หญิงหายไปนานจนผิดสังเกต ผมจึงแกล้งบอกแนนว่าจะไปเข้าห้องน้ำ แต่แนนคงรู้แหละว่าผมจะไปง้อหญิง ก่อนที่ผมได้เดินออกมาจากโต๊ะก็โดนแนนหยิกแขนไปหลายที แล้วก็เป็นอย่างที่ผมคิด หญิงยืนเช็ดน้ำตาอยู่ที่ข้างทางเดิน ผมเลยรีบเข้าไปหาเธอ

        "เป็นอะไรร้องไห้ทำไมหละ"
        หญิงเห็นผมเดินเข้าไปหาก็รีบก้มหน้า "ไม่มีอะไรค่ะ"
        "ไม่มีอะไรแล้วร้องไห้ทำไมหละ" ผมลูบหัวหญิงเบาๆ
        หญิงนิ่งไม่ยอมตอบคำถาม
        "โกรธแนนเค้าหรอ"
        หญิงเช็ดน้ำตาก่อนจะตอบ "เปล่าค่ะ แต่แนนเค้าคงไม่ชอบหญิง"
        "โถคนดี คิดมากนะ แนนเค้าก็นิสัยแบบนี้แหละ ไม่มีอะไรหรอก"
        "แต่กับคนอื่นเค้าก็ไม่เห็นเป็นแบบนี้นี่ค่ะ"
        "อืม คงเพราะหญิงสวยกว่าคนอื่นหละมั้ง ปรกติแนนไม่เคยหึงพี่แบบนี้เลยนะๆ"
        "จริงหรอค่ะ"
        "จริงซิ แนนเค้ารู้นะว่าพี่กิ๊กกับใครบ้าง ยิ่งคนในบริษัทเค้ารู้หมดทุกคนแหละ แต่เค้าไม่เคยหึงเลย แสดงว่าหญิงต้องสวยมากจนแนนเค้าระแวง"
        หญิงหยุดร้องได้พร้อมกับยิ้ม "จริงๆ นะค่ะ"
        "จริงซิ หยุดร้องไห้ได้แล้ว ดูซิหน้าตาเลอะเทอะหมดแล้ว แบบนี้แนนเห็นเข้าเค้าก็ไม่หึงแล้วซิ"
        หญิงหัวเราะคิกๆ "งั้นหญิงขอเข้าไปเช็ดหน้าเช็ดตาก่อนนะค่ะ"
        "ได้ซิ งั้นพี่รอตรงนี้นะ"
        "อย่าเลยค่ะ พี่บีกลับไปโต๊ะก่อนเถอะ หญิงกลัวน้องแนนจะหึงมากกว่านี้"

        ผมเข้าห้องน้ำไปล้างมือจากนั้นก็กลับไปที่โต๊ะ หญิงยังไม่ได้เดินกลับมา แนนมองค้อนผมก่อนจะกลับไปคุยกับวิที่อุ้มเจ้าริวอยู่ ซักพักหญิงก็กลับมาที่โต๊ะ แต่ตอนนี้แนนไม่สนใจแล้วเพราะสาวๆ เริ่มอิ่มก็เริ่มเมาท์กัน หลังจากทานของหวานเสร็จหญิงก็ขอตัวกลับก่อน ผมเลยแกล้งขอเจ้าริวที่นอนอยู่บนตักวิมาอุ้มและเป็นข้ออ้างในการเดินไปส่งหญิง

        "เจ้าริวมานี่มา"
        เจ้าริวเงยหัวขึ้นมองผมแต่ไม่ยอมมาหา
        "ไม่เป็นไรหรอกค่ะวิดูให้ก็ได้"
        "อืม ไม่เป็นไรครับ กวนคุณวินานแล้วเผื่อคุณวิจะทานขนมหรือจะไปห้องน้ำบ้าง"
        "มาเจ้าริวไปวิ่งเล่นกัน"
        
        พอได้ยินว่าวิ่งเล่นเจ้าริวก็กระโดดลงจากตักวิแล้ววิ่งมานั่งกระดิกหางที่ขาผม ผมก็อุ้มมันขึ้นแล้วอ้างกับแนนว่าจะพาเจ้าริวไปวิ่งเล่น แต่ที่จริงผมจะเดินไปส่งหญิงที่รถ จากนั้นผมก็เดินอุ้มเจ้าริวพร้อมกับหญิงไปยังที่จอดรถ ก่อนจะขึ้นรถหญิงมาจูบผมทำเอาผมตกใจ ไม่คิดว่าเธอจะกล้าทำแบบนี้ทั้งที่เพิ่งจะน้อยใจที่โดนแนนแกล้งมาหยกๆ

        หลังจากหญิงขับรถออกไป ผมก็ปล่อยให้เจ้าริวได้วิ่งเล่น ระหว่างนั้น วิ ก็เดินสะพายกระเป๋าออกมาเหมือนกำลังจะกลับ พอไม่มีคนอื่นอยู่ด้วยผมก็เก็บความรู้สึกที่โกรธวิไว้ไม่ได้ ผมเดินเข้าไปหาเรื่องเธอ

        "จะกลับแล้วหรอครับ"
        "ค่ะ ดึกแล้ววิขอตัวกลับก่อนนะค่ะ"
        "จะรีบไปไหนหละครับ" ผมจับไหล่วิไว้ไม่ให้เธอเดินหนี
        "อย่าค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็นมันจะไม่ดีนะค่ะ"
        "อืม งั้นแปลว่าถ้าไม่มีคนเห็นคุณก็ไม่ว่าอะไรผมซินะ" พูดจบผมก็ก้มลงหอมพร้อมกับไซด์ซอกคอวิ
        "อย่าค่ะ อย่านะ"
วิตบหน้าผมดังเผียะ ทำให้ผมหยุดปล้ำจูบเธอ
        "อ้อ ของซื้อของขายนี่นะผมลืมไป เท่าไหร่หละค่าตัวของคุณ คิดเป็นคืนหรือว่าต้องเหมาเป็นเดือน"

        วิเงื้อมือจะตบหน้าผมอีกครั้ง คราวนี้ผมเลยจับมือสองข้างเธอไว้แล้วประกบปากจูบ วิ พยายามเบี่ยงหน้าหนีแต่ก็ไม่พ้น แต่แล้วผมก็เจ็บแปลี๊บ เจ้าริวมันงับข้อเท้าผมทำเอาผมปล่อยมือจนวิดิ้นหลุดแล้ววิ่งหนีไปที่รถ ผมจะตามไปเจ้าริวก็มาดักหน้าพร้อมกับส่งเสียงขู่

        "วันนี้แค่นี้ก่อน คุณกับผมยังมีเวลาสนุกกันอีกเยอะ" ผมพูดกับตัวเอง
        จากนั้นผมก็ก้มลงมองเจ้าริว
        "เดี๋ยวเถอะแก ครั้งที่สองแล้วนะที่กัดฉันเนี่ย" ผมส่งเสียงดุ

        เจ้าริวกลัวมันหยุดขู่แล้วนอนหมอบลงพร้อมกับยกขาหน้าขึ้นปิดหัว ผมสงสารเลยนั่งลงลูบหัวมันให้หายกลัว พอเจ้าริวรู้ว่าผมหายโกรธมันก็ไปวิ่งเล่นของมันต่อ ผมกลับมาคิดเรื่อง วิ ถึงตอนนี้ผมจะยังไม่มีหลักฐานว่า วิ เป็นลูกน้องของนายวิบูลย์ แต่ทุกๆ สิ่งที่ผมเจอมันก็ทำให้แน่ใจว่าผมคิดไม่ผิด

        หลังจากให้เจ้าริววิ่งเล่นซักพักผมก็กลับเข้าไปด้านในร้านเพราะคิดว่าน่าจะถึงเวลากลับบ้านกันได้แล้ว แนนชวนแป้ง แคท จอย ไปค้างที่บ้านเลยขับรถตรงกับบ้านกันไปก่อน  ผมอาสาไปส่ง พลอย นก และ บอล ส่วนหมวยโจเป็นคนมารับ

        หลังจากส่งน้องๆ เสร็จผมก็ขับรถกลับบ้าน พอไปถึงบ้านสาวๆ ก็หายไปกันหมด ผมได้ยินแต่เสียงคิกคักพร้อมกับเสียงเจ้าริวดังออกมาจากห้องแนน คืนนี้ผมคงต้องนอนคนเดี๋ยว แต่พอผมนอนไปได้ยังไม่ทันหลับก็ได้ยินเสียงเจ้าริวมาครางหงิงๆ ที่หน้าห้อง ผมเลยลุกขึ้นไปเปิดประตูดู

        พอเจ้าริวมันเห็นประตูเปิดมันก็รีบวิ่งเข้ามาในห้อง ผมปิดประตู

        "เป็นไงคืนนี้แม่เค้าไม่รักแล้วหละซิถึงได้วิ่งมาห้องนี้"
        เจ้าริวหันมามองก่อนจะทำท่าเหมือนจะกระโดดขึ้นไปบนเตียง
        "แนะๆ ไม่ได้นะ ไปนอนตระกร้าเราโน้น"
        เจ้าริวทำหงอยก่อนจะเดินไปนอนในตระกร้าที่เป็นที่นอนของมัน ผมเดินไปหาเจ้าริว
        "ไม่ต้องมาทำหน้าหงอยเลย ก็บอกแล้วไงว่านอนห้องนี้ห้ามขึ้นมาบนเตียง"
        เจ้าริวก็ยังทำหงอยเอาหัวซุกผ้าที่อยู่ในตะกร้า

        ผมสงสารแต่ถ้าปล่อยมันนอนบนเตียงเดี๋ยวมันจะชิน แล้วพอมันโตกว่านี้จะห้ามไม่ได้ ผมปิดไฟแล้วก็นอนต่อ แต่ขณะกำลังจะหลับผมก็สะดุ้ง เพราะเจ้าริวมันกระโดดขึ้นมาบนเตียง ผมกำลังจะว่ามัน  แต่มันก็เอาหัวมาซุกผมซะก่อน ผมเลยสงสาร ไม่ว่าอะไรแล้วกอดมัน

        "วันนี้วันเดียวนะ วันอื่นห้ามขึ้นมานอนแบบนี้นะ"

        ไม่รู้ว่าเจ้าริวมันจะเข้าใจหรือเปล่า แต่ดูมันจะมีความสุขที่ผมนอนกอดมัน จากนั้นผมก็หลับไป ผมมารู้สึกตัวอีกครั้งตอนที่เจ้าริวมันมาเลียหน้า มันปลุกผมให้เปิดประตู คงเพราะมันได้ยินสาวๆ ที่ห้องแนนเริ่มส่งเสียงคิกคักกันแต่เช้า ผมลุกขึ้นไปเปิดประตู เจ้าริวก็วิ่งควบเต็มที่ไปที่หน้าห้องแนนแล้วเห่าเรียก ซักพักก็มีคนปิดประตูรับมันเข้าไปในห้อง

