ทักทาย

สวัสดีครับ ห่างหายกันไปนานเลย แต่ผมเองก็ยังวนเวียนอยู่ในทุกๆวันคิดถึงกันบ้างไหมเอ่ย
ผลงานชิ้นนี้เป็นงานที่ส่งเข้าประกวดกิจกรรมหนึ่งของเว็บเพื่อนบ้าน ผมนำมาแก้ไขปรับปรุงเล็กน้อยพร้อมใส่รูปประกอบ
เพราะตอนที่ส่งงานนั้นแทบจะเรียกได้ว่าเผากันเลยทีเดียวถึงแม้จะมีเวลาเหลือเฝือเลยก็ตามแต่
เอามาลงที่นี่ที่เป็นเว็บเปิดทั้งทีจะลงเฉยๆเลยมันก็จะดูแปลกๆ ก็เลยอยากจะให้ทุกคนร่วมสนุกกันเล็กน้อย

โดยการร่วมสนุกทีว่าก็คือการทายเนื้อหาส่วนที่เหลือว่าเรื่องสั้นนี้จะดำเนินไปอย่างไรจนจบ
เนื้อหาที่ผมนำมาลงจะยังไม่สมบูรณ์โดยลงไว้เพียงแค่70%เท่านั้น และยังไม่มีรูปประกอบ
หากมีผู้ทายถูกหรือใกล้เคียงครบ 10 ท่านเมื่อไหร่ผมจะนำเนื้อหาส่วนที่เหลือมาลงจนครบทันทีครับ (ที่ผมทราบ)
กำหนดการร่วมสนุกกันได้จนถึงวันอาทิตย์ที่ 14/01/61 นี้นะครับ แล้วผมจะนำส่วนที่เหลือมาลงให้เสพตามปกติโดยไม่มีการซ่อนครับ

ลงครบแล้วครับ ยังไงคอมเม้นเนื้อหากันด้วยนะครับ ติชมตามสะดวกเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนกันด้วยนะครับ
สวัสดีปีใหม่ครับ


"อึ้บ!! กล่องนี้เอาวางไว้ตรงไหนเนี่ยพิม" บอลตะโกนถามภรรยาสาวขณะกำลังยกกล่องใส่ของขนาดย่อมออกจากท้ายรถที่จอดอยู่หน้าบ้าน ดูเหมือนมันจะหนักพอควรจนเค้าต้องรีบมองหาที่วาง

"กล่องอะไรอะบอล" เสียงของพิมแฟนสาวดังลอยออกมาจากหน้าต่างบนชั้นสองของตัวบ้าน บ้านหลังแรกที่ทั้งคู่ใช้น้ำพักน้ำแรงร่วมกันซื้อมาและพึ่งจะเริ่มย้ายเข้ามาอยู่อาศัย

"อืมมม หนักๆแบบนี้ น่าจะเป็นพวกจานชามนะถ้าบอลจำไม่ผิด" ชายหนุ่มลองเขย่ากล่องที่ยกอยู่เบาๆเพื่อให้แน่ใจอีกครั้งก่อนที่เสียงของพิมตอบลงมา

"งั้นบอลเอาไปวางไว้ในห้องครัวเลย พิมกำลังจะลงไปจัดในนั้นอยู่พอดี" คำตอบของพิมทำให้บอลรีบยกของกล่องนั้นตรงเข้าไปในบ้าน ก็พอดีกับที่ได้ยินเสียงฝีเท้าของแฟนสาวก้าวลงมาจากชั้นสอง

พอบอลเดินไปถึงห้องครัว เขาก็หาที่เหมาะๆเพื่อวางของก่อนจะบิดหลังคลายความเมื่อยล้าที่ต้องยกของหนักมาทั้งวัน

"อูยยยย ชักจะปวดหลัง บอลว่าเราพักกันแค่นี้ก่อนดีกว่า ของพวกนี้ก็ปล่อยมันไว้ทั้งแบบนี้ก่อนแหละ" ชายหนุ่มหันไปบอกแฟนสาวที่เดินตามเข้ามา "เดี๋ยวบอลต้องรบกวนให้พิมเดินออกไปหาซื้ออะไรมากินที่บ้านแทนแล้วล่ะ"

"อ้าว แล้วเราจะไม่ออกไปกินข้างนอกด้วยกันทีเดียวเหรอ" พิมเอ่ยถามด้วยความสงสัย เพราะตอนแรกทั้งคู่ตกลงว่าจะขับรถออกไปหามื้อเย็นกินกันที่ห้างแถวๆนี้

"บอลว่าจะยกของลงจากรถไปไว้ตามห้องให้หมดก่อน มันเหลือไม่ค่อยเยอะแล้ว ยกเสร็จก็คงมืดพอดี บอลอยากจะพักแล้วล่ะ ยังไงก็บ้านเราเอง ไว้พรุ่งนี้ค่อยจัดต่อดีกว่า" ชายหนุ่มกล่าวพลางเอาผ้าขนหนูผืนเล็กที่ห้อยคอมาซับเหงื่อที่ขึ้นพราวอยู่ตามใบหน้า

"อ้อ ได้ๆ งั้นเดี๋ยวพิมออกไปเลยก็แล้วกัน ตอนเข้ามาจำได้ว่ากลางซอยมีตลาดนัด น่าจะมีอะไรขายอยู่" สาวพิมตอบรับอย่างง่ายๆตามนิสัย จากนั้นเธอก็หันหลังเดินกลับออกไปหยิบกระเป๋าสะพายของตัวเองในห้องโถงและเปิดประตูเดินออกจากบ้านไป


"ของบอลเอาเป็นข้าวมันไก่นะ ถ้าไม่มีเอาอะไรมาก็ได้" บอลที่เดินตามมาส่งตะโกนบอกไล่หลังไป พลันสายตาของเขาก็สะดุดเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังยืนเกาะประตูรั้วจ้องมองเขามาจากบ้านฝั่งตรงข้ามถนน พอเธอเห็นบอลหันมา ยิ้มละไมก็ปรากฎบนใบหน้าของเธอทันที

"อ้าว ไหนนายหน้าบอกว่าบ้านตรงข้ามไม่มีคน สงสัยคงต้องไปทักทายหน่อย" บอลยิ้มตอบก่อนจะเดินข้ามถนนตรงเข้าไปหา

"สวัสดีครับ ผมชื่อบอลนะครับ พอดีผมกับแฟนพึ่งจะย้ายเข้ามาอยู่ใหม่ ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับพี่" เขากล่าวพลางยกมือไหว้สวัสดีตามมารยาทพร้อมกับยิ้มให้

"แหม ยังไม่ทันถามอายุก็เรียกพี่ซะแล้ว นี่หน้าพี่แก่ขนาดนั้นเลยเหรอจ๊ะ พี่ชื่อแก้วนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" พี่แก้วแนะนำตัวพร้อมส่งรอยยิ้มหวานให้กับบอลบ้าง รอยยิ้มที่ทำให้เขารู้สึกใจเต้นแรงอย่างประหลาดเมื่อได้เห็น

พี่แก้วเป็นสาวร่างเล็ก กะคร่าวๆจากสายตาน่าจะสูงไม่เกินร้อยหกสิบ รอยย่นตามอายุเล็กน้อยใต้หางตาไม่ได้ทำให้ใบหน้าคมดูสวยน้อยลงเลยสักนิด อีกทั้งเส้นผมตรงสีน้ำตาลเข้มที่เรียบยาวไปจนถึงกลางหลังยังช่วยขับให้ผิวสีน้ำผึ้งของเธอเด่นขึ้นไปอีก แต่จุดที่บอลมองตาแทบไม่กระพริบตาก็คือเนินหน้าอกขนาดใหญ่ในเสื้อยืดรัดรูปสีขาว มันใหญ่และชูชันซะจนทำให้บอลเผลอกลืนน้ำลายไปอึกใหญ่เมื่อได้เห็น


"หืมมมมมม มองอะไรอยู่จ๊ะ" พี่แก้วเอ่ยถามขำๆเมื่อเห็นบอลเหม่อมองหน้าอกของเธอ ดูเหมือนพี่แก้วจะเจอกับปฏิกิริยาแบบนี้บ่อยจนเธอชินเสียแล้ว

"อะ อ้อ เปล่าครับ แหะๆ" บอลหน้าขึ้นสีพลางยกมือเกาหัวแก้เขิน หญิงสาวดูจะไม่ใส่ใจเท่าใดนักเพราะเธอถามเขาต่อทันที

"พึ่งจะย้ายกันมาใหม่เหรอคะน้องบอล เห็นกำลังวุ่นวายใหญ่เชียว" พี่แก้วเอ่ยพร้อมกับจ้องมองสำรวจไปทั่วตัวของบอลอย่างรวดเร็ว จนสุดท้ายสายตาของเธอก็เลื่อนมาสบกับบอลที่มองอยู่แล้วพอดี เธออมยิ้มเล็กน้อยพร้อมกับแววตาที่ดูเป็นประกายอย่างประหลาด

"เอ่ออ... ใช่ครับ ผมกับแฟนพึ่งจะย้ายเข้ามาวันนี้เอง นี่แฟนผมเค้าไปหาซื้ออะไรกินที่ตลาด ถ้ากลับมาแล้วผมจะพามาแนะนำให้รู้จักครับ" พี่แก้วเล่นจ้องมองเขาโดยไม่ละสายตาทำให้บอลรู้สึกอึกอักเล็กน้อยก่อนจะตอบ ประสบการณ์ในช่วงมหาลัยพอจะทำให้บอลเข้าใจความหมายของแววตานั้นได้ไม่ยาก เพราะมันเป็นสายตาแบบเดียวกับบรรดาผู้หญิงที่เขาเคยฟันเป็นว่าเล่นอย่างง่ายๆเพียงเพราะพวกเธอถูกใจเขา

