🧡 XONLY 🧡

พูดคุยก่อนอ่าน : กลับมาอีกครั้ง ตอนนี้ยังไม่ค่อยมีอะไรมากนะครับ เป็นฉากที่อ่านได้เรื่อย ๆ สบาย ๆ (แต่ก็ยังมีฉากสยิวที่ต่อเนื่องจากตอนที่แล้ว นั่นคือฉากของ ลุงพล x พิมมี่ และ เฟิร์น x โดนัท ให้พอเสียวซี้ด หายหน้าไปพอสมควรต้องมีบ้างนิดนึง) เป็นการปูทางเนื้อเรื่องและเปิดเผยเรื่องราวความสัมพันธ์ของตัวละครสาว ๆ เค้านั่นเอง

ตอนนี้เฟิร์นกับโดนัทคุยกันได้แล้วนะครับ ทั้งคู่กำลังตกลงอะไรบางอย่างเพื่่อแก้เผ็ดภารโรงเฒ่าของเรา (จะเป็นอะไรต้องติดตาม ไอ้เฒ่าชุมพลจะโดนแก้เผ็ดบ้างแล้ว) น้องพิมมี่ก็มีฉากดราม่าเรียกความสงสารจากแฟน ๆ น้องนาถก็มีบทเพิ่มมากขึ้นเช่นเดียวกับหมอพลอย นางเอกคนสุดท้าย ญาติของไอ้บิ๊กมัน

เห็นถามมาหลายคนแล้ว เรื่องนี้ไม่เกิน 50 ตอนจบครับ ตอนนี้ก็มาถึงครึ่งหลังของเรื่องแล้ว ลองติดตามกันต่อไป รับรองว่ามีอะไรให้ได้เสียวซี้ดอีกเยอะ ฮ่าๆๆ

.............................................................................




"หนูพิมใจเย็น ๆ ก่อน" ภารโรงเฒ่าพยายามขัดขืนการซุกไซ้จากเด็กสาวที่นอนทับร่างของมันอยู่ด้านบน พิมภาภรณ์ในสภาพเปลือยเปล่ากำลังซุกไซ้ซอกคอและแลกลิ้นลิ้นกับมนุษย์ลุงอย่างหื่นกระหาย หน้าอกของเธอบดเบียดกับหน้าอกของหนุ่มใหญ่ ส่วนพื้นที่ป่าดงดิบด้านล่างนั้นเรียกได้ว่าทั้งร้อนและเปียกแฉะ เส้นไหมสีดำของเด็กสาวและชายสูงวัยบดเบียดจนแทบเป็นเนื้อเดียวกัน

แต่หนูพิมไม่ยอมหยุด เด็กสาวโน้มตัวลงต่ำดูดเลียปลายถันสีน้ำตาลเข้มของภารโรงเฒ่า ชุมพลเกร็งมือ ขมวดคิ้วด้วยความเสียวซ่านเกินห้ามใจ สาวน้อยดูพึงพอใจที่ได้ยินเสียงครวญครางจากมนุษย์ลุงที่ไม่ได้อยู่ในสภาพเต็มร้อย

"พิมมี่จ๋า...สงสารลุงเถอะ" ชุมพลออดอ้อนเสียงหวาน "วันนี้ลุงไม่ไหวจริง ๆ"

สาวน้อยมองค้อน เธอดูผิดหวังเล็กน้อย แต่สักพักก็ยิ้มได้ น้องพิมคนสวยทิ้งตัวลงนอนเคียงข้างชุมพลที่เปลือยกายล่อนจ้อน นัยน์ตาซุกซนของเด็กสาวเหลือบมองท่อนเอ็นที่เหี่ยวย่นด้านล่างพลางนึกขำ วันนี้ภารโรงเฒ่ายอดรักของเธอผิดฟอร์มไปมาก แต่ก็เข้าใจได้ว่าสภาพร่างกายของกิ๊กวัยดึกของเธอไม่พร้อมจริง ๆ

"ไม่เป็นไรค่ะ อย่างน้อยวันนี้ลุงก็ทำให้หนูมีความสุขได้" พิมมี่โน้มตัวหอมแก้มภารโรงเฒ่า ทางฝังชุมพลก็ยิ้มตอบ มันมองเด็กสาวนัยน์ตาปรือเพราะความอ่อนเพลีย ก่อนหน้านั้นมันถึงรวบรวมพลังเฮือกสุดท้ายส่งน้องพิมขึ้นสวรรค์ด้วยลิ้นและนิ้วไปสองน้ำ

นี่แหละนะที่เขาบอกว่ามีเมียเด็กต้องหมั่นตรวจเช็คร่างกาย เด็กสาววัยรุ่นนะไฟแรงสูงจะตาย น้องพิมมองภารโรงเฒ่าตาหวานเยิ้ม ถ้ำสาวเบื้องล่างก็เปียกแฉะไปหมด ส่วนหนอนชาเขียวของภารโรงเฒ่าวันนี้นอนแน่นิ่ง จะมีเพียงสารคัดหลั่งที่ไหลออกมาตามกลไกของร่างกาย

"งั้นเรามานอนกันเถอะ นี่ก็เที่ยงคืนแล้ว นะจ๊ะคนดีของลุง" ภารโรงเฒ่ายิ้ม ก่อนโน้มตัวหอมหน้าผากของเด็กสาว พิมมี่ลุงชุมพลนอนกอดก่ายกันใต้ผ้าห่มหน้าด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า

...........................................................................



