เสียงนาฬิกาปลุกบนหัวเตียงดังขึ้นในเช้าวันถัดมา แสงแดดลอดผ่านผ้าม่านสีครีมเข้ามาในห้องนอนกว้าง บ้านจัดสรรที่นิ่มกับเทพใช้ชีวิตคู่ด้วยกันหลายปีให้ความรู้สึกอบอุ่น สะอาด เป็นระเบียบ ต่างจากห้องเช่าหอพักขนาดสามคูณสามของเนาว์อย่างสิ้นเชิง แต่แม้ความแตกต่างจะชัดเจนเพียงใด ร่างกายของนิ่มกลับยังสั่นไหวทุกครั้งที่หลับตาแล้วนึกถึงสัมผัสเมื่อคืน

เธอขยับกายเบา ๆ ความเมื่อยล้าและร่องรอยที่ต้นขายังไม่จางไปหมด เสื้อผ้าบางตัวที่เธอแขวนไว้ยังส่งกลิ่นอับของระเบียงห้องเช่าที่เมื่อคืนเธอเพิ่งพลาดท่าให้กับเนาว์ ความรู้สึกผิดซ้อนทับกับความเสียวซ่านที่แผ่ววาบในกายราวกับจะตอกย้ำว่า เธอได้ก้าวล้ำเส้นไปไกลเกินกว่าจะย้อนกลับมาได้แล้ว


---

"เมื่อคืนกลับดึกนะนิ่ม" เสียงของเทพดังขึ้นขณะเขากำลังจิบกาแฟอยู่ในห้องนั่งเล่น

นิ่มสะดุ้งเล็กน้อย พยายามเก็บอาการ ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงที่ทำให้ดูปกติที่สุด "งานมันยาวน่ะคุณ ประชุมลากไปถึงเกือบสี่ทุ่ม กว่าจะเคลียร์เอกสารเสร็จก็เลยดึก"

เทพเพียงยิ้มบาง ๆ ไม่ได้ถามต่อ แต่ในใจเขากลับเต็มไปด้วยความพึงพอใจ เพราะเขารู้ดีว่านิ่มโกหก และทุกวินาทีเมื่อคืนเขาได้เห็นชัดเจนจากภาพในกล้องที่เนาว์ติดไว้ ทั้งร่างกายที่ขาวเนียนของภรรยา ทั้งเสียงครางที่ลอดออกมาจากริมระเบียงแคบ ๆ ภาพเหล่านั้นตอกย้ำว่า "แผนการ" ของเขาเริ่มเดินหน้าได้เกินกว่าที่วาดไว้


---

ช่วงเย็นวันนั้น นิ่มแต่งตัวด้วยเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีฟ้าอ่อน กางเกงสแลคเข้ารูป ผูกผมเรียบร้อยตามสไตล์ผู้จัดการโครงการบ้านจัดสรร เธอขับรถคันเดิมออกจากสำนักงานก่อนหกโมงเล็กน้อย ตั้งใจว่าจะตรงกลับบ้านไปพัก แต่โทรศัพท์กลับสั่นขึ้นมาเสียก่อน

> เนาว์: "เลิกงานแล้วเหรอคนสวย? ไม่อยากเจอกันหน่อยเหรอ...แค่นั่งคุยก็ได้"



นิ่มมองข้อความแล้วลังเล ใจเธอเต้นแรง ภาพเมื่อคืนผุดขึ้นมาอีกครั้งจนต้องกัดริมฝีปากแน่น ในที่สุดปลายนิ้วก็พิมพ์ตอบไปอย่างที่ตัวเองยังไม่อยากเชื่อ

> นิ่ม: "ก็ได้ แต่แค่แป๊บเดียวนะ"




---

ห้องเช่าเก่า ๆ ของเนาว์ยังคงเหมือนเดิม ผนังบางจนแทบจะได้ยินเสียงทีวีจากห้องข้าง ๆ กลิ่นบุหรี่และเหล้าถูกซ่อนด้วยการเปิดพัดลมดูดอากาศ ระเบียงยังคงมีราวตากผ้าเก่า ๆ ที่ผ้าเช็ดตัวและเสื้อยืดซีดสีแขวนอยู่

"วันนี้แต่งตัวสวยจัง" เนาว์แซวทันทีที่เห็นนิ่มก้าวเข้ามา สายตาเขาเลื่อนไล่ไปตามเรือนร่างของเธอที่อยู่ในชุดทำงาน เรียบร้อย แต่ยิ่งกระตุ้นให้ความอยากของเขาพุ่งสูงขึ้น

นิ่มหัวเราะเบา ๆ "ก็ชุดทำงานนี่ จะไปสวยตรงไหน"

"สำหรับพี่ มันสวยตรงที่มันอยู่บนตัวนิ่มนี่แหละ" เนาว์เอื้อมมือมาดึงเบา ๆ ที่ข้อมือเธอให้เข้ามาใกล้

หัวใจของนิ่มสั่นไหว เธอพยายามจะบอกตัวเองว่าแค่มานั่งคุย แต่ร่างกายกลับยอมให้เขาดึงเข้าไปใกล้โดยไม่ขัดขืน


---

เสียงข้างห้องดังลอดออกมาเป็นเสียงหัวเราะของพวกยามที่นั่งดื่มอยู่ชั้นล่าง เสียงนั้นยิ่งทำให้นิ่มใจเต้นแรง เธอรู้ว่าที่นี่ไม่ใช่บ้านจัดสรรที่สงบเรียบร้อยของตัวเอง เสียงครางเพียงเล็กน้อยก็อาจเล็ดรอดออกไปถึงเพื่อนข้างห้องได้ แต่ความเสี่ยงนั้นกลับทำให้เธอรู้สึกแปลก ๆ เหมือนมีบางอย่างในตัวถูกปลุกขึ้นมา

เนาว์โน้มตัวเข้ามากระซิบชิดใบหู "เมื่อคืนที่ระเบียง...นิ่มเสียวจนตัวสั่นเลยใช่มั้ย"

ใบหน้าของนิ่มร้อนผ่าว เธอไม่ตอบ แต่แววตาที่หลบสายตาเขาเป็นคำตอบที่ชัดเจนกว่าอะไรทั้งหมด

"งั้นลองอีกทีมั้ย...แต่ไม่ต้องออกไประเบียงหรอก แค่ตรงนี้...เปิดม่านไว้ครึ่งเดียว"

นิ่มหันขวับ "พี่เนาว์! เดี๋ยวใครก็เห็น..."

