🧡 XONLY 🧡

พูดคุยก่อนอ่าน : กลับมาแล้วครับ กับพาร์ทสุดท้าย ตอนนี้ไม่มีอะไรมากครับ เป็นตอนต่อจากตอนที่แล้ว เนื้อเรื่องส่วนใหญ่อยู่ในกลุ่มของนักศึกษาพยาบาล กลุ่มนางเอกรุ่นเล็กเสียมากกว่า แต่ก็มีบทของลุงพลด้วยเช่นกัน มีฉากอดีตชาติระหว่างลุงพล หมอพลอย และยุภา นะครับในตอนนี้

ปล.อันนี้เป็นรูปของหมอพลอยและครูเบสท์ ที่ใกล้เคียงกับจินตนาการของผมที่สุด หมอพลอยผมอยากได้แนว ๆ น่ารัก ๆ สวยแบบธรรมชาติ ไม่ต้องปรุงแต่งมาก ส่วนครูเบสท์จะออกแนวสวย ดูโฉบเฉี่ยว เป็นสาวทันสมัยกว่า คิดเห็นเป็นเช่นไรกับสองสาวบอสใหญ่ของเกมรักก็แสดงความเห็นกันมาได้ครับ 555+



"เอ่อ...ขอโทษนะคะ อีฟจ่ายไปแล้วค่ะพี่" น้องอีฟยิ้ม เพราะร้านขายข้าวแกงส่วนใหญ่ใช้ระบบจ่ายตังค์ทันทีหลังได้รับกับข้าว ทำเอาพี่กรยิ้มเขินด้วยความอาย

"อ่าว...ตายจริง ปล่อยไก่ตัวเบอเริ่มเลยพี่" พี่กรยิ้ม เอามือลูบศีรษะแก้เขิน "พี่พลาดซะแล้ว....น่าอายจริง ๆ"

"พี่กรนี่ตลกจัง...." น้องอีฟยิ้มร่าให้กับความเปิ่นของเภสัชหนุ่มหล่อที่ชื่อกรวิทย์

อีฟใช้มือป้องปากขณะกำลังกลั้นหัวเราะ ทำเอาเภสัชหนุ่มยืนเขินหน้าแดง ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าสาวน้อยที่ชื่ออรัญญาทำให้จิตใจที่ห่อเหี่ยวของเภสัชหนุ่มผู้พ่ายรักจากคุณหมอสาวคนสวยที่ตัวเองตามจีบมานานนับสิบได้หายไปโดยพลัน ทุกทวงท่าของดอกไม้งามอย่างอรัญญา ความน่ารักและสดใสของสาวน้อยวัย 18 ปีคนนี้ ทำให้หนุ่มกรวิทย์รู้สึกเคลิบเคลิ้มเหมือนตกอยู่ในภวังค์ ทำเอาลืมความรักความผูกพันที่เคยมีให้กับเจ้าหญิงน้ำแข็งอย่างพลอยพรรณ

รอยยิ้มหวาน ๆ ของอรัญญา ทำให้โลกที่เคยหดหู่และมืดมนของกรวิทย์รู้สึกสดใสขึ้นมาอีกครั้ง ชายหนุ่มมองหน้าเด็กสาวชนิดไม่ละสายตา ทำเอาอรัญญาต้องเมินหน้าหนีไปทางอื่นด้วยความเขินอาย

"เอ่อ...พี่กรจะมองหน้าอีฟอีกนานไหมคะ?" สาวอีฟยิ้มเขิน "เดี๋ยวถ้ายังไงอีฟของตัวกลับไปเรียนก่อนนะคะ"

"เดี๋ยวซิ..." เภสัชหนุ่มร้องทัก "เอ่อ...ยังไงพี่ก็อยากจะทำอะไรเพื่อขอโทษอีฟสักหน่อย ให้พี่เลี้ยงขนมหน่อยไหม? อีฟอยากกินอะไร เดี๋ยวพี่ซื้อให้"

"ไม่เป็นไรหรอกคะพี่กร" อีฟยิ้ม "มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด อีฟไม่ติดใจอะไรหรอกค่ะ เดี๋ยวถ้ายังไงอีฟขอตัวก่อนนะคะ"

