Reply 2003 สามหนุ่มสามมุม ตอนที่ 9

[align=center]

    ราชินี(นายหญิง) อ้อ กับชุดออกกำลังกายกระชับสัดส่วน[/align]
-----------------------------------------------------------------
            อีก 15 นาทีวุฒิก็ถูกตามตัวขึ้นมาพบกับตี้ ในโซนห้องรับแขกของห้องกระจก โดยมี 2ภรรยาที่อยู่ในชุดเดรสรัดรูป ช่วงบนเกาะอกช่วงล่างสั่นเสมอหู อวดหุ่นที่พิตเฟริมเนินอกที่ตูมเต่ง และช่วงสะโพกถึงเรียวขา ที่งอนกลมดูแน่นเด้งน่าจับเย็ดจับกระเด้า
            วุฒิแค่เห็นก็อดกลืนน้ำลายไม่ได้แต่ไม่กล้ามองนานกลัวจะสร้างความไม่พอใจให้กับเฮียตี้และตอนนี้ก้ไม่รู้ว่าเฮียตี้เรียกตัวเองมาพบ เพราะอะไร
            "นั่งลงสิ"
          เฮียตี้บอก วุฒิหันซ้ายหันขวา เพื่อจะหาเก้าอี้นั่ง แต่ดูเหมือนเก้าอี้ที่จะให้ตัวเองนั่งนั้นไม่มีเสียงคนชื่อแม็กที่พาวุฒิขึ้นมา ก็บอกว่า
            "นั่งกับพื้น"
          วุฒิจึงค่อยๆหย่อนตัวนั่งลง เฮียตี้ก็เริ่มถามว่าวุฒิมีความสามารถทางคอมพิวเตอร์ขนาดไหนวุฒิก็บอกว่าตัวเองทำอะไรได้บ้าง คำตอบเป็นที่น่าพอใจของเฮียตี้ เลยบอกให้วุฒิไม่ต้องทำงานชดใช้ค่าเสียหายแล้วให้วุฒิดูด้านโปรแกรมกับพัฒนาเวบไซด์ โดยเสนอเงินให้ 3 หมื่นบาทต่อเดือนวุฒิดีใจอย่างไม่คาดฝัน รีบยกมือไหว้ รู้สึกสำนึกนับถือในความใจดีของเฮียตี้อย่างมากแล้วเฮียตี้ยังบอกให้วุฒิไปหาเลือกซื้อ โน๊ตบุ๊คเอาไว้ใช่ส่วนตัวในการทำงานโดยจะออกเงินให้ แล้วให้อ้อพาวุฒิไปซื้อในวันหยุด
            วุฒิซาบซึ้งน้ำใจจนล้นเหลือไม่รู้จะขอบคุณยังไง เพราะโน๊ตบุ๊คเป็นสิ่งที่เขาอยากได้มากๆ พอคุยธุระกันเสร็จออกจากห้อง แม็กทาสผู้ซื่อสัตย์หรือคนที่พาวุฒิขึ้นมาก็บอกวุฒิว่า
            "มึงนี่มันโชคดีจริงๆ ที่เฮียเขารักและเมตตามึงขนาดนี้ ถึงขนาดให้นายหญิงอ้อพามึงไปซื้อโน๊ตบุ๊คให้ แล้วก็อย่าเสือกทำให้เฮียตี้เขาผิดหวังหละ"
          เมื่อพูดกับคนอื่นหรืออยู่ข้างนอก แม็กและทาสคนอื่นจะต้องเรียก ราชินีอ้อว่านายหญิงอ้อ เรียกราชินีแจงว่านายหญิงแจง ซึ่งแต่ก่อนติดปากเรียกเจ้ แต่ตี้เพิ่งให้เปลี่ยนมาเรียกนายหญิงแทนเพราะเรียกเจ้ จะฟังดูเมียตัวเองแก่ไป
            วุฒิเลยบอกว่า
            "ไม่ต้องห่วงครับ ผมจะไม่ทำให้เฮียตี้ผิดหวังแน่นอนผมจะตั้งใจทำงานอย่างดีเลยครับ"
          "ก็ดี.. แต่กูก็จะเตือนมึงไว้หน่อยว่า ต่อให้เจ้านายจะรักเมตตามึงขนาดไหนมึงก็อย่าได้เหลิง แล้วริมาปีนเกลียวกับพวกรุ่นพี่อย่างพวกกู ที่นี้มีกฎห้ามพนักงานทะเลาะหรือแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกันเอง และต้องเคารพรุ่นพี่ด้วย เข้าใจไว้ด้วยนะไอ้เด็กใหม่"