        วันนี้ผมก็มาทำงานคนเดียว เพราะแนนบอกว่าจะมาส่งแป้งแคทและจอยตอนสายๆ วันนี้วิก็ยังมาทำงานปรกติทั้งๆ ที่ผมคิดว่าเธอน่าจะไม่อยากมาทำงานอีกต่อไปแล้ว หรือว่าเธอคิดว่าเงินที่ได้มันคุ้มกับสิ่งที่เธอต้องเผชิญ เช้านี้ไม่มีอะไรตื่นเต้นผมเลยมีเวลากลับมาคิดเรื่องที่จะต้องแข่งรถมอเตอร์ไซด์

        ผมกำลังคิดว่าจะไม่ใช่รถที่เอริกะทิ้งไว้ให้แล้ว เพราะมันเป็นของดูต่างหน้าเอริกะจัง คงไม่ดีที่ผมจะเอามาขับเล่นแบบนี้ ผมกำลังนึกถึง NSR ที่เคยขับที่ญี่ปุ่น แต่ราคามันก็แพงมาก และไม่ใช่ว่ามีเงินแล้วจะซื้อได้ หรือผมจะหารถใหม่ซักคันแต่งแบบเอาไว้แข่งอย่างเดียวดี

        ขณะที่ผมเปิดเวปดูมอเตอร์ไซด์ไปเรื่อยๆ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น แล้วแคทก็ชะโงกหน้าเข้ามามองผม

        "มีอะไร"
        "อ้อ พาคุณนายรองมาส่งค่ะ" แคทตอบ
        ผมงงใครคือคุณนายรอง แต่พอแนนอุ้มเจ้าริวเดินเข้ามาผมก็เข้าใจทันที
        "ไม่อยู่บ้านหรอเรา"
        "มันร้อนอะ"
        แคทหัวเราะก่อนจะปิดประตูทิ้งแนนไว้กับผม
        "ทำไมมาไม่ได้หรอ กลัวใครน้อยใจหรอไง"
        "พูดอะไร ใครเค้าจะมาน้อยใจเด็กกะโปโลอย่างเรา"
        "ก็ไม่รู้ซิ คงมีซักคนแหละ"
        "จะอยู่ก็ได้แต่อย่าซนหละพี่จะทำงาน"
        แนนทำปากเป้ก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟา
        "ดูหนังกันนะริว"

        ผมก็ได้แต่สายหัวแล้วปิดเวปที่ดูอยู่เพื่อที่จะทำงานต่อ แต่แนนเล่นกับเจ้าริวเสียงดังจนผมไม่มีสมาธิ ผมเลยเปิดเวปดูโน้นดูนี่ต่อจนใกล้เที่ยงผมก็เลยถามแนนว่าหิวหรือยัง

        "หิวแล้ว เนอะ ริวก็หิวแล้วเนอะ"
        "จะกินอะไร คงต้องสั่งมากินแล้วหละ ร้านแถวนี้เค้าคงไม่ยอมให้เอาเจ้าริวเข้าไปด้วยหรอก"
        "งั้นกินพิสซ่าแล้วก็ไอติม"
        "แล้วเอาอาหารเม็ดเจ้าริวมาหรือเปล่า"
        "เอามาแต่เจ้าริวก็กินพิสซ่าด้วย ใช่ไหมริว"
        "ตามใจถ้างั้นก็ลองไปถามพวกข้างนอกแล้วกันว่าใครกินบ้าง ไหนๆ ก็จะสั่งแล้ว"
        "คัฟผม ไปริวไปหาพี่แคทกัน"

        แนนลุกขึ้นเดินออกไปนอกห้อง เจ้าริวก็รีบวิ่งตามออกไปด้วย แนนหายไปซักพักก็เปิดประตูกลับเข้ามาในห้องพร้อมกับบอกว่าโทรสั่งเรียบร้อยแล้ว

        "อ้าว แล้วใครกินบ้างหละเนี่ย"
        "ก็ทุกคนยกเว้นพี่วิกับคนนั้นที่ไม่อยู่"
        "คนนั้นคนไหน"
        "ก็คนนั้นแหละ มีอยู่คนเดียว"

        ผมรู้แล้วว่าแนนหมายถึงหญิง ผมก็เลยไม่ถามเซ้าซี้ต่อ ซักพักแคทก็เคาะประตูเพื่อบอกว่าอาหารมาแล้ว ผมให้ขนไปกินกันที่ห้องประชุม

        "น้องแนนมาแบบนี้ทุกวันก็ดีนะ พวกพี่จะได้กินของอร่อยๆ กันทุกวัน" แคท
        "ไม่ดีหรอก มาแล้วก็วุ่นวาย อยู่เฝ้าบ้านกับเจ้าริวดีแล้ว"
        แนนมองค้อน "เชอะ จะมาจะทำไม กล้าห้ามเปล่าหละ"
        ผมได้แต่มองไม่เถียงตอบแนนทำให้สาวๆ หัวเราะชอบใจกันที่แนนชนะ

        เจ้าริวสบายเลยเดินสวนสนามบนโต๊ะ ผ่านหน้าใครที่ก็ทำอ้อนให้เค้าเอาของให้กิน ผมจะไล่มันลงจากโต๊ะ แนนก็ทำตาเขียวใส่อีก ท่าทางวันนี้ผมคงจะไม่ได้ทำงานแล้วหละ แต่ก็ผิดคาดเพราะช่วงบ่ายแนนกินอิ่มมากเลยนอนหลับอยู่ที่โซฟา เจ้าริวที่กินจนพุงกางก็นอนหลับไปด้วยกัน ทำให้ห้องทำงานผมค่อยเงียบลงหน่อย

        แต่พอถึงบ่ายสามแนนกับเจ้าริวก็ตื่นเพราะพี่คมมาหาผมที่ห้อง

        "แนนพาเจ้าริวไปเล่นข้างนอกก่อนไปพี่จะคุยงานกับพี่คม"
        แนนทำปากจู๋เหมือนไม่อยากไปนั่งข้างนอก ผมหละหมันไส้เพราะปรกติจะต้องทำหน้าไม่พอใจใส่ แต่พอมีพี่คมอยู่ด้วยแนนแกล้งทำเป็นแบ๊วซะงั้น
        "เฮ้ยไม่เป็นไรหรอก หนูแนนอยู่เถอะ ลุงไม่ได้คุยความลับอะไรหรอก"
        "ขอบคุณค่ะ" แนนตอบเสียงหวานก่อนจะแอบทำหน้าเหมือนกับว่าชนะผมอีกรอบ
        "ไหนเอารูปหล่อมาเล่นหน่อยซิ"
        "ค่ะ" แนนอุ้มเจ้าริวมาวางที่ตักพี่คม
        "ไง มาเที่ยวอีกแล้วหรอ"
        เจ้าริวมันก็เห่าตอบ
        "เจ้านี่มันฉลาดจริงๆ นะ กูอยากจะหามาเลี้ยงดูบ้างแต่กลัวมันไม่ฉลาดแบบนี้หนะซิ"
        "ไอ้ริวเนี่ยหรอพี่ฉลาด ผมว่ามันฉลาดแต่เรื่องกินอย่างเดียวแหละ ที่มันอ้อนพี่คงเพราะมันจำได้ว่าพี่เคยเลี้ยงของอร่อยมัน ไม่เชื่อพี่ลองถามมันซิว่าอยากกินเป็ดย่างอีกไหม"
        "หรอ ได้ดูซิ ริว อยากกินเป็ดย่างอีกไหม"
        เจ้าริวหูตั้งหางกระดิกลิ้นทันที
        "เออจริงโว้ย ยังจำได้อีกเก่งจริงๆ เลยแก เออเดี๋ยวกูซื้อเป็ดฝากไอ้บีไปให้กิน"
        "อ้าวพี่ จะฝากแต่หมาไม่ฝากคนเลยหรอ"
        "มึงก็ซื้อกินเอาเองซิ เงินก็มีแล้ว กูเนี่ยต้องมาขอมึงกินด้วยซ้ำเพราะมึงเป็นเจ้านายกู"
        "อะไรเนี่ยพี่เห็นหมาดีกว่าน้องหรอ"
        "แน่นอนหละ เจ้าริวน่ารักกว่าพี่บีตั้งเยอะ" แนนเสริม
        "ใช่ ดูซิ พูดอะไรก็ฟัง ไม่เหมือนแก ดื่อด้าน"
        "แหมเจ้าริวมันโชดดีจริงๆ มีแค่คนเอาใจ แบบนี้เวลาไม่มีใครอยู่แอบเอาไปปล่อยวัดดีกว่า"
        "ลองดูซิ จับตอนแน่ มาแกล้งลูกริว"
        พี่คมหัวเราะ
        "แล้วนี่แกไม่คิดจะหาเลขาใหม่บ้างหรอ"
        "ไม่ต้องมีก็ได้พี่ ไม่เห็นจะเป็นไรเลย"
        "เป็นซิ เวลาแกไม่อยู่ ใครจะรับงานแทนแก ใครจะคอยบอกแกว่ามีประชุม"
        "ได้พี่ ผมจะลองหาดูแล้วกัน"
        
        พี่คมคุยต่ออีกซักพักก็ขอตัวไปทำงานต่อ เจ้าริววิ่งตามไปส่งที่หน้าห้องหลังจากนั้นก็กลับไปนอนเล่นที่โซฟากับแนนซักพักแนนกับเจ้าริวก็หลับไปอีกรอบจนใกล้ห้าโมงเย็น ผมเลยไปปลุกให้กลับบ้าน

        "ตื่นได้แล้ว กลับบ้านกัน"
        "อืมม" แนนงัวเงียตอบ
        "เราทิ้งรถไว้นี่แล้วกัน ง่วงแบบนี้ กลับรถพี่แล้วกันจะได้นอน"
        แนนพยักหน้าแล้วก็เรียกเจ้าริวให้ลุกขึ้นตาม

        ไปถึงรถผมแนนก็เข้าไปนอนที่เบาะด้านหลัง ส่วนเจ้าริวกระโดดข้ามมาอยู่ที่เบาะหน้า ผมขับรถไปรับก้อยตามปรกติ ไปถึงหน้าบริษัทก้อย ก้อยก็ยืนรออยู่แล้ว ผมจอดรถ ก้อยก็เปิดประตู

        "อ้าว มาด้วยหรอ" ก้อยทักเจ้าริว
        ก้อยอุ้มเจ้าริวก่อนจะเข้ามานั่งในรถ
        "อ้าว แนนก็มาหรอค่ะ แล้วทำไมถึงได้หลับแบบนั้นหละ แนนไม่สบายหรอค่ะพี่บี"
        "ไมใช่หรอก เมื่อคืนคงไม่ได้นอนมากกว่า ขนคนมานอนด้วยเต็มห้อง คงสนุกกันจนไม่หลับไม่นอน"
        "แล้วพี่บีนอนกับใคร"
        "ก็ไอ้ตัวที่ก้อยกอดอยู่นั้นไง"
        "หรอ นิวน้อยนอนกับปะป๋าหรอเมื่อคืน"
        เจ้าริวเห่าตอบ
        
