันด้วยความตกใจ "นี่มาได้ยังไงเนี่ย?"

"ก็แอบสะกดรอยตามมาได้สักพักแล้ว มันน่าหมันไส้จริงๆ ว่าป่ะเฟิร์น มีน้องรหัสตัวแสบ กับไอ้แก่จอมเจ้าชู้ไม่รู้จักพอ ไม่รู้จักอิ่มเนี่ย?"

"ใช่...อย่าคิดว่าจะทำอะไรแล้วไม่มีใครรู้ซิ" ใบเฟิร์นเสริม "ไหนบอกว่าจะรักเฟิร์น รักโดนัทคนเดียวไงคะลุงพล พอเผลอแป๊ปเดียว ลุงแอบซุกกิ๊กไปทั่ววิทยาลัยเลยนะ"

 

อ้างถึง"นี่พูดอะไรกันเนี่ย...ลุงงงไปหมดแล้ว" ลุงพลพยายามทำใจดีสู้เสือกับเมียหนีงและเมียสองที่ร้างลาไปนาน

"เราคุยปรับความเข้าใจกับอุ๊แล้วค่ะลุง" โดนัทตอบ "เมื่อวาน เราได้ยินเสียงนาถทะเลาะกับอุ๊ในห้องดังมาก เราสองคนเลยแอบฟังจนได้ยินทุกอย่าง พอนาถออกไป เราถึงเข้าไปคุยกับอุ๊จนรู้ความจริง ลุงนี่มันเจ้าชู้จริงๆ นะ ขอให้มีรู ลุงนี่พร้อมจะทิ่มทุกคนเลยใช่ไหม?"

"ว่าแต่เมื่อกี้เห็นคุยกัน ให้เดาว่าคงจะนัดกันไปทำอะไรสนุกๆ กันแค่สองคนใช่ไหม?" ใบเฟิร์นหรี่ตามองลุงพลและนาถลดา "ขอพวกเราแจมด้วยซิคะลุง อย่าลืมนะคะว่าพวกเรามีภาพลับๆ ของลุงอยู่เหมือนกัน"

"แล้วก็ภาพของนาถกับลุงพลด้วย" โดนัทตอบ "อุ๊บอกพวกเราหมดแล้ว เพราะฉะนั้นไม่จำเป็นต้องมาแกล้งเล่นละครอะไรทั้งนั้นอีก นาถนะนาถ เห็นหน้าติ๋มๆ แบบนี้ร้ายไม่เบาเลยนะ"

"เอ่อ..." ลุงพลหน้าซีดเมื่อเจอฤทธิเดชของโดนัทและใบเฟิร์นที่หายไปนาน พลางหันไปมองนาถลดาที่เหมือนกำลังหน้าเสียเพราะโดนรุ่นพี่รวมหัวกันเอาคืน

"พี่โดนัท พี่เฟิร์น ทำไมถึงทำแบบนี้คะ" นาถลดาเอ่ยปากถามพี่รหัสด้วยท่าทางตกใจ

"อย่ามาทำหน้าเศร้าเล่าความเท็จนะนาถ..." โดนัทจ้องหน้านาถตาเขม็ง "ร้ายจริงๆ นะเรา บอกมาเดี๋ยวนี้ นาถกับลุงพลจะไปไหนกัน ไม่งั้นเห็นดีแน่"

"มาถึงขั้นนี้แล้ว ก็บอกตรงๆ เลยแล้วกัน" พอเห็นว่าจวนตัว ลุงพลก็ไม่มีเหตุผลต้องเล่นละครตบตาอะไรอีก "ลุงกับนาถนัดกันไปสนุกที่ห้องพักภารโรง ถ้าโดนัทกับเฟิร์นอยากกลับไปทบทวนความหลังกับลุง ก็มาด้วยกันได้นะ"

"ลุง!!!" นาถลดาหันไปจ้องหน้าลุงพลตาเขม็ง เพราะไม่คิดว่าลุงพลจะกล้าเสนออะไรแบบนั้น

"มั่นใจในตัวเองมากซินะ ว่าจะเอาพวกเราอยู่" โดนัทยิ้มเยาะ "คราวก่อนเจอโดนัทกับนาถสองคน ลุงยังเกือบหัวใจวาย คราวนี้เพิ่มเฟิร์นมาอีกคน ถ้าลุงเป็นอะไรไปก็อย่ามาโกรธหรือโทษเราแล้วกัน!!"

##########################

บางส่วนของตอนนี้ครับ

ย้อนกลับไปในช่วงที่นาถลดาเข้าไปพูดคุยกับหทัยรัตน์แล้วเกิดปากเสียงกัน เนตรชนกและณิชา สองสาวคู่ฉิ่งที่บังเอิญเดินผ่านมาแถวนั้นได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย ก็เลยแอบดักฟัง พอได้ยินว่านาถลดากำลังจะออกมาจากทั้ง ทั้งคู่เลยไปแอบที่มุมทางเดิน พอเห็นนาถลดาเดินทำหน้าหัวเสียออกจากห้องของสาวอุ๊จอมจุ้นไป ก็เลยทำให้สองสาวคู่เบี้ยนหันมามองหน้าพร้อมกันเพื่อความความเห็นอีกฝ่าย

"แกได้ยินเหมือนที่ชั้นได้ยินป่ะเฟิร์น?" โดนัทหันไปถามใบเฟิร์น

"เต็มสองรูหูเลยเจ๊" ใบเฟิร์นตอบ "นี่อย่าบอกนะว่า ยัยอุ๊ก็เสร็จลุงพลไปแล้วเหมือนกัน"

"เราเข้าไปคุยกับยัยอุ๊ให้รู้แล้วรู้รอดเลยดีกว่า จะได้รู้ว่าเรื่องราวมันเป็นยังไง?"

ไม่รอช้า โดนัทเปิดประตูห้องของยัยอุ๊เข้าไป พร้อมกับใบเฟิร์น สองสาวเบี้ยนเห็นยัยอุ๊กำลังนั่งกอดเข่าบนเตียงเหมือนคนหมดอาลัยตายอยาก ก็เลยอดสมเพชปนสงสารไม่ได้ เพราะก่อนหน้านั้น ยัยอุ๊เองก็ทำแสบกับใบเฟิร์นและโดนัทไม่น้อย

"ใครสั่งให้พวกแกสองคนเข้ามาในห้องชั้น!!!" ยัยอุ๊ถลึงตาใส่ใบเฟิร์นและโดนัท "นี่คงไม่ได้แอบฟังสิ่งที่ชั้นกับนาถพูดเมื่อกี้ใช่มะ? นิสัยไม่ดี..."

"ก็ไม่ต่างจากแกหรอกว่ะอุ๊..." พอได้ยินอุ๊พูดแบบนั้น โดนัทที่ปกติเป็นคนหัวร้อนง่าย ก็เลยสวนกลับไปบ้าง "แกคิดว่าแกนิสัยดีกว่าพวกชั้นว่างั้น? นิสัยชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านของแก เค้าไม่เรียกว่าคุณสมบัติของคนมีการศึกษาหรอกเว้ย แล้วก็...."

"นี่ถ้าจะมาหาเรื่องออกไปเลยนะ!!!" ยัยอุ๊ชี้ไปที่ประตูทางออก "ชั้นไม่อยากทะเลาะกับพวกแกสองคน ไปให้พ้นจากห้องชั้น ไป!!!"

"อุ๊!!! ใจเย็นๆ ก่อนนะ พวกเราไม่ได้จะมาทะเลาะกับแกนะ" ใบเฟิร์นที่อารมณ์เย็นกว่าใครเพื่อนเริ่มเปิดการเจรจา "ชั้นกับโดนัทไม่ได้คิดจะมาหาเรื่องอะไร พวกเราแค่อยากปรับความเข้าใจกับแกอ่ะอุ๊ ยังไงเราก็เพื่อนกันนะเว้ย"

พอเห็นเป็นใบเฟิร์น ยัยอุ๊ก็ดูสงบนิ่งขึ้นมาหน่อย แต่ก็ยังแอบเคืองอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน ส่วนหนึ่งก็เรื่องที่ใบเฟิร์นอยู่ก๊วนเดียวกับโดนัท อีกเรื่องก็เพราะอีฟเคยมาบ่น เคยมาตัดพ้อว่าพี่รหัสของเธอไม่ค่อยสนใจดูแลเท่าไร เลยทำให้อุ๊ต้องเข้าไปช่วยเหลืออีฟในหลายเรื่อง

"ชั้นได้ยินทุกอย่างหมดแล้วอุ๊ แต่อุ๊ไม่ต้องกลัวนะ ยังไงเราก็ลงเรือลำเดียวกันแล้ว" ใบเฟิร์นทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงของสาวอุ๊ ที่กำลังนั่งกอดเข่าอยู่ไม่ไกล "นี่แกก็โดนลุงพล...."

