### ตอนที่ 18 ระบายอารมณ์ ###


เวลาเช้าหกโมงครึ่งของวันอังคารที่สระน้ำของโรงเรียนแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร ครูสอนวิชางานไม้ของโรงเรียนตั้งใจจะทำอะไรซักอย่างที่นั่น เขาเดินเข้าประตูสระน้ำรูปปลาตะเพียนอย่างไม่รีบร้อน "ครูชัย!" เสียงเด็กสาวชั้นป.6ที่เขาสอนอยู่ดังแว่วมาเหมือนทุกครั้งที่ทั้งสองเจอกัน ครูชัยเงยหน้าขึ้นมองลูกศิษย์ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส เด็กสาวลอยตัวอยู่ในน้ำโผล่แค่ส่วนหัวมาให้เขาเห็นเท่านั้น "ว่าไง เจ๊ปลา" ครูชัยทักทายชลดากลับด้วยชื่อที่เพื่อนๆเธอชอบเรียก ชลดาเป็นเด็กชั้นป.6/1 ซึ่งเป็นห้องที่ทำอะไรก็ดีไปหมดทุกอย่าง และถ้าเป็นเรื่องว่ายน้ำก็คงต้องยกให้ชลดาคนนี้แหละที่เก่งที่สุด การได้เห็นลูกศิษย์สาวในชุดว่ายน้ำยามเช้าที่มีแสงแดดอ่อนๆ ตกกระทบเรือนร่างของเธอจนเปล่งประกายชวนให้ครูชัยเคลิบเคล้มยิ่งนัก เขาวางแผนพิชิตเธอจนเงือกสาวตัวน้อยต้องยอมอมนกเขาของเขาเพื่อแลกกับการว่ายน้ำให้เก่งขึ้นมาแล้ว "มาว่ายน้ำเหรอคะครู" ชลดาถามพลางยกขาตีน้ำเล่น บั้นท้ายแบบนักกีฬาก็ลอยโผล่ขึ้นเหนือน้ำให้ครูชัยได้เห็น "อ๋อ...เปล่า ครูมาดูว่าเจ๊ปลาว่ายน้ำดีขึ้นรึยัง เผื่อว่าจะมีอะไรให้ครูช่วย" ครูชัยยังพอตั้งสติตอบลูกศิษย์ได้อยู่ คำตอบนี้ชวนให้ชลดานิ่งเงียบไปเพราะมัวคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับครูชัย "เจ๊ปลา!" ครูชัยเรียกลูกศิษย์เสียงดังจนเธอตื่นจากภวังค์ "หา...เอ่อ คะ อะไรคะครูชัย" ครูชัยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ การทำให้เด็กสาวที่เปี่ยมด้วยความมั่นใจและฉลาดเฉลียวอย่างชลดาเหม่อลอยได้ขนาดนี้ ทำให้ครูชัยอดปลื้มไม่ได้ "เปล่า...ครูเห็นเธอเหม่ออยู่เลยเรียก คิดอะไรอยู่ล่ะ?" ครูชัยถามอย่างกับรู้ใจจนชลดาอายหน้าแดง "เปล่าซะหน่อย" เด็กสาวแก้เขินด้วยการทำเป็นไม่สนใจ ว่ายน้ำหนีครูชัยไปฟากตรงข้าม ทิ้งให้ครูชัยมองก้นของเธอลอยตามน้ำไกลออกไป