ตัดกลับมาทางฝั่งของเฟิร์นและโดนัท หลังจากได้เคลียร์ใจเรื่องรักสามเส้าด้วยเกมรักแบบหญิงรักหญิง ตอนนี้ทั้งคู่กำลังโรมรันเกมรักแบบ 69 ต่างฝ่ายต่างลงลิ้นกับจุดสยิวของอีกฝ่ายอย่างอร่อยลิ้น ต่างผลัดกันชิมรสน้ำหวานจากถ้ำสาวของอีกฝ่ายอย่างชื่นใจ

"อ๊า....อืมมมม" โดนัทเชิดหน้าหลับตาพริ้ม เมื่อเฟิร์นกำลังแยงลิ้นเข้าไปในถ้ำสาวของเธอ "เฟิร์น.....เราเสียวจัง"

เฟิร์นที่เรียนรู้เกมรักได้เร็วกว่าและลีลาจัดจ้านกว่ากลายเป็นฝ่ายไล่บี้สาวห้าวอย่างณิชา ที่ตอนนี้กำลังระส่ำระสายอย่างหนัก แต่สาวห้าวก็ไม่ยอมแพ้ เธอก้มตัวลงไปดูดติ่งสยิวของเพื่อนรักและดึงมันด้วยริมฝีปากที่อวบอิ่ม

"โดนัท...อ๊า" เฟิร์นทำหน้าบูดเบี้ยวด้วยความเสียวซ่านจนเผลอลืมตัวกดนิ้วเข้าไปที่ต้นขาของเพื่อนรัก แต่ชั่วโมงนี้ความเสียวไม่เข้าใจออกใคร ทั้งคู่ลงลิ้นตรงจุดสยิวจนเปียกแฉะของอีกฝ่ายจนลิ้นชาไปหมด

"โดนัท...โดนัทรักเฟิร์นไหม?" สาวน้อยเอ่ยปากถามเพื่อนรักด้วยน้ำเสียงแหบพร่า "เฟิร์นรักโดนัทนะ"

"โดนัทก็รักเฟิร์น" สาวห้าวตอบเสียงหวาน "เค้าไม่ไหวแล้วเฟิร์น มาทำกันเถอะ"

ทั้งคู่พยักหน้า ก่อนเปลี่ยนตำแหน่งเพื่อให้จุดเปราะบางที่สุดตรงหว่างขาได้สัมผัสกัน เสียงร้องครางของสองสาวดังประสานกันราวกับเสียงดนตรีออเครสตร้า เม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาร่างกายของสองสาว เฟิร์นหลับตาพริ้มด้วยความสุข ในขณะที่โดนัทเหลือบมองเพื่อนรักพลางอดขำไม่ได้

"มีอะไรเหรอโดนัท?" เฟิร์นลืมตาขึ้น "มีอะไรตลกเหรอ?"

"ชั้นแค่นึกตลก" โดนัทสารภาพ "เราสองคนรักผู้ชายแก่ ๆ คนเดียวกัน และที่สำคัญเรายังมีอะไรกันเองอีก"

"แล้วเจ๊ไม่ชอบเหรอ?" ร่างบางโน้มตัวแลกลิ้นกับเพื่อนรัก "แบบนี้ดีออก เราจะไม่ได้ต้องทะเลาะกัน เจ๊ว่าดีไหม?"

"ไม่รู้ซิ...อ่าห์" ตอนนี้โดนัทไม่ได้สนใจอะไรอีกแล้ว เธอสนแค่ว่าพื้นที่ด้านล่างนั้นชุ่มแฉะและเร้าร้อน เส้นไหมสีดำของสองสาวพันกันจนแทบเป็นเนื้อเดียว ครู่หนึ่งสาวห้าวเหลือบมองเพื่อนรักด้วยรอยยิ้ม "ก็เหมือนที่ชั้นเคยบอกนั่นแหละ ถ้าชั้นรู้ว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้ ชั้นน่าจะจับแกปล้ำตั้งแต่วันแรกที่เรามาอยู่ด้วยกัน"



เฟิร์นยิ้มหวานให้เพื่อนรัก ก่อนโน้มตัวแลกลิ้นกับโดนัท จนน้ำลายเปรอะไปทั่วปากไหลย้อยลงไปยังทรวงอกของทั้งคู่ที่กำลังบดเบียดอยู่ด้านล่าง ทั้งคู่เพลิดเพลินไปกับเกมรักดนตรีไทยจนในที่สุดก็ไปไกลถึงฝั่งฝัน

"ชั้นมีความสุขจังเลย....อูยยยยย" สาวน้อยจากเชียงใหม่หลับตาพริ้ม หายใจแรงเพราะความสุขที่ได้รับจากเกมรักดนตรีไทย "โดนัทมีความสุขเหมือนเฟิร์นไหม?"