"อย่าพูด!!! ชั้นไม่อยากได้ยินอะไรทั้งนั้น!!!" สาวอุ๊ปรี๊ดแตก หลับตาปี๋ เอามือปิดหู "หยุดพูด!!! หยุดพูด!!! หยุดพูด!!!"

"ดัดจริต...." โดนัทที่ยังเคืองสาวอุ๊ไม่หาย จากคดีที่สาวอุ๊เอาเรื่องตอนที่เธอนัดเจอกับลุงพลที่เซ็นทรัลลาดพร้าวมาแฉกับใบเฟิร์น เลยหลุดคำสบถออกมา จนทำเอาใบเฟิร์นต้องหันไปมองเพราะไม่พอใจ

"เจ๊!!! พอก่อนได้ไหม? หยุดซ้ำเติมได้แล้ว ยังไงยัยอุ๊ก็เพื่อนเราเหมือนกันนะ!!" ใบเฟิร์นทำเสียงดุใส่ ส่วนสาวทอมก็ยืนกอดอกทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ พลางเหล่มองยัยอุ๊ว่าจะทำยังไงต่อไป

"อุ๊...บอกความจริงมาเถอะ" ใบเฟิร์นเอามือแตะที่บ่าของยัยอุ๊ "ยังไงเราก็เพื่อนกันนะ ที่ผ่านมา ถ้าชั้นกับโดนัททำอะไรให้แกไม่พอใจ ก็ขอโทษด้วยแล้วกัน แต่ยังไงเราก็เพื่อนกันนะ บอกชั้นมาเถอะ ลุงพลได้ทำอะไรแกจริงหรือเปล่า"

ยัยอุ๊เหลือบมองใบเฟิร์นที่กำลังรอฟังคำตอบ พลางเลือบมองโดนัทที่มองเธอด้วยหางตา ในเมื่อสถานการณ์พามาถึงจุดนี้ ก็ไม่รู้ว่าจะปฏิเสธยังไง สุดท้ายสาวอุ๊ก็เลย...

"ใช่...ชั้นโดนลุงพลขมขื่น" ยัยอุ๊ตอบทั้งน้ำตา

"กี่ครั้ง?" โดนัทเอ่ยปากถามด้วยน้ำเสียงห้วนๆ

"มันสำคัญด้วยเหรอ ว่ากี่ครั้ง!!!" ยัยอุ๊ค้อนใส่โดนัท "แกก็ไม่ต่างจากชั้นละวะยัยทอม ชอบลุงพล จนถึงขนาดยอมไปไหนมาไหนด้วย ด่าคนอื่นหันมามองตัวเองด้วยเหอะ!!"

"จะหาเรื่องเหรอ!!!" โดนัทเริ่มเดือด สาวห้าวเดินปรี่เข้าไปหายัยอุ๊ "คนเค้าอุตส่าห์มาดีๆ ยังมาหาเรื่องอีก สมควรแล้วล่ะที่โดนแบบนี้ นิสัยสันดานแบบนี้ มันน่าตบ...."

"แล้วแกคิดว่าแกมีมือมีเท้าคนเดียวเหรอวะ?" ยัยอุ๊เริ่มไม่ยอมอยู่เฉย "มาซิ มายืนกอดอกมองเหยียดคนอื่น ตัวเองก็มีชะตากรรมไม่ต่างกันหรอกวะ อย่าคิดว่าตัวเองสูงส่งกว่าคนอื่นหน่อยเลย ยัยผิดเพศ!!!"

"เฮ้ย!!!! พูดหมาๆ แบบนี้ตบคงไม่พอแล้วมั้ง สงสัยต้องต่อย!!"

"เอาซิ มาเลย!!!"

"พอแล้วๆ" ใบเฟิร์นลุกขึ้นยืนห้ามศึกระหว่างโดนัทและสาวอุ๊ "ใจเย็นๆ ก่อนได้ป่ะ!!! ใจคอจะเอาให้ตายกันไปข้างเลยใช่มะ!!! ตอนนี้เราลงเรือลำเดียวกันแล้วนะ ทะเลาะกันไปได้อะไรวะ ในเมื่อไอ้ตัวต้นเหตุมันยังอยู่อย่างสบาย"

ใบเฟิร์นที่ปกติไม่ค่อยโวยวายคราวนี้คงเหลืออด จนโดนัทและยัยอุ๊สงบลง

"เลิกกัดกันสักพักได้ป่ะ? ทั้งคู่เลย!!!" ใบเฟิร์นมองหน้าโดนัท "เจ๊ยืนเงียบๆ ไปเลย ไม่ต้องออกความเห็นอะไรทั้งนั้นอีกแล้ว"

"เออ!!! เอาที่สบายใจเลยแล้วกัน!!!" โดนัทยืนกอดอก สะบัดหน้าหนีสองสาวแบบไม่แคร์อีกต่อไป

"ส่วนแกก็ด้วยอุ๊ พอได้แล้ว!! แล้วก็เล่ามาให้หมดเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น"

ยัยอุ๊นิ่งเงียบไป เหมือนเจ้าตัวกำลังรวบรวมสติ ก่อนเริ่มเอ่ยปากออกมา

"ชั้นสงสัยพฤติกรรมพวกแกทั้งสองคน เฟิร์น โดนัท ชั้นคิดว่าพวกแกกับลุงพลต้องมีอะไรปิดบังสักอย่าง ชั้นก็เลยให้นาถไปสืบ ไปตีสนิทกับพวกแก แต่แล้วนาถก็เสร็จลุงพลนั่นไปอีกคน..."

พอได้ยินว่านาถเสร็จลุงพล ใบเฟิร์นก็หันไปมองโดนัทที่เหมือนกำลังทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ แบบนี้นี่เอง สาวเรียบร้อยอย่างนาถลดาถึงใจแตกได้ เพราะมีรุ่นพี่เป็นคนชวนนี่เอง

"แล้วหลังจากนั้น นาถก็เปลี่ยนไป นาถรวมหัวกับลุงพล บางทีอาจจะรวมถึงหมอพลอยด้วย หลอกชั้นไปที่ห้องพักภารโรง แล้วทั้งคู่ก็..... ยัยนาถมันถ่ายรูปแบล็คเมล์ชั้น แล้วก็ดูถูกเหยียดหยามชั้น เหมือนชั้นไม่ได้เป็นพี่ ยัยนี่มันร้ายกว่าที่พวกแกคิดไว้เยอะ"

พอถึงจุดนี้ โดนัทและใบเฟิร์นต่างเข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น ส่วนอุ๊ก็เล่าไปหน้าแดงก่ำไปด้วยความอายและความโกรธที่โดนรุ่นน้องหักหลัง

"ยัยนาถมันบอกกับชั้นเองว่า มันรักลุงพล ชั้นก็เตือนมันแล้ว แต่มันไม่ฟังอะไรเลย ชั้นว่ายัยนาถน่าจะหลงลุงพลจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วจริงๆ" ยัยอุ๊ร่ายยาว

"เดี๋ยวนะ ที่แกบอกว่าหมอพลอยก็มีส่วนร่วมด้วย ยังไงอ่ะ ชั้นงงไปหมดแล้ว?" ใบเฟิร์นขมวดคิ้วสงสัย

"ชั้นรู้ความจริงหมดแล้ว จากสิ่งที่ลุงพลเล่าและนาถเล่า...." ยัยอุ๊ตอบแบบหมดอาลัยตายอยาก "หมอพลอยก็เสร็จลุงพลด้วยเหมือนกัน ชั้นว่าพวกแกก็รู้เรื่องนี้ด้วย"

ใบเฟิร์นและโดนัทหันมามองหน้า ใจหนึ่งก็คิดโกรธความเจ้าชู้ของลุงพลที่ไม่รู้จักพอ อีกใจก็โกรธนาถลดาที่ร้ายเกินขอบเขตได้ถึงขนาดนี้

"ไม่เป็นไรๆ ยังไงพวกเราจะไม่ทำร้ายแกเหมือนที่นาถทำ" ใบเฟิร์นพยายามปลอบใจสาวอุ๊ "ยัยนาถนี่มันร้ายจริงๆ ทำกันเกินไปแล้ว!!!"

