เสียงแจ้งเตือนแอปพลิเคชันแชทลับดังขึ้นบนหน้าจอมือถือราคาประหยัด เบียร์ หรือชื่อจริงคือ บราลี นักศึกษาปีสองคณะมนุษยศาสตร์ ที่กำลังนั่งทาเล็บเท้าสีแดงสดอยู่บนเตียงแคบๆ ในหอพักนอกมหาวิทยาลัย เหลือบมองหน้าจอด้วยแววตาเรียบเฉย

ลูกค้า VVIP: คุณไท ตึก T โรงแรม P คืนนี้ 2 ทุ่มตรง เรทพิเศษตามตกลง

ข้อความสั้นๆ จากพี่โม ผู้ดูแล (หรือแม่เล้าในภาษาที่คนอื่นเรียก) ทำให้เธอถอนหายใจเบาๆ... คุณไท... ลูกค้าประจำของเพื่อนซี้อย่างยัยจีน่า วันนี้กลับระบุตัวเธอโดยตรง แถมให้เรทพิเศษเสียด้วย... สงสัยทะเลาะกับยัยจีน่ามา หรือแค่เบื่อของเก่าอยากลองของใหม่ก็ไม่รู้

แต่จะเหตุผลอะไรก็ช่าง... งานก็คืองาน เงินก็คือเงิน...

เบียร์วางแปรงทาเล็บลง ลุกขึ้นเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า เลือกหยิบชุดเดรสสั้นรัดรูปสีแดงเพลิงออกมา... ชุดเก่งสำหรับออกรบ โดยเฉพาะ เธอไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นหรือแม้แต่รังเกียจกับการต้องไปบริการ ลูกค้าเหมือนช่วงแรกๆ ที่เริ่มทำงานนี้แล้ว ตอนนี้มันกลายเป็นความเคยชิน... เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตที่ต้องทำเพื่อความอยู่รอด... เพื่อจ่ายค่าเทอม ค่าหอ และค่าใช้จ่ายจิปาถะที่พ่อแม่ที่อยู่ต่างจังหวัดไม่สามารถส่งเสียให้ได้ทั้งหมด

เธอมองเงาสะท้อนของตัวเองในกระจกบานเก่า... หญิงสาวอายุยี่สิบปี รูปร่างหน้าตาจัดว่าสวยคม แม้จะไม่ใช่พิมพ์นิยมแบบสาวเกาหลีอย่างยัยจีน่า หรือสวยหวานน่ารักแบบดาวมหาลัยคนอื่นๆ แต่เธอก็มีของ ในแบบของตัวเอง... ผิวสีแทนเนียนละเอียด ดวงตาคมกริบที่ดูดื้อรั้นนิดๆ และเรือนร่างที่ถึงแม้จะไม่สูงโปร่ง แต่ก็มีส่วนเว้าส่วนโค้งชัดเจน โดยเฉพาะหน้าอกที่ค่อนข้างใหญ่เกินตัว... ซึ่งเธอก็รู้ดีว่ามันคือจุดขายสำคัญที่ทำให้ลูกค้าหลายคนติดใจ

แต่บางครั้ง... เธอก็อดคิดไม่ได้ว่า ถ้าวันนั้น ไม่เกิดขึ้น... ชีวิตของเธอตอนนี้จะเป็นอย่างไร?

ความคิดนั้นนำพาเธอย้อนกลับไปสู่อดีต... ภาพของตัวเองเมื่อสองปีก่อน... เด็กสาว ม.ปลาย ปีสุดท้ายที่ยังคงสดใส ร่าเริง และเต็มเปี่ยมไปด้วยความฝัน... โดยเฉพาะความฝันที่มีเขา คนนั้นอยู่เคียงข้าง...

เอ็ม... แฟนคนแรกและคนเดียวที่เธอเคยรักหมดหัวใจ...

เอ็มเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียน เขาหล่อ เท่ เป็นนักกีฬา และเป็นที่หมายปองของสาวๆ ทั้งโรงเรียน แต่เขากลับเลือกเธอ... เบียร์ เด็กสาวธรรมดาๆ ที่ไม่ได้โดดเด่นอะไรนัก พวกเขารักกันมาก... อย่างน้อยเธอก็เคยเชื่ออย่างนั้น...