"ไม่เป็นไรจ๊ะไว้พรุ่งนี้ก็ได้ นี่ก็จะมืดแล้วด้วย อีกสักพักพี่คงเข้าบ้านแล้วล่ะ บอลรีบไปเก็บของเถอะ แถวนี้ยุงชุมด้วย" พี่แก้วพูดพร้อมกับถอยหลังเล็กน้อยเป็นสัญญาณว่าเธอกำลังจะเข้าบ้าน

ที่จริงเองบอลกถูกใจพี่แก้วอยู่ไม่น้อย รูปร่างและท่าทางของพี่แก้วเรียกได้ว่าเป็นสาวในสเปคของเค้าเลยทีเดียว บอลจึงพยายามที่จะชวนเธอคุยต่ออีกเล็กน้อยเพื่อสานสัมพันธ์แม้ว่าจะเพียงแค่ในฐานะเพื่อนบ้านก็ตาม

"จริงเหรอครับ อย่างนี้ก็แย่เลย สงสัยผมต้องไปหามุ้งลวดมาใส่แล้วล่ะครับ อาจจะต้องใช้เยอะเลยเพราะหน้าต่างบ้านผมมีหลายบาน" บอลตอบพร้อมหันกลับไปดูบ้านตัวเอง ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่เขาเห็นพิมเดินกลับมาพอดี

"อ๊ะ นั่นไงครับแฟนผมกลับมาพอดีเลย" บอลหันไปกวักมือเรียกแฟนสาวให้เดินเข้ามาหา

"อ้าวทำไมกลับมาตัวเปล่าล่ะ" บอลเอ่ยถามเพราะไม่เห็นพิมถืออะไรกลับมาด้วยเลย

"ก็พิมลืมไปนะซิ ว่าเอากระเป๋าเงินออกตอนอยู่ในรถ นี่เดินไปแบบไม่มีเงินซักแดงเดียว สั่งข้าวไปไม่มีเงินจ่าย อายเค้าจะตายอยู่แล้ว ว่าแต่ บอลมายืนทำอะไรอยู่ตรงนี่เนี่ย" สาวพิมถามด้วยความสงสัย

"อ้อ พอดีบอลมาหาพี่แก้วหน่ะ พี่แก้วแกพักอยู่บ้านนี้ บอลเลยมาแนะนำตัว พี่แก้วครับนี่พิมแฟน.... อ้าว ไปไหนแล้วเนี่ย" บอลหันกลับมาก็ไม่เห็นพี่แก้วแล้ว

"พี่แก้วไหนของบอลเนี่ย พิมเดินมาก็ไม่เห็นใครแล้วนะ"

"ก็เมื่อกี้ยังคุยกันอยู่เลย สงสัยเค้ากลับเขาไปในบ้านแล้วล่ะมั้ง" บอลตอบอย่างงงๆ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากนัก

"ช่างเถอะ ไว้ค่อยมาคุยกับเค้าใหม่ก็ได้ พิมจะมาชวนบอลไปกินข้าวที่ร้านเลย จะได้ไม่ต้องล้างด้วย"

"อะ อืม" บอลพยักหน้าให้แฟนสาวก่อนที่ทั้งคู่จะเดินกลับไปเคลียข้าวของหน้าบ้านเพื่อจะออกไปกินข้าว โดยที่ในหัวยังคงคิดแต่เรื่องพี่แก้วไม่หาย....



ตกดึกคืนนั้นเอง....

"ซึ๊ดดดด......" เสียงสูดปากของพิมดังยาวไปทั่วห้องนอน ห้องนอนโล่งๆที่มีเพียงแค่เครื่องปรับอากาศและเตียงคิงไซส์ตั้งอยู่เท่านั้น ทั้งคู่นอนกอดกายกันในร่างเปลือย ชุดนอนของทั้งสองถูกถอดโยนกองไว้ข้างเตียงอย่างไม่ใยดี

บอลกำลังซุกไซร้ซอกคอขาวของแฟนสาวอย่างหื่นกระหาย คืนนี้เขามีอารมณ์มากมายเหลือเกิน มันเกิดขึ้นหลังจากที่เขาได้เห็นทรวดทรงของพี่แก้ว ทรวดทรงในฝันที่เขาใฝ่หาซึ่งต่างกับแฟนสาวตรงหน้าอย่างสิ้นเชิง

บอลเลื่อนตัวต่ำลงมายังเนินอกแน่นขนาดพอเหมาะของพิม ก่อนจะใช้ปลายลิ้นดุนดันและดูเลียขบกัดปลายติ่งถันจนมันแข็งเป็นไต สองมือแกร่งของอดีตนักกีฬาต่างลูบไล้ไปทั่วร่างเนียนของสาวพิมจนเธอต้องบิดกายไปมาด้วยความสยิวจากมือสาก ก่อนที่มือขวาข้างถนัดจะเริ่มส่งนิ้วรุกล้ำปากโพรงสวาทด้านล่าง

"อู้ยยยส์ บอล พิมเสียว" หญิงสาวดีกรีอดีตดาวมหาลัยในตอนนี้รู้สึกเสียวกระสันต์จนฉ่ำแฉะไปหมดทั้งง่ามขา หลังได้รับสัมผัสแผ่วจากปลายนิ้วที่กำลังบดคลึงเม็ดเสียวเป็นวงกลมเบาๆก่อนจะค่อยๆเลื่อนต่ำลงมาและบรรจงกดแทรกความหนึบหนับของคูหาเข้าไปช้าๆ

"ซึ๊ดดดดดด" พิมสูดปากยาวอีกครั้งจากความเสียวที่ได้รับ หน้าอกของเธอสะท้อนขึ้นลงอย่างรวดเร็วด้วยไฟราคะที่กำลังเผาไหม้อยู่ในกาย
พิมตัดสินใจดันร่างของแฟนหนุ่มออกก่อนจะโผพลิกกายเปลี่ยนเป็นฝ่ายทาบทับร่างแกร่ง เพราะตอนนี้หญิงสาวไม่สามารถทานทนกับลีลาการเล้าโลมอันช่ำชองของแฟนหนุ่มได้ไหวอีกต่อไป

ร่างบางราวนางแบบคว้าจับแก่นกายแข็งเป็นลำยาวขนาดแปดนิ้วไว้แน่น ก่อนจะจับส่วนปลายบานจ่อเข้ากับประตูสวรรค์ของตนเอง

"อืมมมมม" พิมหลับตาเม้มปากแน่นเมื่อเธอค่อยๆหย่อนสะโพกลง แม้ช่องรักของเธอจะฉ่ำแฉะอยู่มากแล้ว แต่ความคับแน่นจากท่อนลำอันใหญ่โตก็ยังคงสร้างความอึดอัดอันสุขสันต์ให้เธออย่างมากมายอยู่ดี

"ฟู่วววว" หญิงสาวผ่อนลมหายใจยาวเมื่อรู้สึกว่าส่วนปลายชนกับโพรงด้านในจนสุด เธอรู้ดีจากเกมรักหลายครั้งว่ามันยังเข้ามาไม่สุดโคน แต่แค่นี้ก็เพียงพอกับที่เธอต้องการแล้ว พิมไม่รอช้าอีก เธอรีบขยับสะโพกขึ้นลงอย่างรวดเร็วทันที


"ซึ๊ดดด... อู้ยยย.... เสียวดีจังเลยบอล ซึ๊ดดดด...." ใบหน้าสวยหลับตาพริ้มเพื่อซึมซับความเสียว ก้นกลมแน่นเด้งสะท้อนเป็นจังหวะ ส่งผลให้เหงื่อกาฬของหญิงสาวผุดเต็มไปทั่วจนทำให้ร่างของเธอดูมีประกายระยับแม้ในความมืดสลัว

"อืมมมม ผมก็เสียวครับ ของพิมยังแน่นเหมือนเดิมเลย" บอลบอกไปตามความรู้สึกที่ได้รับ แต่ในหัวกลับคิดถึงเรื่องอื่น

"อู๊ยยยยส์ บอล ลึกจังเลย เบาๆซิ เดี๋ยวของพิมก็พังพอดี ซื๊ดดดดดส์" สาวพิมร้องลั่นเพราะจู่ๆแฟนหนุ่มก็กระแทกเอวสวนจนแท่งเอ็นจมหายเข้าไปทั้งลำ ส่วนปลายบานของมันแทรกผ่านปากมดลูกภายในจนทำให้เจ้าของเสียววาบไปทั่วท้องน้อยจนต้องหยุดขยับ

"แล้วพิมไม่ชอบรึไงครับ" บอลเอ่ยถามขำๆ เขากำลังนึกภาพพี่แก้วซ้อนทับกับแฟนสาวจึงงเผลอกระแทกเอวสวนขึ้นไป

"ชอบซิ แต่เบาๆหน่อย มันเสียวเกินไป" พิมตอบพร้อมกับเริ่มขยับเอวอีกครั้งเพื่อซึมซับความเสียว แตกต่างกับร่างนิ่งที่ทำแค่เพียงนอนหงายเอามือทั้งสองข้างประสานรองหัวไว้ของบอล ตอนนี้เขาปล่อยให้แฟนสาวเป็นฝ่ายตักตวงความสุขจากท่อนลำแข็งด้วยตนเองอย่างเต็มที่ตามที่ตั้งใจ โดยที่ตนเองกลับเอาแต่จินตนาการถึงสาวใหญ่ตรงข้ามบ้านที่พึ่งจะพบเจอ.....



