เอ้าหวะ จะฝึกแล้ว

 

ชอบมากเลยครับในไทยแนวนี้หายไปนาน

จากสำนักยุทธกลายเป็นสำนักเซ็กส์

 

แพ็คคู่สินะ แฮ่มนาาอิจฉาท่านประมุขเหลือเกิน

เรียบร้อยทั้งคู่ สินะแบบนี้

 

 

 

ราคากลุ่มลับในปัจจุบัน

อสูรพลิกฟ้า 75 บาท

สัปประยุทธ์ทะลุฟ้า 100 บาท

มหายุทธหยุดพิภพ 150 บาท

ถ้าเข้าพร้อมกันทั้งสามเรื่องจากราคาเต็ม 325 บาทก็จะเหลือแค่ 250 บาทนะครับ

ใครสนใจทักไปได้ที่ fb และทักว่า 'มาจากtwo-hitchhikers.ru สนใจเข้ากลุ่มลับ' ได้เลยครับ
----------------------------------------------------------------

รวมนิยายทั้งหมด

สัปประยุทธ์ทะลุฟ้า NTR (ทั้งหมด 35 ตอนจบ)
บทที่ 1 จุดจบอันเลวร้าย
อ่าน :
บทที่ 2 จุดเริ่มต้นความอัปยศ
อ่าน :
บทที่ 3 ทาสราคะ กู่ซวินเอ๋อร์
อ่าน :
บทที่ 4 บุปผางามกลางหมู่มาร
อ่าน :
บทที่ 5 ซวินเอ๋อร์คาวโลกีย์
อ่าน :
บทที่ 6 เสี่ยวอีเซียนยอมจำนน
อ่าน :
บทที่ 7 สองสาวงามลากคันไถ
อ่าน :
บทที่ 8 ทาสกามที่สมบูรณ์แบบ
อ่าน :
บทที่ 9 การตัดสินใจของไฉ่หลิน
อ่าน :
บทที่ 10 ไฉ่หลินและเซียวเซียว
อ่าน :
บทที่ 11 แม่ลูกในห้วงตัณหา
อ่าน :
บทที่ 12 งานแต่งงานแสนสุข
อ่าน :
บทที่ 13 คืนเสียบริสุทธิ์ของบุตรสาว
อ่าน :
บทที่ 14 ห้องหอระเริงกาม
อ่าน :
บทที่ 15 น่าหรันเหยียนหรานและหยุนหยุน
อ่าน :
บทที่ 16 อาจารย์และศิษย์กลายเป็นทาส
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 17 เบิกทวารศิษย์อาจารย์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2568)
บทที่ 18 ความลับเหล่าหญิงงาม
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2568)
บทที่ 19 น่าหรันเหยียนหรานประสบเคราะห์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2569)
บทที่ 20 คืนแรกของน่าหรันเหยียนหราน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2569)
บทที่ 21 ทาสคนต่อไป จื่อเหยียน!!
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2569)
บทที่ 22 จื่อเหยียนสิ้นท่า
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2569)
บทที่ 23 บทเรียนของจื่อเหยียน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2569)
บทที่ 24 จื่อเหยียนยอมจำนน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2569)
บทที่ 25 ทาสคนสุดท้าย หยาเฟย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/7/2569)
บทที่ 26 โสเภณีมืออาชีพ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/8/2569)
บทที่ 27 การค้าของหยาเฟย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/9/2569)
บทที่ 28 งานประมูลทาส
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2569)
บทที่ 29 งานประมูลทาส 2
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2569)
บทที่ 30 งานประมูลทาส จบ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2569)
บทที่ 31 บทลงโทษที่น่าอับอาย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2570)
บทที่ 32 บทลงโทษที่น่าอับอาย 2
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2570)
บทที่ 33 บทลงโทษที่น่าอับอาย จบ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2570)
บทที่ 34 จุดจบที่เลวร้ายที่สุด ต้น
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2570)
บทที่ 35 จุดจบที่เลวร้ายที่สุด ปลาย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2570)

-----------แปลจบแล้ว-------------

เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai 
ค่าเข้า 150 บาทราคาเดิม และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน
[/size]

--------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 16 อาจารย์และศิษย์กลายเป็นทาส
   
     แสงจันทร์สาดส่องไร้สุ้มเสียง ตกกระทบบนผมหางม้ายาวเป็นแถบแสงสีเงินยวง หมู่ดาราพร่างพรายบนผืนฟ้า