"ครับ..." กรวิทย์ยิ้ม มองดูสาวน้อยนักศึกษาพยาบาลปีหนึ่งเดินลับตาไป ความรู้สึกแรกของเภสัชหนุ่มก็คือสาวน้อยคนนี้มีอะไรพิเศษบางอย่าง ซึ่งก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน แต่สิ่งที่พูดได้ก็คือ ดวงตาและรอยยิ้มของอรัญญา ทำให้กรวิทย์รู้สึกถึงบรรยากาศบางอย่างที่คล้ายคลึงกับที่เคยรู้สึกกับหมอพลอย

.....ปีนี้มึงก็ 31 แล้วนะไอ้กร!!! นี่อย่าบอกนะว่ามึงกำลังหลงเสน่ห์เด็ก 18 ที่พึ่งจบ ม.6 ได้ไม่นานนะ!!!

########################

ตัดมาที่ฝั่งของสาวอุ๊ หลังจากทำสงครามน้ำลายกับนาถลดามาด ๆ คนงามจากโพธารามก็เดินหน้ามุ่ยตรงไปที่ลานสนามหญ้าหน้าอาคารเรียน น้องอุ๊หยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาจากกระเป๋าสะพายแล้วโทรหาพี่แจ็คแฟนหนุ่ม ที่ติดทหารอยู่ในค่ายแห่งหนึ่งย่านวิภาวดีเพื่อพูดคุยและระบายความอัดอั้นตันใจทันที

"พี่แจ็ค!!! พี่แจ็คใช่ไหมคะ!!!" พอปลายสายกดรับ สาวอุ๊ก็เรียกชื่อแฟนหนุ่มด้วยความตื้นตันใจ "อุ๊คิดถึงพี่แจ็คที่สุดเลยรู้ไหม?"

"มีอะไรเหรอจ๊ะอุ๊?" พี่แจ็คถาม "พูดดัง ๆ หน่อยได้ไหม? พี่ไม่ค่อยได้ยิน ตอนนี้พี่นั่งอยู่บนรถปิคอัพ"

"พี่แจ็ค!!ฮัลโหล!!!ได้ยินหรือยังคะพี่?" สาวอุ๊ออกเสียงให้ดังขึ้น "พี่แจ็คอยู่ที่ไหนเหรอคะ?"

"พี่แจ็คอยู่ข้างนอก นายสั่งให้ไปช่วยงานที่บ้านเสธ มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะอุ๊?" หนุ่มแจ็คถาม

"อุ๊อยากเจอพี่แจ็คค่ะ พอมีเวลามาเจอกับอุ๊บ้างไหม?" สาวอุ๊ตอบ

"พี่พึ่งไปหาอุ๊เมื่อไม่กี่วันก่อนไม่ใช่เหรออุ๊? ตอนนี้พี่ยังออกไปข้างนอกไม่ได้ อุ๊มาหาพี่ที่ค่ายเสาร์อาทิตย์แทนได้ไหมล่ะ?" ทหารเกณฑ์ใบแดงวุฒิปริญญาตรียื่นข้อเสนอ

"แต่อุ๊อยากเจอพี่แจ็คเร็วกว่านั้นนิคะ..." อุ๊ตัดพ้อ "อุ๊คิดถึงพี่แจ็คที่สุด"

"พี่ก็คิดถึงอุ๊ แต่ตอนนี้พี่ยุ่ง ๆ อยู่นะ เดี๋ยวค่ำ ๆ พี่โทรไปได้ไหม? พี่ขอวางสายก่อนนะ พี่แจ็คก็รักน้องอุ๊นะครับ" หนุ่มแจ็คตอบก่อนวางสาย ปล่อยให้สาวอุ๊ยืนใจสลายอยู่ตรงลานสนามหญ้าหน้าอาคารเรียน

"พี่แจ็คนะพี่แจ็ค...." หทัยรัตน์ตัดพ้อ เธอเองก็รู้ดีว่าตอนนี้พี่แจ็คติดทหารอยู่ แต่เธอก็อยากใกล้ชิดกับพี่แจ็คกว่านี้ ด้วยเหตุผลมากมาย สาวอุ๊อยากบอกกับพี่แจ็คเหลือเกินว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอที่วิทยาลัยพยาบาล เผื่อบางทีพี่แจ็คอาจจะช่วยเธอได้บ้าง