ความสัมพันธ์ของพวกเขาเต็มไปด้วยความผูกพัน ความเข้าใจ และ... ความร้อนแรง... เอ็มเป็นผู้ชายคนแรกที่เปิดประสบการณ์โลกีย์ให้เธอ และเขาก็ทำมันได้อย่าง... ถึงพริกถึงขิง...

เบียร์จำได้ดีถึงค่ำคืนนั้น... คืนฉลองสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ที่บ้านพักตากอากาศริมทะเลของเพื่อนเอ็ม หลังจากที่ทุกคนดื่มกินและแยกย้ายกันไปพักผ่อนแล้ว เอ็มก็ดึงเธอเข้าไปในห้องนอน ล็อกประตู แล้วผลักเธอลงบนเตียงนุ่มอย่างแรง ดวงตาของเขาเป็นประกายวิบวับด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์และความปรารถนา

"วันนี้... เบียร์สวยเป็นบ้าเลยรู้ไหม?" เอ็มกระซิบเสียงพร่าขณะซุกไซ้ซอกคอเธอ

"อื้อ... เอ็มก็หล่อเหมือนกัน" เบียร์ตอบเสียงสั่น หัวใจเต้นแรงด้วยความตื่นเต้นและแรงอารมณ์

จูบของพวกเขาในคืนนั้นดุเดือดและหิวกระหาย ต่างฝ่ายต่างสำรวจร่างกายของกันและกันอย่างคุ้นเคยแต่ก็ยังคงตื่นเต้น เสื้อผ้าถูกถอดโยนทิ้งไปอย่างรวดเร็ว ผิวเนื้อแนบชิดเสียดสีกันภายใต้แสงจันทร์สลัวๆ ที่ลอดผ่านหน้าต่างเข้ามา

เอ็มเก่งเรื่องนี้เสมอ... เขารู้ว่าต้องทำอย่างไรให้เธอคลั่ง... เขาทั้งเล้าโลม ปลุกปั่น และรุกเร้าจนเธอแทบทนไม่ไหว เสียงครางหวานหูดังออกมาจากลำคอเธออย่างต่อเนื่อง

"เอ็ม... เบียร์... ไม่ไหวแล้ว..."

"รอแป๊บนะที่รัก..." เอ็มยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะสวมเครื่องป้องกันแล้วสอดใส่ความเป็นชายเข้ามาในร่างเธออย่างแรงและเร็ว!

"อ๊า!" เบียร์ร้องเสียงหลง รู้สึกถึงความคับแน่นและจุกเสียดในตอนแรก แต่ไม่นานมันก็แปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านที่พลุ่งพล่านไปทั่วร่าง

บทรักดำเนินไปอย่างเร่าร้อนและรุนแรง ทั้งสองปลดปล่อยความต้องการออกมาอย่างเต็มที่ เสียงหอบหายใจ เสียงคราง และเสียงเนื้อกระทบกันดังผสมปนเปกันไปหมด เอ็มกระแทกกระทั้นเข้าใส่ไม่ยั้ง ขณะที่เบียร์ก็ขยับสะโพกรับอย่างรู้ใจ เธอชอบความรุนแรงแบบนี้... มันทำให้เธอรู้สึกถึงความเป็นเจ้าของ... รู้สึกว่าตัวเองเป็นที่ต้องการ...

"จะเสร็จ... พร้อมกันนะ..." เอ็มกระซิบข้างหู เร่งจังหวะสุดท้าย

"อื้อ... อ๊าาาา!"

ทั้งคู่ถึงจุดสุดยอดพร้อมกัน กอดรัดกันแน่น ร่างกายสั่นสะท้านด้วยความสุขสมที่ท่วมท้น... คืนนั้น... เธอคิดว่านี่คือความสุขที่แท้จริง... คือรักนิรันดร์...

แต่เธอก็คิดผิด...