"แล้วพวกแกจะทำยังไง?" ยัยอุ๊เอ่ยปากถาม "ถ้ายังไม่มีใครคิดหยุดลุงพล ชั้นว่าลุงพลแกไม่หยุดแค่นี้แน่ ดีไม่ดีจะเอานักศึกษาพยาบาลหมดทั้งสถาบันแน่"

"ไปตามตำรวจจับลุงพลเลยดีไหม?" โดนัทขมวดคิ้ว "มาถึงขั้นนี้แล้วเสี่ยงให้รู้ดำรู้แดงไปเลย"

"เจ๊คิดอะไรของเจ๊อ่ะ!!!" ใบเฟิร์นขมวดคิ้ว "ถ้าทำแบบนั้น ทุกคนก็รู้ซิว่าพวกเรา......"

"แล้วจะให้ทำไงล่ะ!! อันนั้นก็ไม่ดี อันนี้ก็ไม่ได้" โดนัทเริ่มหัวร้อน "ชั้นชักเกลียดไอ้มนุษย์ลุงบ้ากามนี่เต็มทีแล้ว ชั้นไม่นาพลาดเลยจริงๆ"

"เราทุกคนก็พลาดกันทั้งนั้นแหละ...." ใบเฟิร์นตอบเหมือนปลงตก "เอางี้ อุ๊ ไม่ต้องกลัวนะ ยังไงพวกเราก็ลงเรือลำเดียวกันแล้ว ชั้นสัญญาว่าจะลองคุยกับนาถแล้วก็ลุงพลดู"

"คุยนะ...ไม่ได้ใหทำอย่างอื่น" ยัยอุ๊มองหน้าใบเฟิร์นตาขวาง เหมือนรู้ทัน

"เออดิ!! คุยก็คือคุย!!! จะให้ทำอะไร!!!" ใบเฟิร์นเลิ่กลั่กอย่างเห็นได้ชัด "พักผ่อนนะอุ๊ พวกเราไม่มีอะไรรบกวนแล้ว ไว้เจอกันนะ"

พอสองสาวเดินออกจากห้องไป สาวอุ๊ก็ทิ้งตัวลงนอนแล้วหยิบผ้าห่มมาคลุมโปง พลางนึกถึงเหตุการณ์ต่างๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ไม่คิดไม่ฝันว่ามันจะมีวันนี้ วันที่เธอตกเป็นเหยื่อ เป็นเมียของตาเฒ่าจอมเจ้าเล่ห์อย่างลุงพล เหมือนกับเหล่าบรรดาเพื่อนๆ ของเธอในวิทยาลัยพยาบาล และเป็นเหตุผลสำคัญที่เธอต้องจำใจเลิกกับพี่แจ็ค แฟนหนุ่มที่คบหากันมานาน

จากนี้ไปชีวิตของยัยอุ๊จอมจุ้นจะไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เพราะความจริงมันมีหนึ่งเดียว และมันก็คือความเสียว ที่ทำให้สาวอุ๊คิดเลี้ยวจากพี่แจ็คคนดี ไปหาไอ้มนุษย์ลุงพลซะนี่....

##########################

ตัดมาที่ปัจจุบัน ลุงพลปลดล็อคประตูหลังห้องเก็บของ โดยมีสามสาว ใบเฟิร์น โดนัท และนาถตามมาติดๆ พอเข้ามาข้างใน ลุงพลก็รีบปิดประตู เพื่อไม่ให้ใครมาเห็น ก่อนเดินตรงไปที่พัดลม เสียบปลั๊กไฟแล้วเปิดสวิตซ์เพื่อคลายร้อน ในขณะนั้นยังไม่เย็นมาก ก็ทำให้ยังเห็นบรรยากาศภายในห้องแบบสลัวๆ โชคดีที่ตรงโต๊ะทำงานมีโคมไฟเล็กๆ เอาไว้ใช้เปิดยามค่ำคืนแทนหลอดไฟบนเพดาน ที่หากเปิดไป แล้วยามที่เดินตรวจตราแถวนั้นเห็นเข้า ความลับห้องเสียวในตำนานของลุงพลคงแตก

"เอาละสาวๆ ได้เวลาสนุกแล้วซิ..." ลุงพลยังไม่ทันพูดจบ ก็ถูกสามสาวยืนมองอย่างเอาเรื่อง "เอ่อ...มีอะไรกันเหรอจ๊ะ? ทำไมถึงยืนมองหน้าลุงแบบนี้"

"ทำไมลุงถึงไม่รู้จักพอสักทีคะ...." ใบเฟิร์นเอ่ยปากถามเป็นคนแรก "ลุงรู้ตัวไหมว่าลุงกำลังทำตัวมีปัญหามากขึ้นไปทุกวันๆ แล้วนะ ไม่อยากแก่ตายใช่ไหม?"

"หนูโคตรเกลียดลุงเลยจริงๆ หนูไม่รู้ว่าก่อนหน้านั้น หนูไปเผลอใจรักคนอย่างลุงได้ยังไง?" โดนัทเอ่ยปากขึ้นมาบ้าง "ลุงยังเป็นมนุษย์หรือเปล่าคะ? ยังมีหัวใจ ยังมีสามัญสำนึกอยู่หรือเปล่า?"

"ลุงพล...หนูว่าลุงหยุดแค่นี้เถอะ" คราวนี้ถึงตานาถลดา "หนูไม่อยากเห็นลุงติดคุกตอนแก่นะ หนูสงสารหมาแมว..."

"สงสารตัวเองก่อนดีไหมนาถ!!!" โดนัทแทรกขึ้นมา "กล้าดีนักนะเรา ไปทำร้ายพี่อุ๊ถึงขนาดนั้น หลงไอ้แก่คนนี้จนโงหัวไม่ขึ้นเข้าไปทุกวันๆ แล้วนะ"

"แล้วใครล่ะที่ทำให้นาถเป็นแบบนี้!!!" นาถหันไปมองโดนัททั้งน้ำตา "หนูรักพี่โดนัท แต่พี่ก็ไม่เคยสนใจหนูเลย หนูยอมพี่ทุกอย่าง แต่พี่ก็ไม่สนใจ พอหนูตัดใจได้ แล้วพี่จะมาอะไรกับหนูอีก อย่างน้อยลุงพลก็ไม่เคยว่านาถ ถึงนาถจะร้ายยังไง ลุงพลก็ไม่เคย!!!"

"ตายแล้ว...นี่นาถหลงลุงพลได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ?" ใบเฟิร์นเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน "ลุงพล...นี่ใช่ลุงพลคนเดิมที่หนูรู้จักจริงไหมคะเนี่ย?"

"จะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอลุง?" โดนัทถาม "ว่ามีซิ เอาตัวรอดเก่งไม่ใช่เหรอ? พลิ้วได้ตลอด ว่ามา!!!"

"ลุงก็พูดคำเดิม...ลุงรักทุกคน" ลุงพลตอบแบบแมนๆ "ลุงขี้เกียจแก้ตัวแล้ว เอาจริงๆ คือที่ลุงเรียกให้ทุกคนมาในนี้ ก็เพื่อหวังมาสนุกกัน ไม่ใช่มาทะเลาะกันนะ"

"ลุงพล!!!" สามสาวเรียกชื่อลุงพลพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

"เอาเป็นว่าลุงพลจะเปลี่ยนเป็นชุดวันเกิดแล้วนะ ใครสนใจร่วมสนุกกับลุงบ้าง" ลุงพลยิ้มหวาน แต่มันช่างเป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความหื่นในกามารมณ์แบบไร้ขีดจำกัด "ไม่เอาน่า ทั้งสามคนเลย ทำโกรธลุงหัวฟัดหัวเหวี่ยง เอาเข้าจริงก็แค่อยากมาสนุกกับลุงจริงไหมละ? ยอมรับแบบตรงๆ เถอะ"

พอถูกลุงพลจี้จุดแบบนั้น ก็ทำเอาสามสาวหน้าแดงก่ำ อายจนไม่รู้จะอายยังไง ใบเฟิร์นหันมามองหน้าโดนัทว่าจะเอาไงดี แต่แล้วโดนัทก็เบิกตาโพล่งเมื่อเห็นนาถลดากำลังปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของตน

"นาถ...." โดนัทตาค้างกับภาพที่เห็น "ทำอะไรอ่ะ..."