......แต่สุดท้าย สาวอุ๊ก็ต้องยอมรับความจริง พี่แจ็คเป็นทหาร เป็นรั้วของชาติ ต้องทำตามหน้าที่ของลูกผู้ชายไทย ส่วนสาวน้อยอย่างเธอก็ต้องตั้งอกตั้งใจเรียนเพื่อสอบบรรจุเป็นพยาบาลให้ได้ในอนาคต

พอนึกถึงเหตุการณ์บัดสีบัดเถลิงที่เกิดขึ้นกับเธอ ก็ทำเอาสาวอุ๊กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ แม่กวางสาวจากโพธารามใช้ฝ่ามือปาดน้ำตาจากแก้ม พยายามสูดอากาศหายใจเข้าออกลึก ๆ เพื่อปรับสภาพอารมณ์ ไม่!!ชั้นจะอ่อนแอไม่ได้นะอุ๊!!ไม่เด็ดขาด!!! นี่คือสิ่งที่อุ๊คิดและใช้เป็นกำลังใจให้กับตัวเองในวันที่แสนยากลำบาก

เธอกลัวเหลือเกิน กลัวเรื่องที่นาถลดาจะเอาภาพลับ ๆ ของเธอไปโพสต์ในเน็ต ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ชีวิตของเธอคงจบเห่ ตอนที่อยู่ในโรงอาหารเธอเองก็พยายามอดกลั้น แต่นาถลดาทำตัวยั่วโมโหเธอมากเกินไป เธอเลยต้องสั่งสอนรุ่นน้องตัวแสบเสียหน่อย แล้วทีนี้เป็นยังไงล่ะ เป็นตัวสาวอุ๊เองที่ต้องมาเสียใจกับการกระทำที่ขาดการยั้งคิด

"อุ๊...แกมายืนตรงนี้ทำไม?" เสียงที่คุ้นเคยไม่ใช่เสียงคนอื่นคนไกล แต่เป็นเสียงของโดนัทคู่ปรับตัวแสบของยัยอุ๊นั่นเอง

"โดนัท? เฟิร์น?" อุ๊หันไปมองสองสาวคู่เลสตาไม่กระพริบ "พวกแกมีอะไรกับชั้น ห๊ะ!!"

########################

ลุงพลถูกนำตัวมาที่ตึกพยาบาลใหญ่ และถูกจับแต่งตัวเป็นชุดผู้ป่วยและถูกนำไปที่ห้องพักคนไข้รวม ตาเฒ่าได้แต่บ่นในใจว่าเกลียดกลิ่นห้องพยาบาล หันไปทางไหนก็เจอแต่คนป่วย บางคนก็สงบเสงี่ยม บางคนก็โวยวายเสียงดัง จนพยาบาลต้องเข้ามาระงับเหตุ

"กูจะกลับบ้าน!!!กูจะไปตายที่บ้าน!!!กูไม่อยากตายที่นี่!!!"

"ป้าคะ!!!ตั้งสติหน่อยซิ!!!เดี๋ยวก็หายแล้วนะคะป้า!!!"

"ไม่!!!กูไม่เชื่อ!!!!กูจะกลับไปตายที่บ้าน!!!"

ลุงพลนอนตะแคงดูภาพของป้าแก่ ๆ รุ่นราวคราวเดียวกับมันร้องโวยวายอยู่ตรงหน้าด้วยความรู้สึกละเหี่ยใจ พอทนไม่ไหวก็หันหลังกลับไปแล้วพยายามข่มตาหลับเพื่อให้เวลามันผ่านไปให้เร็วที่สุด

"ก็ไหนว่ากูได้พลังวิเศษมา แล้วทำไมกูต้องเจอกับอะไรแบบนี้ด้วย!!!" ตาเฒ่าตัดพ้อในใจ พลางนึกถึงเหตุการณ์ในความฝันที่เกิดขึ้นกับมันในรอบหลายวันที่ผ่านมาเพื่อช่วยแก้เซ็งให้กับบรรยากาศที่แสนน่าเบื่อและหดหู่ในห้องพักคนไข้รวม