          วุฒิก็พยักหน้ารับ แม็กก็เลยสั่งให้วุฒิไปทำงานต่อโดยให้ถูพื้นร้านทำความสะอาด เพราะยังไงวันนี้มันก็ยังต้องทำงานอยู่ในตำแหน่งพนักงานทั่วไปก่อนจวบจนถึงวันหยุดโน้นแหละ ถึงจะได้เปลี่ยนไปเป็นโปรแกรมเมอร์
            -----------
            เมื่อถึงวันหยุดวันอาทิตย์ วุฒิรีบมาตามนัดตอนบ่ายโมงก็เห็นนายหญิงอ้อแต่งชุดเดรสแบบรัดรูปสีขาวโชว์หุ่นสวย ช่วงบนเป็นแบบแขนกุดเปิดคอกว้างโชว์เนินนมที่ตูมเต่งขึ้นมาจนน่าสัมผัสส่วนช่วงล่างก็สั้นเกือบเสมอหูรัดโชว์สะโพกงอนกลมและต้นขาที่เรียวสวย แถมยังใส่ถุงน่องบางๆเน้นช่วงขาให้น่ามองยิ่งขึ้น
            เธอเดินลงมาอย่างโฉบเฉี่ยวและเซ็กสซี่จนวุฒิเห็นแล้วอดนึกอิจฉาเฮียตี้ไม่ได้ ไม่รู้ว่าทำบุญมาแต่ชาติปางไหนถึงได้รวยและมีเมียสวยขนาดนี้ แถมมีทีเดียวตั้ง 2 คน แต่ละคน ก็น่ากอดน่าฟัดไปทั้งตัว
            "แม่งเอ้ย ถ้ากูมีเมียหุ่นอย่างนี้นะ จะจับเย็ดทั้งวันทั้งคืนเลยมึง" วุฒิเผลอแอบคิดในใจอย่างมันเขี้ยว ต่อรูปลักษณ์สัดสวนของนายหญิงอ้อ
            ขณะคิดและตามองไม่กระพริบอยู่นั้น ก็ต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงกระแอ้มไอด้านหลังเรียกสติให้วุฒิหันไปมอง จึงเห็นแม็กยืนอยู่ชิดหลังตัวเอง ซึ่งมาเมื่อไหร่ไม่รู้ เลยต้องยิ้มแห้งๆรับหน้า เพราะดูแล้วแม็กคงดูออกว่าวุฒิมองนายหญิงอ้อแบบคิดอกุศลแน่ๆ
            แม็กมีรูปร่างที่สูงใหญ่กำยำกล้ามเป็นมัดสมชายชาตรี แถมหน้าตาก็คมเข้มดุดันที่คนเห็นแล้วไม่อยากจะตอแยแต่เบื้องหลังใครจะรู้ว่าเขาคือทาสผู้สยบยอมนายหญิงไม่ต่างจากลูกหมาเชื่องๆตัวหนึ่งหากอยู่ในห้องของราชินี
          "ไปกันได้แล้ว"
          แม็กพูดห้วนๆบอกวุฒิ พร้อมเดินนำไปที่รถตู้คันสวยที่จอดอยู่หน้าร้าน แล้วบอกให้วุฒิคอยเปิดประตูรถให้นายหญิงอ้อด้วยแต่นายหญิงอ้อเมื่อเดินมาถึงกลับบอกให้วุฒิตามขึ้นมาด้วย วุฒิลังเลมองหน้าแม็กเหมือนขอความเห็นแต่แม็กกลับบอกว่า
            "นายหญิงอ้อสั่งก็รีบขึ้นไปสิ จะมามองหน้ากูทำไม ที่หลังถ้านายหญิงสั่งอะไร มึงต้องรีบทำตามทันทีเข้าใจมั๊ย"
          "คะ..ครับ"