นาถลดาปลดกระดุมเสื้อด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ เธอรู้ดีว่าตัวเองต้องการอะไร นาถลดาคนนี้ซื่อสัตย์ต่อหัวใจตัวเอง เธอทั้งรักและหลงลุงพลจนถอนตัวถอนใจไม่ขึ้น พอถอดถึงกระดุมเม็ดที่สาม โดนัทก็รีบเดินเข้ามาคว้ามือน้องรหัสจากปักษ์ใต้คนนี้ทันที

"นาถ...หยุดนะ!!!" โดนัทสั่งห้าม "จะไปยอมลุงพลง่ายๆ ไม่ได้นะ!!"

"ปล่อยนะ!!!" นาถลดาพยายามขัดขืน "พี่ไม่มีสิทธิมาสั่งนาถ!! ที่พี่เข้ามาในห้องนี้ ก็เพราะพี่หวังเรื่องอย่างว่าเหมือนกันนั่นแหละ ไม่ต้องทำมาเป็นรุ่นพี่ที่แสนดีหรอก พี่เฟิร์นก็ด้วย!! กระสันต์ตรงหว่างขาจนน้ำเดินก็บอกมาเหอะ!!!"

"นาถ!!!" ใบเฟิร์นถึงกับอุทานออกมา "นี่นาถพูดอะไรเนี่ย!!! ลุงพล!!! ถามจริงๆเถอะค่ะ ลุงทำอะไรนาถ ถึงทำให้นาถหลงลุงจนลืมหูลืมตาไม่ขึ้นแบบนี้!!"

"ก็ทำเหมือนที่ลุงเคยทำกับเฟิร์นกับโดนัทในห้องนี่แหละ" ลุงพลยิ้ม "มาเถอะจ๊ะ มาสนุกด้วยกันดีกว่าทั้งสามคนเลย

##########################

ตัดมาด้านนอกในช่วงเวลาไล่เลี่ยกัน วันนี้ภัคจิราวุ่นอยู่กับกองเอกสารทางราชการของวิทยาลัยพยาบาล หญิงสาวนั่งเคลียร์งานจนเสร็จ หลังจากนั้นก็เดินลงลิฟต์แล้วมุ่งหน้าไปยังลานจอดรถ ไม่ไกลจากห้องพักนักการภารโรงเท่าไรนัก



ภัคจิรากดปลดล็อครถ Honda Civic สีบลอนด์ที่จอดทิ้งเอาไว้ ขณะกำลังจะหยิบรีโมตรถจากกระเป๋าหนังแบรนด์ดัง เสียงเรียกเข้าสมาร์ทโฟนของเธอก็ดังขึ้น เป็นเสียงของยัยอิม อัมพร ดีไซนเนอร์และนักออกแบบสาว เพื่อนสนิทของเธอนั่นเอง

"ฮาโหล...กำลังไปจ๊ะอิม" ครูเบสท์ตอบ "ที่เดิมนะ ร้านเดิม รัชดาซอย 36"

"จ้าเบสท์ ที่เดิม ชั้นเองก็พึ่งเลิกงานเหมือนกัน ถ้าใครไปถึงก่อนก็โทรบอกแล้วกันเนอะ"

"ได้จ้าอิม แล้วเจอกันนะ" พอครูเบสท์วางสาย เธอก็เก็บสมาร์ทโฟนใส่กระเป๋าสะพายตามเดิม แล้วก็หยิบรีโมตรถขึ้นมากดปลดล็อคประตู

"ทำไมรู้สึกแปลกๆ จังนะ...." ครูเบสท์ขมวดคิ้ว พลางเหลือบมองห้องพักภารโรงที่เป็นตึกปูนเก่าๆ ที่ไม่ห่างจากลานจอดรถเท่าไรนักด้วยความสงสัย โดยเฉพาะตรงมุมห้องเก็บของ ครูเบสท์รู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้รู้สึกไม่ดีเอาเสียเลย "ทำไมสังหรณ์ใจแปลกๆ นะ"

ครูเบสท์รวบรวมสติ แล้วเปิดประตูรถ ก่อนเสียบกุญแจสตาร์ทรถแล้วขับออกไปจากวิทยาลัย มุ่งตรงสู่รัชดาซอย 36 เพื่อพบกับเพื่อนสาวสมัยเรียนที่มหาวิทยาลัยตามที่ได้นัดหมายทันที

##########################

"บอกให้เรียกผัวไงนาถ นี่คือบทลงโทษที่นาถทำตัวไม่ดีกับพี่ๆ เค้า นาถจะสำนึกผิดไหม?"

"นาถผิดไปแล้ว...อ๋อยยยย...ลุง...ผัวขา....ผัวของนาถ....นาถรักผัว...." ความเสียวเข้าครอบงำนาถลดา จนทำให้เธอสติหลุด "หนูไม่ไหวแล้ว...ฉี่จะแตก....อ๊ายยยยยย!!!!"

และแล้วนาถก็ถึงจุดสุดยอดพร้อมๆ กับน้ำแตกกลางอากาศ ขณะกำลังถูกลุงพลสวนควยเข้าออกด้วยท่าลิงอุ้มแตง ตาเฒ่าหื่นกลัวว่าน้องนาถจะขาดใจตายเพราะความเสียวเกินขอบเขต ก็เลยจับน้องนาถนอนบนโต๊ะ แล้วจัดแจงลงควยช้าๆ เบาๆ ให้นาถได้มีจังหวะได้หายใจหายคอบ้าง

"อือ...." น้องนาถใบหน้าแดงก่ำเพราะความเสียว เธอถึงจุดสุดยอดไปแล้วสองครั้ง ทั้งสองครั้งล้วนเป็นประสบการณ์สุดยอด จนอดีตสาวดี้อย่างนาถลดาที่ชีวิตนี้ไม่คิดจะมองผู้ชายต้องเปลี่ยนใจ

"อูยยย...น้องนาถสุดยอดจริงๆ เมียรักของลุง" ลุงพลยิ้มหวาน เนื้อตัวชุ่มไปด้วยเหงื่อ เช่นเดียวกับนาถลดา ที่นอนแขม่วท้องด้วยความเสียว "เดี๋ยวลุงขอเล่นตูดนะ..."

"นี่!!! ถ้าลุงเล่นตูดนาถ พวกหนูไม่ให้ลุงเอานะ!!!" ใบเฟิร์นและโดนัทสวนขึ้นมา "แทงก็แทงสด ถุงยางก็ไม่ใส่ ยังคิดเล่นตูดอีก คนบ้าอะไรวะ!!!"

ลุงพลยิ้มกริ่มไม่ได้โต้ตอบอะไร มันแทงควยใส่น้องนาถ จนรู้สึกว่าชักทนไม่ไหว ก็เลยหลั่งเข้าไปข้างในหีของนาถลดา

"อูยยยย...." ทุกหยาดหยดของน้ำเชื่อไหลเข้าไปในช่องคลอดของนาถลดา เรียกได้ว่าหากเสร็จศึกครั้งนี้ไป ถ้าน้องนาถไม่รีบหายาคุมมากิน มีหวังน้องนาถได้อุ้มลูกของลุงพลแน่นอน



ลิงค์อยู่ด้านล่างครับ

ลย

 

พูดคุยก่อนอ่าน : กลับมาแล้วครับ หายไปเกือบเดือน ติดงานประจำครับช่วงนี้ แต่ก็แวะๆ มาดูบ้างเหมือนกัน ตอนนี้ยาวมากเป็นพิเศษ เพื่อชดเชยช่วงเวลาที่หายไป

ใบเฟิร์น โดนัท จะมีบทมากในตอนนี้นะครับ เผื่อหลายคนคิดถึง ผมยังไม่ทิ้งพวกเธอไปนะ เช่นเดียวกับยัยอุ๊ มาดูกันว่าสามคนนี้จะปรับความเข้าใจกันได้หรือไม่

ช่วงแรกจะเป็นการพูดคุยปรับความเข้าใจของกลุ่มสามสาว ใบเฟิร์น โดนัท และ ยัยอุ๊เค้าครับ ช่วงที่สองก็เป็นฉาก 4P ระหว่างลุงพล ใบเฟิร์น โดนัท และนาถ ซึ่งผมบอกได้แค่ว่านี่จะเป็นฉากเลิฟซีนที่เหนียวเหนอะหนะเป็นพิเศษ 555555+ เตรียมทิชชู่ไว้ด้วย เผื่อใครกินข้าวอยู่นะ เดี๋ยวหกหน้าจอคอม มันไม่ดี



############################################

ความเดิมจากตอนที่แล้ว

อ้างถึง"เห็นติ๋มๆ แต่แอบกินเรียบนะเรา นาถลดา" เสียงเล็กๆ หวานๆ ของใบเฟิร์นคนเจ้าชู้ดังขึ้น "ไง ทำไมต้องทำหน้าซีดแบบนั้น ลืมพวกเราแล้วเหรอคะลุงพล? นาถลดา?"