ชาติก่อนกูเป็นเทวดา ชื่อชุมพลศักดา เป็นขุนศึกผู้เจนจัดในสงคราม เป็นจอมทัพสวรรค์ ที่หลงรักนางฟ้านางสวรรค์ที่ชื่อพลอยพรรณราย และมีน้อง ๆ ร่วมสายเลือดอีก 11 คน ทุกคนล้วนมีหน้าตางดงามสมกับเป็นนางฟ้านางสวรรรค์ แต่มีเพียงแค่สององค์เท่านั้นที่โดดเด่นเหนือใคร คือพลอยพรรณรายพี่คนโตและภัคจิราวดีน้องรอง พลอยพรรณรายเป็นนางสวรรค์ที่แสนน่ารักและเย้ายวน จะติดเพียงแค่นางนั้นดื้อรั้นและถือดีเกินไป ในขณะที่ภัคจิราวดีนั้นช่างเป็นนางฟ้านางสวรรค์ที่แสนงดงามและมีจิตใจอันประเสริฐ

"ข้าจะไม่มีวันรักท่านด้วยใจจริงท่านท้าวชุมพล!!! ทั้งในชาตินี้ ชาติหน้าหรือชาติตลอดไหน ๆ!!!" คำกล่าวของพลอยพรรณรายดังก้องในสมองของลุงพล มันทำให้หัวใจของตาเฒ่ารู้สึกเจ็บแปล๊บขึ้นมาอย่างประหลาด ด้วยความกลัวว่าท้ายที่สุดแล้วหมอพลอยในชาติปัจจุบันก็ไม่คิดที่จะรักมันด้วยใจจริง

"ข้าหลงรักท่านมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว แต่ข้าไม่มีโอกาสได้บอกท่าน ข้าประทับใจในความรักที่ท่านมีต่อพี่ข้า ข้าจึงต้องเก็บความลับนี้ไว้ อีกทั้งข้าเป็นหญิง ครั้นจะเอื้อนเอ่ยวาจาบอกชายใดว่าข้ามีใจแล้วไซร้ จักดูไม่งาม และจักเป็นคำครหาติฉินนินทาไปทั่วแคว้นแดนสวรรค์ ว่าภัคจิราวดีประพฤติตนไม่สมกับเป็นกุลสตรี เทพีแห่งสรวลสวรรค์" คำสารภาพของภัคจิราวดีดังแทรกขึ้นมา ตาเฒ่าหื่นนึกภาพที่เกิดขึ้นในความฝันได้อย่างชัดเจน "แต่ในชาตินี้ เบสท์ไม่อยากผิดหวังเหมือนชาติที่แล้ว จูบเบสท์ได้ไหมคะลุงพล?"

########################

"พี่พล สวัสดีค่ะ เจอกันอีกแล้วนะ" เสียงของยุภาดังขึ้นจากด้านหลัง ลุงพลรีบหันกลับไปมองเมียรักที่จากไปด้วยโรคมะเร็งเมื่อ 5 ปีก่อนด้วยท่าทางที่เหมือนกำลังหวาดกลัวอยู่ในน้อย เพราะฝันครั้งก่อน ยุภาถือมีดอีโต้ทำครัวหวังจามใส่หัวมันเพื่อเอาเลือดชั่วออก

"ยุภา?" ลุงพลเรียกชื่อเมียรัก "นี่ยุภาเองเหรอ? แล้วนี่แต่งชุดพยาบาลทำไมเนี่ย!!"

"ทำไมคะพี่พล? ไม่ชอบเหรอ? เห็นพี่ชอบมีอะไรกับนักศึกษาพยาบาลตลอดเลยนิ"ยุภาแซว "ไม่ต้องกลัวหรอกค่ะพี่พล ภาไม่ได้ใจร้ายอะไรขนาดนั้น มาเร็ว!! ภามีอะไรให้พี่ดูด้วยแหละ"

ยุภาในชุดพยาบาลจูงมือตาเฒ่าในชุดนักการภารโรงเดินไปตามเส้นทาง คราวนี้ยุภาอยากให้มันดูอะไรอีกนะ?