          วุฒิรีบรับคำแล้วขึ้นตามนายหญิงอ้อขึ้นไปห้องโดยสารของรถตู้ภายในรถตู้นี้โอ่อ่าทันสมัย จนวุฒิรู้สึกตื่นตาตื่นใจ เพราะมันถูกดัดแปลงให้เป็นห้องพักVip เหมือนอยู่ในห้องพักของโรงแรม ที่ด้านหน้าที่เปิดประตูเลื่อนเข้ามามีเก้าอี้โดยสาร2ตัวที่ใหญ่เหมือนเก้าอี้เอนนอนส่วนตรงกลางตัวรถติดตัวรถด้านซ้ายเป็นบาร์เหล้าเล็กๆ และด้านในสุดเป็นโซฟาใหญ่โค้งรูปกึ่งตัวยูและมีโต๊ะตรงกลางเหมือนอยู่ในไนท์คลับวุฒิทำตัวไม่ถูกและไม่รู้จะนั่งตรงไหน
            ส่วนนายหญิงอ้อก็เข้าไปในสุดนั่งตรงโซฟาใหญ่เอนกายอย่างสบายก่อนจะกอดอกมองดูวุฒิเก้ๆกังๆ อย่างกับหาที่นั่งไม่ได้ เธอระบายยิ้มอย่างเสียมิได้บอกว่า
            "จะนั่งตรงไหนก็นั่งไปเถอะ มั่วแต่ยืนเดี๋ยวรถออก ก็ล้มกันพอดี"
          วุฒิเลยเลือกเก้าอี้โดยสารตัวหน้าใกล้ประตูที่ดูจะเหมาะกับเขามากที่สุด ไม่กล้าไปนั่งใกล้นายหญิงอ้อเพราะเกรงบารมีครู่เดียวรถก็ออกตัวและขับออกไป วุฒิรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องเท่าไหร่ ที่ต้องมาอยู่กับนายหญิงอ้อตามลำพังในห้องโดยสารนี้เขารู้สึกตัวหดเล็ก และไม่มีความมั่นใจอะไรเหลือเลยถึงขนาดที่ไม่กล้าแม้จะเหลือบมองนายหญิงอ้อ ที่ทำตัวสบายๆ เหมือนกับอยู่คนเดียว
            ."เอาน้ำเย็นให้ฉันหน่อยสิ" นายหญิงอ้อพูดขึ้น โดยที่เธอกำลังอ่านนิตยสาร เอนตัวตะแคงพิงกับพำนักโซฟาและเอี้ยวตัวไขว้ห้าง ปลายชุดเดรสของเธอที่สั้นก็ถลกขึ้นมาตรงแก้มก้นทำให้เห็นกางเกงในสีดำของเธอภายใต้ถุงนองบางๆที่เป็นแบบสวมทับครึ่งตัว
            วุฒิเบิกตากลืนน้ำลายดังอึก และลืมไปว่านายหญิงอ้อพูดอะไรจนนายหญิงอ้อต้องว่างนิตยสาร มองหน้าวุฒิ แล้วพูดย้ำว่า "ฉันอยากดื่มน้ำ"
          วุฒิถึงรู้สึกตัวรีบรับคำว่า ครับๆ แต่กลับมองหาน้ำไม่เจอนายหญิงอ้อต้องบอกอย่างอารมณ์เสียว่า "อยู่ในตู้เย็นใต้บาร์เหล้าไง ทำไม่โง่อย่างนี้นะ"
          วุฒิถึงกับหน้าเสีย ที่ถูกด่า แต่ก็รีบเทน้ำใส่แก้วไปให้เธอเธอบอกให้วางเอาไว้แล้วมีท่าทีหงุดหงิด จนวุฒิเข้าหน้าไม่ติด ยิ่งทำให้วุฒิอึดอัดอยากจะแทรกแผ่นดินให้หายไปจากตรงนั้นเหลือเกินเวลาในรถก็ช่างยาวนานจนทรมานจิตใจไม่รู้จะพูดยังไง
            จนในที่สุดก็ถึงที่หมาย เป็นห้างสรรพสินค้าใหญ่อันดับต้นๆของประเทศเมื่อลงจากรถนายหญิงอ้อบอกให้ แม็กรออยู่ที่รถ แม็กก็รับคำ แล้วนายหญิงอ้อก็จับต้นแขนของวุฒิเดินควงแขนกันเข้าไปในห้างวุฒิถึงกับตะลึง พยายามดึงแขนตัวเองออกเบาๆ บอกว่า
            "นายหญิงอ้อครับ มันไม่ดีมั่งครับ ให้ผมเดินตามหลังดีกว่า"
          นายหญิงอ้อก็ทำขุ่นเคือง บอกว่า
            "ทำไม ฉันน่าเกลียดนักเหรอ"
          วุฒิรีบตอบระล่ำระลักว่า
            "ไม่ใช่ครับ .. แต่ว่า..."