"ไม่เห็นหรอก ถ้าไม่เข้ามาสอดส่อง" เขายิ้มมุมปาก ใช้ปลายนิ้วลูบไปตามแขนเรียวของเธอ "แต่ถ้าเห็น...นิ่มไม่ตื่นเต้นหน่อยเหรอ"

หัวใจของนิ่มเต้นแรง เธอส่ายหน้าช้า ๆ แต่ร่างกายกลับไม่ถอยหนี มือของเนาว์ลูบลงมาจนถึงเอว แล้วค่อย ๆ ดึงเธอเข้ามาประชิดอก


---

ผ้าม่านถูกเลิกออกครึ่งหนึ่ง แสงไฟจากเสาไฟฟ้าด้านนอกลอดเข้ามาในห้อง เงาของทั้งสองคนสะท้อนอยู่บนผนังที่ซีดเก่า นิ่มยืนแนบชิดกับเนาว์ รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะถูกใครบางคนจากด้านนอกเห็นเข้า แต่ความกลัวนั้นกลับผสมเข้ากับความเสียวซ่านที่แผ่ววาบไปทั่วกาย

เสียงหัวใจเต้นของเธอดังชัดในความเงียบ เนาว์กระซิบอีกครั้ง "นิ่มรู้มั้ย...ทุกครั้งที่นิ่มยอมแบบนี้ พี่แทบคลั่งเลย"

มือหยาบของเขาสอดเข้าไปลูบต้นขาใต้สแลคอย่างแนบแน่น นิ่มกัดริมฝีปากแน่น พยายามกดเสียงครางไว้ในลำคอ แต่ยิ่งกดก็ยิ่งสะท้าน มือของเนาว์ลูบไล้จากหน้าอกลงมาที่เอว สะโพกและแทรกลงไปจนลงไปถึงร่องเสียว>อื้มม อ้าาา นิ่มส่งเสรยงคลางเล็กน้อยแต่แววตาเธยังชำเรืองมองที่ผ้าม่านตรงหน้าต่างบานเกร็ด หากมีคนมายืนดูก็คงเห็นว่า ผู้จัดการบ้านจัดสรรค์ที่มายืนเปลือยร่างกายให้ยามอ้วนหัวล้านใช้ลิ้นชอนไชงในร่องเสียวจนน้ำรักไหลลงมาถึงต้นขา เนาว์จับให้นิ่มหันหน้าไปทางหน้าต่างบานเกล็ดแล้วใช้หัวมังกรที่มีสีดำลำตัว อวบอ้วนมุดแทรกเข้าไปในร่องรักที่ขาวเนียน ที่เป็นภาพที่ตัดกันอย่างไม่น่าจะเป็นไปได้ เนาว์ออกแรงกระแทกจากด้านหลังจนนิ่มกลั่นเสียงครางไม่อยู่ถึงจะรู้ว่าอาจมีใครสักคนได้ยิน สงครามรักโหมกระหน่ำ นิ่มโดนกระทำจากด้านล่างและมือของเนาก็บีบที่สองเต้าอย่างแรงเหมือนกับว่าจะทำให้มันแหลกเหลวคามือ

เวลาผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมง กว่าที่นิ่มจะกลับไปนั่งสงบสติบนเก้าอี้ เธอปรับเสื้อเชิ้ตและกางเกงให้เข้าที่ ดวงตายังแดงเรื่อจากความเหนื่อยหอบ ร่องกายยังเต็มไปด้วยความรู้สึกวาบหวามที่เก็บซ่อนไว้ไม่ได้

"ทำไมฉันถึงเป็นแบบนี้..." นิ่มพึมพำกับตัวเองเบา ๆ

เนาว์หัวเราะเบา ๆ พลางส่งสายตาเย้าหยอก "เพราะนิ่มก็อยากไม่ต่างจากพี่หรอก"


---

คืนนั้น เมื่อกลับถึงบ้าน นิ่มพยายามทำตัวปกติที่สุดต่อหน้าเทพ แต่ทุกครั้งที่เธอหลับตา ภาพม่านที่เปิดครึ่งหนึ่ง เงาที่สะท้อนบนผนัง และมือของเนาว์ที่ลูบไล้ยังคงวนเวียนอยู่ในหัว

ขณะเดียวกัน เทพที่นั่งอยู่ในห้องทำงานเพียงลำพัง กำลังเปิดไฟล์วิดีโอจากกล้องที่ซ่อนอยู่ในห้องของเนาว์ ภาพทุกช็อตถูกบันทึกไว้อย่างชัดเจน และรอยยิ้มพึงพอใจก็ผุดขึ้นบนใบหน้าเขาอีกครั้ง

 

แป๊บเดียวไม่เคยมี ไม่เต็มอิ่มไม่เลิก

เหมือนนิ่มติดใจต้องได้เสียวทุกวัน