เสียงปั่บๆๆๆๆๆ ดังผสานกับเสียงครางครวญของคันธรส เสี่ยคิ้มที่เดินควยตุงตามมาก็ประกบตัวไปทั้งขยำนมและลากลิ้นเลียไปตามแผ่น หลังของหญิงสาวอย่างกระหายหิว เพลงสวาทและเพลงกามนั้น ดำเนินต่อไปอย่างเร่าร้อน ดูเหมือนจะอีกยาวนาน กว่าเกมสวาทนี้จะสิ้นสุดลง ขณะที่กำลังได้เวลาหนังเข้าฉายแล้ว จู่ๆ ฐิติพรรณก็ดึงตัวของอรอุษามากระซิบ

"ตายแล้ว พี่มีธุระด่วน เพื่อนพี่เขาโทรมาว่าประสบอุบัติเหตุ พี่ต้องรีบไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล"

เด็กสาวผู้อ่อนวัยกว่าหน้าตื่นไปด้วย รีบถามไถ่อย่างเป็นห่วงว่า

"อุ๊ยตาย แล้วเพื่อนพี่ไอซ์เป็นอะไรมากไหมคะ"
"ก็ไม่ถึงกับบาดเจ็บสาหัสหรอก แต่ก็ต้องพักค้างคืนในโรงพยาบาล พี่เลยจะรีบไปหาน่ะจ้ะ"

อรอุษาผงกศีรษะ ด้วยใจซื่อจึงเชื่อคำพูดของอีกฝ่ายสนิท

"ถ้าอย่างนั้นพี่ไอซ์ก็รีบไปเถอะค่ะ ไม่ต้องห่วงษา เดี๋ยวษาจะเรียกแท๊กซี่กลับบ้านเอง"

พริตตี้สาวทำหน้าพิกล ร้องเบาๆ

"อะไรกัน นี่น้องษาจะทิ้งพี่ศักเขาไปเฉยๆ อย่างนี้น่ะเหรอ"

อรอุษามีใบหน้างงๆ กับคำพูดของอีกฝ่าย ความคิดที่จะอยู่ดูหนังต่อกับศักดาสองต่อสองนั้นไม่เคยมีอยู่ในหัวสมองของ เด็กสาวเลยแม้แต่นิดเดียว แต่พอตั้งสติคิดได้ว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร ใบหน้าของเด็กสาวก็กลายเป็นสีชมพูระเรื่อขึ้นมาทันที ตอนนั้นมองไปยังชายหนุ่มที่ยืนอยู่ห่างๆ แล้วต้องเอ่ยเสียงขลาดๆ ตะกุกตะกัก

"แต่..ษา..ษา..พี่ไอซ์ไม่อยู่..แล้ว..แล้ว..ษาเอ่อษา"
"แหมน้องษา ทำอย่างนี้พี่ศักดาเขาน้อยใจแย่เลย มานี่ม๊ะ"

พริตตี้สาวจูงข้อมือบางของเด็กสาวเดินไปหาศักดา แล้วกล่าวเสียงระรื่น

"พี่ศักขา...ไอซ์มีธุระด่วนกระทันหันฝากยายษาให้พี่ศักช่วยดูแลได้ไหมคะ..ดูแลน้องสาวที่น่ารักของไอซ์คนนี้ให้ดีด้วยนะคะ"

ศักดาเลิกคิ้วกล่าวถามเสียงซื่อ

"อ้าว..น้องไอซ์จะไปไหนน่ะ"
"พอดีเพื่อนประสบอุบัติเหตุน่ะค่ะ เลยจะต้องรีบไปเยี่ยม พี่ศักดูแลษาดีๆ พาน้องษากลับบ้านด้วยนะคะ"

ใบหน้าของอรอุษาแดงก่ำ ก้มหน้างุด พยายามกระตุกมือของตัวเองเป็นสัญญาณประท้วงคำพูดของฐิติพรรณ จิ้งจอกสวาทหันไปมองใบหน้างามซึ้งที่กำลังประหม่าอายสุดๆ ก็กล่าวด้วยสีหน้าสะท้อนใจอย่างเชี่ยวชาญ