        ถึงบ้านเจ้าริวก็กระโดดข้ามไปเบาะหลังเพื่อปลุกแนน แนนก็งัวเงียตื่น แนนเดินโซเซไปนอนต่อที่ห้องรับแขก ก้อยเตรียมจะทำข้าวเย็น ผมเข้าไปกอดเอวก้อยจากทางด้านหลัง

        "ไม่ต้องทำหรอก"
        "ทำไมหละค่ะ"
        "ไปทานที่ร้านของเราก็ได้ เอาไว้เราย้ายบ้านก้อยค่อยทำเหมือนเดิม"
        "พี่บีตัดสินใจแล้วหรอค่ะ"
        "พี่ตัดสินใจแล้ว"
        "ค่ะ งั้นขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะค่ะ"
        ผมกอดก้อยไว้ไม่ยอมปล่อย
        "ปล่อยซิค่ะพี่บี"
        "ไม่ปล่อย"
        "ก้อยร้อนอยากอาบน้ำนะ"
        "งั้นพี่ดับร้อนให้นะ" ผมก้มลงหอมแก้มก้อย
        "ไม่เอาค่ะ ปล่อยก้อนนะ"
        "ไม่ปล่อยหรอก" ผมลูบไล้เรื่อนร่างก้อย
        "อู้ยย ไม่เอาค่ะ เดี๋ยวน้องตื่นมาเห็นนะ"
        "ไม่ตื่นหรอก หลับสนิทเลย ขอพี่กอดให้หายคิดถึงหน่อยนะ"
        "ไม่เอาค่ะ ก้อย เหนียวตัวไปหมดแล้ว"
        "ตรงนั้นเหนียวด้วยใช่ไหม"
        "ทะลึงแล้วพี่บีอะ ว้าย อย่าล้วงค่ะ"
        "ไหนดูซิว่าเปียกหรือยัง"
        "ทะลึกอะพี่บี อายน้องบ้างซิ ว้าย ไม่เอานะ โอ้ยยย"

        ผมล้วงลอดกระโปรงก้อยไปคลึงร่องที่หว่างขาเธอ ก้อยพยายามกลั้นเสียงเสียวเอวไว้ แต่ก็ดูเหมือนยิ่งเธอพยายามฝืนเธอก็ยิ่งร้อนเร้าขึ้นเรื่อยๆ ผมใช้มือจับหน้าก้อยหันมาประกบปากจูบก่อนจะเลื่อยลงสอดผ่านคอเสื้อเพื่อลูบไล้หน้าอกแน่ของเธอ

        ผมใช้มือข้างเดียวปลดเปลื้องหน้าอกก้อยออกมานอกเสื้อ ผมคลึ้นเคล้าหน้าอกก้อยจนเธอสะท้านไปทั่งตัว ตอนนี้เปื้องล่างก้อยก็โดนนิ้วผมสำรวจแล้ว น้ำหล่อลื่นเธอกำลังไหลออกมาไม่หยุด อารมณ์ก้อยเตลิดจนเริ่มคล้อยตามผม เธอกลับมารุกผมบ้าง

        ก้อยเอื้อมมือมาขย้ำอาวุธผมที่กำลังตุงกางเกงอยู่ เธอทำเอาผมอารมณ์ขึ้นเหมือนกัน ผมจับก้อยหันหน้ากลับมาหาแล้วก้มลงดูดปลายถันที่ชูชันของเธอ อ้า เสียงก้อยครางก่อนจะกดหัวผมกับหน้าอกเธอแน่น ระหว่างนั้นผมก็แยงนิ้วเข้าออกร่องเสียวก้อยเรียกน้ำรักเธอ

        ผมดึงนิ้วออกจากร่องเสียวที่มีน้ำไหลเยิ้มออกมาของก้อย จากนั้นก็ค่ยอๆ ดึงกางเกงในลายลูกไม้สีม่วงออกจากเอวก้อย ระหว่างนั้นผมก็ค่อยก้มตัวลงก้อยเองก็ดันหัวผมต่ำลงด้วย พอกางเกงในตัวสวยของก้อยหลุดจากข้อขา หน้าผมก็ตรงกับร่องสีชมพูของก้อยพอดี

        ผมรีบประกบริมฝีปากกับร่องเสียวก้อยแล้วดูดกินน้ำรักที่กำลังไหลออกมาของเธอ ก้อยร้อง ซี๊ด แล้วค่อยๆ ถอยหลังเอาสะโพกไปพิงกับตู้ผมเลยดันสะโพกก้อยให้ขึ้นไปนั่ง จากนั้นผมถลกกระโปรงก้อยขึ้นมาที่เอว ผมจับก้อยนั่งถ่างขาบนตู้ทำครัวเพื่อที่ผมจะละเลงลิ้นไปหว่างขาเธอ

        ผมละเลงลิ้นเลียร่องจนก้อยโยกก้นตามแล้วเธอก็ไม่ไหว "อุ้ยยยย ก้อยไม่ไหว พี่บี ทำเถอะ โอ้วววว" ก้อยดึงผมขึ้นไปกระกบปากจูบ จากนั้นเธอก็ช่วยผมปลดเปลื้องเอาอาวุธประจำกายออกมา ก้อยรีบประคองมันจ่อที่ร่องเสียวเของเธอ ผมเองก็ไม่รอข้าดันมันพรวดเข้าไป ก้อยผวาเสียวสะท้าน ผมเริ่มถอดเอ็นออกแล้วดันกลับเข้าไปใหม่

        "โอ้ววว โอ้วววว โอ้ววววว ซี๊ดดดดด โอ้วววว"

        ก้อยครางเสียวตามจังหวะดันเอ็นเข้าออกของผม ยิ่งก้อยครางผมก็ยิ่งดันเอ็นเข้าลึกขึ้น แรงขึ้น เสียงตู้ที่รองรับแรงกระแทกดัง ตึ ง ตึง ตึง ผมเลื่อนปากลงมาดูดกินกลิ่นหอมที่ซอกคอก้อย มือก็ขย้ำสองเต้าพร้อมกับบี้ปลายถันเพิ่มความเสียวให้เธอ

        อากาศที่ร้อนทำให้เม็ดเหงื่อของเราสองคนพุดออกมาตามตัวไหลไปตามซอกหลืบ ยิ่งอากาศร้อนก็ยิ่งทำให้บทรักเราร้อนแรงยิ่งขึ้น ผมกอดเอวก้อยไว้แล้วอุ้มเธอขึ้น จากนั้นผมก็ค่อยๆ ถอยห่างออกมาจากตู้แล้วเริ่มเล่นท่าลิงอุ้มแตก ก้อยกอดคอผมแน่ ผมโยนตัวก้อยแล้วแท่งเอ็นสวนตนที่ตัวเธอตกลงมา เสียง หน้าขาเรากระทบกันดัง พับ พับ พับ

        น้ำเสียวก้อยแตกกระจายเต็มหน้าจาผมและเธอ ผมเล่นท่านี้อยู่ซักพักก็ค่อยๆ วางก้อยลง จากนั้นผมก็จับก้อยโก้งโค้งเอามือจับตู้ไว้ ก้อยรีบแอ่นร่องขึ้นรอให้ผมเข้าไปเสียบ ผมค่อยเอาหัวบานจ่อที่ร่องเสียวที่เยิ้มไปด้วยน้ำรักขอเธอ จากนั้นก็ดันมันพรวดเจ้าไปอีกครั้ง

        ผมกระเด้าเอวกระแทกก้อยท่านี้ดัง ตับ ตับ ตับ ก้อยครางเสียวไม่หยุด ผมโน้มตัวลงทาบแผ่นหลังก้อยพร้อมกับเมื่อมือไปขย้ำหน้าอกเธอ ก้อยบิดตัวเร่าๆ ผมพรมจูบไปตามแผ่นหลังก้อยเพิ่มความกระสันให้เธอ ร่องสาวก้อยรัดแน่นขึ้นเรื่อยๆ ผมเลื่อนหน้าไปจูบกับก้อยก่อนจะแอ่นตัวขึ้น

        จากนั้นผมก็เริ่มกระแทกเอ็นแบบสุดๆ เสียง ตับ ตับ ตับ ดังถี่ยิบคู่กับเสียงครางของก้อย ผมจับขาซ้ายก้อยยกขึ้นเพื่อให้แทงเอ็นเสยได้ลึกขึ้น จากนั้นผมก็กระแทกเอ็นส่งแบบสุดตัว ก้อยร้องกรี๊ดยาวเธอทำนบแตกไปแล้ว แต่ผมยังคงส่งเอ็นดุ้นใหญ่ดันความสุขเข้าไปในร่างก้อย

        ก้อยขยิบร่องถี่ยิบเหมือนอยากจะรีบน้ำผมออกบ้าง ผมเสียวสุดๆ พยายามกลั้นไว้สุดฤทธิ์เพื่อให้ได้ลิ้มรสความเสียวกับก้อยได้อยากเต็มอิ่มแต่ดูเหมือนผมจะกลั้นต่อไปไม่ไหวแล้ว ผมเร่งจังหวะจนสุดตัวก่อนจะเสียวที่อันฑะก่อนจะปล่อยความเสียวพุ่งออกไปตามลำกล่อง

        "โอ้วววววววว โอ้ววววววววว"

        ก้อยร้องลั่นตอนที่ผมอัดน้ำกามใส่ร่องเสียวเธอ เราสองคนบดของรักกันระหว่างจังหวะเสร็จสมก่อนที่ผมจะค่อยๆ ดึงท่อนเอ็นออก ก้อยดึงกระโปรงลงมาปิดเปื้องล่างก็จะหันมาจูบผม เรายืนกอดจูบกันอยู่นานจนมีเสียงที่ทำให้เราต้องรีบแยกจากกัน

        "โฮ่ง"

        ก้อยรีบปิดเสื้อเชิ้ตแล้วนั่งลงเจ้าริวก็รีบวิ่งมาหา

        "หิวแล้วหรอ"
        เจ้าริวกระดิกหาง
        "แล้วแม่เราหละ"
        ริวหันมองไปทางห้องรับแขก
        "คงยังไม่ตื่นหรอก" ผมบอก

        ก้อยเอาอาหารเม็ดให้เจ้าริวกิน จากนั้นเธอก็เก็บชั้นในที่หล่นอยู่ ก้อยบอกว่าจะไปอาบน้ำ ผมเลยตามไปด้วย ส่วนเจ้าริวพอได้ขอกินก็ไม่สนใจผมกับก้อยแล้ว

        อาบน้ำเสร็จก้อยก็มาปลุกแนนเพื่อไปกินข้าวกัน ก้อยให้แนนไปล้างหน้าก่อนที่เราสามคนจะออกไปทานข้าว คืนนี้แนนอ้อนขอนอนกับก้อย ทำให้เรานอนด้วยกันสามคนแต่ว่าก็มีส่วนเกินมาอีกหนึ่งตัว เจ้าริวพอได้เข้ามาในห้องก็เดินไปนอนที่ตระกร้าของมัน