เช้าวันรุ่งขึ้น บอลต้องกลับไปทำงานตามปกติอย่างกระทันหันเพราะหัวหน้าโทรเรียก ทำให้พิมต้องอยู่ที่บ้านเพื่อจัดข้าวของเพียงลำพัง หลังจากยุ่งกับการเก็บของมาได้พักใหญ่จนถึงช่วงสายของวัน เธอก็เริ่มรู้สึกหิวเพราะยังไม่มีอะไรลงท้องของเธอเลยตั้งแต่เช้า พิมจึงจัดแจงปิดบ้านเพื่อจะออกไปหาอะไรกินที่หน้าปากซอย

ในระหว่างทางที่กำลังเดินอยู่ พิมก็พยายามมองสำรวจรอบๆเส้นทางเอาไว้เพราะพึ่งจะมาอยู่ใหม่ นั่นก็ทำให้เธอสังเกตุเห็นว่า บรรดาบ้านที่อยู่ในละแวกเดียวกับบ้านของเธอนั้นดูเหมือนจะไม่มีใครอาศัยอยู่เลยซักหลังเดียว

ความรู้สึกแปลกๆก่อตัวขึ้นในใจของพิมเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่ได้คิดอะไรมากนัก เพราะอาจจะเป็นเวลากลางวันที่คนออกไปทำงานจนหมดก็ได้ แต่กว่าที่พิมจะเจอบ้านที่มีคนพักอาศัย เธอก็ต้องเดินมาไกลถึงสองซอย

หญิงสาวเก็บความสงสัยนี้ไว้ในใจ จนเมื่อเธอเดินมาเจอร้านอาหารตามสั่งร้านเดียวที่เปิดอยู่หน้าปากซอย พิมก็ตัดสินใจจะลองถามป้าเจ้าของร้านดูในระหว่างกำลังนั่งรอแกผัดข้าวให้

"ป้าคะ หมู่บ้านนี้มีคนอยู่เยอะไหมคะ"

"หืม ก็เยอะนะ น่าจะหลายร้อยเลย ถามทำไมละหนู" ป้าเจ้าของร้านตอบขณะกำลังตักผงชูรสช้อนโตใส่ไปในกระทะอย่างรวดเร็ว

"พอดีหนูพึ่งย้ายมาอยู่ใหม่เมื่อวานนี้เองคะ  แต่แถวๆบ้านที่หนูอยู่ไม่ค่อยมีคนพัก ก็เลยสงสัยนิดหน่อยคะ"

"ก็ว่า ทำไมไม่คุ้นหน้าเลย แล้วหนูอยู่ซอยไหนล่ะ"

"หนูอยู่ซอยสี่คะ"

แกร๊ง!! เสียงตะหลิวของป้าเจ้าของร้านกระแทกกระทะดังลั่นจนลูกค้าในร้านหันมามองกันหมด

"หนูอยู่ซอยอะไรนะ!!"


แป๊นๆๆ!!!

"เอ... ไปไหนของเขาเนี่ย โทรมาก็ไม่รับสาย แล้วเราจะเข้าบ้านยังไงละหว่า" บอลบ่นพลางเกาหัวหลังจากพยายามบีบแตรเรียกแฟนสาวที่เขาเข้าใจว่าอยู่ในบ้าน

บอลกลับมาถึงบ้านหลังจากที่พิมพึ่งจะออกจากบ้านไปได้ไม่นานนัก เขาขอลางานกลับมาที่บ้านเพื่อจะรีบจัดข้าวของให้เสร็จเร็วที่สุดหลังจากที่ได้รู้ว่าทางบริษัทจะส่งเขาไปเป็นตัวแทนอบรมที่ญี่ปุ่นอาทิตย์หน้าที่จะถึงนี้แล้ว

"น้องพิมไม่อยู่หรอกจ๊ะ" เสียงหวานดังมาจากทางด้านซ้ายของตัวรถ บอลหันไปก็เห็นพี่แก้วยืนอยู่ตรงที่เดิมที่ยืนอยู่เมื่อวานนี้พร้อมกับส่งยิ้มให้ ชายหนุ่มผงกหัวทักทายและเปิดประตูลงจากรถแล้วก้าวเดินเข้าไปหา

"พี่แก้วเห็นเหรอครับว่าพิมไปไหน" บอลถามขณะเดินเขามาอยู่ใกล้ๆ เขาพยายามทำเป็นมองไปรอบตัวบ้านด้านหลังพี่แก้วเพื่อจะได้ไม่สนใจกับจุดเด่นของเธอมากนัก

"พี่เห็นเค้าเดินออกไปทางหน้าปากซอยพอดี ก่อนหน้าบอลจะมาไม่นานนี้เอง สงสัยจะไปหาอะไรกินละมั้ง เพราะเดินไปตัวเปล่าๆเลย"

"แย่เลยครับ แบบนี้สงสัยจะไม่ได้เอาโทรศัพท์ไปด้วย มิน่าผมโทรไปถึงไม่รับ สงสัยต้องรอนานแน่เลย ยิ่งกินอะไรช้าๆอยู่ด้วย" บอลบ่นพลางส่ายหัว

"งั้นบอลเข้ามานั่งรอน้องพิมในบ้านพี่ก่อนก็ได้ จะได้ไม่ร้อนด้วย มาๆ เชิญเข้ามาเลยจ๊ะ" พี่แก้วเอ่ยชวนพร้อมกับเดินไปเลื่อนประตูรั้วออกให้

"มันจะดีเหรอครับพี่ ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมเกรงใจ" บอลหมายความตามที่พูด เพราะเค้าพึ่งจะรู้จักเธอเมื่อวานนี้เอง

"โอ๊ย! ไม่ต้องเกรงใจหรอกจ๊ะ ตอนนี้เราก็เป็นเพื่อนบ้านกันแล้ว แถมตอนนี้พี่อยู่คนเดียวเหงามากเลย ได้บอลมาคุยเป็นเพื่อนก็ช่วยแก้เหงาพี่ดี" สาวใหญ่เอื้อมมือนุ่มไปดึงแขนบอลให้เข้ามาด้านในก่อนจะเดินนำเขาไปตรงม้านั่งหินอ่อนในสวนหน้าบ้าน

"นั่งรอพี่ตรงแปบนะจ๊ะ เดี๋ยวพี่ไปเอาน้ำมาให้" พี่แก้วบอกก่อนจะเดินหายเข้าไปในตัวบ้านทิ้งให้ชายหนุ่มยืนเก้ๆกังๆอยู่คนเดียว

บอลตัดสินใจนั่งลงและกวาดสายตาสำรวจไปรอบ เขาสังเกตุตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่าบ้านของพี่แก้วรายล้อมไปด้วยพืชพรรณขึ้นอยู่เต็มไปหมด สิ่งที่ทำให้บอลแปลกใจก็คือต้นไม้เหล่านี้มีเยอะเกินไป และดูเหมือนจะขาดคนดูแลตกแต่ง ทั้งๆที่ถ้ามีคนดูแล บ้านของพี่แก้วจะดูสวยงามกว่านี้แน่นอน

"ต้นไม้พวกนี้สามีพี่เป็นคนปลูกเองจ๊ะ ปกติเค้าจะเป็นคนดูแล แต่ตอนนี้เค้าไปทำงานต่างประเทศนานหลายเดือนแล้ว กว่าจะกลับมาก็กลางปีหน้า นี่พี่อยู่บ้านนี้คนเดียวก็ยังไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน กลัวว่าพวกงูเงี้ยวเขี้ยวขอจะยกพวกมาอยู่จังเลย" พี่แก้วที่ยกโหลใส่น้ำกับแก้วมาว่างไว้ที่โต๊ะพูดก่อนจะนั่งลงตรงข้าม


"อ้อ ผมก็ว่าอยู่ เอาเป็นว่าถ้าผมจัดการที่บ้านเรียบร้อยแล้ว ผมจะมาช่วยตัดที่รกๆให้ก็ได้นะครับ"

"ถ้าได้แบบนั้นก็ดีมากเลยจ๊ะ ไม่งั้นพี่ต้องไปหาจ้างคนมาตัดเอา นี่ก็หามานานแล้ว ไม่มีใครยอมมาทำซักที พี่เองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องทำสวนเท่าไหร่ ไม่นานมานี้เถาลดาวัลย์ที่สามีพี่ตั้งใจจะให้เลื้อยคลุมโต๊ะนี้จู่ๆก็เฉาตายไปเสียเฉยๆ พี่ละกลุ้มใจจัง" พี่แก้วบ่นคล้ายรำพึง ฟังจากน้ำเสียงแล้วดูเหมือนเธอจะคิดถึงสามีอยู่ไม่น้อย

พูดจบพี่แก้วก็แหงนมองดูซากเถาลดาวลัยที่เคยเลื้อยพันโครงเหล็กอยู่ ทำให้บอลอดไม่ได้ที่จะหันไปมองตาม

"เอ๊ะ!" บอลอุทานออกมาเบาๆ

"มีอะไรเหรอจ๊ะบอล" พี่แก้วด้วยความสงสัย

"พี่บอกว่าพี่อยู่บ้านนี้คนเดียวใช่ไหมครับ"

"ใช่แล้วจ๊ะ ก็สามีพี่ไปทำงานต่างประเทศไงจ๊ะ จะให้พี่อยู่กับใครล่ะ"

"แต่เมื่อกี้ ผมว่าผมเห็นคนยืนอยู่ที่หน้าต่างชั้นสองนะครับ แต่ก็แค่แวบเดียวเค้าก็ผลุบเข้าไป"

"บ้า! น้องบอลอย่ามาแกล้งหลอกพี่นะ พี่อยู่คนเดียวจริงๆ จะมีใครที่ไหนกัน ตาฝาดแล้วน้องบอล" พี่แก้วหน้าเสียทันทีที่ได้ยิน

"แต่ผมเห็นจริงๆนะครับพี่แก้ว" บอลยังคงยืนยันในสิ่งที่เห็นแม้จะเริ่มไม่แน่ใจ บางทีเค้าอาจจะตาฝาดไปเองอย่างที่พี่แก้วบอกก็ได้
ครืด... ครืด.... โทรศัทพ์ที่บอลพกไว้ในกระเป๋ากางเกงสั่นเตือนเป็นจังหวะ