"โดนัทก็มีความสุข" ณิชายิ้มหวาน ร่างกายที่เปลือยเปล่าของทั้งคู่นอนแผ่หลาบนเตียงอย่างไร้เรี่ยวแรง "ขอพักก่อนนะ เดี๋ยวเราไปอาบน้ำด้วยกัน"

"จ๊ะ" เฟิร์นยิ้ม ก่อนโน้มตัวไปกอดเพื่อนรัก ส่วนณิชาก็ลูบไล้เรือนผมที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อของเพื่อนรักคู่ขาดนตรีไทยด้วยเสน่หา เธอรักเฟิร์นมากกว่าคำว่าเพื่อนเสียแล้ว

"แล้วตกลงเราจะเอายังไงกับลุงพลดี?" เฟิร์นเหลือบตามองเพื่อนรักด้วยสีหน้ากังวล "ลุงแกยังไม่รู้เรื่องนี้นะ"

โดนัทยิ้ม นัยน์ตาของเธอนึกแผนการอะไรบางอย่างออก ไอ้เฒ่าเจ้าชู้คนนี้มันตัวแสบนัก เธอตั้งใจจะแก้เผ็ดภารโรงเฒ่าจอมพลิ้วปลาไหลเรียกพี่คนนี้เสียบ้าง

"ชั้นมีแผนสนุก ๆ เว้ยแก" เส้นโค้งปรากฏบนใบหน้าของณิชา เธอโน้มตัวกระซิบบางอย่างใส่หูของเนตรชนก

"เจ๊ใจร้ายจัง!" เฟิร์นขมวดคิ้ว "แต่ก็น่าสนุกนะ คนเจ้าชู้อย่างลุงพลต้องเจออะไรแบบนี้บ้าง.....อิอิ"

.........................................................................................

เช้าวันรุ่งขึ้น ชุมพลรู้สึกถึงความเสียวซ่านตรงหว่างขา เมื่อมันลืมตาตืนขึ้นมาก็พบว่าหนูพิมมี่กำลังทำรักท่อนเอ็นขนาด 8 นิ้วของมันด้วยปาก เสียงดังจ๊วบจ๊าบดังสอดประสานกับเสียงของนกที่ออกโบยบินในช่วงเช้า

"ตื่นแล้วเหรอคะลุงขา" พิมมี่เงยหน้ามองภารโรงเฒ่าด้วยแววตาสุดเย้ายวน ปากสีชมพูของเธอเปรอะไปด้วยน้ำหล่อลื่นจากปลายหัวรบของชุมพล "ไหนบอกว่าร่างกายไม่พร้อม ดูซิ แข็งโด่ซะขนาดนี้"

"เหนื่อยอีกแล้วกู..." ชุมพลครุ่นคิดในใจ ตกลงแล้วมันคงไม่มีโอกาสได้พักผ่อนร่างกายอย่างที่หมอพลอยได้สั่งกำชับไว้ ใจหนึ่งมันก็อยากจัดหนูพิมมี่คนสวยให้น้ำแตก แต่อีกใจยังโลเล เพราะมันรู้ว่ามันหักโหมกระเด้าเด็กสาวมากหน้าหลายตามามากเกินไปแล้ว

 

"ว่าไงคะลุง?" พิมมี่ย้ำอีกครั้ง "นี่คงไม่ได้คิดฟันหนูแล้วทิ้งซินะ แล้วไม่ต้องกลัวนะคะเรื่องเงิน วันศุกร์พ่อกับแม่จะส่งเงินมาให้หนู หนูจะขอทยอยจ่ายก่อนทีละ 5,000 ตกลงไหม? เห็นหนูเป็นคนแบบนี้ แต่หนูก็มีศักดิ์ศรีนะ"

"จ๊ะ....ลุงรู้" ชุมพลโอบกอดเด็กสาว ก่อนหอมแก้มให้เป็นรางวัลสำหรับความน่ารักและความชัดเจน ใช้ตายเถอะโว้ย ตอนนี้ชีวิตมันสับสนไปหมด น้องเฟิร์นก็ร้อนแรง โดนัทก็หวานอร่อย พิมมี่ก็ลีลาจัดจ้าน แถมทั้งสามคนยังรักมันเหมือนกันหมด อยากเก็บทั้งสามสาวไว้กับตัวตลอดไปไม่แบ่งใครจริงโว้ยยยย ฮ่าๆๆๆๆ

"หนูไม่อยากไปมหาลัยเลย" พิมมี่สารภาพ "หนูอยากอยู่กับลุง หนูเบื่อเพื่อนที่มหาลัย เบื่อทุกอย่าง"

"ทำไมละจ๊ะ?" ชุมพลขมวดคิ้ว

"เพื่อน ๆ หนูมันตั้งแง่รังเกียจหนู" สาวน้อยสารภาพ "เรื่องงานกลุ่มอ่ะคะ ใครไม่ช่วยหนู หนูไม่ว่านะ แต่มันไม่ออกตังค์ หนูเลยตัดชื่อมันออกจากกลุ่ม ที่นี้มันก็มาดราม่าใส่หนู หาว่าหนูเลว หักหลังเพื่อน ลุงว่ามันใช่ได้ไหมคะ?"

"จ๊ะ..." ชุมพลพยักหน้าไปตามเรื่อง

"หมายความว่ายังไงคะที่พยักหน้า!" พิมมี่ขมวดคิ้ว "นี่ลุงก็อยู่ฝั่งพวกนั้นงั้นเหรอ?"