"อ้าว!ครู สวัสดีครับ" เสียงนักเรียนคนหนึ่งเรียกครูชัยจากด้านหลัง ยังไม่ทันที่ครูชัยจะได้หันไปมอง ชลดาก็ทักทายสวนกลับเจ้าของเสียงนั้นไป "ทอม! ทำไมวันนี้มาช้าจัง" ได้ยินดังนั้นครูชัยก็รีบหันไปหาแขกไม่ได้รับเชิญทันที เด็กหนุ่มหุ่นนักกีฬาเดินเข้ามาในชุดว่ายน้ำ เขายกมือสวัสดีครูชัยอย่างมีมารยาท ครูชัยได้แต่รับไหว้ด้วยสีหน้าที่ยังงงไม่หาย บางอย่างภายในตัวของครูชัยเริ่มสั่งการแปลกๆ "พอดีแม่เราแวะซื้อของน่ะ" เด็กหนุ่มเดินผ่านหลังครูชัย เอาสัมภาระที่ถือมาวางไว้ข้างเก้าอี้ที่มีของของชลดาวางอยู่ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าคู่นี้มาว่ายน้ำด้วยกันทุกเช้า ครูชัยมองเด็กหนุ่มด้วยสายตาหาเรื่องจ้องจะจับผิดทุกฝีก้าว และแล้วเขาก็พอจะนึกออก เด็กหนุ่มคนนี้ชื่อธงธวัช เป็นนักเรียนห้อง 6/2 การเรียนของเขาไม่ค่อยโดดเด่น ครูชัยจึงไม่ค่อยได้สังเกตเท่าไหร่ แต่เขาก็เป็นนักกีฬาว่ายน้ำของโรงเรียนคนหนึ่งเหมือนกัน ส่วนสูง 158 ซม.ของเขาถือว่าสูงมากสำหรับเด็กป.6 อีกทั้งหน้าตาก็ค่อนข้างดูดีทีเดียว ธงธวัชกระโดดลงน้ำแล้วว่ายไปหาชลดาทันที "วันนี้เป็นไง ว่ายดีขึ้นรึยัง?" ธงธวัชถามคำถามเดียวกับครูชัย "ก็...ไม่ค่อยดีเท่าไหร่อ่ะ" คราวนี้ชลดาตอบกลับโดยไม่มีอาการเคอะเขินเลย ทั้งคู่ว่ายน้ำด้วยกัน หัวเราะคิกคักไปมาต่อหน้าต่อตาครูชัยโดยที่เขาได้แต่ยืนล้วงกระเป๋ามองทั้งคู่ว่ายน้ำ ในสายตาครูชัยตอนนี้นักเรียนทั้งสองกำลังหยอกล้อเล่นกันอย่างสนุกสนาน ผิดกับตอนที่เขาลงน้ำกับชลดา ที่ลูกศิษย์ตัวน้อยแทบจะไม่ยอมให้เขาจับต้องเธอเลย ยิ่งเห็นก็ยิ่งหมั่นไส้ สายตาครูชัยมองธงธวัชราวกับมารร้ายที่ไม่อยากให้พระเอกได้สมหวังกับนางเอก <คงคิดจะเก็บความบริสุทธิ์ให้กับเจ้าหมอนี่สินะ> ครูชัยยิ่งคิดก็ยิ่งแค้นราวกับถูกหยามซึ่งๆหน้า แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ทั้งคู่ซ้อมว่ายน้ำกันแบบไม่เห็นหัวเขาเลย ยิ่งเฉพาะชลดาที่พอได้เจอกับธงธวัชแล้วก็เอาแต่มองเขาตลอด ไม่ได้หันมามองครูชัยเลยแม้แต่ครั้งเดียว ครูชัยไม่ได้เตรียมตัวมาเจอสถานการณ์ที่ทรมานใจเขาขนาดนี้ ครูสอนงานไม้แก่ๆจำต้องเดินคอตกกลับห้องงานไม้ ทิ้งให้คู่หนุ่มสาวซ้อมว่ายน้ำกันอย่างมีความสุขเพียง 2 ต่อ 2