"อ้าว พิมนี่น่า สงสัยกลับมาแล้วแน่เลย งั้นผมขอตัวก่อนนะครับพี่" บอลเอ่ยลาพี่แก้วทันทีหลังจากหยิบโทรศัทพ์มาดูและเห็นชื่อแฟนสาว

"ปัทโธ่ มาหลอกให้พี่กลัวแล้วก็หนีไป เอาเถอะๆ ไว้ว่างๆบอลค่อยมานั่งคุยเป็นเพื่อนพี่อีกนะจ๊ะ ตอนนีัรีบไปได้แล้ว เดี๋ยวน้องพิมจะรอนาน" พี่แก้วพูดพลางลุกขึ้นยืนและเดินมาส่งบอลที่หน้าประตูรั้ว

"โอเคครับพี่ ขอบคุณที่เลี้ยงน้ำนะครับ" บอลตอบก่อนจะรีบเดินข้ามไปยังบ้านของตัวเอง เขามองเห็นแฟนสาวกำลังกอดอกยืนหน้ามุ่ยรออยู่

"ไปไหนมาเนี่ยบอล แถมจะกลับมาก็ไม่บอก พิมตกใจหมดยิ่งกลัวๆอยู่ด้วย"

"กลัว... มีอะไรน่ากลัว?" บอลถามขำๆเพราะตลกในท่าทีของแฟนสาว แต่เธอกลับไม่ตลกตามไปด้วย

"เข้าไปในบ้านก่อนเดี๋ยวพิมมีอะไรจะเล่าให้ฟัง" พิมรีบดึงแขนลากบอลเข้าไปในบ้านก่อนจะเล่าเรื่องที่ได้ยินจากป้าร้านตามสั่งให้แฟนหนุ่มฟัง

สาเหตุที่ละแวกบ้านแถวซอยสี่นี้ไม่มีคนพักอาศัยอยู่เลยนั้น เป็นเพราะเมื่อสองปีก่อนเคยเกิดคดีฆาตกรรมขึ้นในหมู่บ้านนี้ เป็นเรื่องของบ้านหัวมุมที่สามียิงชู้บาดเจ็บสาหัสและฆ่าภรรยาทิ้งก่อนที่เค้าจะยิงตัวเองตายตาม หลังจากนั้นมาบ้านหลังนั้นก็เฮี้ยนหนัก มีคนเจอหลอกทั้งจากตัวสามีและภรรยาจนบ้านหลังใกล้เคียงทนอยู่ไม่ไหวต้องย้ายหนี

ยิ่งวันพระวันโกนยิ่งหนัก เพราะหลายคนมักจะเห็นทั้งคู่ออกไปทำกิจกรรมปกติยามมีชีวิตในหมู่บ้านเป็นประจำ ส่วนกลางของหมู่บ้านเคยนินมต์พระสงค์มา แต่ก็ทำได้เพียงสะกดไว้ในบ้านเท่านั้น สุดท้ายบ้านในละแวกซอยสี่จึงประกาศขายและก็ย้ายออกไปจนหมด

".....และป้าก็บอกว่าบ้านหลังนั้นคือหลังที่เราซื้อมานี่นะซิบอล พิมก็สงสัยอยู่แล้วเชียวว่าทำไมถึงขายถูก ถ้ามันเป็นเรื่องจริงอย่างที่ป้าเค้าบอก เราจะทำยังไงกันดีล่ะบอล.... พิมกลัว....." หญิงสาวโผเข้ากอดแฟนหนุ่มพร้อมน้ำตาคลอเบ้า

"เห้ย อย่าร้องซิ บอลว่าไม่น่าจะจริงนะ เพราะอย่างบ้านตรงข้ามอย่างพี่แก้วก็ยังไม่ย้ายไปไหนเลย แถมเรามาที่นี่ตั้งหลายครั้ง เมื่อคืนก็ยังนอนมาแล้ว ไม่เห็นจะเจออะไรเลยนะพิม อย่ากลัวเป็นเด็กไปเลยหน่า" บอลลูปหัวพลางพูดปลอบพิม แต่ก็ดูเหมือนจะยังไม่ได้ผล

"แต่วันนี้ที่พิมออกไปก็ไม่เจอคนอยู่เลยจริงๆนะบอล แถมลูกค้าคนอื่นในร้านก็ยืนยันเป็นเสียงเดียวกันหมดด้วยว่าเป็นเรื่องจริง ไม่รู้แหละ ยังไงวันนี้พิมก็ไม่กล้าอยู่ที่นี่แล้ว เรากลับไปนอนที่บ้านพิมก่อนเถอะนะ นะบอล" พิมพยายามออดอ้อน ปกติเธอก็เป็นคนขวัญอ่อนอยู่แล้ว พอได้ยินเรื่องนี้จึงยิ่งทำให้เธอกลัวหนักจนไม่กล้าอยู่

"โถ่พิม บ้านหลังนี้ถึงมันจะถูกแต่เราก็เสียเงินซื้อมาไม่ใช่น้อยๆ พิมมากลัวกับอีแค่เรื่องเล่าแบบนี้แล้วต่อไปจะอยู่ได้ยังไง เอางี้ เดี๋ยวบอลจะอยู่พิสูจน์ให้พิมดูเองว่ามันไม่มีอะไร พิมไปเตรียมเก็บของเลย บอลจะขับรถไปส่ง" บอลชักเริ่มโมโหกับอาการของแฟนสาว พิมเองเมื่อเห็นอาการของแฟนหนุ่มก็ไม่พูดอะไรอีก เพราะรู้นิสัยของบอลดีว่าเป็นคนพูดจริงทำจริงและไม่ยอมเปลี่ยนง่ายๆ

***********************************************

หลังจากส่งพิมที่บ้านและอยู่คุยกับแม่ของเธอเล็กน้อยบอลก็ลากลับ แต่นั่นก็เป็นช่วงบ่ายแก่ๆแล้วที่บอลกลับมาถึงบ้าน
เขาจอดรถไว้หน้าประตูรั้วเพราะต้องลงไปไขกุญแจที่ล๊อคเอาไว้ก่อนจะถอยรถเข้าบ้าน ตอนนั้นเองที่บอลพึ่งจะมีโอกาสได้สังเกตเห็นว่าในละแวกซอยบ้านของเขานั้นดูเหมือนจะไม่มีใครพักอาศัยอยู่เลยจริงๆ

ชายหนุ่มขมวดคิ้วเล็กน้อยกับความรู้สึกวังเวงที่ได้รับก่อนจะกลับไปถอยรถเข้ามาจอดในบ้าน ช่วงที่เขาเดินไปปิดประตูรัวนั่นเอง บอลก็เห็นพี่แก้วเดินอยู่ในรั้วกำแพงบ้านของเธอ พืชพรรณไม้ที่ขึ้นอยู่หนาแน่นทำให้เขามองเห็นเธอเพียงครู่เดียว แต่นั่นก็ทำให้บอลมีความคิดที่จะเดินไปถามเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ทันที

บอลเดินตรงเข้าไปหยุดยืนอยู่หน้าประตูรั้วบ้านและลองกดกริ๊งเพื่อจะเรียกเธอ แต่ดูเหมือนสภาพของมันจะดูเก่าจนใช้งานไม่ได้ เขาจึงต้องตะโกนเรียกแทน

"พี่แก้วครับ! พี่แก้ว! นี่บอลบอลตรงข้ามนะครับพี่ ผมมีอะไรจะปรึกษาหน่อยครับ" บอลตะโกนเรียกโหวกเหวกอยู่สักพัก พี่แก้วก็วิ่งกระหืดกระหอบออกมาจากตัวบ้าน หน้าอกคู่ใหญ่ของเธอตีขึ้นลงแกว่งไกว่ไปมาใต้ร่มผ้าตามแรงโน้มถ่วง จนทำให้บอลต้องกลืนน้ำลายอีกครั้งเมื่อได้เห็น

"จ้าาา พี่มาแล้ว! แฮ่กๆ โอ้ย! เหนื่อย!" เธอยืนหอบหายใจหนักหน่วงราวกับนักวิ่งมาราธอน เสื้อยืดขาวที่เธอใส่ตอนนี้เปียกเหงื่อเป็นดวงๆเต็มไปหมด

"พี่ทำอะไรอยู่ครับเนี่ย เหงื่อโชกเชียว"

"หลอดไฟที่ห้องพี่มันเสียจ๊ะ พี่ก็เลยพยายามเปลี่ยนดู พี่กลัวไฟดูด ก็เลยสับคัทเอาท์ลงหมด ร้อนจะตายแล้วเนี่ย" พี่แก้วพูดพลางดึงขอบคอเสื้อกระพือไปมาเพื่อคลายร้อน ทำให้คนตัวสูงกว่าอย่างบอลมองเห็นเนินอกแน่นของเธออย่างถนัด

"อ้าว ทำไมพี่ไม่ไปบอกผมล่ะครับ เรื่องแค่นี้เองผมทำแปบเดียวก็เสร็จแล้วครับ"

"ก็เห็นยังจัดบ้านไม่เสร็จกันเลย จะให้พี่กล้าบอกได้ยังไง รบกวนแย่"

"โธ่พี่ คนกันเอง อะ ตอนนี้ผมกำลังว่าง งั้นผมขึ้นไปทำให้เลยแล้วกันครับ"

"ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะพี่เกรงใจ เดี๋ยวน้องพิมจะว่าเอาด้วยถ้าเกิดพี่ยืมตัวแฟนเค้ามาใช้งาน" พี่แก้วพูดติดตลกพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย

"อ้อ พอดีพิมเค้าไม่อยู่หรอกครับ เค้ากลับไปนอนอีกบ้าน พี่พูดมาก็ดีแล้วมันเป็นเรื่องที่ผมจะมาปรึกษาพอดี คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ...." จากนั้นบอลก็เล่าเรื่องทั้งหมดที่ฟังมาจากพิมให้พี่แก้วฟัง แต่ดูเหมือนเธอจะไม่แปลกใจเลยซักนิด 

"อืม.... จริงๆเรื่องนี้มันก็มีที่มานะ เอางี้ เขามานั่งในบ้านพี่ก่อนซิจ๊ะ เดี๋ยวพี่จะเล่าให้ฟัง" พี่แก้วตอบพร้อมกับเปิดประตูให้บอลเข้าไปในบ้าน เขาไม่คิดอะไรมากจึงเดินเข้าไปทันที ครั้งนี้พี่แก้วพาบอลเข้ามานั่งบนโซฟาในห้องรับแขก เธอหายไปพักนึงแล้วก็กลับมาพร้อมน้ำส้มกล่องใหญ่กับแก้วหนึ่งใบ

"ทานน้ำส้มรอก่อนนะจ๊ะ พี่ขอไปอาบน้ำแปบนึง ร้อนมากเลย" พี่ส้มเอ่ยพร้อมกับใช้สองมือยกขึ้นไปรวบผมมามัดไว้ เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้เก็บผมได้สะดวก ท่วงท่าของเธอจึงดูคล้ายกำลังยืนแอ่นหน้าอก อากัปกิริยานี้ทำให้บอลถึงกับตัวร้อนผ่าว เพราะพี่แก้วในยามนี้ดูเย้ายวนเป็นอย่างมากจากร่างอันชุมโชกไปด้วยเหงื่อของเธอ


เมื่อพี่แก้วเดินลับหายไปบนชั้นสองของบ้าน บอลก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดเล่นดูอะไรไปเรื่อยเปื่อย ตอนนั้นเองที่เขาพบเข้ากับข้อความของแฟนสาวที่พิมทิ้งเอาไว้ในโปรแกรมแชท

ข้อความของพิมมีเนื้อความเกี่ยวกับเรื่องที่เธอเล่าให้ฟังพร้อมกับลิงค์ลิงค์หนึ่ง พอบอลกดเข้าไปมันก็เปิดออกเป็นข่าวเก่าข่าวหนึ่ง ดูจากวันที่ก็เกือบจะสี่ปีเข้าไปแล้ว ข่าวนี้มีเนื้อหาแทบจะตรงกันทั้งหมดกับเรื่องที่ป้าร้านตามสั่งเล่าให้พิมฟัง จะมีก็แต่ชื่อของหมู่บ้านที่ถูกเซ็นเซอร์ไว้ และรูปภาพเบลอๆที่ดูแทบไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน ไม่ว่าบอลจะพยายามเพ่งมองดูยังไงเขาก็คิดว่ามันไม่เหมือนหมู่บ้านนี้อยู่ดี

"ดูหนังโป๊อยู่เหรอจ๊ะ จ้องเขม่งเชียว" เสียงพี่แก้วดังขึ้นจากข้างหลังจนบอลสะดุ้งโหยง

"เปล่าครับพี่ อ่านอะไรนิดหน่อยครับ" บอลตอบพร้อมกับเก็บโทรศัพท์ในจังหวะที่พี่แก้วเดินมานั่งลงที่ฝั่งตรงข้าม ตอนนี้เธอเปลี่ยนมาสวมใส่เสื้อยืดคอวีตัวใหม่ที่ค่อนข้างจะคว้านลึกและดูบางกว่าปกติ

"เอาล่ะ มาว่ากันถึงเรื่องที่บอลเล่าเลยนะจ๊ะ" พี่แก้วหยุดเว้นระยะเพื่อยกขาขึ้นมานั่งไขว้ห้าง ทำให้บอลเห็นโค่นขาขาวของเธอที่โผล่ออกมาจากกางเกงขาสั้นที่เกือบจะเรียกได้ว่าสั้นเสมอหู

"พี่แค่อยากจะบอกว่า เรื่องที่น้องพิมได้ยินมานั่นน่ะ จริงๆแล้วมันเป็นแค่เรื่องแต่งนะจ๊ะ มันเป็นเรื่องแต่งของนายหน้าที่อยากจะมากว้างซื้อที่แถวนี้ในราคาถูกจ๊ะ มีนายทุนใหญ่เค้าอยากจะทำห้าง เค้าก็เลยกุเรื่องผีขึ้นมา เนี่ยได้ผลด้วยนะ คนย้ายออกหมดเลย แถมราคาก็ตกเอาๆ ไม่รู้เชื่อกันไปได้ไง ฮิๆ" พี่แก้วหัวเราะคิกคัก

"อ้อ! ผมก็ว่าแล้วเชียวครับ เรื่องผีนะมันไร้สาระ ถ้ามันจริง พี่แก้วก็คงย้ายออกไปแล้วใช่ไหมล่ะครับ" บอลรวมหัวเราะด้วยพร้อมกับจ้องมองหน้าอกพี่แก้วที่กำลังกระเพื่อมขึ้นลง

"เอ้อ! งั้นผมต้องรีบบอกยัยพิมแล้ว ไม่งั้นไม่ยอมกลับมาแน่ๆ" บอลทำท่าจะควักโทรศัพท์ แต่พี่แก้วก็รีบเอ่ยขัดมาก่อน

"ไหนๆก็เขามาแล้ว งั้นพี่ไม่เกรงใจก็แล้วกัน น้องบอลช่วยขึ้นไปซ่อมไฟให้พี่หน่อยนะจ๊ะ" พี่แก้วทำเสียงออดอ้อน

"ได้ซิครับพี่ งั้นขึ้นไปทำเลยแล้วกันครับ นี่ก็เริ่มเย็นแล้ว เดี๋ยวจะมืดซะก่อน" บอลตอบพลางลุกขึ้นยืน

"ขอบคุณมากเลยจ๊ะน้องบอล ป่ะ เดี๋ยวตามพี่ขึ้นมา" พี่แก้วผุดลุกขึ้นยืนตาม ก่อนจะเดินนำบอลขึ้นไปด้านบน

พี่แก้วพาบอลเขามายังห้องนอนของตัวเอง มันเป็นห้องที่ใหญ่พอประมาณแต่ดูเรียบง่าย มีเพียงเตียง ตู้เสื้อผ้า และโต๊ะเครื่องแป้งวางอยู่ในห้องเท่านั้น ตามผนังแขวนประดับไว้ด้วยรูปคู่ที่พี่แก้วถ่ายกับสามี

"นั่นแฟนพี่เองจะ ชื่อพี่ชาติ เค้าเคยเป็นทหารเก่า ก่อนจะออกมาเปิดบริษัทของตัวเอง นี่ก็ชอบทิ้งให้พี่นอนเหงาอยู่คนเดียวเป็นเดือนๆเลย" พี่แก้วพูดเสียงเศร้า ดูเหมือนเธอจะเป็นคนขี้เหงาจริงๆ

บอลเดินไปหยุดอยู่ใต้หลอดไฟที่มีเก้าอี้วางอยู่ด้านใต้พร้อมกับกล่องเครื่องมือก่อนจะแหงนมองสำรวจ

"ไม่เห็นพี่ทำอะไรไว้เลยหนิครับ ฝาครอบก็ยังปิดอยู่"

"พอดีพี่เอื้อมไม่ถึงอะจ๊ะ แล้วก็ไม่รู้ต้องทำยังไงด้วย" พี่แก้วตอบเสียงอ่อย บอลไม่พูดอะไรต่อ เขาหยิบเก้าอี้ที่พี่แก้วใช้มาตั้งไว้ก่อนจะปีนขึ้นไปสำรวจดู

"อืมมม ฟิวส์น่าจะขาดนะครับ แค่เปลี่ยนใหม่ก็น่าจะหาย พี่แก้วมีสำรองไว้ใช่ไหมครับ" บอลตอบพร้อมกับก้าวลงมา เขาสังเกตุเห็นว่าพี่แก้วจ้องมองเขาตาเป็นมันไปหมด

"น่าจะมีนะจ๊ะ พี่ขอลงไปดูก่อน" พี่แก้วพลิกตัวหันกลับและเดินออกไป บอลจึงถือวิสาสะนั่งลงบนเตียงของเธอ

ชายหนุ่มกำลังครุ่นคิดตัดสินใจอย่างหนัก นั่นเพราะเขาพอจะรู้ว่าพี่แก้วแท้จริงแล้วต้องการอะไร แต่ติดที่บอลเองก็ลดละเลิกเรื่องแบบนี้มานานมากแล้วเพื่อแฟนสาวของเขา แต่อีกใจบอลก็อยากที่จะลิ้มลองสาวในอุดมคติแบบพี่แก้วดูสักครั้ง

พี่แก้วหายไปเกือบสิบนาทีจนบอลรู้สึกผิดปกติ เขาจึงลุกขึ้นและกำลังจะเดินออกไปจากห้อง ก็พอดีกับที่พี่แก้วเดินสวนมาพอดี

"อุ้ย!!" ทั้งคู่ชนกันอย่างจัง ด้วยความที่บอลตัวใหญ่กว่าเขาจึงเป็นฝ่ายล้มทับใส่พี่แก้ว กลิ่มกายหอมฟุ้ง และสัมผัสอวบหยุ่นตรงหน้าอกทำให้สำนึกผิดชอบชั่วดีขาดลงทันที

"อูยยย บะ บอล เจ็บไหม อะ อุ้บ!" เสียงของพี่แก้วขาดหายไปทันทีเพราะโดนริมฝีปากหนาบดบัง บอลโน้มตัวลงบดปากจูบใส่พี่แก้วอย่างร้อนแรงโดยที่เธอเองก็ไม่ขัดขืน ปลายลิ้นของทั้งคู่แลกนัวเนียกันไปมาอย่างรวดเร็ว จนเมื่อชายหนุ่มลิ้มรสปากหวานของสาวรุ่นพี่จนพอใจ เขาจึงค่อยๆถอนริมฝีปากขึ้นช้าๆ