"เปล่าจ้า...." มนุษย์ลุงรีบปฎิเสธ "คืองี้ ลุงว่าหนูทำถูกแล้ว หนูเหนื่อยอยู่คนเดียวแต่เพื่อนไม่ช่วยอะไรเลย ลุงคิดว่าหนูทำถูกแล้วล่ะ" ภารโรงเฒ่ากุมมือเด็กสาว "แต่ลุงจะพูดแบบนี้นะ หนูยังเด็ก หนูยังมีอนาคต หนูต้องตั้งใจเรียนให้มาก ๆ เพื่ออนาคตที่ดีของหนูเอง"

"เรื่องนั้นหนูก็รู้ค่ะ" พิมมี่ตอบ "แต่หนูเซ็ง....แบบพวกเพื่อนที่มหาลัยบางคนมันชอบไอ้บิ๊กไง มันเลยพยายามเสี้ยมหนูกับไอ้บิ๊กว่าหนูมีชู้ ซึ่งมันไม่จริงเลย ก่อนหน้านั้นที่จะเจอกับลุง หนูซื่อสัตย์กับมันจะตาย มันเชื่อเพื่อน เชื่อข่าวลือ มากกว่าเชื่อหนู แล้วมันก็มาซ้อมหนู มันขู่ฆ่าหนูด้วย จนหนูทนไม่ไหว...."

พิมมี่เริ่มกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ สาวน้อยปลอยโฮออกมาอย่างไม่อายใคร จนภารโรงเฒ่าต้องรีบปลอบเป็นการใหญ่

"ไม่เป็นอะไรแล้วนะจ๊ะหนูพิมมี่จ๋า" ชุมพลลูบหลังที่เปลือยเปล่าของเด็กสาว "หนูยังมีลุงทั้งคนนะ ไอ้แก่คนนี้จะอยู่เคียงข้างหนูเอง"

พิมมี่โผล่เข้ากอดชายสูงวัย เด็กสาวแนบศีรษะกับหน้าอกที่เปลือยเปล่าของภารโรงเฒ่าเหมือนเด็ก จนชุมพลอดสงสารไม่ได้ต้องคอยลูบเรือนผมเพื่อปลอบขวัญ

"ตลอดเวลาที่หนูคบกับไอ้บิ๊ก หนูไม่เคยมีความสุขเลยค่ะลุง ไอ้ชาติชั่วบิ๊กมันต่ำตมสิ้นดี ทำตัวเหมือนแมงดา มันขโมยเงินหนู จนพ่อแม่หนูด่าหนูหาว่าหนูใช้เงินเปลือง หนูจะบอกความจริงก็ไม่ได้ หนูไม่รู้จะทำยังไงแล้วจริง ๆ ฮือๆ แถมมันขู่ด้วยว่าถ้าหนูเลิกกับมัน มันจะยิงหนูทิ้ง" พิมมี่ปล่อยโฮออกมาชุดใหญ่

"ไม่เป็นไร ๆ" ชุมพลเชิดคางเด็กสาวขึ้นมา ก่อนประทับจูบเพื่อปลอบขวัญ "ลุงจะไม่ยอมให้เรื่องร้าย ๆ เกิดกับหนูอีก"

สุดท้าย ภารโรงเฒ่าก็ทนสงสารเด็กสาวไม่ได้ เลยพาลคิดว่าบางทีสิ่งที่จะเยียวยาหัวใจที่บอบช้ำของหนูพิมมี่คือเซ็กส์

"อ่าห์....ลุงขา" พิมมี่หลับตาพริ้ม เมื่อภารโรงเฒ่าซุกไซ้ที่ซอกคอของเธอ มือของมันลูบไล้บั้นเอวที่สวยได้รูป พอรู้สึกตัวอีกทีนิ้วชี้อวบอ้วนของภารโรงเฒ่าก็จมหายไปในช่องคลอดของเธอ "หนูรักลุงนะคะ"

"ลุงก็รักหนู" ชุมพลตอบ "ลุงสัญญาว่าวันเสาร์ ลุงจะทำให้หนูมีความสุขที่สุดในชีวิต"

และในที่สุด คาสโนว่าวัยดึกอย่างชุมพลก็ส่งหนูพิมมี่ขึ้นสวรรค์ด้วยนิ้วและลิ้นอีกรอบปิดท้าย หนูพิมมี่อารมณ์ดีขึ้น พิมมี่และชุมพลหยอกเย้ากันราวกับคู่ผัวเมียพึ่งแต่งงานใหม่ในห้องน้ำ หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ น้องพิมมี่บอกกับภารโรงเฒ่าว่าคืนนี้อาจกลับไปที่หอ แต่จะพาเพื่อนที่โคราชไปเป็นเพื่อน เผื่อกรณีที่เจ้าบิ๊กตามมาระรานเธอถึงห้อง ซึ่งต่อมาน้องพิมรู้ว่าไอ้บิ๊กยังไม่ถูกประกันตัวออกมา แค่อยู่ในขั้นตอนการพูดคุยเท่านั้น อย่างไรก็ตาม ชุมพลสั่งกำชับว่าหากมีอะไรผิดปกติให้รีบโทรบอกมันหรือแจ้งตำรวจทันที

..................................................