ครูชัยเดินจ้ำอ้าวไปยังห้องงานไม้ด้วยความหงุดหงิด ภาพเด็กทั้งสองเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนานตำตาเขาฉายวนในสมองซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนครูชัยไม่มีสมาธิจะเดิน "โอ้ย!" ครูชัยได้สติเพราะเสียงร้อง พอก้มลงมองก็เห็นเย็นฤทัยนักเรียนชั้นป.6 ห้อง 5 ล้มลงกับพื้น "อ้าว! น้ำฝน มาทำอะไรตรงนี้ เดินไม่ระวังเลยนะเรา เจ็บมั๊ยนั่น?" ครูชัยถามพลางเอื้อมมือให้เย็นฤทัยเกาะแล้วฉุดเธอขึ้นยืนเหมือนเดิม ทันทีที่ลูกศิษย์ตัวน้อยยืนขึ้นได้ เธอก็เปิดฉากตอบโต้ทันที "ครูชัยนั่นแหละ เดินไม่ระวัง หนูเรียกครูครูก็ไม่หยุด แถมยังเดินมาชนหนูอีก" ปกติเย็นฤทัยไม่ค่อยกล้ามีเรื่องทะเลาะกับใคร แต่คราวนี้เห็นทีจะทนไม่ไหว "อ้าวเหรอ...ขอโทษๆ พอดีครู..." เย็นฤทัยไม่สนคำอธิบายของครูชัย เธอรีบพูดตัดบททันที "ครูชัยเป็นอะไรรึเปล่าคะ...สีหน้าไม่ค่อยดีเลย" ด้วยความที่เป็นคนมีน้ำใจ เย็นฤทัยสังเกตเห็นความผิดปกติของครูชัยก็รีบไต่ถามทันที น้ำเสียงเปี่ยมไปด้วยความห่วงใยของเย็นฤทัยช่างซาบซ่านจับใจครูชัยยิ่งนัก แต่สิ่งเดียวที่ครูชัยต้องการตอนนี้ก็คือการได้ระบายความอัดอั้นที่อยู่ในใจกับใครซักคน และก็ไม่มีใครเหมาะเท่าเด็กสาวเจ้าเสน่ห์ที่ยืนอยู่ต่อหน้าเขาอีกแล้ว สายตาที่เคยหม่นหมองเพราะภาพอดีตที่เห็นมา กลับเปลี่ยนเป็นสายตาแห่งความหวังถึงอนาคตที่เขาคาดไว้ ครูชัยไม่พูดอะไรแต่ยื่นมือมาคว้าแขนทั้งสองของนางงามมิตรภาพประจำโรงเรียนเอาไว้ เย็นฤทัยอ่านสายตาของครูชัยออก ภาพในอดีตเมื่อครั้งที่เธอร่วมรักกับครูชัยย้อนกลับมาในสมองเธออีกครั้ง นี่เธอจะต้องรับศึกหนักอีกแล้วเหรอนี่ เธอได้แต่ยิ้มแหยๆทำใจดีสู้เสือเอาไว้เพราะหนีไปไหนไม่ทันแล้ว "แหะๆๆ ครูชัย...ไม่เอานะคะ อุ๊ย!" ครูชัยจูงมือเธอเข้าไปในห้องเก็บอุปกรณ์พละของโรงเรียน "เดี๋ยวก่อนค่ะครู..." แล้วประตูห้องเก็บอุปกรณ์ก็ปิดลงพร้อมกับเสียง [กริ๊ก!] 


ในห้องอุปกรณ์กีฬา มีเพียงแสงแดดจากช่องระบายอากาศด้านบนของผนังฝั่งตรงข้ามกับประตูเท่านั้น ที่สาดส่องเข้ามาให้เห็นภายใน เย็นฤทัยยืนอยู่กับที่แต่ส่ายตามองไปรอบๆห้อง ผนังด้านซ้ายของประตูมีภาพโปสเตอร์เกี่ยวกับการเล่นกีฬาชนิดต่างๆติดจนทั่วผนัง ส่วนฝั่งขวานั้นมีทั้งล๊อคเกอร์ รถเข็นอุปกรณ์กีฬา และเบาะปูพื้นที่เธอเคยใช้ตอนเรียนม้วนตัว ตั้งเรียงกันจากด้านในสุดไปจนถึงหน้าประตู เย็นฤทัยหมุนตัวไปจนครบรอบ จนกลับมาที่ประตูเธอก็เจอหน้าครูชัยที่ตอนนี้มองเธอราวกับเป็นอาหารเช้า ครูชัยเดินตรงเข้าหาเธอด้วยอารมณ์ที่คาดเดาไม่ถูก "ครูชัย...