"ถามจริง ๆ นะยุภา ยุภาโกรธพี่ไหม?" ลุงพลเอ่ยปากถามเมียรัก "ที่พี่นอกใจจากยุภา หลังจากยุภาตาย"

"ถามอะไรแปลก ๆ ก็โกรธซิ มีผู้หญิงคนไหนชอบที่จะเห็นผัวตัวเองเจ้าชู้ มักมากในกาม ห๊ะ!!!"ยุภามองค้อนใส่ชุมพล "แต่มันเป็นกรรมของพี่ ภาคงทำอะไรไม่ได้ อีกอย่างภาน่ะตายไปแล้ว ภาเองก็อยากให้พี่มีความสุขในบั้นปลาย"

"ภา...พี่...." พอได้ยินคำพูดของยุภา ก็ทำเอาตาเฒ่าหื่นปล่อยโหออกมา และคว้าตัวเมียรักที่จากไปเข้ามาสวมกอด "ทำไมภาต้องจากพี่ไปด้วย ชีวิตนี้พี่อาจจะมีผู้หญิงมากมายเข้ามาในชีวิต แต่ภาคือที่สุดของพี่ ทำไมต้องจากพี่ไปด้วย!!"

"เคยเป็นต่างหาก...ภาไม่ใช่ผู้หญิงคนสำคัญของพี่อีกแล้วนะ" ยุภาตอบ "ภาตายไปแล้วนะคะพี่ พี่ไม่ผิดหรอกที่จะมองหาใครสักคนมาแทนที่ภา"

"ภา...." ลุงพลยิ้มทั้งน้ำตา "ภาช่างแสนดีจริง ๆ แสนดีจนคนเลว ๆ อย่างพี่รู้สึกละอายใจที่เคยทำแย่ ๆ กับภาสมัยก่อน"

"มันผ่านไปแล้วค่ะพี่พล...อีกอย่างพี่พลน่ะดูแลภาอย่างดี เป็นพ่อที่ดีให้ลูก ๆ ของเรา แค่นี้ภาก็ยิ้มได้แล้ว" ยุภายิ้ม "แต่ภาจะบอกพี่แบบนี้นะคะ พี่ยังมีโอกาสที่จะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในช่วงเวลาที่เหลือนะ"

"ยังไงเหรอจ๊ะภา..." ลุงพลขมวดคิ้ว

"ในบรรดานางฟ้านางสวรรค์ทั้ง 12 องค์เนี่ย พี่ต้องเลือกใครสักคนที่เป็นตัวจริงของพี่ พี่ยังมีโอกาสหยุดกรรมนี้นะคะ ถ้าพี่ตั้งใจจริง ๆ" ยุภาตอบ "ในบรรดาผู้หญิงของพี่พลน่ะ ภารู้นะคะว่าพี่รักหมอพลอยมากที่สุด แต่ภาขอเตือนนะคะ พี่จะ........."

"ภา!!!!!" ลุงพลเรียกชื่อยุภา ร่างของเมียรักหายไปต่อหน้าต่อตา สร้างความตกใจให้กับมนุษย์ลุงเป็นอย่างมาก มันเหลือบมองซ้ายขวาตรวจสอบดูว่ามีใครคนอื่นนอกจากมันกับยุภาอีก

"อย่าเสือก!!!!" เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น มันไม่ใช่เสียงของคนอื่นคนไกล แต่เป็นเสียงของพลอยพรรณรายหรือหมอพลอยเมื่ออดีตชาติ "เป็นแค่ดวงวิญญาณโง่ ๆ แต่ริอาจจะทำตัวสู่รู้เสมอเทวดาและเทพีบนสวรรค์ได้เยี่ยงไร!!! เดี๋ยวข้าก็ไล่ไปทุกข์ทรมานอยู่ในนรกเบื้องล่างเสียหรอก!!!"

"พลอยพรรณราย!!!หมอพลอย!!! นี่มันอะไรกันครับ!!!"