หลังจากเข้ามหาวิทยาลัยได้ไม่นาน เอ็มก็เริ่มเปลี่ยนไป... เขาเริ่มติดเพื่อน ติดเหล้า และที่สำคัญ... เริ่มมีผู้หญิงคนอื่นเข้ามาพัวพัน... เบียร์จับได้หลายครั้ง แต่ก็พยายามให้อภัยเพราะรัก... จนกระทั่งวันหนึ่ง... เธอจับได้คาหนังคาเขาว่าเขานอนอยู่กับเพื่อนสนิทของเธอเอง!

วันนั้น... โลกทั้งใบของเธอพังทลาย... ความรัก ความเชื่อใจ ความฝัน... ทุกอย่างมลายหายไปสิ้น เธอร้องไห้ฟูมฟาย อาละวาด แต่เอ็มกลับมองเธอด้วยสายตาเย็นชา... และบอกเลิกเธออย่างไร้เยื่อใย...

"เราไปกันไม่ได้แล้วเบียร์... เธอดีเกินไปสำหรับฉัน" นั่นคือคำพูดสุดท้ายที่เขาบอก... คำพูดที่เหมือนคมมีดกรีดซ้ำลงบนแผลใจ...

ความเจ็บปวดจากการถูกหักหลังมันสาหัสเกินกว่าที่เด็กสาวอายุสิบแปดจะรับไหว เบียร์เสียใจจนแทบไม่เป็นผู้เป็นคน ผลการเรียนตกต่ำ พ่อแม่ที่อยู่ต่างจังหวัดก็เริ่มมีปัญหาทางการเงิน เธอรู้สึกเหมือนชีวิตมาถึงทางตัน... มองไม่เห็นทางออก...

ช่วงนั้นเองที่เธอเริ่มสนิทกับ จีน่า เพื่อนร่วมคณะที่ดูเปรี้ยวและใช้ชีวิตหรูหราเกินตัว จีน่ามักจะชวนเธอไปเที่ยว ไปปาร์ตี้ และแนะนำให้รู้จักกับพี่ๆ ที่ดูมีฐานะดีหลายคน

วันหนึ่ง จีน่าก็ชวนเธอคุยเรื่องงานพิเศษ ... งานที่ได้เงินง่าย ได้เงินเร็ว แค่ต้องดูแล ลูกค้ากระเป๋าหนักให้พอใจ ... ตอนแรกเบียร์ปฏิเสธเสียงแข็ง เธอรับไม่ได้... แต่เมื่อปัญหาการเงินรุมเร้ามากขึ้นเรื่อยๆ ค่าเทอมที่ยังไม่ได้จ่าย ค่าหอที่ค้างอยู่... เธอก็เริ่มลังเล...

"ลองดูน่าเบียร์... ไม่เสียหายหรอก" จีน่าหว่านล้อม "ลูกค้าพวกนี้เขาก็แค่อยากได้คนคุยด้วย อยากได้คนเอาใจนิดๆ หน่อยๆ ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดหรอก แถมเงินดีจะตาย... ดีกว่าไปทำงานพาร์ทไทม์เหนื่อยๆ ได้เงินนิดเดียวตั้งเยอะ"

สุดท้าย... เบียร์ก็ใจอ่อน... อาจจะเพราะความจนตรอก หรืออาจจะเพราะส่วนลึกในใจที่อยากจะประชด ชีวิต อยากจะทำอะไรที่มันพัง ไปเลย... เธอกตกลงลอง ทำงานนี้ดู

ครั้งแรก... มันน่ากลัวและน่าขยะแขยงอย่างที่คิด... การต้องฝืนยิ้ม ฝืนคุย และฝืน... มีอะไรกับคนที่ไม่รู้จัก... มันทรมาน... แต่พอเห็นจำนวนเงินที่ได้รับ... ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีมันก็เริ่มเลือนลางไป...

เธอเริ่มทำงานนี้เป็นครั้งคราว... เฉพาะเวลาที่ต้องการเงินจริงๆ... เธอพยายามแยกแยะชีวิตนักศึกษา กับชีวิตไซด์ไลน์ ออกจากกันอย่างเด็ดขาด เธอสร้างกำแพงขึ้นมาในใจ... ทำทุกอย่างให้เป็นเหมือนการแสดง... สวมหน้ากาก... ไม่ผูกพัน... ไม่รู้สึก...