อย่าเล่นอย่างนี้สิ หนูกลัวนะ" ครูชัยยังคงนิ่งเงียบไม่ตอบ เย็นฤทัยเห็นดังนั้นก็ค่อยๆถอยหลังหนีครูชัยเพื่อความปลอดภัย เท้าของเด็กสาวสะดุดขอบเบาะปูพื้นล้มลงไปนอนบนพื้นยิ่งเข้าทางครูชัยมากยิ่งขึ้น ครูชัยล้มตัวตามลงไปคร่อมลูกศิษย์ตัวน้อย แขนทั้งสองของเขาวางค้ำข้างตัวเธอไม่ให้ดิ้นหนีได้ "เป็นอะไรรึเปล่าน้ำฝน ซุ่มซ่ามจริงๆเลยเรา" ครูชัยพูดพลางเอามือสางผมให้เย็นฤทัยอย่างนุ่มนวล "ม..ม..ไม่เป็นไรค่ะครู ปล่อยหนูก่อนเร็ว" เย็นฤทัยยังมองโลกในแง่ดีคิดว่าครูชัยคงไม่คิดจะอึ๊บเธอจริงๆ ครูชัยแทนที่จะทำตามคำขอของลูกศิษย์คนโปรด เขากลับก้มหน้าลงหอมแก้มซ้ายของเธอแทน กลิ่นกายของเด็กสาววัย 12 ช่างหอมซาบซ่านจับใจครูชัยยิ่งนัก "อึ๋ย~~~ ครูชัย...อย่าค่ะ" เย็นฤทัยเอียงหน้าหลบสุดชีวิตแต่ก็ไม่พ้นทางครูชัย มือของเธอได้แต่ผลักครูชัยเบาๆ "ชู่ววววส์ เงียบๆหน่อย น้ำฝนอยากให้คนข้างนอกรู้เหรอ ว่าเราทำอะไรกันอยู่ในนี้น่ะ" เย็นฤทัยเห็นด้วย เธอไม่อยากให้ใครเข้ามาเห็นแน่นอน แต่จะเอาแต่นอนปล่อยให้ครูชัยลวนลามเธอแบบไม่ทันได้ตั้งตัวอย่างนี้ก็ไม่ไหวเหมือนกัน "ครูขา หนู...อุ๊บ!" เย็นฤทัยทำท่าจะพูดอะไร ครูชัยรีบหยุดเสียงเธอด้วยปากของเขาทันที ครูชัยจูบเย็นฤทัยด้วยอารมณ์ใคร่ที่ก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ เด็กสาวรู้แล้วว่าตอนนี้ครูชัยเอาจริง เธอเริ่มดิ้นรนขออิสรภาพ แต่เรี่ยวแรงของเด็กป.6ตัวเล็กๆมิอาจต้านทานแรงตัณหาของครูหนุ่มวัย 32 ได้ ริมฝีปากครูชัยบดจูบอย่างนุ่มนวล อุ้งมืออันหยาบกร้านลูบไล้ร่างกายเธอด้วยสัมผัสอันแผ่วเบา ทำให้ความกลัวที่มีค่อยๆเปลี่ยนเป็นความเสียว เย็นฤทัยเลิกดิ้นรนให้ตนเป็นอิสระ ยอมรับรสจูบของครูชัยโดยไม่มีทีท่ารังเกียจ ความเสียวแบบเดียวกับที่ครูชัยเคยมอบให้เธอค่อยๆก่อตัวไปทั่วร่างกายเธอ ครูชัยค่อยๆถอนปากของเขาออกช้าๆเมื่อเห็นว่าลูกศิษย์ผู้ไร้เดียงสาเริ่มมีอารมณ์ร่วมแล้ว "ช่วยให้ครูมีความสุขทีได้มั้ย น้ำฝนคนเก่งของครู" ครูชัยกระซิบบอกความต้องการของเขาใส่หูเย็นฤทัยเบาๆ ลมหายใจของครูผู้มากประสบการณ์กระทบซอกหูทำเอาเด็กสาวสะท้านไปทั้งตัว จนเผลอพยักหน้าตอบไปโดยไม่ได้ตั้งใจ ครูชัยยิ้มให้เย็นฤทัยอย่างมีความสุขชวนให้เธอยิ้มตอบเขาแบบอายๆ แค่ได้เห็นสีหน้าของครูชัยดีขึ้น สำหรับเด็กสาวที่ชอบช่วยเหลือเพื่อนๆอย่างเธอ แค่นี้ก็เพียงพอแล้วที่เธอต้องการ แต่สำหรับครูชัยแล้ว แค่ได้กอดจูบลูกศิษย์แสนน่ารักเท่านี้คงไม่พอที่จะทำให้เขามีความสุขได้ ครูชัยลุกขึ้นยืนค่อยๆปลดเข็มขัดตัวเองออกต่อหน้าลูกศิษย์ตัวน้อยที่นอนจ้องท่าทีของเขาอยู่ตรงหน้า


"เอ่อ...ครูชัยคะ หนูว่า..." เย็นฤทัยพยายามหาเหตุผลหยุดสิ่งที่ครูชัยคิดจะทำ [แก๊ง!] เสียงเข็มขัดครูชัยหล่นกระทบพื้นปูนของห้องเก็บอุปกรณ์ "อึ๋ย! ไม่เอานะคะครูชัย เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า..." เย็นฤทัยพยายามตะเกียกตะกายคลานหนีครูชัยแบบท่ากรรเชียง [วืด!] เสียงซิบกางเกงครูชัยดังก้องในหัวเด็กสาว "แหะๆๆ ครูเอาจริงเหยอ..." มาถึงตอนนี้คงหาเหตุผลหยุดครูชัยลำบากแล้ว เย็นฤทัยถอยไปจนหลังของเธอติดกับรถเข็นอุปกรณ์กีฬา เป็นระยะที่ไกลครูชัยที่สุดแล้วแต่ก็ห่างจากเขาไม่ถึง 2 เมตร กางเกงและกางเกงในของครูชัยถูกถอดลงพร้อมๆกัน ดุ้นเสียวครูชัยผงาดขึ้นต่อหน้าเด็กสาววัยสิบสอง แสงแดดจากช่องระบายอากาศสาดส่องมาตรงส่วนหัวของมันพอดี เสริมให้ขนาดของมันดูใหญ่และน่ากลัวยิ่งขึ้น เย็นฤทัยกลืนน้ำลายเอื๊อกเพราะรู้ดีว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ แม้เด็กสาวจะเล่นเสียวกับครูชัยมา 2 ครั้งแล้ว แต่เธอก็ยังทำใจลำบากอยู่ดีที่จะยอมรับความเสียวจากแท่งเนื้อที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า "เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นไม่ได้เหรอคะครู..." เย็นฤทัยพยายามทำเสียงออดอ้อนขอร้องสุดชีวิต ครูชัยเดินเข้ามานั่งยองๆตรงหน้าสาวน้อย "ทำไมล่ะ...น้ำฝนไม่ชอบเหรอ ที่เรามีความสุขร่วมกันน่ะ" พูดจบครูชัยก็ยื่นหน้าเข้าหอมแก้มเด็กสาวอีก คำพูดครูชัยทำเอาเย็นฤทัยนิ่งอึ้งไป เธอชอบทุกๆวินาทีที่ได้ร่วมรักกับครูชัย แต่เธอก็รู้ว่าสิ่งที่ทำนั้นไม่ถูกต้อง ครูกับนักเรียนไม่ควรมีความสัมพันธ์กันเช่นนี้ "คือ หนูไม่อยากให้ครูเดือดร้อนนะคะ ถ้าใครรู้เข้าครูชัยจะลำบากนะ" เย็นฤทัยไม่ตอบคำถามครูชัยแต่ให้เหตุผลโน้มน้าวใจเขาแทน "น้ำฝนก็อย่าเอาไปบอกใครสิ ครูไม่บอก น้ำฝนไม่บอก แล้วใครจะไปรู้ล่ะ" พูดจบก็งับซอกคอลูกศิษย์ซุกไซร้อย่างเมามัน