          อ้อไม่รอให้วุฒิพูดจบก็ตัดบทไปว่า
            "ถ้าไม่ใช่ก็ไปกันเถอะ อย่าทำให้ฉันหงุดหงิดเลย"
          วุฒิก็ไม่กล้าขัดขืนอีก เพราะกลัวนายหญิงอ้อโกรธระหว่างที่อยู่ในรถก็ทำเขาทรมานมากพออยู่แล้ว ขืนมาโกรธตอนนี้อีกจะยิ่งแย่ไปใหญ่ จึงยอมให้นายหญิงอ้อเดินควงเกาะต้นแขนเข้าไปในห้างนายหญิงอ้อก็ควงแขนอย่างสนิทแนบจนนมไปถูกต้นแขนของวุฒิ
            วุฒิใจเต้นไม่เป็นส่ำแถมจมูกก็สูดได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆจากตัวนายหญิงเอ้ยิ่งทำให้วาบหวามจนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ความรู้สึกหนึ่งบอกตัวเองว่าอยากให้เป็นแบบนี้นานๆแต่อีกความรู้สึกหนึ่งกลัวเฮียตี้ไม่พอใจแล้วตัวเองจะซวย
            ในตอนนั้นผู้ชายหลายคนที่อยู่ในห้างเมื่อเห็นต่างก็มองด้วยแววตาอิจฉาเพราะวุฒิถึงจะหน้าตาดี แต่แต่งตัวธรรมดามากแถมบุคลิกไม่มีสง่าราศีไม่เหมาะกับสาวที่ควงเลยแม้แต่น้อย ทำให้หลายคนมองด้วยความเสียดายผู้หญิง
            นายหญิงอ้อก็พาวุฒิไปเลือกซื้อเสื้อผ้าของตัวเองก่อนแล้วถามวุฒิอย่างสนิทสนมเหมือนถามแฟน ว่าตัวนี้ดีมั๊ย ตัวนั้นสวยมั๊ย ใส่แบบนี้ดีหรือเปล่าพอวุฒิบอกชุดนั้นสวย ชุดนี้สวย เธอก็จะไปใส่ลองให้ดูพอวุฒิบอกชอบ เธอก็จะซื้อเลย จนได้มาหลายชุดล้วนแต่เป็นชุดที่วุฒิเลือกให้ทั้งนั้นวุฒิรู้สึกภาคภูมิใจอย่างบอกไม่ถูกและรู้สึกตัวเองมีความสำคัญขึ้นกล้าพูดกล้าออกความคิดเห็นมากขึ้น จนทำให้คุยกับนายหญิงอ้อได้สนุก
            วุฒิมองนายหญิงอ้อที่หัวเราะมุกของเขาอย่างสนุกสนานที่เล่าให้ฟังรู้สึกว่านายหญิงอ้อน่ารักมาก และอยากอยู่ใกล้ และเริ่มเคลิบเคลิ้มไปกับความสุขแบบนี้
            ตอนนั้นนายหญิงอ้อพาวุฒิมาที่ร้านขายเสื้อผ้าผู้ชายตอนแรกวุฒิคิดว่านายหญิงอ้อจะเลือกชื้อชุดปากเฮียตี้แต่เขากลับไม่ค่อยอยากจะเชื่อหู เมื่อนายหญิงอ้อบอกว่าจะซื้อให้เขาใส่มาทำงาน
            "ต่อไปนี้ จะเป็นโปรแกรมเมอร์ให้เฮียตี้แล้ว มันก็ต้องแต่งชุดดีๆหน่อยจะมาใส่เสื้อพนักงานร้านได้ยังไง .... อืม ชุดนี้เป็นยังไง ดีมั๊ย"
          "ผมว่ามันดูผู้ใหญ่ไปนะครับ"
          "เหรอ...แล้วชุดนี้หละ ดูดีนะไม่แก่ด้วย ดูวัยรุ่นดี"
          "แต่ว่า..มันดูหรูไปนะครับ มันไม่เหมาะเท่าไหร่"
          นายหญิงอ้อเริ่มมีอาการถอนหายใจ และบอกด้วยน้ำเสียงตัดพ้อน้อยใจว่า