เธอบอกตัวเองว่านี่เป็นแค่ทางผ่าน... เมื่อเรียนจบ มีงานทำ เธอก็จะเลิก... แต่ยิ่งทำ... เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองจมดิ่งลงไปเรื่อยๆ... ความรู้สึกด้านชา เริ่มเข้ามาแทนที่... เธอเริ่มมองผู้ชายเป็นแค่ลูกค้า... มองความสัมพันธ์เป็นแค่ธุรกิจ...

เบียร์สะบัดหัวไล่ความทรงจำในอดีตทิ้งไป เธอแต่งหน้าต่อจนเสร็จ... กรีดอายไลเนอร์คมกริบ ปัดมาสคาร่าให้ขนตางอนยาว ทาลิปสติกสีแดงสด... เปลี่ยนจากนักศึกษาหน้าใสเป็นสาวสวยทรงเสน่ห์ที่พร้อมจะทำงาน

เธอมองตัวเองในกระจกอีกครั้ง... นี่ไม่ใช่ บราลี คนเดิมอีกต่อไปแล้ว... นี่คือเบียร์... ไซด์ไลน์มืออาชีพ... ที่พร้อมจะมอบความสุขให้ลูกค้า... แลกกับเงิน...

เธอเช็คข้อความจากพี่โมอีกครั้ง... คุณไท... โรงแรม P... สองทุ่ม... เรทพิเศษ...

เธอรู้จักชื่อเสียงของไทดี... เพลย์บอยตัวพ่อ... ลูกคนรวย... และเป็นเจ้าของ ยัยจีน่า... การที่เขาระบุตัวเธอมาโดยตรงวันนี้มันก็แปลกๆ อยู่... แต่เธอก็ไม่ได้คิดอะไรมาก... ลูกค้าก็คือลูกค้า... แค่ทำให้เขาพอใจ จ่ายเงิน แล้วก็จบ...

หวังว่าคืนนี้จะเจองานง่าย ก็แล้วกัน...

เบียร์หยิบกระเป๋าใบเล็ก คว้ากุญแจห้อง แล้วเดินออกจากหอพักไปเงียบๆ... มุ่งหน้าสู่โรงแรมหรู... สู่หน้าที่ ที่เธอต้องทำ...

เบียร์มาถึงห้องพักในโรงแรมตามเวลานัดพอดิบพอดี เคาะประตูสองสามครั้ง ประตูก็เปิดออกโดยชายหนุ่มร่างสูงหน้าตาหล่อเหลา... คุณไท... เขายิ้มกริ่มให้เธอด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ตามสไตล์

"มาตรงเวลาดีนี่" เขาพูดพลางเปิดประตูให้กว้างขึ้น

"แน่นอนค่ะ เบียร์มืออาชีพ" เธอตอบกลับไปเรียบๆ เดินตามเขาเข้าไปในห้องสวีทสุดหรู

"ดื่มอะไรก่อนไหม?" ไทถาม ชี้ไปที่มินิบาร์

"ไม่ดีกว่าค่ะ... เริ่มงาน เลยไหมคะ?" เบียร์ถามกลับอย่างตรงไปตรงมา เธอไม่ชอบเสียเวลา

ไทหัวเราะเบาๆ "ใจร้อนจังนะ... แต่พี่ชอบ" เขาเดินเข้ามาใกล้ ใช้สายตาโลมเลียเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า "วันนี้สวยเป็นพิเศษเลยนะ... รู้ตัวรึเปล่า?"

"ก็... นิดหน่อยค่ะ" เบียร์ตอบ พยายามตั้งการ์ดในใจ เตรียมพร้อมรับมือกับบทสนทนา ที่มักจะมาก่อนบทรัก เสมอ

แต่แล้ว... ไทก็ทำในสิ่งที่เธอไม่คาดคิด... เขายื่นมือมาสัมผัสแก้มเธอเบาๆ... แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่... อ่อนโยน... อย่างประหลาด...