        "ริวมานี่ซิ" แนนเรียก
        ริวเงยหน้ามองแต่ไม่กล้ามา
        "ให้มันนอนนั่นแหละบอกแล้วไงว่านอนห้องนี้ห้ามขึ้นมาบนเตียง"
        แนนไม่พอใจผม "เชอะ"
        "แหมพี่บีก็ นานๆ ทีนะค่ะ ริว มานี่มาเร็ว"
        ริวเงยหน้ามองก้อย และพอเห็นผมไม่กล้าห้ามันก็ลุกขึ้นรีบวิ่งมากระโดดขึ้นมาบนเตียง
        "มานี่มามาให้แม่กอดหน่อยซิ" ก้อย
        ก้อยกับแนนกอดเจ้าริวที่นอนอยู่ตรงกลาง
        "อ้าว กดหมากันหมดแล้วพี่จะกอดใครหละเนี่ย"
        "ไม่ต้องกอดนอนไปคนเดียวเลย" แนน
        "กอดเจ้าริวบ้างก็ได้"
        ผมก็กอดก้อยแล้วเมื่อมือไปลูบหัวเจ้าริว

        วันรุ่งขึ้นผมไปดูบ้านตามที่คิดไว้

        "มาทำไมอะ" แนนสงสัย
        "อ้าวก็เราจะย้ายมาอยู่ที่นี่"
        "ไม่เอาบ้านเดิมก็ดีแล้วจะเปลี่ยนทำไม"
        "ทำไมหละบ้านใหญ่ขึ้นจะได้อยู่กันไม่อึกอัด"
        "บ้านเดิมก็ไม่เห็นอึดอัดเลย"
        "เอาน่าอย่าเพิ่งบ่นเลยเข้าไปในบ้านกันก่อนเถอะ"

        พอเข้าไปในรั่วบ้านเจ้าริวที่สงบเสงี่ยมก็เริ่มดิ้น
        "เจ้าริวดิ้นทำไม อยู่นิ่งๆ"
        เจ้าริวดูเหมือนไม่ยอมฟังแนน
        "เดี๋ยวเถอะเดี๋ยวตีเลยนะ"

        แต่เจ้าริวก็ดิ้นจนแนนต้องปล่อยปล่อยมัน พอลงพื้นได้เจ้าริวก็วิ่งตรงไปที่สนามหญ้า เจ้าริววิ่งกลิ้งไปบนสนามหญ้าอย่างสนุกสนาน

        "ดูเหมือนเจ้าริวจะชอบบ้านหลังนี้แล้วนะ" ผมหัวเราะ
        "ริวหยุดนะ มานี่"

        ดูเหมือนเจ้าริวไม่ยอมฟังทำให้แนนโมโห แนนเลยจะวิ่งไปจับมันเพื่อให้มันหยุด แต่เจ้าริวคงคิดว่าแนนจะเล่นด้วยมันเลยกระโจนเข้าพุ่มไม้หนีแนนที่พยายามไล่จับมัน ผมกับก้อยหัวเราะแนนที่วิ่งตามเจ้าริวไม่ทัน
        
        "ดูเหมือนพี่บีจะได้เสียงสนับสนุนเพิ่มมาอีกหนึ่งแล้วนะค่ะ"
        "ก้อยหมายถึงเจ้าริวหรอ"
        "ค่ะ ดูซิค่ะ ท่าทางสนุกน่าดูเลย"
        "แล้วก้อยหละว่าไง"
        "ก้อยยังไงก็ได้ค่ะ พี่บีตัดสินใจแล้วนี่ค่ะ"
        ผมโอบเอวก้อย "ขอบใจนะที่เข้าใจพี่"

        ผมกับก้อยเดินดูบ้านซักพักก็กลับออกมาเจอแนนนั่งหอบ ส่วนเจ้าริวก็ยังคึกวิ่งเล่นอยู่ ผมชวนแนนกลับ แนนรีบลุกขึ้นเดินไปขึ้นรถ โดยที่เจ้าริวไม่วิ่งตามเหมือนปรกติ แต่พอทุกคนขึ้นรถเจ้าริวก็รีบวิ่งมาที่รถพร้อมกับเห่าเรียกแนนให้เปิดประตูแต่แนนไม่ยอมเปิดประตูรับเจ้าริว

        "อ้าว แนนไม่เปิดประตูหละ ดูซิเจ้าริวเห่าใหญ่แล้ว"
        "ช่างมันซิพี่ก้อย มันอยากอยู่ที่นี่ก็ให้มันอยู่ให้พอใจ"
        "แหม งอนกันซะแล้ว"
        ก้อยเปิดประตูเจ้าริวเห็นก็รีบวิ่งมากระโดดขึ้นมาที่ตักก้อย
        "ดูซิ ซนจนแม่เค้างอนแล้วเห็นไหมเรา" ก้อย
        "สงสัยคืนนี้แกได้นอนนอกห้องแน่เจ้าริว"
        ก้อยหัวเราะแล้วก็ลูบหัวเจ้าริว

        แนนงอนเจ้าริวได้ไม่นานเพราะมันพยายามจะข้ามไปหาแนนตลอดเวลาจนในที่สุดแนนก็ใจอ่อน

        วันจันทร์แนนไม่ตามผมมาออฟฟิตเหมือนเมื่อวันศุกร์ เพราะแนนคงเบื่อที่มาแล้วไม่มีอะไรให้ทำได้แต่กินแล้วก็นอน ซึ่งก็ดีเหมือนกันผมจะได้แว๊ปไปไหนมาไหนได้บ้าง พอแนนไม่มาหญิงก็กล้าเข้ามาหาผมที่ห้อง

        "ว่าไงทำไมทำไมหน้าเป็นแบบนั้นแหละ"
        "วันนี้เมียพี่บีไม่มาหรอค่ะ"
        "น้อยใจเรื่องนี้นี่เอง"
        "เปล่าค่ะ ก็ถ้าเมียพี่บีมาหญิงจะได้ไม่เข้ามายุ่งยามไงค่ะ"
        ผมลุกขึ้นเดินมายืนด้านหลังเก้าอี้ที่หญิงนั่งแล้วเอามือจับไหล่เธอ
        "แบบนี้เค้าเรียกน้อยใจนะ พี่ต้องทำยังไงหญิงถึงจะหายน้อยใจ"
        "ไม่รู้ซิค่ะ"
        "คนหน้างอ คงต้องหอมแก้มนะ หน้าจะได้หายงอ"
        "อุ้ย อย่าค่ะเดี๋ยวเมียพี่บีมาเห็น เค้าจะมาแหกอกหญิงนะค่ะ"
        "โถเอ๋ย แล้วหญิงไม่ใช่เมียพี่หรอ"
        "ใช่ที่ไหนและค่ะ หญิงก็เป็นได้แค่ที่ระบายอารมณ์ของพี่เท่านั้นแหละค่ะ"
        "ดูพูดเข้าซิ งั้นเราไปข้างนอกกันไหม เผื่อพี่จะทำให้หญิงหายน้อยใจได้บ้าง"
        "ไม่ดีกว่าค่ะ" หญิงลุกขึ้นจากเจ้าอี้
        ผมเลยกอดเอวเธอไว้
        "ไม่เอาน่านะ ทำหน้างอแบบนี้ ไม่สวยเลย"
        "ไม่สวยก็เลิกยุ่งกับหญิงก็ได้นะค่ะ"
        "พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น ขี้น้อยใจจริงๆ เลย แบบนี้พี่คงต้องทำให้หญิงหายน้อยใจซะแล้ว"
        "กล้าทำหรอค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็นแล้วเอาไปบอกเมียพี่บี พี่บีจะแย่นะค่ะ"
        "ไม่เอานะ นะ มาพี่จะทำชดเชยให้นะ"

        ผมไซด์ซอกคอหญิง หญิงตอบสนองด้วยการจับมือผมที่กอเอวเธอเลื่อนไปที่หน้าอก ผมขย้ำสองเต้าที่อวบล้นมือทันที ผมอดใจไม่ไหวรีบแก้เสื้อกับบราเธอออกจากนั้นก็ขย้ำขยุ่มเนื้อคู่อวบจนหญิงครางซี๊ด ส่วนหญิงก็เอาก้นถูกับหว่างขาผมจนเอ็นผมมันตื่นขึ้นมาจนตุงกางเกง

        หญิงช่วยถลกกระโปรงขึ้นเพื่อให้เอ็นผมถูร่องก้นเธอได้ถนัดขึ้น ผมโยกเอวเหมือนกับดันเอ็นเข้าออกร่องเสียวเธอ หญิงครางซี๊ดซาด ผมปล่อยมือจากหน้าอกคู่อวบแล้วเลื่อนตัวนั่งลงคุกเข่า จากนั้นก็เอาปากแนบไปที่ร่องกลีบสีชมพู หญิงสะดุ้งสุดตัวตอนที่ปลายลิ้นผมสัมผัสร่องสาวเธอ

        "อู้ยยยยย เสียวค่ะพี่บี อู้ยยยยยย อ้า"

        ผมเลียไปตามกลีบหญิงก่อนจะแหวกมันออกแล้วดันลิ้นแยงเข้าไป หญิงโยกสะโพกรับเป็นจังหวะ ก้นอวบงอนของหญิงอัดหน้าผมจนแทบจะหายใจไม่ออก โชคดีที่หญิงทนไม่ไหวขอให้ผมรีบเสียบเอ็น ผมเลยได้ผละหน้าออกจากร่องสาวเธอ

        ผมรีบงัดเอาท่อนเอ็นออกมารูดจากนั้นก็เอาหัวบานจ่อที่ร่องเสียวหญิง หญิงสายก้นไปมาช้าๆ ให้หัวบานผมถูกับกลีบสาวเธอ ผมรอจังหวะให้ร่องเสียวเธอตรงกับหัวบานผมแล้วดันมันมุดเข้าไปจนมิดด้าน หญิงสะดุ้งร้องอู้ยยยยยย ผมไม่รอช้าขยับเอวออกแล้วกระแทกเอ็นกลับเข้าไปแบบสุดลำอีกครั้ง

        พับ พับ พับ ผมเร่งกระแทกหญิงให้หายน้อยใจ เธอร้องครวนครางไม่อยู่ โชคดีที่เช้าๆ ไม่ค่อยมีใครมาหาผมและห้องนี้ก็เก็บเสียง ผมขย้ำก้นอวบงอนของหญิงไปด้วยกระเด้าเอ็นไปด้วยอย่างเมามันส์ ผมจับหญิงเลื่อนไปเอาตัวแนบกับโต๊ะทำงานผมเพื่อให้ผมกระแทกเอ็นได้ถนัดขึ้น

        หญิงเอาตัวแนบโต๊ะทำงานผมพร้อมกับแอ่นก้นขึ้นสวนเอ็นที่กำลังกระหน่ำแทงเธอ ยิ่งผมกระแทกเอ็นแรงเท่าไหร่หญิงก็ยิ่งครางและเด้งก้นสู้ไม่หยุด ผมกระแทกเอ็นจนหน้าขาผมกระทบกับก้นหญิงดัง ตับ ตับ ตับ น้ำรักหญิงไหลเยิ้มออกมาตามข้างขา มัน

