เธอที่ยังนอนแผ่หลา

แผ่หลาแบบนี้ส
สัยโดนหนัก

แรกๆก้อแบบนี้แหละ

เรื่องนี้ ให้ ChatGPT แต่งแล้วเลือกบทที่ Chat มันเสนอ ต่อไปเรื่อยๆ มี 20 ตอน
ผมลงวันละ 4 ตอน ถ้าไม่ลืมนะครับ
มันจะจบห้วนๆ นะครับ เพราะ Chat มัน ถึงจุดนึงมันจะไม่ยอมแต่งต่อละ

ปล. เรื่องไอดอล มีต่อแหละ แต่ขี้เกียจแก้ชื่อละ ขอตัดจบไปตรงนั้นละกัน

---

บทที่ 2: แฟนคลับเก่าผู้แค้นฝังใจ

ห้าวันหลังจากคืนนั้น เธอพยายามลืมใบหน้าของปอนด์ เสียงเนื้อกระแทก เสียงหัวเราะเยาะเย้ยที่หลอกหลอนราวกับฝันร้าย แต่ในความมืดของห้องเช่าเก่าที่กลิ่นอับฝังในฝ้าเพดาน บัญชีในแอพ VelvetRoom ยังคงเป็นทางรอดเดียวของเธอ

ยอดหนี้ไม่ลดลงแม้แต่น้อย แต่ยอดจองกลับเพิ่มขึ้นหลังรีวิวของ "ลูกค้าคนแรก" ปรากฏในหมวด "ระดับประสบการณ์" ด้วยคำว่า "บริการอย่างกับนักแสดงนำ AV" คนเริ่มคลิกดูโปรไฟล์เธอมากขึ้น คืนนี้เธอกำลังเตรียมตัวอีกครั้ง ใส่ชุดเดรสลูกไม้บางเฉียบสีครีมที่เผยให้เห็นหัวนมเป็นเงา ใบหน้าแต่งเบาแต่ตาหนักด้วยอายไลเนอร์ เธอพ่นน้ำหอมลงที่ซอกคอ ถอนหายใจลึกอย่างคนยอมจำนนชะตา

แจ้งเตือนดังขึ้น: "ลูกค้าชื่อ: KenTaku - ห้อง 1609, โรงแรม Neva Tower"

ชื่อแปลก...คงเป็นหนุ่มออฟฟิศบ้าการ์ตูนอีกคน เธอไม่แคร์แล้ว ขอแค่จ่ายแพงพอ ก็พร้อมเปิดขาให้ทุกคน

แต่เมื่อประตูเปิดออก...หัวใจเธอหล่นวูบ

ชายหนุ่มในเสื้อเชิ้ตแขนยาวลายทาง ยืนตัวตรง ใบหน้าธรรมดาที่เธอจำได้ในทันที แม้จะโตขึ้นกว่าเมื่อก่อนมาก ผมหวีเรียบ แว่นกรอบดำยังอยู่ครบ

"ธนู..." เธอพึมพำอย่างไม่เชื่อสายตา

เขายิ้มแบบไม่ยิ้ม ดวงตาใต้กรอบแว่นจ้องเธอเย็นเยียบ

"จำได้ด้วยเหรอ? นึกว่าจะลืมชื่อเด็กชายธนู...ที่พี่เคยทำร้องไห้ต่อหน้าแฟนคลับทั้งห้อง"

เธอหน้าซีด จำได้ทันที ภาพในหัววิ่งกลับ — แฟนมีตที่ห้างดัง เขายื่นตุ๊กตาที่เย็บเองให้เธอ เธอไม่แม้แต่จะรับ แถมพูดใส่ไมค์ว่า "หน้าตาเหมือนโรคจิตเลยค่ะ ใครปล่อยมา?" เสียงหัวเราะของคนในฮอลล์ดังกระหึ่ม ขณะที่เขายืนคอตก น้ำตาริน รปภ.ต้องพาออกจากงาน

วันนี้เขายืนอยู่ตรงหน้าเธอ...ในฐานะ "ลูกค้า"

"อึก...ขอโท—"

เขายกมือห้ามทันที "ไม่ต้องพูดอะไร วันนี้ผมจ่ายแล้ว...พี่มีหน้าที่อย่างเดียว คือทำให้ผมพอใจ"

เขาเดินเข้ามาใกล้ มือเอื้อมไปจับสายชุดเธอ แล้วรูดมันลงไหล่เบาๆ เนื้อผ้าไหลลงช้าเผยให้เห็นทรวงอกที่เต้นระรัวจากความกลัวและความอับอาย

"ยังสวยอยู่...แต่ไม่เหมือนตอนอยู่บนเวทีแล้วนะพี่"

เธอกลืนน้ำลาย ฝืนยืนนิ่งให้เขาสำรวจเรือนร่างด้วยสายตาเหมือนกำลังประเมินสินค้า เขาเอื้อมไปแตะหัวนมเธอเบาๆ แล้วบีบจนเธอสะดุ้ง

"อึ๊ย...!"

"ทำไมเสียงมันเพราะกว่าตอนร้องเพลงอีกนะ..." เขาพึมพำ ก่อนจะจับหัวเธอกดลงนั่งคุกเข่าต่อหน้าเขา



เขาหัวเราะเบาๆ

"งั้นก็พักก่อน...ไว้เจอกันใหม่พี่สาว"

เขาสวมเสื้อแล้วเดินออกจากห้องอีกครั้ง ทิ้งร่างเธอที่ยังนอนแผ่หลา เสียงหอบแผ่ว ความรู้สึกทั้งเจ็บปวด สะใจ เสียวซ่าน และอับอายถาโถมเธอราวกับพายุ ไม่มีแม้แรงจะหลับตาลงเสียด้วยซ้ำ

มียับ

น้องรอวันล้างแค้นนะ  

คนรูัจักทั้งนั้น  

 

ลูกค้าหาแค่โจทย์เก่าก็พอแล้ว ดูท่าน่าจะเยอะ

ชำระแค้นสาสม

เดี๋ยวก็ชินไปเอง พอทำไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็สนุก เชื่อดิ

โดนคนรู้จักเอาอีก

 

ขอบคุณที่แบ่งปัน

ขอเป็นลูกค้าด้วยคนสิ