"โดนัท/เฟิร์น!!" ลุงพลและนาถลดาอุทานชื่อของทั้งคู่พร้อมกันด้วยความตกใจ "นี่มาได้ยังไงเนี่ย?"

"ก็แอบสะกดรอยตามมาได้สักพักแล้ว มันน่าหมันไส้จริงๆ ว่าป่ะเฟิร์น มีน้องรหัสตัวแสบ กับไอ้แก่จอมเจ้าชู้ไม่รู้จักพอ ไม่รู้จักอิ่มเนี่ย?"

"ใช่...อย่าคิดว่าจะทำอะไรแล้วไม่มีใครรู้ซิ" ใบเฟิร์นเสริม "ไหนบอกว่าจะรักเฟิร์น รักโดนัทคนเดียวไงคะลุงพล พอเผลอแป๊ปเดียว ลุงแอบซุกกิ๊กไปทั่ววิทยาลัยเลยนะ"

 

อ้างถึง"นี่พูดอะไรกันเนี่ย...ลุงงงไปหมดแล้ว" ลุงพลพยายามทำใจดีสู้เสือกับเมียหนีงและเมียสองที่ร้างลาไปนาน

"เราคุยปรับความเข้าใจกับอุ๊แล้วค่ะลุง" โดนัทตอบ "เมื่อวาน เราได้ยินเสียงนาถทะเลาะกับอุ๊ในห้องดังมาก เราสองคนเลยแอบฟังจนได้ยินทุกอย่าง พอนาถออกไป เราถึงเข้าไปคุยกับอุ๊จนรู้ความจริง ลุงนี่มันเจ้าชู้จริงๆ นะ ขอให้มีรู ลุงนี่พร้อมจะทิ่มทุกคนเลยใช่ไหม?"

"ว่าแต่เมื่อกี้เห็นคุยกัน ให้เดาว่าคงจะนัดกันไปทำอะไรสนุกๆ กันแค่สองคนใช่ไหม?" ใบเฟิร์นหรี่ตามองลุงพลและนาถลดา "ขอพวกเราแจมด้วยซิคะลุง อย่าลืมนะคะว่าพวกเรามีภาพลับๆ ของลุงอยู่เหมือนกัน"

"แล้วก็ภาพของนาถกับลุงพลด้วย" โดนัทตอบ "อุ๊บอกพวกเราหมดแล้ว เพราะฉะนั้นไม่จำเป็นต้องมาแกล้งเล่นละครอะไรทั้งนั้นอีก นาถนะนาถ เห็นหน้าติ๋มๆ แบบนี้ร้ายไม่เบาเลยนะ"

"เอ่อ..." ลุงพลหน้าซีดเมื่อเจอฤทธิเดชของโดนัทและใบเฟิร์นที่หายไปนาน พลางหันไปมองนาถลดาที่เหมือนกำลังหน้าเสียเพราะโดนรุ่นพี่รวมหัวกันเอาคืน

"พี่โดนัท พี่เฟิร์น ทำไมถึงทำแบบนี้คะ" นาถลดาเอ่ยปากถามพี่รหัสด้วยท่าทางตกใจ

"อย่ามาทำหน้าเศร้าเล่าความเท็จนะนาถ..." โดนัทจ้องหน้านาถตาเขม็ง "ร้ายจริงๆ นะเรา บอกมาเดี๋ยวนี้ นาถกับลุงพลจะไปไหนกัน ไม่งั้นเห็นดีแน่"

"มาถึงขั้นนี้แล้ว ก็บอกตรงๆ เลยแล้วกัน" พอเห็นว่าจวนตัว ลุงพลก็ไม่มีเหตุผลต้องเล่นละครตบตาอะไรอีก "ลุงกับนาถนัดกันไปสนุกที่ห้องพักภารโรง ถ้าโดนัทกับเฟิร์นอยากกลับไปทบทวนความหลังกับลุง ก็มาด้วยกันได้นะ"

"ลุง!!!" นาถลดาหันไปจ้องหน้าลุงพลตาเขม็ง เพราะไม่คิดว่าลุงพลจะกล้าเสนออะไรแบบนั้น

"มั่นใจในตัวเองมากซินะ ว่าจะเอาพวกเราอยู่" โดนัทยิ้มเยาะ "คราวก่อนเจอโดนัทกับนาถสองคน ลุงยังเกือบหัวใจวาย คราวนี้เพิ่มเฟิร์นมาอีกคน ถ้าลุงเป็นอะไรไปก็อย่ามาโกรธหรือโทษเราแล้วกัน!!"

##########################

บางส่วนของตอนนี้ครับ

ย้อนกลับไปในช่วงที่นาถลดาเข้าไปพูดคุยกับหทัยรัตน์แล้วเกิดปากเสียงกัน เนตรชนกและณิชา สองสาวคู่ฉิ่งที่บังเอิญเดินผ่านมาแถวนั้นได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย ก็เลยแอบดักฟัง พอได้ยินว่านาถลดากำลังจะออกมาจากทั้ง ทั้งคู่เลยไปแอบที่มุมทางเดิน พอเห็นนาถลดาเดินทำหน้าหัวเสียออกจากห้องของสาวอุ๊จอมจุ้นไป ก็เลยทำให้สองสาวคู่เบี้ยนหันมามองหน้าพร้อมกันเพื่อความความเห็นอีกฝ่าย

"แกได้ยินเหมือนที่ชั้นได้ยินป่ะเฟิร์น?" โดนัทหันไปถามใบเฟิร์น

"เต็มสองรูหูเลยเจ๊" ใบเฟิร์นตอบ "นี่อย่าบอกนะว่า ยัยอุ๊ก็เสร็จลุงพลไปแล้วเหมือนกัน"

"เราเข้าไปคุยกับยัยอุ๊ให้รู้แล้วรู้รอดเลยดีกว่า จะได้รู้ว่าเรื่องราวมันเป็นยังไง?"

ไม่รอช้า โดนัทเปิดประตูห้องของยัยอุ๊เข้าไป พร้อมกับใบเฟิร์น สองสาวเบี้ยนเห็นยัยอุ๊กำลังนั่งกอดเข่าบนเตียงเหมือนคนหมดอาลัยตายอยาก ก็เลยอดสมเพชปนสงสารไม่ได้ เพราะก่อนหน้านั้น ยัยอุ๊เองก็ทำแสบกับใบเฟิร์นและโดนัทไม่น้อย

"ใครสั่งให้พวกแกสองคนเข้ามาในห้องชั้น!!!" ยัยอุ๊ถลึงตาใส่ใบเฟิร์นและโดนัท "นี่คงไม่ได้แอบฟังสิ่งที่ชั้นกับนาถพูดเมื่อกี้ใช่มะ? นิสัยไม่ดี..."

"ก็ไม่ต่างจากแกหรอกว่ะอุ๊..." พอได้ยินอุ๊พูดแบบนั้น โดนัทที่ปกติเป็นคนหัวร้อนง่าย ก็เลยสวนกลับไปบ้าง "แกคิดว่าแกนิสัยดีกว่าพวกชั้นว่างั้น? นิสัยชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านของแก เค้าไม่เรียกว่าคุณสมบัติของคนมีการศึกษาหรอกเว้ย แล้วก็...."

"นี่ถ้าจะมาหาเรื่องออกไปเลยนะ!!!" ยัยอุ๊ชี้ไปที่ประตูทางออก "ชั้นไม่อยากทะเลาะกับพวกแกสองคน ไปให้พ้นจากห้องชั้น ไป!!!"