"แต่รู้ไหม... พี่ไม่ได้ชอบแค่ความสวยภายนอกนะ... พี่ชอบ... ความตั้งใจ... ความมุ่งมั่น... ที่ซ่อนอยู่ในแววตาคู่นี้มากกว่า"

เบียร์ชะงักไป... นี่มัน... คำพูดแบบไหนกัน? ไม่เห็นเหมือนคุณไทคนเดิมเลย... ปกติเขาจะพูดจาแทะโลม หรือคุยโวโอ้อวดเรื่องความรวยมากกว่าไม่ใช่เหรอ?

แล้วเธอก็รู้สึกถึง... ความรู้สึกอุ่นวาบ... ที่แผ่ซ่านเข้ามาในใจ... ความรู้สึก... สบายใจ... ปลอดภัย... และ... มีความสุข...?

นี่มันอะไรกัน? เธอขมวดคิ้วด้วยความสับสน... ทำไมจู่ๆ ถึงรู้สึกดีกับผู้ชายคนนี้ขึ้นมาได้? ทั้งที่เมื่อกี๊ยังรู้สึกเฉยๆ อยู่เลย? หรือว่า...

ยังไม่ทันที่เธอจะได้คิดอะไรต่อ ไทก็โน้มใบหน้าลงมาจูบเธอ... จูบที่อ่อนหวาน นุ่มนวล และ... เต็มไปด้วยความรัก...?

เบียร์ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง... แต่ร่างกายและหัวใจมันกลับตอบสนองต่อสัมผัสของเขาอย่างง่ายดาย... เธอหลับตาลง โอบแขนรอบคอเขา จูบตอบกลับไปด้วยความรู้สึกที่...หวานชื่น... อย่างที่ไม่เคยรู้สึกกับลูกค้าคนไหนมาก่อน...

บทรักในคืนนั้น... จึงแตกต่างจากทุกครั้งที่เธอเคยทำงาน มา...

มันไม่ได้ร้อนแรง ดุดัน หรือเป็นเพียงการกระทำเพื่อปลดปล่อยความใคร่... แต่มันเต็มไปด้วยความอ่อนโยน การทะนุถนอม และความใส่ใจ... ไทดูแลเธออย่างดี... ค่อยๆ เล้าโลม ปลุกเร้า อย่างช้าๆ ละเมียดละไม... ทุกสัมผัสของเขาเต็มไปด้วยความรัก... ทุกคำพูดของเขาเต็มไปด้วยความห่วงใย...

เบียร์รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังฝันไป... ฝันว่าตัวเองได้กลับไปเป็นเด็กสาวผู้บริสุทธิ์อีกครั้ง... ฝันว่าตัวเองได้พบกับความรักที่แท้จริง...

เธอตอบสนองเขาด้วยความรู้สึกเดียวกัน... เธอมอบกายและใจให้เขาอย่างเต็มที่... ปรนนิบัติเขาอย่างดีที่สุด... ทำทุกอย่างเพื่อให้เขามีความสุข... เพราะความสุขของเขา... ก็คือความสุขของเธอ...

เธอถึงจุดสุดยอดครั้งแล้วครั้งเล่า... แต่ละครั้งมันช่างหอมหวานและเติมเต็ม... ไม่ใช่แค่ร่างกาย... แต่รวมถึงหัวใจด้วย... เธอรู้สึก...รัก... คุณไท... อย่างหมดหัวใจ...

เมื่อทุกอย่างจบลง เบียร์นอนซบอยู่ในอ้อมกอดของไทด้วยความรู้สึกอิ่มเอมใจอย่างที่สุด... นี่คือค่ำคืนที่วิเศษที่สุดในชีวิตเธอ... เธอเจอแล้ว... คนที่รักเธอจริง... คนที่จะดูแลเธอ...