ตัดมาที่ฝั่งวิทยาลัยพยาบาล วันนี้เป็นวันแรกที่ภารโรงชุมพลขอลาป่วย นาถลดาที่รู้ข่าวตกใจมาก พลางถามข่าวสารอาการป่วยจากเพื่อน ๆ นักการภารโรงยกใหญ่ ซึ่งคำตอบของบรรดาลุง ๆ ป้า ๆ ทั้งหลายทำให้น้องนาถเบาใจอยู่บ้างเพราะลุงชุมพลไม่ได้เป็นอะไรมาก อาทิตย์หน้าจะกลับมาทำงานอีกครั้ง

ส่วนพวกลูกแมว นักการภารโรงตกลงว่าจะเลี้ยงแทนลุงชุมพลไปสักระยะ พวกนั้นบอกว่าอยากรับไปเลี้ยงแต่เลี้ยงไม่ไหว เลยตั้งใจว่าช่วงเย็น ๆ จะฝากพวกยามหน้าป้อมให้ดูแล หากมีใครใจดีอยากขอรับเลี้ยงก็ให้ไปตามจิตศรัทธา

ตอนแรกน้องนาถก็รู้สึกดีใจที่บรรดาลูกแมวจะไม่เหงาอีกต่อไปเพราะมีคนช่วยดูแล แต่ในใจเธอก็รู้สึกรักและผูกพันธ์พวกมันไม่น้อย ถ้าเป็นไปได้เธออยากให้พ่อกับแม่รับเลี้ยงพวกมันเสีย แต่คงเป็นไปไม่ได้ เพราะพวกท่านอยู่ไกลถึงหาดใหญ่ จะให้บินมารับแมวที่นี่ไปเลี้ยงคงเป็นไปได้ยาก

"อีกไม่นานชั้นคงไม่ได้เจอพวกแกแล้วนะ" นาถลดามองลูกแมวตาแป๋วด้วยความผิดหวัง "ยังไงก็ขอให้พวกแกโชคดี อย่าดื้อกับเจ้าของใหม่นะ ระหว่างนี้ชั้นจะมาดูมาเล่นกับพวกแกเรื่อย ๆ นะ เหมี้ยวๆๆๆๆ"

น้องนาถแหย่มือเล่นกับลูกแมวตัวน้อยทั้งสี่ นัยน์ตาของเธอเหม่อลอย ครุ่นคิดถึงรสจูบครั้งแรกที่ภารโรงเฒ่าชุมพลมอบให้ ลุงแกป่วย คงไม่ได้ตั้งใจหรอกมั้ง นาถลดาคิด แต่อีกใจเธอกลับรู้สึกวาบหวิวแปลก ๆ เพราะมันไม่เคยเหมือนรสจูบของแฟนทอมสมัยเรียนหาดใหญ่ที่ชื่อพี่เอ๋

"พี่เอ๋รักน้องนาถนะคะ" ตอนนั้นพี่เอ๋เรียนอยู่ชั้น ม.6 ในวันปัจฉิมนิเทศ พี่เอ๋ขับรถมอเตอร์ไซค์พาน้องนาถที่เรียนอยู่ชั้น ม.4 ตระเวนเที่ยวรอบเมืองหาดใหญ่ ก่อนพาไปที่บ้าน พี่เอ๋บอกกับพ่อแม่ว่าน้องนาถเป็นรุ่นน้องที่โรงเรียน

พี่เอ๋ เป็นสาวทอมบอย หั่นผมสั้น รูปร่างสูง ผิวเข้มตามแบบฉบับเด็กใต้ทั่วไป พี่เอ๋จีบน้องนาถตั้งแต่สมัยเธอยังเรียนอยู่ ม.ต้น จนได้คบหากัน ใคร ๆ ในโรงเรียนต่างรู้ว่าทั้งสองเป็นคู่รักทอมดี้ที่เป็นที่รู้จักกันดีในโรงเรียน

วันนั้น พี่เอ๋พาน้องนาถขึ้นห้อง ก่อนล็อคประตูก่อนพุ่งเข้ามาจูบปากน้องนาถ ด้วยความตกใจน้องนาถพยายามขัดคืน แต่เธอสู้แรงของสาวทอมไม่ได้ พี่เอ๋ผลักน้องนาถลงบนเตียง ก่อนที่ร่างสูงจะคร่อมร่างและตรึงแขนที่บอบบางของสาวน้อยไว้ไม่ให้ไปไหน

"พี่จะไม่ได้เจอน้องนาถแล้ว เป็นของพี่นะนาถ พี่เอ๋รักนาถนะ" ทันทีที่พูดจบ พี่เอ๋โน้มตัวลงจูบเธอ รสชาติจูบครั้งนั้นยังตราตรึงในหัวใจของนาถลดา เด็กสาวหลับตาพริ้ม พอรู้สึกตัวอีกที มือของพี่เอ๋กำลังพยายามล้วงเข้าไปใต้กระโปรงนักเรียน

"พี่เอ๋....อย่า" นาถลดาร้องห้าม "พี่เอ๋...อย่าค่ะ"

"เป็นของพี่นะนาถ พี่รักนาถ พี่จะดูแลนาถเอง" พี่เอ๋หน้ามืด ไม่สนใจอะไรอีกแล้ว ร่างสูงพยายามขืนใจแฟนสาวด้วยกำลัง

