(ความเดิมตอนที่แล้ว)

"ทำให้เสร็จแล้วจะปล่อย แต่ถ้าดื้อจะให้ทำอย่างอื่นด้วย" ขบเม้มใบหูยาวสะอาดให้เปียกชื้นจนถ้วนทั่ว แต่ดูเหมือนยังไม่สาแก่ใจ จึงแหย่ปลายลิ้นเข้าไปในรูหูน้อยๆ กระดกลิ้นเลียไล้อย่างหนักหน่วงและแรงขึ้น แบบเดียวกับที่สาวมือน้อยตรงลำปูดโปนขึ้นลง



................................................



คนโดนระรานสะอึกกายกับความอุ่นชื่นสากระคายแต่ไม่ได้ดิ้นหนี แก้วตาคิดว่าที่เธอไม่ขัดขืนอาจไม่ใช่เพราะคำขู่จากเขาเพียงอย่างเดียว



ส่วนหนึ่งก็ด้วยความต้องการทางร่างกายและความอยากรู้อยากลองของเธอเองด้วย ยิ่งถูกปลายลิ้นเย้าแหย่ เลือดสาวยิ่งเดือดพล่านสติพร่าเลือน ในหัวขาวโพลนจนคิดอะไรไม่ออก ได้แต่เคลื่อนไหวอุ้งมือตามการเร่งเร้าของผู้ช่ำชอง ถึงแม้จะกลัวและรู้สึกผิด แต่เธอก็ปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินไปตามสัญชาตญาณ



แก้วตาสัมผัสได้ถึงขนาดที่ขยายตัวจนกำมือได้ไม่รอบและอุณหภูมิร้อนผ่าว ราวกับเป็นแท่งเหล็กไฟ

หญิงสาวกำลังนึกสงสัยว่าตนกำลังถูกลำร้อน ผิวขรุขระลวกมือจนมอดไหม้หรือไม่ หัวใจดวงน้อยเต้นถี่ตามจังหวะการรูดชักมือ จนกระทั่งความร้อนทะลักทลายรดมืออีกครั้ง



กายแกร่งสมชายชาตรีกระตุกเฮือก ส่วนนั้นตรงนั้นก็ผงกหัว หงึกๆ ในอุ้งมือของเธอ สารสินหยุดเคลื่อนไหวและหายใจหอบแรง เกิดความเงียบจนได้ยินเพียงเสียงลมหายใจของกันและกันครู่หนึ่ง



"เลือกเอาว่าจะเช็ดหรือกิน"



".... คนฟังตาเบิกโตกับทางเลือกอันแสนอุดจาด เธอไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้จากปากของพ่อสามี จนต้องเอี้ยวหน้ามองอีกฝ่าย



"ว่ายังไง...มองหน้าแบบนี้หรือว่าหิว" ดวงตาคมยังไม่คลายจากรอยเสน่หา สานสบกับลูกตากลมหวานแสนอ่อนไหว เธอคงตกใจสับสน ทว่าคนมองอย่างเขากลับไม่รู้สึกนึกสงสาร อยากประทับริมฝีปากกลางหน้าผากนูนเกลี้ยงและลากไล้ปลายลิ้น ชิมรสชาติผิวเนื้อขาวนวลและเคี้ยวกลืนลงท้อง



"ถ้าไม่ทำอะไรจะปล้ำแล้วนะ" วาดแขนลงบนตักนุ่มเตรียมใช้ร่างกายใหญ่โต ข่มคนขวัญอ่อนให้นอนหงายลงบนเตียงจากนั้นก็พาเลยเถิด



"เช็ดค่ะ...เดี๋ยวแก้วเช็ดให้" คนเสียเปรียบทั้งร่างกายและจิตใจหลับตาโผงออกมาอย่างแสนจะอับอาย

เธออยากเร้นกายหายไปจากสายตาคู่คมแต่โอกาสเหลือศูนย์ ลำแขนแกร่งที่พาดอยู่บนต้นขา เตือนให้สำนึกรู้ ว่าหากผลีหลามตนจะถูกเขากินรวบ โดยไม่มีสิทธิ์ต่อรอง



"ไม่อยากชิมหน่อยเหรอ"