หญิงหายไปนานจนผิดสังเกต ผมจึงแกล้งบอกแนนว่าจะไปเข้าห้องน้ำ แต่แนนคงรู้แหละว่าผมจะไปง้อหญิง ก่อนที่ผมได้เดินออกมาจากโต๊ะก็โดนแนนหยิกแขนไปหลายที แล้วก็เป็นอย่างที่ผมคิด หญิงยืนเช็ดน้ำตาอยู่ที่ข้างทางเดิน ผมเลยรีบเข้าไปหาเธอ

        "เป็นอะไรร้องไห้ทำไมหละ"
        หญิงเห็นผมเดินเข้าไปหาก็รีบก้มหน้า "ไม่มีอะไรค่ะ"
        "ไม่มีอะไรแล้วร้องไห้ทำไมหละ" ผมลูบหัวหญิงเบาๆ
        หญิงนิ่งไม่ยอมตอบคำถาม
        "โกรธแนนเค้าหรอ"
        หญิงเช็ดน้ำตาก่อนจะตอบ "เปล่าค่ะ แต่แนนเค้าคงไม่ชอบหญิง"
        "โถคนดี คิดมากนะ แนนเค้าก็นิสัยแบบนี้แหละ ไม่มีอะไรหรอก"
        "แต่กับคนอื่นเค้าก็ไม่เห็นเป็นแบบนี้นี่ค่ะ"
        "อืม คงเพราะหญิงสวยกว่าคนอื่นหละมั้ง ปรกติแนนไม่เคยหึงพี่แบบนี้เลยนะๆ"
        "จริงหรอค่ะ"
        "จริงซิ แนนเค้ารู้นะว่าพี่กิ๊กกับใครบ้าง ยิ่งคนในบริษัทเค้ารู้หมดทุกคนแหละ แต่เค้าไม่เคยหึงเลย แสดงว่าหญิงต้องสวยมากจนแนนเค้าระแวง"
        หญิงหยุดร้องได้พร้อมกับยิ้ม "จริงๆ นะค่ะ"
        "จริงซิ หยุดร้องไห้ได้แล้ว ดูซิหน้าตาเลอะเทอะหมดแล้ว แบบนี้แนนเห็นเข้าเค้าก็ไม่หึงแล้วซิ"
        หญิงหัวเราะคิกๆ "งั้นหญิงขอเข้าไปเช็ดหน้าเช็ดตาก่อนนะค่ะ"
        "ได้ซิ งั้นพี่รอตรงนี้นะ"
        "อย่าเลยค่ะ พี่บีกลับไปโต๊ะก่อนเถอะ หญิงกลัวน้องแนนจะหึงมากกว่านี้"

        ผมเข้าห้องน้ำไปล้างมือจากนั้นก็กลับไปที่โต๊ะ หญิงยังไม่ได้เดินกลับมา แนนมองค้อนผมก่อนจะกลับไปคุยกับวิที่อุ้มเจ้าริวอยู่ ซักพักหญิงก็กลับมาที่โต๊ะ แต่ตอนนี้แนนไม่สนใจแล้วเพราะสาวๆ เริ่มอิ่มก็เริ่มเมาท์กัน หลังจากทานของหวานเสร็จหญิงก็ขอตัวกลับก่อน ผมเลยแกล้งขอเจ้าริวที่นอนอยู่บนตักวิมาอุ้มและเป็นข้ออ้างในการเดินไปส่งหญิง

        "เจ้าริวมานี่มา"
        เจ้าริวเงยหัวขึ้นมองผมแต่ไม่ยอมมาหา
        "ไม่เป็นไรหรอกค่ะวิดูให้ก็ได้"
        "อืม ไม่เป็นไรครับ กวนคุณวินานแล้วเผื่อคุณวิจะทานขนมหรือจะไปห้องน้ำบ้าง"
        "มาเจ้าริวไปวิ่งเล่นกัน"
        
        พอได้ยินว่าวิ่งเล่นเจ้าริวก็กระโดดลงจากตักวิแล้ววิ่งมานั่งกระดิกหางที่ขาผม ผมก็อุ้มมันขึ้นแล้วอ้างกับแนนว่าจะพาเจ้าริวไปวิ่งเล่น แต่ที่จริงผมจะเดินไปส่งหญิงที่รถ จากนั้นผมก็เดินอุ้มเจ้าริวพร้อมกับหญิงไปยังที่จอดรถ ก่อนจะขึ้นรถหญิงมาจูบผมทำเอาผมตกใจ ไม่คิดว่าเธอจะกล้าทำแบบนี้ทั้งที่เพิ่งจะน้อยใจที่โดนแนนแกล้งมาหยกๆ

        หลังจากหญิงขับรถออกไป ผมก็ปล่อยให้เจ้าริวได้วิ่งเล่น ระหว่างนั้น วิ ก็เดินสะพายกระเป๋าออกมาเหมือนกำลังจะกลับ พอไม่มีคนอื่นอยู่ด้วยผมก็เก็บความรู้สึกที่โกรธวิไว้ไม่ได้ ผมเดินเข้าไปหาเรื่องเธอ

        "จะกลับแล้วหรอครับ"
        "ค่ะ ดึกแล้ววิขอตัวกลับก่อนนะค่ะ"
        "จะรีบไปไหนหละครับ" ผมจับไหล่วิไว้ไม่ให้เธอเดินหนี
        "อย่าค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็นมันจะไม่ดีนะค่ะ"
        "อืม งั้นแปลว่าถ้าไม่มีคนเห็นคุณก็ไม่ว่าอะไรผมซินะ" พูดจบผมก็ก้มลงหอมพร้อมกับไซด์ซอกคอวิ
        "อย่าค่ะ อย่านะ"
วิตบหน้าผมดังเผียะ ทำให้ผมหยุดปล้ำจูบเธอ
        "อ้อ ของซื้อของขายนี่นะผมลืมไป เท่าไหร่หละค่าตัวของคุณ คิดเป็นคืนหรือว่าต้องเหมาเป็นเดือน"

        วิเงื้อมือจะตบหน้าผมอีกครั้ง คราวนี้ผมเลยจับมือสองข้างเธอไว้แล้วประกบปากจูบ วิ พยายามเบี่ยงหน้าหนีแต่ก็ไม่พ้น แต่แล้วผมก็เจ็บแปลี๊บ เจ้าริวมันงับข้อเท้าผมทำเอาผมปล่อยมือจนวิดิ้นหลุดแล้ววิ่งหนีไปที่รถ ผมจะตามไปเจ้าริวก็มาดักหน้าพร้อมกับส่งเสียงขู่

        "วันนี้แค่นี้ก่อน คุณกับผมยังมีเวลาสนุกกันอีกเยอะ" ผมพูดกับตัวเอง
        จากนั้นผมก็ก้มลงมองเจ้าริว
        "เดี๋ยวเถอะแก ครั้งที่สองแล้วนะที่กัดฉันเนี่ย" ผมส่งเสียงดุ

        เจ้าริวกลัวมันหยุดขู่แล้วนอนหมอบลงพร้อมกับยกขาหน้าขึ้นปิดหัว ผมสงสารเลยนั่งลงลูบหัวมันให้หายกลัว พอเจ้าริวรู้ว่าผมหายโกรธมันก็ไปวิ่งเล่นของมันต่อ ผมกลับมาคิดเรื่อง วิ ถึงตอนนี้ผมจะยังไม่มีหลักฐานว่า วิ เป็นลูกน้องของนายวิบูลย์ แต่ทุกๆ สิ่งที่ผมเจอมันก็ทำให้แน่ใจว่าผมคิดไม่ผิด

        หลังจากให้เจ้าริววิ่งเล่นซักพักผมก็กลับเข้าไปด้านในร้านเพราะคิดว่าน่าจะถึงเวลากลับบ้านกันได้แล้ว แนนชวนแป้ง แคท จอย ไปค้างที่บ้านเลยขับรถตรงกับบ้านกันไปก่อน  ผมอาสาไปส่ง พลอย นก และ บอล ส่วนหมวยโจเป็นคนมารับ

        หลังจากส่งน้องๆ เสร็จผมก็ขับรถกลับบ้าน พอไปถึงบ้านสาวๆ ก็หายไปกันหมด ผมได้ยินแต่เสียงคิกคักพร้อมกับเสียงเจ้าริวดังออกมาจากห้องแนน คืนนี้ผมคงต้องนอนคนเดี๋ยว แต่พอผมนอนไปได้ยังไม่ทันหลับก็ได้ยินเสียงเจ้าริวมาครางหงิงๆ ที่หน้าห้อง ผมเลยลุกขึ้นไปเปิดประตูดู

        พอเจ้าริวมันเห็นประตูเปิดมันก็รีบวิ่งเข้ามาในห้อง ผมปิดประตู

        "เป็นไงคืนนี้แม่เค้าไม่รักแล้วหละซิถึงได้วิ่งมาห้องนี้"
        เจ้าริวหันมามองก่อนจะทำท่าเหมือนจะกระโดดขึ้นไปบนเตียง
        "แนะๆ ไม่ได้นะ ไปนอนตระกร้าเราโน้น"
        เจ้าริวทำหงอยก่อนจะเดินไปนอนในตระกร้าที่เป็นที่นอนของมัน ผมเดินไปหาเจ้าริว
        "ไม่ต้องมาทำหน้าหงอยเลย ก็บอกแล้วไงว่านอนห้องนี้ห้ามขึ้นมาบนเตียง"
        เจ้าริวก็ยังทำหงอยเอาหัวซุกผ้าที่อยู่ในตะกร้า

        ผมสงสารแต่ถ้าปล่อยมันนอนบนเตียงเดี๋ยวมันจะชิน แล้วพอมันโตกว่านี้จะห้ามไม่ได้ ผมปิดไฟแล้วก็นอนต่อ แต่ขณะกำลังจะหลับผมก็สะดุ้ง เพราะเจ้าริวมันกระโดดขึ้นมาบนเตียง ผมกำลังจะว่ามัน  แต่มันก็เอาหัวมาซุกผมซะก่อน ผมเลยสงสาร ไม่ว่าอะไรแล้วกอดมัน

        "วันนี้วันเดียวนะ วันอื่นห้ามขึ้นมานอนแบบนี้นะ"

        ไม่รู้ว่าเจ้าริวมันจะเข้าใจหรือเปล่า แต่ดูมันจะมีความสุขที่ผมนอนกอดมัน จากนั้นผมก็หลับไป ผมมารู้สึกตัวอีกครั้งตอนที่เจ้าริวมันมาเลียหน้า มันปลุกผมให้เปิดประตู คงเพราะมันได้ยินสาวๆ ที่ห้องแนนเริ่มส่งเสียงคิกคักกันแต่เช้า ผมลุกขึ้นไปเปิดประตู เจ้าริวก็วิ่งควบเต็มที่ไปที่หน้าห้องแนนแล้วเห่าเรียก ซักพักก็มีคนปิดประตูรับมันเข้าไปในห้อง