ลิงค์อยู่ด้านล่างครับ
 

มารอครับ ดีครับพักบ้างไรบ้างลุงพล อย่าบู๊มากนักครับ





ขอฝากคำเตือน  ก่อนคอมเม้นต์ จากเจ้แว่น
................................................
ใครจะอ่านผลงานทุกตอนในห้องนี้ ถ้าทำตามกติกา-เงื่อนไขนี้ไม่ได้ แล้วรีพลายมักง่ายผ่านไปที หรือ รีพลาย ขอบคุณครับ,ขอบคุณ,ขอบคุณค่ะ,ติดตามครับ,สนุกมากครับ,ติดตามต่อ. อะไรประมาณนี้ จะแบนเลยนะ ขอบคุณมากๆครับ ก็ไม่ต้อง thank,thank you,thx ขี้หมาหลายแหล เหล่านี้ก็อย่าให้เห็น จัดรูดแบนไปยาวๆถ้าเจอ นี่เป็นข้อตกลงไว่ก่อนอ่านระหว่างเจ้าของงาน กับสมาชิก ถ้า รีพลายผิดเงื่อนไขมาหรือ โชว์พาล์วอยู่มานาน โชว์เก๋า โชว์สด โชว์เกรียน ทำมึนลองมาจะแบนเลย เพื่อสมาชิกอีกส่วนที่พร้อมทำตามกติกา เพราะไม่เช่นนั้น รีพลายคุณอาจทำให้ สมาชิกที่ปฏิบัติตามพลอยอดอ่านไปด้วย ฉะนั้นไม่แน่ใจ อย่าพิมพ์เอามักง่ายมั่วๆ..ถ้าคิดว่า กฏนี้มันยากก็ไปหาที่อื่นเสพนะ อย่าเข้ามาใช้มาอ่านงานที่ห้องนี้ อ๋อ ใครโดน pm เตือนถ้ายังมึนจะแบนจาก 6 เดือนเป็น 1ปี. .

กฎที่วางนี่ไม่ได้เขียนเอา ฮา เนอะ แบนจริงใครอยู่นานแล้วคงรู้จัก แว่น ดี..คิดว่า ฉันแบนจริงหรือเตือนเอาสนุกเล่นๆ..อย่าๆลอง เดี๋ยวจะเสียความรู้สึกด้วยรีพลายคุณเอง ทำตามเงื่อนไข ยากอะไร หรือ จะโชว์เกรียน..เตือน,ขอร้อง,ขอความร่วมมือ แล้วเมื่อไม่รักษาสิทธิ์-ประโยชน์คุณเอง ก็แบนไปใช้เวปอื่น. .
................................................................................................................

ออเดิร์ฟเสิร์ฟร้อนๆ ก็ขอทานไปพลางๆก่อน รอมื้อจัดหนักรอบค่ำต่อ ขอบคุณมากครับท่าน nato87

รักทั้งคู่

น่าสงสาร นายแจ๊ค กับ พี่กร 
โดนลุงพล คาบไปกินหมดเลย 

พี่กร อย่าหลอกเด็กสิครับ มันไม่งาม แต่อร่อยนะครับ

รอฉากเด็ดๆเพื่อบิ้วอารมณ์ตาม เสนอแบบจัดหนักอีกทีสิ เพื่อต่อเชื้อไฟอ่านเรื่องท่านชุมพล

งานนี้ยัยอี๊ฟคงรักพี่กรเต็มๆ

ลุงพล พักผ่อนเยอะๆรอเวลาหน่อย
สงสารพวกที่อกหักทั้งหมด
สู้ลุงไม่ได้เลย
ตามตลอด ชอบแนวนี้
มีดราม่าบ้าง บู๊นิดๆ มันมากๆ

รอลุ้นสาวอุครับ

ได้เวลาหยุดพักเพื่อสร้างพลังแล้วสำหรับลุง ขอให้พลังกลับมาเร็วๆครับ ขอบคุณครับ

ตัวละครผมชอบหมอพลอยแต่ภาพประกอบชอบครูเบสท์มากกว่า สวยมาก...

หมอพลอยอดีตชาติน่าจะร้ายมากแน่ๆ ชาตินี้อาจยังไม่ได้แสดงตัวตนที่แท้จริง รอเวลาที่ลุงจะพบเจอ เพื่อการเลือกที่ถูกต้อง

อยากน้องอุ๊โดนน้องโดนัทและน้องเฟรินสวิ้งกันชักรอบจังครับ  ตอนหน้าขอเสียวๆนะครับ

ในนิมิตไม่ได้มีแค่ลุงแล้ว ว่าแต่มาได้ไงอ่ะ