"อุ๊!!! ใจเย็นๆ ก่อนนะ พวกเราไม่ได้จะมาทะเลาะกับแกนะ" ใบเฟิร์นที่อารมณ์เย็นกว่าใครเพื่อนเริ่มเปิดการเจรจา "ชั้นกับโดนัทไม่ได้คิดจะมาหาเรื่องอะไร พวกเราแค่อยากปรับความเข้าใจกับแกอ่ะอุ๊ ยังไงเราก็เพื่อนกันนะเว้ย"

พอเห็นเป็นใบเฟิร์น ยัยอุ๊ก็ดูสงบนิ่งขึ้นมาหน่อย แต่ก็ยังแอบเคืองอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน ส่วนหนึ่งก็เรื่องที่ใบเฟิร์นอยู่ก๊วนเดียวกับโดนัท อีกเรื่องก็เพราะอีฟเคยมาบ่น เคยมาตัดพ้อว่าพี่รหัสของเธอไม่ค่อยสนใจดูแลเท่าไร เลยทำให้อุ๊ต้องเข้าไปช่วยเหลืออีฟในหลายเรื่อง

"ชั้นได้ยินทุกอย่างหมดแล้วอุ๊ แต่อุ๊ไม่ต้องกลัวนะ ยังไงเราก็ลงเรือลำเดียวกันแล้ว" ใบเฟิร์นทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงของสาวอุ๊ ที่กำลังนั่งกอดเข่าอยู่ไม่ไกล "นี่แกก็โดนลุงพล...."

"อย่าพูด!!! ชั้นไม่อยากได้ยินอะไรทั้งนั้น!!!" สาวอุ๊ปรี๊ดแตก หลับตาปี๋ เอามือปิดหู "หยุดพูด!!! หยุดพูด!!! หยุดพูด!!!"

"ดัดจริต...." โดนัทที่ยังเคืองสาวอุ๊ไม่หาย จากคดีที่สาวอุ๊เอาเรื่องตอนที่เธอนัดเจอกับลุงพลที่เซ็นทรัลลาดพร้าวมาแฉกับใบเฟิร์น เลยหลุดคำสบถออกมา จนทำเอาใบเฟิร์นต้องหันไปมองเพราะไม่พอใจ

"เจ๊!!! พอก่อนได้ไหม? หยุดซ้ำเติมได้แล้ว ยังไงยัยอุ๊ก็เพื่อนเราเหมือนกันนะ!!" ใบเฟิร์นทำเสียงดุใส่ ส่วนสาวทอมก็ยืนกอดอกทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ พลางเหล่มองยัยอุ๊ว่าจะทำยังไงต่อไป

"อุ๊...บอกความจริงมาเถอะ" ใบเฟิร์นเอามือแตะที่บ่าของยัยอุ๊ "ยังไงเราก็เพื่อนกันนะ ที่ผ่านมา ถ้าชั้นกับโดนัททำอะไรให้แกไม่พอใจ ก็ขอโทษด้วยแล้วกัน แต่ยังไงเราก็เพื่อนกันนะ บอกชั้นมาเถอะ ลุงพลได้ทำอะไรแกจริงหรือเปล่า"

ยัยอุ๊เหลือบมองใบเฟิร์นที่กำลังรอฟังคำตอบ พลางเลือบมองโดนัทที่มองเธอด้วยหางตา ในเมื่อสถานการณ์พามาถึงจุดนี้ ก็ไม่รู้ว่าจะปฏิเสธยังไง สุดท้ายสาวอุ๊ก็เลย...

"ใช่...ชั้นโดนลุงพลขมขื่น" ยัยอุ๊ตอบทั้งน้ำตา

"กี่ครั้ง?" โดนัทเอ่ยปากถามด้วยน้ำเสียงห้วนๆ

"มันสำคัญด้วยเหรอ ว่ากี่ครั้ง!!!" ยัยอุ๊ค้อนใส่โดนัท "แกก็ไม่ต่างจากชั้นละวะยัยทอม ชอบลุงพล จนถึงขนาดยอมไปไหนมาไหนด้วย ด่าคนอื่นหันมามองตัวเองด้วยเหอะ!!"

"จะหาเรื่องเหรอ!!!" โดนัทเริ่มเดือด สาวห้าวเดินปรี่เข้าไปหายัยอุ๊ "คนเค้าอุตส่าห์มาดีๆ ยังมาหาเรื่องอีก สมควรแล้วล่ะที่โดนแบบนี้ นิสัยสันดานแบบนี้ มันน่าตบ...."

"แล้วแกคิดว่าแกมีมือมีเท้าคนเดียวเหรอวะ?" ยัยอุ๊เริ่มไม่ยอมอยู่เฉย "มาซิ มายืนกอดอกมองเหยียดคนอื่น ตัวเองก็มีชะตากรรมไม่ต่างกันหรอกวะ อย่าคิดว่าตัวเองสูงส่งกว่าคนอื่นหน่อยเลย ยัยผิดเพศ!!!"

"เฮ้ย!!!! พูดหมาๆ แบบนี้ตบคงไม่พอแล้วมั้ง สงสัยต้องต่อย!!"

"เอาซิ มาเลย!!!"

"พอแล้วๆ" ใบเฟิร์นลุกขึ้นยืนห้ามศึกระหว่างโดนัทและสาวอุ๊ "ใจเย็นๆ ก่อนได้ป่ะ!!! ใจคอจะเอาให้ตายกันไปข้างเลยใช่มะ!!! ตอนนี้เราลงเรือลำเดียวกันแล้วนะ ทะเลาะกันไปได้อะไรวะ ในเมื่อไอ้ตัวต้นเหตุมันยังอยู่อย่างสบาย"

ใบเฟิร์นที่ปกติไม่ค่อยโวยวายคราวนี้คงเหลืออด จนโดนัทและยัยอุ๊สงบลง

"เลิกกัดกันสักพักได้ป่ะ? ทั้งคู่เลย!!!" ใบเฟิร์นมองหน้าโดนัท "เจ๊ยืนเงียบๆ ไปเลย ไม่ต้องออกความเห็นอะไรทั้งนั้นอีกแล้ว"

"เออ!!! เอาที่สบายใจเลยแล้วกัน!!!" โดนัทยืนกอดอก สะบัดหน้าหนีสองสาวแบบไม่แคร์อีกต่อไป

"ส่วนแกก็ด้วยอุ๊ พอได้แล้ว!! แล้วก็เล่ามาให้หมดเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น"

ยัยอุ๊นิ่งเงียบไป เหมือนเจ้าตัวกำลังรวบรวมสติ ก่อนเริ่มเอ่ยปากออกมา

"ชั้นสงสัยพฤติกรรมพวกแกทั้งสองคน เฟิร์น โดนัท ชั้นคิดว่าพวกแกกับลุงพลต้องมีอะไรปิดบังสักอย่าง ชั้นก็เลยให้นาถไปสืบ ไปตีสนิทกับพวกแก แต่แล้วนาถก็เสร็จลุงพลนั่นไปอีกคน..."

พอได้ยินว่านาถเสร็จลุงพล ใบเฟิร์นก็หันไปมองโดนัทที่เหมือนกำลังทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ แบบนี้นี่เอง สาวเรียบร้อยอย่างนาถลดาถึงใจแตกได้ เพราะมีรุ่นพี่เป็นคนชวนนี่เอง

"แล้วหลังจากนั้น นาถก็เปลี่ยนไป นาถรวมหัวกับลุงพล บางทีอาจจะรวมถึงหมอพลอยด้วย หลอกชั้นไปที่ห้องพักภารโรง แล้วทั้งคู่ก็..... ยัยนาถมันถ่ายรูปแบล็คเมล์ชั้น แล้วก็ดูถูกเหยียดหยามชั้น เหมือนชั้นไม่ได้เป็นพี่ ยัยนี่มันร้ายกว่าที่พวกแกคิดไว้เยอะ"

พอถึงจุดนี้ โดนัทและใบเฟิร์นต่างเข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น ส่วนอุ๊ก็เล่าไปหน้าแดงก่ำไปด้วยความอายและความโกรธที่โดนรุ่นน้องหักหลัง

"ยัยนาถมันบอกกับชั้นเองว่า มันรักลุงพล ชั้นก็เตือนมันแล้ว แต่มันไม่ฟังอะไรเลย ชั้นว่ายัยนาถน่าจะหลงลุงพลจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วจริงๆ" ยัยอุ๊ร่ายยาว

"เดี๋ยวนะ ที่แกบอกว่าหมอพลอยก็มีส่วนร่วมด้วย ยังไงอ่ะ ชั้นงงไปหมดแล้ว?" ใบเฟิร์นขมวดคิ้วสงสัย

"ชั้นรู้ความจริงหมดแล้ว จากสิ่งที่ลุงพลเล่าและนาถเล่า...." ยัยอุ๊ตอบแบบหมดอาลัยตายอยาก "หมอพลอยก็เสร็จลุงพลด้วยเหมือนกัน ชั้นว่าพวกแกก็รู้เรื่องนี้ด้วย"

ใบเฟิร์นและโดนัทหันมามองหน้า ใจหนึ่งก็คิดโกรธความเจ้าชู้ของลุงพลที่ไม่รู้จักพอ อีกใจก็โกรธนาถลดาที่ร้ายเกินขอบเขตได้ถึงขนาดนี้

"ไม่เป็นไรๆ ยังไงพวกเราจะไม่ทำร้ายแกเหมือนที่นาถทำ" ใบเฟิร์นพยายามปลอบใจสาวอุ๊ "ยัยนาถนี่มันร้ายจริงๆ ทำกันเกินไปแล้ว!!!"