ความเสียวแผ่เข้ามาจนสติของเย็นฤทัยเริ่มไม่อยู่กะเนื้อกะตัว แถมโดนครูชัยหักล้างเหตุผลของเธอซะสนิท เด็กสาวผู้ไร้เดียงสาไม่มีกะจิตกะใจจะห้ามครูคนโปรดของเธอแล้ว "อือ~~~~ ครูชา~~~ย" อุ้งมือที่ใช้จับงานไม้เป็นประจำเริ่มซุกซนบีบนวดลูบไล้ไปทั่วตัวของเด็กสาว จากบั้นเอวไล่ขึ้นไปถึงซาลาเปาสองลูก เขาทักทายมันพอเป็นพิธีจากนั้นก็เลื่อนลงสู่จุดหมายที่เขาต้องการ มือทั้งคู่ช่วยกันถกกระโปรงนักเรียนของลูกศิษย์ขึ้นจนขาขาวๆโผล่ออกมารับแสงตะวัน ทันทีรู้สึกว่ามือครูชัยบุกเข้าไปถึงชั้นในเย็นฤทัยก็รู้สึกตัวขึ้นมาพยายามจะผลักครูชัยออกเพื่อปกป้องอธิปไตยของตน "จะถอดเองหรือจะให้ครูถอดให้" ครูชัยเสนอทางเลือกให้เธอแค่ 2 ทางที่ไม่ว่าทางไหนก็ไม่น่าเลือกทั้งนั้น "ไม่ถอดไม่ได้เหรอคะ" เย็นฤทัยขอร้อง "ฮึ~~~ ไม่ถอดแล้วเราจะมีความสุขกันได้ไงล่ะ" ครูชัยทำเสียงดุลงมือถอดลิงของลูกศิษย์โดยไม่สนใบหน้าจ๋อยๆของเธอเลย กางเกงในผ้าแพรสีชมพูตกไปอยู่ในกำมือของครูชัย "คราวนี้เสร็จแล้วต้องคืนหนูนะ" เย็นฤทัยกลัวว่าจะต้องนั่งเรียนทั้งวันโดยไม่มีกางเกงในใส่เหมือนครั้งก่อนอีก "เออน่า..." ครูชัยทำเสียงเซ็งๆเหมือนโดนจับไต๋ได้ ก้มลงจูบลูกศิษย์แก้แค้น ส่วนมือข้างที่ไม่ได้กำกางเกงในก็เลื่อนลงสำรวจเนินเสียวของวัยแรกรุ่น ครูชัยผู้มากประสบการณ์ถอนปากออกยิ้มให้เย็นฤทัยอย่างอารมณ์ดีเมื่อพบว่าร่องเสียวของเด็กสาวฉ่ำเยิ้มไปหมดแล้ว "แล้วก็มาทำเป็นบ่ายเบี่ยง ดูซิแฉะซะขนาดนี้ น่าตีจริงๆเลย...น้ำฝนนี่" เย็นฤทัยอายจนหน้าแดงได้แต่กำมือทุบอกครูชัยแก้เขิน


คราวนี้ครูชัยเลือกเป็นฝ่ายอยู่ด้านบนเอง ครูชัยแทรกตัวลงกลางหว่างขาของลูกศิษย์ทำให้ขาของเธอจำต้องแยกออกอย่างช่วยไม่ได้ กลิ่นน้ำเสียวของเย็นฤทัยฟุ้งเข้ามาเตะจมูกกระตุ้นตัณหาของทั้งสองคนให้เพิ่มขึ้นอีก "พร้อมแล้วนะ...น้ำฝน" ครูชัยไม่รอให้เธอตอบ ท่อนเสียวเลื่อนมาจ่อหน้าร่องเสียวประจำที่ เย็นฤทัยสะดุ้งโหยงเมื่อส่วนหัวของมันเริ่มสำแดงเดชกับรูสวาทเธอ ดุ้นมังกรทะลวงผ่านกลีบเสียวค่อยๆจมหายลงไปเรื่อยๆ เด็กสาวเสียวจนตัวเกร็งขมิบร่องรักต้อนรับท่อนเสียวครูชัยเต็มกำลัง มือของเธอเผลอกำเสื้อครูชัยจนยับยู่ยี่เพราะความเสียวซ่าน เธอกัดฟันแน่นเริ่มหายใจติดๆขัดๆไม่เป็นจังหวะ "ถ้าเจ็บก็บอกครูนะจ๊ะคนเก่ง" ครูชัยพูดด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมไปด้วยความห่วงใย เย็นฤทัยทัยส่ายหัวยิกๆ แล้วก็หลับตาปี๋เม้มปากแน่นข่มความเสียวไม่ให้แสดงออกมาทางปาก ฝ่ายครูชัย นี่เป็นครั้งที่ 3 แล้วที่เขาได้ร่วมรักกับเด็กสาวเจ้าเสน่ห์คนนี้ แต่สัมผัสในร่องเสียวของเธอไม่เคยทำให้ครูชัยผิดหวังเลย มันตอดรัดด้วยเรี่ยวแรงแบบเด็กๆที่เมียของครูชัยไม่เคยทำให้เขารู้สึกได้ เมื่อเห็นว่าเย็นฤทัยรับไหวครูชัยก็เริ่มซอยท่อนเสียวเข้าออกช้าๆ สีหน้าเด็กสาวแสดงความอึดอัดและเสียวซ่านจับใจแต่กลับไม่ส่งเสียงร้องสักแอะยิ่งกระตุ้นความใคร่ของครูชัยให้เพิ่มขึ้นอีก ครูชัยเร่งความเร็วเพิ่มขึ้นเหมือนกับจะทดสอบความอดทนของเธอ "อะ...อะ...อะ ค...ครู ขา~~~ เบาๆหน่อย อื๋ยยยย" เด็กสาวเริ่มทนกับแรงเสียวไม่ไหวขอร้องครูชัยให้เบาแรงลง เสื้อครูชัยเกือบจะขาดอยู่แล้วเพราะแรงดึงของเธอ ครูชัยจำต้องคว้าข้อมือเด็กสาวเอาไปวางเหนือหัวเธอแล้วเอามือของเขากดทับเอาไว้ เย็นฤทัยผู้น่าสงสารดิ้นรนอย่างหนัก ไม่ใช่เพราะต้องการเป็นอิสระแต่เพื่อหาทางระบายความเสียวซ่านที่มากเกินระดับที่เด็กสาวตัวน้อยๆอย่างเธอจะรับไหว "ครูชัยขา...เบาๆหน่อย น้ำฝนเสียว โอ้ยยย!" เย็นฤทัยได้แต่ขอร้องไปอย่างนั้น ครูชัยไม่ได้มีทีท่าจะเห็นใจเธอเลยแม้แต่น้อย "อยากให้ครูทำเบาๆเหรอ?" ครูชัยกระซิบถามข้างหูเด็กสาว เย็นฤทัยพยักหน้าตอบเพราะเริ่มควบคุมเสียงตัวเองไม่อยู่แล้ว เธอหลับตาปี๋กัดฟันแน่นปากเม้มสนิท "ถ้างั้นบอกว่ารักครูก่อนแล้วครูจะยอมทำเบาๆให้" ข้อเสนอสุดโหดทำเอาเย็นฤทัยลังเลอยู่นาน <ครูชัยนะครูชัย จะแกล้งหนูไปถึงไหน> เด็กสาวพยายามอดทนต่อเพราะทนอายที่จะต้องบอกความจริงให้ครูชัยฟังไม่ได้ "ว่าไง...ถ้าไม่บอกครูจะซอยให้เร็วกว่านี้อีกนะ" เย็นฤทัยรีบลืมตาขึ้นมองครูชัย "จะบ้าเหรอครู...แค่นี้ก็จะแย่แล้ว...อ๋อยยยย" เสียงตอบที่ควบคุมไม่อยู่ดังออกมาก้องไปทั้งห้อง บั้นควยซอยถี่ยิบเต็มกำลัง เด็กสาวผู้น่าสงสารดิ้นรนด้วยความเสียวสุดชีวิต ขาของเธอตะกายไปทั่วเบาะปูพื้นที่เธอนอนอยู่ ในที่สุดหนทางแห่งสวรรค์ของทั้งคู่ก็มาถึงโค้งสุดท้ายแล้ว ลมหายใจของคู่รักถี่ขึ้นและรุนแรงขึ้นจนอีกฝ่ายได้ยิน