"อย่าทำแบบนี้นะคะพี่เอ๋!" นาถลดาหมดความอดทนจึงตะโกนไปเสียงดัง จนทำเอาคนข้างล่างตกใจ "อย่าทำแบบนี้ค่ะพี่เอ๋"

พี่เอ๋ถึงกับผงะด้วยความตกใจ สีหน้าของพี่เอ๋ดูผิดหวังและเจ็บปวดมากเมื่อแฟนสาวของเธอปฎิเสธ สักพักเสียงพ่อแม่ของพี่เอ๋ก็ดังขึ้นจากด้านล่างเพื่อถามว่าเกิดอะไรขึ้นด้านบน

"เปล่าค่ะ....หนูแค่แกล้งอำน้องเค้าเล่นนิดหน่อย" พี่เอ๋ตะโกนกลับไป ก่อนหันมามองนาถลดา "โอเค...พี่ยอมแพ้แล้ว พี่ขอโทษ พี่จะพานาถไปส่งนะ"

หลังจากนั้นพี่เอ๋ก็ค่อย ๆ ห่างเหินจากเธอ พี่เอ๋ไปเรียนในมหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังทางภาคใต้ นาถรดาได้ข่าวเมื่อไม่กี่เดือนก่อนว่าพี่เอ๋สาวทอมอกหักจากดี้ในคณะ จนถูกเพื่อนชายในกลุ่มที่แอบชอบล่อลวงไปปล้ำ จนทุกวันนี้พี่เอ๋เลยเปลี่ยนใจจากสาวทอมเป็นสาวหวานแทน

กลับมาที่ปัจจุบัน นาถลดาครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ในวันนั้น วันที่ภารโรงเฒ่าขโมยจูบจากเธอ นาถคิดว่าหากเธอเจอกับภารโรงเฒ่าควรจะพูดยังไงดี นั่นมันอุบัติเหตุ เอาเข้าจริงมันไม่ใช่ความผิดเธอเลยนะ จะไปเริ่มต้นก่อนทำไม

"เห้อ...ช่างเถอะ" ยิ่งคิดยิ่งฟุ้งซ่าน นาถลดาลุกขึ้น เหลือบมองนาฬิกาข้อมือ "ตายแล้ว ใกล้เข้าเรียนแล้วซิ เดี๋ยวพี่ไปก่อนนะจ๊ะเด็ก ๆ เหมี้ยวๆๆๆๆๆๆๆ น่ารักจุงเบยยย อย่าเป็นเด็กดื้อนะคร๊า เดี๋ยวช่วงเที่ยงพี่มาหานะจ๊ะเด็ก ๆ"

แล้วน้องนาถก็ลุกขึ้น แล้วรีบเดินออกจากห้องพักภารโรงไปเพื่อเข้าห้องเรียน

.................................................................................

ตัดมาที่ฝ่ายของหมอพลอย พลอยพรรณ ที่กำลังนั่งตรวจเอกสารสำคัญทางการแพทย์อยู่ วันนี้ช่วงบ่ายเธอมีนัดกับกลุ่มเพื่อน ๆ ไฮโซที่ห้างดังแถวสยาม สาวสวยนึกถึงเหตุการณ์เมื่อวาน ที่พ่อของเธอขอความช่วยเหลือพลอยเรื่องจัดหาทนายความไปช่วยไอ้บิ๊ก



"จริง ๆ หนูคิดว่าเจ้าบิ๊กน่าจะอยู่ในนั้นสักพักนะคะ" พลอยพรรณเสนอความเห็นบ้าง "เจ้าบิ๊กมันเด็กไม่รู้จักโต บางทีมันควรเจอบทเรียนอะไรบ้าง เผื่อมันจะได้เป็นผู้เป็นคนกับเค้าสักที" พลอยตอบพ่อไปอย่างนั้น

"อย่าใจร้ายกับบิ๊กเลย นั่นก็น้องแกนะพลอย" วิทยา พ่อของพลอยที่เคยเป็นอดีตรัฐมนตรีหลายสมัยอ้อนวอน "แกมีเพื่อนที่เป็นทนายไม่ใช่เหรอ ได้ข่าวว่าจบจากเมืองนอกมา ลองคุยกับเพื่อนแกดูหน่อยซิ ช่วยน้องมันหน่อย คิดซะว่าเอาบุญ เรื่องเงินทองค่าใช้จ่ายอะไรฝ่ายพ่อแม่เจ้าบิ๊กมีไม่อั้นอยู่แล้ว"

"พ่อคะ เจ้าบิ๊กเล่นขโมยปืนจากลุงเอกไปจากตู้เซฟเชียวนะคะ!" พลอยเริ่มขึ้นเสียง แต่ท่าทางของเธอยังดูสงบนิ่ง "มันคิดว่ามันอยู่เหนือกฎหมายหรือไงที่ทำตัวแบบนั้นน่ะ โดนซะบ้างก็ดี"

"ตกลงแกจะไม่ช่วยน้องใช่ไหมพลอย?" พ่อของพลอยยื่นคำขาด "จะให้พ่อบอกแบบนี้กับพ่อแม่ของเจ้าบิ๊กใช่ไหมพลอย เอาแบบนั้นเหรอ?"