            "ฉันว่าฉันคงเหลือกไม่ถูกใจเธอเท่าไหร่ทั้งที่ตั้งใจเลือกให้อย่างดีแล้ว เธอเลือกเองเลยก็แล้วกัน ฉันจะไปนั่งรอตรงโน้น"
          วุฒิใจหายวูบ รู้สึกตัวเองเรื่องมากไปแล้วตอนนั้นไม่รู้จะแก้สถานการณ์ยังไง นายหญิงอ้อเดินไปนั่งงอนตุ๊บป่องหน้ามุ่ยคิ้วขมวดอยู่ตรงโซฟาที่นั่งดูลองชุดก็เลยตัดสินใจเอาชุดที่นายหญิงอ้อเลือก 2 ชุดนั้นมาไปลองใส่ให้ดู ชุดแรกที่ว่าดูเหมือนคนแก่พอใส่แล้วกลับดูภูมิฐานใช่เล่น ส่วนชุดที่ 2 ก็ดูเป็นวัยรุ่นวัยทำงานที่โก้ๆเมื่อวุฒิยอมลองชุดที่นายหญิงอ้อเลือกให้ เธอก็ดูจะยิ้มออก แล้วก็ดูจะชอบชุดที่ 2มาก วุฒิก็เลยบอกว่า
            "งั้นผมเอาชุดนี้แหละครับ"
          "ไม่.. เอาไป 2 ชุดเลยนั้นเลย แล้วก็ไปเอาชุดนั้นด้วย"
          "คือ มันเยอะไปมั๊ยครับ"
            "เธอจะใส่ทำงาน 2 ตัวทั้งอาทิตย์หรือไง"
          วุฒิก็ไม่กล้าแย้ง กลัวเธองอนและโมโหอีก จากนั้นนายหญิงอ้อก็ไม่ลืมที่จะพาวุฒิไปเลือกของที่วุฒิอยากได้ที่สุดคือโน๊ตบุ๊ค ซึ่งในความคิดของวุฒิตอนนั้นก็คืออยากได้โน๊ตบุ๊คดีๆสักเครื่องที่ตอบสนองความต้องการใช้งานของเขาได้ราคา น่าจะประมาณ 3-4 หมื่นกว่าๆ นั้นก็ถือว่าดีมากแล้ว แต่ปรากฏว่านายหญิงอ้อเลือกเอาเครื่องที่โชว์อย่างอลังการ ที่ตั้งเด่นสง่าอยู่ใจกลางร้าน ราคาแสนกว่าบาทให้
            วุฒิแทบซ็อกจนถุงกระดาษใส่เสื้อผ้าที่ซื้อมาแทบหลุดมือในใจไม่รู้จะปฏิเสธดีหรือป่าวเพราะของมีมูลค่าแพงเกินไป แต่อีกใจหนึ่งก็อยากได้ถ้าพลาดโอกาสนี้ ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถึงจะได้เครื่องนี้มาครอง ขณะยืนคิดลังเลปากหนักพูดไม่ออก บัตรเครดิตของนายหญิงอ้อก็ถูกรูดออกมาเป็นบิลเรียบร้อย
            "นายหญิงครับผมไม่รู้จะของคุณและตอบแทนนายหญิงยังไง ผมซาบซึ้งจริงๆครับ ขอบคุณมากครับ"
          วุฒิพูดเกือบน้ำตาไหล สองมือกอดกล่องโน๊ตบุ๊คราคาหลักแสนอย่างกับกลัวว่ามันจะอันตรธานหายไป นายหญิงอ้อเผยยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะพูดว่า
            "เธออยากตอบแทนฉันเหรอ มันไม่อยากหรอก แค่เธออย่าลืมว่าใครมีบุญคุณกับเธอแล้วเธอจะสำนึกในบุญคุณนั้นอย่างไร"
          "ครับผมจะสำนึกในบุญคุณนายหญิงตลอดไปครับ"
          วุฒิรับปากโดยไม่รู้ความนัยที่ซ่อนอยู่ทำให้นายหญิงอ้อยิ้มหัวเราะในใจอย่างขำขัน นึกในใจว่า มีคนพูดว่าเงินไม่สามารถซื้อคนได้แต่ฉันกลับเห็นว่า ถ้าใช้ให้เป็นมันก็ใช้ครอบงำหัวใจคนได้
            วันนั้นวุฒิกลับหออย่างมีความสุขและดูของที่ซื้อมาอย่างตื่นเต้นเบิกบานใจ ทุกลมหายใจเข้าออกกลับนึกถึงนายหญิงอ้อที่ดีกับเขาและมีความสุขที่ได้ใกล้ชิดเธอในวันนี้วุฒินึกอยากเจอนายหญิงอ้อทุกวันจนลืมความอกหักที่เพิ่งได้รับมาไปจนหมด วุฒิหลับไปอย่างมีความสุขบนกองข้าวของที่นายหญิงเอ้ซื้อให้และฝันหวานถึงเธอตลอดทั้งคืน
            เช้าวันรุ่งขึ้นวุฒิตื่นอย่างเบิกบาน รีบไปเรียนและหลังเลิกเรียนก็รีบไปทำงานที่ร้าน โดยกลับไปเอาโน๊ตบุ๊คที่หอแล้วตรงไปที่ร้านเกมส์ วุฒิใจจดใจจอที่จะได้เจอนายหญิงอ้อ เหมือนใจคิดถึงตลอดเวลา
            แล้ววุฒิก็ได้เจอ เมื่อเห็นบรรดาเจ้านายทั้ง3คนเดินเข้ามาที่ร้านพร้อมกันเหมือนเพิ่งกลับมาจากข้างนอก ทั้งหมดคุยกันอย่างสนุกสนานและกำลังเดินผ่านวุฒิ วุฒิรีบยกมือไหว้เฮียตี้และนายหญิงทั้ง 2 คน แต่ทันทีที่นายหญิงอ้อมองวุฒิจนทั่วทั้งตัว รอยยิ้มที่มีก็หายไป กลับกลายเป็นอารมณ์เสียบอกเสียงเขียวว่า
            "ไป ให้ พ้น หน้าฉัน"
          วุฒิไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ตอนที่นายหญิงอ้อเห็นเขาทีแรก ก็ยังยิ้มอยู่เลยแต่จู่ๆทำไมอารมณ์เสียขึ้นมา  เป็นเรื่องที่คิดไม่เข้าใจวุฒิงงเป็นไก่ตาแตกแต่ก็รีบหลบตัวออกไป สักพักเฮียตี้เรียกวุฒิขึ้นไปตรงโซนห้องรับแขกของห้องกระจก วุฒิรีบขึ้นไปเพื่อหวังจะเห็นนายหญิงอ้อและอยากถามเธอว่าโกรธเขาเรื่องอะไร แต่ในโซนห้องรับแขกกลับมีเฮียตี้อยู่คนเดียวเฮียตี้เรียกมันขึ้นมาเพื่อจะมอบงานให้ทำ ให้พัฒนาเวบไซด์หวยออนไลน์และโต๊ะบอลออนไลน์ไปอย่างไรบ้างแต่วุฒิเหมือนจะไม่มีสมาธิใจจดจ่ออยู่กับเรื่องนายหญิงอ้อจนเฮียตี้ต้องพูดซ้ำหลายเที่ยว จนน่ารำคาญ เฮียตี้โมโห พูดว่า
            "สงสัยแกคงไม่อยากทำงานนี้แล้วมั่ง กลับบ้านไปได้แล้วแล้วก็ไม่ต้องมาทำฉันจะหาคนใหม่มาทำ"
          วุฒิรีบขอโทษ อ้อนวอนว่า
            "ผมขอโทษครับเฮีย ผมอยากทำจริงๆครับ อย่าเพิ่งไล่ผมออกเลยครับผมขอโทษผมจะตั้งใจจริงๆแล้วครับ ข้อร้องบอกผมอีกเที่ยวนะครับ"
           วุฒิพยายามสลัดเรื่องในหัวออกและพยายามตั้งใจฟัง แต่เฮียตี้กลับถอนหายใจ บอกว่า
            "แกไม่มีสมาธิอย่างนี้ เพราะนายหญิงอ้อโกรธแกใช่มั๊ย"