     กระโปรงสั้นของหญิงสาวพลิ้วไสวอย่างมีชีวิตชีวา น่าหรันเหยียนหราน นายหญิงน้อยแห่งสำนักดอกไม้ เดินไปเดินมาหน้าทางเข้าหุบเขา บางครั้ง สองตานางอาบไปด้วยความวิตก นางนึกเกลียดชังพรสวรรค์อันธรรมดาสามัญของตนที่ไม่อาจช่วยเหลืออาจารย์ได้ และไม่สามารถช่วยเหลือชายคนนั้น
เซียวเหยียน บุรุษที่เธอทั้งรักและแค้น เห็นได้ชัดว่าเขาทำให้เธอไม่พอใจและทำลายชื่อเสียงของนาง ถึงกระนั้นเหตุใดนางจึงหัวใจเต้นรัวทุกครั้งที่พบหน้า?
   
     จดหมายหย่าและสัญญาสามปีได้ตัดขาดความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองอย่างไร้เยื้อใย ทว่าทำไม...ทำไมนางจึงไม่อาจตัดใจจากเขาได้...
   
     ในความเป็นจริงพลังฝีมือของนางมิได้อ่อนด้อยแต่อย่างใด ในยุคนี้ปรมาจารย์ยุทธถือได้ว่าเป็นยอดฝีมือคนหนึ่ง แน่นอนว่าถ้านำไปเทียบกับยอดสตรีเฉกเช่น ไฉ่หลิน ซวินเอ๋อร์ และเสี่ยวอีเซียน นางอาจไม่ต่างจากสามัญชนทั่วไป แต่อดีตประมุขหยุนซัน อาจารย์ของหยุนหยุนยังต้องใช้เวลาอยู่หลายปีเพื่อทะลวงเข้าสู่ปรมาจารย์ยุทธ กลายเป็นบุคคลที่ทรงพลังที่สุดในอาณาจักรเจียหม่าเป็นระยะเวลาหนึ่ง
　　
     หากนางไม่ไปล้มเลิกการหมั้นหมายในอดีต หากเขาไม่เขียนจดหมายหย่า เจ้าสาวในคืนวานจะกลายเป็นนาง...น่าหรันเหยียนหรานรึเปล่านะ?
　　
     น่าเสียดายที่โลกนี้ไม่มียาแก้ไขความเป็นจริง นางเปลี่ยนแปลงอดีตมิได้ ต่อให้ทั้งสองจะได้จุมพิตกันในถ้ำเมื่อครู่ แค่คนในใจของเซียวเหยียนก็คืออาจารย์ของนางต่างหาก นางยังคงไม่ลืมว่าหลังการต่อสู้กับนิกายเมฆคราม เขาได้จูบริมฝีปากของอาจารย์อย่างลึกซึ้งเด็ดเดี่ยว
   
     แต่แม้นเขาจะไม่รักนาง กระนั้นพื้นที่ใต้หว่างขาก็ปูดโปนขึ้นอย่างเห็นได้ชัดยามสัมผัสริมฝีปาก คิดได้ดังนั้น น่าหรันเหยียนหรานก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกภูมิใจเล็กน้อย นางไม่เพียงมีหน้าตาที่งดงาม แต่ยังมีแรงดึงดูดทางเพศสำหรับบุรุษ ในอาณาจักรมีผู้ชายคนใดบ้างที่ไม่ตกหลุมรักนางตั้งแต่แรกเห็น?
มีแค่ผู้ชายตาบอดเท่านั้นที่ไม่เหลือบแลของดี แต่มีทั้งซวินเอ๋อร์และอาจารย์ที่เลิศล้ำเป็นทุนรอน ย่อมเป็นเรื่องปกติที่เขาจะไม่สนใจนาง...
   
     หญิงสาวในชุดประโปรงสั้นถอนหายใจอย่างสลด ทันใดนั้นนางก็ได้ยินข้อความของอาจารย์ นางรีบตบหน้าตัวเองเรียกสติ ผ่านไปชั่วครู่ ร่างระหงก็เดินเท้าเข้าไปในป่าอันมืดมิด