"ไม่ยอมก็ต้องยอมล่ะคะพ่อ" สาวสวยในชุดกาวน์สีขาวถอนหายใจยาว "ก็ได้ค่ะ แต่ถ้าเจ้าบิ๊กไปก่อวีรกรรมอะไรอีก หนูไม่รับรู้ด้วยแล้วนะ"

"โอเค ดีมากลูกรักของพ่อ" วิทยาเริ่มมีท่าทีสงบลงอีกครั้ง "ว่าแต่แกไม่คิดจะติดต่อพี่บอยบ้างเหรอ เจ้าบอยบ่นคิดถึงแกอยู่นะพลอย"

"พ่อก็รู้หนูไม่ได้คิดอะไรกับพี่บอย" พลอยพรรณเหลือบมองไปทางหน้าตา หมอพลอยเป็นสาวสมัยใหม่ที่รังเกียจนักกับเรื่องการคลุมถุงชน เพราะเธอคิดว่ายุคสมัยนี้เป็นยุคสมัยที่ผู้ชายและผู้หญิงเท่าเทียมกันหมดแล้ว ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะเลือกคนที่เรารัก ไม่ใช่ให้พ่อแม่มาจัดหาให้

"แกอายุไม่น้อยแล้วนะพลอย พ่อกับแม่ก็แก่ลงทุกวัน ๆ ก็อยากเห็นหน้าหลาน อยากให้แก่เป็นฝั่งเป็นฝา ยังไงก็อย่าตัดรอนพี่เค้ายังงั้นเลย ลองติดต่อพี่บอยเค้ากลับไปเถอะนะพลอย"

"ค่ะ...ถ้าหนูมีเวลานะคะ ตอนนี้หนูยุ่งมาก แค่นี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวหนูจะคุยกับเพื่อนที่เป็นทนายให้" พลอยตัดบท เพราะไม่อยากคุยเรื่องพี่บอยอีก พี่บอย อรรถวิทย์ เป็นลูกชายนักการเมืองดังของประเทศที่มีข่าวคราวอื้อฉาวกับดาราสาวมากมาย เคยมีข่าวเมื่อปีกลายว่านางเอกช่องน้อยสีเปิดฉากตบตีกับนางร้ายช่องหลากสีเพื่อแย่งตัวเจ้าหนุ่มไฮโซคนนี้แล้ว

สำหรับจุดเริ่มต้นที่บอยเจ้าเสน่ห์เกิดชอบหมอพลอย มันเริ่มในวันฉลองครบครอบวันเกิดปีที่ 58 ของนักการเมืองใหญ่อย่างวิทยา ที่บังเอิญเจ้าบอยมาเห็นหมอพลอยพอดี จนเกิดเป็นความรัก พอกลับบ้านไปเจ้าบอยบอกกับพ่อว่ามันเจอกับสาวในดวงใจเข้าให้แล้ว พลอยพยายามหลีกเลี่ยงการพูดคุยและพบปะกับเจ้าบอยทุกวิถีทาง ทางฝั่งเจ้าบอยเองก็รู้ ครั้งหนึ่งเจ้าบอยเคยขับรถแลมโบกินี่เข้ามาในวิทยาลัยเพื่อมาคุยกับหมอพลอยถึงห้อง แต่หมอพลอยไหวตัวทันรีบหนีไปทางประตูหลังห้องพยาบาล สิ่งที่พลอยตั้งแง่เกี่ยวกับพี่บอยนั้นนอกเหนือจากความเจ้าชู้แล้ว ยังเป็นเรื่องการอวดร่ำอวดรวยกับสาว ๆ ซึ่งเป็นอะไรที่คนอย่างพลอยเกลียดมาก

ไม่ใช่แค่เจ้าบอย แต่พี่กร เภสัชหนุ่มที่เปิดร้านอยู่ฝั่งตรงข้ามวิทยาลัยพยาบาลที่เคยเป็นรุ่นพี่สมัยเรียนของเธอก็พยายามตามตื้อตามจีบเธอมาตลอดหลายสิบปี แต่พลอยไม่เคยคิดอะไรกับพี่กรไปมากกว่าคำว่าพี่น้อง ช่วงหลัง ๆ เพราะงานยุ่ง พี่กรมักฝ่ากของให้กับโดนัทหรือณิชา นักศึกษาคณะพยาบาลปี 2 ที่เหมือนเป็นญาติกันให้เอามาให้หมอพลอย

"สวัสดีค่ะพี่พลอย" โดนัทในชุดนักศึกษาพยาบาลสีฟ้าพนมมือไหว้หมอพลอยคนสวยที่เธอนับถือเหมือนพี่สาวอีกคน

"สวัสดีจ๊ะโดนัท" พลอยพรรณยิ้มหวาน "ลมอะไรหอบมาถึงที่นี่เนี่ย?"