ชายหนุ่มพอจะเดาออกว่าเธอต้องเลือกทางนี้ แม้ต้องยืดเวลาออกไปแต่เขาคงคิดว่าไม่เป็นไร การได้เช็ดทำความสะอาด อาจทำให้แก้วตาคุ้นเคยกับตัวตนของเขามากขึ้นจนเลิกกลัว



"ไม่ค่ะ" ก้มหัวพลางส่ายหน้าหวือ



"ถ้าอย่างนั้นก็เริ่มเลย" เขายังปักหลักที่จะนั่งข้างเคียงและกอดร่างบางเอาไว้หลวมๆเช่นเดิม



"ปล่อยแก้วก่อนสิ" มือน้อยติดสั่นพยายามยันไหล่บึกบึนผึงผางให้ออกห่างแต่เขาขืนกายเอาไว้จึงต้องให้เหตุผล "ผ้าอยู่ตรงโน้น"



"ถ้าคิดหนีจะปล้ำไม่ยั้ง" สารสินไม่ได้ขู่แต่คิดทำจริง ถึงอย่างไรคืนนี้ตนก็ต้องได้แก้วตา ตอนนี้แค่อยากให้เธอคุ้นเคยก่อนแล้วค่อยล่อลวงให้หลุดหลง แต่หากหญิงสาวขัดขืนเขาคงต้องใช้กำลัง



"แก้วเป็นลูกสะไภ้"



"ไม่สน หรือว่าอยากลองตอนนี้" ความปารถนาที่เขามีต่อเธอนั้นช่างมากมาย จนเลือกมองข้ามเหตุผลดีงามทั้งหลาย



"ไม่ค่ะ" เมื่อยกสถานะมาอ้างแล้วไม่ได้ผลจึงต้องยอมจำนน "แก้วแค่ไปหยิบผ้าจริงๆคุณพ่อปล่อยแก้วก่อน"



"ดี" เขายอมปล่อยร่างบอบบางให้ยอมไปหยิบผ้าขนหนูในกะละมัง แต่ตลอดเวลาก็จับจ้องความเคลื่อนไหวไม่วางตา

แก้วตาแสร้งบิดผ้าขนหนูหมาดน้ำ อ้อยอิ่งเป็นการประวิงเวลา ขณะเดียวกันก็นึกภาวนาให้มีใครหรืออะไรมาขัดจังหวะ สิ่งที่กำลังดำเนินอยู่ตอนนี้ ยอมรับไม่ได้ว่าตื่นเต้นกับแก่นกายบรุษซึ่งยังตั้งโดเด่แข็งคึกเต็มลำ แต่ก็อับอายเกินกว่าจะจับต้องโดยไม่รู้สึกผิดบาปต่อสามี

"ทำไมบิดผ้านานจัง" เสียงทุ้มแหบพร่ากระซิบอยู่ข้างหู ดึงคนสับสนออกมาจากห้วงสำนึก มาอยู่กับเหตุการณ์ปัจจุบัน

"คุณพ่ออยู่เฉยๆ สิ นั่งไกล้แบบนี้แก้วไม่ถนัด" หญิงสาวย่นคอห่อไหล่หนีลมหายใจร้อนผ่าว ซึ่งเขาจงใจพ่นรดผิวเนื้อที่ไวต่อสัมผัส

"แล้วจะให้นั่งแบบไหน แก้วอยากนั่งอยู่บนนั้นไหม" คนหื่นเลื่อนสายตาไปยังศูนย์กลางกาย ที่ยังไม่ยอมสงบ

แก้วตาไม่ได้หันไปตามการชักชวนของชายหนุ่ม เธอส่ายตาหลุบตามอง ผ้าขนหนูในมืออย่างไม่รู้จะทำอะไรที่ดีไปกว่านี้ ตัวของเธอสั่นไปหมด แต่กระนั้นก็เก็บอาการตกประหม่าเอาไว้ และร้องขอเสียงอ่อนหวาน

"คุณพ่อนนอนลงดีกว่า"

"... ชายหนุ่มหรี่ตามองใบหน้าสวยหวานอย่างพิจารณา

"นะค่ะ" เห็นว่าเขายังไม่ขยับจึงทำใจกล้าเงยหน้าขึ้นมาเจรจาด้วยสายตาหวั่นไหว

"สัญญาแล้วนะว่าจะทำให้"