　　
------------------------------

   
     ครั้นน่าหรันเหยียนหรานกลับไปยังจุดเดิม ภาพเบื้องหน้าก็สร้างความตกใจให้นางยิ่งยวด นางเห็นอาจารย์คุกเข่าลงบนพื้นด้วยพวงแก้มแดงปลั่ง และมีของเหลวเหนียวข้นที่อธิบายไม่ได้ไหลออกจากมุมปาก เซียวเหยียนที่นางถวิลหายังคงหมดสติ แต่กางเกงของเขาถูกดึงลงมาถึงเข่า และแกนกายความเป็นชายก็ชูชันบนหว่างขา
　　
     น่าหรันเหยียนหรานรู้สึกอับอายมากจนต้องยกมือปิดตาคู่สวย แต่นางก็เผลอแอบมองผ่านร่องนิ้วอย่างอดใจไม่ไหว
   
     เกิดอันใดขึ้น? ไม่ใช่ว่าอาจารย์ต้องรักษาเขาหรอกรึ? แต่ตรงนั้นของเซียวเหยียน...ใหญ่โตมาก ตอนอยู่ในถ้ำนางไม่ทันสังเกตเลย...
   
     หยุนหยุนกวักมือเรียกน่าหรันเหยียนหรานอย่างเอือมระอาเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่านางรู้ดีว่าลูกศิษย์ของตนแสร้งทำเป็นปิดตาแต่ก็แอบมอง น่าหรันเหยียนหรานไม่มีความตั้งใจจะเล่นตัว นางเดินเข้ามาพร้อมใบหน้าสับสนและกล่าว
   
     "อาจารย์...การบาดเจ็บของเขาเป็นอย่างไร? แล้วไฉนร่างกายเขาถึง...ขนาดนั้น..."
　　
     หยุนหยุน "ทำไมมันใหญ่และยาวขนาดนี้?"
　　
     น่าหรันเหยียนหรานพยักหน้าเห็นพ้อง
　　
     หยุนหยุน "ตระกูลหุนนั้นชั่วร้ายยิ่งกว่าที่คิด ไฟวิเศษที่เราเข้าใจว่าเป็นเพลิงบัวเขียวแก่นพิภพ แท้จริงแล้วมันไปไฟมารที่ปลุกเร้าความต้องการทางเพศ"
   
     น่าหรันเหยียนหราน "ไฟมารก็คือไฟ วิชาเผาไหม้ของเซียวเหยียนสามารถดูดซับได้แม้กระทั่งไฟวิเศษอันทรงพลัง ไหนเลยไฟมารที่ว่าจะทำร้ายเขาได้?"
　　
     หยุนหยุน "ปัญหาอยู่ที่...ไฟมารนี้ไม่ใช่แค่ไฟ แต่ตระกูลหุนได้แฝงจิตชั่วร้ายเพื่อขัดขวางการทำงานของวิชาเผาไหม้ของเขา หากต้องการช่วยเซียวเหยียน ต้องใช้สตรีในการกำจัดจิตชั่วร้ายนั้นออก ชักนำคลื่นฉีในร่างกายให้แปรสภาพเป็นของเหลว จากนั้นใช้วิธีการทางกายภาพ นำปากดูดของเหลวที่แฝงไว้ด้วยจิตชั่วร้ายในช่วงล่างของเขาออก ระงับความปรารถนาของเขา วิชาเผาไหม้ของเซียวเหยียนจึงจะทำงานและดูดซับไฟมารได้อย่างสมบูรณ์"
　　
     น่าหรันเหยียนหรานตัวแข็งทื่อและถามอย่างเหลือเชื่อ "อาจารย์ สิ่งที่ท่านจะบอกก็คือ..."
　　
     หยุนหยุนพูดอย่างเขินอาย "ย่อมเป็นน้ำเชื้อของเขา การช่วยชีวิตคนเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ข้าไม่อาจใส่ใจมารยาทและศีลธรรมในเวลานี้ ทว่าจิตชั่วร้ายที่ดึงออกมาจะสะสมในร่างกายของข้าประมาณหนึ่งสัปดาห์ก่อนจะสลายไป ข้าสามารถช่วยเขาได้แค่ครึ่งเดียวเท่านั้น อีกครึ่งไม่ว่าจะดูดมันเท่าไรก็มิอาจดึงออกมา อาจารย์รู้ว่าเจ้ามีความไม่ลงรอยที่ยากจะสมานฉันท์กับเขา ในฐานะสตรีเช่นกันข้าย่อมเห็นใจเจ้า แต่คนเดียวที่จะช่วยเขาได้ในตอนนี้คือเจ้า ขอแค่เจ้าทำเหมือนกับ...เหมือนกับที่อาจารย์ทำเมื่อครู่..."
　　
     น่าหรันเหยียนหราน "อาจารย์กล่าวไม่ผิด แม้นว่าศิษย์จะโง่เขลา แต่ก็รู้จักแยกแยะผิดถูก ยิ่งไปกว่านั้นบุณคุณที่เขาเคยช่วยเหลืออาจารย์และข้าในสำนักดอกไม้สมควรได้รับการตอบแทน ศิษย์...ศิษย์จะยอมช่วยเขา..."
   