"ผมขอโทษนะครับพี่แก้ว พี่สวยจนผมอดใจไม่ไหวจริงๆ" บอลหยอดคำหวานก่อนจะจ้องมองประสานตากับพี่แก้วช้าๆเพื่อดูปฏิกิริยา เธอนิ่งไปซักพักก่อนจะหลับตาลงช้าๆโดยไม่ตอบอะไรพร้อมกับริมฝีปากปากที่เผยอขึ้นเล็กน้อย

บอลไม่รอช้า เขายิ้มอย่างยินดีก่อนจะเริ่มซุกไซร้ดอมดมไปทั่วซอกคอจนขนกายของพี่แก้วลุกชูชันด้วยความสยิว

"เบาๆนะบอล พี่ไม่ได้มีอะไรกับแฟนมาหลายเดือนแล้ว" เสียงแหบพร่าของพี่แก้วดังขึ้นเบาๆยิ่งปลุกอารมณ์ของบอลให้เพิ่มมากขึ้นไปอีก

ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่งและสอดมือช้อนใต้ร่างบางก่อนจะยกขึ้นพาเธอไปวางลงที่เตียงอย่างแผ่วเบา เขายืนตรงขึ้นเต็มส่วนสัดก่อนจะถอดเสื้อผ้าที่ส่วมใส่อยู่ออกจนหมด เผยให้เห็นท่อนลำยาวใหญ่อันแสนภูมิใจที่ตอนนี้ตั้งตระหง่านชี้ไปที่พี่แก้ว หญิงสาวทำตาโตเมื่อได้เห็นเจ้าหนอนยักษ์ พี่แก้วลุกขึ้นนั่งและเอามือจับมันด้วยความถูกใจ

"โห กำไม่รอบ ใหญ่กว่าที่พี่คิดไว้เยอะเลยจ๊ะ แบบนี้พี่จะเจ็บมั้ยเนี่ย" พี่แก้วเอ่ยพลางลูบไล้และชักขึ้นลงอย่างสนุกมือ จากนั้นเธอก็เป็นฝ่ายรุกโดยการอ้าปากงับอมท่อนเอ็นและเริ่มดูเลีย

"อูยยยยส์ พี่แก้ว สุดยอดเลยครับ ผมเสียวมากเลย" บอลเกร็งตัวแน่นเมื่อเจอลีลาชิวหาของพี่แก้ว เธอทั้งดูดสลับเลียและยังใช้มือช่วยชักไปด้วย พี่แก้วดูดเลียอยู่พักใหญ่เธอก็บ่นว่าเมื่อยปาก เธอจึงบอกให้บอลนั่งลงที่เตียงเพื่อจะทำอะไรบางอย่างให้

"พี่เห็นบอลมองนมพี่ตั้งแต่วันแรกแล้ว และพี่ก็รู้ว่าบอลต้องชอบนี่แน่ๆ" พี่แก้วพูดพลางนั่งคุกเข่ากับพื้นและเขยิบเขามาใกล้ๆหว่างขาของบอล เธอประคองสองเต้าเปลือยขึ้นมาและใช้มันหนีบเข้ากับท่อนลำก่อนจะคายน้ำลายใส่และใช้มันบีบถูกลงไปมา

"โอ้ย! ซี๊ดดดด พี่ ผมเสียว ช้าๆครับ ผมจะเสร็จ" บอลถึงกับตัวกระตุกเกร็ง เขาเกือบจะแตกไปหลายครั้งเมื่อโดนสัมผัสนุ่มจากทรวงอกของพี่แก้ว

"พี่ไปหัดมาจากไหนครับ สุดยอดไปเลย ผมไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อนเลยครับ"

"แฟนพี่เค้าชอบ พี่ก็เลยไปจำมาจากหนังโป๊จ๊ะ แต่ของแฟนพี่ทำยากเพราะเล็กกว่านี้ ของบอลทั้งใหญ่ทั้งแข็ง เล่นเอาพี่แฉะไปหมดแล้วเนี่ย บอลเอาพี่เลยเถอะ พี่ทนไม่ไหวแล้ว" พี่แก้วร้องขอเสียงกระเส่าพร้อมกับลุกขึ้นไปนอนอ้าขาบนเตียง บอลไม่รอช้ารีบแทรกตัวเข้าไปที่หว่างขาและจับท่อนทวนยาวกดแทรกกลีบเนื้อเข้าไปทันที

"ซี๊ดดดดด อูยยยย เสียววว มันเข้าไปลึกมากเลยบอล" พี่แก้วทำหน้าเหยเกจากความคับแน่นที่ได้รับ มันเสียวสะใจเธอไปหมดจริงๆ

"ของพี่แก้วก็เหมือนกันครับ แน่นกว่าของพิมซะอีก อูยยยส์ ผมดันเกือบแทบไม่เข้า" บอลเองก็เกือบจะเสร็จตั้งแต่ยังดันไม่สุดเหมือนกัน อาจจะเป็ฯเพราะพี่แก้วร้างสนามมานานเลยทำให้รูเสียวเธอกระชับแบบนี้ แถมภายในของเธอยังตอดตุบตับต่างกับแฟนสาวของเขาอย่างเห็นได้ชัด นี่ล่ะมั้งที่เค้าว่า ไก่แก่แม่ปลาช่อน

"พร้อมแล้วนะครับพี่แก้ว" บอลเอ่ยถามความพร้อมเพราะเขาไม่แน่ใจว่ารูรักของพี่แก้วจะรับขนาดอันใหญ่โตของเขาได้สะดวกหรือไม่

"จ๊ะบอล พี่พร้อมแล้ว" พี่แก้วตอบพร้อมกับแอ่นสะโพกเล็กน้อยเป็นสัญญาณ ชายหนุ่มพยักหน้ารับแล้วก็เริ่มเดินเครื่องลูกสูบทันที

ปัก!! ปัก!! ปัก!! ปัก!! เขาออกแรงกระแทกลำยาวเข้าไปจนเกือบมิดด้ามและถอนมันออกมาจนสุดสามสี่ครั้งเพื่อกรุยให้ทางสะดวก ก่อนที่เขาจะเริ่มกระเด้าเอวเข้าใส่พี่แก้วอย่างเมามันส์จนเธอร้องเสียงหลง

"อูยยยยส์ เสียวอะไรอย่างนี้น้องบอลจ๋า พี่เสียวจนจะขาดใจตายอยู่แล้ว" พี่แก้วร้องครวญครางไม่หยุดเพราะถูกปลายเงี่ยงขนาดใหญ่ครูดข้างในจนเธอต้องขมิบช่องรักเพื่อคลายความเสียว

"ของพี่ก็ตอดสุดๆเลยครับ น้ำผมจะแตกให้ได้" บอลเองก็เสียวปลายลำไม่แพ้กัน เขาไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนที่สามารถใช้รูสาวขมิบตอดดูดรัดได้เด็ดดวงเท่าพี่แก้วมาก่อนเลย

"อย่านะ! อย่าพึ่งแตก! กำลังสนุกเลย เอาพี่นานๆก่อน" สาวใหญ่ร้องตกใจ เธอกลัวชายหนุ่มจะชิงถึงฝั่งไปเสียก่อนที่เธอจะหายอยาก

"อูยยยส์ พี่แก้วก็อย่าตอดผมแรงซิครับ แหนะ พูดไม่ทันขาดคำก็ตอดผมอีกแล้ว ซึ้ดดดดส์"  บอลครางอู้เพราะพี่แก้วแกล้งขมิบระรัวแถมยังเด้งเอวสวนรับเป็นจังหวะอีก ถ้าเป็นแบบนี้อีกไม่นานเขาคงอดกลั้นเอาไว้ไม่ไหวจริงๆแน่ บอลกลัวจะเสียเชิงชายเขาจึงรีบจัดท่าทางใหม่ทันที

ชายหนุ่มโน้มตัวลงรวบจับเรียวขาสวยบีบเข้าไว้ด้วยกันในอ้อมแขนขวาก่อนจะยกขึ้นพาดบ่า พี่แก้วเองก็ช่วยขยับตัวให้เข้าทางราวกัลรู้ว่าบอลคิดจะทำอะไร เขาตั้งใจจะทำให้พี่แก้วขยับเอวไม่ได้อีกเพื่อที่ตัวเองจะเป็นฝ่ายคุมเกมแต่เพียงผู้เดียว

"นี่กะจะแทงพี่ให้ทะลุเลยเหรอจ๊ะน้องบอล" พี่แก้วเอ่ยถามเสียงหอบด้วยความเหนื่อยจากรสรักที่ได้รับ ดวงตาปรือฉ่ำเยิ้มที่เติมไปด้วยเพลิงราคะมองย้อนขึ้นมาสบตาบอลยิ่งทำให้อารมณ์ของเขาพลุ่งพลานมากเข้าไปอีก


"ผมรู้ว่าพี่แก้วรับมันไหวครับ" บอลตอบสั้นพร้อมรอยยิ้มบาง ก่อนที่ชายหนุ่มจะเริ่มเติมเต็มแรงปรารถนาให้พี่แก้วด้วยการขยับเอวส่งลำยาวเข้าออกรูเสียวของพี่แก้วช้าๆจนเป็นมันปลาบเกือบสุดโคน จากตำแหน่งนี้ทำให้ท่อนเอ็นยักษ์ใหญ่รุกล้ำเข้าไปลึกกว่าท่าเก่า ลึกเสียจนส่วนหัวของมันแทบจะแทรกเข้าไปในมดลูกเสียให้ได้

"โอ๊ย! บอล!" สาวใหญ่ร้องลั่น เธอบิดตัวไปมามือจิกผ้าปูที่นอนแน่นจนยับยู่ยี่ เหมือนปลาโดนทุบหัวจากสัมผัสเสียวที่ได้รับ