"แล้วพวกแกจะทำยังไง?" ยัยอุ๊เอ่ยปากถาม "ถ้ายังไม่มีใครคิดหยุดลุงพล ชั้นว่าลุงพลแกไม่หยุดแค่นี้แน่ ดีไม่ดีจะเอานักศึกษาพยาบาลหมดทั้งสถาบันแน่"

"ไปตามตำรวจจับลุงพลเลยดีไหม?" โดนัทขมวดคิ้ว "มาถึงขั้นนี้แล้วเสี่ยงให้รู้ดำรู้แดงไปเลย"

"เจ๊คิดอะไรของเจ๊อ่ะ!!!" ใบเฟิร์นขมวดคิ้ว "ถ้าทำแบบนั้น ทุกคนก็รู้ซิว่าพวกเรา......"

"แล้วจะให้ทำไงล่ะ!! อันนั้นก็ไม่ดี อันนี้ก็ไม่ได้" โดนัทเริ่มหัวร้อน "ชั้นชักเกลียดไอ้มนุษย์ลุงบ้ากามนี่เต็มทีแล้ว ชั้นไม่นาพลาดเลยจริงๆ"

"เราทุกคนก็พลาดกันทั้งนั้นแหละ...." ใบเฟิร์นตอบเหมือนปลงตก "เอางี้ อุ๊ ไม่ต้องกลัวนะ ยังไงพวกเราก็ลงเรือลำเดียวกันแล้ว ชั้นสัญญาว่าจะลองคุยกับนาถแล้วก็ลุงพลดู"

"คุยนะ...ไม่ได้ใหทำอย่างอื่น" ยัยอุ๊มองหน้าใบเฟิร์นตาขวาง เหมือนรู้ทัน

"เออดิ!! คุยก็คือคุย!!! จะให้ทำอะไร!!!" ใบเฟิร์นเลิ่กลั่กอย่างเห็นได้ชัด "พักผ่อนนะอุ๊ พวกเราไม่มีอะไรรบกวนแล้ว ไว้เจอกันนะ"

พอสองสาวเดินออกจากห้องไป สาวอุ๊ก็ทิ้งตัวลงนอนแล้วหยิบผ้าห่มมาคลุมโปง พลางนึกถึงเหตุการณ์ต่างๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ไม่คิดไม่ฝันว่ามันจะมีวันนี้ วันที่เธอตกเป็นเหยื่อ เป็นเมียของตาเฒ่าจอมเจ้าเล่ห์อย่างลุงพล เหมือนกับเหล่าบรรดาเพื่อนๆ ของเธอในวิทยาลัยพยาบาล และเป็นเหตุผลสำคัญที่เธอต้องจำใจเลิกกับพี่แจ็ค แฟนหนุ่มที่คบหากันมานาน

จากนี้ไปชีวิตของยัยอุ๊จอมจุ้นจะไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เพราะความจริงมันมีหนึ่งเดียว และมันก็คือความเสียว ที่ทำให้สาวอุ๊คิดเลี้ยวจากพี่แจ็คคนดี ไปหาไอ้มนุษย์ลุงพลซะนี่....

##########################

ตัดมาที่ปัจจุบัน ลุงพลปลดล็อคประตูหลังห้องเก็บของ โดยมีสามสาว ใบเฟิร์น โดนัท และนาถตามมาติดๆ พอเข้ามาข้างใน ลุงพลก็รีบปิดประตู เพื่อไม่ให้ใครมาเห็น ก่อนเดินตรงไปที่พัดลม เสียบปลั๊กไฟแล้วเปิดสวิตซ์เพื่อคลายร้อน ในขณะนั้นยังไม่เย็นมาก ก็ทำให้ยังเห็นบรรยากาศภายในห้องแบบสลัวๆ โชคดีที่ตรงโต๊ะทำงานมีโคมไฟเล็กๆ เอาไว้ใช้เปิดยามค่ำคืนแทนหลอดไฟบนเพดาน ที่หากเปิดไป แล้วยามที่เดินตรวจตราแถวนั้นเห็นเข้า ความลับห้องเสียวในตำนานของลุงพลคงแตก

"เอาละสาวๆ ได้เวลาสนุกแล้วซิ..." ลุงพลยังไม่ทันพูดจบ ก็ถูกสามสาวยืนมองอย่างเอาเรื่อง "เอ่อ...มีอะไรกันเหรอจ๊ะ? ทำไมถึงยืนมองหน้าลุงแบบนี้"

"ทำไมลุงถึงไม่รู้จักพอสักทีคะ...." ใบเฟิร์นเอ่ยปากถามเป็นคนแรก "ลุงรู้ตัวไหมว่าลุงกำลังทำตัวมีปัญหามากขึ้นไปทุกวันๆ แล้วนะ ไม่อยากแก่ตายใช่ไหม?"

"หนูโคตรเกลียดลุงเลยจริงๆ หนูไม่รู้ว่าก่อนหน้านั้น หนูไปเผลอใจรักคนอย่างลุงได้ยังไง?" โดนัทเอ่ยปากขึ้นมาบ้าง "ลุงยังเป็นมนุษย์หรือเปล่าคะ? ยังมีหัวใจ ยังมีสามัญสำนึกอยู่หรือเปล่า?"

"ลุงพล...หนูว่าลุงหยุดแค่นี้เถอะ" คราวนี้ถึงตานาถลดา "หนูไม่อยากเห็นลุงติดคุกตอนแก่นะ หนูสงสารหมาแมว..."

"สงสารตัวเองก่อนดีไหมนาถ!!!" โดนัทแทรกขึ้นมา "กล้าดีนักนะเรา ไปทำร้ายพี่อุ๊ถึงขนาดนั้น หลงไอ้แก่คนนี้จนโงหัวไม่ขึ้นเข้าไปทุกวันๆ แล้วนะ"

"แล้วใครล่ะที่ทำให้นาถเป็นแบบนี้!!!" นาถหันไปมองโดนัททั้งน้ำตา "หนูรักพี่โดนัท แต่พี่ก็ไม่เคยสนใจหนูเลย หนูยอมพี่ทุกอย่าง แต่พี่ก็ไม่สนใจ พอหนูตัดใจได้ แล้วพี่จะมาอะไรกับหนูอีก อย่างน้อยลุงพลก็ไม่เคยว่านาถ ถึงนาถจะร้ายยังไง ลุงพลก็ไม่เคย!!!"

"ตายแล้ว...นี่นาถหลงลุงพลได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ?" ใบเฟิร์นเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน "ลุงพล...นี่ใช่ลุงพลคนเดิมที่หนูรู้จักจริงไหมคะเนี่ย?"

"จะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอลุง?" โดนัทถาม "ว่ามีซิ เอาตัวรอดเก่งไม่ใช่เหรอ? พลิ้วได้ตลอด ว่ามา!!!"