     หยุนหยุนกางมือออก ก้อนพลังงานสีดำมืดค่อย ๆ ควบรวมบนฝ่ามือของนาง ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไม่เป็นธรรมชาติ　　
　　
     "ดีมาก เหยียนหราน ก่อนหน้านั้น...รับพลังที่อยู่บนมือของอาจารย์ไป...จากนั้น...หลอมรวมเข้ากับ...ร่างกายของเจ้า"
   
     น่าหรันเหยียนหรานถามพร้อมกับรับพลังงานก้อนนั้นไว้ "อาจารย์...ท่านสบายดีรึไม่? ท่านทำตัวแปลกกว่าปกติไปมากทีเดียว"
　　
     หยุนหยุน "ไม่...ข้าสบายดี ข้าสู้กับสัตว์อสูรไปหลายตัว...เพียงได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย ไม่ได้ร้ายแรงอันใด ช่างเรื่องของข้าเถอะ...เจ้าหลอมรวมหมดแล้วกระมัง? ต่อไปใช้วรยุทธ์ของเจ้า...ชักนำมันไปที่จุดชีพจรทั่วร่าง..."
　　
     น่าหรันเหยียนหรานเชื่อฟังอย่างไม่ลังเล นางนั่งขัดสมาธิและหลับตาลงอย่างสงบ ทำตามคำชี้แนะและโคจรพลังงานปริศนาเข้ากับจุดชีพจรอันสำคัญ หลังจากนั้นไม่นาน นางก็ลืมตาขึ้นและพึมพำ "อาจารย์ สำเร็จแล้ว แต่ทำไมข้ารู้สึกว่าร่างกายตัวเองไม่ปกติ ราวกับว่า...แขนขาของข้ามีเส้นด้ายยึดโยงควบคุมจากเบื้องบน?"
　　
     หยุนหยุนกลายเป็นโศกเศร้าและเค้นแรงเฮือกสุดท้ายเพื่อเปิดเผยความจริง "เนื่องจากเจ้า...เป็นเหมือนกับอาจารย์ กลายเป็นทาสความใคร่ของตระกูลหุนแล้ว..."
　　
     น่าหรันเหยียนหรานตกใจ "อาจารย์...ท่านหมายความเยี่ยงไร!?"
　　
     เสียงหัวเราะกึกก้องดังออกมาจากด้านหลังของป่า "ฮ่าฮ่าฮ่า นางบอกว่าเจ้ากลายเป็นทาสกามของของตระกูลหุนแล้วไง"
　　
     สีหน้าของน่าหรันเหยียนหรานเปลี่ยนไป นางตอบสนองฉับไว ร่างกายนางขยับวูบ ชักดาบยาวออกจากช่วงเอวและกู่ร้อง "สะบั้นวายุ...แสงอรุณเฉิดฉาย!!"
　　
     ภาพติดตาของชุดกระโปรงสีเขียวค้างอยู่บนอากาศ ทักษะยุทธ์ที่ทรงพลังที่สุดของนางสำแดงออก ต่อให้ศัตรูจะเป็นถึงเทพยุทธ์ แต่อีกฝ่ายย่อมได้รับผลกระทบไม่มากก็น้อยโดยไม่อาจไร้รอยขีดข่วน และช่องโหว่นั้นจะช่วยให้หยุนหยุนซึ่งเป็นเทพยุทธ์เหมือนกันปลิดชีพอีกฝ่ายได้ในอึดใจเดียว
   
     อย่างไรก็ตาม แสงสุริยันมิได้สาดส่องลงมาที่ศัตรูลึกลับอย่างที่นางคำนวณไว้ และอาจารย์ก็ไม่มีทีท่าจะช่วยนาง ปลายดาบอันคมกริบหยุดนิ่งกลางอากาศ ก่อนที่ร่างอรชรจะล้มลง น่าหรันเหยียนหรานหยุดวรยุทธ์ของนางกระทันหันจนถูกลมปราณตีกลับ เลือดขุมหนึ่งทะลักออกจากปาก ทว่าอาจารย์ของนาง...หยุนหยุนกลับไม่สนใจ นางนั่งคุกเข่าอย่างเชื่องเชื่อ มองดูลูกศิษย์คนสำคัญของนางคร่ำครวญอย่างเจ็บปวด...
　　
     น่าหรันเหยียนหราน "...อาจารย์?"
   