"เหมือนเคยแหละค่ะ" โดนัทยิ้มตอบ "พี่ชายที่แสนดีของหนูฝากขนมอร่อย ๆ มาให้"

โดนัทวางถุงขนมหวานขบเคี้ยวและผลไม้บนโต๊ะทำงานของหมอพลอย หญิงสาวเหลือบมองโดนัทด้วยความเอ็นดูก่อนเอ่ยปากขอบคุณเป็นการใหญ่

"ยังไง ๆ ก็อย่าใจร้ายกับพี่ชายหนูให้มากเลยนะคะพี่พลอย" โดนัททำสีหน้าอ้อนวอน "พี่กรของหนูเป็นคนดีจริง ๆ นะคะ เมื่อไรพี่พลอยจะใจอ่อนรับรักพี่กรของหนูสักที"

"เวลาจะให้ตอบเองจ๊ะโดนัท" พลอยพรรณยิ้ม "ว่าแต่ขอบใจมาก ๆ สำหรับของกินพวกนี้นะ เดี๋ยวถ้ายังไง พี่ต้องไปธุระด้านนอกก่อน ฝากขอบคุณพี่กรด้วยนะ"

"ค่ะ....." โดนัทพยักหน้า ในใจของเด็กสาวรู้ดีว่าพี่พลอยคนสวยนั้นใจแข็งมากเพียงใด สมกับที่ใครต่อใครขนานนามว่าเธอเป็นเจ้าหญิงน้ำแข็ง ด้วยท่าทางเย็นชาและสงบนิ่งแม้ในยามโกรธหรือดีใจ จนไม่มีใครสามารถเดาใจได้ว่าหมอพลอยคนนี้กำลังคิดอะไร

พลอยพรรณหยิบกุญแจรถ และถือถุงของกินที่พี่กรฝากไว้ให้เธอ หญิงสาวเหลือบมองเห็นจดหมายฉบับเล็ก ๆ ในถุงที่เขียนกำกับว่า "ให้พลอย" มันคือจดหมายรักที่พี่กรเขียนหาเธอมาตั้งแต่สมัยเรียนจนถึงวัยทำงาน

...............อันที่จริงพลอยเองก็ไม่ได้รังเกียจอะไรพี่กรหรอก แต่เธออยากมั่นใจให้มากกว่านี้ว่าหากรับรักพี่กรไป พี่กรจะไม่เปลี่ยนใจเป็นอื่น และบางครั้ง พลอยเองก็รู้สึกว่าพี่กรยังขาดคุณสมบัติบางอย่าง ที่แม้แต่เธอเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร

.........................................................................................................

ในขณะที่พลอยกำลังขับรถยนต์ Toyota Prius สีขาวออกจากรั้ววิทยาลัยนั้น ขณะที่เธอกำลังเปิดไฟเลี้ยวอยู่นั้น เธอเหลือบเห็นลุงชุมพล นักการภารโรงคนเก่าคนแก่ของวิทยาลัยขับรถมอเตอร์ไซค์คันเดิมของแกเลี้ยวเข้ามาในวิทยาลัย พลอยสังเกตเห็นถุงพลาสติกที่ห้อยอยู่ตรงแฮนด์รถ มันคือถุงใส่กระดูกไก่และเศษเนื้อที่แกซื้อมาให้หมาแมวที่วิทยาลัยพยาบาล

เส้นโค้งปรากฏบนใบหน้าของหมอพลอยคนสวย เธอนึกชื่นชมลุงชุมพลอยู่ในใจ ขนาดไม่สบายจนเป็นลม และเธอเซ็นต์ใบลาป่วยให้ ยังมีกะจิตกะใจคิดถึงหมาแมวที่วิทยาลัยพยาบาลอีกนะ เดี๋ยวกินข้าวเสร็จแวะซื้อของกินอร่อย ๆ ไปฝากแกบ้างดีกว่า

เม้นเพื่อตอนต่อไป รอมานานแล้ว


====================================
  4/11/2560   
   
  รีพลายผิดเงื่อนไขการพิมพ์ตอบห้อง ผู้ประพันธ์บอร์ด
แบน 6 เดือน ( 4/11/2560 -4/5/2561 )
====================================================.
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=180238.msg507641#msg507641
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=186261.msg655785#msg655785

ลุงชมพลแกจะตายตอนหน้าใช่มั้ยครับ 5555 สาวเยอะเหลือเกิน

ขอต้อนรับการกลับมาของลุงจ้า...เป็นกำลังใจกันต่อไป... 

สุดยอดอะลุงร่างกายไม่ไหวแต่ใจไหว สุดยอดครับ 

จัดหมอพลอย ซักชุด

ลุงพลมีหมอมาใกล้ชิดอีกคนนึงแล้ว ฝากหมอด้วยนะครับลุงง

ภารโรงเฒ่าใจบุญจัง ผลบุญจะช่วยให้มีหมอประจำตัว พยาบาลประจำตัว
ว่าแต่รักษาสุขภาพด้วยนะ

อยากรู้จริงๆเลยครับว่าสองสาววางแผนเอาคืนตาเฒ่ามันยังไง

อย่างน้อยถือว่าได้พักร่างละนะ

ลุงชุมพลผมจะไหวเปล่าเนี้ยขนาดไม่สะบายยังต้องออกไปทำศึกในโรงแรมกับหนูพิมซะงั้น555ขอบคุณมากๆครับท่านผู้ประพันธ์

โชคดีจริงๆเข้ามาก่อนนอนได้อ่านคนแรกๆเลย
ขอบคุณครับ

ฮาเร็มลุงนี่คงไม่นานนี้. อิอิ

อิจฉาลุงพลเจ็บขนาดนี้ยังเวียนมาไม่ได้พักเลย

ลุงจะรอดมั้ยเนี้ย
มีนางเอกเพิ่มมาตลอด
น่าอิจฉาจริงๆ