"ไม่เจ็บนะครับพี่" บอลหยุดขยับและเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง เพราะเขาไม่เคยใส่เข้าไปลึกขนาดนี้กับใครมาก่อน

"ไม่จ๊ะ แค่มันลึกกว่าที่พี่คิดไว้ อู๊ยยยส์ ลึกดีจริงๆพี่ชอบ บอลทำตามสบายเลยจ๊ะ" พี่แก้วตอบพร้อมลมหายใจถี่เหมือนจะขาดใจ เพียงไม่กี่ครั้งเธอก็เกือบจะเสร็จเสียแล้ว

เมื่อได้ไฟเขียว บอลก็ไม่รั้งรออีกต่อไป ชายหนุ่มเดินเครื่องลูกสูบเต็มตัวอีกครั้ง

"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อู้ววววว บอลจ๋าาาาา" พี่แก้วดิ้นพล่านพร้อมร้องเสียงหลง เต้านมคู่โตแกว่งไกวไปตามแรกกระแทกจนบอลอดไม่ได้ที่จะใช้มือข้างที่เหลือเอือมไปบีบคลึงด้วยความหมั่นเขี้ยว

"โอ๊ย! แรงๆเลยบอลพี่ใกล้แล้ว" สาวใหญ่ร้องครวญครางปานจะขาดใจเมื่อใก้ลจะถึงสวรรค์ บอลไม่รอช้ารีบโถมตัวเข้าทับและดันท่อนเอ็นเข้าไปจนสุดลำทันที

"อู๊ยสสส์ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ โอ๊ย!!  แตก! แตกแล้ว! พี่แตกแล้ว!!" พี่แก้วตัวกระตุกเกร็งหวีดร้องสุดเสียง สองแขนโอบกระหวัดขึ้นมากอดบอลและจิกเล็บลงบนหลังบอลแน่นเพราะทนความเสียวไม่ไหว เธอเสียแต้มให้หนุ่มรุ่นน้องอย่างรวดเร็วในเวลาไม่ถึงสิบนาที

บอลหยุดขยับเพื่อให้พี่แก้วพักเพียงชั่วครู่ หลังจากนั้นเขาก็เริ่มบรรเลงเกมส์กามต่อไปอีกเกือบสองชั่วโมงจนพี่แก้วถึงกับนอนแผ่หราหมดสภาพ เธอโดนลีลาจากแท่งรักของบอลซะจนเสร็จสมนับสิบๆครั้ง โดยที่บอลซึ่งเป็นฝ่ายคุมเกมอยู่เพียงผู้เดียวด้วยความเมามันส์สูญเสียน้ำไปเพียงสามครั้งเท่านั้น หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อนอันแสนสุขสม....


บอลลืมตาตื่นขึ้นมากลางความมืดสลัว เขาผุดลุกขึ้นนั่งทันทีด้วยความตกใจก่อนจะรีบควานหาโทรศัพท์เพื่อดูว่าพิมติดต่อเข้ามาหรือไม่ ตั้งแต่คบหากันมาบอลแทบจะไม่เคยไม่รับโทรศัพท์ของแฟนสาวเลยซักครั้ง ตัญหาราคะเพียงชั่ววูบนำพาให้เขาหลงมัวเมาจนลืมแฟนสาวไปหมดสิ้น อาการเคลื่อนไหวอย่างรีบร้อนทำให้ร่างเล็กที่นอนเปลือยอยู่ใต้ผ้าห่มข้างกายพลันรู้สึกตัวตื่นขึ้นตามมาด้วย

"นี่มันกี่โมงแล้วครับพี่" บอลเอ่ยถามเสียงร้อนรน

"น่าจะประมาณตีหนึ่งนะจ๊ะ มีอะไรรึเปล่าน้องบอล" พี่แก้วถามเสียงงัวเงีย

"แย่แล้วครับ พิมต้องสงสัยแน่ๆเลย นี่แบตมือถือผมก็หมดด้วย" บอลตอบอย่างหัวเสียพลางพยายามที่จะเปิดมือถือแต่ทำยังไงก็ไม่ติด

"เค้าไม่มีทางรู้หรอกจ๊ะถ้าเราไม่บอก เดี๋ยวพี่ช่วยโกหกให้เอง" พี่แก้วตอบพร้อมกับลุกขึ้นมานั่งและจับมือบอลบีบไว้แน่น

"บอลเองก็ห้ามไปบอกใครนะจ๊ะ" พี่แก้วเอ่ยพร้อมกับโน้มตัวเข้ามากอดบอล

"ตอนนี้พี่เริ่มอยากอีกแล้ว น้องบอลพอจะจัดให้พี่ได้อีกสักรอบไหมจ๊ะ ฮิฮิ"

"เออออ ผมว่าเรา..." บอลกำลังจะตอบปฏิเสธเพราะกังวลเรื่องพิม แต่ก็มีเสียงบางอย่างดังขึ้นแทนจนทั้งคู่สะดุ้งโหยง

ปัง!!! ประตูห้องเปิดออกอย่างแรงจนกระทบกำแพงดังลั่นพร้อมกับสวิตซ์ไฟที่ถูกเปิดขึ้น

"อีแก้ว!!" ชายร่างสูงใหญ่ยืนจังก้าอยู่หน้าประตูห้อง บอลมองเพียงแวบเดียวก็จำได้ว่าชายคนนี้เป็นคนเดียวกันกับผู้ชายในรูปที่ถ่ายคู่กับพี่แก้ว

"พะ พี่ชาติ!!" ทั้งบอลและพี่แก้วต่างอุทานพร้อมกันด้วยความตกใจพร้อมกับผละร่างออก

"อีนังเพศยา กูรักมึงดูแลมึงแค่ไหนมึงนี่ไม่รู้จักจำเลยนะ วันนี้มึงไม่ได้ตายดีแน่" พี่ชาติพุ่งพรวดเข้ามาฉุดแขนพี่แก้วพี่แก้วก่อนจะกระชากให้ยืนขึ้นและตบตีไม่ยั้ง

"สารเลว! ผัวะ! แบบ! ผัวะ! มึง! ผัวะ! มัน! ผัวะ! ต้อง! ผัวะ! โดน! ผัวะ! แบบ! ผัวะ! นี้! ผัวะ!" พี่ชาติตะโกนเน้นเสียงเป็นคำๆพร้อมกับฟาดมือหนาอย่างแรงจนหน้าพี่แก้วสะบัดไปมา

"ใจเย็นๆครับพี่ ค่อยๆพูดค่อยจากันก่อน" บอลพยายามที่จะเข้าไปห้ามแต่ก็โดนพี่ชาติผลักจนกระเด็น

"เสือก!! มึงก็อีกตัว! รู้ทั้งรู้ว่าอีแก้วมันมีกูแถมตัวเองก็มีเมียแล้วมึงยังไม่รู้จักพอ เดี๋ยวกูจัดการอีนังเพศยานี่ก่อนต่อไปค่อยคิวมึง!!" พี่ชาติตะโกนอย่างเกรี้ยวกราดพร้อมกับก้มลงล้วงที่หัวเตียงก่อนจะหยิบปืนลูกโม่ที่ซ่อนไว้ขึ้นมาชี้ที่หน้าของบอลจนเขาต้องก้มหลบงุดๆด้วยความกลัว

"ฉันผิดไปแล้วพี่ น้องมันก็ไม่รู้เรื่อง อย่าทำอะไรพวกชั้นเลยนะจ๊ะแก้วขอ ฮือออ" พี่แก้วที่ตอนนี้หน้าตาสะบักสะบอมไปด้วยรอยช้ำทรุดตัวก้มลงกราบแทบเท้าพี่ชาติเพื่ออ้อนวอน

"หน็อย!! มึงยังจะมีหน้ามาห่วงมันอีก อ้อ!! มันคงจะเด็ดถูกใจมึงมากซินะ นิสัยร่านๆแบบนี้อย่าอยู่ต่อไปเลยมึง!!!" พี่ชาติไม่พูดพล่ามทำเพลง แกสะบัดขาอย่างแรงจนพี่แก้วหงายหลังแล้วหันปากกระบอกปืนจ่อไปยังหัวของพี่แก้วก่อนจะเหนี่ยวไกทันที

เปรี๊ยง!!!!!

ร่างของพี่แก้วล้มทรุดลงในชั่วอึดใจก่อนจะนอนแน่นิ่งไม่ไหวติ่ง หยาดเลือดข้นค่อยๆไหลออกมาจากหัวของพี่แก้วช้าๆจนนองเป็นแอ่งอย่างรวดเร็ว เม็ดเลือดสีแดงสดที่สาดกระเซ็นไปทั่วส่งกลิ่นคาวคลุ้งไปหมดจนปลุกบอลที่ตะลึงมองตาค้างให้ได้สติ

"เห้ย! เดี๋ยว! พะ พี่ พี่แก้ว!" บอลละลำละลักไม่ได้ศัพท์จากภาพที่เห็นตรงหน้า

"ฮ่าๆ ตายซะได้ก็ดี จะได้ไม่ไปทำตัวร่านกับใครอีก" พี่ชาติหัวเราะอย่างสะใจก่อนจะหันมาพูดกับบอล

"ส่วนมึงก็เลวและสมควรตายเหมือนกัน แต่กูจะไม่ฆ่ามึงให้เปลืองมือหรอก" พี่ชาติมองจ้องหน้าบอลด้วยแววตาวาวโรจน์ และโดยไม่ทันตั้งตัว พี่ชาติกลับยกปืนขึ้นมากรอกเข้าไปในปากตัวเองทันที

ปุ!!!