        วันนี้ผมก็มาทำงานคนเดียว เพราะแนนบอกว่าจะมาส่งแป้งแคทและจอยตอนสายๆ วันนี้วิก็ยังมาทำงานปรกติทั้งๆ ที่ผมคิดว่าเธอน่าจะไม่อยากมาทำงานอีกต่อไปแล้ว หรือว่าเธอคิดว่าเงินที่ได้มันคุ้มกับสิ่งที่เธอต้องเผชิญ เช้านี้ไม่มีอะไรตื่นเต้นผมเลยมีเวลากลับมาคิดเรื่องที่จะต้องแข่งรถมอเตอร์ไซด์

        ผมกำลังคิดว่าจะไม่ใช่รถที่เอริกะทิ้งไว้ให้แล้ว เพราะมันเป็นของดูต่างหน้าเอริกะจัง คงไม่ดีที่ผมจะเอามาขับเล่นแบบนี้ ผมกำลังนึกถึง NSR ที่เคยขับที่ญี่ปุ่น แต่ราคามันก็แพงมาก และไม่ใช่ว่ามีเงินแล้วจะซื้อได้ หรือผมจะหารถใหม่ซักคันแต่งแบบเอาไว้แข่งอย่างเดียวดี

        ขณะที่ผมเปิดเวปดูมอเตอร์ไซด์ไปเรื่อยๆ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น แล้วแคทก็ชะโงกหน้าเข้ามามองผม

        "มีอะไร"
        "อ้อ พาคุณนายรองมาส่งค่ะ" แคทตอบ
        ผมงงใครคือคุณนายรอง แต่พอแนนอุ้มเจ้าริวเดินเข้ามาผมก็เข้าใจทันที
        "ไม่อยู่บ้านหรอเรา"
        "มันร้อนอะ"
        แคทหัวเราะก่อนจะปิดประตูทิ้งแนนไว้กับผม
        "ทำไมมาไม่ได้หรอ กลัวใครน้อยใจหรอไง"
        "พูดอะไร ใครเค้าจะมาน้อยใจเด็กกะโปโลอย่างเรา"
        "ก็ไม่รู้ซิ คงมีซักคนแหละ"
        "จะอยู่ก็ได้แต่อย่าซนหละพี่จะทำงาน"
        แนนทำปากเป้ก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟา
        "ดูหนังกันนะริว"

        ผมก็ได้แต่สายหัวแล้วปิดเวปที่ดูอยู่เพื่อที่จะทำงานต่อ แต่แนนเล่นกับเจ้าริวเสียงดังจนผมไม่มีสมาธิ ผมเลยเปิดเวปดูโน้นดูนี่ต่อจนใกล้เที่ยงผมก็เลยถามแนนว่าหิวหรือยัง

        "หิวแล้ว เนอะ ริวก็หิวแล้วเนอะ"
        "จะกินอะไร คงต้องสั่งมากินแล้วหละ ร้านแถวนี้เค้าคงไม่ยอมให้เอาเจ้าริวเข้าไปด้วยหรอก"
        "งั้นกินพิสซ่าแล้วก็ไอติม"
        "แล้วเอาอาหารเม็ดเจ้าริวมาหรือเปล่า"
        "เอามาแต่เจ้าริวก็กินพิสซ่าด้วย ใช่ไหมริว"
        "ตามใจถ้างั้นก็ลองไปถามพวกข้างนอกแล้วกันว่าใครกินบ้าง ไหนๆ ก็จะสั่งแล้ว"
        "คัฟผม ไปริวไปหาพี่แคทกัน"

        แนนลุกขึ้นเดินออกไปนอกห้อง เจ้าริวก็รีบวิ่งตามออกไปด้วย แนนหายไปซักพักก็เปิดประตูกลับเข้ามาในห้องพร้อมกับบอกว่าโทรสั่งเรียบร้อยแล้ว

        "อ้าว แล้วใครกินบ้างหละเนี่ย"
        "ก็ทุกคนยกเว้นพี่วิกับคนนั้นที่ไม่อยู่"
        "คนนั้นคนไหน"
        "ก็คนนั้นแหละ มีอยู่คนเดียว"

        ผมรู้แล้วว่าแนนหมายถึงหญิง ผมก็เลยไม่ถามเซ้าซี้ต่อ ซักพักแคทก็เคาะประตูเพื่อบอกว่าอาหารมาแล้ว ผมให้ขนไปกินกันที่ห้องประชุม

        "น้องแนนมาแบบนี้ทุกวันก็ดีนะ พวกพี่จะได้กินของอร่อยๆ กันทุกวัน" แคท
        "ไม่ดีหรอก มาแล้วก็วุ่นวาย อยู่เฝ้าบ้านกับเจ้าริวดีแล้ว"
        แนนมองค้อน "เชอะ จะมาจะทำไม กล้าห้ามเปล่าหละ"
        ผมได้แต่มองไม่เถียงตอบแนนทำให้สาวๆ หัวเราะชอบใจกันที่แนนชนะ

        เจ้าริวสบายเลยเดินสวนสนามบนโต๊ะ ผ่านหน้าใครที่ก็ทำอ้อนให้เค้าเอาของให้กิน ผมจะไล่มันลงจากโต๊ะ แนนก็ทำตาเขียวใส่อีก ท่าทางวันนี้ผมคงจะไม่ได้ทำงานแล้วหละ แต่ก็ผิดคาดเพราะช่วงบ่ายแนนกินอิ่มมากเลยนอนหลับอยู่ที่โซฟา เจ้าริวที่กินจนพุงกางก็นอนหลับไปด้วยกัน ทำให้ห้องทำงานผมค่อยเงียบลงหน่อย

        แต่พอถึงบ่ายสามแนนกับเจ้าริวก็ตื่นเพราะพี่คมมาหาผมที่ห้อง

        "แนนพาเจ้าริวไปเล่นข้างนอกก่อนไปพี่จะคุยงานกับพี่คม"
        แนนทำปากจู๋เหมือนไม่อยากไปนั่งข้างนอก ผมหละหมันไส้เพราะปรกติจะต้องทำหน้าไม่พอใจใส่ แต่พอมีพี่คมอยู่ด้วยแนนแกล้งทำเป็นแบ๊วซะงั้น
        "เฮ้ยไม่เป็นไรหรอก หนูแนนอยู่เถอะ ลุงไม่ได้คุยความลับอะไรหรอก"
        "ขอบคุณค่ะ" แนนตอบเสียงหวานก่อนจะแอบทำหน้าเหมือนกับว่าชนะผมอีกรอบ
        "ไหนเอารูปหล่อมาเล่นหน่อยซิ"
        "ค่ะ" แนนอุ้มเจ้าริวมาวางที่ตักพี่คม
        "ไง มาเที่ยวอีกแล้วหรอ"
        เจ้าริวมันก็เห่าตอบ
        "เจ้านี่มันฉลาดจริงๆ นะ กูอยากจะหามาเลี้ยงดูบ้างแต่กลัวมันไม่ฉลาดแบบนี้หนะซิ"
        "ไอ้ริวเนี่ยหรอพี่ฉลาด ผมว่ามันฉลาดแต่เรื่องกินอย่างเดียวแหละ ที่มันอ้อนพี่คงเพราะมันจำได้ว่าพี่เคยเลี้ยงของอร่อยมัน ไม่เชื่อพี่ลองถามมันซิว่าอยากกินเป็ดย่างอีกไหม"
        "หรอ ได้ดูซิ ริว อยากกินเป็ดย่างอีกไหม"
        เจ้าริวหูตั้งหางกระดิกลิ้นทันที
        "เออจริงโว้ย ยังจำได้อีกเก่งจริงๆ เลยแก เออเดี๋ยวกูซื้อเป็ดฝากไอ้บีไปให้กิน"
        "อ้าวพี่ จะฝากแต่หมาไม่ฝากคนเลยหรอ"
        "มึงก็ซื้อกินเอาเองซิ เงินก็มีแล้ว กูเนี่ยต้องมาขอมึงกินด้วยซ้ำเพราะมึงเป็นเจ้านายกู"
        "อะไรเนี่ยพี่เห็นหมาดีกว่าน้องหรอ"
        "แน่นอนหละ เจ้าริวน่ารักกว่าพี่บีตั้งเยอะ" แนนเสริม
        "ใช่ ดูซิ พูดอะไรก็ฟัง ไม่เหมือนแก ดื่อด้าน"
        "แหมเจ้าริวมันโชดดีจริงๆ มีแค่คนเอาใจ แบบนี้เวลาไม่มีใครอยู่แอบเอาไปปล่อยวัดดีกว่า"
        "ลองดูซิ จับตอนแน่ มาแกล้งลูกริว"
        พี่คมหัวเราะ
        "แล้วนี่แกไม่คิดจะหาเลขาใหม่บ้างหรอ"
        "ไม่ต้องมีก็ได้พี่ ไม่เห็นจะเป็นไรเลย"
        "เป็นซิ เวลาแกไม่อยู่ ใครจะรับงานแทนแก ใครจะคอยบอกแกว่ามีประชุม"
        "ได้พี่ ผมจะลองหาดูแล้วกัน"
        
        พี่คมคุยต่ออีกซักพักก็ขอตัวไปทำงานต่อ เจ้าริววิ่งตามไปส่งที่หน้าห้องหลังจากนั้นก็กลับไปนอนเล่นที่โซฟากับแนนซักพักแนนกับเจ้าริวก็หลับไปอีกรอบจนใกล้ห้าโมงเย็น ผมเลยไปปลุกให้กลับบ้าน

        "ตื่นได้แล้ว กลับบ้านกัน"
        "อืมม" แนนงัวเงียตอบ
        "เราทิ้งรถไว้นี่แล้วกัน ง่วงแบบนี้ กลับรถพี่แล้วกันจะได้นอน"
        แนนพยักหน้าแล้วก็เรียกเจ้าริวให้ลุกขึ้นตาม

        ไปถึงรถผมแนนก็เข้าไปนอนที่เบาะด้านหลัง ส่วนเจ้าริวกระโดดข้ามมาอยู่ที่เบาะหน้า ผมขับรถไปรับก้อยตามปรกติ ไปถึงหน้าบริษัทก้อย ก้อยก็ยืนรออยู่แล้ว ผมจอดรถ ก้อยก็เปิดประตู

        "อ้าว มาด้วยหรอ" ก้อยทักเจ้าริว
        ก้อยอุ้มเจ้าริวก่อนจะเข้ามานั่งในรถ
        "อ้าว แนนก็มาหรอค่ะ แล้วทำไมถึงได้หลับแบบนั้นหละ แนนไม่สบายหรอค่ะพี่บี"
        "ไมใช่หรอก เมื่อคืนคงไม่ได้นอนมากกว่า ขนคนมานอนด้วยเต็มห้อง คงสนุกกันจนไม่หลับไม่นอน"
        "แล้วพี่บีนอนกับใคร"
        "ก็ไอ้ตัวที่ก้อยกอดอยู่นั้นไง"
        "หรอ นิวน้อยนอนกับปะป๋าหรอเมื่อคืน"
        เจ้าริวเห่าตอบ
        