ไทลูบผมเธอเบาๆ ยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน "เก่งมากนะเบียร์... พี่มีความสุขมาก"

"เบียร์ก็มีความสุขค่ะ... ที่ได้อยู่กับคุณไท" เธอตอบเสียงหวาน ซบหน้ากับอกเขาแน่นขึ้น

ไทหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมา ส่งเงินให้เธอจำนวนหนึ่ง... มากกว่าที่ตกลงกันไว้เล็กน้อย "เก็บไว้นะ... ถือว่าเป็นรางวัลสำหรับคืนนี้"

"ขอบคุณค่ะคุณไท" เบียร์รับเงินมาอย่างงงๆ เล็กน้อย แต่ก็ยังคงยิ้มอย่างมีความสุข

"พี่คงต้องไปแล้วล่ะ มีธุระต่อ" ไทพูดพลางลุกขึ้นแต่งตัว "ไว้พี่จะติดต่อมาใหม่นะ"

"ค่ะ... เบียร์จะรอนะคะ" เธอมองตามเขาไปจนกระทั่งเขาเดินออกจากห้องไป

เมื่ออยู่ตามลำพังในห้องพักโรงแรมหรู เบียร์ก็ยังคงนอนยิ้มอยู่บนเตียง ความรู้สึกหวานชื่น และรักใคร่ ยังคงอบอวลอยู่ในใจ...

แต่แล้ว... เมื่อเวลาผ่านไปสักพัก... ความรู้สึกนั้นก็เริ่มจางลง... ช้าๆ... เหมือนหมอกที่ค่อยๆ สลายไป...

ความรู้สึกสับสน... เริ่มเข้ามาแทนที่...

เมื่อกี๊... มันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมเราถึงรู้สึก... รัก... คุณไทได้มากขนาดนั้น? ทั้งที่เราเพิ่งเคยเจอกันจริงๆ จังๆ แค่ไม่กี่ครั้งเองนะ? แล้วทำไม... ตอนนี้ความรู้สึกนั้นมันถึงได้... จางหายไป... เหลือแต่ความว่างเปล่า... เหมือนเดิม...?

เบียร์ขมวดคิ้วแน่น พยายามทบทวนเหตุการณ์... สัมผัส... คำพูด... แววตา... มันดูจริงใจ... มันดูอบอุ่น... แต่ทำไม... มันถึงรู้สึกเหมือน... ไม่ใช่เรื่องจริง...?

หรือว่า... เธอจะโดน...ของ?

ความคิดนั้นทำให้เธอขนลุกซู่... เป็นไปได้ไหม? คุณไท... ใช้คุณไสยกับเธอ? เพื่อทำให้เธอรัก ทำให้เธอยอม?

เบียร์รีบลุกขึ้นจากเตียง วิ่งไปส่องกระจก... แววตาของเธอกลับมาเป็นปกติแล้ว... ไม่มีความรักใคร่หลงใหลเหมือนเมื่อครู่... มีแต่ความสับสน... และความรู้สึก... ขยะแขยง... ลึกๆ...

เธอโดนหลอก... โดนหลอกใช้... อีกแล้ว...

น้ำตาหยดหนึ่งไหลลงมาอาบแก้ม... ไม่ใช่น้ำตาแห่งความเสียใจที่ถูกทิ้ง... แต่เป็นน้ำตาแห่งความสมเพชตัวเอง... ที่สุดท้าย... ก็ยังคงเป็นได้แค่เครื่องมือ ของผู้ชาย... ไม่ว่าจะในรูปแบบไหนก็ตาม...


อ่านตอนต่อไปได้ที่

นายไท ต้องทดลองอะไรซักอย่างจากเบียร์แน่ๆ

เล่า สองมุม ในเวลาใกล้กัน อีกกลวิธีนำเสนอ ที่น่าสนใจครับ

ขอบคุณมากครับ
เส้นทางสรดำมันก็เลี่ยงไม่ได้
ที่จะโดนสีดำกระเด็นใส่

ก็น่าสงสารนะ โดนกระทำซ้ำซาก

รีบมาต่อเลยนะครับ  คนอ่านจะลงแดง  เขียนได้ดีจริงๆ ยอมรับเลย

ผมเองก็ หาข้อมูลแต่ง เรื่องใหม่อยู่ เป็นแนวเด็กเอ็น

ขอเข้าไปอ่านเพื่อเป็นแรงบันดาลใจได้ไหมครับ

หายไปนานมากกกก เมื่อไรห่จะอัพ