          วุฒิใจหายวาบ ที่เฮียตี้ถามมาแบบนี้ ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงดี ก็อ้ำอึ้งไม่กล้าพูดเฮียตี้เลยยิ้ม บอกว่า
            "ถึงไม่พูดฉันก็รู้ว่าแกชอบนายหญิงอ้อถ้าแกชอบเขาทำไมไปทำให้เขาโกรธได้นะ หึ"
          "นายหญิงอ้อ โกรธผมเรื่องอะไรครับ ผมไม่รู้จริงๆ เฮียตี้พอรู้มั๊ยครับ"
          วุฒิอดไม่ได้ที่จะถามอย่างลืมตัวทั้งที่คนที่พูดด้วยตอนนี้คือสามีของผู้หญิงที่เขาชอบอยู่ เฮียตี้เลยบอกว่า
            "วันนี้ทั้งวันนายหญิงอ้อคุยเรื่องแกให้ฉันฟังเรื่องที่ไปซื้อของด้วยกันเมื่อวานนี้ เขาบอกเขาซื้อชุดทำงานให้แกไป 3 ชุดแล้ววันนี้แกใส่อะไรมา"
          วุฒิเลยนึกออก ต้องระบายลมหายใจยาว แล้วพรึมพร่ำด้วยสีหน้าสำนึกผิดว่า ไม่น่าโง่เลยเรา
เฮียตี้เมื่อเห็นมันเข้าใจแล้วก็เลยบอกว่า
            "เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน เอาเรื่องงานของฉันก่อนฉันจะบอกแกอีกเที่ยวเดียว ถ้าแกยังไม่มีสมาธิจะฟังละก็แกเลิกทำได้เลย"
          วุฒิเลยต้องตั้งใจเป็นพิเศษแล้วก็เข้าใจ แล้วอธิบายกลับว่าจะทำยังไงและทำแบบไหน ถึงจะออกมาได้ตามที่เฮียตี้ต้องการ เฮียตี้ฟังดูแล้วก็พอใจบอกให้ทำงานไป โดยให้นั่งทำบนโต๊ะทำงานเขาในโซนห้องรับแขกนี้

ติดตามผลงานได้ที่นี้ ไล่ตามที่ลงจากล่างขึ้นบนนะ...

Reply 2003 สามหนุ่มสามมุม ตอนที่ 8
Reply 2003 สามหนุ่มสามมุม ตอนที่ 7
Reply 2003 สามหนุ่มสามมุม ตอนที่ 6
Reply 2003 สามหนุ่มสามมุม ตอนที่ 5
Reply 2003 สามหนุ่มสามมุม ตอนที่ 4
Reply 2003 สามหนุ่มสามมุม ตอนที่ 3
Reply 2003 สามหนุ่มสามมุม ตอนที่ 2
Reply 2003 สามหนุ่มสามมุม ตอนที่ 1
ลูกพี่ลูกน้อง 2
Reply 1994 ย้อนเล่าประสบการณ์ sex 8 บทส่งท้าย
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex7
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex6
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex5
ลูกพี่ลูกน้อง 1
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex4
ลูกกระหรี่
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex3
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex2
Reply 1994 ย้อนเรื่องเล่าประสบการณ์ sex1
สวัสดีครับคุณครู แอม ฟราย แต็งค์กิ้ว ฟักยู
[/size]

ข่าว:

Reply 2003 สามหนุ่มสามมุม ตอนที่ 9