"พี่..พี่..ว่าอย่าดีกว่าครับ น้องษาอาจจะไม่สะดวกใจ"

พริตตี้สาวหันมายังอรอุษากล่าวว่า

"เห็นเสียงของพี่ศักไหม เขาน้อยใจษาแล้วล่ะ ษาคงไม่ไว้ใจพี่ศักใช่ไหมล่ะ"

อรอุษาผู้อ่อนเยาว์รีบเงยหน้าขึ้นมา กล่าวเสียงเบาบางแต่ระรัวมาจากความ รู้สึกร้อนใจ เกรงอีกฝ่ายจะเข้าใจผิด

"ไม่..ไม่ใช่ค่ะ..ไม่ใช่ว่าษาจะไม่ไว้ใจพี่ศัก..เพียงแต่..แต่..ษา..เอ่อ..ษา"

จะให้เธอพูดอย่างไร ในชั่วชีวิต เธอไม่เคยไปเที่ยวกับผู้ชายคนไหนสองต่อสองมาก่อนเลย จิ้งจอกสวาทยิ้มละไม จ้องไปที่ดวงตากลมใสนั้น

"ถ้าอย่างนั้นขอให้พี่ได้รับเกียรติจากน้องษาในการเทคแคร์น้องษาให้ดีที่สุด ได้หรือไม่ครับ"

เด็กสาวผู้อ่อนเยาว์ใจเต้นระทึกปั่นป่วนไปด้วยความรู้สึกสับสน จะปฏิเสธก็กลัวอีกฝ่ายน้อยใจจะรับปากก็กลัวกลัวในสิ่งที่เธอไม่เคยกระทำมา ก่อน และฐิติพรรณก็เป็นฝ่ายที่ตัดสินใจให้กับอรอุษาอย่างรวบรัด โดยการยิ้มร่าเริงและโบกไม้โบกมือให้กับเด็กสาว

"ไม่ต้องถามน้องษาหรอกค่ะน้องษาน่ะไม่ปฏิเสธอยู่แล้วจริงไม๊จ๊ะน้องษา"

กล่าวจบร่างงามของพริตตี้สาวก็เดินผละออกไปทันที โดยทิ้งให้อรอุษายืนตะลึงลานทำอะไรไม่ถูก จะเดินหนีไปเฉยๆก็ไม่กล้าทำ ศักดาก้มลงกล่าวเสียงนุ่มละมุนละไม

"หนังจะฉายแล้วครับน้องษาเราเข้าไปกันดีกว่า"

ใบหน้างามของอรอุษาแดงก่ำยืนอิดๆเอื้อนๆไม่ขยับตัวจนกระทั่งศักดาเอ่ยเตือน เสียงหวานอีกรอบริมฝีปากงามเต่งตึงแดงสดนั้นก็สั่นระริกค่อยๆเอ่ยเสียงตะกุก ตะกัก

"ษาเอ่อษา"

เห็นอย่างนั้นจิ้งจอกสวาทจึงเปลี่ยนบทบาท ตีสีหน้าสะท้อนใจได้อย่างราวกับเป็นนักแสดงอาชีพ

"พี่คงไม่มีค่าพอที่จะได้รับเกียรตินั้นจากน้องษากระมังครับ ถ้าอย่างนั้นก็คงไม่เป็นไร"

เด็กสาวผู้อ่อนเยาว์มองเห็นใบหน้าหล่อเหลาที่แสดงแววตาอันน้อยอกน้อยใจ จิตใจที่บริสุทธ์ไร้เล่ห์มารยานั้นก็อ่อนยวบไปด้วยความรู้สึกสงสาร และในที่สุดอรอุษาก็ตัดสินใจเดินก้มหน้าอย่างประหม่าอายเคียงข้างชายหนุ่ม เข้าไปในโรงฉายภาพยนต์ท่ามกลางรอยยิ้มอันชั่วโฉดของจิ้งจอกสวาทในความมืด