"ลุงก็พูดคำเดิม...ลุงรักทุกคน" ลุงพลตอบแบบแมนๆ "ลุงขี้เกียจแก้ตัวแล้ว เอาจริงๆ คือที่ลุงเรียกให้ทุกคนมาในนี้ ก็เพื่อหวังมาสนุกกัน ไม่ใช่มาทะเลาะกันนะ"

"ลุงพล!!!" สามสาวเรียกชื่อลุงพลพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

"เอาเป็นว่าลุงพลจะเปลี่ยนเป็นชุดวันเกิดแล้วนะ ใครสนใจร่วมสนุกกับลุงบ้าง" ลุงพลยิ้มหวาน แต่มันช่างเป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความหื่นในกามารมณ์แบบไร้ขีดจำกัด "ไม่เอาน่า ทั้งสามคนเลย ทำโกรธลุงหัวฟัดหัวเหวี่ยง เอาเข้าจริงก็แค่อยากมาสนุกกับลุงจริงไหมละ? ยอมรับแบบตรงๆ เถอะ"

พอถูกลุงพลจี้จุดแบบนั้น ก็ทำเอาสามสาวหน้าแดงก่ำ อายจนไม่รู้จะอายยังไง ใบเฟิร์นหันมามองหน้าโดนัทว่าจะเอาไงดี แต่แล้วโดนัทก็เบิกตาโพล่งเมื่อเห็นนาถลดากำลังปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของตน

"นาถ...." โดนัทตาค้างกับภาพที่เห็น "ทำอะไรอ่ะ..."

นาถลดาปลดกระดุมเสื้อด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ เธอรู้ดีว่าตัวเองต้องการอะไร นาถลดาคนนี้ซื่อสัตย์ต่อหัวใจตัวเอง เธอทั้งรักและหลงลุงพลจนถอนตัวถอนใจไม่ขึ้น พอถอดถึงกระดุมเม็ดที่สาม โดนัทก็รีบเดินเข้ามาคว้ามือน้องรหัสจากปักษ์ใต้คนนี้ทันที

"นาถ...หยุดนะ!!!" โดนัทสั่งห้าม "จะไปยอมลุงพลง่ายๆ ไม่ได้นะ!!"

"ปล่อยนะ!!!" นาถลดาพยายามขัดขืน "พี่ไม่มีสิทธิมาสั่งนาถ!! ที่พี่เข้ามาในห้องนี้ ก็เพราะพี่หวังเรื่องอย่างว่าเหมือนกันนั่นแหละ ไม่ต้องทำมาเป็นรุ่นพี่ที่แสนดีหรอก พี่เฟิร์นก็ด้วย!! กระสันต์ตรงหว่างขาจนน้ำเดินก็บอกมาเหอะ!!!"

"นาถ!!!" ใบเฟิร์นถึงกับอุทานออกมา "นี่นาถพูดอะไรเนี่ย!!! ลุงพล!!! ถามจริงๆเถอะค่ะ ลุงทำอะไรนาถ ถึงทำให้นาถหลงลุงจนลืมหูลืมตาไม่ขึ้นแบบนี้!!"

"ก็ทำเหมือนที่ลุงเคยทำกับเฟิร์นกับโดนัทในห้องนี่แหละ" ลุงพลยิ้ม "มาเถอะจ๊ะ มาสนุกด้วยกันดีกว่าทั้งสามคนเลย

##########################

ตัดมาด้านนอกในช่วงเวลาไล่เลี่ยกัน วันนี้ภัคจิราวุ่นอยู่กับกองเอกสารทางราชการของวิทยาลัยพยาบาล หญิงสาวนั่งเคลียร์งานจนเสร็จ หลังจากนั้นก็เดินลงลิฟต์แล้วมุ่งหน้าไปยังลานจอดรถ ไม่ไกลจากห้องพักนักการภารโรงเท่าไรนัก



ภัคจิรากดปลดล็อครถ Honda Civic สีบลอนด์ที่จอดทิ้งเอาไว้ ขณะกำลังจะหยิบรีโมตรถจากกระเป๋าหนังแบรนด์ดัง เสียงเรียกเข้าสมาร์ทโฟนของเธอก็ดังขึ้น เป็นเสียงของยัยอิม อัมพร ดีไซนเนอร์และนักออกแบบสาว เพื่อนสนิทของเธอนั่นเอง

"ฮาโหล...กำลังไปจ๊ะอิม" ครูเบสท์ตอบ "ที่เดิมนะ ร้านเดิม รัชดาซอย 36"

"จ้าเบสท์ ที่เดิม ชั้นเองก็พึ่งเลิกงานเหมือนกัน ถ้าใครไปถึงก่อนก็โทรบอกแล้วกันเนอะ"

"ได้จ้าอิม แล้วเจอกันนะ" พอครูเบสท์วางสาย เธอก็เก็บสมาร์ทโฟนใส่กระเป๋าสะพายตามเดิม แล้วก็หยิบรีโมตรถขึ้นมากดปลดล็อคประตู

"ทำไมรู้สึกแปลกๆ จังนะ...." ครูเบสท์ขมวดคิ้ว พลางเหลือบมองห้องพักภารโรงที่เป็นตึกปูนเก่าๆ ที่ไม่ห่างจากลานจอดรถเท่าไรนักด้วยความสงสัย โดยเฉพาะตรงมุมห้องเก็บของ ครูเบสท์รู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้รู้สึกไม่ดีเอาเสียเลย "ทำไมสังหรณ์ใจแปลกๆ นะ"

ครูเบสท์รวบรวมสติ แล้วเปิดประตูรถ ก่อนเสียบกุญแจสตาร์ทรถแล้วขับออกไปจากวิทยาลัย มุ่งตรงสู่รัชดาซอย 36 เพื่อพบกับเพื่อนสาวสมัยเรียนที่มหาวิทยาลัยตามที่ได้นัดหมายทันที

##########################

"บอกให้เรียกผัวไงนาถ นี่คือบทลงโทษที่นาถทำตัวไม่ดีกับพี่ๆ เค้า นาถจะสำนึกผิดไหม?"

"นาถผิดไปแล้ว...อ๋อยยยย...ลุง...ผัวขา....ผัวของนาถ....นาถรักผัว...." ความเสียวเข้าครอบงำนาถลดา จนทำให้เธอสติหลุด "หนูไม่ไหวแล้ว...ฉี่จะแตก....อ๊ายยยยยย!!!!"

และแล้วนาถก็ถึงจุดสุดยอดพร้อมๆ กับน้ำแตกกลางอากาศ ขณะกำลังถูกลุงพลสวนควยเข้าออกด้วยท่าลิงอุ้มแตง ตาเฒ่าหื่นกลัวว่าน้องนาถจะขาดใจตายเพราะความเสียวเกินขอบเขต ก็เลยจับน้องนาถนอนบนโต๊ะ แล้วจัดแจงลงควยช้าๆ เบาๆ ให้นาถได้มีจังหวะได้หายใจหายคอบ้าง

"อือ...." น้องนาถใบหน้าแดงก่ำเพราะความเสียว เธอถึงจุดสุดยอดไปแล้วสองครั้ง ทั้งสองครั้งล้วนเป็นประสบการณ์สุดยอด จนอดีตสาวดี้อย่างนาถลดาที่ชีวิตนี้ไม่คิดจะมองผู้ชายต้องเปลี่ยนใจ

"อูยยย...น้องนาถสุดยอดจริงๆ เมียรักของลุง" ลุงพลยิ้มหวาน เนื้อตัวชุ่มไปด้วยเหงื่อ เช่นเดียวกับนาถลดา ที่นอนแขม่วท้องด้วยความเสียว "เดี๋ยวลุงขอเล่นตูดนะ..."

"นี่!!! ถ้าลุงเล่นตูดนาถ พวกหนูไม่ให้ลุงเอานะ!!!" ใบเฟิร์นและโดนัทสวนขึ้นมา "แทงก็แทงสด ถุงยางก็ไม่ใส่ ยังคิดเล่นตูดอีก คนบ้าอะไรวะ!!!"

ลุงพลยิ้มกริ่มไม่ได้โต้ตอบอะไร มันแทงควยใส่น้องนาถ จนรู้สึกว่าชักทนไม่ไหว ก็เลยหลั่งเข้าไปข้างในหีของนาถลดา

"อูยยยย...." ทุกหยาดหยดของน้ำเชื่อไหลเข้าไปในช่องคลอดของนาถลดา เรียกได้ว่าหากเสร็จศึกครั้งนี้ไป ถ้าน้องนาถไม่รีบหายาคุมมากิน มีหวังน้องนาถได้อุ้มลูกของลุงพลแน่นอน



ลิงค์อยู่ด้านล่างครับ

กำลังมันส์

  ตามมาอ่าน ขอบคุณครับ

ความเงี่ยนไม่ปราณีใคร