หลังหัวของพี่ชาติระเบิดกระจายออกด้วยอำนาจกระสุน มันสมองสีเหลืองขุ่นปนเลือดขนสีแดงกระเด็นหลุดออกเป็นชิ้นเล็กๆแปะอยู่เต็มเพดาน และนั่นก็เป็นภาพสุดท้ายที่บอลเห็นก่อนที่สติของบอลจะดับวูบไป


บอลลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าของอีกวัน เขาพยายามพยุงร่างตัวเองลุกขึ้นนั่งก่อนจะพบว่ากำลังนอนอยู่บนเตียงโดยสวมชุดผู้ป่วยของโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง แขนซ้ายของเขาถูกเจาะโยงเข้ากับถุงน้ำเกลือที่แขวนไว้ข้างเตียง

"ฟื้นแล้วเหรอบอล" เสียงอันคุ้นเคยของแฟนสาวเอ่ยขึ้นข้างๆ

"ทำไมบอลมาอยู่ที่นี่ได้ ก็เมื่อคืน...." บอลพยายามนึกทบทวนเรียงลำดับเหตุการณ์ แต่พิมก็ขัดมาก่อน

"ตอนเช้ามีคนไปเจอบอลนอนสลบอยู่กลางถนนหน้าบ้าน เค้าขับรถออกมาทำงานก็เลยเห็นพอดี พี่เค้าเลยเอาบอลมาส่งโรงบาล แล้วโรงบาลก็พึ่งติดต่อให้พิมมาเมื่อซักพักก่อนบอลตื่นเนี่ยแหละ" พิมบอกก่อนจะเอ่ยถามด้วยความสงสัย

"แล้วบอลไปทำอะไรมา ทำไมถึงไปนอนสลบอยู่กลางถนนแบบนั้นล่ะ" พิมถามด้วยความเป็นห่วง ถึงแม้พยาบาลจะบอกว่าไม่มีอะไรผิดปกติและให้กลับบ้านได้ แต่พิมก็ยังสงสัยอยู่ดี

"เมื่อวานตอนกลับมาจากส่งพิม บอลเข้าไปในบ้านพี่แก้ว..."

"พี่แก้ว! พี่แก้วอีกแล้ว! พี่แก้วไหนกันบอล! บ้านฝั่งตรงข้ามเรามันเป็นบ้านร้างนะบอลจะมีคนอยู่ได้ไง พี่แก้วของบอลพิมก็ไม่เคยเห็น แถมวันนี้พิมก็พึ่งจะกลับไปที่บ้านเราก่อนจะมาโรงบาล แม้แต่หมาซักตัวในซอยบ้านเรายังไม่มีเลยบอล" พิมเอ่ยสวนออกมาเป็นชุดๆจนบอลถึงกับตะลึง ตอนนี้เขากำลังรุ้สึกสับสนอย่างหนักกับสิ่งที่ได้ยิน
ชายหนุ่มนิ่งเงียบไปซักพัก เขาพยายามปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดจนแน่ใจในสิ่งที่พบเจอ

"สงสัย.... บอลจะโดนแล้วแหละพิม" บอลเอ่ยสั้นๆก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องที่เจอให้กับพิมฟังโดยเว้นเรื่องที่มีอะไรกับผีไว้

ทั้งคู่สรุปกันเอาเองว่าสิ่งที่บอลเจอนั้นต้องเป็นเหตุการณ์เดียวกับเรื่องที่พิมได้ยินมาแน่ๆ และทั้งคู่ยังคู่มารู้เอาอีกในภายหลังว่าที่ป้าร้านตามสั่งยืนยันว่าบ้านผีสิงเป็นบ้านของพิม ก็เป็นเพราะพิมเองเป็นคนที่อธิบายที่อยู่ผิดนั่นเอง

หลังจากนั้น บอลกับพิมกลับไปทำบุญให้กับพี่แก้วและพี่ชาติชุดใหญ่ และทั้งคู่ก็ไม่กลับไปเหยียบที่นั่นอีกเลย บอลติดต่อจ้างคนให้ไปขนย้ายของออกจากบ้านก่อนจะประกาศขายในราคาถูก

และหลังจากนั้นไม่นาน ก็มีผู้โชคดีมาซื้อบ้านของทั้งคู่โดยที่พิมกับบอลไม่ได้ปริปากเล่าอะไรให้เค้าฟังสักนิดเดียว.....



อ่านจบแล้วอย่าลืมเม้นนะครับ

ปูเรื่องเหมือนจะให้แก้วเป็นผี
แต่ทำไมผีออกมาตอนกลางวัน

ต้องเป็นอย่างอื่นมั้ยครับ


..✿...❤....💙 ..... 💗 ...💝... 💛... 💛 ....💚 .....💛 ... ✿...❤.... 💝....💙 .....💜 .... 💗 ... 💚 ...✿...

ใครจะอ่านผลงานทุกโพสต์ในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,
ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,
thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก
ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา
เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..
ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1 ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉัน
แบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง
ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ
แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .

................................................*.:｡*ﾟ'ﾟ･.｡.:*ﾟ'ﾟ･.｡.:* *.:｡*ﾟ 'ﾟ･.｡. :* (◠‿◠: ✿)*..............................................

 ชักสงสัยว่าจะมีผีมาเกี่ยวด้วยเหรอ นี่มันกลางวันนะแล้วมันคนละบ้านกัน ชักยังไงๆ

สงสัยพี่แก้วจะเฮี้ยนมากๆเลย ขนาดกลางวันยังปรากฏตัวได้ ว่าแต่สามีพี่แก้วที่บอลเห็น จะรู้เห็นเป็นใจด้วยหรือเปล่านะ งานนี้นายบอลจะเอาตัวรอดได้ไหม???

จะตอบว่าพี่แก้วคือผีเมียที่มีชู้ แล้วเงาคนแวบ ๆ ที่กระจกชั้นสองคือผีผัวพี่แก้ว
เดี๋ยวพอพระเอกกำลังจะเสร็จ ผีผัวทหารก็จะเอาปืนมายิง หลังจากนั้น พระเอกก็จะสลบแล้ว ตื่นขึ้นมาในบ้านร้าง
................
ถ้าจะเล่าเรื่องแบบนี้ก็ดูน่าเบื่อเกินไป
เอาแบบที่ผมจินตนาการไว้นะ
พี่แก้วเป็นคนจริง ผัวไปทำงานเมืองนอกจริง แต่ตายตอนอยู่เมืองนอก พอผัวตาย
ทำให้พี่แก้วเหงาหอย ขาดคนดูแล อยากได้ใครสักคนมาเติมเต็มความใคร่
และอยากได้คนเลี้ยง ก็เลยโกหกพระเอก พระเอกจะได้เห็นใจ ช่วยพี่แก้วหลายอย่าง
ในที่สุดทุกคนก็ฟิน วิน-วิน กันทั้งสองฝ่าย
จบ.

แค่ตอนแรก ก็จงใจจะเปิดว่ามีตัวละครที่เป็นผี แต่ก็มีจุดสังเกตเรื่องนายทุนอีก นี่มันชักซับซ้อนเกินไปละ ตอนต่อไปจะมีอะไรให้ติดตามอีกนะ

แก้วน่าจะเปนผีนะ ดูจากตอนแรกที่พอพิมมาก็หายไปเฉยๆ ชอบโผ่ลมาตอนพิมไม่อยู่ งานผีก็ผีเถอะ สวยขนาดนี้ ผีก็หีบานได้แระ คงโดนจัดหนักแน่

ขอบคุณมากครับ ท่าน
meng5

แก้วเป็นผีและจะพยายามชิงร่างพิมครับผม 

สงสัยนายบอลคงโดนสูบพลังจนเกือบตาย แต่มีคนมาช่วยไว้ทัน ต้องเข้าโรงบาลเป็นเดือนกว่าจะหาย

ผีผัวแก้วจะออกมายิงครับ เหตุการณ์จะวนลูปมาอีก โดยเปลี่ยนแค่นายบอล ที่เป็นชายชู้ปัจจุบัน  

ถ้าให้เดาคงพี่แก้วเป็นผี แล้วนายบอลเป็นชู้กะผี แล้วผีผัวพี่แก้วมาจัดการจนนายบอลเป็นบ้า ตอนจบคงเป็นพิมกลับมาได้คนเดียวคล้ายๆเรื่องลัดดาแลนด์

ผีพี่แก้วนี่จากซีรี่ย์รักยมของท่านแอสเลยป่าวครับเนี่ย อิอิ

แก้วน่าจะเป็นผีที่ถกสะกดวิญญาณไว้ในบ้าน
ตอนซั่มกัน ผีผัวโผล่ บอลโดดหนีตกลงมาสลบ
เลยต้องเข้าโรงบาล
ตอนแรกคิดว่ามันน่าจะซับซ้อน
แต่พอเห็นบอกว่าเป็นเรื่องสั้น
เลยเดาว่าน่าจะประมาณนี้
ขอบคุณมากๆครับ

เป็นอีกเรื่องที่น่าติดตาม ผมคิดว่าแก้วน่าจะเป็นผี  นะชอบโผลมาตอน พิมไม่อยู่ซะด้วย

แก้วน่าจะเป็นผีที่ถกสะกดวิญญาณไว้ในบ้าน
ตอนซั่มกัน ผีผัวโผล่ บอลโดดหนีตกลงมาสลบ
เลยต้องเข้าโรงบาล
ตอนแรกคิดว่ามันน่าจะซับซ้อน
แต่พอเห็นบอกว่าเป็นเรื่องสั้น
เลยเดาว่าน่าจะประมาณนี้
ขอบคุณมากๆครับ

ผมก็คิดไว้ประมาณนี้ครับ
แต่ที่แตกต่างกัน คงเป็น คนที่มาเจอบอล
ผมว่าน่าจะเป็น พิม แล้วผัวแก้วก็ออกมาแล้วจัด พิม ชุดใหญ่ไฟกระพริบ
จนทำให้ บอล สติแตก