เสียงปั่บๆๆๆๆๆ ดังผสานกับเสียงครางครวญของคันธรส เสี่ยคิ้มที่เดินควยตุงตามมาก็ประกบตัวไปทั้งขยำนมและลากลิ้นเลียไปตามแผ่น หลังของหญิงสาวอย่างกระหายหิว เพลงสวาทและเพลงกามนั้น ดำเนินต่อไปอย่างเร่าร้อน ดูเหมือนจะอีกยาวนาน กว่าเกมสวาทนี้จะสิ้นสุดลง ขณะที่กำลังได้เวลาหนังเข้าฉายแล้ว จู่ๆ ฐิติพรรณก็ดึงตัวของอรอุษามากระซิบ

"ตายแล้ว พี่มีธุระด่วน เพื่อนพี่เขาโทรมาว่าประสบอุบัติเหตุ พี่ต้องรีบไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล"

เด็กสาวผู้อ่อนวัยกว่าหน้าตื่นไปด้วย รีบถามไถ่อย่างเป็นห่วงว่า

"อุ๊ยตาย แล้วเพื่อนพี่ไอซ์เป็นอะไรมากไหมคะ"
"ก็ไม่ถึงกับบาดเจ็บสาหัสหรอก แต่ก็ต้องพักค้างคืนในโรงพยาบาล พี่เลยจะรีบไปหาน่ะจ้ะ"

อรอุษาผงกศีรษะ ด้วยใจซื่อจึงเชื่อคำพูดของอีกฝ่ายสนิท

"ถ้าอย่างนั้นพี่ไอซ์ก็รีบไปเถอะค่ะ ไม่ต้องห่วงษา เดี๋ยวษาจะเรียกแท๊กซี่กลับบ้านเอง"

พริตตี้สาวทำหน้าพิกล ร้องเบาๆ

"อะไรกัน นี่น้องษาจะทิ้งพี่ศักเขาไปเฉยๆ อย่างนี้น่ะเหรอ"

อรอุษามีใบหน้างงๆ กับคำพูดของอีกฝ่าย ความคิดที่จะอยู่ดูหนังต่อกับศักดาสองต่อสองนั้นไม่เคยมีอยู่ในหัวสมองของ เด็กสาวเลยแม้แต่นิดเดียว แต่พอตั้งสติคิดได้ว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร ใบหน้าของเด็กสาวก็กลายเป็นสีชมพูระเรื่อขึ้นมาทันที ตอนนั้นมองไปยังชายหนุ่มที่ยืนอยู่ห่างๆ แล้วต้องเอ่ยเสียงขลาดๆ ตะกุกตะกัก

"แต่..ษา..ษา..พี่ไอซ์ไม่อยู่..แล้ว..แล้ว..ษาเอ่อษา"
"แหมน้องษา ทำอย่างนี้พี่ศักดาเขาน้อยใจแย่เลย มานี่ม๊ะ"

พริตตี้สาวจูงข้อมือบางของเด็กสาวเดินไปหาศักดา แล้วกล่าวเสียงระรื่น

"พี่ศักขา...ไอซ์มีธุระด่วนกระทันหันฝากยายษาให้พี่ศักช่วยดูแลได้ไหมคะ..ดูแลน้องสาวที่น่ารักของไอซ์คนนี้ให้ดีด้วยนะคะ"

ศักดาเลิกคิ้วกล่าวถามเสียงซื่อ

"อ้าว..น้องไอซ์จะไปไหนน่ะ"
"พอดีเพื่อนประสบอุบัติเหตุน่ะค่ะ เลยจะต้องรีบไปเยี่ยม พี่ศักดูแลษาดีๆ พาน้องษากลับบ้านด้วยนะคะ"

ใบหน้าของอรอุษาแดงก่ำ ก้มหน้างุด พยายามกระตุกมือของตัวเองเป็นสัญญาณประท้วงคำพูดของฐิติพรรณ จิ้งจอกสวาทหันไปมองใบหน้างามซึ้งที่กำลังประหม่าอายสุดๆ ก็กล่าวด้วยสีหน้าสะท้อนใจอย่างเชี่ยวชาญ

"พี่..พี่..ว่าอย่าดีกว่าครับ น้องษาอาจจะไม่สะดวกใจ"

พริตตี้สาวหันมายังอรอุษากล่าวว่า

"เห็นเสียงของพี่ศักไหม เขาน้อยใจษาแล้วล่ะ ษาคงไม่ไว้ใจพี่ศักใช่ไหมล่ะ"

อรอุษาผู้อ่อนเยาว์รีบเงยหน้าขึ้นมา กล่าวเสียงเบาบางแต่ระรัวมาจากความ รู้สึกร้อนใจ เกรงอีกฝ่ายจะเข้าใจผิด

"ไม่..ไม่ใช่ค่ะ..ไม่ใช่ว่าษาจะไม่ไว้ใจพี่ศัก..เพียงแต่..แต่..ษา..เอ่อ..ษา"

จะให้เธอพูดอย่างไร ในชั่วชีวิต เธอไม่เคยไปเที่ยวกับผู้ชายคนไหนสองต่อสองมาก่อนเลย จิ้งจอกสวาทยิ้มละไม จ้องไปที่ดวงตากลมใสนั้น

"ถ้าอย่างนั้นขอให้พี่ได้รับเกียรติจากน้องษาในการเทคแคร์น้องษาให้ดีที่สุด ได้หรือไม่ครับ"

เด็กสาวผู้อ่อนเยาว์ใจเต้นระทึกปั่นป่วนไปด้วยความรู้สึกสับสน จะปฏิเสธก็กลัวอีกฝ่ายน้อยใจจะรับปากก็กลัวกลัวในสิ่งที่เธอไม่เคยกระทำมา ก่อน และฐิติพรรณก็เป็นฝ่ายที่ตัดสินใจให้กับอรอุษาอย่างรวบรัด โดยการยิ้มร่าเริงและโบกไม้โบกมือให้กับเด็กสาว

"ไม่ต้องถามน้องษาหรอกค่ะน้องษาน่ะไม่ปฏิเสธอยู่แล้วจริงไม๊จ๊ะน้องษา"

กล่าวจบร่างงามของพริตตี้สาวก็เดินผละออกไปทันที โดยทิ้งให้อรอุษายืนตะลึงลานทำอะไรไม่ถูก จะเดินหนีไปเฉยๆก็ไม่กล้าทำ ศักดาก้มลงกล่าวเสียงนุ่มละมุนละไม

"หนังจะฉายแล้วครับน้องษาเราเข้าไปกันดีกว่า"

ใบหน้างามของอรอุษาแดงก่ำยืนอิดๆเอื้อนๆไม่ขยับตัวจนกระทั่งศักดาเอ่ยเตือน เสียงหวานอีกรอบริมฝีปากงามเต่งตึงแดงสดนั้นก็สั่นระริกค่อยๆเอ่ยเสียงตะกุก ตะกัก

"ษาเอ่อษา"

เห็นอย่างนั้นจิ้งจอกสวาทจึงเปลี่ยนบทบาท ตีสีหน้าสะท้อนใจได้อย่างราวกับเป็นนักแสดงอาชีพ

"พี่คงไม่มีค่าพอที่จะได้รับเกียรตินั้นจากน้องษากระมังครับ ถ้าอย่างนั้นก็คงไม่เป็นไร"

เด็กสาวผู้อ่อนเยาว์มองเห็นใบหน้าหล่อเหลาที่แสดงแววตาอันน้อยอกน้อยใจ จิตใจที่บริสุทธ์ไร้เล่ห์มารยานั้นก็อ่อนยวบไปด้วยความรู้สึกสงสาร และในที่สุดอรอุษาก็ตัดสินใจเดินก้มหน้าอย่างประหม่าอายเคียงข้างชายหนุ่ม เข้าไปในโรงฉายภาพยนต์ท่ามกลางรอยยิ้มอันชั่วโฉดของจิ้งจอกสวาทในความมืด