     หยุนหยุน "ยกโทษให้อาจารณ์ด้วย เหยียนหราน อาจารย์...ไม่มีทางเลือก...เขา...เขาคือหุนเทียนตี้..."
　　
     หุนเทียนตี้ยิ้มเหี้ยมและกล่าว "ประมุขหยุนสั่งสอนศิษย์ได้ดียิ่ง กระทั่งผู้อาวุโสบางคนในตระกูลข้าก็ยังไม่เด็ดขาดเท่าเจ้า ดีเหลือเกิน...ทั้งอาจารย์และลูกศิษย์ต่างมีรูปร่างงดงาม เช่นนั้นก็ถอดเสื้อผ้าออกเสีย"
　　
     นัยน์เนตรของน่าหรันเหยียนหรานเบิกกว้าง จิตใจของนางเต็มไปด้วยความปั่นป่วนโกลาหล นางเห็นอาจารย์ของนาง กำลังถอดเสื้อและกระโปรงออก และสิ่งที่ทำให้นางตื่นตระหนกมากยิ่งขึ้นคือตัวนางเองก็กำลังเปลื้องผ้าและสายรัดเอวเช่นกัน ร่างกายคล้ายไม่เป็นของตัวเองอีกต่อไป...
　　
     หญิงสาวฉลาดเฉลี่ยวสามารถเชื่อมโยงความคิดได้ในทันที ทั้งหมดนี้เป็นกับดักของหุนเทียนตี้ตั้งแต่แรก เพื่อรอให้พวกนางตกหลุมพราง คาดการว่าศิษย์ของสำนักดอกไม้ที่ให้ข่าวต้องเป็นคนของตระกูลหุนแทรกซึมเข้ามา และพลังงานลึกลับสีดำมืดก้อนนั้นเป็นตนเหตุที่ทำให้นางควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้
　　
     แต่ถึงจะรู้นางก็ต่อต้านอะไรมิได้ อาภรณ์ยังถูกถอดต่อไป กระโปรงยาวสีมรกตของอาจารย์ กระโปรงสั้นสีน้ำเงินครามของลูกศิษย์ ชุดชั้นในอันเรียบง่ายเองก็ไม่ทันได้บอกลา ทั้งหมดหลุดออกอย่างรวดเร็ว ผมหางม้าที่แกว่งไกวไม่สามารถปกปิดบั้นท้ายที่โค้งมน หน้าอกที่ตูมตังและอวบอูมไร้ซึ่งการบดบังจากสิ่งใด อาจารย์และศิษย์คู่นี้เป็นที่หมายปองของตระกูลหุนไม่น้อยไปกว่าซวินเอ๋อร์และไฉ่หลิน รูปกายของพวกนางสวยสง่าและสมบูรณ์แบบตามความชอบของตระกูลหุน น่าเสียดายที่ยามนี้มีผู้ชมเพียงคนเดียว แต่สำหรับหยุนหยุนและน่าหรันเหยียนหราน พวกนางไม่อยากให้ใครมองร่างเปลือยทั้งนั้นนอกจากเซียวเหยียนคนเดียว
   
     อาจเป็นเพราะประสบการณ์ที่พวกนางใช้ร่วมกัน อยู่ด้วยกันทั้งกลางวันกลางคืน ได้ยินและได้เห็นสิ่งเดียวกันมาตลอด สาวงามทั้งสองจึงมีอิริยาบถที่คล้ายคลึงกัน คู่อาจารย์และศิษย์อันมีสถานะแตกต่าง แต่ราวกับเด็กที่เติบโตขึ้นมาด้วยกัน เสมือนพี่สาวน้องสาวร่วมสายเลือด ท่าทางอันเปี่ยมไปด้วยอารมณ์แต่กลับไม่แสดงออก ความโกรธที่ถูกบังคับให้ถอดเสื้อผ้า ทุกความคิดสามารถเห็นได้จากระยะไกล การแสดงออกล้วนเหมือนกันทุกประการ