        ถึงบ้านเจ้าริวก็กระโดดข้ามไปเบาะหลังเพื่อปลุกแนน แนนก็งัวเงียตื่น แนนเดินโซเซไปนอนต่อที่ห้องรับแขก ก้อยเตรียมจะทำข้าวเย็น ผมเข้าไปกอดเอวก้อยจากทางด้านหลัง

        "ไม่ต้องทำหรอก"
        "ทำไมหละค่ะ"
        "ไปทานที่ร้านของเราก็ได้ เอาไว้เราย้ายบ้านก้อยค่อยทำเหมือนเดิม"
        "พี่บีตัดสินใจแล้วหรอค่ะ"
        "พี่ตัดสินใจแล้ว"
        "ค่ะ งั้นขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะค่ะ"
        ผมกอดก้อยไว้ไม่ยอมปล่อย
        "ปล่อยซิค่ะพี่บี"
        "ไม่ปล่อย"
        "ก้อยร้อนอยากอาบน้ำนะ"
        "งั้นพี่ดับร้อนให้นะ" ผมก้มลงหอมแก้มก้อย
        "ไม่เอาค่ะ ปล่อยก้อนนะ"
        "ไม่ปล่อยหรอก" ผมลูบไล้เรื่อนร่างก้อย
        "อู้ยย ไม่เอาค่ะ เดี๋ยวน้องตื่นมาเห็นนะ"
        "ไม่ตื่นหรอก หลับสนิทเลย ขอพี่กอดให้หายคิดถึงหน่อยนะ"
        "ไม่เอาค่ะ ก้อย เหนียวตัวไปหมดแล้ว"
        "ตรงนั้นเหนียวด้วยใช่ไหม"
        "ทะลึงแล้วพี่บีอะ ว้าย อย่าล้วงค่ะ"
        "ไหนดูซิว่าเปียกหรือยัง"
        "ทะลึกอะพี่บี อายน้องบ้างซิ ว้าย ไม่เอานะ โอ้ยยย"

        ผมล้วงลอดกระโปรงก้อยไปคลึงร่องที่หว่างขาเธอ ก้อยพยายามกลั้นเสียงเสียวเอวไว้ แต่ก็ดูเหมือนยิ่งเธอพยายามฝืนเธอก็ยิ่งร้อนเร้าขึ้นเรื่อยๆ ผมใช้มือจับหน้าก้อยหันมาประกบปากจูบก่อนจะเลื่อยลงสอดผ่านคอเสื้อเพื่อลูบไล้หน้าอกแน่ของเธอ

        ผมใช้มือข้างเดียวปลดเปลื้องหน้าอกก้อยออกมานอกเสื้อ ผมคลึ้นเคล้าหน้าอกก้อยจนเธอสะท้านไปทั่งตัว ตอนนี้เปื้องล่างก้อยก็โดนนิ้วผมสำรวจแล้ว น้ำหล่อลื่นเธอกำลังไหลออกมาไม่หยุด อารมณ์ก้อยเตลิดจนเริ่มคล้อยตามผม เธอกลับมารุกผมบ้าง

        ก้อยเอื้อมมือมาขย้ำอาวุธผมที่กำลังตุงกางเกงอยู่ เธอทำเอาผมอารมณ์ขึ้นเหมือนกัน ผมจับก้อยหันหน้ากลับมาหาแล้วก้มลงดูดปลายถันที่ชูชันของเธอ อ้า เสียงก้อยครางก่อนจะกดหัวผมกับหน้าอกเธอแน่น ระหว่างนั้นผมก็แยงนิ้วเข้าออกร่องเสียวก้อยเรียกน้ำรักเธอ

        ผมดึงนิ้วออกจากร่องเสียวที่มีน้ำไหลเยิ้มออกมาของก้อย จากนั้นก็ค่ยอๆ ดึงกางเกงในลายลูกไม้สีม่วงออกจากเอวก้อย ระหว่างนั้นผมก็ค่อยก้มตัวลงก้อยเองก็ดันหัวผมต่ำลงด้วย พอกางเกงในตัวสวยของก้อยหลุดจากข้อขา หน้าผมก็ตรงกับร่องสีชมพูของก้อยพอดี

        ผมรีบประกบริมฝีปากกับร่องเสียวก้อยแล้วดูดกินน้ำรักที่กำลังไหลออกมาของเธอ ก้อยร้อง ซี๊ด แล้วค่อยๆ ถอยหลังเอาสะโพกไปพิงกับตู้ผมเลยดันสะโพกก้อยให้ขึ้นไปนั่ง จากนั้นผมถลกกระโปรงก้อยขึ้นมาที่เอว ผมจับก้อยนั่งถ่างขาบนตู้ทำครัวเพื่อที่ผมจะละเลงลิ้นไปหว่างขาเธอ

        ผมละเลงลิ้นเลียร่องจนก้อยโยกก้นตามแล้วเธอก็ไม่ไหว "อุ้ยยยย ก้อยไม่ไหว พี่บี ทำเถอะ โอ้วววว" ก้อยดึงผมขึ้นไปกระกบปากจูบ จากนั้นเธอก็ช่วยผมปลดเปลื้องเอาอาวุธประจำกายออกมา ก้อยรีบประคองมันจ่อที่ร่องเสียวเของเธอ ผมเองก็ไม่รอข้าดันมันพรวดเข้าไป ก้อยผวาเสียวสะท้าน ผมเริ่มถอดเอ็นออกแล้วดันกลับเข้าไปใหม่

        "โอ้ววว โอ้วววว โอ้ววววว ซี๊ดดดดด โอ้วววว"

        ก้อยครางเสียวตามจังหวะดันเอ็นเข้าออกของผม ยิ่งก้อยครางผมก็ยิ่งดันเอ็นเข้าลึกขึ้น แรงขึ้น เสียงตู้ที่รองรับแรงกระแทกดัง ตึ ง ตึง ตึง ผมเลื่อนปากลงมาดูดกินกลิ่นหอมที่ซอกคอก้อย มือก็ขย้ำสองเต้าพร้อมกับบี้ปลายถันเพิ่มความเสียวให้เธอ

        อากาศที่ร้อนทำให้เม็ดเหงื่อของเราสองคนพุดออกมาตามตัวไหลไปตามซอกหลืบ ยิ่งอากาศร้อนก็ยิ่งทำให้บทรักเราร้อนแรงยิ่งขึ้น ผมกอดเอวก้อยไว้แล้วอุ้มเธอขึ้น จากนั้นผมก็ค่อยๆ ถอยห่างออกมาจากตู้แล้วเริ่มเล่นท่าลิงอุ้มแตก ก้อยกอดคอผมแน่ ผมโยนตัวก้อยแล้วแท่งเอ็นสวนตนที่ตัวเธอตกลงมา เสียง หน้าขาเรากระทบกันดัง พับ พับ พับ

        น้ำเสียวก้อยแตกกระจายเต็มหน้าจาผมและเธอ ผมเล่นท่านี้อยู่ซักพักก็ค่อยๆ วางก้อยลง จากนั้นผมก็จับก้อยโก้งโค้งเอามือจับตู้ไว้ ก้อยรีบแอ่นร่องขึ้นรอให้ผมเข้าไปเสียบ ผมค่อยเอาหัวบานจ่อที่ร่องเสียวที่เยิ้มไปด้วยน้ำรักขอเธอ จากนั้นก็ดันมันพรวดเจ้าไปอีกครั้ง

        ผมกระเด้าเอวกระแทกก้อยท่านี้ดัง ตับ ตับ ตับ ก้อยครางเสียวไม่หยุด ผมโน้มตัวลงทาบแผ่นหลังก้อยพร้อมกับเมื่อมือไปขย้ำหน้าอกเธอ ก้อยบิดตัวเร่าๆ ผมพรมจูบไปตามแผ่นหลังก้อยเพิ่มความกระสันให้เธอ ร่องสาวก้อยรัดแน่นขึ้นเรื่อยๆ ผมเลื่อนหน้าไปจูบกับก้อยก่อนจะแอ่นตัวขึ้น

        จากนั้นผมก็เริ่มกระแทกเอ็นแบบสุดๆ เสียง ตับ ตับ ตับ ดังถี่ยิบคู่กับเสียงครางของก้อย ผมจับขาซ้ายก้อยยกขึ้นเพื่อให้แทงเอ็นเสยได้ลึกขึ้น จากนั้นผมก็กระแทกเอ็นส่งแบบสุดตัว ก้อยร้องกรี๊ดยาวเธอทำนบแตกไปแล้ว แต่ผมยังคงส่งเอ็นดุ้นใหญ่ดันความสุขเข้าไปในร่างก้อย

        ก้อยขยิบร่องถี่ยิบเหมือนอยากจะรีบน้ำผมออกบ้าง ผมเสียวสุดๆ พยายามกลั้นไว้สุดฤทธิ์เพื่อให้ได้ลิ้มรสความเสียวกับก้อยได้อยากเต็มอิ่มแต่ดูเหมือนผมจะกลั้นต่อไปไม่ไหวแล้ว ผมเร่งจังหวะจนสุดตัวก่อนจะเสียวที่อันฑะก่อนจะปล่อยความเสียวพุ่งออกไปตามลำกล่อง

        "โอ้วววววววว โอ้ววววววววว"

        ก้อยร้องลั่นตอนที่ผมอัดน้ำกามใส่ร่องเสียวเธอ เราสองคนบดของรักกันระหว่างจังหวะเสร็จสมก่อนที่ผมจะค่อยๆ ดึงท่อนเอ็นออก ก้อยดึงกระโปรงลงมาปิดเปื้องล่างก็จะหันมาจูบผม เรายืนกอดจูบกันอยู่นานจนมีเสียงที่ทำให้เราต้องรีบแยกจากกัน

        "โฮ่ง"

        ก้อยรีบปิดเสื้อเชิ้ตแล้วนั่งลงเจ้าริวก็รีบวิ่งมาหา

        "หิวแล้วหรอ"
        เจ้าริวกระดิกหาง
        "แล้วแม่เราหละ"
        ริวหันมองไปทางห้องรับแขก
        "คงยังไม่ตื่นหรอก" ผมบอก

        ก้อยเอาอาหารเม็ดให้เจ้าริวกิน จากนั้นเธอก็เก็บชั้นในที่หล่นอยู่ ก้อยบอกว่าจะไปอาบน้ำ ผมเลยตามไปด้วย ส่วนเจ้าริวพอได้ขอกินก็ไม่สนใจผมกับก้อยแล้ว

        อาบน้ำเสร็จก้อยก็มาปลุกแนนเพื่อไปกินข้าวกัน ก้อยให้แนนไปล้างหน้าก่อนที่เราสามคนจะออกไปทานข้าว คืนนี้แนนอ้อนขอนอนกับก้อย ทำให้เรานอนด้วยกันสามคนแต่ว่าก็มีส่วนเกินมาอีกหนึ่งตัว เจ้าริวพอได้เข้ามาในห้องก็เดินไปนอนที่ตระกร้าของมัน