ริมฝีปากจิ้มลิ้มเม้มเข้าหากันเน้น เธอไม่ได้ตอบออกไปเป็นคำพูด แต่พยักหน้าอมชมพูขึ้นลงงึกงัก และยื่นมือสั่นๆ ออกไปผลักอกเปลือยเบาๆ เป็นการให้สัญญาณ ลูกตาไม่รักดีแอบเหลือบมองเรือนกายของอีกฝ่ายอย่างดื้อรั้น ชุดคลุมอาบน้ำของสารสินหลุดออกไปตอนไหนไม่รู้ เหลือเพียงร่างเปลือยเปล่าที่ใหญ่โตไปทุกส่วน

"ไม่ใช่ตรงนี้" คนทอดร่างนอนหงาย ส่ายหน้า และจับข้อมือน้อยเอาไว้ เมื่อเธอวางผ้าขนหนูตรงสันกราม และจัดการไปวางตรส่วนที่สมควร ซึ่งยังร้อนผ่าวไม่ลดขนาด "ตรงนี้ต่างหาก"

"เอ่อ..." หญิงสาวทำหน้าปูเลี่ยนขณะจ้องมองลำกายสีเข้มจัด ชวนตะลึงอย่างชั่งใจ ประตูอยู่ตรงนั้นหากวิ่งเร็วๆ จะสามารถหนีคนหื่นไปไกลแสนไกลได้หรือไม่

เธอนิ่งเสียจนสารสินคิดว่าเป็นการเสียเวลาปล่าว เขาควรละลายความเขินอายของสาวบริสุทธิ์ให้ได้เสียก่อน เสี้ยววินาทีหนุ่มใหญ่ก็จับร่างบางให้นอนหงาย และขึ้นคร่อมกักขังเอาไว้

"อุ้ย...อะไรกัน" คนโดนจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัว มองผู้อยู่เหนือร่างด้วยสายตาตระหนก มือน้อยเปียกชื้นยันแผ่นอกกำยำเอาไว้ ไม่ให้อีกฝ่ายโน้มลงไกล้กว่าที่เป็น

"เปลี่ยนใจแล้ว เดี๋ยวฉันเช็ดให้แก้วดีกว่า" ถอดกระโปรงนอนสีหวานไปกองไว้ตรงเอวขอด เพื่อเปิดเผยอวัยวะสตรีที่ซุกซ่อน เขาสัมผัสได้ถึงความฉ่ำแฉะภายใต้กางเกงในสีขาว

"เช็ดอะไร" เธออยากหุบขาที่อ้ากว้าง แต่ถูกร่างใหญ่ขวางกั้นแถมยังถูไถความร้อนผ่าว กับจุดที่ไวต่อความรู้สึกจนร่างกายอ่อนปวกเปียก

"ตรงนี้ไง..." ลากปลายหัวหยักผ่านเนื้อผ้าตัวจิ๋ว จนมันแนบกับความเปียกชื้นจนเห็นเป็นรูปร่าง "เปียกหมดแล้วแก้วจ๋า"



..................................................

ปกติผมเขียนนิยายไว้ลงขายเป็นตอน ตามแอป อันนี้เอามาให้อ่านกันฟรีๆ

ชอบมากเลยครับนิยายแนวนี้ ชวนติดตาม

ขอบคุณที่เอามาลงให้อ่านกันฟรีจะคอยติดตามครับเพราะยังสงสัยทำไมแต่งงานหลายเดือนแล้วแต่ผัวไม่สนใจปล่อยให้พ่อผัวทำแทน

แก้วจะโดนพ่อสามีมั้ยนะ

 พ่อสามีแก้วที่ ทั้งหื่นทั้งเถื่อนเอาเรื่องเลย   แก้ว  สู้ให้ที่สุดอย่าใจอ่อน แม้สู้ไม่ได้ก็ต้องดิ้น  มันจะได้เพิ่มความเถื่อนมากขึ้น  😜😜

ผมอ่านแล้วเฉย ๆ อะครับ มันไม่อิน มันห้วน ๆ มันไม่มีการให้ลุ้น มันดูง่ายและไม่ได้อารมณ์ตื่นเต้นอะไรเลย ขอโทษที่ต้องคอมเมนต์ตรง ๆ หวังว่าจะไม่ว่ากันนะครับ

พ่อผัวตัวดีทนไม่ไหวแล้ว

เดี๋ยววันนี้ มาลงตอนใหม่ให้นะทุกคน