ได้เวลาที่อารณ์ใคร่ที่อัดอั้นมานานจะได้รับการระบายซักที ครูชัยละมือที่จับแขนลูกศิษย์ไว้เอามาโอบรัดเอวของเธอเพื่อให้ซอยได้ถนัดๆ แขนของเย็นฤทัยเมื่อหลุดจากพันธนาการแล้วก็โอบแผ่นหลังครูชัยล๊อคเอาไว้แน่น "อ๊ายยยย!" เสียงแห่งสวรรค์ของสาวน้อยลอยไปกระทบหูครูชัยก่อนที่เขาจะพ่นความรักที่มีใส่ลูกศิษย์ไปแบบไม่มีเสียดาย ระบายความใคร่ใส่เด็กสาวที่เขารักจนสุดหัวใจ เมื่อเสร็จจากกามกิจแล้ว เย็นฤทัยก็ปล่อยมือที่โอบรัดครูชัยออก "ครูรักน้ำฝนที่สุดเลย คนเก่งของครู" เสียงของครูชัยที่ดังแว่วมาชวนให้เธอนอนหลับตาอมยิ้มแบบเหนื่อยอ่อน


สัมผัสของมือครูชัยที่ลูบหัวเธอเล่นปลุกเย็นฤทัยให้ตื่นขึ้นจากนิทรา เด็กสาวมองครูสอนงานไม้ตาแป๋ว "ว่าไงสาวน้อย เหนื่อยมั๊ยจ๊ะ" เสียงครูชัยถามไถ่เธออย่างอารมณ์ดี "ถามได้ ถ้าหนูช๊อคตายไปจะว่ายังไง" คำตอบที่ไร้เดียงสาของเด็กสาวทำครูชัยยิ้มปนขำ "อย่างน้ำฝนน่ะ ไม่ช๊อคตายง่ายๆหรอก แรงกว่านี้ก็รับได้สบายๆ จริงมั๊ย?" ครูชัยถามสวนเธอกลับทำเอาหน้าที่เพิ่งหายแดงกลับแดงขึ้นมาอีกครั้ง "จะบ้าเหรอครู ไม่เอาด้วยแล้ว" เย็นฤทัยตอบแก้เขิน เด็กสาวค่อยๆลุกขึ้นยืนโดยมีครูชัยช่วยประคองด้วยความเป็นห่วง สายตาที่ชินกับความมืดในห้องมองครูที่ยืนอยู่ตรงหน้าก็เห็นว่าเขาแต่งตัวเสร็จแล้ว เย็นฤทัยจ้องหน้าครูชัยพร้อมกับแบมือเหมือนจะขออะไรซักอย่าง "อะไร...จะขอเงินครูเหรอ ครูมีแค่ 20 เองนะ" จริงๆแล้วเขามีเยอะกว่านี้ แต่พูดแบบนี้ดูจะขำกว่า "หนูรู้นะว่าครูเก็บเอาไว้" เย็นฤทัยไม่ขำกับมุขของครูชัยยืนยันเสียงหนักแน่น ครูชัยได้แต่หัวเราะกับท่าทีของเธอพลางควักเอากางเกงในของเด็กสาวที่ซุกอยู่ในกระเป๋ากางเกงออกมาคืนเธอ "ครูใส่ให้เอามั๊ย?" เย็นฤทัยรีบคว้าลิงของเธอคืนโดยเร็วเพราะกลัวครูชัยจะเอาจริง รีบใส่ชั้นในอย่างเร็วโดยมีครูชัยยืนจ้องเธออยู่ "เรียบร้อยนะ" เย็นฤทัยพยักหน้า "ต่ออีกซักรอบมั๊ย" ครูชัยไม่วายแซวเธอ เขากะจะหาเรื่องแซวเพิ่มแต่พอหันไปเห็นเด็กสาวทำตาเขียวใส่ก็เปลี่ยนใจ ครูสอนงานไม้ค่อยๆเปิดประตูห้องเก็บอุปกรณ์พละออก เมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่แถวนั้นเขาก็พาลูกศิษย์สุดสวาทออกมาจากม่านรูดจำเป็นของทั้งคู่ได้อย่างปลอดภัย


==========

จัดหนักต่อเนื่อง ร่างกายครูสุดจริงๆ