        "ริวมานี่ซิ" แนนเรียก
        ริวเงยหน้ามองแต่ไม่กล้ามา
        "ให้มันนอนนั่นแหละบอกแล้วไงว่านอนห้องนี้ห้ามขึ้นมาบนเตียง"
        แนนไม่พอใจผม "เชอะ"
        "แหมพี่บีก็ นานๆ ทีนะค่ะ ริว มานี่มาเร็ว"
        ริวเงยหน้ามองก้อย และพอเห็นผมไม่กล้าห้ามันก็ลุกขึ้นรีบวิ่งมากระโดดขึ้นมาบนเตียง
        "มานี่มามาให้แม่กอดหน่อยซิ" ก้อย
        ก้อยกับแนนกอดเจ้าริวที่นอนอยู่ตรงกลาง
        "อ้าว กดหมากันหมดแล้วพี่จะกอดใครหละเนี่ย"
        "ไม่ต้องกอดนอนไปคนเดียวเลย" แนน
        "กอดเจ้าริวบ้างก็ได้"
        ผมก็กอดก้อยแล้วเมื่อมือไปลูบหัวเจ้าริว

        วันรุ่งขึ้นผมไปดูบ้านตามที่คิดไว้

        "มาทำไมอะ" แนนสงสัย
        "อ้าวก็เราจะย้ายมาอยู่ที่นี่"
        "ไม่เอาบ้านเดิมก็ดีแล้วจะเปลี่ยนทำไม"
        "ทำไมหละบ้านใหญ่ขึ้นจะได้อยู่กันไม่อึกอัด"
        "บ้านเดิมก็ไม่เห็นอึดอัดเลย"
        "เอาน่าอย่าเพิ่งบ่นเลยเข้าไปในบ้านกันก่อนเถอะ"

        พอเข้าไปในรั่วบ้านเจ้าริวที่สงบเสงี่ยมก็เริ่มดิ้น
        "เจ้าริวดิ้นทำไม อยู่นิ่งๆ"
        เจ้าริวดูเหมือนไม่ยอมฟังแนน
        "เดี๋ยวเถอะเดี๋ยวตีเลยนะ"

        แต่เจ้าริวก็ดิ้นจนแนนต้องปล่อยปล่อยมัน พอลงพื้นได้เจ้าริวก็วิ่งตรงไปที่สนามหญ้า เจ้าริววิ่งกลิ้งไปบนสนามหญ้าอย่างสนุกสนาน

        "ดูเหมือนเจ้าริวจะชอบบ้านหลังนี้แล้วนะ" ผมหัวเราะ
        "ริวหยุดนะ มานี่"

        ดูเหมือนเจ้าริวไม่ยอมฟังทำให้แนนโมโห แนนเลยจะวิ่งไปจับมันเพื่อให้มันหยุด แต่เจ้าริวคงคิดว่าแนนจะเล่นด้วยมันเลยกระโจนเข้าพุ่มไม้หนีแนนที่พยายามไล่จับมัน ผมกับก้อยหัวเราะแนนที่วิ่งตามเจ้าริวไม่ทัน
        
        "ดูเหมือนพี่บีจะได้เสียงสนับสนุนเพิ่มมาอีกหนึ่งแล้วนะค่ะ"
        "ก้อยหมายถึงเจ้าริวหรอ"
        "ค่ะ ดูซิค่ะ ท่าทางสนุกน่าดูเลย"
        "แล้วก้อยหละว่าไง"
        "ก้อยยังไงก็ได้ค่ะ พี่บีตัดสินใจแล้วนี่ค่ะ"
        ผมโอบเอวก้อย "ขอบใจนะที่เข้าใจพี่"

        ผมกับก้อยเดินดูบ้านซักพักก็กลับออกมาเจอแนนนั่งหอบ ส่วนเจ้าริวก็ยังคึกวิ่งเล่นอยู่ ผมชวนแนนกลับ แนนรีบลุกขึ้นเดินไปขึ้นรถ โดยที่เจ้าริวไม่วิ่งตามเหมือนปรกติ แต่พอทุกคนขึ้นรถเจ้าริวก็รีบวิ่งมาที่รถพร้อมกับเห่าเรียกแนนให้เปิดประตูแต่แนนไม่ยอมเปิดประตูรับเจ้าริว

        "อ้าว แนนไม่เปิดประตูหละ ดูซิเจ้าริวเห่าใหญ่แล้ว"
        "ช่างมันซิพี่ก้อย มันอยากอยู่ที่นี่ก็ให้มันอยู่ให้พอใจ"
        "แหม งอนกันซะแล้ว"
        ก้อยเปิดประตูเจ้าริวเห็นก็รีบวิ่งมากระโดดขึ้นมาที่ตักก้อย
        "ดูซิ ซนจนแม่เค้างอนแล้วเห็นไหมเรา" ก้อย
        "สงสัยคืนนี้แกได้นอนนอกห้องแน่เจ้าริว"
        ก้อยหัวเราะแล้วก็ลูบหัวเจ้าริว

        แนนงอนเจ้าริวได้ไม่นานเพราะมันพยายามจะข้ามไปหาแนนตลอดเวลาจนในที่สุดแนนก็ใจอ่อน

        วันจันทร์แนนไม่ตามผมมาออฟฟิตเหมือนเมื่อวันศุกร์ เพราะแนนคงเบื่อที่มาแล้วไม่มีอะไรให้ทำได้แต่กินแล้วก็นอน ซึ่งก็ดีเหมือนกันผมจะได้แว๊ปไปไหนมาไหนได้บ้าง พอแนนไม่มาหญิงก็กล้าเข้ามาหาผมที่ห้อง

        "ว่าไงทำไมทำไมหน้าเป็นแบบนั้นแหละ"
        "วันนี้เมียพี่บีไม่มาหรอค่ะ"
        "น้อยใจเรื่องนี้นี่เอง"
        "เปล่าค่ะ ก็ถ้าเมียพี่บีมาหญิงจะได้ไม่เข้ามายุ่งยามไงค่ะ"
        ผมลุกขึ้นเดินมายืนด้านหลังเก้าอี้ที่หญิงนั่งแล้วเอามือจับไหล่เธอ
        "แบบนี้เค้าเรียกน้อยใจนะ พี่ต้องทำยังไงหญิงถึงจะหายน้อยใจ"
        "ไม่รู้ซิค่ะ"
        "คนหน้างอ คงต้องหอมแก้มนะ หน้าจะได้หายงอ"
        "อุ้ย อย่าค่ะเดี๋ยวเมียพี่บีมาเห็น เค้าจะมาแหกอกหญิงนะค่ะ"
        "โถเอ๋ย แล้วหญิงไม่ใช่เมียพี่หรอ"
        "ใช่ที่ไหนและค่ะ หญิงก็เป็นได้แค่ที่ระบายอารมณ์ของพี่เท่านั้นแหละค่ะ"
        "ดูพูดเข้าซิ งั้นเราไปข้างนอกกันไหม เผื่อพี่จะทำให้หญิงหายน้อยใจได้บ้าง"
        "ไม่ดีกว่าค่ะ" หญิงลุกขึ้นจากเจ้าอี้
        ผมเลยกอดเอวเธอไว้
        "ไม่เอาน่านะ ทำหน้างอแบบนี้ ไม่สวยเลย"
        "ไม่สวยก็เลิกยุ่งกับหญิงก็ได้นะค่ะ"
        "พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น ขี้น้อยใจจริงๆ เลย แบบนี้พี่คงต้องทำให้หญิงหายน้อยใจซะแล้ว"
        "กล้าทำหรอค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็นแล้วเอาไปบอกเมียพี่บี พี่บีจะแย่นะค่ะ"
        "ไม่เอานะ นะ มาพี่จะทำชดเชยให้นะ"

        ผมไซด์ซอกคอหญิง หญิงตอบสนองด้วยการจับมือผมที่กอเอวเธอเลื่อนไปที่หน้าอก ผมขย้ำสองเต้าที่อวบล้นมือทันที ผมอดใจไม่ไหวรีบแก้เสื้อกับบราเธอออกจากนั้นก็ขย้ำขยุ่มเนื้อคู่อวบจนหญิงครางซี๊ด ส่วนหญิงก็เอาก้นถูกับหว่างขาผมจนเอ็นผมมันตื่นขึ้นมาจนตุงกางเกง

        หญิงช่วยถลกกระโปรงขึ้นเพื่อให้เอ็นผมถูร่องก้นเธอได้ถนัดขึ้น ผมโยกเอวเหมือนกับดันเอ็นเข้าออกร่องเสียวเธอ หญิงครางซี๊ดซาด ผมปล่อยมือจากหน้าอกคู่อวบแล้วเลื่อนตัวนั่งลงคุกเข่า จากนั้นก็เอาปากแนบไปที่ร่องกลีบสีชมพู หญิงสะดุ้งสุดตัวตอนที่ปลายลิ้นผมสัมผัสร่องสาวเธอ

        "อู้ยยยยย เสียวค่ะพี่บี อู้ยยยยยย อ้า"

        ผมเลียไปตามกลีบหญิงก่อนจะแหวกมันออกแล้วดันลิ้นแยงเข้าไป หญิงโยกสะโพกรับเป็นจังหวะ ก้นอวบงอนของหญิงอัดหน้าผมจนแทบจะหายใจไม่ออก โชคดีที่หญิงทนไม่ไหวขอให้ผมรีบเสียบเอ็น ผมเลยได้ผละหน้าออกจากร่องสาวเธอ

        ผมรีบงัดเอาท่อนเอ็นออกมารูดจากนั้นก็เอาหัวบานจ่อที่ร่องเสียวหญิง หญิงสายก้นไปมาช้าๆ ให้หัวบานผมถูกับกลีบสาวเธอ ผมรอจังหวะให้ร่องเสียวเธอตรงกับหัวบานผมแล้วดันมันมุดเข้าไปจนมิดด้าน หญิงสะดุ้งร้องอู้ยยยยยย ผมไม่รอช้าขยับเอวออกแล้วกระแทกเอ็นกลับเข้าไปแบบสุดลำอีกครั้ง

        พับ พับ พับ ผมเร่งกระแทกหญิงให้หายน้อยใจ เธอร้องครวนครางไม่อยู่ โชคดีที่เช้าๆ ไม่ค่อยมีใครมาหาผมและห้องนี้ก็เก็บเสียง ผมขย้ำก้นอวบงอนของหญิงไปด้วยกระเด้าเอ็นไปด้วยอย่างเมามันส์ ผมจับหญิงเลื่อนไปเอาตัวแนบกับโต๊ะทำงานผมเพื่อให้ผมกระแทกเอ็นได้ถนัดขึ้น

        หญิงเอาตัวแนบโต๊ะทำงานผมพร้อมกับแอ่นก้นขึ้นสวนเอ็นที่กำลังกระหน่ำแทงเธอ ยิ่งผมกระแทกเอ็นแรงเท่าไหร่หญิงก็ยิ่งครางและเด้งก้นสู้ไม่หยุด ผมกระแทกเอ็นจนหน้าขาผมกระทบกับก้นหญิงดัง ตับ ตับ ตับ น้ำรักหญิงไหลเยิ้มออกมาตามข้างขา มัน