     สรีระเองก็ยอดเยี่ยม ไล่ตั้งแต่หน้าอกจนถึงบั้นท้ายอันบอบบบาง ต้นขาเรียวยาวได้สัดส่วนที่กระชับ หากจะถามว่าพวกนางงดงามขนาดไหน พูดได้คำเดียวว่างามล้มเมือง ประกอบกับดวงตาคู่สวยทรงเสน่ห์ มันกระพริบอย่างเอียงอายคู่กับริมฝีปากที่อิ่มเอิบ   　　
   
     น่าหรันเหยียนหรานเกิดมาพร้อมกับนิสัยที่ดื้อรั้น ดุจเดียวกับเด็กหญิงที่ถูกเลี้ยงตามใจ ตระกูลน่าหรันเป็นตระกูลที่โด่งดังในอาณาจักรเจียหม่า มุมมองของนางจึงสูงส่งไม่เหลือบแลคนธรรมดา ด้วยร่างกายที่เติบใหญ่ สัดส่วนของหน้าอกและสะโพกที่ผึงผาย ใกล้เคียงกับสตรีโตเต็มวัยเยี่ยงอาจารย์ถึงเจ็ดส่วน นางคาดหวังอย่างแรงกล้าว่าเซียวเหยียนจะต้องตกหลุมรักนางในสักหวันหนึ่ง นางฟูมฟักร่างกายนี้เพื่อเพิ่มเสน่ห์ในการดึงดูดเขาให้มากขึ้น
   
     อาจารย์และศิษย์โค้งกายลงและกล่าวคารวะ ทั้งสองพูดพร้อมกันอย่างไม่เต็มใจ
   
     "ทาสหยุน ทาสเหยียนหราน ขอแสดงความเคารพนายท่านหุนเทียนตี้"
　　
     หุนเทียนตี้ "โอ้ ข้าไหนเลยจะกล้ารับการคารวะจากประมุขหยุนและคุณหนูน่าหรันผู้ยิ่งใหญ่"
　　
     หยุนหยุน "จากนี้...นับจากนี้ไป สำนักดอกไม้จะเปลี่ยนชื่อเป็นสำนักเริงรมย์อย่างเป็นทางการ และขึ้นตรงต่อตระกูลหุน สำนักข้ามีแต่สตรี...สมาชิกจากตระกูลหุนสามารถหลับนอนกับศิษย์ทุกคนอย่างไม่มีเงื่อนไข ทาสหยุนไร้ความสามารถ ฉะนั้นข้าจะรักษาการตำแหน่งประมุขชั่วคราว หากนายท่านรู้สึกว่าท่านหยุนทำหน้าที่ได้ไม่ดีในอนาคต จะแต่งตั้งผู้อื่นขึ้นมาแทนก็ไม่มีปัญหา"
　　
     หุนเทียนตี้ "ต่อหน้าข้าไม่จำเป็นต้องกล่าวถึงขั้นนั้น ต่อให้ยามนี้ประมุขหยุนจะบริสุทธิ์ผุดผ่องดุจผ้าขาว แต่ภายในสิบวันข้าสาบานว่าจะฝึกเจ้าให้เป็นอีตัวที่ต่ำตมยิ่งกว่าเดรัจฉานตัวหนึ่ง ไม่ต้องกลัวว่าจะทำหน้าที่ได้ไม่ดี เจ้าจะได้ทำยิ่งกว่าที่คิดไว้เป็นร้อยเท่าพันเท่าเชียวล่ะ"
　   
     "............."

     น่าหรันเหยียนหราน "ทาสเหยียนหรานยินดีติดตามอาจารย์และใช้ทั้งชีวิตเพื่อดูแลสำนักเริงรมย์ นับแต่นี้ไม่ว่าจะให้ปรนนิบัติบุรุษหน้าไหน มากน้อยเพียงไร ทาสก็จะเชื่อฟังโดยไม่บ่ายเบี่ยง"
　　
     หุนเทียนตี้ "ดีมาก...ข้าจะเปลี่ยนสำนักพวกเจ้าให้เป็นหอนางโลม คอยปลดปล่อยความต้องการของบุรุษทั้งหลาย เนื่องเพราะพวกเจ้าเป็นอาจารย์และศิษย์...ข้าจะฝึกหยุนหยุนก่อน และให้หยุนหยุนฝึกลูกศิษย์เช่นเจ้าอีกที เจ้าคิดว่าไง?"
   
     หยุนหยุนและน่าหรันเหยียนหรานเอ่ยพร้อมกัน "ทาสหยุน ทาสเหยียนหรานล้วนเชื่อฟังนายเท่าเจ้าค่ะ"
　　
     

สนุกมากครับ